Και η δική μου μαμά είναι Σύριζα (από την Πλατεία)

Η μαμά μου είναι Σύριζα. Το ξέρω γιατί εδώ και 3 χρόνια το λέει σε όλους, με την πρώτη ευκαιρία.

Όταν την άκουσα να το λέει πρώτη φορά, θυμάμαι τη γιαγιά μου που της φώναζε ότι θα την πεθάνει και ότι πρέπει να σοβαρευτεί, γιατί είναι μεγάλη γυναίκα και έχει παιδιά και δεν μπορεί να πάει να ψηφίσει αυτόν τον Σύριζα που θα μας χρεοκοπήσει και θα μας βγάλει από την Ευρώπη...

Από τότε όμως που κόψανε τη σύνταξη της γιαγιάς μου και δεν της φτάνει ούτε για τα φάρμακά της, δεν έχει ξαναφωνάξει στη μαμά μου, τώρα φωνάζει όταν βλέπει ειδήσεις ότι θα την πεθάνει η κυβέρνηση, που "κακό χρόνο να’ χουνε", θα πάει να ψηφίσει και κείνη τον Σύριζα, γιατί έτσι σκατά που τα έκανε το ΠΑΣΟΚ που τόσο αγαπούσε, δεν βρίσκει άλλη λύση από... τους “τσιριζαίους” όπως λέει, που δεν τους γουστάρει και πολύ, αλλά ας όψεται η ανάγκη....

Εγώ θυμάμαι που μου έλεγε η γιαγιά, ότι η μαμά μου και ο μπαμπάς μου ήτανε ΠΑΣΟΚ από τότε που πηγαίνανε σχολείο και ήτανε και ο παππούς και η γιαγιά και μάλλον όλο μας το σόι και οι φίλοι μας, γιατί κάθε τόσο συζητάνε για το πόσο μ@......ς  ήτανε που τρέχανε να πείσουν κι άλλους να είναι ΠΑΣΟΚ για να έχουν ελευθερία και δημοκρατία, γιατί ο παππούς ήταν ΕΠΟνίτης και είχανε βαρεθεί να τους κυνηγάνε, γιατί θέλανε να έχουν λεφτά όλοι και όχι λίγοι, για να έχουν γιατρούς και σχολεία, για να μπορούν να σπουδάσουν και οι φτωχοί, ενώ κάποιοι άλλοι τρέχανε να πάρουν μαϊμού επιδοτήσεις, μαϊμού συντάξεις, να διοριστούν με πλαστά πτυχία και να κάνουν μαύρες δουλειές με υπουργούς και βουλευτές και βγάλανε πολλά λεφτά εις υγείαν των κορόιδων!

Προχθές η μαμά μου φώναζε στη φίλη της την Μαρία, που ήταν κι αυτή ΠΑΣΟΚ, και της έλεγε ότι επιτέλους ξύπνησε και κατάλαβε, αυτά που η μαμά μου της έλεγε για την συντηρητική μετάλλαξη, από την εποχή κάποιου  Σημίτη, όταν είπε το οριστικό αντίο στο ΠΑΣΟΚ πολλά χρόνια πριν το μνημόνιο, και την έκραζε που δεν έφυγε και εκείνη τότε.

Μετά όμως φώναζε η φίλη της η Μαρία και της έλεγε ότι δεν θέλει να γίνει Σύριζα, γιατί αυτοί τρώγονται μεταξύ τους και δεν θέλουν καθόλου αυτούς που ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ, και ότι είναι μια παρέα που δεν θέλει να γίνει πλειοψηφική και ότι σιγά μην πάει σαρανταπέντε χρονών, να βγάλει άκρη με τον κάθε κολλημένο με το γκρουπούσκουλό του.

Και μετά η μαμά μου της είπε ότι σιγά μην πάρει άδεια από κανέναν, για το αν θα είναι Σύριζα ή όχι.
Ο Σύριζα είμαστε όλοι, ούρλιαζε η μαμά μου και η Μαρία κούναγε το κεφάλι της και της έλεγε ότι μόνο ο Τσίπρας και η μαμά μου τα λένε αυτά, οι υπόλοιποι βγάζουν σπυριά  με τους πρώην πασόκους.

Θυμάμαι που πέρυσι, φύγαμε γρήγορα γρήγορα από την παραλία, γιατί ήταν 3η Σεπτέβρη και μας βούτηξε όλους με το ζόρι για να πάμε σε μια συγκέντρωση στη Νίκαια, και ο μπαμπάς γέλαγε και την πείραζε που μας έτρεχε στου διαόλου τη μάνα για μνημόσυνο, αλλά μετά του άρεσε... 

Η αδελφή μου μούτρωσε γιατί βαριότανε και ήθελε να πάει βόλτα και εγώ έκανα το λάθος και την ρώτησα γιατί έγινε Σύριζα και τότε πήρε φόρα και μίλαγε μια ώρα για “εθνική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία, κοινωνική απελευθέρωση” και μου έλεγε πόσο σημαντικό είναι να μην κάθεται ο καθένας μόνος και απλά να βρίζει την κυβέρνηση και ότι πρέπει όλοι να οργανωθούμε και να διαμαρτυρόμαστε με απεργίες και συλλαλητήρια και ότι είμαι και εγώ μεγάλος και πρέπει να ξέρω τι γίνεται στην κοινωνία, ότι ζούμε σε μια χώρα που δεν είναι ανεξάρτητη και ότι σε λίγα χρόνια θα ψάχνω για δουλειά και δεν θα βρίσκω και μπλά, μπλά μπλά .... μετάνιωσα την ώρα και τη στιγμή που τη ρώτησα!!!

Μετά όμως μας έφτιαξε το κέφι γιατί στη Νίκαια, βρήκανε φίλους ο μπαμπάς και η μαμά, που είχανε χρόνια να τους δούνε και αγκαλιάζονταν και φιλιονόντουσαν και τραγουδάγανε όλοι μαζί  (τα αγωνιστικά, όπως τα λέει η γιαγιά) τραγούδια του Θεοδωράκη και η μαμά ήταν πολύ χαρούμενη, γιατί εκεί ήταν όλοι Σύριζα και ήτανε πολλοί !  Και έλεγε και ξανάλεγε ότι έχει ξυπνήσει ο κόσμος, ότι θα απαλλαγούμε από τα μνημόνια, ότι ο μόνος δρόμος είναι το ΕΑΜ της γενιάς μας και ότι ο Τσίπρας το πάει καλά.

Προχθές πάλι μίλαγε με τη φίλη της τη Μαρία, που μάλλον έγινε και αυτή Σύριζα, αλλά δεν ήθελε με τίποτα να πάει να γραφτεί στην οργάνωση που της έλεγε η μαμά μου, και τώρα φώναζε μόνο η Μαρία και έλεγε ότι ούτε φωτογραφία της δεν θα έστελνε στην οργάνωση του Σύριζα, γιατί όσοι πήγανε και γραφτήκανε έχουν ακούσει βρισίδι που πάει σύννεφο, γιατί το μόνο που τους νοιάζει είναι ποια ομάδα θα επικρατήσει. Και η μαμά μου, πρώτη φορά είπε στη Μαρία ότι έχει δίκιο, και μου έκανε εντύπωση που μιλούσε για το Σύριζα και δεν φώναζε και δεν ήταν χαρούμενη...

Έκανα και εγώ το λάθος και της είπα ότι πήρα αποβολή γιατί προσπαθήσαμε να κάνουμε κατάληψη και μας έπιασε ο γυμνασιάρχης και μας έβαλε να γράψουμε έκθεση για τα σχολεία που δεν πρέπει να είναι κλειστά και μας ρώταγε ποιος μετάνιωσε για να μην του δώσει αποβολή.

Τότε η μαμά μου άρχισε πάλι να φωνάζει και εγώ νόμιζα ότι τα έχει πάρει μαζί μου, αλλά εκείνη φώναζε για το φασισμό που ζούμε και έλεγε στη Μαρία ότι δεν θα μεγαλώσει τα παιδιά της σαν ραγιάδες, ότι δεν αντέχει που ισοπεδώνεται η κοινωνία και κάποιοι το μόνο που κοιτάνε μην τους χαλάσει η βολή τους και δεν έχουν την πρωτοκαθεδρία του αγωνισταρά και ότι δεν περιμένει από κανέναν αποστειρωμένο να της δώσει πιστοποιητικό αριστεροσύνης και να πάνε να γ@.........  δεν είναι υποχρεωμένη να αρέσει σε κανέναν. 

Τότε  η Μαρία της είπε να μην μιλάει έτσι μπροστά στο παιδί, - και εγώ τα πήρα γιατί είμαι μεγάλος πια- και η μαμά μου την κορόιδευε ότι είναι κόρη ναυάρχου, ενώ η μαμά μου είναι κόρη κεφαλλονίτη ναυτικού και βρίζει χωρίς να κοκκινίζει... και έτσι ευτυχώς την γλύτωσα και όχι μόνο δεν έφαγα τιμωρία για την αποβολή, αλλά μου είπε η μαμά μου ότι είναι πολύ περήφανη για μένα, που δεν έγινα δηλωσίας και ανέλαβα τις ευθύνες των πράξεών μου.

Εγώ πάλι δεν κατάλαβα τι ακριβώς είναι δηλωσίας, ο παππούς έλεγε κάτι τέτοια, αλλά είπα να μην προκαλέσω την τύχη μου και ρωτήσω τίποτα και ξαναπάρει φόρα ...