Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Πέμπτη 31 Μαΐου 2018

Ο ΕΠΙΠΟΛΑΙΟΣ ... ΕΓΙΝΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΑΝΑΛΥΤΗΣ




Λοιπόν σήμερα δεν θα κάνω τα συνηθισμένα μικροσχόλια.
Θα μιλήσουμε σοβάρα. Σοβαρά τώρα. Δεν κάνω πλάκα.

ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΕΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟ ΤΙ ΑΚΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΙΑΤΣΑ - ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΠΟ ΠΟΥ ΤΑ ΑΚΟΥΜΕ -  ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΜΕΤΡΑΕΙ ΤΙ ΜΠΑΙΝΕΙ ΣΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΤΑΜΕΙΟ ΤΟΥ ΚΑΘΕ ΚΟΜΜΑΤΟΣ κάθε φορά.

Θα δούμε τις .... τάσεις από όσα ακούω από τον Ακατανόμαστο ότι παίζουν στην πιάτσα.

Σήμερα ένας "μη υγιής" αντισυστεμικός σαν τον Ακατανομάστο ας πούμε, (μη υγιής κατά τους "εν Ελλάδι"  υγιείς αντισυστεμικούς, ΠΟΥ - αν το ψάξεις -  ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ τους ΣΥΣΤΕΜΙΚΟΙ, υπάλληλοι του ίδιου κόλπου που θέλει να ελέγξει ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΣΥΣΤΕΜΙΚΟΥΣ, μην τυχόν και σοβαρολογήσει κανένας και δεν είναι γραφικός), δηλαδή ένας αντισυστεμικός που ξέρει ότι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ και επειδή είναι και ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ επιμένει ότι αυτό πρέπει να γίνει ΔΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ και της πειθούς για το τι λέει και τι θέλει.

ΘΕΛΕΙ ΤΙΣ ΔΟΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ  ΣΤΗΝ ΘΕΣΜΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ και του ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, αφού αυτό το κράτος θεωρεί ότι είναι γραφειοκρατικό, αυταρχικό, συγκεντρωτικό και καταπιεστικό για τον πολίτη, τον επιχειρηματία ακόμα και για τον δημόσιο υπάλληλο που δεν είναι του κόλπου, είναι χωρίς πολιτικό προστάτη - νταβατζή.
ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΟΣ ΝΤΑΒΑΤΖΗΣ.

Ο ΣΩΣΤΟΣ - Ο ΥΓΙΗΣ ΑΝΤΙΣΥΣΤΕΜΙΚΟΣ του συστήματος όμως, ο ΓΝΗΣΙΟΣ, όχι ο γιαλαντζί σαν τον Ακατανόμαστο - ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΘΕΩΡΕΙ ΟΤΙ ΣΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥΤΟ ΔΩ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΟΛΑ ΡΟΛΟΪ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΙΡΑΧΤΕΙ ΤΙΠΟΤΑ εκτός αν είναι να φύγει περιουσιακό στοιχείο από το κράτος, το δημόσιο και να περάσει αυτό σε ιδιώτη.
Οπότε "πλήττεται το σύστημα" δια της εξαφανίσεως του κράτους.

Ο "άρρωστος" αντισυστεμικός δεν εναντιώνεται στις αλλαγές που και ο ίδιος και τα κόμματα που στήριξε, μέσα από την συμμετοχή του στα κοινωνικά δρώμενα τα προηγούμενα χρόνια, έχει προτείνει ή υπερασπιστεί, δεν επιχειρεί να τις σταματήσει κάθε φορά που είναι να υλοποιηθεί κάτι από αυτά,  χρησιμοποιώντας το επιχείρημα "δεν είναι η ώρα" το οποίο σημαίνει στην πραγματικότητα και στα νεοελληνικά της Μπανανίας: "Αφού δεν είμαι εγώ ή οι φίλοι μου στην εξουσία και αφού θέλω να αλλάξει η κυβέρνηση, δεν βρίσκω τίποτα καλό ή και να το βρίσκω πρέπει να βρω τρόπο να το μπλοκάρω να μην γίνει για να μην το πιστωθεί ο αντίπαλος στα θετικά του, και χάσουμε στας εκλογάς ψήφια."
Και ας είναι για το καλό της χώρας - ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΕΓΩ Ο ΙΔΙΟΣ ΕΛΕΓΑ μια ζωή.
Άλλωστε "κωλοτούμπας" είναι μόνο .... Ο ΑΛΛΟΣ σε αυτή τη χώρα."

Με αυτά και με αυτά βέβαια ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΟΤΕ ΘΕΣΜΙΚΕΣ και ΔΟΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ σε αυτό τον τόπο και το αποτέλεσμα το ζεις.

ΜΑ ΠΩΣ ΟΜΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΝΤΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΟΜΙΚΕΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ;
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΜΕΤΩΠΊΔΑ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΗΣ ΤΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΤΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ αφού υπάρχει κυβέρνηση και πλειοψηφία;

ΜΑ ΟΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΑΙ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.
Ό,τι πιο συντηρητικό, αντιμεταρρυθμιστικό, ΔΕΞΙΟ και ΣΥΣΤΕΜΙΚΟ υπάρχει στην ελληνική κοινωνία.

Μπαίνουν μπροστά ακόμα και αν είναι να θεσπιστεί η δίχρονη υποχρεωτική δημόσια προσχολική εκπαίδευση με επιχειρήματα ΤΗΣ ΠΛΑΚΑΣ, αρκεί να βρουν μια ομάδα θιγόμενων από την μεταρρύθμιση υπαλλήλων ή επιχειρηματιών να τους πουλήσουν ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ (δηλαδή ΝΤΑΒΑΤΖΙΛΙΚΙ) με αντάλλαγμα ψήφους δια την παράταξη, εις το επόμενο συνέδριο επανεκλογής του επαγγελματία συνδικαλιστή, να μην έχει να τρέχει στην δουλειά του, που έχει ξεχάσει και κατά πού πέφτει.

ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΑΛΛΟΘΙ ΟΜΩΣ;;
Δανείζονται από το ΚΚΕ και όσα λέει περί άλλου συστήματος, κομμουνιστικού.
Που μπορεί να είναι τόσο ξεπερασμένα και αναντίστοιχα με το διεθνές περιβάλλον και τους συσχετισμούς δυνάμεων στον κόσμο, που το καταλαβαίνουν και μόνοι τους και το γράφουν στις αναλύσεις τους αλλά δεν το πολυφωνάζουν - ΔΙΟΤΙ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΟΙ ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟΙ ΑΝΑΛΥΤΕΣ ΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ.

Αλλά την ώρα που ο Κιμ κερνάει πίτες κορεάτικες στον Τραμπ και ο Μαδούρο ελπίζει στον .... Ερντογάν, εμείς έχουμε τον χαβά μας εδώ και θα την παλέψουμε μόνοι μας, κόντρα σε όλες τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις με τα .... υπερόπλα της φυλής μας!
Την μαλακία μας και την αβάσταχτη ελαφρότητά μας.

Αλλά πάει στην ευχή, το ΚΚΕ τα λέει ΣΤΑΘΕΡΑ ΟΜΩΣ αυτά περί "εξωραϊσμού του συστήματος", όχι όποτε το θυμηθεί και γι΄αυτό αλλά και την ιστορία τους, το σεβόμαστε.

Αυτό βέβαια δεν το σώνει από την κριτική μας για την στείρα στάση του, με το να πηγαίνει στην δίπλα πλατεία στην απεργία, για να παριστάνει ότι διαφοροποιείται.

ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΙΕΞΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΟΙΑ,  ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΗΜΕΡΑ ΣΑΝ ΧΩΡΑ, ΣΑΝ ΛΑΟΣ, ΣΑΝ ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ, ΠΟΙΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΤΑΧΘΟΥΝ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΤΥΧΟΥΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΣΗΜΕΡΑ.

Εκτός από το να λέει "πρέπει να παλέψει ο λαός" αλλά μακρυά από εμάς γιατί εμείς είμαστε άλλο.
ΟΚ! ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΑΛΕΨΕΙ Ο ΛΑΟΣ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ;
ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ των συντρόφων.
ΟΚ!
Εγώ τον παλεύω πάντως, αλλά νικάει ο πούστης.
Δηλαδή τι θέλει το ΚΚΕ;
Να στέλνει τον λαό και τους εργαζόμενους σε απανωτές ήττες;
Μα αυτό δεν κάνει ισχυρότερο το σύστημα; (ΟΥΠΣ).

Θα θέλαμε να μας πει το κόμμα - πρωτοπορία (sic)  ΤΩΡΑ, όχι μετά από πέντε χρόνια ή υπό άλλες παγκόσμιες συνθήκες: Πρέπει να κάνουμε μόνοι μας ντου εξόδου ή σύγκρουσης με την ΕΕ, την δύση και το Ισραήλ επίσημα, ως χώρα,  ως κυβέρνηση (όχι τι λέει ο κάθε φίτσουλας δημοτικός σύμβουλας του Χαλά Ντερέ) ή να κάνουμε και κανέναν ελιγμό, να κάνουμε λίγο  τα καλά παιδιά γιατί δεν μας παίρνει, και να δούμε μπας και καθαρίσει κανένας ισχυρότερος από εμάς στην ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ;
Και αν ναι, αν είναι σωστό - εν τω μεταξύ - να κάνουμε και την δίχρονη υποχρεωτική προσχολική;
Τι; ΟΧΙ;
ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΠΡΟΣΑΝΑΤΟΛΙΣΜΟΣ;

ΚΑΘΑΡΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ.

Να τα λέμε, να εξηγούμε στον μπαμπουίνο, βεβαίως, τα περί παγκοσμιοποίησης και νεοφιλελεύθερης δικτατορίας, αλλά μέχρι να ξυπνήσει (που λέει και η Λούλα) και μάλιστα όχι μόνο ο δικός μας κοιμισμένος αλλά και οι άλλοι στον πλανήτη - διότι εμείς ΔΕΝ ΦΤΑΝΟΥΜΕ ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ - τι κάνουμε;
Έχουμε ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ στον δήμο ή το κλείνουμε για να κάνουμε οικονομία;

Δεν είναι αντισυστεμικό το ΚΚΕ, με το να στηρίζει τον Κυριάκο και τις τράπεζες ασάλιωτα, ούτε να οδηγεί τους εργαζόμενους σε απανωτές ήττες και την απομόνωση.
ΞΥΠΝΑ.
Παιχνίδι παίζει!
ΔΥΣΤΥΧΩΣ!

ΑΛΛΑ ΑΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΚΚΕ.

Ο ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ (ΒΑΘΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΤΙΚΟ ΠΑΣΟΚ) και Ο ΚΑΛΟΜΟΙΡΗΣ (ΒΑΘΥΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΣΥΡΙΖΑ - ΛΑΕ), τι θέλουν τώρα; Να μας κάνουν .... επανάσταση της εργατικής τάξης;;;;
Δεν αυτονόμαστε να ασπρίσουμε λέω εγώ, γιατί μας έχει φάει η μαυρίλα.

ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΥΣΤΕΜΙΚΟ, ΣΥΝΕΠΗ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΗ - ΕΥΡΩΠΑΪΣΤΗ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΗ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

ΒΑΦΤΙΖΕΙ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ τις περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών παροχών γιατί πρέπει να έχει ένα "αφήγημα" όταν υλοποιεί τις εντολές των ΔΙΚΩΝ ΤΟΥ στας Ευρώπας.
ΕΝΑ "ΑΦΗΓΗΜΑ". ΔΗΛΑΔΗ ΜΙΑ ΠΑΡΑΜΥΘΑ αλλά δεν το λέει έτσι γιατί είναι caumme il faut ευρωπαϊστής και ομιλεί τη γλώσσα των λογίων και των μαρξιστών ή φιλελέδων αναλυτών και ουχί τη του όχλου.

Είναι ο ίδιος ΞΕΝΟΔΟΥΛΟΣ και ΚΟΜΠΛΕΞΙΚΟΣ που παλιά ήθελε να γίνει σαν Αμερικάνος και του άρεσε στα κρυφά  ο Μητροπάνος  αλλά τώρα πέθανε ο Τζιμάκος και δεν θα γραφτεί το "Νεοέλληνας 2" με το δικό του ταλέντο.
Θα προσπαθήσω να καλύψω το κενό:
Θέλει να γίνει σαν Βορειοευρωπαίος, του αρέσει στα κρυφά και ο Ζαγοραίος.

Τους θαυμάζει ρε φίλε . Ηδονίζεται με την πάρτη τους. Τα κάνουν όλα τέλεια.
Είναι οργανωμένοι σε όλα σου λέει.
Κλέβουν με στυλ, αρνούνται να αποζημιώσουν τα θύματά τους με σοβαρότητα, δίνουν μίζες, διαφθείρουν κράτη αλλά .... άμα είσαι δικός του (Χριστοφοράκος) δεν σε αφήνουν ποτέ.
ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΟΤΣΟΛΙΑ Η ΜΑΝΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΚΛΑΨΕ!

Όλα και όλα. Το κάνουν με σύστημα και οργάνωση.

Ο ευρώδουλος είναι σαν τον .... αδοιόδουλο.
Κάνει τα πάντα για το ευρώ.
Βλέπει Γερμανό και φτιάχνεται με την κάλτσα στο πέδιλο.
Βλέπει Βέλγο και νιώθει οίστρο.
Βλέπει Ολλανδό και ανάβει μπάφο για να γίνει ίδιος.
Επειδή είναι της μόδας στας Ευρώπας μέχρι την πλάκα γυρίζει για να γίνει σαν το πρότυπό του.
Αρχίζει να τον παίρνει για να είναι συνεπής Ευρωπαίος και να βγάλει από πάνω του την ξυνίλα από το τυρόγαλο.

Είναι με την Ευρώπη και την Δημοκρατία. Α, όλα και όλα!
Μην του πειράξεις ΕΥΡΩ και ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ (εκτός αν βγει από τις εκλογές ο άλλος, ο αντίπαλός του Ευρωπαϊστή, οπότε είναι απόλυτα δημοκρατικό να τον κόψουν από το να κυβερνήσει και ας αποφάσισε αλλιώς ο ψηφοφόρος).

Θέλει μεταρρυθμίσεις αυτός ο τύπος. Να γίνουμε Ευρώπη, σου λέει.
Βεεεβαια.

Αλλά άδειες στα κανάλια μην εκδοθούν γιατί δεν ήθελε ο δικός τους να δώσει λεφτά για το κανάλι τους.

Ένα πράγμα μην του πειράξεις  (με νόμιμο και θεσμικό τρόπο, εννοώ): τις δομές του αστικού κράτους.
Μην του πεις να γίνει συνταγματική αναθεώρηση - αν δεν ελέγχεται απόλυτα το αποτέλεσμά της από τις παραδοσιακές δυνάμεις του κόλπου γιατί σέρνονται και ευθύνες υπουργών,  μην του πεις να πειραχτεί η δικαιοσύνη και ο τρόπος λειτουργίας της, μην του πεις κουβέντα για τις τράπεζες και τους τραπεζίτες - ειδικά για την κεντρική τράπεζα, αυτή που λέγεται παραπλανητικά "της Ελλάδος", μην του πεις λέξη για αλλαγές στην αυτοδιοίκηση και τις δομές της  (μόνο εμείς μπορούμε να τις κάνουμε, διάβασα σήμερα από μία αρχηγό ευρωπαΐστρια), μην του πεις για αλλαγές στην λειτουργία της δημοκρατίας - εκτός αν είναι να περιοριστεί αυτή, με ανεξέλεγκτες από τον λαό και την κρίση του ανεξάρτητες αρχές, μην τους πεις για ενίσχυση του ρόλου των εκπροσώπων της κοινωνίας, την διαφάνεια και τον κοινωνικό έλεγχο, γιατί είναι λαϊκισμός.
Ενώ είναι δημοκρατία να ορίζεται ο ΥΠΕΡ ΠΑΝΤΩΝ ΚΡΙΤΗΣ και να είναι εκτός διαδικασίας ελέγχου, ως "ανεξάρτητη" αρχή.
ΠΟΙΟΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ότι υπάρχει κάποια αρχή ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ στο διηνεκές και ζητούν να μεταβιβαστούν όλες οι εξουσίες σε ανεξάρτητες αρχές;

Και βέβαια μην ζητάς ισοτιμία της άποψης των πολιτών με  την απλή αναλογική, διότι αμέσως θα σε χαρακτηρίσει ΛΑΪΚΙΣΤΗ,  ΕΧΘΡΟ και πολέμιό της δημοκρατίας, γιατί θα έχει ίση ψήφο και ο ΦΑΣΙΣΤΑΣ.
Οπότε για να το προλάβουμε αυτό καλύτερα να γίνουμε φασίστες εμείς.
ΤΕΤΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ!

Και  μην τολμήσεις να πεις για αλλαγές σε στρατό και σώματα ασφαλείας στους περισσότερους εξ αυτών.
Είναι ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΣΥΖΗΤΗΣΗΣ. 
Σε παίρνει ο διάολος. Γίνεσαι εχθρός της πατρίδος. Το ενδεχόμενο να λειτουργήσει καλύτερα η ΠΑΤΡΙΔΑ, να γίνει ισχυρότερη αν δεν επαναλαμβάνουμε συνεχώς όλα, όσα την κατέστρεψαν είναι εκτός συζήτησης.
Δεν θέλουν οι επενδυτές,  και οι ξένες δυνάμεις.
ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΝ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΟΥΣ, μη χάσουν το .... μεσαζοντιλίκι.
Το μόνο που επιτρέπεται να λες είναι "υπάρχουν ελλείψεις, χρειαζόμαστε περισσότερα λεφτά για εξοπλιστικά" (που ΝΑΙ χρειαζόμαστε) και περισσότερο αυταρχισμό στα σώματα ασφαλείας.
Αν πεις ότι χρειάζεται και καμία αναδιάρθρωση δυνάμεων ή δομών, αν πεις ότι χρειάζεται αλλαγή ΔΟΓΜΑΤΟΣ στην ασφάλεια και στον σωφρονισμό, αν πεις ας πούμε ότι χρειάζονται περισσότεροι επαγγελματίες οπλίτες γιατί οι κληρωτοί πλέον το μόνο που προσφέρουν είναι ανούσιο κόστος για ρούχα, αρβύλες και αγγαριομαχία σε άχρηστες μονάδες, γίνεσαι ΟΧΤΡΟΣ.
Φίλος της δημοκρατίας λοιπόν και μη ύποπτος είναι όποιος δεν ακουμπάει το ΣΥΣΤΗΜΑ, δεν το πειράζει.

ΑΛΛΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ "ΑΝΤΙΣΥΣΤΕΜΙΚΟΣ" Ο ΣΩΣΤΟΣ, Ο ΓΝΗΣΙΟΣ, Ο ΚΑΘΑΡΟΣ ΡΕ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ.
Ο ΣΥΝΕΠΗΣ.
Είναι απολαυστικά γραφικός τύπος.

- Είναι με το Ευρώ και υπέρ της παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση διότι ο συσχετισμός δεν μας παίρνει να τα βάλουμε με τον Σουλτάνο.
- Είναι με τους αυτονομιστές των πιο πλούσιων περιοχών των Ευρωπαϊκών κρατών -  Λίγκα του Βορρά και τον Πουζδεμόντ της Καταλονίας - που δεν θέλουν να πληρώνουν τις πιο οικονομικά αδύνατες περιοχές των χωρών τους και θέλουν να φύγουν ΜΕΝΟΝΤΑΣ στην Ε.Ε. ως ανεξάρτητα ΠΛΟΥΣΙΑ κρατίδια.
Αλλά είναι και αλληλέγγυοι. Είναι με τους φτωχούς και εξαθλιωμένους από την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, αλλά την ίδια ώρα δηλώνουν ότι πρέπει να κυβερνάνε οι πλούσιοι και επιτυχημένοι ΤΟΥ ΛΗΣΤΡΙΚΟΥ ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΥ. (δεν είναι υπέροχοι;;;)
- Είναι φανατικά υπέρ της εξόρυξης υδρογονανθράκων σε Αιγαίο, Κύπρο, Ιόνιο κλπ, δεν θέλουν σε καμία περίπτωση συνεκμετάλλευση με τον Τούρκο αλλά δεν θέλουν και τον άξονα με Αίγυπτο και Ισραήλ - υπό δυτική επιτροπεία βεβαίως - βεβαίως. 

Δεν θέλουν να παίξουμε κοινή ΑΟΖ με Ισραήλ, λέει γιατί το σημαντικότερο θέμα που πρέπει να καθορίζει την πολιτική της χώρας είναι η φιλία μας με τους Παλαιστινίους, τους παραδοσιακούς μας φίλους στην περιοχή.
Οι οποίοι όμως έχουν μετατοπιστεί στην Μουσουλμανική Αδελφότητα (που είναι με τον Ερντογάν) με τον οποίο δεν πρέπει να συνεκμεταλλευτούμε τα πετρέλαια, λένε.

ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ;
ΟΥΤΕ ΕΓΩ!

Είναι παραδοσιακά αντιαμερικάνοι βεβαίως βεβαίως και αντιδυτικοί (όπως όλοι μας) αλλά φανατικά υπέρ των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Οι πιο αντισυστεμικοί της πλάκας θέλουν να αλλάξουμε στρατόπεδο και να πάμε με τον Πούτιν και το Ιράν αλλά υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι, ακόμα και αν το κάναμε.
Αυτοί είναι με τον Ερντογάν.
Άρα αν - υποθετικά - πηγαίναμε μαζί τους θα έπρεπε να είμαστε με τον Ερντογάν που δεν θέλουν οι ίδιοι (και εμείς)
ΚΑΤΑΛΑΒΕΣ ΛΟΙΠΟΝ ΤΙ ΘΕΛΟΥΝ;
ΟΧΙ;;;;
ΟΥΤΕ ΕΓΩ!

Όμως και για την οικονομία έχουν το ίδιο καθαρές θέσεις.
Να βγούμε από τον ευρώ αλλά μέχρι να βγούμε να μείνουμε.
Αλλά όσο μένουμε να μην κάνουμε όσα λέει η ΕΚΤ, να μείνουμε μεν αλλά να κάνουμε παπαριές για να μην μας δίνουν λεφτά.
Και να λένε "φταίει ο Τσίπρας που δεν μας δίνουν λεφτά, που δεν ξέρει καλά αγγλικά να τους τα λέει. Αν πήγαινε ο άλλος που τα μιλάει φαρσί τα αγγλικά θα του τα δίνανε τα λεφτά χωρίς να του καπελώνουν μέτρα γιατί θα τους τα έλεγε καλά."

Υπέροχοι δεν είναι; Τα μνημόνια είναι - κατά την γνώμη τους - θέμα που λύνεται με το PROFICIENCY.

Άλλοι πάλι υγιείς αντισυστεμικοί σου λένε ότι πρέπει να βρούμε εναλλακτικές πηγές χρηματοδότησης.
Σε Ρωσία και Κίνα.
Για να βγούμε από το ευρώ.

Μόνο που υπάρχει ένα μικρό προβληματάκι:
Η Ρωσία και η Κίνα μας θέλουν ΜΕΣΑ στο ευρώ και δεν μας δίνουν λεφτά για να βγούμε.
Αλλά εμείς στην αντισυστεμική κοσμάρα μας.

Ειδικά η Ρωσία, μάλιστα,  τα βρήκε με τον άλλο, απέναντι, αν δεν το κατάλαβαν.
Και ειδικά οι Κινέζοι έχουν επενδύσει ένα καράβι λεφτά για να έχουν το μεγαλύτερο λιμάνι της Μεσογείου μέσα στο ευρώ. Πώς  θα μας δώσουν λεφτά για να βγούμε;
ΔΗΛΑΔΗ ΠΟΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ παίζει να 'σαι για να τα λες αυτά;

Οπότε να βγούμε μόνοι μας, σου λέει ο ΗΡΩΣ!
- Ναι, συμφωνώ αλλά μετά τι θα γίνει με τον Ερντογάν;
-  Θα μας φυλάξει η ΑΜΕΡΙΚΗ για να βγούμε από το ευρώ και να πάμε στο ΔΟΛΛΑΡΙΟ, σου λέει, ο ΙΔΙΟΣ που σου έλεγε ότι πρέπει να πάμε με το ΙΡΑΝ που πήγε με τον Ερντογάν.

- Ποιος θα μας φυλάξει; Η ΑΜΕΡΙΚΗ;
- Μα δεν είμαστε εναντίον γιατί είναι ιμπεριαλιστές και φονιάδες των λαών και δεν θέλουμε να είμαστε μαζί τους;

-ΕΙΜΑΣΤΕ.

- Άρα;

- "ΜΟΝΟΙ ΜΑΣ ΩΣ ΑΡΧΑΙΟΙ ΛΑΚΕΔΑΙΜΟΝΙΟΙ" καταλήγουν, λοιπόν!

- Στον γιατρό έχεις πάει τελευταία;
Από τύφο το έπαθες;

- Δεν βλέπεις ρε τους Σύριους που είναι λιοντάρια.
- Τους βλέπω. Αλλά, χωρίς να θέλω να σε πικράνω και να σε κάνω να υποταχθείς, τα λιοντάρια δεν ήταν μόνα τους. Αν δεν είχαν τον Πούτιν και τη βάση των Ρούσων,  δεν θα είχε μείνει κεφάλι σε σβέρκο λιονταριού από τους τζιχαντιστές.
ΜΟΝΟΙ ΤΟΥΣ ΠΗΓΑΝ;

- ΑΣΤΑ ΑΥΤΑ που λες και που δείχνουν ότι δεν είσαι έτοιμος να αγωνιστείς αντισυστεμικά. Πρέπει ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ!

- ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΕΓΩ!
ΝΑ ΣΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΧΩΡΑ!

ΝΑ ΜΗΝ ΤΗΝ ΟΔΗΓΗΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ!

2ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΠΑΡΑΜΥΘΙΟΥ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ



Τα παραμύθια των παιδιών για «το παλιό σχολείο» ξεκινούν στο Χαλάνδρι από την Πέμπτη 31 Μαΐου μεταμορφώνοντας την πόλη για δεύτερη συνεχή χρονιά σε έναν τόπο δημιουργικής σύνδεσης της ιστορίας με τον μύθο και τον θρύλο. Οι μαθητές και οι μαθήτριες των δημοτικών σχολείων της πόλης που συμμετείχαν στο 2ο Φεστιβάλ Παραμυθιού στο Χαλάνδρι αφηγούνται τα παραμύθια τους σε μικρούς και μεγάλους σε εκδηλώσεις που θα πραγματοποιηθούν από την ερχόμενη Πέμπτη, με την παρουσίαση στο 3ο Δημοτικό Σχολείο Χαλανδρίου (Μικράς Ασίας & Μαραθώνος), και θα ολοκληρωθούν στις 17 Ιουνίου με τη διοργάνωση γιορτής στην πλατεία Χαλανδρίου.
Ύστερα από τη μεγάλη επιτυχία που γνώρισε πέρυσι η πρώτη διοργάνωση του Δήμου Χαλανδρίου, σε συνεργασία με το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης του Εθνικού Κέντρου Έρευνας & Διάσωσης Σχολικού Υλικού, με το 2ο Φεστιβάλ Παραμυθιού στο Χαλάνδρι, ο θεσμός αποκτά φέτος μια ιδιαίτερη σημασία για την πόλη εδραιώνοντας τη σχέση δημιουργικότητας παιδιών και ενηλίκων με την τοπική – και όχι μόνο – ιστορία.
Το θέμα του 2ου Φεστιβάλ Παραμυθιού είναι «το παλιό σχολείο». Μαθητές και μαθήτριες των δημοτικών σχολείων του Χαλανδρίου, εκπαιδευτικοί, γονείς και άλλοι ενδιαφερόμενοι πραγματοποίησαν, στο πλαίσιο του φεστιβάλ, έρευνα για την ιστορία των σχολείων της πόλης και συνέθεσαν τα δικά τους παραμύθια.
Η πρώτη φάση του φεστιβάλ διεξήχθη τον Μάρτιο με κύκλο σεμιναρίων σε γονείς και εκπαιδευτικούς των δημοτικών σχολείων του Χαλανδρίου αλλά και άλλους ενδιαφερόμενους, πάνω σε τεχνικές δημιουργίας παραμυθιού μαζί με τα παιδιά. Παρουσιάστηκαν επίσης τα εκπαιδευτικά προγράμματα του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης «Περπατάω με την τάξη μου στην Πλάκα» και «Το παλιό σχολείο».
Σε δεύτερη φάση, ακολούθησε η δημιουργία παραμυθιών μέσα στη σχολική κοινότητα με τη συμμετοχή των δημοτικών σχολείων της πόλης που εκδήλωσαν ενδιαφέρον. Οι εκπαιδευτικοί, αξιοποιώντας τις τεχνικές δημιουργίας παραμυθιού και μελετώντας μαζί με τους/τις μαθητές/ριες την ιστορία του κάθε σχολείου, δημιούργησαν τα δικά τους παραμύθια.
«Σε σύγκριση με την περσινή διοργάνωση, το φετινό φεστιβάλ υπήρξε πιο ανοιχτό και ως προς τη συμμετοχή και ως προς τη θεματική του καθώς την περασμένη χρονιά οι δράσεις είχαν εστιάσει σε τέσσερα σχολεία της πόλης και σε θέματα σχετικά με την ιστορία της κάθε γειτονιάς. Στο 2ο Φεστιβάλ Παραμυθιού η συμμετοχή υπήρξε ελεύθερη για όλα τα σχολεία του Χαλανδρίου ενώ η θεματική του είναι μεν εμπνευσμένη από την τοπική ιστορία αλλά ανάγεται και στην εν γένει ιστορία του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας μας» αναφέρει ο αντιδήμαρχος Πολιτισμού Σέργιος Γκάκας.
«Ο σκοπός της φετινής διοργάνωσης ήταν να ανακαλύψουν τα παιδιά την ιστορία του σχολείου, να μιλήσουν με μαμάδες και μπαμπάδες, παππούδες και γιαγιάδες για το πώς πήγαιναν στα σχολεία τους τα παλιά χρόνια, να τα συνδέσουν όλα αυτά με την τοπική ιστορία. Όλα τέθηκαν σε έρευνα. Για αυτό συνεργαζόμαστε και με την Ομάδα Προφορικής Ιστορίας του Δήμου Χαλανδρίου που συγκεντρώνει στοιχεία για το Χαλάνδρι στα παλιά τα χρόνια. Τα παιδιά μαθαίνουν ποιο είναι το παλιό σχολείο ενώ ταυτόχρονα έρχονται πιο κοντά μεταξύ τους οι γενιές» εξηγεί ο Κώστας Στοφόρος, συνεργάτης του Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης και σημειώνει: «Φέτος ασχολούμαστε και πάλι με την τοπική ιστορία, την ιστορία των σχολείων της πόλης αλλά βλέπουμε και την ιστορία της εκπαίδευσης. Όλα αυτά μετατρέπονται σε παραμύθια. Δεν μένουμε στην ιστορία των σχολείων, ως κτίρια, αλλά βλέπουμε και τη λειτουργία τους και τους τρόπους διδασκαλίας της παλιότερης γενιάς. Τα παιδιά θα παρουσιάσουν μέσα από δρώμενα, τα παλιά παιχνίδια, τις παλιές δασκάλες και τους παλιούς δασκάλους με τις βέργες και άλλα».
Η περσινή εμπειρία από το 1ο Φεστιβάλ Παραμυθιού στο Χαλάνδρι οδήγησε φέτος στην αποκλειστική επιλογή των ίδιων των παιδιών ως παραμυθάδων – αφηγητών των δικών τους ιστοριών, σε αντίθεση με πέρυσι που συμμετείχαν και επαγγελματίες παραμυθάδες στις εκδηλώσεις.
Η μεγάλη γιορτή του 2ο Φεστιβάλ Παραμυθιού στο Χαλάνδρι θα γίνει στην πλατεία Χαλανδρίου την Κυριακή 17 Ιουνίου στις 6.30 το απόγευμα με τους/τις νεαρούς/ες παραμυθάδες/ούδες να μας αφηγούνται ιστορίες για το σχολείο που γνώρισαν οι γονείς, οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους.

ΝΑ ΠΩΣ ΕΚΤΡΕΦΕΤΑΙ Ο ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ


Ο Σταύρος Θεοδωράκης πανηγυρίζει που ο Ματαρέλα προστάτευσε την ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ καταξευτιλίζοντας την ΙΤΑΛΙΚΗ!

Οι λαοί της Ευρώπης - ένας, ένας - γυρίζουν την πλάτη στο Γερμναικό Ευρωμόρφωμα και την δικτατορία του ευρώ.

Και ΔΕΝ ΦΤΑΙΕΙ η Ελλάδα και οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!


Φταίνε κάτι φασισταριά σαν τον ΕΝΤΟΝΓΚΕΡ και οι  πολιτικοί ταγοί, κατασκευάσματα και ορντινάτσες των αγορών.

ΕΥΤΥΧΩΣ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΨΕ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΙΤΑΛΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΩΝ ΙΤΑΛΩΝ!




ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ!!!!

Νέες απεργίες σήμερα Πέμπτη- Δείτε πώς θα κινηθούν τα μέσα μεταφοράς


Aκινητοποιημένα θα είναι σήμερ, όλη την ημέρα λεωφορεία και τρόλεϊ, λόγω της 24ωρης απεργίας που κύρηξαν οι εργαζομένων.

Ο ηλεκτρικός θα πραγματοποιήσει στάση εργασίας από τις 8 το πρωί, ενώ το μετρό θα λειτουργήσει από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ.

Επίσης, το τραμ θα είναι εκτός λειτουργίας από τις 9 το βράδυ έως την λήξη της κυκλοφορίας.

Το Σωματείο Εργαζομένων ΟΑΣΑ εξήγγειλε τις κινητοποιήσεις στα λεωφορεία ως διαμαρτυρία για το κλείσιμο του αμαξοστασίου Ελληνικού και τη συρρίκνωση του συγκοινωνιακού έργου, ενώ η Ένωση Εργαζομένων ΗΣΑΠ προχώρησε σε απεργία με αιτήματα που αφορούν προσλήψεις προσωπικού και υπογραφή συλλογικής σύμβασης εργασίας.

ΠΗΓΗ: enikos.gr

Τετάρτη 30 Μαΐου 2018

Το πραξικόπημα των ελίτ στην Ιταλία και τα κινήματα για την Εθνική και Οικονομική Κυριαρχία


Η σύγκρουση που προέβλεπε η ανακοίνωση μας προ ημερών μεταξύ των κομμάτων που στηρίζουν την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία στην Ιταλία, τα οποία εξασφάλισαν το 60% των ψήφων, και της Υπερεθνικής Ελίτ (Υ/Ε) που εκφράζουν πιστά σε κάθε χώρα οι πρόεδροι της Δημοκρατίας, όπως ο Ματαρέλα, ήδη έγινε πραγματικότητα με το άθλιο και θρασύτατο πραξικόπημα του Ματαρέλα που απαιτεί να αποφασίζει αυτός (δηλ. η Υ/Ε και τα τυφλά όργανά της στην Κομισιόν) ποιοι μπορούν να είναι υπουργοί οικονομικών μιας χώρας και ποιοι όχι. Έτσι έβαλαν βέτο στον διορισμό του Σαβόνα που είναι δεδηλωμένος εχθρός της ΕΕ και της Ευρωζώνης.

Με άλλα λόγια οι Ελίτ τώρα δηλώνουν ξεκάθαρα στους λαούς, «μπορείτε να ψηφίζετε όποιους θέλετε, εφόσον όμως είναι απλές παραλλαγές των οργάνων μας»: π.χ. έχετε δικαίωμα να ψηφίζετε Ρέντσι ή κάθε παρόμοιο καραγκιόζη στην Ιταλία, ή αντίστοιχα στην Ελλάδα έχετε δικαίωμα να ψηφίζετε πολιτικούς απατεώνες τύπου Τσίπρα, Μητσοτάκη, Γεννηματά και το υπόλοιπο σκυλολόι, αλλά όχι οποιαδήποτε ηγεσία που θα προέκυπτε από τον λαό και θα έθετε σαφώς θέμα ΕΕ και Ευρωζώνης (και δεν εννοούμε βέβαια τα ασήμαντα ναζιστικά υπολείμματα, αλλά όλα αυτά τα κόμματα που τα άθλια ΜΜΕ των Ελίτ χαρακτηρίζουν «ακροδεξιά» κλπ).

Το παραμύθι «Δεξιάς» κατά «Αριστεράς» και των «Δημοκρατών» κατά «Φασιστών» στην εποχή της Νέας Διεθνούς Τάξης (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, το έχουν πια αντιληφθεί όλοι οι λαοί από τη στιγμή που η «Αριστερά» σχεδόν σύσσωμη προσχώρησε σε αυτή τη Νέα Διεθνή Τάξη. Σήμερα υπάρχουν παντού, από τη Βρετανία μέχρι την Ιταλία, από τη μία μεριά κινήματα που παλεύουν για την Εθνική και Οικονομική κυριαρχία των λαών που καταπατείται βάναυσα από τις ελίτ που ελέγχουν την ΕΕ, και από την άλλη μεριά οι «Ευρωπαϊστές» και οι «Αριστεροί» διάφορων αποχρώσεων που στηρίζουν ή έστω συμπλέουν άμεσα ή έμμεσα με τις ελίτ της ΕΕ.

Οι ελίτ αυτές δεν είναι απλά «κακές» επειδή εφαρμόζουν πολιτικές λιτότητας, όπως υποστηρίζει το παραμύθι της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», αλλά γιατί αποφάσισαν και εφαρμόζουν, με την ενσωμάτωσή τους στη ΝΔΤ, την πλήρη «ελευθερία» των αγορών (οι περίφημες «4 ελευθερίες» του Μάαστριχτ: άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών κεφαλαίου, εργασίας, αγαθών και εμπορευμάτων) που συνεπάγεται τη μεγαλύτερη ανισότητα στη μεταπολεμική περίοδο, αλλά και τη μαζική ανεργία και υπο-απασχόληση. Με άλλα λόγια, οι πολιτικές λιτότητας είναι απλά η συνέπεια και όχι η αιτία της σημερινής καταστροφής, παρά τα παραμύθια που πουλά ο κάθε Τσίπρας ο οποίος εξαπατά για άλλη μια φορά τον λαό ότι από τον Αύγουστο θα έχουμε περίοδο «παχιών αγελάδων».

Γι αυτό και οι λαοί διαλέγουν παντού τα κινήματα κυριαρχίας που σαρώνουν σήμερα σε όλη την Ευρώπη…


Διαβάστε και την αναλυτική ανακοίνωση μας για τον Ιταλικό σεισμό:

Ο Ιταλικός σεισμός συγκλονίζει την ΕΕ… εκτός από την Ελλάδα, (26/05/2018)
ΜΕΚΕΑ - ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - 28/5/2018

Τρίτη 29 Μαΐου 2018

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΡΓΩ: 3η Συνάντηση Ερασιτεχνικής Εικαστικής Δημιουργίας στο Χαλάνδρι



Ένας επιτυχημένος θεσμός Εικαστικής Δημιουργίας στο Χαλάνδρι, που καθιέρωσε ο Πολιτιστικός - Επιστημονικός Σύλλογος Χαλανδρίου «ΑΡΓΩ», με την εικαστική του ομάδα, συνεχίζεται και φέτος για 3η χρονιά

Η 3η Συνάντηση Ερασιτεχνικής Εικαστικής Δημιουργίας που οργάνωσε και παρουσιάζει η εικαστική ομάδα του Συλλόγου «ΑΡΓΩ», θα πραγματοποιηθεί από την Παρασκευή 1η Ιουνίου έως την Τρίτη 5 Ιουνίου 2018, στο Κέντρο Νεότητας Δήμου Χαλανδρίου

Πρόκειται για Ομαδική Έκθεση Ζωγραφικής Ερασιτεχνών Ζωγράφων που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μας και με ελεύθερο θέμα συμμετέχουν στην Έκθεση.

Εγκαίνια της Έκθεσης την Παρασκευή 1η Ιουνίου, ώρα 19.30 στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Χαλανδρίου  (Αντιγόνης και Δαναΐδων στο Κάτω Χαλάνδρι)

Ωράρια Έκθεσης από Παρασκευή 1η Ιουνίου έως την Τρίτη 5 Ιουνίου καθημερινά 18.30-21.00.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΡΕΜΑΤΙΑΣ ΠΕΝΤΕΛΗΣ-ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ:ΚΑΘΑΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΕΖΟΠΟΡΙΑ ΡΕΜΑΤΙΑΣ THN ΚΥΡΙΑΚΗ


Επ΄ ευκαιρία της Ημέρας Περιβάλλοντος την ΚΥΡΙΑΚΗ 3 ΙΟΥΝΙΟΥ 2018 ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς Πεντέλης-Χαλανδρίου, σε συνεργασία με το Σώμα Εθελοντών του Δήμου Χαλανδρίου, τους Προσκόπους και Οδηγούς Χαλανδρίου και τον Σύλλογο Πολυδρόσου περπατούν και καθαρίζουν μέρος της ρεματιάς. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα δέντρα και τα φυτά της Ρεματιάς με ξενάγηση από τον γεωπόνο και εξαίρετο γνώστη της ρεματιάς Πεντέλης-Χαλανδρίου, Νίκο Θυμάκη.
Η είσοδος στη Ρεματιά θα γίνει από τον αγωγό της Αττικής οδού (Φραγκοκλησιάς και Λακωνίας) στις 9.30΄π.μ. και η ολοκλήρωση της διαδρομής θα είναι στο πλάτωμα του Προφήτη Ηλία, όπου εκεί οι περιπατητές θα ξεκουραστούν, με κρύα νερά που θα προσφέρει το Σώμα Εθελοντών και mini donuts, αλμυρά και γλυκά, που θα προσφέρει ο Σύλλογος Ρεματιάς. Οι συμμετέχοντες θα χρειαστούν: ορειβατικά μποτάκια, γάντια εργασίας, μικρό σακίδιο με νεράκι, καπέλο και γυαλιά ηλίου.

ΤΟ Δ.Σ. ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ

Ποιος ο λόγος να ψηφίζει κανείς, αν είναι να αποφασίζουν οι οίκοι αξιολόγησης





ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΝΑ ΨΗΦΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΝ ΟΙ ΟΙΚΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ
 
ΛΟΥΙΤΖΙ ΝΤΙ ΜΑΙΟ - ΚΙΝΗΜΑ 5 ΑΣΤΕΡΩΝ

Σχόλιο: Ναι, ξέρω, είναι λαϊκιστής.

Δευτέρα 28 Μαΐου 2018

Κύπρος, Μάης 2018: Στην μέγγενη μεταξύ Τουρκίας –Ισραήλ .. (και με την Ελλάδα να κοίται μακράν…)


«Πατρίδα μου, ελάφι τρομαγμένο,
Απίστευτα χλομό.
Έπεσε φθόνος πάνω στο κεφάλι σου,
Μαραθηκε η ψυχή σου. Άσκημο ουρλιακτό.
Κάτω από τους τροχούς της προδοσίας
Έγειρε το αίμα σου φευγάτο, εγκόσμιο.»
(Κυριάκος Χαραλαμπίδης)

«Η Κύπρος βρίσκεται στη θάλασσα μεν, αλλά είναι μεταξύ των δύο χωρών, οι οποίες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο έχουν σχέση με το νησί: Η Τουρκία είναι η κατοχική δύναμη. Διατηρεί 30 και πλέον χιλιάδες κατοχικούς στρατιώτες και έχει κουβαλήσει στο νησί χιλιάδες εποίκους, οι οποίοι μαζί με την πλειοψηφία των αχάριστων Τουρκοκυπρίων αποτελούν την εμπροσθοφυλακή της Τουρκίας. Το Ισραήλ διατηρεί εξαιρετικές διπλωματικές σχέσεις με την Κυπριακή Δημοκρατία, ο πρωθυπουργός Νετανιάχου πηγαινοέρχεται στη Λευκωσία, και εσχάτως έχει και στρατηγική σχέση με την Κύπρο. Το Ισραήλ, λοιπόν, έχει και στρατηγικά συμφέροντα καθώς έχει κοινή ΑΟΖ με την Κύπρο και εάν προχωρήσουν οι ενεργειακοί σχεδιασμοί θα έχει και οικονομικά συμφέροντα. Δεν διατηρεί στρατό στο νησί, αλλά εάν π.χ. κατασκευαστεί ο αγωγός East Med, και επειδή το Ισραήλ θα αναλάβει και τα θέματα ασφάλειας, θα μπορούσε να στείλει δυνάμεις του σε κυπριακές περιοχές, π.χ. στην Πάφου όπου βρίσκεται και η αεροπορική βάση του Ανδρέα Παπανδρέου. Τα παραπάνω δεν είναι ασκήσεις επί χάρτη ούτε μία πρόβλεψη. Πρόκειται για την περιγραφή της σημερινής κατάστασης... Και σίγουρα οι Κύπριοι ηγέτες είναι κάτι που απεύχονται αλλά αναγκαστικά το συζητούν υπό καθεστώς απόλυτης εχεμύθειας, διότι λόγω της επιθετικότητας της Τουρκίας θα μπορούσε να συμβεί…. Το άλλο πεδίο πρόκλησης της Τουρκίας στο Ισραήλ είναι η ΑΟΖ στην ανατολική Μεσόγειο. Ως γνωστόν απειλεί μονίμως την Κύπρο στην ΑΟΖ της. Τι θα συμβεί εάν ένα τουρκικό πλοίο περνούσε στην ΑΟΖ του Ισραήλ; ..Καταλήγοντας έχουμε ενώπιον μας κάποια σοβαρά στοιχεία: Ο Ερντογάν θέλει να γίνει ηγέτης των όπου γης μουσουλμάνων και αυτό περνά οπωσδήποτε από την Ιερουσαλήμ εν πρώτοις και από τη Γάζα στη συνέχεια. Και ο Νετανιάχου, με τη βοήθεια του Ντόναλντ Τραμπ, έχει σηκώσει ψηλά τον πήχη. Έλαβε στρατηγική απόφαση ότι δεν θα συνεργαστεί ούτε ενεργειακά με την Τουρκία, οπότε κατέληξε στην ανάγκη κατασκευής του East Med. Ονειρεύεται να έχει τον πρώτο ρόλο στην ανατολική Μεσόγειο και γενικά στην περιοχή του. Και είναι αποφασισμένος να προχωρήσει στην επιχείρηση εναντίον του Ιράν. Περιττό να αναφέρουμε ότι στην περίπτωση αυτή, θα σπεύσει στο πλευρό της Τεχεράνης ο κ. Ερντογάν. Πρόκειται για ένα πολύπλοκο σκηνικό, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο επηρεάζει και την Κύπρο. Στις πλείστες των περιπτώσεων δεν σημαίνει τίποτα το τι θέλεις εσύ. Αλλά το τι θα σου επιβάλουν. « (Μιχάλης Ιγνατίου)
Την ίδια στιγμή στην Μεγαλόνησο, ο Πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και οι αρχηγοί του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, εκλιπαρούν την Τουρκία να προσέλθει στο τραπέζι για να αποφασιστεί ο θάνατος της Κυπριακής Δημοκρατίας… με την πρόφαση της Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (ΔΔΟ) ή, και χωρίς αυτήν.. «Λύση» να’ναι , κι΄ότι να’ναι…
Θυμίζω ότι, υπάρχει κι΄ άλλος δρόμος, ότι κατά την δεκαετία του 1990 εξαγγέλθηκε το δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Κύπρου – Ελλάδας, το οποίο αργότερα –δυστυχώς- σε μεγάλο βαθμό εγκαταλείφθηκε και απονευρώθηκε.
Η σημερινή κατάσταση σε ό,τι αφορά τις τουρκικές συμπεριφορές, τόσο κατά της Κυπριακής Δημοκρατίας όσο και στο Αιγαίο, επιβάλλει εκ βάθρων επανατοποθέτηση στα ζητήματα άμυνας και εθνικής ασφάλειας.

Η επιβουλή διατυπώνεται καθημερινά. Ο εξ Ανατολών επικίνδυνος , επεκτατικός και αναθεωρητικός γείτονας , επαναφέρει απροκάλυπτα, - είτε με την ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ Ελληνικού Χώρου -όπως πράττει στο Αιγαίο , είτε αμφισβητώντας την Κυπριακά ΑΟΖ, -εδαφικές Διεκδικήσεις σε βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Ελλάδας.
Εμείς από την πλευρά μας, οφείλουμε να προτάξουμε την ιδέα της ΠΑΛΛΑΪΚΗΣ ΑΜΥΝΑΣ. Θεωρώ ότι η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΗ αντι-ϊμπεριαλιστική ΕΝΟΤΗΤΑ, συμβάλει σε αυτό.
Διότι : «Η υπεράσπιση της Χώρας περνά μέσα από την ψυχή του Λαού.» 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ 

Τοποθέτηση της ΑΣΓΜΕ στο συνέδριο της ΔΟΕ για τη 2χρονη δημόσια και δωρεάν προσχολική αγωγή,


Ξεκινώντας την τοποθέτηση μας, ευθύς εξαρχής, θέλουμε να τονίσουμε ότι η θέση που πρέπει να έχει το γονεικό κίνημα για την προσχολική αγωγή και εκπαίδευση είναι ανάγκη να συγχρονίζεται με τις ίδιες τις ανάγκες των παιδιών αυτής της ηλικίας και να μην κάνουμε πίσω από αυτό. Δηλαδή, να μην παρακολουθούμε παθητικά μια διαμορφωμένη πραγματικότητα και καθημερινότητα των παιδιών μας αλλά να προσπαθούμε, να αγωνιζόμαστε διαρκώς, για να τη βελτιώνουμε ώστε να απολαμβάνουν αυτό που είναι κρίσιμο για την ανάπτυξη τους και την συνολική εξέλιξή τους αλλά και αυτό που είναι σύγχρονο, με βάση τις επιστημονικές επιταγές.

Χωρίς να είμαστε ειδικοί, ούτε να μπορούμε να τεκμηριώσουμε επιστημονικά τη σημασία αυτής της ηλικίας για την ανάπτυξη τους, μπορούμε, όμως να περιγράψουμε, με γλαφυρό τρόπο, το θαύμα που εκτυλίσσεται μπροστά μας. Ανατρέφουμε και διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας, παιδιά προσχολικής ηλικίας, και κάθε μέρα που περνά, βλέπουμε μπροστά μας ένα διαφορετικό παιδί. Αυτό που γνωρίζαμε χθες για το παιδί μας την επόμενη στιγμή είναι παρελθόν και νέες κατακτήσεις, νέα βήματα δικά του προβάλουν μπροστά μας.

Αυτή η κίνηση προς τα μπρος, αυτή η, αντικειμενικά, ταχύτατη εξέλιξη, μας δημιουργεί την πεποίθηση ότι όσο πιο ολοκληρωμένα, ολόπλευρα και επιστημονικά παρέμβεις τόσο καλύτερα αποτελέσματα μπορείς να έχεις. Σίγουρα, το ένστικτο μας, η αγάπη μας για τα παιδιά μας είναι ο βασικός παράγοντας και βασική προϋπόθεση για την υγιή ανάπτυξή τους, το σίγουρο, όμως, είναι ότι αυτό από μόνο του δεν φτάνει.

Συναισθανόμαστε το μέγεθος της ευθύνης που μας αναλογεί, και σίγουρα δεν μεταθέτουμε τις ευθύνες προς το κράτος, τους επιστήμονες, τις παιδαγωγούς, εν γένει την κοινωνία. Όμως, δεν πρόκειται να παραιτηθούμε από τον αγώνα να βελτιώνουμε διαρκώς αυτό που προσφέρεται στα παιδιά μας, καθώς είναι αναφαίρετο δικαίωμά τους να μεγαλώνουν προσφέροντάς τους καθετί σύγχρονο. Και εδώ, λοιπόν, με απαίτηση, προσδιορίζοντάς σαν δικαίωμα, την τουλάχιστον δίχρονη δημόσια και δωρεάν προσχολικής αγωγή, η ευθύνη βαραίνει το κράτος, την εκάστοτε κυβέρνηση, τον πολιτικό σχεδιασμό για να εξασφαλιστούν όλες οι υλικές προϋποθέσεις για να καλυφθούν οι ανάγκες των παιδιών μας.

Δυστυχώς, η κρατική μέριμνα για όλο το φάσμα της προσχολικής ηλικίας, από τη στιγμή που το παιδί γεννιέται μέχρι και την είσοδό του στο σχολείο είναι πολύ πίσω από τις υπάρχουσες ανάγκες. Έτσι, η αγωνία για τα παιδιά μας να είναι μια μόνιμη κατάσταση. Που θα πάω το βρέφος, τη στιγμή που οι βρεφικοί σταθμοί είναι ελάχιστοι, να φωνάξω την γιαγιά από το χωριό, εφόσον είναι στην σύνταξη, να μου το κρατάει; Μεγαλώνοντας το παιδί, θα είμαι ο τυχερός vouche^^, να μπω στο πρόγραμμα το ευρωπαϊκό που κάθε χρόνο μας ανακυκλώνει, γιγαντώνοντας την αγωνία μας, καθιστώντας απαγορευτικό τον οποιοδήποτε οικογενειακό προγραμματισμό. Και γι' αυτούς που δεν είναι στο πρόγραμμα εφόσον περισσέψει θέση στους δημόσιους παιδικούς σταθμούς εγγράφουν το παιδί τους δίνοντας το ανάλογο αντίτιμο. Όλα αυτά εκτυλίσσονται την στιγμή που τα ίδια τα νούμερα αποτυπώνουν τον αποκλεισμό χιλιάδων παιδιών από το αυτονόητο δικαίωμα και την ανάγκη να εντάσσονται από νωρίς σε δομές Προσχολικής Αγωγής. Θέλοντας να το δούμε συνολικά για τα παιδιά αυτής της ηλικίας, με βάση τις στατιστικές μετρήσεις της ΕΕ, σε έκθεση που δημοσίευσε, μόλις το 15-20% των παιδιών κάτω των τριών χρόνων πηγαίνει σε κάποια προσχολική δομή. Από τα τρία χρόνια το ποσοστό αυξάνεται, αλλά αγγίζει την καθολικότητα μόνο στο τελεηλικίας που και πάλι υπάρχουν παιδιά που μένουν απέξω. Ακόμα και για τα προνήπια, ένα σημαντικό ποσοστό, περίπου 25%, δε φοιτά ούτε σε νηπιαγωγείο ούτε σε παιδικό σταθμό. Και τα ποσοστά αυτά αφορούν για το σύνολο των δομών, δημόσιων και ιδιωτικών.

Οι παιδαγωγοί και το προσωπικό στους παιδικούς σταθμούς, παλεύουν, στο μέτρο που τους το επιτρέπουν οι συνθήκες, να προσφέρουν το καλύτερο στα παιδιά, όμως είναι και αυτοί αναλώσιμοι, οι μόνιμοι εργαζόμενοι, στους παιδικούς σταθμούς, τείνουν να γίνουν είδος προς εξαφάνιση. Αυτή η συνθήκη, η αλλαγή των προσώπων δημιουργεί αίσθημα προσωρινότητας, και ανασφάλειας στα παιδιά μας που το πρώτο που χρειάζεται να νιώσουν σε αυτούς τους χώρους προσχολικής αγωγής είναι η φροντίδα, η αγάπη και αυτό αποτελεί βασική προϋπόθεση για να επιτελεσθεί η παιδαγωγική πράξη.

Για να έρθουμε, τώρα, στο καθεαυτό θέμα του συνεδρίου με τίτλο " 2χρονο δημόσιο και υποχρεωτικό νηπιαγωγείο, στο δρόμο των κοινωνικών αναγκών και των οραμάτων μας”, θα θέλαμε, να είχε συμπεριληφθεί και το ΔΩΡΕΑΝ γιατί ως γονείς, κάθε Σεπτέμβρη, έχουμε βαρεθεί, πριν από την έναρξη κάθε σχολικού έτους, να ανοίγουμε πρώτα το πορτοφόλι μας για να δούμε τι μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας. Γιατί η συνταγματική αναγνώριση και κατοχύρωση της παροχής δωρεάν παιδείας, μόνο γέλια μπορεί να μας προκαλέσει. Λυπούμαστε, σε μια κοινωνία που όλα κοστολογούνται, το βάρος του πορτοφολιού μας να καθορίζει σε μεγάλο βαθμό, την ποιότητα και την ποσότητα αυτών που μπορούμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας. Σε όλο το φάσμα από την στιγμή που θα γεννηθεί το παιδί μας καλούμαστε, με δικής μας ευθύνη, σε μεγάλο βαθμό, να καλύπτουμε βεβαιωμένες ανάγκες των παιδιών μας. Έτσι, ακόμα σε επίπεδο τίτλων καλό είναι να μην παραιτούμαστε από τα αυτονόητα και στοιχειώδη δικαιώματά μας.

Φέτος, γίναμε θεατές μιας κωμικοτραγικής νομοθετικής κίνησης της κυβέρνησης, αυτή της θεσμοθέτησης της 2χρονης υποχρεωτικής προσχολικής αγωγής. Η κυβέρνηση πανηγύρισε ότι επιτέλους ικανοποίησε και υλοποίησε ένα πάγιο αίτημα της κοινωνίας και μαζί με όλη την προπαγάνδα περί εξόδου από τα μνημόνια προσπάθησε να μας πείσει ότι ο φετινός Σεπτέμβριος θα είναι καλύτερος για τα παιδιά προνηπιακής ηλικίας. Στο μόνο που μπορούμε να συμφωνήσουμε είναι ότι, όντως, αποτελεί πάγιο, και διαχρονικό αίτημα η τουλάχιστον 2χρονη κατοχύρωση της προσχολικής αγωγής και εκπαίδευσης αποτελώντας αίτημα του γονεϊκού κινήματος και των οργανώσεών του. Όμως η ουσιαστική και όχι μόνο στα χαρτιά, και αυτό μερικώς μόνο για 184 Δήμους, προϋποθέτει την γενναία αύξηση των κονδυλίων, την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού, την ίδρυση νέων νηπιαγωγείων, αλλά και όλων των άλλων παιδαγωγικών προϋποθέσεων όπως είναι η σίτιση, η ξεκούραση των παιδιών μας.

Δυστυχώς, γίναμε θεατές, αυτή την περίοδο των εγγραφών στα νηπιαγωγεία με τους γονιούς να μην ξέρουν εάν θα πάει στο νηπιαγωγείο της γειτονιάς ή θα πρέπει να μεταναστεύσει στην άκρη του Δήμου. Οι προϋποθέσεις και ανώτατο όριο των παιδιών, για να λειτουργήσει είναι το 25. Με μια έωλη θεσμοθέτηση της υποχρεωτικότητας, χωρίς να παίρνονται τα αναγκαία μέτρα, ουσιαστικά σπρώχνει το μπαλάκι σε μας, τους γονιούς να διαχειριστούμε το αδιέξοδο, που οι ίδιοι δημιούργησαν με τις πολιτικές τους επιλογές. Και αναρωτιόμαστε, εάν στο δήμο που υλοποιείται η δίχρονη δεν επαρκούν οι δομές, θα μας στείλουν πελάτες στα ιδιωτικά νηπιαγωγεία; Πώς σκοπεύει να το λύσει το Υπουργείο, αφού δεν δεσμεύτηκε για τη δημιουργία νέων δομών;

Ταυτόχρονα, μέσα σε αυτές τις συνθήκες τα τμήματα είναι πολυάριθμα, σε όλο το φάσμα της προσχολικής ηλικίας. Σε ηλικίες μάλιστα που η κοινωνικοποίηση, η ομαλή προσαρμογή, η κατάλληλη παιδαγωγική παρέμβαση προϋποθέτει τα ολιγάριθμα τμήματα για να μπορέσει η παιδαγωγός να αφουγκραστεί τις ατομικές ανάγκες, τη δυναμική που συνθέτει η ομάδα, και να μπορέσει να υλοποιήσει το γενικό σχεδιασμό.
Επιπλέον, το παιδαγωγικό έργο έχει δυσχεράνει καθώς, πλέον, έχουν πολλαπλασιαστεί οι περιπτώσεις των παιδιών που χρήζουν ειδικής παιδαγωγικής στήριξης. Οι δομές πρώιμης διάγνωσης και παρέμβασης είναι σχεδόν ανύπαρκτες, με βάση το μέγεθος του μαθητικού πληθυσμού. Από την άλλη τα ΚΕΔΔΥ αδυνατούν, λόγω υποστελέχωσης να ανταποκριθούν στις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες με αποτέλεσμα η αναμονή να είναι μεγάλη. Μάλιστα, με βάση τις τελευταίες εξελίξεις και το νομοσχέδιο που κατέθεσε το υπουργείο παιδείας για τις Νέες Δομές πάει ακόμα παραπέρα η υποβάθμιση της ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, με την κατάργηση των ΚΕΔΔΥ, που σημαίνει η διαδικασία για τον εντοπισμό και την σύνταξη γνωμάτευσης θα πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες, πάλι, της οικογένειας.

Βέβαια, δεν υπερασπιζόμαστε την υπάρχουσα κατάσταση καθώς ακόμα και όταν βγει κάποια γνωμάτευση είναι ελάχιστες οι δομές της ειδικής εκπαίδευσης, όπως τα ειδικά νηπιαγωγεία, τα τμήματα ένταξης, για να ενταχθούν τα παιδιά κ.τ.λ. Ενώ η παράλληλη στήριξη φτάνει στα νηπιαγωγεία με μεγάλη καθυστέρηση και δεν καλύπτονται ούτε οι μισές από τις «βεβαιωμένες» ανάγκες. Το ανησυχητικό είναι, ότι στην υποβαθμισμένη εικόνα της ειδικής στήριξης, εμείς οι γονείς για μια ακόμα φορά, καλούμαστε, με πλάγιο ή άμεσο τρόπο να προσλάβουμε ειδικό βοηθό προκειμένου το παιδί μας να μπορεί να σταθεί μέσα στην τάξη. Όμως, χρειάζεται από τις ίδιες τις ανάγκες επέκταση, αναβάθμιση των δομών της ειδικής και όχι κατάργησή τους.

Αγωνιούμε, με αυτή την κατάσταση, γιατί είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι όσο πιο πρώιμα, έγκαιρα και επιστημονικά γίνει η «ειδική» παρέμβαση τόσο καλύτερα είναι και τα αποτελέσματα για το κάθε παιδί. Καθημερινά, λοιπόν αντιμετωπίζουμε το φαινόμενο, μη τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά, να καταδικάζονται, και να οδηγούνται στο περιθώριο εφόσον δεν έχουν και την κατάλληλη στήριξη. Και το τραγικό είναι ότι η επιστήμη έχει δώσει απαντήσεις, το μορφωμένο δυναμικό των επιστημόνων υπάρχει, τα τεχνικά υποστηρίγματα για κινητικές ή άλλου είδους αναπηρίες έχουν εξελιχθεί αλλά δυστυχώς η απόκτηση τους είναι πολυτέλεια για την συντριπτική πλειοψηφία των παιδιών. Είναι προνόμιο των λίγων που μπορούν να ανταποκριθούν στο κόστος τους. Και αυτό είναι αποτέλεσμα μιας οικονομίας που δεν αντέχει τις ανάγκες μας και τις θεωρεί κόστος.

Δίπλα σε όλα αυτά είναι σημαντικά αισθητή η υποβάθμιση σε λειτουργίες πολύ σημαντικές που αφορούν την ίδια την παιδαγωγική παρέμβαση και τον σχεδιασμό της, όπως η σίτιση και ο ύπνος των παιδιών. Δεν νομίζω ότι η καθημερινή εικόνα μας με τα ταπεράκια υπο μάλης να θυμίζει σύγχρονη εικόνα της προσχολικής αγωγής. Κατανοούμε ότι η σίτιση είναι αναγκαία λειτουργία για την ισόρροπη ανάπτυξη του παιδιού, ώστε να μην στερείται όλων των αναγκαίων για την σωματική του ανάπτυξη όμως ακόμα και οι κατάλληλοι χώροι σίτισης δημιουργούν το παιδαγωγικό πλαίσιο ώστε και αυτή η ώρα να αφήνει παιδαγωγικά οφέλη στο παιδί. Ούτε μας ικανοποιεί, την ώρα που η ανάπαυση των παιδιών συμβάλει στην ισόρροπη ανάπτυξη τους, τα ηρεμεί να βρίσκονται πρόχειρες λύσεις στο πάτωμα, με ράντζα εκστρατείας. Ούτε αυτή η εικόνα συνάδει με την εικόνα μιας σύγχρονης παιδαγωγικής δομής.

Επιπλέον, οι αύλειοι χώροι δεν ανταποκρίνονται στις σωματικές αναπτυξιακές ανάγκες των παιδιών. Για παράδειγμα πόσα νηπιαγωγεία έχουν μεγάλους αύλειους χώρους, με όργανα παιχνιδιού (ισορροπίας, ενδυνάμωσης, σκαρφαλώματος, κ.τ.λ. ); Κανένα ίσως; Πόσα έχουν τη δυνατότητα να φτιάξουν τον κήπο τους βάζοντας κηπευτικά, λουλούδια και να τα φροντίζουν τα παιδιά; Και αυτές οι λειτουργίες δεν είναι δευτερεύουσες, καθώς η ισόρροπη σωματική ανάπτυξη επηρεάζει όλες τους υπόλοιπους τομείς συναισθηματικό, νοητικό κ.τ.λ.
Η κατάσταση της Προσχολικής Αγωγής στην Ε.Ε. - καθρέπτης της ταξικότητας του ζητήματος
Είναι ελληνικό φαινόμενο, κακής διαχείρισης και άστοχου σχεδιασμού, αυτή η εικόνα της Προσχολικής Αγωγής; Μάλλον όχι.

Αυτό μπορούν να μας το επιβεβαιώσουν τα ίδια τα στοιχεία που δίνει η έκθεση του Δικτύου Ευρυδίκη του 2013 για την Προσχολική Αγωγή σε επίπεδο ΕΕ των 28. Η βαρβαρότητα σε όλο της το μεγαλείο! Έτσι, σύμφωνα με τα δικά τους στοιχεία, από τα 32.000.000 παιδιά προσχολικής ηλικίας (0 - 6 ετών) το 25%, δηλαδή το 1 στα 4, ζουν στο όριο της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Μάλιστα, για την Ελλάδα, την Κροατία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και την Αγγλία το ποσοστό ξεπερνά το 30%. Το 11,2% των οικογενειών, με παιδιά σε αυτή την ηλικία, δεν έχει ούτε έναν εργαζόμενο.

Για την κατάσταση στην Προσχολική Αγωγή να πούμε κατ’ αρχάς ότι μόνο σε 5 από τις 28 χώρες αναγνωρίζεται το δικαίωμα να εγγραφούν σε κάποιο Κέντρο Προσχολικής Αγωγής, από τη μικρή τους ηλικία, όμως δεν παρέχεται δωρεάν και οι γονείς πληρώνουν μέχρι και την υποχρεωτική εκπαίδευση. Στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες αναγνωρίζεται ως υποχρεωτικό το ένα έτος, πριν από την είσοδό τους στο σχολείο και συνήθως αυτό το έτος παρέχεται και δωρεάν. Το ποσοστό συμμετοχής των παιδιών κάτω των τριών χρόνων, με βάση το μέσο όρο, είναι στο 15%, μετά τα τρία χρόνια φτάνει το 70%, ανεβαίνει τα δύο τελευταία χρόνια και προσεγγίζει την καθολικότητα στο τελευταίο έτος. Φυσικά, ακόμα και σε αυτά τα χαμηλά ποσοστά συνυπάρχει ο ιδιωτικός τομέας με το δημόσιο. Μάλιστα για τις ηλικίες κάτω των τριών χρόνων, κυριαρχεί ο ιδιωτικός τομέας, όπως είναι στην Αγγλία και την Ιρλανδία. Σύμφωνα, πάντως με τα στοιχεία της EUROSTAT, συνολικά στο μέσο όρο, οι γονείς πληρώνουν το 14.4% του κόστους της παρεχόμενης Προσχολικής Αγωγής, για όλες τις ηλικίες. Στη Δανία το ποσοστό αγγίζει το 25% και σε Γερμανία, Ισπανία, Κύπρο, Αυστρία, Πολωνία, Σλοβενία, και Ισλανδία είναι πάνω από το 20% των λειτουργικών εξόδων.

Είναι στοιχεία που επιβεβαιώνουν την ταξικότητα αυτής της πολιτικής, την ενιαία στρατηγική τους στόχευση, παρά τις διαφοροποιήσεις που υπάρχουν στα εθνικά συστήματα. Αυτή η ταξικότητα αφορά τον αποκλεισμό εκατομμυρίων παιδιών από την Προσχολική Αγωγή, είτε επειδή το δίκτυο των δημόσιων δομών είναι περιορισμένο είτε επειδή ο γιγαντωμένος ιδιωτικός τομέας είναι απαγορευτικός και πολυδάπανος για ένα μεγάλο ποσοστό των εργαζομένων, των λαϊκών οικογενειών.

Από την άλλη, η αγωνία της ΕΕ για την επέκταση της Προσχολικής Αγωγής αφορά σε δύο επίπεδα. Πρώτα απ’ όλα αφορά την αποδέσμευση της γυναίκας -μητέρας από την ευθύνη του μεγαλώματος των παιδιών και την ένταξή της στην παραγωγή, για την όσο το δυνατόν μεγαλύτερη εκμετάλλευσή της. Και από την άλλη τους ενδιαφέρει η όσο το δυνατόν καλύτερη προετοιμασία του εργατικού δυναμικού, από την προσχολική ηλικία ακόμα. Εκτιμάνε και οι ίδιοι ότι όσο πιο νωρίς ξεκινάει η εκμάθηση δεξιοτήτων, ο εγγραμματισμός, τόσο καλύτερα θα είναι τα αποτελέσματα για τους δικούς τους στόχους φυσικά.
Ως ΑΣΓΜΕ παλεύουμε για την εξασφάλιση των προϋποθέσεων γι’ αυτό που πραγματικά έχουν ανάγκη τα παιδιά μας.

Ουσιαστική υλοποίηση της δίχρονης υποχρεωτικής Προσχολικής Αγωγής καθολικά για όλα τα παιδιά προνηπιακής ηλικίας, χωρίς εξαιρέσεις. Υλοποίηση, όμως, όχι εκεί που το λύνει η ζωή και η υπογεννητικότητα, αλλά το κράτος. Έτσι, γενναία αύξηση της χρηματοδότησης από τον κρατικό προϋπολογισμό για να καλυφθούν οι ανάγκες σε νηπιαγωγεία και προσωπικό.
περασπιζόμαστε το νηπιαγωγείο που στο περιεχόμενο του θα δίνει, με ουσιαστικό τρόπο τα εφόδια στα παιδιά μας για να μεταβούν στην επόμενη σχολική βαθμίδα προετοιμασμένα, ώριμα, με δίψα για τη μόρφωση. Όλη η διαπαιδαγωγητική διαδικασία θέλουμε να προσφέρει χαρά στα παιδιά μας, να τα βλέπουμε, κάθε μέρα, με την επιστημονική παρέμβαση των παιδαγωγών, να στεριώνουν τα βήματά τους στη ζωή. Να γίνονται πιο σίγουρα, και να νιώθουν ότι ο κόσμος έξω από το προστατευτικό κουκούλι της οικογένειας είναι συναρπαστικός, και μπορούν και πρέπει να τον ανακαλύψουν.
Για μας η βασική αποστολή του νηπιαγωγείου είναι η επιστημονικά τεκμηριωμένη η διαπαιδαγώγηση, που βασίζεται και προεκτείνει τη δουλειά που κάνουμε στο σπίτι και την οικογένεια. Μια διαπαιδαγώγηση, που ενισχύει την αυτενέργεια, την έκφραση τους, γιατί θέλουμε να αποκτήσουν από τη μικρή τους ηλικία και όσο μπορούν το κριτήριο να αντιλαμβάνονται το γύρω κόσμο. Να μπορούν να αναπτύσσουν κοινωνικές σχέσεις, πέρα από τις προστατευτικές, στενά οικογενειακές.

Με αυτό το πνεύμα, έχοντας σαν κριτήριο τις ανάγκες των παιδιών της προσχολικής ηλικίας διεκδικούμε την ικανοποίηση αιτημάτων που αφορούν στην παραπέρα επέκταση της Προσχολικής Αγωγής, σε όλα τα επίπεδα, που αφορούν στο χρόνο, στις δομές και στην πρόσληψη προσωπικού, έχοντας όμως και βαθιά έγνοια και για το περιεχόμενο της παρεχόμενης Προσχολικής Αγωγής και πώς δουλεύουμε με τα παιδιά προσχολικής ηλικίας.

Τέλος, κουβεντιάζοντας για την προσχολική αγωγή δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τι προηγείται του νηπιαγωγείου. Διεκδικούμε, λοιπόν, αναβαθμισμένο παιδαγωγικό περιεχόμενο, την κάλυψη όλων των αναγκών σε παιδικούς σταθμούς, που πρέπει να είναι αποκλειστικά Δημόσιες, Δωρεάν για όλα τα παιδιά. Άλλωστε η αναβαθμισμένη δουλειά στους παιδικούς σταθμούς έχει σε κάθε περίπτωση τον αντίκτυπο στη δουλειά του νηπιαγωγείου.

Πλαίσιο άμεσων διεκδικήσεων και αιτημάτων

•    Ενιαία, αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν, δίχρονη, υποχρεωτική Προσχολική Αγωγή για όλα τα παιδιά. Όχι μόνο στα χαρτιά αλλά στην πράξη

•    Γενναίο πρόγραμμα ίδρυσης και λειτουργίας νέων νηπιαγωγείων. Μαζικοί διορισμοί μόνιμων νηπιαγωγών, 15 παιδιά ανά τμήμα. Δύο νηπιαγωγοί στα τμήματα που σήμερα έχουν 25 παιδιά.

•    Τμήματα ένταξης και ειδικά νηπιαγωγεία για όλα τα παιδιά με ειδικές ανάγκες, που οι οικογένειες εξαναγκάζονται να τα κρατούν στο σπίτι ή πέφτουν θύματα των ΜΚΟ και της εκκλησίας. Η λειτουργία των ολοήμερων νηπιαγωγείων πρέπει να καλύπτει πρώτα και κύρια τις ανάγκες του παιδιού, με πλήρη σίτιση όλων των παιδιών στο σχολείο, με μαγειρεία και τραπεζαρία, με διασφάλιση χώρων ξεκούρασης, με βοηθητικό προσωπικό, με υγιεινή διαμονή.

•    Πρόληψη υγείας, δωρεάν εμβολιασμοί για όλα τα παιδιά.

•    Δημόσιοι, Δωρεάν παιδικοί σταθμοί για να καλύψουν όλες τις ανάγκες. Πρόσληψη του αναγκαίου μόνιμου προσωπικού, κάθε ειδικότητας. Γενναία κρατική χρηματοδότηση για την αναβάθμιση των παροχών.

ΤΕΤΑΡΤΗ 6 Ιουνίου 2018: Αφετηρία για το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ της Μακεδονίας



Στις 6 Ιουνίου, ημέρα ΤΕΤΑΡΤΗ, ώρα 17.30, θα πραγματοποιηθούν συλλαλητήρια για την μοναδική ελληνικότητα της Μακεδονίας, σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, εκτός Αθηνών και Θεσσαλονίκης. Διοργανωτής αυτών των συλλαλητηρίων σε συντονισμό με τοπικούς μαζικούς και θεσμικούς φορείς είναι η «Επιτροπή Αγώνα για την Ελληνικότητα της Μακεδονίας»‘
(  https://www.facebook.com/events/369557080203235/?acontext=%7B%22action_history%22%3A%22[%7B%5C%22surface%5C%22%3A%5C%22page%5C%22%2C%5C%22mechanism%5C%22%3A%5C%22page_upcoming_events_card%5C%22%2C%5C%22extra_data%5C%22%3A[]%7D]%22%2C%22has_source%22%3Atrue%7D)
Τα συλλαλητήρια αυτά θα είναι ογκώδη, ειρηνικά, ακομμάτιστα, όπως και αυτά στην Θεσσαλονίκη στις 21/1/2018 και το ιστορικής μαζικότητας (πάνω από 800.000 Έλληνες πολίτες) στην Αθήνα στις 4/2/2018.
Τα συλλαλητήρια για την ελληνικότητα της Μακεδονίας έχουν νόημα ως δηλωτικά της λαϊκής βούλησης και έχουν έναν πολιτικό σκοπό: να γίνει ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, έγκρισης ή απόρριψης της όποιας κυβερνητικής απόφασης. Δεδομένου μάλιστα πως στα Σκόπια θα γίνει οπωσδήποτε αντίστοιχα σχετικό δημοψήφισμα, η ελληνική κυβέρνηση νομιμοφανώς και πειστικά, δε θα μπορέσει να το αποτρέψει. Προφανώς και όλα θα εξαρτηθούν από τον όγκο και τον πολιτικό χαρακτήρα των συλλαλητηρίων αυτών. Πρέπει δηλαδή να είναι ογκωδέστατα και ακομμάτιστα, ειρηνικά. Ώστε να μη υπάρξουν οιαδήποτε προσχήματα για την κυβερνητική πλευρά ούτε για το σύνολο των κοινοβουλευτικών κομμάτων αλλά ούτε και για τους πάτρωνές τους. Ενώ στην περίπτωση άσκησης αστυνομικής βίας να είναι σε θέση να την αποτρέψουν και να την αντιμετωπίσουν, κυρίως πολιτικά.
Όμως η τρέχουσα πολιτική συγκυρία είναι ιδιαίτερα οξυμένη, η κυβέρνηση είναι εγκλωβισμένη στις δημαγωγίες της περί λήξης των μνημονίων, η αντιπολίτευση σε παρόμοια μνημονιακή ή οικονομιστική αντιπαράθεση, οι πιέσεις από την συσσώρευση λαθρομεταναστών και η αναγκαστική αδυναμία διαχείρισής τους καταλήγουν ακόμη και σε θανατηφόρες φυλετικές συμπλοκές ενώ η συσχετιζόμενη εγκληματικότητα εκτοξεύεται. Έτσι, προβάλλει ως μοναδική διέξοδος η έκτακτη προσφυγή σε εκλογές. Τις οποίες επειδή ο πυρήνας Τσίπρα-Παππά-Δραγασάκη-Βούτση της κυβέρνησης θέλουν έκδηλα να αποφύγουν δεν έχουν και πολλές εκδοχές παρά να καταφύγουν σε κάποιες προβοκάτσιες για άλλοθι της δικτατορικής-απολυταρχικής-αντιλαϊκής και αντεθνικής άσκησης εξουσίας τους. Τύπου Μπουτάρη, μαζικών βιαίων επεισοδίων ή με βοήθεια εξωτερικών παραγόντων ή γεγονότων.
Γίνεται λοιπόν επιτακτική η ανάγκη σχηματισμού της ευρύτερης δυνατής πολιτικής συνεργασίας και συντονισμού των πατριωτικών δυνάμεων -που δε μπορεί παρά να είναι δημοκρατικές- μακριά κι έξω από ιδεοληψίες, εγωισμούς και προκαταλήψεις.
Πλησιάζει η ώρα που θα δείξουν όλοι το ποιόν και τις βλέψεις τους. Με μοναδικό κριτή τους τον λαό και τελικό την Ιστορία.

Νίκος Καραβαζάκης