Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2014

Ο ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟ





ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ 18-12-2014
ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟ

Για να θυμηθούν οι παλαιότεροι και να μαθαίνουν οι νεότεροι, πώς αυτή η πατρίδα στάθηκε όρθια κι αντιμετώπισε προκλήσεις και κινδύνους χάρη στην αγωνιστικότητα γενεών που με αυτοθυσία την υπερασπίστηκαν, νομίζω ότι είναι, ίσως, χρήσιμη η ομιλία μου που ακολουθεί κατά την εκδήλωση μνήμης στην Ολομέλεια της Βουλής για τον αείμνηστο αγωνιστή της πατρίδας και της Δημοκρατίας Γιάννη Χαραλαμπόπουλο.
ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, αυτή η εκδήλωση, σήμερα, θα πρέπει να αποτελέσει ένα μάθημα και για εμάς και για όσους –τους πλείστους των Ελλήνων- αγωνιούν για τη μελλοντική πορεία αυτής της χώρας, κάτω από τις εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες της κρίσης. Πιστεύω ότι μπορεί να μας διδάξει πολλά, η λεπτομερής αναφορά στην πορεία της ζωής ανθρώπων, όπως ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος που έφυγε προ διμήνου, πλήρης ημερών αλλά και πλήρης αγώνων, από τη ζωή.
Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος τίμησε με τη ζωή και τη δράση του την παράδοση της οικογένειάς του, παράδοση προσφοράς στην πατρίδα και την κοινωνία.
Νέος Αξιωματικός του Στρατού βρέθηκε στην πρώτη γραμμή του Αλβανικού Μετώπου και είχε την τύχη να βρίσκεται στους προελαύνοντες νικητές Έλληνες στρατιώτες στη Βόρειο Ήπειρο όταν το έθνος ενωμένο, αδιαφορώντας για το ποιος κυβερνά τη χώρα -ενωμένο, όμως, επαναλαμβάνω το έθνος- αντιμετώπισε την απειλή ολοκληρωτικής καταστροφής του. Αυτό είναι ένα από τα διδάγματα που μπορεί να μας δώσει από τα πρώτα του βήματα στον δημόσιο βίο και τους αγώνες ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος.
Στη διάρκεια της Κατοχής διέφυγε, στη Μέση Ανατολή. Εκεί συνέχισε να αγωνίζεται εναντίον του ναζισμού και του φασισμού ως Αξιωματικός των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων. Μετά την Απελευθέρωση ως Επιτελικός Αξιωματικός έφτασε μέχρι το βαθμό του Συνταγματάρχη.
Η τραγωδία, όμως, του μετεμφυλιακού διχασμού και η βαθιά δημοκρατική του συνείδηση οδήγησαν τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο στην απόφαση να παραιτηθεί από τις τάξεις του Στρατού, ιδιαίτερα μετά τη μεγάλη περιπέτεια σε βάρος και του τόπου και του Στρατού όταν αυτός χρησιμοποιήθηκε στις τότε εθνικές εκλογές που αποκλήθηκαν «εκλογές βίας και νοθείας». Παραιτήθηκε, λοιπόν, για να συμμετάσχει στο πλευρό του Γεωργίου Παπανδρέου στον Ανένδοτο Αγώνα.
Το Σεπτέμβρη του 1974 στην ιδρυτική διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ ήταν εκεί, παρών, γύρω από τα στελέχη της δημοκρατικής μας παράταξης, της συνέχειας των αγώνων μας, γύρω από τον Ανδρέα Παπανδρέου για την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ, που έμελλε να αλλάξει για πάντα την ιστορία αυτού του τόπου.
Υπήρξε μέλος της πρώτης Κοινοβουλευτικής μας Ομάδας, πρώτος μεταξύ των τριών Βουλευτών που εκπροσωπήσαμε στην πρώτη ελεύθερη Βουλή μετά τη δικτατορία, μαζί με τη Σύλβα Ακρίτα, τη Β΄ Περιφέρεια της Αθήνας.
Από τότε και μέχρι το 2000 συνέχισε, δεν εσίγησε. Ήταν παρών σε αυτά εδώ τα έδρανα εντός και εκτός της Βουλής αγωνιζόμενος με βάση τις δημοκρατικές και πατριωτικές του ιδέες και πεποιθήσεις για την ενότητα του ΠΑΣΟΚ που θεωρούσε ότι είναι αναγκαίος παράγοντας για την εθνική ενότητα και την ομοψυχία του λαού.
Ως Βουλευτής, ως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, εκλεγόμενος συνεχώς στη Β΄ Περιφέρεια της Αθήνας, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος, όταν το ΠΑΣΟΚ κατέστη η πλειοψηφία του ελληνικού λαού, ανέλαβε Υπουργός Εξωτερικών και στη συνέχεια Υπουργός Εθνικής Αμύνης και Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, δύο εξαιρετικά κρίσιμους τομείς από τους οποίους εξηρτάτο σε μεγάλο βαθμό η νέα πορεία της χώρας στην Ευρώπη,  και τον υπόλοιπο κόσμο
Με συνέπεια, σεμνότητα και αποτελεσματικότητα, εφήρμοσε την προγραμματισμένη, εξαγγελθείσα και εγκριθείσα από το λαό πολιτική του ΠΑΣΟΚ, την πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική στην κορύφωση του ανταγωνισμού των δύο τότε υπερδυνάμεων, όπου απετέλεσε η χώρα μας -όπως θα πρέπει να ενθυμούμεθα- τη γέφυρα ειρήνης μεταξύ των δύο κόσμων, διατηρώντας πάντοτε τη δική της θέση, το δικό της στίγμα, τη δική της πορεία.
Ως Υπουργός Εθνικής Αμύνης, με το κύρος του και με τη βαθιά κατανόηση του υπερκομματικού, εθνικού ρόλου των Ενόπλων Δυνάμεων κατόρθωσε να εξουδετερώσει προκαταλήψεις δεκαετιών και συνέβαλε αποφασιστικά και στη γεφύρωση του χάσματος που είχε προκαλέσει η δικτατορία μεταξύ του λαού και των στρατευμένων παιδιών, αλλά και στον εκδημοκρατισμό των Ενόπλων Δυνάμεων.
Πρέπει να υπογραμμιστεί -ιδιαίτερα αυτές τις ημέρες της προσπάθειας γενικής απαξίωσης του πολιτικού κόσμου και της πολιτικής- ότι το πέρασμά του από Υπουργός Εθνικής Άμυνας άφησε ανεξίτηλα δείγματα εντιμότητας στη διαχείριση του δημόσιου χρήματος.
Υπήρξε πολιτικό στέλεχος μίας ολόκληρης γενιάς, οι πλείστοι των οποίων είναι στα κοιμητήρια της χώρας και την τιμή και την προσφορά τους για να υπάρχει σήμερα ελεύθερη πατρίδα και δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο, οφείλει η παρούσα σύνθεση της Βουλής των Ελλήνων να την έχει υπ’ όψιν της. Οφείλει να τιμά και να προασπίζεται ταυτόχρονα τον κοινοβουλευτικό θεσμό που βάλλεται -όπως γνωρίζετε- από πολλές πλευρές.
Θα επαναλάβω αυτό που είπα και προχθές. Εδώ και αρκετές δεκαετίες η συνείδηση των εκπροσώπων του λαού πολιορκείται ασφυκτικά από όσους είναι σε θέση να χειραγωγούν, τάχα ενημερώνοντας ή να εκχυδαΐζουν, τάχα ψυχαγωγώντας το λαό μας, τον πάσχοντα λαό μας.
Ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος υπήρξε πάντα μία νηφάλια μεν αλλά γνήσια δε προοδευτική φωνή και στη Βουλή και εκτός της Βουλής.
Ο λόγος του και η δράση του είχαν πάντα τον ίδιο σκοπό, να περιφρουρήσουν ό,τι αποτελεί προϋπόθεση για να υπηρετηθούν με αποτελεσματικότητα εθνικά και λαϊκά συμφέροντα, μακριά από προσωπικές μικρότητες, απέναντι σε εξωθεσμικές παρεμβάσεις, πάντα με πίστη στις αξίες και τα ιδανικά που ενέπνευσαν και τον ίδιο, αλλά που διακήρυξε και στο μέγιστο βαθμό και υπηρέτησε το ΠΑΣΟΚ.
Στα χρόνια που ακολούθησαν, ακόμα κι όταν αποτραβήχτηκε -όπως γνωρίζετε, έφυγε πλήρης ημερών, ενενήντα πέντε ετών, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος διατηρώντας πνευματική διαύγεια - πάντοτε ενδιαφερόταν και παρενέβαινε, με βάση αυτές τις αξίες και τη συνέπεια που τον συνείχε σε όλη του τη ζωή.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, τιμήθηκε, όπως ανάφερα, από το λαό της Β’ Περιφέρειας Αθηνών. Τιμήθηκε και από τον μεσσηνιακό λαό στις δύο πρώτες εκλογές του ως Βουλευτής της Ενώσεως Κέντρου το 1963 και το 1964.
Έκτοτε, συνδέθηκε με τον Ανδρέα Παπανδρέου, με τον οποίο οι σχέσεις υπήρξαν πάντοτε αδελφικές, πρωταγωνιστικές, γι’ αυτό και στη διάρκεια της δικτατορίας μαζί με τον αείμνηστο Γιάννη Αλευρά υπήρξαν οι επικεφαλής ηγέτες του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος στο εσωτερικό της χώρας, κατευθύνοντας τις ενέργειες της Οργάνωσής μας σε ολόκληρη τη χώρα ενάντια στη Δικτατορία.
Τονίζω ότι ήταν διαρκείς οι διώξεις που υπέστη από την πρώτη ημέρα μέχρι την κατάρρευση της δικτατορίας ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος. Βασανίστηκε, εξορίστηκε, φυλακίστηκε.
Όταν ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος επέστρεψε με τους άλλους συνεξόριστους από τη Γυάρο και βγήκε στο Πόρτο Ράφτη ο λαός τον στεφάνωσε με ένα δάφνινο στεφάνι. Νομίζω ότι αυτή και μόνο η εκδήλωση του λαού αποτελεί έναν εξαιρετικό τίτλο τιμής που αξίζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Ήταν οι ημέρες που εμείς εδώ γιορτάζαμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας, αλλά στην Κύπρο ο Αττίλας προχωρούσε ανενόχλητος!..
Υπάρχουν, λοιπόν, οφειλές όλων μας σε προσωπικότητες όπως ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος και αυτό πρέπει να μας φρονηματίζει και να μας καθοδηγεί στα βήματά μας σε αυτή την περίοδο που ο κοινοβουλευτικός θεσμός, ο πολιτικός κόσμος, εκκαθαρίζοντας εν ανάγκη τις γραμμές του από οτιδήποτε σκιάζει το ρόλο του και την ευθύνη του απέναντι στον τόπο, θα πρέπει με αυτές τις αρχές και αξίες να προχωρήσει.
Συγχωρήστε μου τη συγκίνηση. Πενήντα χρόνια συμπορευτήκαμε με τον Γιάννη Χαραλαμπόπουλο σε πολύ δύσκολες εποχές. Δεν τον είδα ποτέ να δειλιάζει. Όταν άλλοι έφευγαν, λιποτακτούσαν στα δύσκολα, όπως έκαναν πολλοί πρόσφατα στη διάρκεια της κρίσης, ο Γιάννης Χαραλαμπόπουλος έμεινε μπροστά.
Σήμερα, αν ζούσε πάλι, θα ήταν παρών στους αγώνες και του ΠΑΣΟΚ και του λαού μας, τους αγώνες της χώρας.
Τα παιδιά του τίμησαν την παράδοση αυτή. Ο γιος του, ο Γιώργος Χαραλαμπόπουλος, τιμήθηκε από το λαό της Β’ Περιφέρειας. Τίμησε αυτά τα έδρανα, σεμνός, δημιουργικός. Τα εγγόνια του παρευρίσκονται εδώ. Και ο Γιάννης και ο Φίλιππος, η εγγονή του. Στο μπόι, στην καρδιά και στο ήθος μάς θυμίζουν τον παππού, το Γιάννη Χαραλαμπόπουλο. Τους συλλυπούμαι, όπως και την αγαπημένη του κόρη.
Σας ευχαριστώ πολύ. 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου