Η πρόσφατη συμφωνία με τους δανειστές, αποτελεί ένα πραγματικό οικονομικό πραξικόπημα σε βάρος του λαού μας. Ο αναγκαστικός συμβιβασμός στον οποίο οδηγήθηκε ο πρωθυπουργός και το οικονομικό επιτελείο, συντελέστηκε κάτω από τον ασφυκτικό οικονομικό στραγγαλισμό μίας συμμορίας αδίστακτων εκβιαστών που θεωρούν ως πρώτο εχθρό τους την ίδια την Δημοκρατία. Οι διαπραγματεύσεις του Σαββατοκύριακου ήταν σκληρές και αρκετές φορές έφθασαν πολύ κοντά στο σημείο να «εκτροχιαστούν». Οι προτάσεις που αποδέχτηκε τελικώς η ελληνική κυβέρνηση είναι δύσκολες και θέτουν σκληρά διλήμματα. Ωστόσο η συμφωνία δίνει τη δυνατότητα να σταθεί η χώρα στα πόδια της, ενώ αποτρέπει το σχέδιο της χρηματοπιστωτικής ασφυξίας, την κατάρρευση των τραπεζών και την εξαέρωση των καταθέσεων που απεργάζονταν αντιευρωπαϊκοί κύκλοι. Σχέδιο το οποίο είχαν προετοιμάσει και είχαν αρχίσει να υλοποιούν ακραίες αντιευρωπαϊκές δυνάμεις προκειμένου να οδηγήσουν τη χώρα εκτός της Ευρωζώνης και να υλοποιήσουν το όραμά τους για μια τελείως διαφορετική Ευρώπη.
Η θεωρία της αριστερής παρένθεσης που ενορχηστρώθηκε από την τρόικα εξωτερικού μαζί με την τρόικα εσωτερικού, (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ) ήδη από την εποχή των εκλογών, απεφεύχθη, αλλά οι απώλειες για την κοινωνία και για την Αριστερά είναι δύσκολα αναστρέψιμες.
Η συμφωνία, όπως διαμορφώθηκε μετά από έξι μήνες διαπραγμάτευσης, αποτελεί ένα νέο σκληρό μνημόνιο. Υπό αυτή την έννοια η διαπραγμάτευση δεν έφερε το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. Η δύσκολη απόφαση με την οποία συμβιβάστηκε η κυβέρνηση στη Σύνοδο Κορυφής ήταν το πρώτο βήμα προκειμένου να αποτραπεί η έξοδος της χώρας από το ευρώ. Απόφαση που κρατάει την Ελλάδα σε συνθήκες χρηματοπιστωτικής ευστάθειας χωρίς, όμως, να έχει εκλείψει τελείως ο κίνδυνος της οικονομικής ασφυξίας. Η πορεία είναι μακρά και δύσκολη και είναι λάθος να προεξοφληθεί το αποτέλεσμα καθώς οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις καιροφυλαχτούν.
Η κυβέρνηση πρέπει να βρει τα ισοδύναμα για να αντισταθμίσει αυτά που πρέπει να πληρώσουν οι αδύναμες κοινωνικές ομάδες και στρώματα. Παράλληλα από αύριο κιόλας να ξεμπερδέψουμε με την διαπλοκή, το μαύρο χρήμα, τους διεφθαρμένους μιντιάρχες και τα μεγαλοσυμφέροντα. Να αξιοποιηθούν οι φωνές για την απομείωση του χρέους και να αξιοποιηθεί με οργανωμένη δουλειά και παρέμβαση, το κύμα συμπαράστασης στη χώρα, με προσπάθεια να επεκταθεί η συζήτηση για το σταμάτημα της λιτότητας στην Ευρώπη, τη συρρίκνωση δικαιωμάτων, την ανάπτυξη για τους λίγους, τη θεοποίηση του κέρδους.
Με τον ίδιο όμως τρόπο, η πιθανότητα μίας «ρήξης», ενός grexit, δηλαδή μίας άτακτης χρεοκοπίας, σενάριο που ήταν προσυμφωνημένο στους Ευρωπαϊκούς κύκλους των Δανειστών και απεφεύχθη την τελευταία στιγμή, θα ήταν ένα σενάριο καταστροφικό για τον λαό μας, με χειρότερα και ίσως μη αναστρέψιμα αποτελέσματα για την κοινωνία και για την Αριστερά. Η επιλογή μίας άτακτης χρεοκοπίας, όσο κι αν πρόσκαιρα θα έφερνε ανάταση στο λαϊκό αίσθημα, πολύ πιθανόν αργότερα να συνέδεε την Αριστερά με εικόνες ανθρωπιστικής καταστροφής, δεδομένου του ότι δεν υπήρξε ποτέ ένα σχέδιο συντεταγμένης εξόδου. Πρέπει ο ελληνικός λαός και η κυβέρνηση να συνεχίσουν να δίνουν μάχες, προκειμένου να αποκρούσουν τους εκβιασμούς και τις προσπάθειες ασφυξίας, μέσω του οικονομικού πραξικοπήματος που επιχειρείται. Ο ίδιος ο κ. Σόιμπλε, άλλωστε, παραδέχτηκε ότι πρότεινε Grexit γιατί «πολλοί παράγοντες μεταξύ των οποίων ορισμένοι στην γερμανική κυβέρνηση, πιστεύουν ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Ελλάδας, ότι θα ήταν μία καλύτερη λύση»! Το ίδιο ομολογεί και ο Ιταλός Υπουργός Οικονομικών, Πιέρ Κάρλο Πάντοαν. «Υπήρχε», τόνισε, ένα «ευρύ μέτωπο αντίθετο σε ένα τρίτο πρόγραμμα».
Ο ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να συζητήσει, όχι με όρους οπαδισμού, τα ζητήματα που απασχολούν το κόμμα, ώστε να διαμορφωθεί πρόταση που θα συνεχίσει τους δεσμούς που αποκτήσαμε με την κοινωνία. Η πρόταση αυτή να συζητηθεί στα κομματικά όργανα και στη διαδικασία αυτή να συμμετάσχει το σύνολο των μελών του κόμματος, πιθανόν μέσα από συνεδριακές διαδικασίες.
Δεν έχουμε αυταπάτες. Χάσαμε μια σημαντική μάχη. Αλλά όχι τον πόλεμο. Είναι χρέος μας να ξανασηκωθούμε και να ανασυνταχθούμε. Αυτή την στιγμή δεν υπάρχει στην Ελληνική κοινωνία άλλος πολιτικός φορέας που μπορεί να απεγκλωβίσει κοινωνικές ανατρεπτικές δυνάμεις, εκτός του ΣΥΡΙΖΑ, με μαζικό τρόπο. Και ούτε μπορεί άμεσα να υπάρξει.
Η ενότητα του κόμματός μας και η πίστη μας στις αρχές του ΣΥΡΙΖΑ όπως διαμορφώθηκαν στις καταστατικές και συνεδριακές, προγραμματικές του θέσεις, θα πρέπει να είναι ο οδηγός μας στο άμεσο μέλλον. Η ευθύνη είναι συνολική και δεν βαραίνει περισσότερο ή λιγότερο κανέναν σύντροφο, καμία ιδιαίτερη άποψη, καμία τάση στο κόμμα. Σήμερα, όπως σε κάθε περίπτωση ήττας, πληθαίνουν οι κατηγορίες μεταξύ των ηττημένων για προδοσία, εγκατάλειψη αρχών, συνθηκολόγηση κτλ. Δεν πρέπει να υπερισχύσουν, προς καμία κατεύθυνση Το κυνήγι μαγισσών που έχει αρχίσει δεν προδικάζει το καλύτερο. Πρώτα απ” όλα να δούμε κατά πόσον η ήττα αυτή είναι αντιστρέψιμη. Έχουμε χρέος, νέο καθήκον, να εκπονήσουμε ένα σχέδιο ανάκαμψης, με βάση τις απαιτήσεις των καιρών και τις περιστάσεις.
Να ξαναβρεθούμε μαζί με τα κινήματα και με τον κόσμο της δουλειάς, να κυβερνήσουμε από κάτω προς τα πάνω και το ανάποδο. «Ρήξη» ή «νίκη στον πόλεμο» με το νεοφιλελευθερισμό δεν γίνεται μόνο «από τα πάνω». Με παρακαταθήκη το μεγάλο ΟΧΙ, να κτίσουμε δομές αλληλεγγύης και κοινωνικής οικονομίας. Να βαθύνουμε το ταξικό-κοινωνικό περιεχόμενο του ΟΧΙ ! Να αποδείξουμε πως καλώς απετράπη η αριστερή παρένθεση, να αποκτήσουμε ξανά την αξιοπιστία μας στον κόσμο της εργασίας.
Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, χρειάζεται συσπείρωση όλων των δυνάμεων της Αριστεράς εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ. Όχι με ανάθεση αλλά με συμμετοχή! Και με πρώτο γνώμονα την Δημοκρατία και την ιστορία μας.
Ο αγώνας συνεχίζεται!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου