Πρωινή ονείρωξη ενός αλαφροΐσκιωτου

Πάλι σήμερα ξεκίνησα τη μέρα μου με προβληματισμούς.

Προβληματισμούς ενός κατοίκου του κεντρικού Χαλανδρίου που χθες το βράδυ δεν έβρισκε να παρκάρει.

Τώρα πώς από αυτό τον προβληματισμό, κατέληξα στη διαχείριση των απορριμμάτων θέλει ψάξιμο.

Ακούστε όμως και θα καταλάβετε.

Δεν έβρισκα να παρκάρω, γιατί ως γνωστόν στο Χαλάνδρι, μετά τις 21:00 που σταματάει το μέτρο της «ελεγχόμενης στάθμευσης», γίνεται της Πόπης.

Γιατί γίνετε αυτό;

Μα είναι απλό, το Χαλάνδρι είναι μια ταβερνομπαρούπολη. Τελεία.

Σε αυτή τη φάση, μου ήρθε ο στούφος.

Και γιατί ρε παιδιά δεν φτιάχνουμε τις υποδομές που χρειάζονται ώστε να μετατρέπουμε το τηγανόλαδο σε βιοκαύσιμο ;

Τι είπα πάλι ο πού……ς

Σοβαρά για σκεφτείτε το

Με τόσες ταβέρνες στη πόλη μας ο Δήμαρχος, από κακομοίρης που είναι σήμερα θα γίνει ΕΜΙΡΗΣ.

Δεν ξέρω, μάλλον χαζομάρες λέω πάλι.

Δεν είναι δυνατόν τόσοι σοφοί άνθρωποι που ασχολούνται με τη σωτηρία μας να μην τα έχουν σκεφτεί αυτά τα πράγματα.

Εγώ πάντως θα το ψάξω το θέμα και θα επανέλθω.

Λέρτας Δημήτρης