ΕΜΠΡΟΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΚΟΛΑΣΜΕΝΟΙ

                               
Σήμερα στη διάρκεια της πρωινής μου πλοήγησης στο διαδίκτυο, έπεσα πάνω σε ένα άρθρο του Νόμπελη στο blog του.

Αναφερόταν σε ένα βιβλίο που διαβάζει και συγκεκριμένα στο "Υπάρχει παράδεισος" του Εμπεν Αλεξάντερ.

Όπως καταλαβαίνετε και από τον τίτλο, το βιβλίο αναφέρεται σε επιθανάτιες εμπειρίες κάποιον ανθρώπων, εμπειρίες που τους μετέφεραν σε αλλόκοτο περιβάλλον, γεμάτο φως, αγάπη και μια γεμάτη καλοσύνη οντότητα η οποία φροντίζει για όλους.

Αυτό λοιπόν είναι ο παράδεισος.

Φυσικά μιλάει το βιβλίο και για την κόλαση, που είναι η σύγκρουση των διαφόρων "εγώ", ο σκληρός ανταγωνισμός για την απόκτηση υλικών αγαθών, τη χαρά και την ικανοποίηση για την επαγγελματική μας επιτυχία, την εφήμερη δόξα, υστεροφημία μας κ.ο.κ.

Τέλος, ο Άρης στο άρθρο του, αναφέρεται και στον παππού του ο οποίος έζησε κι αυτός την κόλασή του, μέσα από τους αγώνες για την πατρίδα.

Μετά από αυτό όπως καταλαβαίνετε, στο μυαλό μου ήρθε ο δικός μου παππούς, που και αυτό έζησε όλη την κόλαση που έζησε ο παππούς του Άρη και λίγο παραπάνω, μια και ο δικός μου επέλεξε να ζήσει στα ίδια βουνά την κόλαση του Βελουχιώτη και όχι τον παράδεισο του Ζέρβα.

Δυστυχώς εγώ δεν έχω να διηγηθώ πολλά, γιατί κοντά μας έζησε μόνο δύο χρόνια, όταν επέστρεψε από την πολιτική του εξορία και αυτά τα δύο χρόνια ήταν τα πρώτα της ζωής μου, άρα δεν θυμάμαι απολύτως τίποτα.

Θα μου πείτε τώρα, τι έπαθε ο Λέρτας και κάνει κόντρες παππούδων με τον Νόμπελη;

Τίποτα, έτσι απλά ήθελα κι εγώ να αισθανθώ ότι κάποιος με προσέχει.

Ήθελα να νοιώσω δίπλα μου κάποιον παλιότερο, κάποιον σαν τον παππού μου, κάποιον που αντιμετώπισε την κόλαση, κάποιον που θα μου απαλύνει τον φόβο και την ανασφάλεια που αισθάνομαι για την δική μου κόλαση που πρέπει να ζήσω .

Αυτό είναι όλο.

Πάμε όμως τώρα να μιλήσουμε για την κόλαση μας.

Μετά λοιπόν από την μελέτη διαφόρων ολοζώντανων εμπειριών, δικών μου αλλά και συνανθρώπων μου, κατέληξα στο ότι, στην κόλαση το περιβάλλον είναι επίσης αλλόκοτο, με χαμηλό φωτισμό (όπως παλιά στα μπλουζάκια που χουφτώναμε τα κοριτσάκια), καθόλου καλοσύνη, καθόλου αγάπη και μια οντότητα που λόγω του χαμηλού φωτισμού μας χουφτώνει, όπως συνηθίζεται σε αυτά τα πάρτι.

Η κόλαση αυτή έχει παιδιά χωρίς γονείς, που δεν άντεξαν την πίεση και αυτοκτόνησαν, έχει παιδιά που πάνε πεινασμένα στο σχολείο, έχει γονείς που διασύρονται στα δικαστήρια γιατί κλέψανε ένα μπουκάλι γάλα και ένα κουτί μαρκαδόρους, που προτίμησαν να κλέψουν, γιατί ντρέπονταν να πουν στα παιδιά τους ότι δεν είχαν λεφτά να τα αγοράσουν.

Αυτή η κόλαση έχει τους συνταξιούχους γονείς μας που αφού δούλεψαν μια ολόκληρη ζωή, τώρα δεν έχουν λεφτά ούτε για τα φάρμακά τους και δυστυχώς σε αυτή την κόλαση, στα φανάρια δεν ζητιανεύουν μόνο κατατρεγμένοι λαθρομετανάστες, αλλά και τιμημένα γηρατειά.

Αυτή η κόλαση έχει μαύρο χρήμα να κυκλοφορεί σε λογαριασμούς υπουργών και υπεράκτιων εταιρειών, έχει προδοσία και μίσος, έχει ξεκαθάρισμα λογαριασμών, λογαριασμών που γίνονται με τα δικά σου τα λεφτά, με τον δικό σου τον ιδρώτα χωρίς εσένα.

Αυτή η κόλαση έχει όμως και το κωμικό κομμάτι της.

Έχει ηγέτες τοπικούς, εθνικούς, πολυεθνικούς, υπερατλαντικούς, που φτιάχνουν κοινωνικά παντοπωλεία, για να χορτάσουν τους πεινασμένους.

Κοινωνικά παντοπωλεία για τα οποία πληρώνουμε 5500 ευρά τον μήνα για ενοίκιο και κάποιες δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να τα εξοπλίσουμε, με air condition, έπιπλα και ντουλάπια που είναι άδεια.

Φυσικά για να τα γεμίσουμε με τρόφιμα ζητάμε βοήθεια από τους γνωστούς μαλάκες.

Ακούγεται τελευταία κάτι για συγκέντρωση τροφίμων για το κοινωνικό παντοπωλείο από τα σχολεία…..ΤΟ ΝΟΥ ΣΑΑΑΑΑΣ…….

Η κόλαση αυτή έχει εθελοντές που κάνουν ότι μπορούν για ν΄ απαλύνουν τον πόνο των συνανθρώπων τους, με ελεημοσύνες, αλλά δεν κάνουν τίποτα για να απομακρύνουν την αιτία του κακού.

Η κόλαση αυτή έχει ελεγχόμενη στάθμευση που κόστισε καμιά τρακοσαριά χιλιάρικα και ελεγχόμενη στάθμευση δεν έχουμε.

Η κόλαση αυτή έχει εκατομμύρια ανθρώπους χωρίς δουλειά, αλλά και το χειρότερο, χωρίς ελπίδα και όνειρα.

Η κόλαση αυτή αφήνει ότι καταφέρανε οι παππούδες μας, οι γονείς μας, αλλά και εμείς, στην τύχη τους, να καταρρεύσουν, να χαθούν, για να τα ξαναφτιάξουν κάποιοι άλλοι που θα τα κονομήσουν, γιατί έτσι πρέπει, έτσι είναι, η κάθε καλή κόλαση πρέπει να έχει και τα διαόλια της.

Αυτά τα διαόλια είναι που έχουν κατακλείσει τα υπουργεία, τους δήμους, τα τηλεοπτικά κανάλια και μας ροκανίζουν τη ζωή.

Αλλά ρε διάολε τι θα γίνει με σένα;

Πόσο μάγκας νομίζεις ότι είσαι;

Δες και λίγο παραπέρα.

Το έγραψε ο συγγραφέας (Εμπεν Αλεξάντερ) στο βιβλίο που διαβάζει ο Άρης. Μετά την εμπειρία που είχε, άλλαξε ριζικά γνώμη για... τη ζωή μετά!

Έγινε πιο ήρεμος, περισσότερο κατασταλαγμένος και βέβαιος πλέον ότι αυτό το σύντομο με όρους του σύμπαντος πέρασμά μας από τη ζωή έχει κάποιο νόημα.

Και συμμερίστηκε τις πληθύνουσες απόψεις καταρτισμένων ψυχολόγων και καταξιωμένων ερευνητών του μεταφυσικού ότι ερχόμαστε στον κόσμο τούτο για να βελτιωθούμε και να εξελιχθούμε μέχρι την οριστική τελοιοποίησή μας.

Δεν βλέπεις ρε Βελζεβούλ ότι, εξελιχτήκαμε και ότι σιγά-σιγά τελειοποιούμαστε και θα σε πάρει και θα σε σηκώσει;


Αυτή η αλαζονεία θα σε φάει.
Δεν βλέπεις ότι «της γης οι κολασμένοι» άρχισαν να ανταμώνουν;

Δεν μυρίζεις το λιβάνι στην ατμόσφαιρα;

Δεν βλέπεις τα θυμιατά;

Γιατί δεν παίρνεις τα διαόλια σου να πας παραπέρα, να μας αφήσεις να μεγαλώσουμε τα παιδιά μας εν ειρήνη;

Δεν χόρτασες ακόμα σάρκα και το αίμα;

Γιατί επιδιώκεις τη σύγκρουση;

Δεν λυπάσαι τα νιάτα σου……..δεν βλέπεις ότι αυτή τη φορά θα χάσεις;

Γιατί πρέπει οι πατεράδες μας να έχουν μεταφυσικές συναντήσεις με τους δικούς τους για να τους πουν τι να κάνουν;

Και να ξέρεις, ο δικός μου ο παππούς αν έρθει στον ύπνο του πατέρα μου δεν θα του πει μόνο να με προσέχει όπως έκανε του Άρη.

Θα του πει και άλλα πράγματα που συνήθιζε να λέει και να κάνει.

Πίστεψέ με !!!

Γι αυτό σας λέω

Αγάντα αδέλφια……..βάλτε στο μυαλό σας τα όνειρα σας και στην καρδιά σας τους παππούδες και πάμε μαζί να ΑΛΛΑΞΟΥΜΕ ΠΟΡΕΙΑ.

Πάμε να ζήσουμε την κόλασή μας, μια και……….Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΟΜΑ ΠΟΛΥ ΜΑΚΡΙΑ.

Κολασμένα δικό σας 

Λέρτας Δημήτρης.