Ανακοίνωση με αφορμή το 1ο Φεστιβαλ Γελοιογραφίας με θέμα τους Κοινωνικούς Συνεταιρισμούς

Η Αγωνιστική Συνεργασία Γονέων Χαλανδρίου που εκπροσωπείται στην Ένωση Γονέων Χαλανδρίου από δύο μέλη στο Διοικητικό της Συμβούλιο με αφορμή το 1ο Φεστιβάλ Γελοιογραφίας με θέμα τους "Κοινωνικού Συνεταιρισμούς-και όχι μόνο" που οργάνωσε ο ''Συνεταιρισμός    Γονέων Χαλανδρίου'' εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΓΟΝΕΩΝ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Είναι πραγματική αλληλεγγύη όταν γίνεσαι ιμάντας της κρατικής πολιτικής;

Το παράδειγμα του Χαλανδρίου

Είναι ορατά πια τα αποτελέσματα και οι συνέπειες της αντιλαϊκής πολιτικής που βιώνουν τα λαϊκά στρώματα, με την εφαρμοζόμενη αντιεκπαιδευτική πολιτική  να πλήττει βάναυσα τις μορφωτικές ανάγκες των παιδιών μας.

Ποιος λοιπόν πρέπει να είναι ο ρόλος των Συλλόγων Γονέων και της Ένωσης Γονέων απέναντι σ’ αυτήν την αντιεκπαιδευτική λαίλαπα που εντάσσεται στη στρατηγική της Ε.Ε και υλοποιείται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις διαχείρισης του σάπιου καπιταλιστικού συστήματος; 

Πώς οι Σύλλογοι Γονέων και η Ένωση Γονέων θα σταθούν αλληλέγγυοι στις χειμαζόμενες λαϊκές οικογένειες που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν τα τροφεία ή τα δίδακτρα για να στείλουν τα παιδιά τους στους βρεφονηπιακούς – παιδικούς σταθμούς; 

Με ποιον τρόπο μπορούν να συνδράμουν στους γονείς που δυσκολεύονται να πληρώσουν τα φροντιστήρια των παιδιών τους ώστε να τα βοηθήσουν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν λόγω του ‘’Νέου Σχολείου’’ που οικοδομείται και του οποίου οι συνέπειες φάνηκαν περίτρανα με την Τράπεζα θεμάτων στην 1^η Λυκείου; 

Πώς θα γίνει πράξη το σύνθημα ‘’ Ένας για όλους και όλοι για έναν’’;

Αντικειμενικά και παρά τις όποιες διακηρύξεις μέσα στο κίνημα των γονιών δεν δίνουν όλες οι πολιτικές δυνάμεις ενιαία απάντηση στο τι σημαίνει σήμερα οργάνωση της λαϊκής αλληλεγγύης. 

Το παράδειγμα του Χαλανδρίου

Στον Δήμο Χαλανδρίου δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ συνεπικουρούμενες από τον ΣΥΡΙΖΑ και άλλους ανένταχτους αριστερούς έχοντας σαν βάση συζήτησης για διέξοδο στα προβλήματα την ψήφιση του Νόμου 4019/2011 (‘’Νόμος  Κατσέλη’’  επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ) ίδρυσαν τον ‘’Συνεταιρισμό Γονέων Χαλανδρίου’’ που είναι μια Κοινωνική Συνεταιριστική Επιχείρηση (ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ δηλαδή) και που αφορά την εισαγωγή της Κοινωνικής Οικονομίας στην Ελλάδα.

Έχει αξία να δούμε όμως πως προέκυψαν οι ΚΟΙΝ.ΣΕ.Π. 

Το 1998 στη Διάσκεψη των Υπουργών Κοινωνικής Πολιτικής των κρατών Μελών του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης) δόθηκε η κατεύθυνση να δημιουργηθεί «το κράτος, το οποίο θα ρυθμίζει το κοινωνικό περιβάλλον, αντί του μέχρι τώρα κράτους που χορηγεί κοινωνικές παροχές & υπηρεσίες». Στη συνέχεια η στρατηγική αυτή εντάχθηκε στη συνθήκη της Λισαβόνας και από τότε αποτελεί στόχο για όλα τα κράτη μέλη της Ε.Ε.

 Οι υπηρεσίες που παρέχονται μέσω των «κοινωνικών επιχειρήσεων» δεν είναι για όλους, ούτε για πάντα, αφού σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις λειτουργούν ανταποδοτικά στο όνομα της «βιωσιμότητάς τους». Αυτή τη στιγμή στην Ευρώπη υπάρχουν περί τις 50.000 τέτοιου τύπου επιχειρήσεις με πάνω από 1,4 εκατομμύρια εργαζόμενους. Φανταστείτε τι κενά καλύπτουν και πόσες θέσεις μόνιμου προσωπικού έχουν καταργήσει.

Επανερχόμενοι στον ‘’Συνεταιρισμό Γονέων Χαλανδρίου’’, αξίζει να διαβάσουμε τη διαδικασία που ακολουθήθηκε προκειμένου να υλοποιηθούν οι «δράσεις» του, έτσι όπως οι ίδιοι την περιγράφουν στον διαδικτυακό τους τόπο

(https://dasta.auth.gr/uploaded_files/635228809489122199.pdf)

Η Κοινωνική Οικονομία : μια πιθανή λύση στο αδιέξοδο

►Η ψήφιση του Νόμου 4019 το φθινόπωρο του 2011 βάση συζήτησης για διέξοδο στο πρόβλημά μας

►Η ενεργοποίηση του Μητρώου Κοινωνικής οικονομίας τον Μάρτιο του 2012 και η οριστική απόφαση δημιουργίας ΚΟΙΝΣΕΠ

►Ιούνιος 2012: αποδοχή του καταστατικού μας από το Μητρώο

►Αύγουστος του 2012 : ενοικίαση γραφείων και έναρξη στην Εφορία

►Νοέμβριος του 2012 : ξεκίνημα της πρώτης απόπειρας συνεταιρισμού γονέων στην βάση φύλαξης των παιδιών τους. Πρώτη πρόσληψη .

►Μάρτιος του 2013: 1η τροποποίηση καταστατικού

►Μάϊος του 2013 : Δοκιμαστική λειτουργία 2ης δομής φύλαξης παιδιών. Ενοικίαση νέων γραφείων. Πρόσληψη 2 νέων παιδaγωγών.

►Αύγουστος του 2013: αδειοδότηση του 1ου Συνεταιριστικού φροντιστηρίου.

►Σεπτέμβριος του 2013: Έναρξη φροντιστηρίου και 2ης δομής φύλαξης παιδιών

Οι, δε, τιμές του «Συνεταιριστικού φροντιστηρίου» λίγο απέχουν από τις αντίστοιχες τιμές των «φροντιστηρίων της αγοράς»:

Για την Α’ Λυκείου, για 12 ώρες την εβδομάδα, το κόστος ανέρχεται σε 190 ευρώ τον μήνα, για τη Β’ Λυκείου, για 9-15 ώρες την εβδομάδα το κόστος ανέρχεται σε 180-270 ευρώ τον μήνα και στη Γ΄ Λυκείου, για 13-18 ώρες την εβδομάδα, το κόστος ανέρχεται σε 250-340 ευρώ τον μήνα. Όταν το μέσο κόστος σε ένα άλλο φροντιστήριο της Αθήνας ανέρχεται γύρω στα 400 ευρώ τον μήνα.

Προφανώς δεν είναι τυχαίο ότι η συγκεκριμένη δράση έχει βρει μεγάλη προβολή από τα αστικά Μ.Μ.Ε που είναι υπέρ της εφαρμοζόμενης αντιλαϊκής πολιτικής; 

Είναι τυχαία ή πληθώρα αφιερωμάτων στον ‘’Συνεταιρισμό Γονέων Χαλανδρίου’’ και το ‘’1^ο Συνεταιριστικό Φροντιστήριο’’ από την Καθημερινή (www.kathimerini.gr/.../h-diktywsh-an8rwpwn-voh8aei-thn-anapty3h και www.kathimerini.gr/474346/article/.../h-krish-genna-synetairismoys), το Βήμα (www.tovima.gr/society/article/?aid=528174) , την Αυγή (www.avgi.gr/article/500143/allileggui-ap-tin-kounia)  κλπ, κατ’ αντιστοιχία με την προβολή τέτοιων πρωτοβουλιών στο σύνολο των χωρών της Ε.Ε.; 

Λειτουργούν ή όχι καλλιεργώντας ψευδαισθήσεις και σπέρνοντας αυταπάτες στους γονείς, μεταθέτοντας την λύση του προβλήματος στους ίδιους, μέσω της «αυτο-οργάνωσης» ενώ ταυτόχρονα δραστηριοποιούνται και στην Ένωση Γονέων; 

Πώς συνδέεται η λογική του γονεϊκού κινήματος με τη συμμετοχή στον ‘’Συνεταιρισμό Γονέων’’ και τη διανομή διαφημιστικών φυλλαδίων για το ‘’Συνεταιριστικό φροντιστήριο’’ έξω από τα Λύκεια; 

Συμπέρασμα

Επειδή πολλή κουβέντα γίνεται για την ανάγκη να παραμεριστούν οι όποιες ιδεολογικές διαφορές «για να αντιμετωπιστεί η ανθρωπιστική κρίση», (λες και η κρίση είναι φυσικό φαινόμενο, σεισμός ή τσουνάμι, κ.α.), με το συγκεκριμένο παράδειγμα αποδεικνύεται ότι ακόμα και στο άμεσο και φλέγον ζήτημα δεν υπάρχει κοινή αντίληψη. 

Από τη μια, οι ριζοσπαστικές δυνάμεις μέσα στο γονεϊκό κίνημα μαζί με τους φορείς της λαϊκής συμμαχίας οργανώνουν τη λαϊκή αλληλεγγύη κόντρα στις απαιτήσεις της ΕΕ, διεκδικούν άμεσα μέτρα ανακούφισης της λαϊκής οικογένειας ενώ ταυτόχρονα προβάλλουν την ανάγκη η παιδεία να παρέχεται ενιαία και αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν μέχρι τα 18 χρόνια. 

Από την άλλη, έχουμε μπροστά μας μια κατ΄ ουσία εφαρμογή της αστικής πολιτικής από φορείς του κινήματος.

Η ένταση της διαπάλης λοιπόν είναι αναγκαία, όσο κι αν οι αντιθέσεις πολλές φορές σκεπάζονται πίσω από το χιλιοειπωμένο κλισέ «είμαστε όλοι γονείς», της δήθεν ανεξαρτησίας, κ.α.

Σίγουρα κανένας άνθρωπος του μόχθου δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια στα βάσανα του διπλανού του, του γείτονα, του συναδέλφου του. Πραγματική αλληλεγγύη όμως είναι η ταξική αλληλεγγύη. Η ταξική αλληλεγγύη βάζει υπό την προστασία του κινήματος, τμήματα του λαού που οδηγούνται βίαια στην πλήρη καταστροφή, δημιουργώντας θεσμούς προστασίας της λαϊκής οικογένειας και των παιδιών της, έτσι που να αποσπά δικαιώματα από το Κράτος και την Τοπική Διοίκηση. Η ταξική αλληλεγγύη δεν αποσκοπεί στην παροχή πρόσκαιρης βοήθειας και μόνο, αλλά στο να συνεγείρει αγωνιστικά τους ανθρώπους του μόχθου και να τους οδηγήσει να διεκδικήσουν όσα τους ανήκουν, βάζοντας τέρμα στην ανισότητα και την αδικία. Όχι να δώσει παυσίπονα, αλλά να πείσει ότι πρέπει να πολεμηθεί η αιτία που προκαλεί την αρρώστια και να εξαλειφθεί.

Πάνω από όλα, όμως, σήμερα το κίνημα μπορεί και πρέπει να δείξει την ταξική του αλληλεγγύη, συλλογικά, οργανωμένα και αποφασιστικά. Μέσα στο χώρο δουλειάς, στη γειτονιά και το σχολείο. Έτσι που να μπαίνει το ίδιο το κίνημα φραγμός στην εμπορευματοποίηση πλευρών της ΠΑΙΔΕΙΑΣ, ΥΓΕΙΑΣ, ΠΡΟΝΟΙΑΣ ανακόπτοντας την επέλαση και άλλων αντιλαϊκών μέτρων.

Ένας για όλους και όλοι για έναν, όλοι μαζί στον αγώνα.

Αυτή πρέπει να είναι η δική μας απάντηση σε όσους, αφού κλέβουν τον πλούτο που ο λαός παράγει, αφού σπρώχνουν μεγάλα τμήματά του βαθιά στην εξαθλίωση, τους πετάνε ένα κόκκαλο, πιστεύοντας ότι έτσι θα πείσουν το λαό ότι τον ταίζουν και άρα δεν θα δαγκώσει το χέρι που το κάνει.     

      

                                          Για την Αγωνιστική Συνεργασία Γονέων Χαλανδρίου

                                          Λάμπρου Δημήτρης

                                          Οικονόμου Ανδρέας