Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010

6-12! ΕΥΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΖΟΥΝ ΣΤΗΝ ΜΑΚΑΡΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥΣ! ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΗΤΑΝ ΣΑ ΝΑ ΗΤΑΝ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ! ΠΑΙΔΙΑ ΗΡΕΜΙΑ ΑΥΡΙΟ! ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΑΛΛΟ ΑΙΜΑ, ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΣΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ!

Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις τη Δευτέρα στο κέντρο της Αθήνας

Real.gr - Κοινωνία - Κυκλοφοριακές ρυθμίσεις τη Δευτέρα στο κέντρο της Αθήνας

ΤΟ ΨΑΡΕΨΑΜΕ ΣΤΟ FACEBOOK ! ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΟΥΜΕ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΞΕΧΑΣΑΝ ΠΩΣ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ!

ΓΙΑ ΜΑΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΜΕΤΑΞΥ 1960 ΚΑΙ 1980....!!!!!!!!

H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε... Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή...

Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί.. Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά.. Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένα από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.

Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. Παίζαμε «μακριά γαιδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση.

Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μάς βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους» Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα.. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.

Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..

Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε.. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.

Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;

Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!

Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ.. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια η τα αγόρια κυνηγώντας τα, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ) : D : P

Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.

Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί....


ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ TO ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΑ....

Ο ΦΟΒΟΣ

Του Βασιλείου Ν. Θεοδώρου, Ψυχολόγου – Ψυχοθεραπευτή Συμπεριφοράς

Σχόλιο

Στα σοβαρά: Ο φόβος αποτελεί ενα μηχανισμό ελέγχου των ατόμων και των κοινωνιών - αποτελεί μάλιστα και εργαλείο πολιτικής.
Στα αστεία: Ο φόβος φυλάει τα έρημα! Άραγε πως είναι να είσαι βουλευτής κυβερνώντος κόμματος στις μέρες μας;     
 
Άρθρο

Ο φόβος είναι η δυσάρεστη αίσθηση που δημιουργεί η ψυχοσωματική αντίδραση σε κάποιο υπαρκτό κίνδυνο ή απειλή. Αποτελεί ένα συνηθισμένο συναίσθημα, αν και κατά γενική ομολογία, είναι δυσάρεστο. Ο πραγματικός λόγος που εμφανίζεται είναι για να προφυλάξει τον άνθρωπο από έναν πραγματικό ή υποθετικό κίνδυνο απώλειας της ζωής. Φανταστείτε πόσο θα διακινδύνευε ο καθένας μας, αν δεν υπήρχε ο φόβος. Θα μπορούσαμε να φτάνουμε στα άκρα των δυνατοτήτων μας και να παραβαίνουμε κάθε ανθρώπινο ή φυσικό νόμο, υπερβαίνοντας κάθε λογικό όριο! Αποτέλεσμα αυτού θα ήταν να κινδυνεύει το ανθρώπινο είδος από εξαφάνιση και θα ήταν αδύνατο να υπάρχει οποιαδήποτε μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Τί θα συνέβαινε αν ξαφνικά όλοι μας οδηγούσαμε τα αυτοκίνητα μας, ριψοκίνδυνα και οριακά, χωρίς κανένα φόβο; Ειδικά για την Ελλάδα, με τα πολλά τροχαία ατυχήματα, κάτι τέτοιο θα σήμαινε εξόντωση του πληθυσμού σε ελάχιστο χρόνο! 

Ο φόβος λοιπόν είναι ένας επιβιωματικός μηχανισμός που περιλαμβάνει την ψυχολογική διάσταση, την υποκειμενική, δηλαδή την αίσθηση φόβου και τις λεγόμενες φυσιολογικές μεταβολές που συμβαίνουν στο σώμα μας. Οι μεταβολές αυτές λαμβάνουν χώρα ως εξής: Όταν αντιλαμβανόμαστε κάποιον κίνδυνο ή τον αναμένουμε ο εγκέφαλός μας στέλνει το μήνυμα απελευθέρωσης δύο χημικών ουσιών του οργανισμού, της αδρεναλίνης και της νοραδρεναλίνης που εκκρίνονται από τα επινεφρίδια. Με τη βοήθεια αυτών των ουσιών προκαλούνται λειτουργίες που  αντιλαμβανόμαστε και ως σωματικά συμπτώματα, καθώς ο οργανισμός ετοιμάζεται να δώσει μάχη ή να τραπεί σε φυγή. Αυτές είναι 1) η αύξηση των παλμών της καρδιάς και της δύναμης των παλμών, που βοηθά στην αύξηση της ροής του αίματος, με αποτέλεσμα να βελτιώνεται η διανομή του οξυγόνου στους ιστούς και να αποβάλλονται τα άχρηστα προϊόντα από αυτούς, 2) η αλλαγή της ροής του αίματος, το αίμα απομακρύνεται από το δέρμα, τα δάκτυλα των χεριών και των ποδιών, 3) η αλλαγή της αναπνοής - γίνεται πιο γρήγορη και επιπόλαιη, γιατί οι ιστοί χρειάζονται περισσότερο οξυγόνο για να ετοιμαστούν για δράση όταν εμφανίζεται κάποιος κίνδυνος, 4) η εφίδρωση, ώστε το δέρμα να γλιστράει και ο θηρευτής να δυσκολεύεται να αρπάξει το θύμα, επίσης να δροσίζεται το σώμα όταν υπερθερμανθεί, 5) η διαστολή στις κόρες των ματιών, για καλύτερη όραση, 6) η μείωση της σιελόρροιας που προκαλεί αίσθηση ξηρότητας στο στόμα, 7) η μείωση της λειτουργίας του πεπτικού συστήματος, 8) η σύσφιξη πολλών ομάδων μυών, ώστε να προετοιμασθούν για έντονη προσπάθεια και 9) η γενική δραστηριοποίηση του μεταβολισμού για τη διασφάλιση περισσότερης ενέργειας.

Είμαστε ο μοναδικός οργανισμός, που συνειδητοποιεί την ύπαρξή του και την πιθανότητα να πάψει να ζει. Ο φόβος είναι το τίμημα αυτής της συνειδητότητας. Ο άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ευαίσθητος σε κάθε απειλή ή σε ότι εκλάβει ως απειλή. Σήμερα, στην εποχή της εικόνας, τα μάτια μας πλέον αποτελούν τα τηλεοπτικά ΜΜΕ και αυτά γνωρίζουν τις αδυναμίες μας. Ξέρουν καλά ότι λίγη υπερβολή κάνει τη διαφορά και μας έλκει την προσοχή. Η μακαρίτισσα η γιαγιά μου, μην γνωρίζοντας από μάρκετινγκ, όταν έβλεπε στην τηλεόραση κάποια τραγική είδηση τηλεφωνούσε  να μάθει αν είμαστε καλά, ανεξάρτητα από το αν το συμβάν εξελισσόταν σε άλλη πόλη, χώρα ή ήπειρο! Ο φόβος ήταν φανερά πιο ισχυρός από το μήνυμα.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Επταήμερη", Αρ. φύλλου 13, Παρασκευή 26 Νοεμβρίου 2004

ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ ΜΕ 25 ΒΑΘΜΟΥΣ - ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΝΑ ΣΚΑΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΖΗΛΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΚΟΚΚΙΝΟΙ ΣΑΝ ΤΟΝ Κ..... ΤΗΣ ΜΑΙΜΟΥΣ! ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΗ ΔΙΑΘΕΣΗ, ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ ΤΩΝ ΡΟΜΑ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ ΚΑΙ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΚΛΙΜΑ ΦΑΣΙΣΜΟΥ - ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΑΚΙ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΜΑΣ ΒΓΗΚΕ ... ΑΛΛΙΩΣ! ΤΕΛΕΙΟΙ ΟΙ ΓΥΦΤΟΙ;;;

"ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΤΕΘΟΥΝ ΣΤΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ"

«Οι συντηρητικοί είδαν την κρίση σαν χρυσή ευκαιρία να εξασθενήσουν το κοινωνικό κράτος, να μειώσουν τα εργατικά δικαιώματα που κατακτήθηκαν μετά από σκληρούς αγώνες. Ευθύνη μας είναι να τα διαφυλάξουμε με κάθε κόστος. Πρέπει να βοηθήσουμε τα εκατομμύρια των άνεργων νέων Ευρωπαίων να βρουν δουλειά, να βοηθήσουμε τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων που ζουν στη φτώχεια», υπογράμμισε δε ότι «το να διασώζουμε τις τράπεζες εις βάρος των φτωχότερων πολιτών δεν είναι μόνον οικονομικά μη βιώσιμο, είναι κοινωνικά και ηθικά απαράδεκτο. Λένε ήρθε η ώρα της λιτότητας αλλά τι εννοούν; Τις συντάξεις, το κράτος πρόνοιας, τα επιδόματα ανεργίας, την εκπαίδευση. Αν τα κόψουμε θα προκύψει μεγαλύτερη ανισότητα»!



To απόσπασμα αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ, ΤΟΥ ΤΣΙΠΡΑ, ΤΗΣ ΠΑΠΑΡΗΓΑ ή ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΕΝΟΣ  ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ, ΤΗΝ ΙΡΛΑΝΔΙΑ - και δυστυχώς συντόμως και σε άλλες χώρες της Ευρωπαίκής Περιφέρειας - σωτηρίου πολιτικής!

ΕΙΝΑΙ - ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ - ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ ΓΑΠ  στη σύνοδο των Ευρωπαίων σοσιαλιστών που έγινε στη Βαρσοβία στις 2 Δεκεμβρίου.

ΔΕΝ ΝΙΩΘΩ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΡΕ ΜΟΥ!