Από τη ΝΙΝΕΤΤΑ ΚΟΝΤΡΑΡΟΥ-ΡΑΣΣΙΑ
Ο ελληνικός λαός _λένε_ στις δεκαετίες του '50 και του '60 ήταν ο ολιγαρκέστερος από όλους τους λαούς του πολιτισμένου κόσμου. Και η θρυλική αυτή λιτότητά του δεν αφορούσε μόνο την τροφή. Ετσι ήταν σε όλα. Δεν απαιτούσε τίποτα, δεν διαμαρτυρόταν, προσπαθούσε να τα βολέψει σιωπηρά με πείσμα και αξιοπρέπεια.
Τα χρόνια όμως πέρασαν και ο ελληνικός λαός έμαθε να ζει και με περισσότερα. Ωστόσο, στα κύτταρά του κούρνιαζε η μνήμη του λιτοδίαιτου προγόνου του που επιβίωνε χωρίς να διεκδικεί τίποτα. Ζούσε με την προσμονή μιας καλύτερης μέρας, όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα. Και βολευόταν με τα ελάχιστα. Μάρτυρας, μια εικόνα από το Χαλάνδρι. Είναι σαββατόβραδο, οι καφετέριες και τα μπαρ γεμάτα κόσμο. Στον πεζόδρομο δύο καθωσπρέπει ζευγάρια έχουν βγει βόλτα και τρώνε σουβλάκια καθισμένα στο παγκάκι. Και δεν είναι οι μόνοι. Πιτσιρικάδες από νωρίς παίρνουν θέση στα σκαλάκια της πλατείας και στα πεζούλια της εκκλησίας. Οι περισσότεροι χωρίς καν αναψυκτικό στο χέρι. Οι μεγαλύτεροι απολαμβάνουν έναν καφέ ή ένα ποτό στα μπαρ και στα καφενεία. Κόστος για τον καθένα, κάτω των πέντε ευρώ.
Εχοντας αυτή την εικόνα κατά νου και καθώς έχω κολλήσει στην κίνηση της Κηφισίας, ακούω από το ραδιοφωνάκι το διάγγελμα του πρωθυπουργού σε παν-καναλική, παν-ραδιοφωνική μετάδοση. «Λες να 'φυγε η τρόικα;» ξεπηδάει ο ευσεβής πόθος από μέσα μου, γιατί η φωνή του πρωθυπουργού φέρνει έναν αέρα νίκης. Τον φαντάστηκα διά μιας κάθιδρο να μπαίνει στο Καλλιμάρμαρο και να φωνάζει «νενικήκαμεν». «Τα κατάφερα» έλεγε. Δεν ήθελα να ακούσω τίποτα άλλο. Μου αρκούσε ότι τα κατάφερε ο Τρελαντώνης και τους κυνήγησε ώς τα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. «Αγωνίστηκα κι έπεισα την τρόικα να μειωθεί ο ΦΠΑ στην εστίαση από 23% στο 13%» είπε και με προσγείωσε. Οποία παραδοχή της ήττας και της υποτέλειας. «Αγωνίστηκε», «τους έπεισε», «μείωσε». Τι ακριβώς;
Η σκέψη μου ξαναγύρισε σ' εκείνο το σαββατόβραδο και είδα (στο όνειρό μου φυσικά) τους δύο μεσήλικες να παίρνουν τις γυναίκες τους από το παγκάκι και να τις πηγαίνουν σε ένα από τα σικ εστιατόρια της περιοχής. Πήραν τους δρόμους για να τα βρουν. Ολα κλειστά. Ξηλωμένες ταμπέλες, καλώδια να κρέμονται από τις οροφές, αβυσσαλέο σκοτάδι εντός. Για ποια εστίαση μας μιλούσε ο πρωθυπουργός; Η ανεργία, η ανασφάλεια και η μείωση του μισθού κατά 40% και 50%, μέσα σε μία τριετία, σάρωσε τα πάντα. Η αγορά προσαρμόστηκε στα διαθέσιμα ψιλά που είχε ο καθείς για την έξοδό του. Γέμισε μπαρ η γειτονιά και καφενεία.
Με τη μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση δεν γυρνάει ο χρόνος στο 2009. «Το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω», που έλεγε και ο Ανδρέας. Τώρα, κι εμείς προσαρμοστήκαμε. Μάθαμε πως με μια κιθάρα και δυο μπίρες γίνεται ακόμη και πάρτι στο παγκάκι.
ninettakontraru@gmail.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου