Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Για Ποδοσφαιρόφιλους και μη. Συμβαίνουν και στας καλυτέρας των οικογενειών.

Στον "αέρα" παραμένει η πρεμιέρα της Primera Division
 

Είναι παγκόσμιοι πρωταθλητές, πρωταθλητές Ευρώπης, νικητές του Champions League και έχουν στις τάξεις τους τούς 3 καλύτερους ποδοσφαιριστές του κόσμου. Αυτές τις ημέρες όμως το ισπανικό ποδόσφαιρο χάνει τη λάμψη του

Τα χρέη των επαγγελματικών ομάδων ξεπερνούν τα 5 δις ευρώ ενώ μόνον τη σεζόν 2009/2010 ήρθαν να προστεθούν 733 εκατομμύρια.
50 εκατομμύρια χρωστούν οι ομάδες σε 200 περίπου ποδοσφαιριστές και γι΄ αυτό οι τελευταίοι αποφάσισαν να πούν φέτος «όχι» στην έναρξη του πρωταθλήματος. Δεν είναι η πρώτη φορά που απεργούν οι ποδοσφαιριστές στην Ισπανία. Η πρώτη ήταν το 1979 και οι λόγοι αφορούσαν τότε την κοινωνική ασφάλιση των παικτών. Οι υπόλοιπες κινητοποιήσεις επικεντρώθηκαν ωστόσο στο οικονομικό.
Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι καινούριο και οφείλεται στην τακτική που ακολουθούν οι περισσότερες ομάδες: κάνουν ακριβές μεταγραφές και πληρώνουν αδρά τους παίκτες σε σημείο που τα έξοδα να υπερβαίνουν συνολικά κατά πολύ τα έσοδα από τους χορηγούς και την πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων. Δεν απαιτούνται ιδιαίτερες γνώσεις οικονομικών για να αναλογιστεί κανείς τις συνέπειες. Οι ομάδες αναγκάζονται να κηρύξουν πτώχευση.
Σε αντίθεση όμως με τη Γερμανία, για παράδειγμα, όπου η πτώχευση συνεπάγεται υποβιβασμό της ομάδας, στην Ισπανία οι ομάδες μπορούν να το αποφύγουν καταβάλλοντας απλώς το 50 % των χρεών. Με άλλα λόγια: μια ομάδα μπορεί να χρεωθεί μέχρι το λαιμό, να καταβάλει στη συνέχεια το 50 % των υποχρεώσεών της και έτσι να τη γλιτώσει…Συνολικά 21 ομάδες της 1ης και 2ης κατηγορίας έκαναν τα προηγούμενα χρόνια χρήση αυτής της δυνατότητας προχωρώντας σε «κούρεμα» του χρέους τους.
Άνιση κατανομή
Τα προβλήματα του ισπανικού ποδοσφαίρου είναι όμως και διαρθρωτικής φύσης: το σύστημα ωφελεί κυρίως τους δυο «μεγάλους» της Primera Division, τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα. Ένα παράδειγμα: Η πώληση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων για τη σεζόν 2009/2010 απέφερε στις ισπανικές ομάδες συνολικά 600 εκατομμύρια ευρώ. Ωστόσο περισσότερα από τα μισά μοιράστηκαν οι δυο κυρίαρχοι, 158 εκατομ. πήγαν στην Μπαρτσελόνα ενώ 136 εκατομ. στη Ρεάλ. Τα υπόλοιπα μοιράστηκαν 40 ομάδες της 1ης και 2ης κατηγορίας. Στη Γερμανία η πώληση των δικαιωμάτων τη σεζόν 2010/2011 απέφερε 386 εκατομμύρια, ωστόσο η κατανομή ήταν σαφώς δικαιότερη. Η Μπάγιερν, για παράδειγμα, έλαβε 30 εκατομμύρια ενώ η Ζανκτ Πάουλι που αγωνίζεται στην 2η κατηγορία 13 εκατομμύρια.
Πολλοί ειδικοί ζητούν τώρα την παρέμβαση της UEFA καθώς, όπως υποστηρίζουν, οι ισπανικές αρχές δεν τολμούν να επιβάλλουν κυρώσεις στις ομάδες τους.
Ο πρόεδρος της UEFA Μισέλ Πλατινί έχει παρουσιάσει ήδη ένα πακέτο προτάσεων που όμως δεν εφαρμόζονται ακόμη.
Το Financial Fair Play ωστόσο αναμένεται να ισχύσει από το 2012 και ορισμένοι εκτιμούν ότι θα φέρει επανάσταση στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Μέχρι τότε όμως η Επαγγελματική Ποδοσφαιρική Λίγκα και η Ένωση Ισπανών Ποδοσφαιριστών θα πρέπει να τα έχουν βρει προκειμένου να ξεκινήσει (επιτέλους!) το πρωτάθλημα…
Joscha Weber / Κώστας Συμεωνίδης / D W

Όλα θα ήταν εντάξει, εάν δεν προχωρούσε ο αρθρογράφος σε συγκρίσεις και δεν προσέδιδε διαστάσεις που δημιουργούν αρνητικές και επικίνδυνες διακρίσεις χωρών και λαών (παρότι η απεργία ματαιώθηκε).
Σε ένα ακόμη πεδίο, η απαξιωτική σύγκριση και ο διαχωρισμός του θεωρητικά "τυπικού" γερμανικού μοντέλου, με τον θεωρητικά "χαλαρό" νότο;
Ή μήπως είναι απλώς ζήλια για την ομορφιά και τις επιτυχίες του ισπανικού ποδοσφαίρου;
"Ο τύπος τρώει την ουσία" -και στο ποδόσφαιρο.
άλλωστε την καλύτερη και πιο φανταντική μπάλα, πάντα την έπαιζαν οι πιο "χύμα" χώρες, Τυχαίο;
Eξάλλου απεργίες ποδοσφαιριστών έχουν φέτος προκυρηχθεί στην Ιταλία και τη Νορβηγία!
Εχουν επίσης ενδιαφέρον οι παρακάτω συνδέσεις με τα πρόσφατα μεγάλα σκάνδαλα στο γερμανικό ποδόσφαιρο (το 2006 και το 2009)
 
"Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω"

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου