Θυμήθηκα εχθές με όσα απίθανα εξελίσσονται στον χώρο του ποδοσφαίρου - ή καλύτερα των βιαστών του και των κυβερνητικών τσάτσων τους - μια πρόσφατη συζήτηση και διαφωνία που είχα με έναν συνεπή αντιμνημονιακό σύντροφο και αγωνιστή, περί των ορίων της αξίας επίκλησης της "εθνικής ενότητας" - όταν αυτή δεν περιέχει και το "λαϊκή", δηλαδή το ταξικό στοιχείο - και περιορίζεται στον παλιό, δοκιμασμένο, υποκριτικό φερετζέ των αδηφάγων ορέξεων των εκπροσώπων της μεγαλοαστικής τάξης και των τσιρακιών της - των βολεμένων - κατά των αβόλευτων, για να ανέχονται αυτοί τον περαιτέρω βιασμό τους για χάρη των κερδών της παρασιτικής "ελληνικής" ολιγαρχίας.
Να η Εθνική ενότητα λοιπόν - κουρελόχαρτο μπροστά στον οπαδισμό και τα συμφέροντα των ιδιοκτητών των ΠΑΕ και τα ψηφαλάκια.
Εκεί τελειώνουν όλα: Εθνικό συμφέρον, κοινωνική ειρήνη, νομιμότητα, συντάγματα, δικαιοσύνη ....
Ο ΑΝΤΙΚΑΠΝΙΣΤΙΚΟΣ ΣΑΣ ΕΛΕΙΠΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΤΕ ΕΥΡΩΠΕΟΙ! .....
Α.Ν.
