Πλήρης επί των ημερών μας, η σύγχυση περί το σύγχρονο «Γλωσσικό».
Πριν λίγα χρόνια είχαμε την (αποτυχημένη ευτυχώς) προσπάθεια της τότε
υπουργού Α(νευ) Παιδείας, να μαθαίνουν τα παιδιά την Αγγλική από την
πρώτη τάξη του Δημοτικού!
Ήτοι, πριν καν να μάθουν στοιχειωδώς την ελληνική, θα ψευτο-μαθαίνουν και την αγγλική καθομιλουμένη...
Παιδάκια «Δίγλωσσα», ήτοι ΑΓΛΩΣΣΑ, σε έναν κόσμο παγκοσμιοποιημένο,
διαμορφωμένα χωρίς Γλώσσα και Συνείδηση, με ένα bare-code νούμερο.
«Είμαι το νούμερο οκτώ, όλοι με ξέρουν με αυτό, κι εγώ ξεχνώ πιο είναι -
πιο είναι το όνομα μου».
Σταθεροί στις αξίες τους οι «εκσυγχρονιστές» όλων των αποχρώσεων: να μαθαίνουμε όλοι από μικροί την ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ.
Κι΄ας έλεγε ο Εθνικός ποιητής:
"Μήγαρις έχω άλλα στο νου μου πάρεξ ελευθερία και γλώσσα;" (Διονύσιος Σολωμός)
Η σύγχυση επιτείνεται με αυτά που συμβαίνουν γύρω από τις λέξεις στην
νεοελληνική καθομιλουμένη και το …politically correct : παρατηρούμε μια
απαγόρευση των λέξεων…ανάλογη της …πότο-απαγόρευσης στις ΗΠΑ του
Μεσοπολέμου.
Νοιώθουμε την απαγόρευση των λέξεων κάθε φορά που κάποιος ξεφεύγει και εκφέρει κάποια από αυτές;
Ζαβός, σακάτης, στραβός, γκαβός, ντιγκιντάγκας, πουτάνα, θεόχοντρη, καμάκι…
Λοξές ματιές προκύπτουν από τους γύρω, συστολή, αυτολογοκρισία, «δεν ήθελα να πω ακριβώς αυτό».
Φτωχαίνει
τοιουτοτρόπως το λεξιλόγιο, εκπίπτουν οι λέξεις, συστέλλονται, για ότι
δεν θεωρείται mainstream, για ότι δεν εμπίπτει στο politically correct.
- Λέξεις ΑΠΟΣΥΝΑΓΩΓΕΣ δημιουργούν με την πάροδο του χρόνου
ένα παράλληλο λεξιλόγιο, έναν κρυμμένο θησαυρό, μια ΠΑΡΑΝΟΜΗ
παρακαταθήκη:
Έθνος, Λαϊκή Κυριαρχία, Πατρίδα, Απελευθέρωση, αρετή. Μπουρλώτο!
- Εν παραλλήλω δρα ένα Λεξιλόγιο Παραποίησης:
« Αγορές» αποκαλείται ο αρπακτικός καπιταλισμός,
«επενδυτές» οι παγκόσμιοι γυρολόγοι της εύκολης αρπαχτής,
«μεταρρυθμίσεις» η πλήρης αποδόμηση του Κράτους και του Δημόσιου Τομέα.
Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ των ΛΕΞΕΩΝ, ο εξοβελισμός και η ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ τους
Οδηγούν σε μεγαλύτερη ΦΤΏΧΕΙΑ, σε κολοβομένο Πολιτισμό, σε στέρηση ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ.
Η επιχειρούμενη ελληνο-αγγλική διγλωσσία, επιφέρει ΑΓΛΩΣΣΙΑ,
επικυριαρχία των «γραμματιζούμενων» πάνω στο «Πόπολο» (και σε αυτόν τον
τομέα….).
Όσοι παραμένουν άγλωσσοι, παραμείνουν αμόρφωτοι, αυτό - καταδικάζονται
να είναι προλεταριάτο ή «πρεκαριάτο» εφ΄ όρου ζωής και δη κακοπληρωμένο
και ανασφάλιστο.
Διότι οι λέξεις, όπως η γνώση, είναι δύναμη.
«Χρόνο με τον χρόνο αδειάζουν οι επάλξεις,
στα κάστρα απόμειναν ελάχιστοι φρουροί
νωχελικοί, ράθυμοι, νυσταλέοι
μ΄ αργόσυρτους βηματισμούς περιπολούν
τι προστατεύουν έχουν πλέον λησμονήσει.
Πατρίδα, γλώσσα, Ιστορία,
Λέξεις χωρίς αντίκρυσμα στη μνήμη
Κοινή κενή και κυνική η τάξη η παγκόσμια….»
Παναγιώτη Μαυρίδη: «Εις οιωνός άριστος»)
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αρχιτέκτων- συγγραφέας
