Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΘΕΣΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗ: ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΕΠΑΜ. ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΚΕΔΚΕ 3/5/2010

Κύριε Πρόεδρε

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Το φετινό συνέδριο της ΚΕΔΚΕ, συμπίπτει με μια κρίσιμη συγκυρία.



Για τη χώρα.



Για τους Έλληνες.



Αλλά και για την Αυτοδιοίκηση, της ευθύνης και αλληλεγγύης, που οι περισσότεροι από εμάς υπηρετούμε για πολλά χρόνια.



Δεν είναι μόνο η οικονομική κρίση που έχει αλλάξει την καθημερινότητα κάθε Έλληνα πολίτη.



Και διαμορφώνει ένα ζοφερό περιβάλλον, για το σήμερα αλλά και, κυρίως, το αύριο κάθε ελληνικής οικογένειας.



Είναι και το σχέδιο «Καλλικράτης», που η Κυβέρνηση, προωθεί με διαδικασίες εξπρές.



Διαδικασίες που μόλις τώρα έγιναν εξπρές.



Γιατί, δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η κοινωνική διαβούλευση την οποία είχε υποσχεθεί από τις αρχές του έτους κιόλας η κεντρική εξουσία, κατέληξε σε ένα αίολο σχέδιο, που αποφασίστηκε μεταξύ ημετέρων.



Μακριά από τις τοπικές κοινωνίες.



Μακριά από τις ανάγκες της εποχής.



Μακριά από την Αυτοδιοίκηση.



Μακριά από την υπηρέτηση ενός μέλλοντος περισσότερο αισιόδοξου για όλους.



Φίλες και φίλοι,



Όσοι έχουμε εμπλακεί ενεργά στα κοινά της Αυτοδιοίκησης, είμαστε εκ πεποιθήσεως υπέρ της αλλαγής.



Υπέρ των μεταρρυθμίσεων.



Υπέρ των ριζοσπαστικών τομών και ανατροπών.



Εμείς ήμασταν άλλωστε, που αποφασίσαμε και ψηφίσαμε μέσω των συνεδρίων μας, ουσιαστικά την αυτοκατάργησή μας, σε μεγάλο βαθμό.



Εμείς, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, γνωρίζουμε από πρώτο χέρι που πάσχει ο θεσμός.



Και που μπορούμε να τον βελτιώσουμε, ώστε να καταστεί περισσότερο λειτουργικός και χρήσιμος.



Για να υπηρετήσει η Αυτοδιοίκηση με συνέπεια τους πολίτες, και να δίνει λύσεις, σε καθημερινή βάση, εκεί όπου η κεντρική εξουσία δεν μπορεί ή δεν θέλει να φτάσει.



Με το χέρι στην καρδιά λοιπόν, θα πρέπει να μοιραστώ μαζί σας το συμπέρασμα που αποκόμισα διαβάζοντας τις πολλές σελίδες του σχεδίου «Καλλικράτης», που μας έδωσε η Κυβέρνηση.



Μπορεί οι προθέσεις της κυβέρνησης να είναι αγαθές όμως αδυνατούν να πιάσουν τον σφυγμό της κοινωνίας και όπως και εμείς κρινόμαστε από το αποτέλεσμα έτσι και η κυβέρνηση κρίνεται από το αποτέλεσμα που έχουμε μπροστά μας.





Μοιάζει σαν… αγγαρεία, που επιχειρείται να γίνει νόμος του κράτους.

Για να μειώσουμε (;) 1,8 δις; Αυτό είναι όλο; Και πως το βγάζουν αυτό το ποσό;



Και να καταδικάσει την Αυτοδιοίκηση σε χρόνια ύπνωση.







Φίλες και φίλοι,



Όσα προηγήθηκαν για να φτάσουμε ως εδώ, μου έχουν προκαλέσει θλίψη, απογοήτευση και θυμό. Και νομίζω ότι τα συναισθήματα αυτά, εκφράζουν πολλές και πολλούς στην αίθουσα αυτή.



Αισθάνομαι έτσι γιατί αδυνατώ να συμφιλιωθώ με την ιδέα πως επιχειρείται με τρόπο μεθοδικό και ξεκάθαρο, περίπου η δαιμονοποίηση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.



Να φορτωθούν οι Δήμοι, τις αμαρτίες της κεντρικής εξουσίας.



Και δυστυχώς, η προσπάθεια αυτή είναι συνειδητή, όπως φαίνεται.

Και συνειδητό είναι και το εκβιαστικό δίλημμα που μας θέτει η Κυβέρνηση μέσω της διαμόρφωσης της κοινής γνώμης!! Γι’ αυτό και πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τον τρόπο παρουσίασης και προώθησης των θέσεών μας προς την κοινωνία!!



Εδώ και αρκετό καιρό, βλέπουμε και ακούμε απίθανα και απίστευτα σενάρια και κατηγορίες, για τη διαφθορά και την κακοδιαχείριση στην Αυτοδιοίκηση. Την Αυτοδιοίκηση η οποία διαχειρίζεται το 2,7% του ΑΕΠ. Δεν είναι παράξενο;



Και με τον «Καλλικράτη», λοιπόν, όλα αυτά θα αποτελέσουν παρελθόν, και οι ένοχοι θα βρουν τη θέση που τους αρμόζει.



Κανένας από εμάς δεν θα σας πει ότι είναι όλα ρόδινα στην Αυτοδιοίκηση.

Και δυστυχώς και κάποιοι συνάδελφοι προσφέρουν δυσφημιστικές υπηρεσίες, όταν συκοφαντούν και κινδυνολογούν εις βάρος δικαίων και αδίκων υποτασσόμενοι σε παλαιοκομματικές και μικροπολιτικές νοοτροπίες και τακτικές.



Και στην Αυτοδιοίκηση θα βρει κανείς επίορκους, ανθρώπους που επιχείρησαν να κερδίσουν από την ενασχόλησή τους με τα κοινά, αντί να προσφέρουν συνειδητά στο κοινωνικό όφελος.



Μήπως, όμως, έτσι κάποιοι θέλουν να αποπροσανατολίσουν εμάς και τους πολίτες;



Μήπως έτσι ξεχνάμε ότι στη συνείδηση των πολιτών, πρώτη εστία διαφθοράς είναι οι πολιτικοί ταγοί μας;



Και έπονται πτυχές των κεντρικών υπηρεσιών, όπως είναι οι Πολεοδομίες, οι Εφορίες και τα νοσοκομεία;



Άλλωστε, αυτά αποδεικνύονται και από τις εκθέσεις όλων των ανεξάρτητων αρχών.



Μήπως κάποιοι έτσι ψάχνουν να βρουν το εξιλαστήριο θύμα για τις δικές τους ευθύνες;



Και το βρήκαν, στο πρόσωπο της Αυτοδιοίκησης;



Μήπως εμείς υπογράψαμε καταχρηστικές συμβάσεις, εις βάρος του κράτους;



Μήπως εμείς διαπραγματευτήκαμε και εγκρίναμε ποτέ, ευφάνταστα και προκλητικά επιδόματα;

Βέβαια είναι προκλητική και δίνει δικαιώματα κριτικής η συμπεριφορά «καλών» Δημάρχων, οι οποίοι από τη μια φωνάζουν για την έλλειψη χρημάτων και από την άλλη δαπανούν αφειδώς ποσά για πλασματικές υπερωρίες, νυχτερινά κ.λπ. ή δημόσιες σχέσεις!!



Μήπως εμείς υποθάλψαμε και στηρίξαμε πολιτικά και συνδικαλιστικά εκβιαστικές συμπεριφορές και αποκλεισμούς της χώρας;



Μήπως εμείς στηρίξαμε ποτέ πράξεις προσβολής της προσωπικότητας, της προσωπικής περιουσίας και καταστροφής κρατικής περιουσίας;



Τα λέω αυτά, και αναρωτιέμαι γιατί παρατηρούμε με θλίψη το φαινόμενο, η Αυτοδιοίκηση και οι λειτουργοί της, να βρίσκονται συνολικά υπό διωγμόν, να αντιμετωπίζουν αήθεις επιθέσεις, και η πολιτεία να σιωπά.



Και δια της σιωπής της, να υποδαυλίζει τις κατηγορίες αυτές.



Ίσως γιατί, αν απαξιωθεί η Αυτοδιοίκηση, απαξιώνεται ο λόγος της.



Και κατά συνέπεια, απαξιώνεται η κριτική για τον «Καλλικράτη».



Πώς να πει ένας από εμάς, και να ακουστεί, ότι το νομοσχέδιο φτιάχτηκε στο πόδι, ότι δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες της εποχής, ότι προκαλεί περισσότερα προβλήματα από όσα θα φιλοδοξούσε ενδεχομένως να λύσει;



Γιατί αυτό ακριβώς συμβαίνει με τον «Καλλικράτη».



Δεν είναι λειτουργικός και δεν μειώνει τη γραφειοκρατία. Και πώς να το πετύχει, άλλωστε, όταν δημιουργεί περισσότερα όργανα λήψης απόφασης, όπως η εκτελεστική, η οικονομική επιτροπή, η επιτροπή ποιότητας ζωής, η επιτροπή διαβούλευσης;

Δεν είναι λειτουργικός γιατί εκτός όλων των ελέγχων που δεχόμαστε θα έχουμε και τον ελεγκτή νομιμότητας (δηλαδή το Ελεγκτικό Συνέδριο απέτυχε;)



Πώς να συνεισφέρει στην ενίσχυση της Αυτοδιοίκησης όταν μεταφέρονται αρμοδιότητες που σε ορισμένες περιπτώσεις επικαλύπτονται από αντίστοιχες της Περιφέρειας και όταν η κοστολόγησή τους δεν έχει γίνει με αντικειμενικό τρόπο και η χρηματοδότησή τους δεν διασφαλίζεται ή δεν καλύπτει τις επιταγές του Συντάγματος. Πώς να πιστέψουμε την κυβέρνηση όταν υπάρχουν τόσες οφειλές προς την αυτοδιοίκηση (πχ. από την ΚτΠ, κλ.π;)



Αγαπητές και Αγαπητοί συνάδελφοι,



Προσθέτω ακόμα, κάποιες από τις παρεμβάσεις του «Καλλικράτη» που σε κάνουν να αναρωτιέσαι, για το τι πραγματικά σκέφτονταν εκείνοι που συνέταξαν το σχέδιο αυτό.



Θεσπίζεται, επαγγελματικό ασυμβίβαστο για τους δημάρχους.



Και ενώ δεν έχουν περάσει παρά λίγα χρόνια από τη Συνταγματική Αναθεώρηση που κατήργησε το επαγγελματικό ασυμβίβαστο για τους βουλευτές.



Πάλι δηλαδή δυο μέτρα και δυο σταθμά, ώστε να αντλούμε δημάρχους από τη δεξαμενή των ανεπάγγελτων και όσων δεν έχουν τίποτα άλλο να κάνουν στη ζωή τους.



Επίσης, δεν θα μπορούν πλέον, δήμαρχοι που είχαν εκλεγεί για δυο θητείες, να συμμετέχουν αριστείνδην στον συνδυασμό κάποιου άλλου.



Προφανώς, δυο θητείες δεν κρίνονται αρκετές για να αξιολογηθεί ότι επιβραβεύεται κάποιος από την κοινωνία.



Και αν θελήσει να συνεχίσει να προσφέρει, ως στρατιώτης και όχι ως δήμαρχος αυτή τη φορά, να πρέπει και πάλι να μπει στη διαδικασία να ψηφιστεί.



Απ’ ότι φαίνεται, οι συντάκτες του σχεδίου έτσι θεωρούν ότι εκδικούνται τους κακούς αυτοδιοικητικούς που υπηρέτησαν τόσα χρόνια στις τοπικές κοινωνίες, και έτσι θα σώσουν το κράτος.



Και τα «δύο μέτρα και δύο σταθμά» λειτούργησαν προκλητικά και στο χωροταξικό του «Καλλικράτη» υπηρετώντας μικρο-κομματικά αλισβερίσια. Γι’ αυτό και σε κάποιους δήμους η αυτονομία που τους προσφέρει ο «Καλλικράτης» αποτελεί έκπληξη, όταν μάλιστα σε πολλές εκφάνσεις της καθημερινότητας εξυπηρετούνται από όμορους Δήμους.



Ταυτόχρονα, όμως, για κάποιους άλλους Δήμους οι οποίοι αποδεδειγμένα αυτοεξυπηρετούνται, και ήδη το μέγεθός τους πληθυσμιακά και χωρικά είναι μεγάλο, ο «Καλλικράτης» τους ενώνει με άλλους Δήμους δημιουργώντας αυτοδιοικητικά «τέρατα», ασχέτως αν κάποιοι κόπτονταν περί του αντιθέτου.



Και μέσα σε όλα, η κυβέρνηση μέσω του «Καλλικράτη» μας κάνει και κάποια δώρα.



Για ποια δώρα μιλάνε;



Μάλλον θα εννοούν «δώρα από… δεύτερο χέρι».



Γιατί, θεσμοί όπως τα e-ΚΕΠ, ο Συνήγορος του Δημότη ή ο Συνήγορος του Καταναλωτή, η κάρτα του Δημότη, υπάρχουν ήδη και λειτουργούν στους περισσότερους Δήμους, με άλλη ίσως ονομασία και ελαφρώς διαφορετική μορφή.



Στην ουσία η κυβέρνηση αποδέχεται ότι απέτυχαν αυτοί οι θεσμοί, όπως λειτουργούσαν και τους μεταλλάσει;



Φίλες και φίλοι,



Δεν σας κρύβω ότι το σχέδιο «Καλλικράτης» με προβλημάτισε πολύ, ως άνθρωπο της Αυτοδιοίκησης.



Διέκρινα μία θετική πρόθεση και αρκετές ριζοσπαστικές προτάσεις, οι οποίες όμως, έτσι όπως εμφανίζονται με κάνουν να αναρωτιέμαι για τους συντάκτες του σχεδίου αυτού.



Και περισσότερο για την αδυναμία τους να αντιληφθούν την πραγματικότητα που ζούμε όλοι μας.



Νομίζω ότι όσο κι αν προσπαθεί κανείς να δει τα θετικά του σχεδίου «Καλλικράτης», δυστυχώς, φροντίζουν οι συντάκτες του να του δημιουργούν αβεβαιότητα και ανασφάλεια, όπως γίνεται για παράδειγμα και για τα θέματα του προσωπικού, των εργαζομένων.



Αυτό που πρέπει να κατανοήσουν οι συντάκτες αυτού του σχεδίου είναι ότι η Αυτοδιοίκηση μπορεί να αποτελέσει τη γέφυρα για την Ελλάδα του μέλλοντος.



Για την Ελλάδα μιας κοινωνίας συνοχής και αλληλεγγύης.



Γι’ αυτό κι ας μην την βλέπουν ορισμένοι ως «σφουγγαρίστρα» του αποτυχημένου πολιτικού συστήματος.



Ας μην βλέπουν την Αυτοδιοίκηση ως κολυμβήθρα για να ξεπλύνει τις δικές τους ευθύνες και για να σφουγγαρίζει τα πατώματα της εκάστοτε εξουσίας.



Εμείς, δεν είμαστε και δεν θα γίνουμε ποτέ οι «ορντινάτσες» της εκάστοτε εξουσίας, αλλά θα παραμείνουμε οι συνομιλητές και υπηρέτες των πολιτών, από τους οποίους πηγάζει το όραμά μας για ένα καλύτερο αύριο.

Και για αυτό το καλύτερο αύριο θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε και να διεκδικούμε αυτά που δικαιούμαστε.

Θέλουμε μια πραγματική διοικητική μεταρρύθμιση και όχι διοικητική απορρύθμιση.



Σας ευχαριστώ και καλή τύχη.

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Χαλάνδρι 11 Ιουνίου 2010


Σε μια περίοδο παρατεταμένης ανομίας όπου όλοι οι θεσμοί περνούν κρίση, που ο τόπος μας νοσεί και εμείς πονάμε… με τους όλο και περισσότερους ανθρώπους που απευθύνονται στην υπηρεσία μας να ζητήσουν βοήθεια, η κοινωνική υπηρεσία του δήμου δεν θα μπορούσε να παραμείνει αδιάφορη, απλός θεατής των εξελίξεων και να μην ανταποκριθεί στο κάλεσμα του Διευθυντή του 9ου Δημοτικoύ Σχολείου Χαλανδρίου, κου Ρέντζιου, για την διοργάνωση ομιλίας.

«Όταν ο γάμος νοσεί και το παιδί πονάει» ήταν ο τίτλος της ομιλίας η οποία έλαβε χώρα στην κατάμεστη αίθουσα εκδηλώσεων του 9ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου στο Πολύδροσο. Με τον ειλικρινή και αληθινό λόγο της Κοινωνικής Λειτουργού, η κα Γιαλλουρίδου, μίλησε για τον γάμο και την οικονομική κρίση που βιώνουμε που την απέδωσε σε μια πιο δυνατή κρίση που αφορά στις ανθρώπινες σχέσεις. Μια κρίση «αξιών» που λάβωσε βαθιά την ποιότητα της επικοινωνίας και της ανθρώπινης επαφής.

Η ομιλήτρια τόνισε ότι περισσότερα δυστυχισμένα ζευγάρια δεν χρειάζονται τόσο πολύ θεραπεία όσο «εκπαίδευση». «ο Γάμος δεν είναι ασθένεια και δεν χρειάζεται θεραπεία». Η συνύπαρξη και η συμβίωση των μελών μιας οικογένειας, απαιτεί μια υγιή σχέση. «Μία ψυχική επαφή». Ψυχική επαφή μεταξύ των συζύγων, αλλά και ψυχική επαφή των γονέων με τα παιδιά. Γιατί κανείς δεν θέλει να βλέπει αθώα μάτια που πονούν και τιμωρούν. Μάτια παιδικά που βγάζουν πόνο και διαμαρτυρία! Διαμαρτυρία και δυσφορία γι’ αυτό που τους συμβαίνει.

Επίσης, υπογράμμισε ότι είναι κομμάτι της σύγχρονης κοινωνίας και μάλιστα μιας κοινωνίας που αυτές τις μέρες βιώνει ντροπή, άρνηση, θυμό, πόνο, ανασφάλεια και μπόλικη διαμαρτυρία για την κακομεταχείριση και κακοδιαχείριση…που είχαμε. Αλλά το χειρότερο που κάνουμε ως λαός είναι ένα ατέρμονο παιχνίδι μετάθεσης ευθυνών! Αντί να δούμε ότι είμαστε συνυπεύθυνοι και συνυπόλογοι, αντί να σκεφτούμε σοβαρά και ν’ αναρωτηθούμε πως φτάσαμε ως εδώ, είμαστε μονίμως θυμωμένοι!

Ίσως αυτή η κρίση είναι μια μεγάλη ευκαιρία για νέες αναζητήσεις. Το εύκολο χρήμα και ο ατομισμός τελείωσαν. Πιάσαμε πάτο και είναι ίσως τώρα η ευκαιρία να φτιάξουμε την ψυχική επαφή. Τώρα είναι η ευκαιρία οι ώρες που είμαστε στο σπίτι να είναι ποιοτικές και αποδοτικές. Τώρα είναι η ώρα να μοιραστούμε τις ευθύνες όλα τα μέλη της οικογένειας. Έτσι αρχίζουμε να δείχνουμε κατανόηση, ανοχή και αγάπη ο ένας για τον άλλο, και τότε μαθαίνουν τα παιδιά αυτά που ζουν.

Η κα Γιαλλουρίδου μας χάρισε λίγες από τις σκέψεις και τις αγωνίες της ως Κοινωνικής Λειτουργού μιας Κοινότητας που δέχεται καθημερινά φωνές πόνου και διαμαρτυρίας για όσα συμβαίνουν στην ζωή των απλών ανθρώπων γιατί όπως η ίδια εύστοχα το έθεσε ίσως μπορούμε να κάνουμε ακόμα κάτι. Δεν μπορούμε να κάνουμε μεγάλα πράγματα – μονάχα μικρά με μεγάλη αγάπη.


ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