Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τετάρτη 15 Απριλίου 2015

ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΥΖΕΝΗ

ΕΓΓΡΑΦΗ ΚΑΤΑΣΧΕΣΕΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

1. ΓΙΑ ΠΟΣΟ 815.350,12 πλέον τόκων από την ΦΑΕΕ ΑΘΗΝΩΝ
Με την κατασχετήρια έκθεση 6730/21-6-2010
Καταχωρήθηκε στο κτηματολογικό γραφείο Χαλανδρίου στις 22-6-2010 (Α.Κ. 3861)

2. ΓΙΑ ΠΟΣΟ 297.419 πλέον τόκων από την ΦΑΕΕ ΑΘΗΝΩΝ
Με την κατασχετήρια έκθεση 593/23-10-2010
Καταχωρήθηκε στο κτηματολογικό γραφείο Χαλανδρίου στις 29-10-2012

ΕΓΓΡΑΦΗ ΥΠΟΘΗΚΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

1. Υποθήκη 521.064,96 πλέον τόκων από την ΦΑΕ Αθηνών - Καταχωρήθηκε στο Κτηματολόγιο με την υπ. αριθμ. 111/20-1-2014 εγγραφή.

2. Υποθήκη 600.103,75 πλέον τόκων από την ΔΟΥ Καλλιθέας - καταχωρήθηκε στο κτηματολόγιο στις 23-7-2010.
 
ΕΓΓΡΑΦΗ ΠΡΟΣΗΜΕΙΩΣΗΣ ΥΠΟΘΗΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ

Προσημέιωση υποθήκης 50000 πλέον τόκων από την ΔΟΥ Καλλιθέας - καταχωρήθηκε στο κτηματολόγιο στις 5-1-2011


 Αυτές είναι οι απαιτήσεις του Ελληνικού δημοσίου από το ακίνητο.
ΣΥΝΟΛΟ ΑΡΧΙΚΩΝ ΑΠΑΙΤΗΣΕΩΝ 2283937,83 πλέον τόκων και εξόδων!

ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΘΗΚΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΜΕΙΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ΠΡΟΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗ:

1. ΕΜΠΟΡΙΚΗ (τώρα ALPHA BANK)  4.650.000 πλέον τόκων. Καταχωρήθηκε την 1/7/2009
2. EUROBANK 2.000.000 πλέον τόκων. Καταχωρήθηκε την 6-7-2009

Και τέλος ψιλά ποσά από άλλες τράπεζες.

ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΣΧΕΤΟΙ.

Εκείνοι που ξέρουν μπορούν να μας πουν αν ισχύουν ΣΗΜΕΡΑ αυτά που γράφουμε;

Και αν οι απαιτήσεις των δανειστών από το ακίνητο θα διασφαλιστούν με αυτή την προτεραιότητα;





Εμείς κλείσαμε με το θέμα.

Ας αποφασίσουν αυτοί που πρέπει αν πρέπει να ακούν ΚΑΙ ΕΜΑΣ ή θα συνεχίσουν να επιχειρούν να αποκλείσουν την φωνή μας από το να ακούγεται.

Διότι το λάθος επιτρέπεται.

Η εμμονή και η ΠΡΟΘΕΣΗ δεν είναι καλά πράγματα.

ΑΥΤΟ ΝΑΙ ΗΤΑΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΠΑΡΑ ΤΗΝ ΕΜΜΕΣΗ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ ΜΑΣ. ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΑΠΛΩΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΑΛΛΑ ΣΧΕΔΟΝ ΑΠΟΛΥΤΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ


του Α. ΝΤΑΒΙΑ

Δεν υπάρχει καμία ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΙΣΗ και πολύ περισσότερο ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΚΡΙΒΕΙΑ στα όσα γράψαμε  αφού σχεδόν όλα αυτά που αναφέρονται στην απάντηση του κ. Τακόπουλου για την υπόθεση της άρσης της απαλλοτρίωσης Δουζένη έχουν γραφεί στην Πλατεία.

Το μόνο που δεν έχει γραφεί είναι ότι επί Κουράση η υπόθεση είχε πάει σε άλλους δικηγόρους. (κες Νίκα και Τσικίνη).

Ο ίδιος όμως ο κος Κουράσης μας είπε ότι ο κος Τακόπουλος παρέμενε στην υπόθεση μαζί με την κα Νίκα (για την κα Τσικίνη δεν μας είπε τίποτα).

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΠΟΡΙΑ μας όμως παραμένει. Ο κος Τακόπουλος μπήκε στην υπόθεση ως δικηγόρος της επιτροπής αγώνα, όπως ο ίδιος παραδέχεται.

ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΑΓΩΝΑ όταν αφέθηκε να περάσει το 18μηνο της απαλλοτρίωσης (όπως πολύ καλά εξηγεί στην απάντησή του;)

Άλλες φορές και με άλλες διοικήσεις θα είχε γίνει της μουρλής στην ντουντουκοπορεία για τέτοιας έκτασης ''ολιγωρία" του δήμου.

Η παρουσία του κου Τακόπουλου στην υπόθεση ήταν δισυπόστατη: Ήταν και δικηγόρος (που επαγγελματικά βεβαίως δεν ελέγχεται από εμάς, κανένα τέτοιο δικαίωμα δεν έχουμε, αλλά όπως ο ίδιος λέει ήταν εκεί ως ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ άρα η παρακολούθηση των ολιγωριών της διοίκησης Κουράση ήταν ακουμπισμένη επάνω του. ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ).

Μπορεί να μας πει ή να μας δείξει τι είπε ή τι έγραψε τότε - το 2012 - ο ίδιος ή η λαλίστατη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ που για όλους έχει να καταμαρτυρήσει;

Τώρα για το ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΑΜΕΙΟ: Βεβαίως και ψηφίστηκε ομόφωνα η υποβολή πρότασης με τα δεδομένα που είχαμε. Πού να ξέραμε πριν για να μην ψηφίσουμε.

Αλλά δεν διαβάσαμε τίποτα στην απάντηση του κου Τακόπουλου για την εγγραφή κατασχέσεων στο ακίνητο από την ΦΑΕΕ ΑΘΗΝΩΝ ύψους 1,12 εκ ευρώ.

Και βέβαια όσοι ήταν παρόντες στην παρουσίαση της πρότασης για το ΠΡΑΣΙΝΟ ΤΑΜΕΙΟ άκουσαν ό,τι εμείς και όχι αυτά που σήμερα γράφει ο κος Τακόπουλος:

 Ότι το ακίνητο θα περάσει στην Alpha που το διαπραγματεύεται ήδη με τον δήμο και έχει δώσει έγγραφο ότι θα το παραχωρήσει στον δήμο με ένα ποσό περί τα 1,1 εκ ευρώ.

Το αμφισβητεί αυτό ο κος Τακόπουλος ή ο δήμαρχος;

Για όλα μας επιτέθηκε. Για την εγγραφή κατάσχεσης από την ΦΑΕΕ Αθηνών όμως δεν μας είπε πάλι τίποτα.
Αντί να μας επιτίθεται μήπως μπορεί να μας απαντήσει νομικά το εξής απλό:

ΠΡΟΗΓΕΊΤΑΙ ή ΟΧΙ η εξυπηρέτηση της απαίτησης του δημοσίου (1,12 εκ από την ΦΑΕΕ και 650.000 από την ΔΟΥ Καλλιθέας είναι ΣΗΜΕΡΑ τα βάρη από το δημόσιο, δεν ξέρω γιατί αναφέρεται σε 600000 από την ΔΟΥ Καλλιθέας το 2012 ο κος Τακόπουλoς ) έναντι οποιασδήποτε άλλης απαίτησης;

ΑΝ ΟΧΙ - δεν προηγείται το ελληνικό δημόσιο - τότε όντος τον αδικήσαμε και θα του ζητήσουμε συγνώμη.

ΟΜΩΣ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ!

ΚΑΙ ΕΠΕΙΔΗ ΠΡΟΗΓΕΙΤΑΙ  πρέπει να μας πει μπράβο που τρέξαμε την υπόθεση και να προχωρήσει μαζί με την διοίκηση γρήγορα την επανεπιβολή αναγκαστικής απαλλοτρίωσης για να μην χαθεί το ακίνητο ή να μην κοστίσει στον δήμο ο κούκος αηδόνι.

ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΣΟΒΑΡΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΧΩΡΙΣ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΜΟΥΣ και να γίνει αυτό που πρέπει για την διασφάλιση των συμφερόντων του δήμου για τα οποία όλοι πασχίζουμε.

Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ Π. ΤΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΔΟΥΖΕΝΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΜΕ ΤΙΤΛΟ: Και πάλι για το Δουζένη και τις ανακρίβειες που γράφονται



Τις τελευταίες μέρες γράφονται διάφορα για την υπόθεση Δουζένη που αγγίζουν τα όρια της συκοφαντικής δυσφήμισης. Δεν γνωρίζω αν γράφονται από άγνοια, σκοπιμότητα η τυφλή πολιτική αντιπαλότητα. Ως πληρ/σιος δικηγόρος του (σημερινού) δήμου θέλω να διευκρινίσω τα παρακάτω

1. Την υπόθεση Δουζένη προέβαλε και «επέβαλε» ως πολιτικό θέμα στην πόλη η «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» κόντρα και σε «πόλεμο» με την Διοίκηση Ζαφειρόπουλου, η οποία αρχικά διαπραγματευόταν με την εταιρεία Ektasisdevelopment αλλά μετά την κατεδάφιση μεγάλου μέρους του Δουζένη από την εταιρεία και κάτω από την πίεση των γεγονότων, άλλαξε στάση.

2. Ως δικηγόρος της «Πρωτοβουλίας κατοίκων για την σωτηρία του Δουζένη», εκπροσώπησα το 2007 στο ΣΧΟΠ που είχε προσφύγει η Ektasisdevelopment και εξέταζε τη νομιμότητα της επανεπιβολής της απαλλοτρίωσης, ΚΑΙ τον Δήμο Χαλανδρίου. Υπήρξε σφοδρή αντιδικία με την Ektasisdevelopment που τότε επηρέαζε πρόσωπα και καταστάσεις, η οποία κράτησε πάνω από ένα χρόνο και αρκετές συνεδρίες του ΣΧΟΠ, στις οποίες είχε εμπλακεί και η τότε Νομαρχία. Τελικά επιβάλλαμε την επανεπιβολή της απαλλοτρίωσης.

Επίσης το 2009 εκπροσώπησα στο Συμβούλιο Επικρατείας πλέον της «Πρωτοβουλίας κατοίκων για την σωτηρία του Δουζένη», ΚΑΙ τον Δήμο Χαλανδρίου κατά την εκδίκαση της Αίτησης Ακυρώσεως της Ektasisdevelopment εναντίον της απόφασης του ΣΧΟΠ που δέχθηκε την επανεπιβολή της απαλλοτρίωσης. Τελικά η Αίτηση της εταιρείας απορρίφθηκε από το ΣΤΕ και έτσι έκλεισε δικαστικά ο κύκλος της επανεπιβολής της απαλλοτρίωσης του Δουζένη.

Δεν έχω παρασταθεί σε άλλη δίκη με αντικείμενο τον Δουζένη.

Συνεπώς δεν είμαι γενικά και αόριστα ο δικηγόρος του Δήμου για την υπόθεση Δουζένη. Για παράδειγμα στα δικαστήρια για τον προσδιορισμό της τιμής μονάδας, πρωτοδίκως τον Φλεβάρη του 2010 (εποχή Ζαφειρόπουλου) τον Δήμο εκπροσώπησε η δικηγόρος κ. Δήμητρα Νίκα ενώ στο Εφετείο τον Μάιο του 2012 (εποχή Κουράση) τον Δήμο εκπροσώπησε η δικηγόρος κ. Άννα-Μαρία Τσικίνη. Τέλος να διευκρινίσω περαιτέρω ότι επί εποχής δημαρχίας Κουράση, ουδέποτε καλέστηκα να συμμετάσχω ή συμμετείχα, είτε άμεσα είτε έμμεσα, σε οποιοδήποτε νομικό θέμα μπορούσε να έχει ή είχε σχέση με την υπόθεση Δουζένη.

3. Γιατί ήρθη η απαλλοτρίωση.

Όσοι παρακολουθούν το θέμα γνωρίζουν ότι το Εφετείο Αθήνας με σχετική απόφασή του, ήρε αυτοδικαίως την επανεπιβληθείσα απαλλοτρίωση γιατί από την πρωτόδικη απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας που προσδιόρισε την τιμή μονάδας (21 Οκτωβρίου 2010) μέχρι την συζήτηση στο Εφετείο (29 Μαΐου 2012) είχαν παρέλθει 18 μήνες και δεν είχε καταβληθεί στο Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων η ορισθείσα προσωρινή τιμή μονάδας αποζημίωση. Συνεπώς όποιος θέλει να μάθει περισσότερα δεν έχει παρά να ρωτήσει πολιτικά τον κ. Κουράση και νομικά την κ. Άννα-Μαρία Τσικίνη που χειρίστηκε νομικά την υπόθεση.

4. Γιατί ακυρώθηκε το Δάνειο που είχε εγκριθεί από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων

Όπως είναι γνωστό επί δημαρχίας Ζαφειρόπουλου το 2006 ο Δήμος Χαλανδρίου ζήτησε, και εγκρίθηκε από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων, δάνειο, αρχικά 1.300.000 ευρώ και στη συνέχεια το 2007 συμπληρωματικά άλλα 600.000 ευρώ. Για να συμβολαιοποιηθεί το δάνειο έπρεπε απαραιτήτως ή να υπάρχει με δικαστικό τρόπο προσδιορισμός τιμής μονάδας ή να υπάρχει εξωδικαστικός συμβιβασμός. Εφόσον εξωδικαστικός συμβιβασμός ήταν δύσκολο να επιτευχθεί λόγω των παράλογων απαιτήσεων της Ektasisdevelopment ο δήμος σωστά προσέφυγε στα δικαστήρια προκειμένου να οριστεί αρχικά προσωρινή τιμή μονάδας και στην συνέχεια οριστική. Όπως προανέφερα την υπόθεση νομικά εκδίκασαν πρωτοδίκως η δικηγόρος κ. Δήμητρα Νίκα και στο Εφετείο η δικηγόρος κ. Άννα-Μαρία Τσικίνη.

Τον Οκτώβριο του 2014, με την νέα αριστερή διοίκηση του δήμου, διερευνώντας περαιτέρω την υπόθεση διαπίστωσα ότι το δάνειο είχε ακυρωθεί από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων γιατί ο δήμος, τα προηγούμενα χρόνια δεν ανανέωνε κάθε χρόνο ως όφειλε το αιτηθέν δάνειο. Αυτό όμως είναι πολιτική απόφαση (και όχι βέβαια νομικό θέμα) και θα πρέπει ο προηγούμενος δήμαρχος κ. Κουράσης να δώσει εξηγήσεις. Δηλαδή να εξηγήσει για ποιο λόγο δεν ανανέωνε κάθε χρόνο το αίτημα του δανείου στο ΤΠΔ με αποτέλεσμα να χαθεί το δάνειο. Να σημειωθεί επίσης ότι με το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα-Μνημόνιο απαγορεύτηκε στο ΤΠΔ να δίνει δάνεια στους ΟΤΑ και έτσι πλέον δεν είναι εφικτό ο δήμος να δανειοδοτηθεί από το ΤΠΔ.

Είναι καθαρός παραλογισμός (για να μην χρησιμοποιήσω τίποτα βαρύτερο…) να γράφεται ότι εγώ «ως πληρεξούσιος δικηγόρος του δήμου»!! οφείλω να δώσω εξηγήσεις γιατί χάθηκε το δάνειο!!!! Άρες μάρες κουκουνάρες.

Εγώ δεν είχα ούτε και θα μπορούσε να έχω, καμία άμεση ή έμμεση νομική εμπλοκή στο θέμα. Όσα γράφονται ή αφήνονται να εννοηθούν είναι καθαρά συκοφαντικού χαρακτήρα

5. Για την πρόταση στο Πράσινο Ταμείο

Με την απόφαση 345/2014 το δημοτικό Συμβούλιο Χαλανδρίου ομόφωνα ενέκρινε την υποβολή πρότασης στο Πράσινο Ταμείο. Η πρόταση στο Πράσινο Ταμείο αφορούσε την επιδότηση μέχρι του ποσού των 500.000 ευρώ για την αγορά ελεύθερων χώρων και διατηρητέων κτιρίων. Η πρόταση έπρεπε να κατατεθεί μέχρι τα μέσα του Γενάρη 2015. Ο χρόνος να προετοιμαστεί ο Φάκελος ήταν ελάχιστος. Από τα μέσα Δεκεμβρίου 2014 έως τις 16.1.2015 ήτοι ένας μήνας, συμπεριλαμβανομένων και των αργιών εορτών των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.

Όσοι γνωρίζουν την γραφειοκρατία και τις δυσκολίες δημιουργίας ενός τέτοιου Φακέλου γνωρίζουν επίσης ότι την εργασία αυτή αναλαμβάνουν εξειδικευμένα Γραφεία έναντι αδρής αμοιβής κάποιων χιλιάδων ευρώ. Και στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι δήμοι τα αναθέτουν σε τέτοια Γραφεία.

Οι προϋποθέσεις κατάθεσης της πρότασης περιγράφονται αναλυτικά σε ειδικά έντυπα του Πράσινου Ταμείου και πρέπει να πληρούνται όλες οι προϋποθέσεις για να γίνει δεκτή η πρόταση. Μεταξύ άλλων βασικές προϋποθέσεις ήταν

1. Μια στοιχειώδης μελέτη περιγραφή του έργου που θέλουμε να κάνουμε 2. Έκθεση εκτιμητή για την αντικειμενική και την σημερινή αξία του ακινήτου (κτίσματος και οικοπέδου) προς αγορά και 3. Έκθεση Ελέγχου των τίτλων ιδιοκτησίας

Α. Την Μελέτη περιγραφή του έργου ανέλαβε ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ να κάνει μέσα στα ασφυκτικά χρονικά όρια (στην ουσία μέσα σε 15 μέρες) η ομάδα Αστικού Περιβάλλοντος του ΕΜΠ υπό τον καθηγητή Ν. Μπελαβίλα. Είναι η μελέτη που παρουσίασε και στο δημοτικό Συμβούλιο απαντώντας και στις ερωτήσεις που του έγιναν.

Η μελέτη αυτή τελικά περισσότερο έχει την μορφή της προμελέτης παρά της απλής περιγραφής ενός τεχνικού έργου. Σε κάθε περίπτωση πάντως ΔΕΝ προβλέπεται πουθενά διαγωνισμός, ούτε το Πράσινο Ταμείο ζητούσε κάτι σχετικό, προκειμένου να περιγραφεί το τεχνικό έργο που θέλει ο δήμος να φτιάξει στου Δουζένη. Ποσώ δε μάλλον που έγινε και τελείως αφιλοκερδώς. Και είναι απρέπεια και αγένεια αν μη τι άλλο, να αφήνονται υπονοούμενα ότι δεν ήταν ακριβώς αφιλοκερδώς αλλά... και μάλιστα σκοπίμως να μπερδεύονται οι αμοιβές του Πιστοποιημένου Εκτιμητή και του πληρ/σίου Δικηγόρου με το έργο τους.

Β. Εντελώς ανεξάρτητα από την ομάδα του ΕΜΠ που ετοίμασε την τεχνική περιγραφή του έργου, το Πράσινο Ταμείο απαιτούσε και Έκθεση Πιστοποιημένου Εκτιμητή για την αντικειμενική αλλά και σημερινή αξία του ακινήτου. Το έργο αυτό ανατέθηκε στον Πιστοποιημένο εκτιμητή και διπλ. Μηχανολόγο Μηχανικό Ι. Αλεξόπουλο, έναντι σχετικά μικρής αμοιβής εάν σκεφτεί κάποιος ότι έπρεπε να ετοιμαστεί σε 10 ημέρες, την έκταση του ακινήτου αλλά και την αντικειμενική του αξία. Ο Πιστοποιημένος Εκτιμητής και η αμοιβή του δεν έχουν καμία σχέση με την μελετητική ομάδα του ΕΜΠ όπως τελείως ανακριβώς ισχυρίζονται κάποιοι. Είναι ξεχωριστή και εντελώς άλλη απαίτηση-προυπόθεση του Πράσινου Ταμείου. Η Έκθεση Εκτίμησης της πραγματικής αξίας του ακινήτου Δουζένη συνυποβλήθηκε με την Αίτηση στο Πράσινο Ταμείο.

Γ. Και τέλος τον έλεγχο των τίτλων και την Έκθεση Ελέγχου των τίτλων ιδιοκτησίας που επίσης απαιτούσε ξεχωριστά ως προϋπόθεση το Πράσινο Ταμείο, τον έκανα εγώ ως δικηγόρος, όπως η προϋπόθεση απαιτούσε. Φυσικά και καταθέσαμε στο Πράσινο Ταμείο τα Κτηματογραφικά Διαγράμματα με όλα τα βάρη που σε αυτά περιγράφονται. Και φυσικά αναφέρθηκα και στην δικαστική απόφαση του Γενάρη του 2014 με την οποία είχαν οριστεί οι δικαιούχοι της αποζημίωσης της απαλλοτρίωσης. Και είναι κατά σειρά η ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ για το ποσό των 4.650.000 ευρώ και η Eurobank για το ποσό των 2.000.000 ευρώ. Και αν υπήρχε πλεονάζον ποσό θα πήγαινε στην Ektasisdevelopment. Ουσιαστικά και για το προβλεπτό μέλλον, δικαιούχος της αποζημίωσης σύμφωνα με την δικαστική απόφαση είναι η ΑΛΦΑ ΜΠΑΝΚ διότι το ποσό των 4.650.000 υπερκαλύπτει κατά πολύ την όποια σημερινή πραγματική η αντικειμενική αξία του ακινήτου. Να σημειωθεί ότι στη δίκη είχε κλητευθεί νομίμως αλλά δεν παραστάθηκε η ΔΟΥ Καλλιθέας για το ποσό των 600.000 ευρώ ενώ στην απόφαση αναφέρεται επίσης ότι «εξάλλου δεν προβάλλονται δικαιώματα κυριότητας από το Ελληνικό Δημόσιο στο εν λόγω ακίνητο (βλ. την υπ’ αριθ. Πρωτ. 360/88/24-2-2012 βεβαίωση της Κτηματικής Υπηρεσίας).

Αυτά είναι τα πραγματικά περιστατικά και μέσες άκρες έχουν αναφερθεί πολλάκις στο Δημοτικό Συμβούλιο. Περισσότερες λεπτομέρειες στο Δημοτικό Συμβούλιο.

Χαλάνδρι 14. 4. 2015-04-14

Ο Πληρ/σιος Δικηγόρος

Τακόπουλος Πολύδωρος (Πόλυς)

ΥΓ Είναι εμφανές ότι ο γνωστός συντάκτης άρθρων σε τοπικό μπλογκ αφενός αγνοεί πλήρως σημαντικές πλευρές του θέματος όπως ότι με δικαστική απόφαση ήρθη η αναγκαστική απαλλοτρίωση ή ότι το δάνειο ακυρώθηκε γιατί ο προηγούμενος δήμαρχος δεν το ανανέωνε ή ότι η σειρά των δικαιούχων της αποζημίωσης είχε οριστεί με δικαστική απόφαση στην οποία μάλιστα είχε καλεστεί και η ΔΟΥ Καλλιθέας αλλά δεν παρέστει και αφετέρου ισχυρίζεται κακόβουλες ανακρίβειες σχετικά με την δήθεν «ευθύνη» μου για νομικές ενέργειες που έκαναν… άλλοι συνάδελφοι δικηγόροι όπως παραπάνω αναφέρω. Είναι εμφανές ότι εμφορείται από άκρατη αντιπολιτευτική διάθεση και χάνει κάθε μέτρο κοινής λογικής. Πρόκειται για κλασσική περίπτωση συκοφαντικής δυσφήμησης εάν δεν ανακαλέσει τους χαρακτηρισμούς και τα υπονοούμενα.

σημ. του stasi.gr : Ο Π. Τακόπουλος είναι μάχιμος δικηγόρος και υπήρξε ο δικηγόρος της Πρωτοβουλίας κατοίκων για την διάσωση του εργοστασίου Δουζένη. Σήμερα είναι ο πληρεξούσιος δικηγόρος της αριστερής διοίκησης του δήμου Χαλανδρίου για το συγκεκριμένο εργοστάσιο.

