Είναι παράνοια αυτή με την οποία καλούνται οι δήμοι υποχρεωτικά να λειτουργήσουν και να καταβάλουν ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΠΟΣΑ, ειδικά για τέτοιες εποχές, για να έχουν οι παιδικές μας χάρες .... προδιαγραφές Σουηδίας ή Γερμανίας.
Διότι σε λίγο θα μας πουν ότι για να παίξει παιδάκι εκτός διαμερίσματος, σε παιδική χαρά θα πρέπει να του έχει εξασφαλισθεί ... αποστειρωμένος αέρας να αναπνέει (ειδικά αν εισάγεται στην Ελλάδα από καμιά εταιρία του μνημονιακού κόλπου το κατάλληλο αποστειρωτικό μηχάνημα ατμόσφαιρας από χώρα των δανειστών).
Όχι δεν λέω και δεν θα πω ποτέ, ότι δεν πρέπει να φροντίζονται οι παιδικές χαρές (και τα πάρκα) κατά υψηλή προτεραιότητα μάλιστα από τους δήμους, αν καταλαβαίνεις αυτό, άστο, κλείσε την Πλατεία και δες ΣΚΑΙ, έχει το "Καλημέρα Μαλάκα" αυτή την ώρα.
Ζητούνται ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΝΗ ΣΦΡΑΓΙΣΗΣ "λαγοί με πετραχήλια" από τις προδιαγραφές που φτιάχνει η κυβέρνησις υπό τας διαταγάς της TASK FORCE για να προβάλλεται τηλεοπτικώς η ονείρωξις ότι γινόμαστε Γερμανία εις τας προδιαγραφάς (και Πακιστάν στα εισοδήματα) αναγνώστη μου.
Ε δεν είναι και το πιο λογικό πράγμα του κόσμου αυτό. σε τέτοιο οικονομικό περιβάλλον μακροχρόνιας ύφεσης που ζούμε αναγνώστη μου, αν δεν πιστεύεις στην σκοπιμότητά τους να μας ξαναπαίρνουν αμέσως τα λεφτά που μας δανείζουν.
Μια κούνια και μια τσουλήθρα σήμερα να πρέπει να έχει λέει προδιαγραφές και πιστοποιητικά.
Πολλές προδιαγραφές.CE, ΕΝ, και KL, και ΨΜ, ΩΡ .... ΧΕΣΤΑ, έχασα τον λογαριασμό!
Μόνο δυο - τρεις εταιρίες τις έχουν όλες ... η εξής ΜΙΑ!
Απαιτείται πιστοποίηση ασφαλείας που την παρέχει ειδική ΑΥΣΤΡΙΑΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ για την συναρμολόγηση των οργάνων (βίδες και παξιμάδια) και την τοποθέτηση (λάκκος με μπετό).
Το φτυάρι που σκάβει τον λάκκο για να την τοποθετήσουν πρέπει να είναι από γερμανικό χάλυβα, με ειδική μαλακή ολλανδική χειρολαβή ασφαλείας για να μην κάνει κάλους το χέρι του πιστοποιημένου εργάτη της πιστοποιημένης εταιρίας που υποχρεωτικά πρέπει να τοποθετήσει τα όργανα στο έδαφος, γιατί ο τυχαίος μη πιστοποιημένος χαλανδραίος εργάτης που ψάχνει για δουλειά δεν σκάβει καλούς πιστοποιημένους λάκκους.
Το τσιμέντο που στηρίζει τα όργανα πρέπει να είναι βεβαίως και αυτό με πιστοποίηση και διαλυμένο σε νερό από τον Ρήνο για να πετυχαίνει την μέγιστη απόδοση σταθερότητας που δεν παρέχει το δικό μας νερό που έχει χαμηλότερη περιεκτικότητα σε βαρέα μέταλλα από το νερό του γερμανικού ποταμού .
Τα χρώματα επιτρέπεται δε, εκτός από γερμανικά να είναι και γαλλικά, διαλυτά σε νερό από τον Σηκουάνα και ο τεχνίτης που θα τις βάψει πρέπει βεβαίως να έχει πτυχίο ανωτάτης μπογιατζιδικής από πιστοποιημένο Βορειοευρωπαϊκό πανεπιστήμιο, αλλιώς ... το παιδάκι σου αναγνώστη μου κούνια ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ.
Πόσο αποικία είμαστε αναγνώστη μου ...
Και πόσο ανεύθυνοι πολίτες που μας κάνουν ό,τι θέλουν ...
Πόσο υποτασσόμαστε κάθε μέρα σε γραφειοκρατικές παπάτζες, κωλώνουμε να αναλάβουμε τις ευθύνες μας και επιζητούμε τρόπους να τις μεταθέσουμε σε οποιαδήποτε ιδιωτική εταιρία πιστοποίησης που δέχεται να τις αναλάβει με το αζημίωτο, βεβαίως, βεβαίως, την ώρα που - και καλά - υπερασπιζόμαστε στην βέρμπα τον δημόσιο χαρακτήρα της αυτοδιοίκησης και γκαρίζουμε με ντουντούκες κινηματικώς (και καλώς) κατά της υποβάθμισης των υπηρεσιών και του ρόλου της αυτοδιοίκησης,
ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΜΕ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΜΑΣ.
Πόσο ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΤΑ ΚΟΤΣΙΑ να πούμε ΕΜΠΡΑΚΤΑ ΟΧΙ σε θέματα που δεν αγγίζουν κατ΄ευθείαν την ιδιωτική μας τσέπη ή τις κομματικές μας εντολές αλλά στην πραγματικότητα ΜΑΣ ΓΔΥΝΟΥΝ ΟΛΟΥΣ, όσο εμείς .... τραμπαλιζόμαστε, ως πολίτες.
Έτσι για να το καταλάβουν όλοι αναγνώστη μου, το τι συμβαίνει με τις παιδικές χαρές (και γιατί φωνάζει ο ΣΚΑΗΣ) θα βάλω δύο φωτό από "εργαλεία" που μπορούν να καλύψουν την ίδια ανάγκη ενός ανθρώπου, αυτή της μετακίνησης, ανάλογα με το βαλάντιό του:
Πώς θα σου φαινόταν αν σου επέτρεπαν να αγοράσεις ΜΟΝΟ το πρώτο αλλιώς .... δεν θα είχες καθόλου αυτοκίνητο αφού το άλλο σου απαγορευόταν να το χρησιμοποιήσεις για να κάνεις - μια χαρά - την δουλειά σου, επειδή το πρώτο είναι καλύτερο;
Αυτό τείνει να γίνει με τις παιδικές χαρές αναγνώστη μου!
Ή Πόρσε ή τίποτα!
Υποχρεωτική κατανάλωση όλων των χρημάτων των δήμων σε ΜΙΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ, και μάλιστα ΤΩΡΑ, ΣΗΜΕΡΑ, όχι με έναν (π.χ) προγραμματισμό πενταετίας, αν έκριναν οι αιρετοί σου (πανάθεμά τους που δεν μπορούν να αποφασίσουν για τίποτα, όλα υποχρεωτικά είναι) ότι υπάρχει άλλη προτεραιότητα (π.χ. αγορά σκουπιδιάρικών, λεωφορείων δημοτικής συγκοινωνίας, επισκευές σχολικών κτιρίων) διότι ο Φούχτελ θα κλείσει τελείως τις παιδικές χαρές αν δεν κάνουν οι δήμοι ό,τι θέλει.... ΤΩΡΑ.
Και κάπου εδώ ξανασκέψου τι τον έπιασε εκείνον τον ΣΚΑΗ, την ημέρα ακριβώς που έπρεπε να εγκριθούν 800 χιλιάρικα (δηλαδή στο τέλος της εργολαβίας πάνω από μύριο με τους Ανακ.Πίνακες) για τις παιδικές χαρές του Χαλανδρίου και έδειχνε με την κάμερα την .... τρύπα στο χώμα. της Αργυροκάστρου.
(Καλά ένας εθελοντής του δεν ήταν εκεί να πάρει λίγο χώμα να ρίξει μέσα να κλείσει η τρύπα, μην πέσει κανένα παιδάκι ήθελα να ήξερα ... Τόσους εθελοντές έχει).
ΕΛΕΟΣ με την υποκρισία και τις ακρότητες στις - και καλά - προδιαγραφές ασφαλείας που οδηγούν σε φωτογραφία του διαγωνισμού και δημιουργία ΜΟΝΟΠΩΛΙΟΥ, με άλλοθι ότι βρίσκονται πέντε δημότες, αψίλιαστοι ή στημένοι, να διαμαρτύρονται κάθε φορά και να παίρνουν τηλέφωνο (αν πήραν) στο κανάλι του Αλασκούζου (να βγάλω και το γάβρικό μου, επί τη ευκαιρία) ...
Οι παιδικές χαρές που μεγαλώσαμε και είχαμε μονίμως γόνατα χρωματιστά με μερκιροχρώμ δεν είχαν τόση ασφάλεια βέβαια αλλά ούτε οι γονείς μας ήταν τόσο υστερικοί, όταν πέφταμε στην άμμο ή το χαλίκι.
Τις θέλαμε πάντα καλύτερες από ό,τι ήταν, βεβαίως .... Φωνάζαμε να μας τις φτιάξουν στον Πέρκιζα.
Παρόλα αυτά περνάγαμε καλά εκεί και έτσι όπως ήταν και περιμέναμε να αναβαθμιστούν ...
Κυλιόμαστε στο χώμα ...
Δεν σκεφτόταν κανείς να τις κλείσει αν έσπαγε καμιά αλυσίδα στην κούνια.
Ερχόταν ένας εργάτης και την άλλαζε, αν δεν το κάναμε και μόνοι μας οι μεγαλύτεροι για τους μικρότερους.
Προχώρησαν τα πράγματα θα μου πεις, Είμαστε στο 2014. Είμαστε Ευρώπη τώρα.
Σωστά. Σε όλες τις υποχρεώσεις είμαστε Ευρώπη ....
Εκτός από τα εισοδήματα και τα δικαιώματα των εργαζομένων και των αυτοαπασχολουμένων και την χρηματοδότηση της αυτοδιοίκησης, τομείς τους οποίους χρειαζόμαστε προσπάθεια για να γίνουμε .... Ζιμπάμπουε.
Θα ήταν ουσιαστική πράξη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ, ενίσχυσης της ανεξαρτησίας της αυτοδιοίκησης, ουσιαστικής και συμφέρουσας για το κοινωνικό σύνολο ανυπακοής αν .... φτιάχναμε όλες τις παιδικές μας χαρές με καινούργια, ελληνικά, οικονομικά, καλαίσθητα όργανα - για να δουλέψει και καμιά ελληνική βιοτεχνία και να κάνουμε και "παραγωγική ανασυγκρότηση" ουσίας, αν τις συντηρούσαμε με δικό μας συνεργείο ενός σιδερά (για να κόβει ό,τι περισσεύει και να οξυγονοκολεί ό,τι έχει φθαρεί), έναν μπογιατζή με έναν κουβά χρώμα υδατοδιαλυτό σε νερό από την λίμνη Μαραθώνα υπό την επίβλεψη της υπηρεσίας των ΧΡΗΣΙΜΩΝ δημοσίων υπαλλήλων της ΤΥ και με πιστοποιητικό ασφαλείας από μηχανικό (διπλωματούχο επιστήμονα δηλαδή) της υπηρεσίας ή ακόμα και της πιάτσας (65 ευρώ χρεώνεται το πιστοποιητικό ασφαλείας ηλεκτρολόγου μηχανικού για την ΔΕΗ ).
Πολλά λεφτά ρε παιδιά ψηφίσαμε .... 1 μύριο λέει!
360 εκατομμύρια δραχμάς δηλαδή ....
Δύο πολυκατοικίες φτιάχνεις , αν το καλοσκεφτείς ....
Πολλά λεφτά ....
Και έχουμε ΠΟΛΛΕΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ, ρε γαμώτο. Δεν είναι μόνο οι παιδικές χαρές. ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ.
Και για να φωνάζει ο ΣΚΑΗΣ - μην τυχόν και δεν τα ψηφίσουμε - την ώρα και την ημέρα ακριβώς που τα ψηφίζαμε (τυχαίο; μπα , δε νομίζω ότι πήγε η κάμερα τυχαία εκείνη την ώρα να δείχνει την τρύπα) - εγώ αγχώνομαι ότι ίσως κάναμε λάθος που τα ψηφίσαμε.
Εγώ που δουλεύει - κόντρα τέμπο το τσερβέλο μου ....
Θα μου πεις γι΄αυτό πήρες τα τρία σου, ο άλλος τι φταίει;
ΣΩΣΤΟ!
