Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014

Μηχανή του Χρόνου: Τι διαφορά έχουν οι Αρβανίτες της Ελλάδας από τους Αλβανούς;

Πότε κατέβηκαν στην ελλαδικό χώρο και γιατί ο Μπερίσα τους αποκάλεσε λανθασμένα μειονότητα. Η Ιστορία από τον 11ο αιώνα μέχρι σήμερα
O μεγαλοϊδεατισμός στα Βαλκάνια είναι μια παλιά και μάλλον βαριά ασθένεια που υποτροπίασε στο ποδοσφαιρικό παιχνίδι ανάμεσα στη Σερβία και την Αλβανία, όπου εμφανίσθηκε η «σημαία» της λεγόμενης Μεγάλης Αλβανίας.

 Σε αυτή την υποτιθέμενη σημαία η γειτονική μας χώρα φθάνει μέχρι τη Θεσπρωτία.

Όσον αφορά στις διεκδικήσεις σε βάρος της χώρας μας αυτές δεν προκύπτουν μόνο από το «θέμα των Τσάμηδων», αλλά και από την προσπάθεια να παρουσιάσουν τους Αρβανίτες της Ελλάδας ως μειονότητα με αλβανική εθνική συνείδηση.

Ποιοι είναι όμως οι Αρβανίτες;

Για να απαντήσουμε στο θέμα αυτό πρέπει να επιστρέψουμε στον 11ο αιώνα. Τότε οι Αρβανίτες πρωτοεμφανίζονται στις βυζαντινές πηγές από τον Μιχαήλ Ατταλειάτη και αργότερα ως Αρβανίτες από το Άρβανον (περιοχή της Βορείου Ηπείρου) στο βιβλίο της Άννας Κομνηνής «Αλεξιάδα».

Τον 13ο αιώνα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων της Αλβανίας ζει στις πεδιάδες και στις ακτές, μαζί με Έλληνες και Λατίνους. Όταν οι Φράγκοι κατέλαβαν τις ακτές, αρκετοί απ’ αυτούς τους χωρικούς απωθήθηκαν στις ορεινές περιοχές της χώρας όπου διατηρούνταν ισχυρές παραδοσιακές κοινότητες. Η δημιουργία του Δεσποτάτου της Ηπείρου και η συμπαράταξη των ορεσίβιων Αλβανών στις συγκρούσεις εναντίον Σλάβων και Βενετών επιβεβαιώνει τις στενές σχέσεις των πρώτων με το ελληνικό στοιχείο.

Οι Αλβανοί φύλαρχοι ανταμείφθηκαν για τις πολεμικές τους υπηρεσίες στον βυζαντινό αυτοκράτορα με απονομή τίτλων και απόδοση εκτεταμένων περιοχών. Με αυτό τον τρόπο όμως, από παραδοσιακοί αρχηγοί φατριών μεταλλάχθηκαν σε άρχοντες οι οποίοι στις σχέσεις με τους «ανθρώπους» τους, αψηφούσαν το πατροπαράδοτο εθιμικό δίκαιο και την αρχή της ισονομίας.
Προσπαθώντας να ξεφύγουν από το νέο αυτό γαιοκτητικό καθεστώς των αρχόντων και αποκτώντας σιγά-σιγά νομαδικές συνήθειες (αφού οι άρχοντες άρπαζαν τη γη τους), πολλοί Ηπειρώτες και Αλβανοί άρχισαν να μετακινούνται προς τον ελλαδικό χώρο, συντασσόμενοι γύρω από τους αρχηγούς των φατριών τους, οι οποίοι για τον έναν ή τον άλλο λόγο δεν είχαν κατορθώσει να αποκτήσουν τον τίτλο του άρχοντα-γαιοκτήμονα.

Οι φατρίες αυτές ήταν πιστές στην Ορθοδοξία χαράσσοντας ακόμη μια διαχωριστική γραμμή με τους άρχοντες, κυρίως των παράκτιων περιοχών, οι οποίοι πρόθυμα ασπάστηκαν το καθολικό δόγμα.

Αρχικός τόπος εγκατάστασής τους ήταν η Θεσσαλία. Αργότερα, η οθωμανική εισβολή στην Αλβανία και στη βόρεια και κεντρική Ελλάδα προκάλεσε νέα κύματα καθόδου προς τον νότο. Σχεδόν όλες αυτές οι φατρίες τάχθηκαν κατά καιρούς στη στρατιωτική υπηρεσία των Καταλανών, των Βενετών και των Παλαιολόγων. Στις πηγές ωστόσο, η επωνυμία Αρβανίτης (Αρναβούτ) κατέληξε να σημαίνει τον μισθοφόρο πολεμιστή από τα Βαλκάνια ανεξάρτητα από την εθνική του καταγωγή.

Η ανάμειξη των Αρβανιτών με τους πολυπληθέστερους ελληνικούς πληθυσμούς είχε ως αποτέλεσμα με το πέρασμα των αιώνων, το μεγαλύτερο μέρος τους να αφομοιωθεί πλήρως γενετικά και πολιτισμικά. Κάποιοι ελάχιστοι πληθυσμοί διατηρήθηκαν με ενδογαμίες κυρίως σε απομονωμένα χωριά. Αυτοί διατήρησαν τα έθιμα και το γλωσσικό ιδίωμα που προέρχεται από την αλβανική γλώσσα με μεγάλες επιρροές από τρεις γλώσσες. Την ελληνική, τα σλάβικα και τα λατινικά.

Πάντως, έχει παρατηρηθεί πως σε πολλά μέρη εγκατάστασής τους, οι Αρβανίτες μετέδωσαν τη γλώσσα τους και στους ελληνόφωνους κατοίκους της περιοχής για τις καθημερινές συνδιαλλαγές τους. Το κοινό θρησκευτικό δόγμα, η κοινή καταγωγή (όσον αφορά στους Ηπειρώτες) και η όσμωση τόσων αιώνων με το ελληνικό στοιχείο κατέστησε τους Αρβανίτες «πιο Έλληνες από τους Έλληνες». Φυσικό επακόλουθο λοιπόν ήταν η ταύτιση με τους αγώνες του ελληνικού έθνους (Ελληνική Επανάσταση, Μακεδονικός Αγώνας, Βαλκανικοί πόλεμοι). Η ελληνικότητα τους δεν αμφισβητήθηκε ποτέ.

Κατά τη διάρκεια αυτών των αγώνων μάλιστα, ήρθαν αντιμέτωποι με μουσουλμάνους Αλβανούς, τους λεγόμενους «Τουρκαλβανούς». Αμέσως μετά την πτώση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία ωστόσο, οι κυβερνήσεις της γείτονος έθεσαν «αρβανίτικο» θέμα. Τη δεκαετία του ΄90 ο Σαλί Μπερίσα δήλωσε ότι οι Αρβανίτες είναι αλβανική μειονότητα στην Ελλάδα. Οι οργισμένες αντιδράσεις των τελευταίων ήταν μια ηχηρή απάντηση στον νεόκοπο αυτό μεγαλοϊδεατισμό.

http://news247.gr/eidiseis/mixani-tou-xronou

ΣΧΟΛΙΟ: Μην ξεχνάμε ότι το Χαλάνδρι ήταν Αρβανιτοχώρι.

ΕΝΑ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ: ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΗΣ ΚΟΑ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΤΟΥ 1944 ΜΕ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ


"Καταγγέλουμε ότι ο Μοίραρχος χωροφυλακής Χαλανδρίου Κουρεμπανάς ......"

Δείτε κάτω δεξιά.

Ευχαριστούμε τον αναγνώστη μας που μας έστειλε ένα τόσο σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο.

ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ


Το πρωί έκανα μια βόλτα στην πλατεία και εξεπλάγην ευχάριστα. Άνθρωποι χαρούμενοι, χαμογελαστοί, σε διάφορα πηγαδάκια, συζητούσαν όλο χαρά τις ευχάριστες εξελίξεις για την πόλη μας. Δεν μπορούσαν να κρύψουν τον ενθουσιασμό τους αφότου διάβασαν το δελτίο τύπου του Δήμου, που ανέφερε ότι ο Δήμαρχος Χαλανδρίου συναντήθηκε με τον πρέσβη της Παλαιστίνης ο οποίος και τον κάλεσε σε διεθνές συνέδριο στην Ramallah της Παλαιστίνης τον Νοέμβριο. Συζητήθηκε επίσης, όπως αναφέρεται, και το ενδεχόμενο αδελφοποίησης με κάποια πόλη της Παλαιστίνης.
Οι δημότες δεν έκρυβαν τη χαρά τους για όλα αυτά τα οφέλη που θα προκύψουν για την πόλη μας και τους πολίτες της από τις ενέργειες αυτές. Έμοιαζαν μάλιστα να έχουν ξεχάσει τι είδους δευτερεύοντα πράγματα περιμένουν από τον δήμαρχό τους, όπως να φροντίσει κάποιος να ανάβει σωστά ο δημοτικός φωτισμός αλλάζοντας τις καμένες λάμπες ώστε να φέγγει λίγο εκεί που κυκλοφορούμε το βράδυ, να φροντίσει να κλείσουν οι λακκούβες σε τελείως απίθανους δρόμους όπως η διασταύρωση Αγ. Παρασκευής & Κολοκοτρώνη & Β. Γεωργίου, (θα περάσει η παρέλαση μπροστά από το Ηρώο σε λίγες μέρες), να κολληθούν / αλλαχθούν οι πλάκες στα πεζοδρόμια, να αποκτήσουμε πεζόδρομους και πεζοδρόμια όπου θα μπορούν έστω και εκ περιτροπής να κυκλοφορούν οι πεζοί και πότε – πότε και οι μαμάδες με κάποιο παιδικό καροτσάκι, τέτοια απλά θεματάκια που ομορφαίνουν την μίζερη καθημερινότητα.
Όσο για το να μάθει πώς να περνάει κανείς ανάμεσα από τα τραπεζοκαθίσματα που όλο και απλώνονται σε όλο το Χαλάνδρι, στους καφετεριόδρομους και στην κεντρική πλατεία, θα ήταν χρήσιμα μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής προς τους πεζούς και όχι να μειώνονται κατά 50% τα πρόστιμα που έχουν επιβληθεί στους καταληψίες του δημόσιου χώρου. Το χούι δεν κόβεται εύκολα. Είναι φαίνεται στην ιδιοσυγκρασία κάποιων από τους διοικούντες, η ενθάρρυνση της κατάληψης χώρων, ακόμα και όταν αυτή είναι εναντίον των συμφερόντων και της ποιότητας ζωής των πολιτών.
Πάντως για την αδελφοποίηση με κάποια Παλαιστινιακή πόλη τα πράγματα θα είναι εύκολα, η εικόνα του Χαλανδρίου δυστυχώς δεν απέχει πολύ από εκείνες τις εικόνες που δείχνει η τηλεόραση από τη Δυτική όχθη.
Για να είμαι δίκαιος θέλω να επικροτήσω τις ενέργειες του Δήμου για την αδειοδότηση των αθλητικών χώρων, αλλά αυτό δεν φτάνει για να μας ικανοποιεί έστω και ελάχιστα, η συνολική εικόνα της νέας δημοτικής αρχής.

Γιώργος Γ.

Η Υπερεθνική Ελίτ ως «συνωμοσιολογία»

                                                               ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Το περασμένο Σάββατο χιλιάδες Ευρωπαίων πολιτών (πλην Ελλήνων!) κατέβηκαν σε διαδηλώσεις ενάντια στη νέα υπερατλαντική συμφωνία (ΕΕ-ΗΠΑ) ελεύθερου εμπορίου που σχεδιάζει η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε), χωρίς βέβαια να ρωτήσει κανέναν. Πράγμα που μπορεί να σημαίνει τελικά την πλήρη ιδιωτικοποίηση Υγείας και Παιδείας, κατά το άθλιο πρότυπο των ΗΠΑ, των οποίων οι σχετικές πολυεθνικές ετοιμάζονται να εισβάλλουν στην Ευρώπη. Μια τέτοια συμφωνία θα ήταν βέβαια το σημαντικότερο ίσως βήμα στην ολοκλήρωση της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης. Όχι τυχαία, την ίδια στιγμή ανώνυμοι λασπολόγοι είχαν αμοληθεί στο διαδίκτυο για να βρίζουν σαν συνωμοσιολόγους αν όχι ως ...αντισημίτες, όσους μιλούν για Υ/Ε που διαχειρίζεται την ΝΔΤ, καθώς και όσους καταγγέλλουν τον ρόλο των πολυεθνικών επιχειρήσεων στην όλη αυτή διαδικασία. Όπως, όμως, εύστοχα τόνισε πρόσφατα ο (φιλελεύθερος) συγγραφέας και δημοσιογράφος Neil Clark, το να αποκαλούν οι συστημικοί κονδυλοφόροι στη Δύση κάποιον ως συνωμοσιολόγο δεν έχει τίποτα να κάνει με θεωρητική ανάλυση ή με στοιχεία, αλλά αποτελεί σήμερα τον τυπικό τρόπο με τον οποίο προσπαθούν να περιθωριοποιήσουν οποιονδήποτε κρίνουν «εκτός ορίων», χαρακτηρίζοντας τον «αναξιόπιστο», «παρανοϊκό» κ.λπ.

Όμως, το να μιλούν για παρόμοιες «συνωμοσιολογίες» ανώνυμοι (και επομένως ανεύθυνοι) λασπολόγοι στο διαδίκτυο που, προφανώς με το αζημίωτο, ξημεροβραδιάζονται στον υπολογιστή τους κάνοντας αυτή τη δουλειά, είναι βέβαια εντελώς διαφορετικό από την περίπτωση που κάποιοι «Πανεπιστημιακοί» της συμφοράς (που απαξιώ και να ονοματίσω) κατέφυγαν σε παρόμοιες μεθόδους για να χαρακτηρίζουν και τον υπογράφοντα τη στήλη (μαζί με πολλούς άλλους), ως συνωμοσιολόγο. Αυτό συνέβη με λιβελογράφημα υπό τύπο ψευδό-επιστημονικής διατριβής που ενέκρινε τριμελής επιτροπή διδασκόντων στο ΑΠΘ με τίτλο «Ο συνωμοσιολογικός λόγος στο ελληνικό πολιτικό σύστημα» ― της οποίας την λαθρόβια ύπαρξη ελάχιστοι γνωρίζουν εκτός από τους κουκουλοφόρους λασπολόγους του διαδικτύου που την επικαλούνται! ― και την οποία μόλις πληροφορήθηκα. Μιλώ, βέβαια, για λιβελογράφημα γιατί το κείμενο αυτό δεν έχει σχέση με επιστημονική μελέτη, η οποία προϋποθέτει έρευνα σε βάθος των απόψεων άλλου Πανεπιστημιακού συγγραφέα, αν όχι του συνόλου του συγγραφικού του έργου (που στη δική μου περίπτωση ξεκίνησε όταν οι «πανεπιστημιακοί» αυτοί ήταν ακόμη αγέννητοι ή στα σπάργανα και θα απαιτούσε τεράστιο χρόνο), τουλάχιστον του σχετικού με το συγκριμένο θέμα της έρευνάς τους. Όμως, ο λόγος που ασχολούμαι με το θέμα δεν είναι βέβαια η συκοφαντική παραποίηση της ανάλυσης μου απο κάποιους «πανεπιστημιακούς» που ελάχιστα απασχολούν το ευρύτερο κοινό, αλλά γιατί έχει γενικότερο ενδιαφέρον το πως επιχειρείται σήμερα η ατεκμηρίωτη περιθωριοποίηση των κρίσιμων, για την κατανόηση της σημερινής πραγματικότητας, εννοιών της ΝΔΤ, και της Υ/Ε που την διαχειρίζεται.

H αυστηρά καθορισμένη έννοια της «Υπερεθνικής Ελίτ» που χρησιμοποιώ στην ανάλυσή μου (η οποία σήμερα χρησιμοποιείται και σε διεθνές επίπεδο) δεν υποδηλώνει, όπως παραπλανητικά υποστηρίζει η «πανεπιστημιακή» μελέτη, την παρουσία μιας καλά οργανωμένης διεθνικής ελίτ, η οποία αποφασίζει για το μέλλον του πλανήτη, έτσι ώστε «η ιστορία (να) γράφεται από τις επιταγές μόνον αυτής της διεθνικής ελίτ, η οποία και αντιπροσωπεύει τη «Νέα Διεθνή Τάξη». Όπως δεν έπαψα ποτέ να τονίζω, η Ιστορία είναι πάντα μια δημιουργία που δεν έχει βέβαια σχέση με συνωμοσίες. Ούτε, από την άλλη μεριά, με αντικειμενικούς «Νόμους» κλπ. Όχι βέβαια γιατί οι ελίτ γενικά και η Υ/Ε ειδικότερα δεν συνωμοτούν. Το παράδειγμα άλλωστε της αποδεδειγμένης συνωμοσίας της Υ/Ε για τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ που της επέτρεψαν τη καταστροφή του Μπααθικού καθεστώτος και την ουσιαστική διάλυση της χώρας, είναι ακόμη ζωντανό! Αλλά γιατί είναι πάντα θέμα έκβασης της Κοινωνικής Πάλης αν τελικά θα επικρατήσουν παρόμοιες συνωμοσίες η όχι.

Με βάση αυτό το κριτήριο μπορούμε να εξηγήσουμε χωρίς συνωμοσίες τύπου Ναόμι Κλάιν για το «δόγμα του δέους» κ.λπ. (που εκτιμά η ίδια «αριστερά»)! Όπως έγραφα παλαιότερα, «θα μπορούσαμε να διακρίνουμε διάφορες φάσεις στην νεωτερικότητα ανάλογα με την έκβαση της Κοινωνικής Πάλης, όπου άλλοτε επικρατούσε η ιστορική τάση για περαιτέρω αγοραιοποίηση που ευνοούσαν οι ελίτ (φιλελεύθερη και νεοφιλελεύθερη φάση) και άλλοτε οι αντιτιθέμενες τάσεις για την προστασία της κοινωνίας» (σοσιαλδημοκρατική φάση). Έτσι, συνέχιζα, «η σημερινή παγκοσμιοποίηση είναι πράγματι ένα νέο φαινόμενο, παρόλο που είναι το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης της Κοινωνικής Πάλης με την δυναμική της οικονομίας της αγοράς, η οποία οδήγησε στην διαδικασία ελαχιστοποίησης των κοινωνικών ελέγχων πάνω στις αγορές και, ιδιαιτέρως, εκείνων που στόχευαν στην προστασία της εργασίας και του περιβάλλοντος και ερχόντουσαν σε αναπόφευκτη σύγκρουση με την οικονομική ‘αποτελεσματικότητα’ και την κερδοφορία. Η εμφάνιση και ταχεία επέκταση των πολυεθνικών εταιρειών (ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς) οδήγησε αρχικά σε άτυπο άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών, που αργότερα θεσμοθετήθηκε. Αυτή η εξέλιξη, μαζί με την αλλαγή στις υποκειμενικές συνθήκες, δηλαδή τη παρακμή των εργατικών και σοσιαλιστικών κινημάτων στον απόηχο της αποβιομηχάνισης στη Δύση, σηματοδότησε την κατάρρευση της σοσιαλδημοκρατίας» και την άνοδο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης.[1]

Για κάθε, επομένως, μη «ειδικό» της συνωμοσιολογίας, η Υ/Ε είναι απλά ένα δίκτυο διαπλεκόμενων υπερεθνικών ελίτ που ελέγχουν κάθε μείζονα τομέα της κοινωνικής ζωής (οικονομικό, πολιτικό, ιδεολογικό κ.λπ.), με βάση το υπερεθνικό συμφέρον τους, όπως ακριβώς, στην προ-παγκοσμιοποίησης περίοδο, η αστική ελίτ στην κάθε χώρα εξέφραζε το εθνικό συμφέρον της. Αντίστοιχα η κρίση του 2008-9 δεν έχει καμιά σχέση με συνωμοσίες Τραπεζιτών, κερδοσκόπων κλπ και ηθικολογικά κριτήρια, αλλά, όπως έδειξα σε σχετικά άρθρα μου και βιβλίο (που επίσης αγνοήθηκε από την «πανεπιστημιακή» μελέτη), με το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών που αναπόφευκτα έφερε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση της ΝΔΤ. Τέλος, η συναφής με τα παραπάνω διαπίστωση της «μεταλλαγμένης» σημερινής αριστεράς δεν έχει βέβαια σχέση με δαιμονοποιήσεις και ηθικές απαξιώσεις, αλλά με το γεγονός ότι σήμερα δεν αμφισβητεί πια τους κύριους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς της παγκοσμιοποίησης. Γι αυτό και είναι πολιτικά νεκρή..

THEY ARE PARTS OF THE MONUMENT .... THEY DESTROYED THE MONUMENT ...

Επειδή περνάει ο καιρός και σε λίγο οι νεώτεροι θα νομίζουν ότι το θέμα των μαρμάρων ξεκίνησε με την επίσκεψη της κας Αλαμουντίν, ας δούμε πώς μίλαγε η Ελλάδα όταν ...

..... είχε ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΜΕ ΑΡΧ .,.  (πολλά) και ΔΙΚΗ ΤΗΣ ΦΩΝΗ
(στο απώτερο παρελθόν)

Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.




ΠΡΙΝ 33 ΧΡΟΝΙΑ, ΣΑΝ ΣΗΜΕΡΑ, ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ (!) ... ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΜΠΑΡΜΠΑ ΓΙΑΝΝΗ







ΚΑΛΗΜΕΡΑ ... ΜΕ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ






«Σπάζουν» τις χειροπέδες προσφέροντας για το σύνολο


«Σπάζουν» τις χειροπέδες προσφέροντας για το σύνολο

ΘΕΣΜΟΣ ΚΟΙΝΩΦΕΛΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Η ζωή μακριά από τη φυλακή ήταν το κίνητρο. Μια ρύθμιση που θεσμοθετήθηκε στα τέλη του 2012 έγινε το μέσο: Εκατοντάδες άνθρωποι στη χώρα «εξαργυρώνουν» τις δικαστικές ποινές που τους έχουν επιβληθεί, παρέχοντας κοινωφελή εργασία για να αποφύγουν τον εγκλεισμό.

Ανδρες και γυναίκες που αδυνατούν να εξαγοράσουν την ποινή τους, οι περισσότεροι θύματα της οικονομικής κρίσης, καταδικασμένοι για οικονομικά αδικήματα, εργάζονται δίπλα μας, κυρίως σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης, για να κερδίσουν την ελευθερία τους.

Μόνο στον Δήμο Πειραιά από την αρχή του 2014 μέχρι σήμερα έχουν ωφεληθεί από την δυνατότητα αυτή 50 εν δυνάμει κρατούμενοι που απασχολήθηκαν στην Καθαριότητα και στις Κοινωνικές Υπηρεσίες, ενώ εκκρεμούν 26 αιτήσεις καταδικασθέντων.

Στον Δήμο Αθηναίων οκτώ άνθρωποι που έχουν καταδικαστεί για οικονομικά εγκλήματα εξαγοράζουν αυτή τη στιγμή την ποινή τους, διανέμοντας φαγητό στα συσσίτια του Κέντρου Υποδοχής και Αλληλεγγύης της πόλης.

Ο Δήμος Παλλήνης

«Αυτή τη στιγμή δέκα πολίτες εκτίουν την ποινή τους με τη μορφή της κοινωνικής εργασίας στον δήμο μας», λέει ο δήμαρχος Παλλήνης Αθ. Ζούτσος

Στον Δήμο Παλλήνης, έναν από τους πρώτους δήμους της Αττικής που υιοθέτησαν το μέτρο, από το 2013 μέχρι σήμερα έχουν κατατεθεί 16 αιτήσεις. Είναι μία από τις περιπτώσεις που αποδεικνύει ότι και οι μικρότερες κοινωνίες υπερβαίνουν σιγά σιγά τα ταμπού. «Αυτή τη στιγμή δέκα πολίτες εκτίουν την ποινή τους με τη μορφή της κοινωνικής εργασίας στον δήμο», λέει στο «Εθνος» ο δήμαρχος Παλλήνης κ. Αθανάσιος Ζούτσος. «Προσφέρουν τις υπηρεσίες τους καθημερινά επί τέσσερις ώρες στη Διεύθυνση Καθαριότητας.

Οι περισσότεροι έχουν καταδικαστεί για παραβάσεις του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας, οικονομικά αδικήματα ή άλλα πλημμελήματα. Με τον τρόπο αυτό η έκτιση της ποινής αποκτά πέρα από τον τιμωρητικό χαρακτήρα και κοινωνική χρησιμότητα. Φυσικά μια τέτοια δραστηριότητα θέλει ιδιαίτερη προσοχή και οι δημοτικές υπηρεσίες ελέγχουν με αυστηρότητα όλη τη διαδικασία». Ο θεσμός της κοινωφελούς εργασίας εισήχθη για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1991. Μέχρι πρότινος επρόκειτο για ένα ξεχασμένο μέτρο το οποίο έχρηζε εκσυγχρονισμού προκειμένου να καταστεί εφικτή η εφαρμογή του.

Αυτό έγινε πριν από λίγα χρόνια και σήμερα είναι εντυπωσιακή η ζήτηση όχι μόνο από τους καταδικασθέντες, αλλά και από τους φορείς που ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στο πρόγραμμα. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι τον περασμένο Απρίλιο ανανεώθηκε ο πίνακας των συμβαλλόμενων φορέων, οι οποίοι πλέον φτάνουν σε αριθμό τους 265.

Τη δυνατότητα να μετατρέψουν την ποινή τους σε κοινωφελή εργασία έχουν μόνο όσοι καταδικάσθηκαν για πλημμελήματα.

Οι ενδιαφερόμενοι προσφεύγουν σε όποιο δημαρχείο επιλέξουν και πρωτοκολλούν σχετικό αίτημα το οποίο στη συνέχεια εξετάζεται από το Δημοτικό Συμβούλιο ή τη Νομική Υπηρεσία του Δήμου. Εφόσον αυτό εγκριθεί, η απόφαση προσκομίζεται στον Εισαγγελέα και αφού λάβουν το πράσινο φως» αναλαμβάνουν καθήκοντα στον δήμο...

ΓΙΑΝΝΗΣ Μ.
Είναι κάτι που σώζει κόσμο

Διατηρούσε δική του επιχείρηση, είχε μια φυσιολογική ζωή και τίποτε δεν προμήνυε ότι όλα θα άλλαζαν ξαφνικά. Ο κ. Γιάννης Μ. καταστράφηκε οικονομικά το 2006. Βρέθηκε σε απόγνωση όταν διαπίστωσε ότι αδυνατεί να ανταποκριθεί στην εξαγορά των ποινών που του επέβαλλαν το ένα δικαστήριο μετά το άλλο. Σήμερα παρέχει κοινωνική εργασία στον Δήμο Αργυρούπολης για μια ακάλυπτη επιταγή 8.500 ευρώ.

«Από την πρώτη στιγμή ο δήμος με αγκάλιασε», λέει στο «Εθνος». Δεν είναι λίγο. Με το που πήγα με έβαλαν κατευθείαν να δουλέψω. Είναι κάτι που κυριολεκτικά σώζει κόσμο. Αλλωστε βοηθιέται όλη η κοινωνία με αυτόν τον τρόπο».

Ο εισαγγελέας μετέτρεψε την ποινή του σε 30 εργάσιμες ημέρες που θα πρέπει να πραγματοποιηθούν σε χρονικό διάστημα δύο ετών. «Ετσι μπορώ να δουλεύω κανονικά ενώ κάθε Παρασκευή που έχω ρεπό έρχομαι στον δήμο. Για να ξεκινήσω εξετάστηκα από κοινωνικό λειτουργό, αν είσαι ναρκομανής ή γενικότερα μη φυσιολογικός δεν σε παίρνουν με τίποτα», λέει.

Ο κ. Θοδωρής Π. περιμένει τη σειρά του για να παράσχει κοινωνική εργασία στον Δήμο Γέρακα. Εχει ήδη πληρώσει οκτώ από τις 36 δόσεις για την εξαγορά της ποινής που του αποδόθηκε εξαιτίας παρατυπιών που εντοπίστηκαν στο κατάστημα που διατηρούσε. Πλέον δυσκολεύεται και αναζήτησε βοήθεια στον δήμο. «Γλιτώνεις πολλά με αυτή την ιστορία», λέει. «Κατ' αρχάς γλιτώνεις τη φυλακή. Επειτα προσφέρεις έργο. Προστατεύεται η οικογενειακή σου ηρεμία, μακάρι να ενημερώνονταν όλοι».

Κατερίνα Ροββά, "Έθνος", 18-10-2014