ΠΑΠΟΥΤΣΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΣΟΥ ...

                                                        ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΥΠΟΤΑΓΗ

                                           ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΝΕΑ ΑΡΧΗ

Συμπατριώτες,

Συμπολίτες

Ζούμε τον εφιάλτη ενός διαρκούς ολκληρωτικού πολέμου, για εξαχρείωση των Ελλήνων.

Τα υποτιθέμενα προγράμματα “διάσωσης” βαθαίνουν το χρέος και τη φτώχια, ενώ οι κερδοσκόποι (ανάμεσά τους και πολλοί έλληνες) συνεχίζουν να ωφελούνται από την χειροτέρευση της χώρας.


Η κυβέρνηση προτιμά να έχει πίσω της τους τοκογλύφους και απέναντί της τον λαό, παρά το αντίθετο, που θα ήταν το φυσικό για μία εκλεγμένη ηγεσία.


Το πολιτικό σύστημα έχει μπλοκαριστεί, εξαρτώμενο από την “κατανόηση” ξένων τραπεζιτών και οργανισμών. Σήμερα, ένα χρόνο εφαρμογής του Μνημονίου, η ίδια κυβέρνηση που πριν τρείς μήνες θριαμβολογούσε για υποτιθέμενες επιτυχίες, δηλώνει με θράσος ότι δεν έχει να πληρώσει, μετά τις 15 Ιουλίου και ζητάει “συναίνεση” στο ξεπούλημα της χώρας.

Υπάρχει μόνο μία απάντηση:

                                       ΔΕΝ ΠΟΥΛΙΟΜΑΣΤΕ - ΔΕΝ ΠΟΥΛΑΜΕ

                              ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ - ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ - ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ

Το πατριωτικό μας καθήκον είναι ένα και μόνο:  Αφού οι όροι των δανειστών μεγαλώνουν το χρέος, να αρνηθούμε το χρέος, τους δανειστές και την κυβέρνησή τους. Να ζήσουμε με τα δικά μας μέσα, με την αξιοπρέπεια και την αλληλεγγύη μας.

Ο λαός έχει δικαίωμα να ζήσει έστω με λιγότερα, αλλά με δίκαιη μοιρασιά και απαλλαγμένος από τη μοντέρνα δικτατορία του Χρέους και των εκβιασμών. Ο λαός έχει δικαίωμα να προστατεύσει το μέλλον του, τα παιδιά του. Ιδιαίτερα τομείς στρατηγικής σημασίας (όπως η ΔΕΗ και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο), πρέπει να μείνουν δημόσια, ως αποφασιστικά εργαλεία ανάπτυξης.

Εμείς δεν υπογράφουμε ούτε πωλήσεις, ούτε υποθήκες. Όποιος υπογράφει, πρέπει και να πληρώνει.


Η 15η Ιουλίου θα είναι το τέλος της οικογενειοκρατίας, της τοκογλυφίας και του παρασιτισμού.

 Έλληνες Πολίτες  για την Αυτοδιάθεση του Λαού και της Χώρας

“Όχι τα σπαρτά να μας κάψεις, όχι τα δέντρα να μας κόψεις, μόνο πέτρα πάνω 
στην πέτρα να μη μείνει, αυτή η ίδια γής μένει δικιά μας και τα ματακάνει”.

                            Θεόδωρος Κολοκοτρώνης στον Ιμπραήμ