Ενημέρωση της Διεύθυνσης Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος προς τους πολίτες και τις επιχειρήσεις για παραβίαση της ροής επικοινωνίας μέσω μηνυμάτων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου με σκοπό την παρέμβαση σε διαδικτυακές οικονομικές συναλλαγές,


Η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος εφιστά την προσοχή του κοινού, για απάτες που διαπράττονται σε βάρος εταιρειών και επιχειρήσεων, που εδρεύουν στη χώρα μας, μέσω απατηλής δρομολόγησης πληρωμών σε τραπεζικούς λογαριασμούς τρίτων και όχι των πραγματικών δικαιούχων.
Ειδικότερα, τρίτα πρόσωπα διεισδύουν ηλεκτρονικά (cracking) στoυς λογαριασμούς ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (e-mail) εταιρειών και υποκλέπτουν την ηλεκτρονική αλληλογραφία τους, αποσκοπώντας στον εντοπισμό ηλεκτρονικών εμπορικών συναλλαγών.
Στη συνέχεια, αφού υφαρπάξουν τα στοιχεία των συναλλαγών, ενημερώνουν μέσω απατηλών ηλεκτρονικών μηνυμάτων (e-mail), την εταιρεία που πρόκειται να καταθέσει το οφειλόμενο χρηματικό ποσό σε τραπεζικό λογαριασμό συνεργαζόμενης εταιρείας, ότι πρέπει αυτά να κατατεθούν σε διαφορετικό λογαριασμό, λόγω αλλαγής του προηγούμενου.
Το αποτέλεσμα είναι η εταιρεία, στην οποία υπάρχει η χρηματική οφειλή και για την οποία έγινε η κατάθεση του χρηματικού ποσού, να μην το λάβει ποτέ.
Οι εμπορικές εταιρείες, προκειμένου να διασφαλίσουν τα ψηφιακά δεδομένα τους, αλλά και να προστατεύσουν τις τραπεζικές συναλλαγές τους, καλούνται να εντείνουν την προσοχή τους στις διαδικασίες πληρωμών που γίνονται μέσω των Τραπεζικών Ιδρυμάτων και να τηρούν τις ακόλουθες διαδικασίες:
● Να επαληθεύουν συνεχώς την ορθή διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου των εταιρειών – επιχειρήσεων, με τις οποίες πραγματοποιείται η επικοινωνία για επικείμενες συναλλαγές.
● Σε περίπτωση που απαιτείται αποστολή χρημάτων με οποιονδήποτε τρόπο, θα πρέπει να πραγματοποιούν επαλήθευση των στοιχείων αποστολής και με άλλο τρόπο, πλην του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου (τηλέφωνο, διαδικτυακή συνομιλία κ.τ.λ.).
● Να επαληθεύουν τις συναλλαγές απευθείας με τους τραπεζικούς οργανισμούς, στους οποίους πρόκειται να γίνει η μεταφορά των χρημάτων.
● Να τηρούν δεύτερο ή επιπρόσθετο κωδικό ασφαλείας κατά την διαχείριση των λογαριασμών ηλεκτρονικών ταχυδρομείων, που λαμβάνουν – αποστέλλουν ευαίσθητα ή τραπεζικά δεδομένα.
● Να ενημερώνουν συνεχώς τα προγράμματα προστασίας και ασφάλειας των πληροφοριακών συστημάτων.
● Οι αρμόδιοι υπάλληλοι να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στις διαδικασίες πληρωμών, μέσω των Τραπεζικών Ιδρυμάτων.
Η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της Ελληνικής Αστυνομίας παρακολουθεί την εξέλιξη των κακόβουλων αυτών συμπεριφορών και παρεμβαίνει άμεσα σε κάθε περίπτωση σχετικής καταγγελίας ή ενημέρωσης.
Υπενθυμίζεται ότι για ανάλογα περιστατικά, οι πολίτες μπορούν να επικοινωνούν με τη Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος στα ακόλουθα στοιχεία επικοινωνίας:
● Τηλεφωνικά: 111 88
● Στέλνοντας e-mail στο: ccu@cybercrimeunit.gov.gr
● Μέσω της εφαρμογής (application) για έξυπνα τηλέφωνα (smartphones) με λειτουργικά συστήματα ios-android-windows: CYBERKID
● Μέσω Twitter στον λογαριασμό @cyberalertgr

Στη Μόσχα η «Αριστερά» διακηρύσσει τον νέο μονόδρομο: «ανήκουμε στη Δύση»!

 ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ

Περίληψη

Ο σκοπός αυτού του άρθρου είναι να εκτιμηθεί η πραγματική σημασία της συνάντησης του Τσίπρα με τον Πούτιν που, δυνητικά, ήταν μια χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα να ξεκινησει τις ριζικές οικονομικές και γεωστρατηγικές αλλαγές που απαιτεί η σημερινή δραματική στιγμή στην ελληνική ιστορία. Αυτή η ευκαιρία πήγε χαμένη από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ, στην πραγματικότητα, χρησιμοποίησε την επίσκεψη ως ένα επικοινωνιακό μέσο, ενώ ο Τσίπρας δεν έγειρε καν το θέμα της σημερινής προσπάθειας από την Υπερεθνική Ελίτ να στραγγαλίσει την ελληνική οικονομία, μεχρι να αποδεχθεί η Κυβερνηση όλες τις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που της επιβάλλονται ––παρά το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξελέγη για να τις ανατρέψει.

Οι πραγματικές αιτίες της καταστροφής
Όπως προσπάθησα να δείξω στο παρελθόν,[1] η σημερινή, σχεδόν ολοκληρωτική, καταστροφή των λαϊκών στρωμάτων στην Ελλάδα, στην πραγματικότητα, δεν ξεκίνησε το 2010, αλλά είχε τις ρίζες της στο 1981, όταν η Ελλάδα εντάχθηκε στην ΕΕ. Ήταν τότε που η Ελλάδα ξεκίνησε τη διαδικασία εισόδου της στην παγίδα του χρέους, όπως είχα τονίσει σε ένα άρθρο εκείνη την εποχή, [2] ακόμη και αν το γεγονός αυτό δεν ήταν τότε τόσο ορατό. Ήταν δηλαδή τότε που η «σοσιαλιστική» πολιτική ελίτ του ΠΑΣΟΚ ήταν απασχολημένη στο να δημιουργήσει μια καταναλωτική κοινωνία και ένα υποτυπώδες κοινωνικό κράτος που θα στηρίζονταν στον εξωτερικό δανεισμό, καθώς οι πολιτικές ελίτ δεν ηθελαν να έρθουν σε σύγκρουση με τις οικονομικές ελίτ, οι οποίες δεν ήταν πρόθυμες (όπως πάντα) να πληρώσουν φόρους. Έτσι, το 2010 ήταν απλά η χρονιά που η φούσκα έσκασε, στον απόηχο της χρηματοπιστωτικής κρίσης του 2008-9, όταν έγινε ιδιαίτερα δύσκολος ο επανα-δανεισμός για να πληρώσει η Ελλάδα τα παλαιά δάνεια ––τα οποία πολλαπλασιάζονταν ιδιαίτερα μετά το 2001, όταν ο δανεισμός έγινε πολύ φθηνότερος ύστερα από την ελληνική ένταξη στην Ευρωζώνη. Μέχρι την ένταξη της στην ΕΕ, η Ελλάδα είχε ένα σημαντικό βαθμό αυτοδυναμίας, αφού η προστατευόμενη γεωργία και βιομηχανία της ήταν σε θέση να καλύψουν ένα μεγάλο μέρος των ντόπιων αναγκών, ενώ οι εισπράξεις από τον τουρισμό, τη ναυτιλία και τα εμβάσματα από Έλληνες εργαζόμενους σε Γερμανία, Αυστραλία και αλλού, κάλυπταν πολλές από τις εισαγωγές που απαιτούνταν σε ξένα αγαθά.
Ως εκ τούτου, η τρέχουσα οικονομική καταστροφή στην Ελλάδα, με όλες τις τραγικές κοινωνικές συνέπειες της (μαζική ανεργία πάνω από το ήμισυ των νέων, σχεδόν το ένα τρίτο του ελληνικού λαού φτωχοποιημενο, χιλιάδες αυτοκτονίες και ούτω καθεξής), δεν οφείλεται στις αιτίες που συνήθως αποδίδονται σε αυτή από την «Αριστερά» (απεχθές χρέος, η διαφθορά των ελίτ, κ.λπ.). [3]  Στην πραγματικότητα, σε αντίθεση με τις παραπλανητικές “εξηγήσεις”, που δίνονται από αυτή την Αριστερά (όσο και τη Δεξιά), η πραγματική αιτία της σημερινής καταστροφής είναι η πλήρης ενσωμάτωση της ελληνικής οικονομίας στη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, μέσα από την προσχώρησή της στην ΕΕ. Αυτή είχε ως αποτέλεσμα τον πλήρη μετασχηματισμό της Ελλάδας σε οικονομικό και πολιτικό προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ. [4] Ο καταλύτης για την κρίση αυτή ήταν η ανεπίσημη χρεοκοπία της Ελλάδας, η οποία, ωστόσο, δεν ήταν παρά η συνέπεια της καταστροφής της παραγωγικής δομής της, ως αποτέλεσμα του ανοίγματος και της απελευθέρωσης των αγορών που επιβάλλονται από την ΕΕ, μετά την είσοδο της Ελλάδας σε αυτή, το 1981. Δεν είναι συνεπώς περίεργο ότι τόσο η Αριστερά (εκτός από το ΚΚΕ), όσο και η Δεξιά –στην πραγματικότητα, το σύνολο του ελληνικού κατεστημένου– είναι πλήρως ενωμένες στο να μην αμφισβητήσουν την κύρια αιτία της σημερινής οικονομικής καταστροφής: την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ που εξέφραζε στην πραγματικότητα το δόγμα των νικητών του εμφυλίου πολέμου: «ανήκομεν εις την Δύσιν»!
Οι παραπλανητικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ
Έτσι, όπως έγραψα ένα χρόνο πριν από την εκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, «σε αντίθεση με τις παραπλανητικές προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, δεν υπάρχει κανένας τρόπος με τον οποίο ένα κράτος-μέλος της ΕΕ θα μπορούσε να αρνηθεί να εφαρμόσει τις πολιτικές που επιβάλλονται από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση, όπως έχει δείξει η ιστορία με τους Μιτεράν, Λαφοντέν, Ολάντ, κοκ.., και είναι εξίσου αποπροσανατολιστικό να διακηρύσσει κανείς, όπως κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ, πως, αν εκλεγεί στην εξουσία, θα ανατρέψει την καταστροφική νομοθεσία που επιβληθηκε από τη γνωστή «Τρόικα» (που αντιπροσωπεύει το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ)». [5] Ομως, αυτό ακριβώς συνέβη, όπως έδειξα σε πρόσφατο άρθρο μου, [6]   με την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ.
Οι παραπάνω παραπλανητικές υποσχέσεις βασίζονταν στον μύθο ότι ο νεοφιλελευθερισμός είναι κάποιο είδος εσφαλμένης ιδεολογίας, ή ένα δόγμα[7] που στηρίχτηκε από «κακούς» πολιτικούς όπως η Θάτσερ, η Μέρκελ, ο Μπλερ, κ.λπ. και αντίστοιχους «κακούς» οικονομολόγους (Μίλτον Φρήντμαν κ.α.). Ομως, ο νεοφιλελευθερισμός (ή η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση) είναι, στην πραγματικότητα, συστημικό φαινόμενο που συνεπάγεται ότι η οικονομική ανάπτυξη των κρατών μελών της ΕΕ δεν στηρίζεται πια στην εσωτερική αγορά, αλλά, αντίθετα, στην εξωτερική αγορά (είτε μέσα στην ΕΕ, είτε έξω). Μία άλλη συνεπεια του ίδιου φαινομένου είναι ότι είναι οι Υπερεθνικές Επιχειρήσεις (πολυεθνικές επιχειρήσεις) που ελέγχουν την παγκόσμια παραγωγή και το εμπόριο, και —μέσω της υπερεθνικής ελίτ—τους διεθνείς πολιτικούς, στρατιωτικούς και πολιτιστικούς θεσμούς. Έτσι, μόνο αν η Ευρω-αριστερά είχε καταλάβει την εξουσία ολόκληρης της ΕΕ και, στη συνέχεια, ανάγκαζε τις πολυεθνικές επιχειρήσεις με έδρα την ΕΕ να λειτουργούν αποκλειστικά μέσα σε αυτή ―επιβάλλοντας στην πορεία και αυστηρούς κοινωνικούς ελέγχους στην κίνηση κεφαλαίων και εμπορευμάτων από άλλα οικονομικά μπλοκ (δηλαδή εκείνα της Άπω Ανατολής και της Αμερικής)― μόνο τότε θα μπορούσε η Ευρωπαϊκή οικονομία να αδιαφορεί για το δικό της επίπεδο ανταγωνιστικότητας και να ζει κατόπιν στη νιρβάνα της Ευρω-Αριστεράς, σε μια παντοτινή ευτυχία. Στην πραγματικότητα όμως, η ΕΕ κινείται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, της περαιτέρω ενσωμάτωσης της στη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) που ορίζεται από την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση! Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα από τις τρέχουσες διαπραγματεύσεις μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ για μια Διατλαντική Ζώνη Ελεύθερου Εμπορίου (δηλαδή για τη Συνεργασία Διατλαντικού Εμπορίου και Επενδύσεων – Transatlantic Trade and Investment Partnership (ΤΤΙΡ))

Γιατί οι πολιτικές λιτότητας είναι μονόδρομος μέσα στην ΕΕ
Εάν, λοιπόν, δεχθούμε την υπόθεση ότι οι ευρω-ελίτ δεν έχουν άλλη επιλογή από το να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους μέσα στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία, το επόμενο ερώτημα είναι πώς μπορεί να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα. Υπάρχουν δύο βασικοί τρόποι με τους οποίους θα μπορούσε να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα μιας χώρας: είτε με την αλλαγή των σχετικών τιμών, δηλαδή τη μείωση των τιμών των Ελληνικών προϊόντων σε σχέση με αυτά που παράγονται στο εξωτερικό, μέσα απο τη συμπίεση των μισθών και των ημερομισθίων, είτε με τη βελτίωση της παραγωγικότητας των ντόπιων παραγόμενων προϊόντων, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε μείωση του κόστους παραγωγής, χωρίς μείωση των πραγματικών μισθών και ημερομισθίων. Η αλλαγή των σχετικών τιμών με τον πρώτο τρόπο είναι η εύκολη λύση, αφού θα μπορούσε να εφαρμοστεί, σχεδόν με μια μονοκονδυλιά, σε περίπτωση που μια χώρα ελέγχει το δικό της νόμισμα. Η ίδια η Ελλάδα είχε επανειλημμένα καταφύγει σε πολιτικές υποτίμησης στη μεταπολεμική περίοδο για τη βελτίωση, προσωρινά, της ανταγωνιστικότητάς της. Ωστόσο, σε περίπτωση που μια χώρα δεν ελέγχει το νόμισμά της, (όπως είναι η περίπτωση της Ελλάδας στην Ευρωζώνη), η μόνη άλλη επιλογή, δεδομένου του ιστορικά χαμηλού επιπέδου της παραγωγικότητας της εργασίας λόγω της έλλειψης επενδύσεων στην έρευνα και την ανάπτυξη, είναι αυτή που εφαρμόζεται σήμερα: Η πολιτική της συμπίεσης των μισθών και των ημερομισθίων, με την ελπίδα ότι θα μειωθεί ανάλογα το κόστος παραγωγής.
Έτσι, αν ξεκινήσουμε με την υπόθεση ότι τα άνισα επίπεδα της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας είναι αναπόφευκτα σε μια οικονομική ένωση όπως η ΕΕ, η οποία αποτελείται από χώρες με πολύ διαφορετικά επίπεδα ανάπτυξης (αφού έχουν ιστορικά σχηματιστεί μέσα σε μια πολύ άνιση διαδικασία καπιταλιστικής ανάπτυξης), τότε μπορούμε να καταλάβουμε εύκολα τα αίτια της κρίσης σε χώρες όπως η Ελλάδα. Το γεγονός, δηλαδή, ότι μια χώρα της Ευρωζώνης, που αντιμετωπίζει πρόβλημα χαμηλής ανταγωνιστικότητας, δεν μπορεί να υποτιμήσει το νόμισμά της (δηλαδή να μεταβάλει τις σχετικές τιμές της χωρίς την ανάγκη για την συμπίεση των εγχώριων μισθών και εισοδημάτων) δεν είναι η αιτία της κρίσης. Με άλλα λογια, οι σχετικές τιμές μπορεί πράγματι να είναι η αιτία μιας παρόμοιας κρίσης ανταγωνιστικότητας σε μια προηγμένη καπιταλιστική χώρα όπως η Γερμανία, αλλά όχι σε μια χώρα όπως η Ελλάδα, όπου η χαμηλή ανταγωνιστικότητα είναι ένα αναπτυξιακό πρόβλημα. Ιδιαίτερα μάλιστα, όταν η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΕ και αργότερα στην Ευρωζώνη είχε η ίδια οξύνει το αναπτυξιακό πρόβλημα, με την ουσιαστική διάλυση της παραγωγικής δομής της χώρας, καθως οι απροστάτευτοι πια βιομηχανικοί και αγροτικοί κλάδοι της που βρίσκονταν σε σχετικά στοιχειώδες επίπεδο ανάπτυξης, δεν ήταν σε θέση να ανταγωνιστούν τα εισαγόμενα εμπορεύματα, μετά το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών που επιβάλλει η ενιαία αγορά της ΕΕ. Υπό αυτές τις συνθήκες, ακόμη και μια ελληνική έξοδος από το ευρώ και υποτίμηση της δραχμής που θα επανεισαγόταν ως συνέπεια της, θα μπορούσε να έχει μόνο προσωρινά αποτελέσματα για την ελληνική ανταγωνιστικότητα, εκτός αν λάβει χώρα την ίδια στιγμή μια μαζική επένδυση στην παραγωγική δομή της. Όμως μια παρόμοια μαζική επένδυση όχι μόνο κάθε άλλο παρά εγγυημένη είναι σε μια διεθνοποιημένη οικονομία της αγοράς, όπου οι επενδύσεις αυτές εξαρτώνται κυρίως από το πόσο ελκυστική είναι μια χώρα στις πολυεθνικές επιχειρήσεις (από την άποψη του χαμηλού κόστους παραγωγής, της χαμηλής εταιρικής φορολογίας, κ.λπ..), αλλά και αναγκαστικά θα είναι «αποσπασματική», δηλαδή δεν θα στοχεύει στην ανάπτυξη της παραγωγικής δομής της χώρας σαν ενιαίο σύνολο, αλλά απλά των κλάδων ή προϊόντων που ενδιαφέρουν το ξένο επενδυτικό κεφάλαιο.
Ωστόσο, παρά τις θεμελιώδεις διαφορές σχετικά με τις αιτίες της χαμηλής ανταγωνιστικότητας μεταξύ «Βορρά» και «Νότου» της ΕΕ, υιοθετήθηκε μια κοινή πολιτική για όλες τις χώρες ―μια πολιτική που, προφανώς, καθορίζεται από τις ανάγκες και τα συμφέροντα του Βορρά. Έτσι, η ενιαία αγορά δεν σημαίνει την ενοποίηση των λαών, όπως την παρουσίασε η προπαγάνδα της ΕΕ, ούτε καν την ενοποίηση των κρατών, αλλά απλώς την ενοποίηση των ελεύθερων αγορών. «Ελεύθερες αγορές», όμως, σημαίνουν όχι μόνο το άνοιγμα των αγορών (δηλαδή την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, του κεφαλαίου και της εργασίας), αλλά και ανεξέλεγκτες αγορές –δηλαδή την εξάλειψη όλων των εμποδίων στην ελεύθερη διαμόρφωση των τιμών και των μισθών, καθώς και του περιορισμού του ρόλου του Κράτους σχετικά με τον κοινωνικό έλεγχο της οικονομικής δραστηριότητας. Με άλλα λόγια, η ενιαία αγορά σημαίνει την εξάλειψη κάθε κοινωνικού ελέγχου πάνω στις αγορές για την προστασία της εργασίας ή του περιβάλλοντος, δηλαδή την προστασία της ίδιας της κοινωνίας από τις αγορές, πράγμα που σημαίνει τον δραστικό περιορισμό της οικονομικής και εθνικής κυριαρχίας. Αυτή ήταν η ουσία της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης που χαρακτηρίζει το νέο θεσμικό πλαίσιο της ΕΕ· δηλαδή ότι ο κρατικός έλεγχος της εγχώριας αγοράς του κάθε κράτους-μέλους (ο οποίος περιορίζεται δραστικά εντός της Ενιαίας Αγοράς όπως ορίστηκε το 1992) δεν αντικαταστάθηκε από ένα αντίστοιχο σύστημα διακρατικού κοινωνικού ελέγχου της Ευρωπαϊκής αγοράς, για την προστασία της κοινωνίας από τις αγορές, όπως ακόμη ονειρεύονται οι Κεϋνσιανοί, οι οποίοι ακόμη δεν έχουν αντιληφθεί –ή προσποιούνται ότι δεν αντιλαμβάνονται– ότι για να γίνει αυτό δυνατό σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία θα έπρεπε η Ευρώπη να κλείσει τα σύνορα της, ακόμη και για τις δικές της πολυεθνικές!. Συνοπτικά, οι νέοι θεσμοί μετά το Μάαστριχτ κλπ. αποσκοπούν στη μεγιστοποίηση της ελευθερίας του οργανωμένου κεφαλαίου, του οποίου η συγκέντρωση διευκολύνεται με κάθε δυνατό τρόπο, και στην ελαχιστοποίηση της ελευθερίας της οργανωμένης εργασίας, ο συντονισμός της δράσης της οποίας περιορίζεται με κάθε δυνατό τρόπο, και κυρίως μέσα από την απειλή της ανεργίας.

Γιατι είναι αδύνατη η έξοδος από την καταστροφή μέσα στην ΕΕ
Το προφανές συμπέρασμα είναι ότι είναι αδύνατο οποιαδήποτε Ελληνική κυβέρνηση (Δεξιά η «Αριστερή») να ξεκινήσει όλες εκείνες τις ριζικές οικονομικές και γεωστρατηγικές αλλαγές που απαιτούνται για την έξοδο από την τρέχουσα οικονομική (και όχι μόνο!) καταστροφή, χωρίς μονομερή έξοδο από την ΕΕ, μαζί με ακύρωση του συνόλου του Χρέους (για το οποίο ο λαός δε ρωτήθηκε ποτέ άλλωστε), καθώς και την απόρριψη του συνόλου της νομοθεσίας που επιβλήθηκε από την Τρόικα (ή σημερα τους «θεσμούς», κατ’ ευφημισμόν). Και φυσικά παρόμοια κυβέρνηση μέσα στην ΕΕ δεν μπορεί να υιοθετήσει τις αναγκαίες ριζικές γεωστρατηγικές αλλαγές (μέχρι τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας ψήφισε ο ΣΥΡΙΖΑ στην τελευταία σύνοδο των Υπ. Εξωτερικών!). Μόνο δηλαδή με την έξοδο από την ΕΕ η Ελλάδα θα μπορούσε να ανακτήσει την ελάχιστη απαιτούμενη οικονομική και εθνική κυριαρχία για μια στρατηγική Οικονομικής Αυτοδυναμίας, η οποία είναι αναγκαία προϋπόθεση για την οριστική έξοδο από την κρίση, μέσω της δημιουργίας μιας νέας παραγωγικής δομής που θα καλύπτει τις δικές της ανάγκες και όχι τις ανάγκες της διεθνούς αγοράς, όπως σήμερα! Η εναλλακτική «λύση» που προτάθηκε από την Ευρω-Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ,[8] σύμφωνα με την οποία τα εκατομμύρια των ανέργων και των φτωχών θα πρέπει να περιμένουν για μια αλλαγή στον συσχετισμό δυνάμεων μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, έτσι ώστε μια νέα πανευρωπαϊκή κυβέρνηση της αριστεράς να προχωρήσει τις «προοδευτικές» μεταρρυθμίσεις που προτείνονται από τους υποστηρικτές της, δεν είναι μόνο θεωρητικά αβάσιμη (εκτός εάν οι Ευρωπαϊκές Πολυεθνικές Εταιρείες αναγκάζονταν να δουλεύουν μόνο στην Ευρώπη!), αλλά και εντελώς αποπροσανατολιστική, καθώς οι υποκειμενικές και αντικειμενικές συνθήκες που απαιτούνται για μια τέτοια εξέλιξη δεν είναι πιθανές στο οποιοδήποτε προβλεπτό μέλλον. Το γεγονός ότι όλα τα όργανα της ΕΕ ελέγχονται από μια συμπαγή πλειοψηφία συντηρητικών (συμπεριλαμβανομένων των τ. χωρών της Αν. Ευρώπης) και σοσιαλφιλελεύθερων (τύπου ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι κ.λπ.), και ότι η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, αντί για την προσέλκυση «συμμάχων» στο εσωτερικό της ΕΕ στον αγώνα της ενάντια στις πολιτικές λιτότητας οπως περίμενε, απλά απομονώθηκε, ιδιαίτερα από τους «φυσικούς» της συμμάχους μεταξύ των περιφερειακών χωρών της ΕΕ, είναι άκρως ενδεικτικό! Ακόμη πιο ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι δεν έγινε ποτέ ούτε μια πανευρωπαϊκή απεργία μπροστά στη συστηματική και ολομέτωπη επίθεση των ελίτ ενάντια στην εργασία και στα συνδικαλιστικά δικαιώματα όλα αυτά τα χρονια…
Είναι, επομένως, σαφές, ότι ακριβώς τη στιγμή αυτή που η Ελλάδα ουσιαστικά στραγγαλίζεται από τις ευρω-ελίτ, οι οποίες στερούν από τη χώρα την απαραίτητη ρευστότητα, μόνο η υιοθέτηση ριζοσπαστικών αλλαγών από την κυβέρνηση θα μπορούσε πραγματικά να βοηθήσει τον ελληνικό λαό. Αυτές οι ριζικές οικονομικές και γεωστρατηγικές αλλαγές πρέπει να στοχεύουν στην κυριαρχία και την οικονομική αυτοδυναμία, που ειναι ο μόνος τρόπος να σταματήσουμε τη σημερινή κοινωνική και οικονομική καταστροφή. Έτσι, οι ριζικες οικονομικές αλλαγές προϋποθέτουν την άμεση έξοδο από την ΕΕ και την Ευρωζώνη, καθώς και από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου και παρόμοιες οργανώσεις που έχουν στόχο την επιβολή νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Επίσης, προϋποθέτουν τη μονομερή παύση κάθε περαιτέρω πληρωμής για το εξωτερικό χρέος, με βαση τη λογικη ότι ο Ελληνικός λαός ποτέ δεν ρωτήθηκε γι’αυτό. Επίσης, οι γεωστρατηγικές αλλαγές προϋποθέτουν την άμεση έξοδο από το ΝΑΤΟ και την παράλληλη αίτηση για ένταξη στην Ευρασιατική Ένωση, εφ ‘όσον η τελευταία αναπτυχθεί όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί, προς μια πολιτική και οικονομική ένωση κυρίαρχων εθνών στο ίδιο περίπου επίπεδο ανάπτυξης. Σε μια τέτοια ένωση, τα κράτη θα είναι ελεύθερα να επιβάλλουν κοινωνικούς έλεγχους πάνω στις αγορές τους για το κεφάλαιο, την εργασία και τα βασικά προϊόντα, προκειμένου να προστατεύσουν τις ίδιες τις κοινωνίες (κυρίως την εργασία και το περιβάλλον) από τις αγορές, όπως είχε προτείνει ο Polanyi στο έργο του, πανω απο 70 χρονια πριν.[9] Φυσικά ο Polanyi θεωρητικοποιούσε τότε την ανάγκη μιας πραγματικής σοσιαλδημοκρατίας ––η οποία ακόμη και τότε τελικά δεν ήταν εφικτή. Η ανάγκη αυτή, μαζί με τον Κεϋνσιανισμό, οδήγησαν τελικά σε ένα είδος σοσιαλδημοκρατίας (που δεν έχει βέβαια καμία σχέση με τον σημερινό σοσιαλφιλελευθερισμό των τέως Σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων) που αναγκαστικά όμως κατέρρευσε με την παγκοσμιοποίηση. Σήμερα επομένως μόνο η πολιτική και οικονομική ένωση κυρίαρχων κρατών μπορεί να οδηγήσει στο τέλος της ουσιαστικής Κατοχής από τη Νέα Διεθνή Τάξη, κάτω από την οποία ζούνε τα λαϊκά στρώματα, θύματα της παγκοσμιοποίησης, παντού. Το τι είδους κοινωνικο συστημα θα υιοθετήσουν οι λαοί τελικά δεν μπορεί να αποτελεί καν θέμα συζήτησης σήμερα, όπως δεν ήταν όταν ζούσαμε κάτω από τη στρατιωτική Κατοχή, και γι’αυτό συνενώθηκαν τότε όλα τα λαϊκά στρώματα σε ενα παλλαϊκό Μέτωπο Εθνικής Απελευθέρωσης, το ΕΑΜ. Γι’ αυτό και σήμερα είναι πια ολοφάνερο ότι είναι πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη για δημιουργία ενός κινήματος «από τα κάτω», που οδηγεί στην ανάπτυξη ενός Λαϊκού Μετώπου για την Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση,[10] με τους στόχους που περιγράφονται παραπάνω.
Ακόμη και η λαϊκή βάση του ΣΥΡΙΖΑ έχει ήδη καταλάβει ότι οι απαιτήσεις των «εταίρων» του για «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις», στην πραγματικότητα, αναιρούν ακόμη και το ελάχιστο πρόγραμμα κοινωνικής αλλαγής που υποσχέθηκε το κόμμα τους πριν από τις εκλογές, καθότι περιλαμβάνουν:
  • ιδιωτικοποιήσεις για να αποπληρωθούν οι δανειστές·
  • την πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας, έτσι ώστε να καθολικευτεί η Αμερικάνικη κουλτούρα (που τώρα είναι κουλτούρα της ΝΔΤ) του «σε προσλαμβάνω και σε απολύω κατά βούληση» (hire and fire culture)·
  • την αποτελεσματική αποδόμηση αυτού που είχε απομείνει από το κράτος πρόνοιας και του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης (συντάξεις, κ.λπ.), καθώς και του δημόσιου τομέα γενικά, μέσω της μαζικής συμπίεσης των κρατικών δαπανών, με στόχο να εξασφαλιστούν υγιή πλεονάσματα στο προϋπολογισμό (παλι για την αποπληρωμή των δανειστών) και ούτω καθεξής.
Γι’ αυτό και σήμερα λιγοστεύουν αυτοί που χάρη στη μαζική πλύση εγκεφάλου από όλα τα ΜΜΕ ακόμη πιστεύουν ότι η Ελλάδα έχει οποιαδήποτε άλλη επιλογή, αν δεν θέλει να δει τη συνέχιση των κατατροφικων πολιτικών τα τελευταία πέντε χρόνια (με κάποιες μικρές, συνήθως διακοσμητικές, βελτιώσεις), «στο διηνεκές» ––όπως το έθεσε ο ανεκδιήγητος υπουργός Οικονομικών, ο οποίος ήδη από την αρχή της κρίσης τρομοκρατούσε τον ελληνικό λαό για την …Βιβλική καταστροφή που θα σήμαινε ένα Grexit με παιδαριώδη «επιχειρήματα», που δεν θα χρησιμοποιούσε ούτε ένας πρωτοετής φοιτητής Οικονομικών, αν δεν ήθελε ν’ απορριφθεί μετ’ επαίνων!

«Ανήκομεν εις την Δύσιν»: το νέο δόγμα της «Αριστεράς»
Τα παραπάνω εξηγούν το γιατί, δυνητικά, η επίσκεψη του Τσίπρα στη Μόσχα, (ο οποίος συνοδευόταν από την ηγεσία της αριστερής πτέρυγας του κόμματός του που υποτίθεται ότι είναι πιο ριζοσπαστική στο θέμα της ΕΕ), ήταν μια χρυσή ευκαιρία για την Ελλάδα να λάβει τα δραστικά μέτρα που απαιτεί αυτή η δραματική στιγμή στην ελληνική ιστορία. Αυτό το ήξεραν βέβαια οι εταίροι μας και παρόλο το γεγονός ότι εμπιστεύονταν την «αριστερή» ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ότι δεν θα διανοείτο καν να αποκλίνει ποτέ από το αστικό δόγμα που καθιέρωσε η μετεμφυλιακή εποχή του «Ανήκουμε στη Δύση», εντούτοις ανησυχούσαν για κάποιο πιθανό «ατύχημα» λόγω της λαϊκής πίεσης––κάτι που θα μπορούσε βεβαια να λειτουργήσει ως φάρος ελπίδας για το εκατομμύρια των θυμάτων της παγκοσμιοποίησης στην Ευρώπη και πέρα ​​από αυτή. Έτσι, όχι μονο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Υ/Ε, αλλά και τα μαντρόσκυλα της ΕΕ (ή γκάουλαϊτερ) όπως ο Μάρτιν Σουλτς, ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, έστελναν απανωτά προειδοποιητικά μηνύματα στον Τσίπρα, σε περίπτωση που επιχειρούσε οποιαδήποτε απόκλιση (ακόμη και την πιο ήπια) από την επίσημη γραμμή, βάζοντάς του το δίλημμα, που πονάει αυτόν και όλη την ηγεσία, αν θέλουν να είναι κυβερνητικό κόμμα ή απλά ένα περιθωριακό κόμμα όπως ήταν μέχρι πριν δυο χρόνια. Φυσικά στο τέλος όλα έγιναν σύμφωνα με το προσχεδιασμένο επικοινωνιακό παιχνίδι, δεδομένου ότι ο Τσίπρας δεν ζήτησε καν ρωσική οικονομική βοήθεια, όπως δήλωσε ο ίδιος ο Πούτιν προς αποφυγή παρεξηγήσεων![11] Ακόμη και η συμπαθούσα τον ΣΥΡΙΖΑ εφημερίδα της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», ο Γκάρντιαν, βγήκε την επόμενη και έλεγε την αλήθεια, που κρύφτηκε επιμελώς από τους Έλληνες, ότι «παρόλα τα θερμά λόγια δεν φαίνεται ότι έγιναν οποιεσδήποτε σημαντικές νέες συμφωνίες μεταξύ των δύο χωρών[12]. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ακόμη και ο ίδιος ο γνωστός γκαουλάιτερ Σουλτς εξέφρασε την ικανοποίηση του για τα αποτελέσματα της επίσκεψης Τσίπρα στη Μόσχα, αφού αυτό που ζητούσε επίμονα, να μην πάρει χρήματα από τη Ρωσία η Ελλάδα, το εφάρμοσε ασυζητητί ο Τσίπρας! Και φυσικά τα λογύδρια του ίδιου ότι είναι κατά των κυρώσεων κ.λπ. θα ήταν εντελώς αφελείς οι Ρώσοι να τα πιστέψουν, όταν τα ίδια έλεγε ο Τσίπρας όσο και ο επίσης ανεκδιήγητος Υπουργός του των Εξωτερικών, που κατόπιν, «σαν καλό παιδί» (δικός του χαρακτηρισμός) πήγε και ψήφισε τις κυρώσεις. Και μετά είχαν το θράσος να ζητήσουν οι ίδιοι απο τους Ρώσους να μας απαλλάξουν από το καταστροφικό, ιδιαίτερα για τα Ελληνικά αγροτικά προϊόντα, εμπάργκο που επέβαλλε η Ρωσία, σε μια προσπάθεια αυτοπροστασίας της από τον εξοντωτικό οικονομικό πόλεμο που έχει εξαπολύσει εναντίον της σήμερα η Υ/Ε.[13]

Όμως, αυτό που είναι χειρότερο είναι το γεγονός ότι το ελληνικό κατεστημένο χρησιμοποίησε την προπαγανδιστικη του μηχανή που ελέγχει όλα τα ΜΜΕ, για να κατηγορήσει άμεσα η έμμεσα τη Μόσχα ότι δεν προσέφερε αρκετή βοήθεια! Και αυτό που ξεπερνά τα όρια της αθλιότητας είναι ότι σε αυτή την άθλια προπαγάνδα μετέχει και η «Αριστερά» μας, από τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την «πιο αριστερή» ΑΝΤΑΡΣΥΑ! Ο στόχος όλων αυτών είναι προφανής: ο λαός θα πρέπει να μάθει ότι η ένταξη της χώρας μας στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και επομένως και στην ΕΕ, το ΝΑΤΟ κ.λπ. είναι μονόδρομος. Έτσι, η «Αριστερά» αυτή μπορεί να εξαπατά τον λαό ότι θα μπορούσε δήθεν να υπάρξει κάποια άλλη λύση μέσα στην ΕΕ (ΣΥΡΙΖΑ) ή ότι θέλει μεν και αυτή την έξοδο από την ΕΕ (ΑΝΤΑΡΣΥΑ), αλλά στα λόγια μόνο βέβαια, εφόσον χωρίς την αλλαγή στους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς της χώρας που περιέγραψα, η έξοδος από την ΕΕ είναι αδύνατη. Επομένως το να κατηγορείται σήμερα η Ρωσία για την απόλυτα δικαιολογημένη στάση της (γιατί άραγε θα πλήρωνε για τη σωτηρία μιας χώρας, η οποία δεν εννοεί να το κουνήσει από την ΕΕ που έχει κηρύξει αμείλικτο πόλεμο εναντίον της;) για το αποτέλεσμα των δήθεν διαπραγματεύσεων είναι ή απλά κρετινισμός η εσκεμμένο μποϋκοτάρισμα κάθε εναλλακτικής ριζικής λύσης. Και φυσικά όλα τα παραπάνω δεν γράφονται γιατί έχουμε και εμείς την ψευδαίσθηση ότι η σημερινή Ρωσία είναι η Σοβιετική Ένωση. Γράφονται γιατί σήμερα η Ρωσία, επικεφαλής της Ευρασιατικής Ένωσης, και με τη βοήθεια όλων των λαών που μάχονται κατά της εγκληματικής ΝΔΤ, θα μπορούσε να παίξει αποφασιστικό ρόλο στη δημιουργία ενός αντίπαλου πόλου σε αυτή, αντίθετα με τους ψευδο-πόλους της Κίνας-Ινδίας-Βραζιλίας κ.λπ..
Κάποτε ηταν η εθνικόφρων Δεξιά που διακήρυττε πανηγυρικά στην Ουάσινγκτον «ανήκουμε στη Δύση». Σήμερα ήλθε η σειρά της «Αριστεράς» να επαναλάβει ουσιαστικά την ίδια αρχή, αυτή βέβαια στη Μόσχα… Γι’ αυτό και εάν καταλήξει τελικά σήμερα η «Αριστερά» μας στον «έντιμο συμβιβασμό» (δηλαδή ένα εξωραϊσμένο Μνημόνιο για να συνεχιστεί η εξόντωση του Ελληνικού λαού), αυτό θα είναι το οριστικό τέλος της, που έχει ήδη άλλωστε συντελεστεί στην υπόλοιπη Ευρώπη!


 Το άρθρο αυτό αποτελεί επιμελημένη έκδοση του άρθρου με τον τίτλο “Tsipras wasted a potentially golden opportunity for Greece in Moscow” που δημοσιεύθηκε στην αγγλική Πράβδα (Pravda.ru) καθώς και στο διεθνές περιοδικό The International Journal of Inclusive Democracy στις 10/04/2015.  Η μετάφραση είναι του Πάνου Λιβιτσάνου.

[1] “The real causes of the catastrophic crisis in Greece and the “Left”’, Global Research, 16/1/2014, http://www.globalresearch.ca/the-real-causes-of-the-catastrophic-crisis-in-greece-and-the-left/5365013
[2] Takis Fotopoulos, Economic restructuring and the debt problem: the Greek caseInternational Review of Applied Economics, Volume 6, Issue 1 (1992), σελ. 38-64.
[3] Βλ. λ.χ. το βιβλίο δύο μελών της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ, (ένας από αυτούς σήμερα μέλος της υπουργικής οικονομικής ομάδας), Christos Laskos and Euclid Tsakalotos, Crucible of Resistance: Greece, the Eurozone and the World Economic Crisis, (Pluto Press, Σεπτ. 2013).
[4] Τάκης Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως Προτεκτοράτο της Υπερεθνικής Ελίτ, (Γόρδιος, Νοέμβριος 2010).
[5] “The real causes of the catastrophic crisis in Greece and the “Left, όπως πριν.
[6] “Η Χρεοκοπία του ΣΥΡΙΖΑ και η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά»”, Pravda, 1/3/2015,
Η ελληνική μετάφραση στο πόρταλ «Αντιπαγκοσμιοποίηση, Αυτοδυναμία, Περιεκτική Δημοκρατία»:
http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2015/03/03/i-chreokopia-tou-siriza-ke-tis-pagkosmiopiitikis-aristeras/
[7] Naomi Klein, Το Δόγμα του Σοκ, (Λιβάνης, 2009).
[8] Βλ. Christos Laskos and Euclid Tsakalotos, Crucible of Resistance: Greece, the Eurozone and the World Economic Crisis, ό.π.
[9] Karl Polanyi, The Great Transformation, (Beacon Press, 1944), κεφάλαια. 5-6.
[10] ΕΚΚΛΗΣΗ ΓΙΑ ΕΝΑ ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗΣ (ΜΕ.Κ.Ε.Α.) ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΥ:
http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/2014/02/25/ekklisi-gia-ena-laiko-metopo-kinonikis-ke-ethnikis-apeleftherosis-i-10-stochi-ke-protasi-organotikou/
[11] “Putin: Greece did not seek financial aid from Russia”, BBC News, 8/4/2015,
http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-32213161
[12] Shaun Walker, “Europe fear of Greek-Russian alliance unfounded – for now”, The Guardian, 9/4/2015
[13] βλ. Takis Fotopoulos, The New World Order in Action: War and economic violence from the Middle East through Greece to Ukraine (Progressive Press, May 2015)


Αρχείο Τάκη Φωτόπουλουhttp://www.inclusivedemocracy.org/fotopoulos/ 

Για τακτικές ενημερώσεις επισκέπτεστε το πορταλ μας Αντιπαγκοσμιοποίηση​, Αυτοδυναμία, Περιεκτική Δημοκρατία​
http://www.antipagkosmiopoihsh.gr/

Περιεκτική Δημοκρατίαhttp://www.periektikidimokratia.org/