Με αφορμή το Άγιο Κάστανο του Παϊσιου

Πέρυσι ανέβηκα στο Άγιο Όρος πρώτη φορά στη ζωή μου.

Είχα δίκιο που πίστευα ότι είναι μια εμπειρία που κάθε άνθρωπος πρέπει να ζήσει, είτε είναι της εκκλησίας, είτε όχι, όπως εγώ, αλλά απλώς πιστεύει ή ακόμα και απλώς θέλει να έρθει σε επαφή με την κιβωτό αυτή της ορθοδοξίας.

Ήταν μια συγκλονιστική εμπειρία.

ΌΧΙ δεν μου άρεσαν όλα όσα είδα να γίνονται στον Άθω.
Δεν γράφω αυτό το άρθρο όμως για να κάνω αναφορές στα κακά.

Είμαστε μια παρέα 4 ανδρών. Ο ένας φίλος ήταν ανιψιός ενός Γέροντα, από τους δεινόσαυρους του Όρους ο οποίος μας προσκάλεσε στην Σκήτη του.

Ο γέροντας ήταν πολύ ηλικιωμένος. Είχε ξεκινήσει την ασκητική του ζωή στα 12 χρόνια του. Κόντευε τα 70 χρόνια Ασκητής στο Όρος..
Ζούσε μεγαλώνοντας ένα ψυχικά άρρωστο παιδί τα τελευταία χρόνια που του το άφησαν μωρό και τον είχε αναστήσει και κάνει άντρα.

Ήταν "ο παλιός" στην κοινότητά τους. Του βάραγαν προσοχές όλοι οι καλόγεροι.

Μείναμε τρεις μέρες μαζί του. Ο Γέροντας μας σκλάβωσε με τον τρόπο του και μας έκανε μια μικρή (light) παρουσίαση της ασκητικής ζωής.

Κάναμε  συζητήσεις ατέλειωτες.
Ο ίδιος έφερε την συζήτηση στον Παΐσιο.

Τον ήξερες; υον ρώτησα. Τι μύθος είναι αυτός που έχει δημιουργηθεί, μίλησέ μας λίγο.

Ο Γέροντας με κοίταξε στα μάτια αυστηρά και ειρωνικά.

- ¨Ενα γεροντάκι σαν εμένα ήταν. Τι ήταν δηλαδή; Έχω ζήσει μαζί του δεκαετίες.
- Και γιατί γίνεται όλοι αυτή η φασαρία;
- Γιατί το Όρος έχει γεμίσει μαφιόζους - με ράσα και χωρίς - που θέλουν να κονομήσουν και γράφουν ό,τι τους κατεβαίνει, με αφήνει άφωνο ο Γέροντας.
- Δεν έκανε θαύματα; τον ρωτάει ο ανιψιός του;
- Πώς! Θαύματα γίνονται κάθε μέρα, δεν ξέρω σε τι θαύματα του Παϊσιου αναφέρεσαι, του απαντάει ο Γέροντας.

ΤΣΙΜΠΑΩ!
- Μίλησε μας για ένα θαύμα Πατρο - τάδε (πιστεύω ότι δεν θα ήθελε με τίποτα να γράψω το όνομά του, είναι πασίγνωστος στο Όρος και δεν γουστάρει τα σταριλίκια).

- Με κοιτάει πάλι αυστηρά, ψιλοειρωνικά, γεμίζει τα ρακοπότηρα ρακί και αρχίζει την διήγηση του ΘΑΥΜΑΤΟΣ.

- Άκου μου λέει: Ήταν νύχτα, είχα πάει να πλαγιάσω, ο Αθανάσιος (το παιδί που μεγάλωνε) είχε κοιμηθεί.
Δεν με έπαιρνε ο ύπνος και σηκώθηκα για να πάω για την ανάγκη μου. (το WC ήταν έξω από τα δωμάτια της Σκήτης).
Ανοίγω ρε φίλε την πόρτα μες το σκοτάδι χωρίς να ανάψω - ο βλάκας - τα φώτα και κάνοντας το πρώτο βήμα να περάσω την πόρτα προς τα έξω, νιώθω την παντόφλα μου να ακουμπάει σε κάτι περίεργο στο πάτωμα. Nα εδώ ..... (μου δείχνει).
Ανάβω τα φώτα και ήταν μια οχιά έξω από την πόρτα μου.

ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ.

- Θαύμα, ποιο θαύμα; τον προβοκάρω.
- Είσαι άπιστος, μου λέει. Θαύμα μεγάλο ήταν ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΤΣΙΜΠΗΣΕ Η ΟΧΙΑ εκείνο το βράδυ.
- ΞΕΡΕΙΣ ΡΕ ΑΠΙΣΤΕ ΘΩΜΑ ΠΟΣΑ ΤΕΤΟΙΑ ΘΑΎΜΑΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ;;
Τι περίμενες να σου πω; Ότι ήρθε εδώ ο διάολος με κέρατα και μονομαχήσαμε;

ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΥΝΕΧΙΣΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΒΟΚΑΡΩ.

Ίσως τον πάρω τηλέφωνο να του ζητήσω να σχολιάσει το Άγιο Κάστανο.
Αν δεν έχει τα κέφια του θα με πάρει ο διάολος που του τα κάνω .... καρύδια.
Αν τον πετύχω στα κέφια του θα γελάσουμε με όσα θα χώσει.

Α.Ν.