Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τρίτη 14 Ιουλίου 2015

Με αυτό θα ζήσουμε, με αυτό θα παλέψουμε! Του Βασίλη Θεοδώρου

Το πρώτη φορά Αριστερά δε θα μετατραπεί σε αριστερή παρένθεση εξαιτίας της εσωτερικής αντίφασης του ΣΥΡΙΖΑ.



(ή «Τι να κάνουμε;» Ένα βήμα πίσω, δυο βήματα εμπρός)

Ζούμε ένα πρωτοφανές θέατρο παραλόγου, στο οποίο οι πρωταγωνιστές προσπαθούν μάταια να ισορροπήσουν ανάμεσα στα συνθήματα και την λογική. Αναμφίβολα περισσότερο ψύχραιμοι και πολιτικά ώριμοι είναι μέχρι στιγμής οι πολίτες. Δεν ισχύει το ίδιο και για μερίδα των κομματικών μελών και των βουλευτών μας. Η συναισθηματική πίεση που εκφράζεται με κλάματα και κραυγές, σταδιακά μετατρέπεται σε θυμό και αυτοκαταστροφικότητα. Αυτό που υποχωρεί είναι η πολιτική εκτίμηση και η ανάλυση της πραγματικότητας. Τελικά ζούμε την απόλυτη καταστροφή ή ένα λίγο πολύ προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα;

Σε ότι αφορά την κοινοβουλευτική μας ομάδα αποκαλύπτεται μια μερική γύμνια για την οποία όλοι μας, ακόμα και ο Τσίπρας, έχουμε ευθύνη. Σε ότι αφορά την υποδοχή της Συμφωνίας πληρώνουμε λάθη και παραλήψεις αλλά κυρίως την λανθασμένη επικοινωνία. Ενώ ο κόσμος ήξερε ποιες είναι οι πιθανότητες μιας καλής συμφωνίας εμείς τον εφησυχάζαμε, αντί να του παρουσιάσουμε ξεκάθαρα τι αποτελέσματα αναμένουμε.

Το υπό διαμόρφωση σκηνικό στη χωρά βολεύει τους δανειστές και ιδιαίτερα τους Γερμανούς. Η Ιστορία όμως θα κρίνει τους πάντες, άλλους για την ευθύτητα τους και ότι έδωσαν μια άνιση μάχη με στόχο τη διάσωσή της χώρας και άλλους για τους εκβιασμούς τους, τις ιδεοληψίες και την ανέξοδη ρητορεία. Όπως επίσης θα κρίνει αυστηρά όσους επιλέξουν να «ρίξουν» μια κυβέρνηση με νωπή και ξεκάθαρη εντολή, μια αριστερή κυβέρνηση με τεράστια απήχηση σε ένα μη αριστερό εκλογικό σώμα. Δεν θυμάμαι κάποιον που δικαιώθηκε ρίχνοντας την κυβέρνησή του – στην καλύτερη περίπτωση η Ιστορία του γύρισε την πλάτη.

Αυτή τη στιγμή αυτό που προέχει είναι να μην εξαναγκαστεί σε παραίτηση ο Πρωθυπουργός, όχι μονό επειδή υλοποίησε αυτό που του ζητήθηκε – να φέρει μια συμφωνία, αλλά κυρίως διότι έχει την ευθύνη να γίνει ο εγγυητής της συμφωνίας αυτής. Φυσικά όχι για να εφαρμόσει απλά τα σκληρά μέτρα αλλά για να αντιρροπήσει το βάρος των μέτρων με νέες πολιτικές και θα διασφαλίσει ότι θα πληρώσουν εκείνοι που έχουν. Ας μην ξεχνάμε ότι η συμφωνία κλείστηκε μετά από μήνες εκβιασμών και με το πιστόλι στο κεφάλι όχι μόνο του Αλέξη αλλά ολόκληρης της χώρας. Σε ανθρώπινο επίπεδο θεωρώ επιπλέον απαράδεκτο όταν γυρίζει ένας στρατιώτης από τον πόλεμο, ακόμα και ηττημένος, να τον υποδέχονται εκείνοι που τον ζητωκραύγαζαν με τόσο αρνητικά συναισθήματα, με τόση επιδεικτική εχθρότητα. Φυσικά ότι δε σε σκοτώνει σε κάνει συνήθως πιο δυνατό…

Το πρώτη φορά Αριστερά δε θα μετατραπεί σε αριστερή παρένθεση εξαιτίας της εσωτερικής αντίφασης του ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε ποιεί σωφροσύνη να λύσουν κάποιοι στην πλάτη του λαού συμπλεγματικά σύνδρομα. Οι εσωτερικές πολιτικές διαφωνίες των κόμματων λύνονται πολιτικά και όχι με αυτοκαταστροφικές πράξεις που έχουν ως αποτέλεσμα να πληρώσει ο λαός που εμπιστεύτηκε το ΣΥΡΙΖΑ το λογαριασμό.

Και σε όλα αυτά απαιτούνται άμεσες, συλλογικές απαντήσεις που θα απαντούν στο αμείλικτο ερώτημα που τίθεται τώρα μπροστά σε όλους μας:

Γιατί πρέπει να μείνει στη θέση της η κυβέρνηση;

Δεν υπάρχει ούτε ένας που να απαντάει σε αυτό το ερώτημα με το «για να εφαρμόσει τα μέτρα του εκβιασμού των δανειστών σαν καλός μαθητής, σαν ένας ακόμα Παπαδήμος με διαφορετικό περιτύλιγμα. Να το πρώτο που μπορούμε να συμφωνήσουμε.

Επίσης δεν θα βρεθεί κανένας που θα διαφωνήσει στο γεγονός ότι στο Σχέδιο Προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν ένα πολύ μικρό υποσύνολό του, διαθέτει προτάσεις που μπορούν να εφαρμοστούν, ακόμα και τώρα, για να στρέψουν την Οικονομία και την Κοινωνία προς μια άλλη κατεύθυνση υπερασπίζοντας όσο μπορούμε καλλίτερα τα συμφέροντα των πολλών.

Και η εφαρμογή αυτών των μέτρων απαιτεί και τον διαφορετικό τρόπο ιεράρχισης και προγραμματισμού στην εφαρμογή τους αλλά και μια κυβέρνηση που θα μπορεί να διευκολύνει την εφαρμογή τους δίνοντας δύναμη και λόγο στην κοινωνία. Είναι ο μόνος δρόμος για να ριζοσπαστικοποιηθούν οι κοινωνικές τάξεις που στήριξαν και συνεχίζουν και στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ και για να μην αλλάξει η ριζοσπαστική φυσιογνωμία του ΣΥΡΙΖΑ.

Πρέπει να πούμε ξεκάθαρα ότι δε θα κυβερνήσουμε με κανέναν από εκείνους που έφεραν τη χώρα σε αυτό το χάλι, ούτε με τους εκπροσώπους των εγχώριων συμφερόντων. Δεν χρειάζεται να κυβερνήσουμε μαζί με κάποιον νέο «εταίρο». Σε αυτή την ακραία περίσταση θα πρέπει και το κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων να τιμήσει, όπως έχει κάνει μέχρι στιγμής την συνεργασία μας. Είναι μια συνεργασία που είχε και έχει γνώμονα το συμφέρον του λαού και του τόπου. Άλλωστε είναι κοινός τόπος ότι δεν υπάρχει πολιτικός με το ειδικό βάρος που απαιτούν οι περιστάσεις για να γίνει Πρωθυπουργός, χωρίς να κινδυνέψουμε με κάποια εθνική τραγωδία. Όπως επίσης δεν υπάρχει σήμερα άλλο αξιόπιστο κοινοβουλευτικό κόμμα για να κυβερνήσει. Οφείλουμε λοιπόν να επιλέξουμε τις εκλογές στον κατάλληλο χρόνο, ως το μοναδικό τρόπο καθαρής επίλυσης του προβλήματος που έχει προκύψει. Τις εκλογές αυτές θα τις κερδίσουμε!

Συνεπώς ήρθε η ώρα να μετρηθούμε. Ήρθε η ώρα για καθέναν και καθεμία να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Δεν θέλω να κρίνω αυτή τη στιγμή τις ιδεολογικές και πολιτικές απόψεις όσων προτιμουν να «ρίξουν» την κυβέρνηση προκειμένου να μην εφαρμοστεί η καταναγκαστική Συμφωνία. Το μόνο που κρίνω αρνητικά είναι η επιλογή της στιγμής και των μέσων να επιλύσουν διαφορές που είναι παγκοίνως γνωστές εδώ και χρόνια. Με μια επίθεση συντονισμένης προπαγάνδας, στην οποία δυστυχώς προστέθηκε ένα ποσοστό θυμωμένων συντρόφων, οι οποίοι ξεστόμισαν ή έγραψαν φράσεις που σίγουρα αργότερα θα μετανιώσουν. Υπήρξε και ένα μικρότερο ποσοστό, κυρίως ευνοημένων ατόμων, που δεν έδωσαν τον παραμικρό αγώνα για το ΣΥΡΙΖΑ, που, ενώ ένθερμα χειροκροτούσαν κάθε λέξη του Αλέξη, σήμερα βρίζουν με εμετικό τρόπο υπερασπιζόμενοι μικροσυμφέροντα. Εν τέλει όσοι διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους είναι κυρίως οι ίδιοι που και στο παρελθόν διαχώριζαν με μεγάλη ευκολία τα μέλη του κόμματος, τους φίλους και ψηφοφόρους σε προδότες και θεματοφύλακες, σε αριστερούς και λιγότερο ή και καθόλου αριστερούς κλπ.

Το ζήτημα δεν είναι να είσαι αιχμάλωτος, το να μην παραδίνεσαι αυτό είναι! Να καταλαβαίνεις ότι στις μάχες μπορεί να πρέπει να κάνεις ένα βήμα πίσω, για να μπορείς να κάνεις δυο βήματα εμπρός στην αμέσως επόμενη. Έχουμε χρέος στον Πρόεδρο που μας έφερε μέχρι εδώ, έχουμε χρέος στους συντρόφους μας που παλέψαμε μαζί και πάνω από όλα έχουμε χρέος στον κόσμο που μας εμπιστεύτηκε.
Δεν θα προδώσουμε κανέναν και κυρίως δεν θα αφήσουμε τις δίκες μας ευθύνες σε άλλους!

Ο Βασίλης Θεοδώρου είναι μέλος του Συντονιστικού Οργάνου της Ν.Ε. Βόρειας Αθήνας.

http://toideologio.gr/?p=1836

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου