Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Παρασκευή 29 Οκτωβρίου 2010

ΑΥΡΙΟ ΣΤΙΣ 12 ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΟΥ ΥΠ. ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΑΤΤΙΚΗΣ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ, TOY Υπ. ΑΝΤΙΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΡΧΗ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΣΟΥΚΑΛΑ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΙΟΥ ΤΟΥ ΣΥΝΔΥΑΣΜΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΡΑΓΖΟΜΕΝΟΥΣ ΣΤΟ MALL!




ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΝΤΑΖΗ

ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΙΔΙΚΟΙ & ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Χαλάνδρι, 29 Οκτωβρίου 2010



ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΠΑΙΔΙΚΟΙ & ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Η Ημερίδα με θέμα «Ας στήσουμε γέφυρες για την καλύτερη κατανόηση και αντιμετώπιση της συμπεριφοράς των παιδιών μας» που ήταν προγραμματισμένη να πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 1 Νοεμβρίου και ώρα 18:00 στο Κέντρο Νεότητας αναβάλλεται. Η νέα ημέρα και ώρα θα ανακοινωθεί προσεχώς.

Ο λόγος που μας οδήγησε στην απόφαση της προσωρινής ματαίωσης είναι οι απειλές που δεχτήκαμε, με φτηνές δικαιολογίες, ότι η συγκεκριμένη ημερίδα εντάσσεται στο πλαίσιο της προεκλογικής περιόδου.

Εμείς έχοντας απόλυτη συναίσθηση των γεγονότων και με το αίσθημα ευθύνης που μας διακρίνει απέναντι στους γονείς, μα κυρίως στα παιδιά, αποφασίσαμε την αναβολή για να μην υπάρξει περαιτέρω ένταση την οποία θα ήθελαν να χρησιμοποιήσουν τεχνηέντως οι γνωστοί- άγνωστοι που σκέφτονται την … αντίσταση για την αντίσταση.

Άλλωστε εμείς πιστεύουμε ότι το τελευταίο πράγμα που ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή, εν μέσω δύσκολων οικονομικών συγκυριών, τους γονείς και τα παιδιά, είναι οι εκλογές.


Με εκτίμηση

Η πρόεδρος του Νομικού Προσώπου

Κωνσταντίνα Παπαναστασίου – Αποσκίτη

ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ - Η ΧΘΕΣΙΝΗ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΑ ΦΟΡΤΙΣΜΕΝΟ ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ ΤΟΥ ΓΡΗΓΟΡΗ ΖΑΦΕΙΡΟΠΟΥΛΟΥ ΩΣ ΔΗΜΑΡΧΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ!

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και κάθε επισημότητα , αλλά και με συναίσθηση των δύσκολων στιγμών που περνούν όλοι οι Έλληνες λόγω της οικονομικής κρίσης και των αντιλαϊκών μέτρων του Δ.Ν.Τ., ολοκληρώθηκαν και εφέτος οι εορταστικές εκδηλώσεις του δήμου Χαλανδρίου για την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου 1940. Οι εορταστικές εκδηλώσεις κορυφώθηκαν με την καθιερωμένη παρέλαση των σχολείων της πόλης μας στην πλήρως ανακατασκευασμένη Κεντρική πλατεία του Χαλανδρίου (πλατεία Αγίου Νικολάου), αλλά και αθλητικών και εξωραϊστικών συλλόγων. Ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου και μετά το τέλος της δοξολογίας ο δήμαρχος Χαλανδρίου εκφώνησε τον πανηγυρικό της ημέρας μπροστά στο ηρώο, συνδέοντας τα ιστορικά γεγονότα με την πραγματικά κρίσιμη –πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά, περίοδο που διανύουμε:





“Σεβαστοί Πατέρες, Επίσημοι προσκεκλημένοι, Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι, Εκπαιδευτικοί, μαθητές, γονείς, Κυρίες και Κύριοι, Σε τέτοιες κρίσιμες στιγμές που διανύει η πατρίδα μας, είναι δύσκολο να επιλέξει κανείς εάν πρέπει να αρκεστεί σε μία απλή καταγραφή ιστορικών και πράγματι ένδοξων στιγμών, ή είναι προτιμότερο να αποτολμήσει να προσπαθήσει να συνδέσει τα ιστορικά γεγονότα με το χαρακτήρα των ανθρώπων και τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έλαβαν χώρα, συσχετίζοντάς τα με το σήμερα και τους ανθρώπους του, άσχετα αν τα γεγονότα δεν είναι τα ίδια και δεν υπάρχουν οι ίδιες συνθήκες. Αναγκαίο, όμως, είναι να προσπαθούμε μέσα από αυτές τις διαδικασίες να αναδεικνύουμε συμπεριφορές που δημιουργούν μηνύματα για το σήμερα. Και ένα από αυτά που πρέπει να κάνουμε είναι να ερμηνεύσουμε το «ΟΧΙ» όχι απλά ως μία ιστορική δήλωση και πράξη αλλά ως μία εκτυφλωτική έκρηξη της συμπιεσμένης ενέργειας του ελληνικού λαού. Και η χρονική συγκυρία με τη γενικότερη πολιτική κατάσταση και τα κοινωνικά προβλήματα, μέσα από μία ωμή καταπίεση, είχαν ακυρώσει για κάμποσο καιρό την κοινωνική δυναμική, η οποία κοινωνική δυναμική δημιουργήθηκε και μετατράπηκε σε αντίδραση με πρωτοφανή σφοδρότητα, που έμοιαζε σαν να άνοιξε απότομα μία βαλβίδα και εκτινάχθηκε προς τη μία μεριά των εισβολέων μία θέληση, η οποία έως τότε χαραμιζόταν σε εσωτερικές τριβές. Γιατί η κοινωνία, όταν αντιμετωπίζει προβλήματα, δεν μπορεί να επιφέρει αυτό που μπορεί η πάσχουσα πατρίδα. Γιατί κινούμενοι οι άνθρωποι μέσα στην κοινωνία, μηχανικά μερικές φορές αποδέχονται το αξίωμα του διαχωρισμού μεταξύ τους με βάση τα πράγματα που κατέχουν, και οτιδήποτε φύγει από την κατοχή του ενός θα περάσει αναπόφευκτα στην κατοχή του άλλου. Πώς λοιπόν, να δωρίσει κάποιος όταν κάθε άλλος μοιάζει καμωμένος απλά για να εισπράττει; Η κοινωνία θυμίζει στο άτομο να είναι συνεπές με τον εγωισμό του, ενώ η πατρίδα του επιτρέπει να ξεχνά αυτή την υποχρέωση. Η πατρίδα τον άνθρωπο τον αγγίζει άμεσα γιατί είναι πιο γενική και πιο πλατιά η έννοιά της από την κοινωνία. Η πατρίδα αποτελεί ιδέα, και η πατρίδα που κινδυνεύει είναι η πηγή που ποτίζει τη ψυχή και το πνεύμα του ατόμου, το οποίο εξυψώνεται από την καθημερινή του λειτουργία και τον εγωισμό του και προχωρά σε πράξεις οι οποίες δεν θα πραγματοποιούνταν σε αντίστοιχες στιγμές της κοινωνικής του δραστηριοποίησης. Φαίνεται πως υπάρχει, κάτω από ορισμένες συνθήκες, κάτι το τόσο βαθύ και σπαρακτικό στην έκκληση της πατρίδας που κινδυνεύει, ώστε να μπορεί να διαπεράσει ακόμα και τον πιο καλά θωρακισμένο εγωισμό. Και τότε είναι που το άτομο μετατρέπεται σε μέρος της ομάδας, κομμάτι του συνόλου που αγωνίζεται για να διατηρηθεί η υπόσταση της πατρίδας και το δικαίωμα της ελευθερίας. Και κάτω από αυτές τις συνθήκες είναι που κάποιος δείχνει πρώτα στον ίδιο του τον εαυτό ποιος είναι πραγματικά, και τι είδους ζωή του αξίζει ενεργοποιώντας ξανά δυνατότητες που στην καθημερινότητά του είχε θάψει μέσα του. Και γενναιότητα είναι ακριβώς αυτή η ανύψωση του «πράττειν» σε όργανο αποκάλυψης τους πραγματικού εαυτού. Και έτσι γράφεται το έπος μέσα από τη διαδικασία αποκάλυψης των πραγματικών μας δυνατοτήτων, την ώρα του κινδύνου. Και ακριβώς εκείνη τη στιγμή είναι που ο ένας παρασύρει τον άλλον, ο τολμηρός παρασύρει τον διστακτικό σε μία διαδικασία διαγωνισμού άμιλλας στην δοτικότητα. Και μέσα στα χιόνια της Πίνδου ξεπλένονταν κηλίδες μίσους που είχαν μείνει από προηγούμενους διχασμούς, και κάθε έφοδος των μαχητών στο σκοτάδι αποτελούσε και ένα βήμα προς μία ενότητα που δεν έπρεπε να είναι γέννημα μόνο των κινδύνων. Και εκείνες τις καρτερικές γυναίκες στα χωριά της Ηπείρου, με τα βαθουλωμένα μάγουλα, με τις βελόνες του πλεξίματος στα ροζιασμένα τους χέρια και τα κουβάρια, το νήμα δίπλα, μπορούμε να τις φανταστούμε να πλέκουν μαζί με τα μάλλινα τα προορισμένα για τους φαντάρους και ένα διαφορετικό μέλλον για τη χώρα μας που δεν θα έπρεπε να ξεφτίζει με τις πρώτες διαφωνίες. Και μέσα στις χαράδρες των βουνών στα ελληνοαλβανικά σύνορα, οι Έλληνες δημιούργησαν σχέσεις μεταξύ τους που έμοιαζαν σαν να μην τις είχαν χρωματίσει οι κοινωνικές διαφορές, σχέσεις βασισμένες σε μία παλιά οικειότητα μέσα στην οποία παραμερίζονταν οι εντάσεις αποκλειστικά γύρω από το ποιοι κατέχουν περισσότερα ή λιγότερα. Γιατί μέσα στις χαράδρες των βουνών, όταν οι σφαίρες σφύριζαν πάνω από το κεφάλι τους, οι σκέψεις που τους διαπερνούσαν ήταν η επιλογή ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την ελευθερία από τη μία μεριά, και την υποταγή και τον ευτελισμό από την άλλη. Και ευρισκόμενοι πάνω στην κόψη ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, βαπτίζονταν στο θάρρος χωρίς να σκεφτούν το τι θα επακολουθούσε. Γιατί δεν ρίχνεται κανείς στη φωτιά, επειδή έχει σκεφτεί από πριν ότι αυτός είναι ο πιο τελέσφορος τρόπος για να ικανοποιηθεί μία επιθυμία του ή για να επιτευχθεί ένας στόχος. Το θάρρος, όπως έλεγε ο Hegel, ακολουθώντας το Πλάτωνα πάνω σε αυτό, είναι μία αρετή που δεν προκύπτει από προμελέτη σχετικά με την αξία της. Εκείνος που προβαίνει σε τολμηρή κίνηση το κάνει επειδή είναι τέτοιος ώστε να μπορεί να τολμά, ή καλύτερα επειδή ο χαρακτήρας του διαθέτει και μία τέτοια πλευρά. Οι Έλληνες προσέφυγαν στην παρακαταθήκη του θάρρους τους επειδή αυτή βρισκόταν έξω από την καθημερινότητα του κοινωνικού τους βίου, όπου εκεί, όπως άλλωστε γίνεται και στις μέρες μας, καλούνταν διαρκώς ο ένας να κρίνει τον άλλον, ο ένας να μειώνει τον άλλον και να αποδεικνύονται ανεπαρκείς. Άλλωστε, η εμπειρία από την αναμέτρηση ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την υποταγή δεν διαλύεται ποτέ, γιατί λόγω της κρισιμότητά της διαπερνά όλα τα μόρια της συλλογικής ύπαρξης και ως ένα βαθμό καθορίζει εάν ένας λαός θέλει να θυμάται ή να λησμονεί. Όποιος έχει λιποψυχήσει κατά το παρελθόν, έχει τα μάτια στραμμένα στο μέλλον. Όχι από αισιοδοξία, αλλά γιατί είναι ζωτικό γι’ αυτόν να ελπίζει ότι εκείνο που του έλλειψε κάποτε ίσως το βρει αργότερα. Και η αλήθεια είναι ότι χωρίς κουράγιο και ελπίδα η πορεία δεν μπορεί να συνεχιστεί για πολύ. Γι’ αυτό και οι λαοί που στάθηκαν όρθιοι απέναντι σε σοβαρούς κινδύνους, ανακτούν αυτόματα την θύμηση αυτής της στάσης θάρρους ως βοήθημα όταν επανεμφανίζονται νέοι κίνδυνοι. Σε αυτή την κατηγορία εντάσσονται οι Έλληνες. Αυτή είναι η ελληνική περίπτωση, όπου το θάρρος για έναν αγώνα έως εσχάτων, ο πληθυσμός το άντλησε από ένα κοίτασμα στο συλλογικό του βίωμα, όπου εκεί συσσωρεύονταν μνήμες και ιδέες – πειστήρια για το ότι ανέκαθεν η μαχητικότητά του ήταν υψηλή. Μνήμες – πειστήρια από τους 300 του Λεωνίδα, από τους Μαραθωνομάχους, από τους Σαλαμινομάχους, το Βυζάντιο, τους αγώνες του Κολοκοτρώνη και του Καραϊσκάκη και των άλλων οπλαρχηγών του ’21. Επανειλημμένα είχε δώσει μάχες τούτος ο λαός και αυτό το βεβαίωνε η μνήμη του και αυτή η βεβαίωση τον ανέβαζε πάλι στο φυσιολογικό του επίπεδο δραστηριότητας. Και ακριβώς αυτό το «φυσιολογικό» επίπεδο δραστηριότητας του Έλληνα είναι που οδήγησε όλο τον κόσμο να αναγνωρίσει ότι οι ήρωες πολεμούν σαν τους Έλληνες. Και εκεί στα ελληνο-αλβανικά σύνορα με την ιαχή «αέρα» και αργότερα στην Εθνική Αντίσταση δημιουργήθηκαν νέες μνήμες-πειστήρια μαχητικότητας και θάρρους τούτου του λαού. Και παρ’ όλο που στις μέρες μας η πατρίδα μας δεν κινδυνεύει από κάποιους εισβολείς, νομίζω ότι πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά αυτό το φυσιολογικό επίπεδο δραστηριότητάς μας. Και δεν χρειάζεται να φωνάξουμε αέρα αλλά «φτάνει πια». Και η μάχη που θα δώσουμε είναι η μάχη για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, είναι η μάχη για την αξιοπρέπειά μας στο σύγχρονο ευρωπαϊκό και παγκόσμιο γίγνεσθαι, είναι η μάχη να αντιμετωπίσουμε και να περιορίσουμε τον κακό μας εαυτό αρνούμενοι την ευκολία του ευτελισμού των πάντων και της αναξιοπιστίας και αναλαμβάνοντας το βάρος της υπεύθυνης συνεργασίας μέσα από συγκεκριμένους στόχους και ειλικρινή διάλογο, με σεβασμό στην άποψη και την προσωπικότητα του άλλου, μα πάνω απ’ όλα, με σεβασμό στην ιστορία αυτής της πατρίδας. Για να πετύχουμε έτσι τη δικαίωση των αγώνων αυτών που θυσιάστηκαν για να μπορούμε να έχουμε πατρίδα, την οποία δυστυχώς με όσα γίνονται αποδεικνύουμε ότι δεν τη σεβόμαστε και λαός ο οποίος δεν σέβεται και δεν τιμά την πατρίδα και τους αγώνες αυτών που θυσιάστηκαν για αυτήν είναι λαός ο οποίος κινδυνεύει να μην έχει μέλλον. Ας αναλογιστεί, λοιπόν, ο καθένας μας την ευθύνη του και ας μην περιμένει τι θα κάνει η πατρίδα μας γι’ αυτόν αλλά τι θα κάνει ο καθένας μας για την πατρίδα. Τελειώνοντας, θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας ευχαριστήσω όλες και όλους τους πολίτες του Χαλανδρίου αλλά και τους συνεργάτες μου, τους εργαζόμενους του Δήμου, και τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου για τη συνεργασία που είχαμε αυτά τα 16 χρόνια παρουσίας μου, είτε ως Δημοτικός Σύμβουλος αλλά ακόμα περισσότερο και ως Δήμαρχος αυτής της πόλης. Θέλω να σας ζητήσω συγνώμη για τυχόν παραλείψεις ή εσφαλμένες επιλογές, αλλά ταυτόχρονα να σας ευχαριστήσω και για τις καλές σας κουβέντες, την υποστήριξη και την εμπιστοσύνη που μου δείξατε όλα αυτά τα χρόνια. Και σας υπόσχομαι ότι από όποιο μετερίζι κι αν βρεθώ θα συνεχίσω να υποστηρίζω την πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και μεγαλώνουν τα παιδιά μου. Και εύχομαι από τις επικείμενες εκλογές ο Δήμαρχος που θα βγει να προχωρήσει την πόλη μας ακόμα γρηγορότερα μπροστά και ακόμα ψηλότερα, γιατί της αξίζει.

Σας ευχαριστώ πολύ”.

Τον λόγο του δημάρχου ακολούθησε η κατάθεση στεφάνων από πολιτικές παρατάξεις, εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης, συλλόγους και άλλους φορείς της πόλης μας. Την παρέλαση άνοιξε, όπως κάθε χρόνο, η Φιλαρμονική του δήμου μας και οι Xαλανδραίοι αντιστασιακοί. Την εκδήλωση έκλεισαν οι πρωταθλητές μας που εργάζονται στον Δήμο Χαλανδρίου και οι οποίοι κρατούσαν τη σημαία της πόλης μας. Ο λόγος για τους Άγγελο Παυλακάκη (Παγκόσμιος Πρωταθλητής Στίβου 100μ), Γεράσιμο Βρυώνη (Παραολυμπιονίκης στη Σφαίρα), Χαράλαμπο Παπανικοκολάου (Πρωταθλητής Ευρώπης στη Κολύμβηση) και Αντώνη Παπαντώνη (πρωταθλητή Ευρώπης στα 10.000μ.). Τέλος, ο κ. Γρηγόρης Ζαφειρόπουλος κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο της εθνικής αντίστασης και στη συνέχεια μαζί με εκατοντάδες δημότες της πόλης μας παρακολούθησε τους Δημοτικούς χορούς που παρουσίασαν οι χορευτικές ομάδες του Χαλανδρίου.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

Περί χρέους και δανειακής σύμβασης. ΕΝΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΣΙΜΟΥ ΡΟΥΣΣΟΥ! ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΠΡΟΣΕΚΤΙΚΑ!


Στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ είναι γνωστή η καθοριστική σημασία που έχει το δίκαιο το οποίο διέπει τις δανειακές συμβάσεις ενός κράτους. Έτσι είναι πάντα προς συμφέρον του δανειζόμενου κράτους να πετύχει οι δανειακές συμβάσεις του να διέπονται από το εθνικό του δίκαιο και όχι, από το αγγλικό, το οποίο προστατεύει ιδιαίτερα το δανειοδότη. Αυτό συμβαίνει γιατί σε περίπτωση δυσκολίας στην αποπληρωμή χρέους που διέπεται από το τοπικό δίκαιο, το κράτος μπορεί να επηρεάσει την έκβαση των διαπραγματεύσεων για το νέο τρόπο καταβολής των δόσεων, τροποποιώντας τον κρατικό νόμο που διέπει τις δανειακές συμβάσεις, κάτι που έχει συμβεί, πολύ πρόσφατα, τόσο από την Ισλανδία όσο και από τη Ρωσία και την Ουρουγουάη όταν αντιμετώπισαν κρίσεις χρέους.
Στην περίπτωση της Ελλάδας η χώρα διαθέτει ένα τεράστιο πλεονέκτημα, καθώς το 90% των δανειακών συμβάσεων (δηλαδή το 90% του ελληνικού χρέους) διέπονται από το ελληνικό δίκαιο. Η Ελλάδα με συνολικό χρέος ύψους, περίπου, 319 δις ευρώ, έχει τα 296 δις να διέπονται από το ελληνικό δίκαιο!

Μετά την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ και της αίτησης για δανεισμό από την ΕΕ, οδηγηθήκαμε στην υπογραφή δανειακών συμβάσεων ύψους 110 δις ευρώ, με νέους, τοκογλυφικούς, όρους. Τα δάνεια αυτά, ωστόσο, χρησιμοποιούνται και θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τμήματος του αρχικού χρέους της, των 319 δις ευρώ. Αυτό σημαίνει, πως η Ελλάδα ανταλλάσσει παλιό χρέος, το οποίο διέπεται από ελληνικό δίκαιο και στο οποίο δεν υπάρχουν εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία, με νέο χρέος, το οποίο διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και στο οποίο υπάρχουν εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία!

Με απλά λόγια, η Ελλάδα θα μπορούσε , να προχωρήσει σε αλλαγή του νόμου που διέπει τις προβληματικές δανειακές συμβάσεις της και να πετύχει μία de facto αναδιάρθρωση ή διαγραφή του χρέους της, η οποία θα έβαζε τέλος στην κρίση. Πολύ περισσότερο που το μεγαλύτερο μέρος του χρέους εμπίπτει στην κατηγορία του «επαχθούς χρέους»

Αντί όμως για αυτό η κυβέρνηση προχώρησε ,αλλάζοντας το παλιό χρέος που δεν ήταν επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες με νέο που είναι επιβαρυμένο με ασφάλειες επί της ελληνικής δημόσιας περιουσίας!

Σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας ή των ευρωπαϊκών τραπεζών;

σύμφωνα δε με διεθνή έκθεση από το Κέντρο Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, η συμφωνία για το πακέτο στήριξης έχει πραγματοποιηθεί για να οδηγήσει σε ‘αλλαγή ιδιοκτησίας του ελληνικού χρέους’, μεταφέροντας το από τις ευρωπαϊκές τράπεζες στα κράτη της ΕΕ και την ΕΚΤ. Έτσι, οι μεν τράπεζες απαλλάσσονται από ένα επικίνδυνο ελληνικό χρέος το οποίο διέπονταν από το ελληνικό δίκαιο και η Ελλάδα επιβαρύνεται με ένα νέο χρέος το οποίο, πλέον, θα το χρωστά απευθείας σε κράτη και στην ΕΚΤ και που θα διέπεται από το αγγλικό δίκαιο και θα καλύπτεται με εμπράγματες ασφάλειες. Σύμφωνα με την ίδια έκθεση η Ελλάδα με τον δρόμο που πήρε θα βλάψει ανεπανόρθωτα την οικονομία της για πολλά χρόνια αλλά και δε θα αποφύγει, τελικά, κάποιας μορφής αναδιάρθρωση του χρέους της (ΣΣ που όμως σε αυτήν την περίπτωση θα εξυπηρετεί και πάλι τις τράπεζες και τους δανειστές).

‘Η οικονομία δε θα βελτιωθεί ούτε μέχρι το 2020’Σύμφωνα με την έκθεση του Κέντρου Πολιτικών και Οικονομικών Ερευνών της Ουάσιγκτον, αν η Ελλάδα συνεχίσει να βαδίζει στο δρόμο που επέλεξε μέχρι στιγμής, τότε το 2020 η οικονομία της θα βρίσκεται σε πολύ χειρότερη κατάσταση από αυτήν στην οποία βρισκόταν το 2008 ενώ σύμφωνα με έκθεση της Βρετανικής Αμυντικής Ακαδημίας η τρέχουσα προσπάθεια θα αποτύχει να σταθεροποιήσει την οικονομία. Επιπλέον, ακόμη και με βάση τις εκτιμήσεις του ΔΝΤ, η ελληνική οικονομία δεν πρόκειται να βελτιωθεί πριν το 2015.

Αντίθετα από ότι πιστεύεται το πρόβλημα της χώρας δεν είναι ότι δεν έχει χρήματα, αλλά ότι δε μπορεί να δανειστεί όπως δανείζονται όλα τα υπόλοιπα κράτη του κόσμου. Με το έλλειμμα να βρίσκεται στο 13% η Ελλάδα υπολείπεται 13% επί των εσόδων της για να καλύψει όλες τις ετήσιες ανάγκες της. Αν πετύχει ένα νέο διακανονισμό με τους δανειστές της χρησιμοποιώντας τα νομικά της πλεονεκτήματα, το έλλειμμα της, αυτόματα, θα μειωθεί κάτω από το 3%. Η Ελλάδα δεν είναι μία χώρα χωρίς εθνικό προϊόν και χωρίς έσοδα αλλά μία χώρα που αναγκάζεται να δανειστεί με υπέρογκα επιτόκια και πρέπει να κάνει κάτι ώστε αυτά να μειωθούν άμεσα. Ο δρόμος που έχει πάρει όχι μόνο δεν έχει οδηγήσει προς αυτήν την κατεύθυνση αλλά και έχει, ήδη, προκαλέσει μεγάλη οικονομική και κοινωνική ζημία.



Από όλα τα παραπάνω προκύπτουν ορισμένα αμείλικτα ερωτήματα:



α) Γιατί κανείς από το κυρίαρχο πολιτικό προσωπικό της χώρας δεν θέλει να χρησιμοποιήσει το μοναδικό πλεονέκτημα της Ελλάδας όσον αφορά στο δίκαιο που διέπει τις δανειακές της συμβάσεις, ώστε να δοθεί μία γρήγορη, δίκαιη, συμφέρουσα και λογική λύση στην κρίση;



Β) Για ποιο λόγο η Ελλάδα συμφώνησε στην υπογραφή δανειακών συμβάσεων που οδηγούν στην αλλαγή του δικαίου που διέπει το ελληνικό χρέος από το ελληνικό στο Αγγλικό, το οποίο είναι το πιο ευνοϊκό για τους δανειστές και το πιο ασύμφορο για τη χώρα;



Γ) Με ποια λογική η Ελλάδα επιτρέπει τη μετατροπή του χρέους από ελεύθερο από εμπράγματες ασφάλειες στη δημόσια περιουσία σε επιβαρυμένο με εμπράγματες ασφάλειες. Στην πρώτη περίπτωση προστατεύεται το συμφέρον της χώρας καθώς οι δανειστές δεν έχουν το δικαίωμα να διεκδικήσουν ελληνική περιουσία σε περίπτωση αδυναμίας αποπληρωμής τόκων των δανείων και στη δεύτερη περίπτωση προστατεύονται οι δανειστές. Γιατί η Ελλάδα προστατεύει τα συμφέροντα των δανειστών της και όχι τα δικά της;


το παρόν κείμενο βασίζεται σε σειρά άρθρων του γνωστού οικονομικού αναλυτή κ Π. Παναγιώτου. Υπεύθυνος για την απόδοση

Σίμος Ρούσσος, επικεφαλής της αντιΣΤαΣΗΣ με τους πολίτες του Χαλανδρίου.

ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕ Η ΑΦΙΣΣΑ! ΤΟΥΣ ΟΙ...ΚΩΛΟΓΟΥΣ! ΚΑΙ ΒΓΑΛΑΝΕ ΦΛΙΚΤΕΝΕΣ! ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΠΑΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΑΠΟ ΟΣΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΝ ΟΙ ΜΕΤΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ!


Με την βοήθειά σας στην τελική ευθεία, ο συνδυασμός ΑΤΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ - ΟΧΙ ΣΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΜΠΟΡΕΙ να είναι στην δεύτερη Κυριακή! Και ο Αλέξης Μητρόπουλος ΜΠΟΡΕΙ να είναι ο Περιφερειάρχης Αττικής!
Είναι εποχή ΓΙΑ ΣΑΦΗ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
ΟΧΙ ΓΙΑ ΘΟΛΑ "ΝΑΙ ΜΕΝ ΠΑΡΩΝ ΑΛΛΑ ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ..."

ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΤΑΒΙΑΣ
Υποψήφιος Περιφερειακός Σύμβουλος Βορείου Τομέα Αθήνας
με τον συνδυασμό του Αλέξη Μητρόπουλου.