Και επειδή από όλες αυτές τις αηδίες που γράφω στο μόνο που θα μείνουν οι σοβαροί θα είναι ... οι πολιτικές ευθύνες δηλώνω:
1. Τις παίρνω όλες πάνω μου - παρακάτω από το 3 δεν έχει, οπότε όποιος παρεξηγηθεί γι' αυτά που λέω, μην με ξαναψηφίσει όταν (δεν) θα ξαναβάλω υποψηφιότητα, αλλά ας πούμε μέχρι τότε και καμιά αλήθεια, για κανένα βαμμένο που διαβάζει πρωί - πρωί τις παπαριές μου και έχει φτάσει μέχρι εδώ.
2. Την μελέτη των 800 χιλιάδων την βρήκε έτοιμη η νέα διοίκηση, στο τραπέζι από την παλιά- δεν την έφτιαξε, άρα δεν "φταίει" (κατά μία έννοια) - άλλωστε κανείς δεν φταίει (εκτός από αυτόν που γράφει κάθε μέρα παπαριές) αφού η μελέτη απλά ΕΦΑΡΜΟΖΕΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΑ ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ ΤΙΣ ΑΠΑΙΤΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ και δεν μπορούσε να γίνει αλλιώς "με την κείμενη νομοθεσία" (Ουπς, μνημονιακός μονόδρομος "η οδός που πορευτήμκαμε" αλλά τι να κάνουμε ).
Η νέα διοίκηση απλά την έφερε και εισηγήθηκε να την εγκρίνουμε βιαστικά, αφού είχαμε και αυτόν τον ΣΚΑΗ να φωνάζει μες τα αυτιά μας, και να μην μας αφήσει να σκεφτούμε λίγο καλύτερα αν είχαμε καμιά καλύτερη επιλογή ....γαμώ την τηλεδημοκρατία .
Φώναζε ο ΣΚΑΗΣ αναγνώστη μου, ότι έλειπε μια κούνια (δυο αλυσίδες, δύο κρεμαστάρια και ένα καρεκλάκι) και είχε και μια τρύπα το χώμα (20 πόντους βάθους) ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΙΝΔΙΝΗ για να πέσει κανένα παιδάκι μέσα να ... λερωθεί και να θέλουμε μπουγάδες και πλυντήρια.
Και εμείς αμέσως εγκρίναμε 1 μύριο, άρον, άρον για να μην μας μαλώνει ο Πορτοσάχλε αν τολμούσαμε να σκεφτούμε να το πάρουμε αλλιώς το πράγμα και να αναζητήσουμε άλλο δρόμο συντήρησης των παιδικών χαρών, πιο φτηνό. (Με το ένα τέταρτο των χρημάτων κάναμε την δουλειά αν το καλοσκεφτείς και ΑΝΕΤΑ).
Αλλά φώναζε ο περίοικος και ο ΣΚΑΗΣ. Τι να κάνεις; Ψηφίζεις .....
Πού να τα βάλεις με τον περίοικο και τον ΣΚΑΗ .....
ΚΑΛΗΜΕΡΕΣ
Α.Ν.
ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΒΡΙΖΟΥΝ ΗΔΗ ΓΙ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΚΕΙΜΕΝΑΚΙ ΠΟΥ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ ΟΤΙ .... ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΠΤΩΣΗ ΟΤΙ ΖΟΥΜΕ, ΟΣΟΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΑΜΕ ΠΡΙΝ ΤΟ 1980), άρα έχουμε ενηλικιωθεί ... στην παλιά Ελλάδα, χωρίς "ευρωπαϊκές προδιαγραφές". Αν δεν το έχεις διαβάσει (είναι παλιό) κάνε κλικ στο "ΔΕΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ"
H αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω πώς καταφέραμε να επιβιώσουμε.
Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας.
Έπρεπε να περιμένουμε…δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε.
Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί..
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους.
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης».
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και ………μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά..
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ότο στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα.
Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια.
Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα.
Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση..
Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους.
Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά.
Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους».
Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα..
Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου.
Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο.
Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα.
Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι..
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet.
Εμείς είχαμε φίλους.. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα… μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία.
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας.
Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα.
Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου.
Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση.
Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν.
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση.
Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι.. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ..
Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά.
Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας
: D : P>Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»… συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί….”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου