(όποιος είναι Αριστερός καλύτερα να μη το διαβάσει)
Στη μεταπολεμική περίοδο και ιδιαίτερα στα χρόνια της μεταπολίτευσης, η Αριστερή διανόηση έγραψε την ιστορία της Εθνικής Αντίστασης , όχι εξυμνώντας την δική της αναμφισβήτητη συμβολή , αλλά ενοχοποιώντας την άλλη πλευρά, σαν προδοτική και συνεργαζόμενη με τους κατακτητές, προσδίδοντας σε μια ολόκληρη παράταξη και ιδεολογία τους χαρακτηρισμούς, Γερμανοτσολιάδες, Χίτες, προδότες κ.ο.κ.
Τα πράγματα όμως δεν είναι ακριβώς έτσι.
Μετά το τέλος του άρθρου οι εντυπώσεις θα είναι διαφορετικές. Ένας ολόκληρος κόσμος με εθνικό φρόνημα αντιστάθηκε με σθένος απέναντι στον κατακτητή, έδωσε τη ζωή του, οργανώθηκε, διένειμε παράνομες προκηρύξεις, προέβη σε δολιοφθορές, φυγαδεύσεις, σαλταδόροι, αντάρτικο πόλεων, κατασκοπεία, προσέφερε με διπλωματικό τρόπο υπηρεσίες σημαντικότατες στην εξόριστη κυβέρνηση της Ελλάδος στο Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής, δίνοντας τις πληροφορίες εκείνες που θα ήταν χρήσιμες σε σχεδιασμούς οργανωμένης Αντίστασης και ανατροπής του κατακτητή. Ο τομέας των πληροφοριών ήταν σημαντικός για την έκβαση του πολέμου.( Ο ιστορικός Ανδρέας Γερολυμάτος. Η πρόσφατη διάλεξή του στο Κολλέγιο Deree είχε θέμα «Ο σκιώδης πόλεμος: Κατασκοπεία στην κατεχόμενη Ελλάδα, 1941-1944»), (Ελληνες και ξένοι κατάσκοποι στην Ελλάδα του Γιάννη Ιωαννίδη, εκδόσεις Δαρέμα ) (Κατάσκοποι και σαμποτέρ στην κατεχόμενη Ελλάδα (1941-44) του Γιώργου Νικολούδη, περιοδικό Παγκόσμια Ιστορία, τ.5)
Για το λόγο αυτό οι Βρετανικές μυστικές υπηρεσίες (S.O.E. Υπηρεσία Ειδικών Επιχειρήσεων του Βρετανικού Υπουργείου Πολέμου), οργάνωσαν και συνεργάστηκαν με τις ελληνικές αντιστασιακές ομάδες πόλεων. Η βύθιση πολλών Γερμανο-Ιταλικών πλοίων στη Μεσόγειο, δεν ήταν απλά αποτέλεσμα μια ναυμαχίας με τους συμμάχους , αλλά αποτέλεσμα συλλογής πληροφοριών και χρησιμοποίηση μυστικών ασυρμάτων από τις οργανώσεις αυτές που για την αποκατάσταση της αλήθειας , δεν ανήκαν στο ΕΑΜ-ΕΛΑΣ. «Ο άγγλος πρόξενος. Ο υποπλοίαρχος Noël C. Rees και οι βρετανικές μυστικές υπηρεσίες. Ελλάδα-Μέση Ανατολή (1939-1944)» (Ωκεανίδα, 2011), βιβλίο του δικηγόρου και ερευνητή της Ιστορίας Πέτρου Στ. Μακρή-Στάικου
Και η Δεξιά ανέβηκε στα βουνά, κι αυτή ζώστηκε με κουμπούρια, έζησε σε σπηλιές, με προσκέφαλο μια πέτρα και για φαί ένα ξεροκόμματο, αξύριστοι μέσα στην απλυσιά, αλλά με πεντακάθαρα τα όνειρα της λευτεριάς.
Οι «Δεξιές» πένες λίγα έγραψαν, ελάχιστα εδίδαξαν, οι «Δεξιοί» πολίτες δεν διάβασαν καθόλου και οι εκάστοτε ηγεσίες δεν απενεχοποίησαν τα εκατομμύρια των υποστηρικτών της από τους λίγους που πρόδωσαν τα εθνικά ιδεώδη και πολύ έντεχνα η Αριστερά τους χρέωσε σ’αυτήν.
Ποιος γνωρίζει ότι αυτές οι οργανώσεις που έδρασαν στις πόλεις αριθμούν περί τις 33; .( Εθνικές Αντιστασιακές Οργανώσεις 1941-1945, Πρακτικά 1ου Πανελλήνιου Συνεδρίου της Συνομοσπονδίας Εθνικών Αντιστασιακών Οργανώσεων). ( http://original-fippak.blogspot.gr/2013/08/33.html).
Κανείς παρά ελάχιστοι. Και αυτοί που συμμετείχαν; Προφανώς δεν εξαργύρωσαν το καθήκον τους για την πατρίδα, με μια σύνταξη Εθνικής Αντίστασης. Γιατί οι ήρωες δεν είναι μόνο ήρωες στον πόλεμο, αλλά και στην ειρήνη.
Αρχικά η οργανωμένη αντίσταση κατά των Γερμανών ξεκίνησε στα ελληνοαλβανικά σύνορα, και στη οχυρωματική γραμμή στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα (ΡΟΥΠΕΛ), από την αυτοθυσία του ένδοξου Ελληνικού Στρατού. Συνεχίστηκε με την είσοδο των Γερμανών τον Απρίλιο του 1941 στην Αθήνα και κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της κατοχής μέχρι της αποχωρήσεως των το 1944.
Η ευθιξία και ο πατριωτισμός ελλήνων αξιωματικών και όχι μόνο, που αυτοκτόνησαν μπροστά στο επικείμενο σκότος της κατοχής, συγκλόνισε και αφύπνισε τις συνειδήσεις των κατεχόμενων Ελλήνων.
Τιμή πρέπει στον ταγματάρχη Κων. Βέρση που στις 23/4/1941 αυτοκτόνησε όταν υποχρεώθηκε να παραδώσει τα τιμημένα ελληνικά όπλα στον γερμανικό στρατό ,παρά τα συμφωνηθέντα. Το ίδιο συνέβη και με τον υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση που έδωσε τέλος κατά τον ίδιο τρόπο, όταν είδε τα γερμανικά στρατεύματα να παρελαύνουν στον Έβρο. Το ίδιο έπραξε και ο λοχαγός Ευάγγελος Νομικός στο Ρίζο της Μακεδονίας, για να αποφύγει την αιχμαλωσία από τον κατακτητή, όπως και ο ανθυπολοχαγός Νικόλας Πάππης από την Χίο , που τελείωσε τη ζωή του όταν είδε να πλησιάζουν τα γερμανικά στρατεύματα έξω από το νοσοκομείο των Καμένων Βούρλων. Κατά τη είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα, τον κύκλο αυτής της ιδιότυπης αντίστασης των αυτοκτονιών, θα κλείσει με την αυτοκτονία του ο τότε πρωθυπουργός Αλέξανδρος Κορυζής, μετά από την επιτίμηση του Βασιλέα Γεώργιου για διαφυγή του ελέγχου των κρίσιμων καταστάσεων.
Σ.Σ. ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΙΝΑΙ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΚΑΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΟΛΟ (Δεν γινόταν ανάρτηση όλο αυτό και το ανεβάσαμε στο scribd, Αντώνη, σόρυ αλλά ήθελε μια ώρα δουλειά αλλιώς )
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου