Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Κυριακή 11 Αυγούστου 2013

Συμβάσεις έκτακτης ανάγκης: μια εφεδρική στρατιά εργαζομένων 09.08.2013

Είναι κρίμα που ο Καρλ Μαρξ δεν είναι πια κοντά μας για να σχολιάσει την είδηση ότι το 90% των εργαζομένων στα καταστήματα Sports Direct προσλαμβάνονται πια με συμβάσεις έκτακτης ανάγκης (zero hour contracts) - είναι διαθέσιμοι για όσες ώρες εργασίας είναι διατεθειμένος να τους προσφέρει ο εργοδότης τους. Ο συγγραφέας του Κομμουνιστικού Μανιφέστου θα είχε πολλά να πει για την είδηση ότι ο αριθμός των εργαζομένων για την ελαστικότερη από όλες τις μορφές εργασίας εκτινάχτηκε πέρσι κατά 25%.

Η στατιστική υπηρεσία ανακοίνωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι 250.000 άνθρωποι εργάζονται πια με τέτοιες συμβάσεις. Είναι μια αύξηση 25% σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση, αλλά αφορά ακόμη σχετικά μικρό αριθμό εργαζομένων σε μια εργατική δύναμη που στη Βρετανία αγγίζει τα 30 εκατομμύρια. Οι εργοδοτικές οργανώσεις υποστηρίζουν ότι χωρίς αυτές τις συμβάσεις η ανεργία θα ήταν πολύ μεγαλύτερη. Καλύτερα, λένε, οι άνθρωποι να δουλεύουν 20 ώρες την εβδομάδα παρά καμία.

Υπό αυτό το φως, οι υπεύθυνοι θα έπρεπε να εξετάζουν την περαιτέρω απορρύθμιση της αγοράς εργασίας. Θα μπορούσαν, για παράδειγμα, να ακυρώσουν τον Νόμο Περί Εργοστασίων του 1874 που απαγόρευε σε παιδιά κάτω των 10 ετών να εργάζονται στον κατασκευαστικό τομέα. Ή να ξανασκεφτούν τον νόμο του 1847 που περιόριζε το παιδικό ωράριο εργασίας σε 10 ώρες την ημέρα. Θα μπορούσαν να φανούν πραγματικά τολμηροί και να πουν στο Κοινοβούλιο ότι έσφαλε το 1841 όταν απαγόρευε σε παιδιά να δουλεύουν στα ορυχεία. Γιατί όλοι αυτοί οι νόμοι μείωναν την "ελαστικότητα" της αγοράς εργασίας.

Πρέπει βέβαια να παραδεχτούμε ότι ορισμένοι εργαζόμενοι είναι ευχαριστημένοι με τις συγκεκριμένες συμβάσεις. Ορισμένοι φοιτητές θέλουν να συνδυάζουν τις σπουδές τους με κάποιες ώρες δουλειά. Αυτό ισχύει και για ορισμένους ηλικιωμένους εργαζόμενους που μπορούν να συμπληρώνουν τις συντάξεις τους με αμοιβές από μερική απασχόληση. Χωρίς αυτές τις εξαιρέσεις, οι συμβάσεις έκτακτης ανάγκης θυμίζουν τις εργασιακές συνθήκες του 19ου αιώνα. Λες και η Βρετανία επέστρεψε σε μια εποχή κατά την οποία ο εργοδότης κρατούσε το μαστίγιο και οι εργαζόμενοι είχαν μόλις χάσει τα όποια δικαιώματα που τους εξασφάλιζε το φεουδαρχικό σύστημα.

Έρευνες δείχνουν ότι οι εργαζόμενοι με συμβάσεις τέτοιου είδους κερδίζουν λιγότερα από εκείνους που έχουν υπογράψει συμβάσεις αόριστου ή ορισμένου χρόνου. Δεν δικαιούνται αναρρωτικές άδειες. Δεν δικαιούνται επίδομα αδείας. Και υπάρχουν αρκετές αποδείξεις ότι όταν αρνούνται μια μέρα δουλειάς που τους προσφέρεται -ακόμη και αν είναι για να πάνε το παιδί τους στο γιατρό- θα καταχωρισθούν ως ανεπαρκώς "ελαστικοί". Αυτές ήταν οι συνθήκες εργασίας που γέννησαν τα συνδικάτα. Τότε οι συνθήκες αυτές είχαν και όνομα: εκμετάλλευση.

Πολλές μεγάλες εταιρείες είναι επιφυλακτικές απέναντι στις συμβάσεις αυτές και υπάρχουν σοβαροί οικονομικοί λόγοι για τη στάση τους. Ο πρώτος είναι ο κίνδυνος της δυσφήμισης. Υπάρχουν αρκετά παραδείγματα εταιρειών που έγιναν στόχος των καταναλωτών εξαιτίας επιχειρηματικών πρακτικών που θεωρήθηκαν ανήθικες ή αντικοινωνικές. Ο δεύτερος είναι ότι, σε μια οικονομία που κυριαρχείται όλο και περισσότερο από τον ιδιωτικό τομέα, πολλές εταιρείες θέλουν τους εργαζομένους τους να είναι αφοσιωμένοι, με επαρκή κίνητρα και φιλικοί απέναντι στους πελάτες. Πιστεύουν ότι έχουν καλύτερες πιθανότητες να προσελκύσουν και να κρατήσουν το καλύτερο προσωπικό όταν οι εργαζόμενοι πληρώνονται καλά και αισθάνονται ασφάλεια.

Ο Μαρξ θα θεωρούσε αυτές τις συμβάσεις ως συνέχιση μιας μακράς ιστορικής περιόδου, που αρχίζει από τα μέσα τις δεκαετίας του '60, όταν τα κέρδη των δυτικών κατασκευαστικών επιχειρήσεων άρχισαν να πέφτουν. Από τότε, αναζήτησαν διάφορα μέτρα για να αυξήσουν τα κέρδη τους. Από τις ευθείες επιθέσεις εναντίον του οργανωμένου συνδικαλισμού μέχρι την εντεινόμενη χρηματικοποίηση της οικονομίας, από την αναζήτηση για φτηνές πρώτες ύλες ανεξάρτητα από το περιβαλλοντικό κόστος μέχρι τις φούσκες των χρηματιστηρίων. Συνεπώς, οι συμβάσεις α λα καρτ αποτελούν την απάντηση στις σκληρότερες συνθήκες που αντιμετωπίζουν οι εταιρείες εξαιτίας της οικονομικής κρίσης. Η ανατροπή της τάσης θα απαιτήσει κάτι περισσότερο από νομοθεσία. 
Θα χρειαστεί την αντιμετώπιση μιας από τις βασικότερες αιτίες αυτής της κρίσης: τον άνισο συσχετισμό δυνάμεων στην αγορά εργασίας.

Εφημερίδα "Η Αυγή", 9/8/2013

Το Mall του Λάτση, ο Τζανίκος, η Βάσω, ο Βενιζέλος και Σία…



“ Μήπως ο Βενιζέλος άξιζε ένα ευχαριστώ από τον κ. Λάτση για την τεράστια βοήθεια που του προσέφερε σε αυτή τη χρυσοφόρα μπίζνα του The Mall; ”

Άκυρη έκρινε την οικοδομική άδεια ανέγερσης του εμπορικού κέντρου The Mall Athens στο Μαρούσι Αττικής η Ολομέλεια του ΣτΕ στις 3 Αυγούστου.

Ειδικότερα, οι σύμβουλοι Επικρατείας, μετά από μια δικαστική διαδρομή μιας δεκαετίας 
και πλέον, καθώς η υπόθεση απασχόλησε και το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, με μεγάλη πλειοψηφία έκριναν ότι ο Ν. 3207/2003 του Ευάγγελου Βενιζέλου, που επέτρεψε την κατασκευή του μεγαλύτερου στη νοτιοανατολική Ευρώπη εμπορικού κέντρου 75.000 τετραγωνικών μέτρων, είναι αντισυνταγματικός, καθώς δεν προηγήθηκε -όπως απαιτεί το Σύνταγμα- η έγκριση περιβαλλοντικής μελέτης.

ΣΤΗΝ Ελλάδα ζούμε, συμβαίνουν αυτά. Άλλωστε, ποιος θα μάθει όλη την ιστορία και ποιος έχει τα κότσια να κάνει έρευνα για να πει τα πράματα με το όνομά τους; Ο Πρετεντέρης, ο Τσίμας, ο Πάσχος ή οι «Φάκελοι» του Παπαχελά;

Ας διηγηθούμε λοιπόν την ιστορία. Ο περίφημος δήμαρχος της… Βωβόπολης, Κ. Τζανίκος, εκλεκτός του συστήματος Σημίτη, πολύ πριν τους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 αγόρασε το τεράστιο, ακριβώς δίπλα στο Ολυμπιακό Στάδιο, εκτός σχεδίου δόμησης οικόπεδο από τον ΟΕΚ, έναντι 3 εκατομμυρίων ευρώ και μετά το πούλησε στον Λάτση. Η μπίζνα προέβλεπε αλλαγή χρήσης γης για την κατασκευή ενός γιγαντιαίου εμπορικού κέντρου.

ΤOTE ο συντελεστής δόμησης ήταν 0,2%. Γίνεται αλλαγή χρήσης και η σπουδαία σοσιαλίστρια Βάσω Παπανδρέου χαρακτηρίζει τον χώρο εμπορικό, βάζει μέσα στον συντελεστή δόμησης και τα ρέματα (!) για να προκύψει άδεια για ένα τέρας αρχικά 130.000 τετραγωνικών μέτρων πριν καταλήξουν στα 75.000 τετραγωνικά. Αυτή ήταν η συμφωνία με τον Λάτση, που σε ανταπόδοση του χαρακτηρισμού του οικοπέδου ως εμπορικού, ώστε να στήσει το Mall, έπρεπε να κατασκευάσει παραδίπλα το μικρό ολυμπιακό χωρίο.

Σας συνιστώ να πάρετε τον Τζανίκο και τη Βάσω για να σας ξεναγήσουν στα «χάρτινα» κτήρια που κατασκευάστηκαν στο πιτς φιτίλι. Για να γίνει αντιληπτή η μπίζνα, ο Κώστας Καραμανλής, που ανέλαβε την διακυβέρνηση την άνοιξη του 2004, χαρακτήρισε την υπόθεση σκάνδαλο και αξιολόγησε το κέρδος του Λάτση στα 300 εκατομμύρια ευρώ!

ΜΕΤΑ την απόφαση της κ. Βάσως, με πρωτοβουλία των κατοίκων του Αμαρουσίου και τη συμπαράσταση της Σοφίας Σακοράφα που τότε ήταν δημοτική σύμβουλος, γίνονται προσφυγές για την κραυγαλέα παρανομία και το έργο μπλοκάρεται με ασφαλιστικά μέτρα. Εδώ έρχεται ο μέγας ταχυδακτυλουργός – καθηγητής του Συνταγματικού Δικαίου -παρακαλώ- και, για να παρακάμψει την απόφαση, περνάει την άδεια του Mall που είχε μπλοκάρει, κατασκευάζοντας ειδικό νόμο δικής του πατέντας, ώστε να μην έχουν οι πολίτες τη νομική δυνατότητα να προσφύγουν.

Αυτόν λοιπόν τον νόμο κατάργησε μετά από 11 χρόνια η ολομέλεια του ΣτΕ με τη συγκεκριμένη απόφαση που αποτελεί πλέον νομολογία για εκατοντάδες ακόμα παρόμοιες υποθέσεις. Πάντως, τα δημοσιογραφικά παπαγαλάκια έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι κύκλοι του ΣτΕ δήλωναν ότι θα βρεθεί κάποια νομική λύση για να αποφύγει το Mall την εφαρμογή του νόμου και την κατεδάφιση. Το πλήρες κείμενο της απόφασης θα γίνει γνωστό στα μέσα Σεπτεμβρίου.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: Από τα τεράστια κέρδη του ομίλου Λάτση ωφελήθηκε οικονομικά ο κ. Τζανίκος στην τελευταία δημοτική του θητεία; Δεν έγινε τίποτα γνωστό. Μήπως ωφελήθηκε η κ. Βάσω; Δύσκολο να το πεις, διότι η Βάσω ήταν βεριτάμπλ σοσιαλίστρια. Μήπως ο Βενιζέλος άξιζε ένα ευχαριστώ από τον κ. Λάτση για την τεράστια βοήθεια που του προσέφερε σε αυτή τη χρυσοφόρα μπίζνα;

Το αποκλείω διότι το μάτι του φιλαλήθη καθηγητή, εκτός από τριγλυκερίδια, πετάει και τιμιοτρόνια! Ο κ. Σημίτης, εκσυγχρονιστής, καταλληλότερος και αήττητος πρωθυπουργός που πήδηξε από το σκάφος πριν βουλιάξει, γιατί δεν έκανε τίποτα; Πώς δεν έκανες Όποιος έχει στοιχεία να τα πάει στον εισαγγελέα, δεν έλεγε; Το έλεγε. Όλα λοιπόν έγιναν για την τιμή της πατρίδος και τη δόξα του αθλητισμού. Μόνο που η τιμή αποδείχθηκε αρκετά αλμυρή και μετά χρεωκοπήσαμε.

ΠΗΓΗ: avgi.gr

Παγκοσμιοποίηση ή Ιμπεριαλισμός; (2)

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Δεν είναι τυχαίο που Κεϋνσιανοί και «Μαρξιστές» καταφεύγουν σε δόγματα όταν προσπαθούν ν' αγνοήσουν την παγκοσμιοποίηση, εφόσον τόσο τα στατιστικά δεδομένα (που παρερμηνεύουν κατά βούληση), όσο και η ιστορική εμπειρία, τους διαψεύδουν οικτρά, όπως θα δούμε στα επόμενα άρθρα. Όμως, οι συνέπειες δεν είναι απλά θεωρητικές. Έχουν τραγικά αποτελέσματα σε λαούς ολόκληρους, όπως ο Ελληνικός, που αποπροσανατολίζονται συστηματικά, κυρίως από «προοδευτικούς» αναλυτές ―εξαιρουμένων βέβαια των κομουνιστών που απλά προσκολλώνται σε δόγματα του περασμένου αιώνα.

Έτσι, οι Κεϋνσιανοί για να «εξηγήσουν» τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση καταφεύγουν σε «δόγματα σοκ» ή σε κατάφωρη παρερμηνεία των στατιστικών στοιχείων ―όλα αυτά με Μαρξίζουσα σάλτσα για να φαίνονται και «προοδευτικά». Και αυτό, γιατί ξέρουν ότι αν δεχτούν την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση σαν αναπότρεπτο συστημικό φαινόμενο μέσα στο σημερινό καπιταλιστικό σύστημα της αγοράς, θα πρέπει να αλλάξουν... θεωρία, εφόσον σήμερα ο Κεϋνσιανισμός, που θεμελιώθηκε στην εποχή του κράτους-έθνους, είναι νεκρός και θαμμένος για πάντα. Όχι, βέβαια, από τους «κακούς» νεοφιλελεύθερους, αλλά από το γεγονός ότι, με ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές, (όπως επιβάλλει η παγκοσμιοποίηση που δεν αμφισβητούν!), μόνο ένας παγκόσμιος Κεϋνσιανισμός θα ήταν πια δυνατός. Αλλά, ένας παγκόσμιος Κεϋνσιανισμός είναι απλά κακόγουστο ανέκδοτο! Ούτε οι χώρες της «Ομάδας των 7», όπου εδράζονται βασικά οι υπερεθνικές επιχειρήσεις (η ψυχή της παγκοσμιοποίησης) αλλά ούτε και τα οικονομικά «θαύματα» της «Ομάδας των 20» (Κίνα, Ινδία, Βραζιλία κ.λπ.), θα δεχόντουσαν ποτέ αυστηρούς κοινωνικούς ελέγχους στις αγορές κεφαλαίου, εργασίας αλλά και εμπορευμάτων, όπως προέβλεπε ο Κεϋνσιανισμός. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε το τέλος των υπερεθνικών επιχειρήσεων και, επομένως, το τέλος της «ανάπτυξης» των τελευταίων 30 περίπου χρόνων που θεμελιωνόταν στην διεθνοποιημένη καπιταλιστική οικονομία της αγοράς και, φυσικά, την κατάρρευση των οικονομικών «θαυμάτων» που αναδύθηκαν βασικά χάρη στις υπερεθνικές επιχειρήσεις που μετακόμισαν στο Νότο για να εκμεταλλευθούν τις εκεί άθλιες συνθήκες εργασίας!

Από την άλλη μεριά, οι «Μαρξιστές» που μιλούν για ενδο-ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις, «δεν βλέπουν» ότι ποτέ άλλοτε οι καπιταλιστικές ελίτ που είναι ενσωματωμένες στη Νέα Διεθνή Τάξη (η οποία οριζεται απο τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση και τις κοινοβουλευτικές Χούντες), δεν ήταν τόσο ενωμένες στο βασικό στόχο τους για τη συγκέντρωση οικονομικής και πολιτικής εξουσίας/δύναμης, παρά τις επί μέρους (μη ανταγωνιστικές) διαφορές τακτικής. Και αυτό, τη στιγμή που η αποδεκατισμένη (χάρη στην αποβιομηχάνιση της παγκοσμιοποίησης) δυτική εργατική τάξη δεν μπορεί να ενωθεί ούτε σε στοιχειώδη αμυντικό αγώνα ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της παγκοσμιοποίησης!

Το στοιχείο που ενώνει όλους αυτούς τους Μαρξιστές είναι η από μέρους τους μετατροπή σε δόγμα της αναχρονιστικής Λενινιστικής θεωρίας του ιμπεριαλισμού, ή της αντίστοιχης θεωρίας του υπέρ-ιμπεριαλισμού του Καούτσκι, που, όπως και η Κεϋνσιανή θεωρία, επίσης στηριζόντουσαν στο κράτος-έθνος. Και αυτό, παρά το γεγονός ότι οι πολιτικές διαφορές μεταξύ τους, π.χ. για το θέμα της ΕΕ, είναι αγεφύρωτες. Έτσι, από τη μια μεριά, είναι η Ευρώδουλη «Αριστερά» που εξαπατά τα λαϊκά στρώματα ότι θα μπορούσε η ΕΕ να αλλάξει «από μέσα» και να ανοίξει το δρόμο για μια «καλή» παγκοσμιοποίηση, αν όχι για τον σοσιαλισμό και ...άλλα (ψηφοθηρικά) παραμύθια. Και, από την άλλη, είναι οι «επαναστάτες» Μαρξιστές που, πάλι με βάση το ίδιο δόγμα του ιμπεριαλισμού, αδυνατούν να κατανοήσουν την σημασία της σημερινής παγκόσμιας κοινωνικής σύγκρουσης. Δηλαδή, το γεγονός ότι η σύγκρουση αυτή δεν είναι απλά μια σύγκρουση κεφαλαίου και εργασίας για την ... σοσιαλιστική επανάσταση, αλλά μια πελώρια σύγκρουση μεταξύ θυμάτων και θυτών στην διαδικασία της παγκοσμιοποίησης που, εν δυνάμει, ενέχει, βέβαια, και το θέμα της συστημικής αλλαγής. Τα θύματα είναι οι εργαζόμενοι με μισθούς επιβίωσης ή με συμβόλαια «μηδέν ωρών», οι άνεργοι, οι υποαπασχολούμενοι, οι συνταξιούχοι, η Παιδεία, η Υγεία. Οι θύτες είναι τα στελέχη των υπερεθνικών επιχειρήσεων και οργανισμών και τα διαπλεκόμενα προνομιούχα στρώματα που ωφελούνται από την παγκοσμιοποίηση.

Με άλλα λόγια, ο αγώνας σήμερα είναι τόσο κοινωνικός όσο και εθνικός, εφόσον η παγκοσμιοποίηση επιβάλλει την κατάργηση τόσο της οικονομικής αυτοδυναμίας των λαών, όσο και, συνακόλουθα, της εθνικής κυριαρχίας τους. Πράγμα που επιβάλλει Λαϊκά Μέτωπα, με πολύ ευρύτερους κοινωνικούς στόχους από αυτούς των ιστορικών Μετώπων σαν το ΕΑΜ, που θα επιδίωκαν την κοινωνική αλλά και την εθνική απελευθέρωση. Δηλαδή, την ταυτόχρονη μονομερή έξοδο από ΕΕ, Ευρώ, ΝΑΤΟ κ.λπ., ώστε να μπορούν να τεθούν οι βάσεις για την αυτοδυναμία και, εν δυνάμει, για συστημική αλλαγή. Αλλά θα επανέλθω. Υ.Γ. Δεν συνηθίζω να παραποιώ, και μάλιστα σκόπιμα, τις θέσεις κανενός και επιστρέφω ως ασύστολη συκοφαντία τον σχετικό ατεκμηρίωτο ισχυρισμό του ΕΠΑΜ. Η θέση ότι «έξοδος από το Ευρώ σημαίνει ντε φάκτο και έξοδο από την Ε.Ε» δεν στηρίζεται πουθενά, (ούτε βέβαια στην καταστατική συνθήκη της ένταξής μας στην ΕΕ που προβλέπει ρητή αποχώρηση μέλους μόνο από την ΕΕ) και επομένως είναι απλή υπεκφυγή στο κρυστάλλινο ερώτημα: βάζει το ΕΠΑΜ θέμα ταυτόχρονης μονομερούς εξόδου από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, ναι ή όχι;


http://inclusivedemocracy.org/fotopoulos/greek/grE/gre2013/2013_08_11.html

http://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/

www.periektikidimokratia.org

Ανοίγουν οι τραπεζικοί λογαριασμοί για 436 εφοριακούς



Ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Στουρνάρας, ζητεί το άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών 436 στελεχών του φοροελεγκτικού και ...

φοροεισπρακτικού μηχανισμού.

Ειδικότερα, ο κ. Στουρνάρας με επιστολή του προς τους προέδρους της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών, Γιώργο Ζανιά και της Ένωσης Συνεταιριστικών Τραπεζών Ελλάδος, Νικόλαο Μυρτάκη, ζητεί την «κατά προτεραιότητα απάντηση των τραπεζών στα έγγραφα της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων του υπουργείου Οικονομικών, τα οποία αφορούν τη χορήγηση στοιχείων 436 προσώπων που ελέγχονται».

Μάλιστα, ο υπουργός προσθέτει στην επιστολή ότι πρωταρχικός στόχος της Υπηρεσίας Εσωτερικών Υποθέσεων είναι η αυτοκάθαρση του υπουργείου και η αποκατάσταση της εμπιστοσύνης του πολίτη στη Διοίκηση.

"Λαβράκια" βγάζουν οι εξονυχιστικοί έλεγχοι

Από τα στοιχεία που έχουν στείλει αρκετές αλλά όχι όλες οι τράπεζες έχουν στείλει στοιχεία προς την αρμόδια υπηρεσία του υπουργείου, προκύπτουν, σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, "λαβράκια". για καταθέσεις που δεν δικαιολογούνται με βάση τα δηλωθέντα εισοδήματα.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Στουρνάρας στις αρχές Μαρτίου είχε στείλει το πρώτο σήμα για ελέγχους σε βάθος, καθώς είχε ζητήσει να διερευνηθεί το «πόθεν έσχες» ανώτερων στελεχών εφοριών, τελωνείων και του ΣΔΟΕ.

Στην πορεία του ελέγχου ο αριθμός των ελεγχόμενων αυξήθηκε, καθώς η Υπηρεσία Εσωτερικών Υποθέσεων διαπίστωσε ότι υπάλληλοι του υπουργείου είχαν αποστείλει εμβάσματα στο εξωτερικό.

Ως κριτήρια για τον προσδιορισμό της κατηγορίας των υπαλλήλων στους οποίους πραγματοποιούνται οι έλεγχοι του «πόθεν έσχες», καθορίζονται η άσκηση καθηκόντων ελεγκτικής διαδικασίας, η θέση ευθύνης, ο χρόνος άσκησης καθηκόντων και οι υπηρεσίες άσκησης των καθηκόντων αυτών.

Συγκεκριμένα, οι έλεγχοι εστιάζονται σε όσους:

*ασκούν ή έχουν ασκήσει κατά την τελευταία τριετία τα καθήκοντα του προϊσταμένου οργανικής μονάδας επιπέδου Διεύθυνσης, Υποδιεύθυνσης ή τμήματος στις οργανικές μονάδες που υπάγονται στη Γενική Γραμματεία Δημοσίων Εσόδων, στη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων και στη Ειδική Γραμματεία του ΣΔΟΕ.

*ασκούν τα καθήκοντα ελεγκτή στις περιφερειακές Διευθύνσεις των παραπάνω υπηρεσιών τουλάχιστον για δύο έτη.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι έλεγχοι περιουσιακών στοιχείων διενεργούνται σε βάθος δεκαετίας και αφορούν τις μεταβολές της εισοδηματικής και περιουσιακής κατάστασης των υπαλλήλων για την περίοδο 2003-2012.

directNEWS.g