Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τρίτη 22 Ιουλίου 2014

Συνάντηση της «Δύναμης Ζωής» με την επίτροπο Σ. Μάλστρομ




Τα ζητήματα ασύλου και μεταναστευτικών ροών βρέθηκαν στο επίκεντρο συνάντησης της εκλεγμένης Περιφερειάρχη, Ρένας Δούρου με την ευρωπαία Επίτροπο Εσωτερικών Υποθέσεων και Μετανάστευσης, Σεσίλια Μάλστρομ. Στη συνάντηση μετείχε ο αντιπεριφερειάρχης Ανατολικής Αττικής, Πέτρος Φιλίππου.

Η Ρένα Δούρου υπογράμμισε στην Επίτροπο ότι η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού ζητήματος δεν μπορεί να γίνεται μέσω κέντρων κράτησης, όπως αυτά της Κορίνθου και της Αμυγδαλέζας, που αντίκεινται στο Σύνταγμα και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Και ειδικότερα κέντρων κράτησης όπως αυτό που σχεδιάζεται από την κυβέρνηση, εν κρυπτώ και παραβύστω, χωρίς ενημέρωση των πολιτών και διαβούλευση, στο χώρο του νοσοκομείου της Αγίας Βαρβάρας στην Αττική. Παρατήρησε επίσης ότι το κλείσιμο των συνόρων του Έβρου απέδειξε την χρεοκοπία της λογικής στην οποία κινείται σήμερα η FRONTEX - λογική η οποία διογκώνει τα ρεύματα των αιτούντων άσυλο, το οποίο παρέχει με το σταγονόμετρο η κυβέρνηση, σε σχέση με τις άλλες χώρες της ΕΕ.

Τέλος, ο Πέτρος Φιλίππου προσέφερε στην Επίτροπο Μάλστρομ το Λεύκωμα με την ιστορία των Δήμων της Αττικής που έχει εκδώσει η ΤΕΔΚΝΑ.

ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ ....


ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS


Επαναφορά του αφορολόγητου για τους ελεύθερους επαγγελματίες - Προσφυγές πολιτών


 Η πρακτική της ευνοϊκότερης μεταχείρισης των εισοδημάτων που προέρχονται από μισθούς και συντάξεις στην Ελλάδα, είναι τόσο παλαιά, όσο είναι και η φορολογία εισοδήματος (δεκαετία 1950). Η πρακτική αυτή, κατά κύριο λόγο, βασίζονταν στη γενικότερη παραδοχή ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες είχαν τη δυνατότητα φοροδιαφυγής, κάτι που σε μεγάλο βαθμό άλλωστε αντιπροσώπευε και την πραγματικότητα.

Όμως, η δυνατότητα αυτή, εάν και στον βαθμό που υπήρχε, αφορούσε στις παλαιότερες δεκαετίες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι γι’ αυτό ευθύνονταν η χαμηλή φορολογική συνείδηση του πληθυσμού, γενικότερα. Όμως, ευθύνονταν και η κακή οργάνωση του Κράτους, οι εγγενείς αδυναμίες από την έλλειψη μηχανογραφικών μέσων και –σοβαρότατος παράγοντας-  η έλλειψη πολιτικής βούλησης ή καλύτερα, η συνενοχή του πολιτικού συστήματος. Όλα αυτά, όντως οδηγούσαν σε φοροδιαφυγή, η οποία -σε πολλές κατηγορίες ελευθέρων επαγγελματιών- συχνά έφθανε σε προκλητικά επίπεδα.

Σήμερα, πολλοί από τους παραπάνω παράγοντες εξακολουθούν να υφίστανται, όμως, αυτό συμβαίνει σε μειωμένο βαθμό. Κατά τις προηγούμενες δεκαετίες η μηχανογράφηση και οι νέες τεχνικές ελέγχου έχουν αλλάξει πολλά στην οργάνωση και τη λειτουργία του Κράτους. Μέσα από τη μηχανογράφηση είναι περισσότερο εύκολη και πλήρης η δυνατότητα παρακολούθησης της δραστηριότητας, των εισοδημάτων και της περιουσίας των φορολογουμένων. Βέβαια, λόγω της μεταβολής των αναγκών της χώρας, έχει αλλάξει –αναγκαστικά πλέον- και η πολιτική βούληση, παρά το ότι το πολιτικό σύστημα δείχνει απρόθυμο να αποβάλει τις πρακτικές που χαρακτήριζαν τη συμπεριφορά του επί δεκαετίες.

Σε κάθε περίπτωση, εάν κάποιος μπορούσε να δικαιολογήσει την ύπαρξη μίας διαφορετικής μεταχείρισης μίας κατηγορίας φορολογουμένων στο παρελθόν, σήμερα αυτό δύσκολα θα μπορούσε να γίνει.

Όμως, ακόμη και εάν υπάρχουν σήμερα πολλοί συμπολίτες μας οι οποίοι συνεχίζουν να αποκρύβουν εισοδήματα, αυτό δε σημαίνει ότι το Κράτος δικαιολογείται να εφαρμόζει “οριζόντια μέτρα” που πλήττουν τους πάντες! Είναι βασική ευθύνη του Κράτους να αποδείξει ότι κάποιοι φοροδιαφεύγουν, να συλλάβει τη φοροδιαφεύγουσα ύλη και να τιμωρήσει τους παραβάτες.

Θεωρούμε αδιανόητο να μας λέει σήμερα η Κυβέρνηση ότι εξακολουθεί να μη μπορεί να συλλάβει τη φοροδιαφυγή. Στην ουσία δε θέλει. Και υπάρχουν άπειρα παραδείγματα που το αποδεικνύουν.

Παραδοσιακά, η διαφοροποίηση στην φορολογική επιβάρυνση μεταξύ μισθωτών, συνταξιούχων και ελευθέρων επαγγελματιών, γινόταν μέσα από το μηχανισμό του “αφορολόγητου” ποσού που δικαιούνταν ο κάθε φορολογούμενος. Σχεδόν πάντα, η κατηγορία των μισθωτών-συνταξιούχων απολάμβανε ένα υψηλότερο όριο αφορολογήτου, σε σχέση με τους ελεύθερους επαγγελματίες. Επί 60 περίπου χρόνια, η διαφορά στον τελικό φόρο που πλήρωνε η κάθε κατηγορία φορολογουμένων, ήταν μικρή και -θα λέγαμε- ανεκτή από την κοινωνία. Σήμερα όμως, η διαφορά αυτή είναι κολοσσιαία! Όπως αποδείξαμε σε μελέτη που δημοσιεύσαμε πριν από μερικές μέρες (δείτε τη μελέτη), φέτος, για το ίδιο εισόδημα (αφορά στο “μέσο εισόδημα” όπως αυτό προσδιορίζεται από τη Eurostat) που απέκτησε ένας μισθωτός εντός του 2013, ο ελεύθερος επαγγελματίας πληρώνει κατά 169,3% περισσότερο φόρο!

Αυτό είναι πλέον έξω από κάθε λογική, υπερβαίνει την όποια ανοχή και θα πρέπει να σταματήσει. Θα πρέπει επιτέλους να εφαρμοστούν οι νόμοι και το Σύνταγμα!

Επιστημονική επιτροπή Βουλής των Ελλήνων: Η κατάργηση του αφορολόγητου είναι αντισυνταγματική!

Το αφορολόγητο όριο δεν είναι απλά ένας ακόμα συντελεστής στη πολύπλοκη φορολογική εξίσωση του φορολογουμένου. Είναι θεσμός δεδομένος σε όλη την Ευρώπη και μάλιστα με πολύ μεγάλη αξία για το κράτος δικαίου και τον σεβασμό της αξιοπρέπειας του ανθρώπου. Αυτό το ποσό που είναι απαραίτητο για να εξασφαλίσει στον φορολογούμενο την ελάχιστη διαβίωση δεν πρέπει να φορολογείται γιατί αλλιώς προσβάλλεται η αξιοπρέπεια του ανθρώπου. Πράγματι αν το κράτος ζητά από έναν φορολογούμενο να στερηθεί τροφή , ένδυση, ηλεκτρικό ρεύμα ή ύδρευση,  προκειμένου να πληρώσει τον φόρο που του ζητάει τότε έχουμε παραβίαση μιας πολύ σημαντικής, ίσως της σημαντικότερης όλων των υποχρεώσεων που έχει το κράτος απέναντι στους πολίτες τους: Να σέβεται την αξιοπρέπειά τους.

Αυτά δεν είναι φλυαρίες κάποιων αντιμνημονιακών ζηλωτών. Είναι η άποψη αφενός της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων και αφετέρου του Γερμανικού Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου. Αφήνουμε τον αναγνώστη μας να διαβάσει το σχετικό απόσπασμα από την έκθεση της επιστημονικής επιτροπής της Βουλής. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θα μείνει με το ερώτημα, γιατί δεν θέλουν οι πολιτικοί μας “να γίνουμε Ευρώπη” σε αυτό το ζήτημα;

“Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις δεν περιλαμβάνουν αφορολόγητο κλιμάκιο εισοδήματος για καμία κατηγορία εισοδήματος, ενώ ειδικώς για εισόδημα από μισθωτές υπηρεσίες μέχρι 42.000 ευρώ, αντί της θέσπισης αφορολόγητου ποσού εισοδήματος, προβλέπεται μείωσή του βάσει της προτεινόμενης κλίμακας αναλογούντος φόρου, αντιστρόφως ανάλογη του ύψους του εισοδήματος αυτού (άρθρο 16 του Νσχ). Όπως έχει επισημανθεί και στις εκθέσεις της Επιστημονικής Υπηρεσίας της Βουλής επί των ν. 4110/2013 και 4024/2011, η κατάργηση του αφορολόγητου ποσού εισοδήματος ή η θέσπιση αφορολόγητου ποσού εισοδήματος το οποίο είναι χαμηλότερο από το ελάχιστο όριο διαβίωσης του φορολογουμένου, ενδεχομένως, δεν είναι συμβατή με την αρχή της φορολόγησης βάσει της φοροδοτικής ικανότητας, τον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την υποχρέωση προστασίας της οικογένειας και της παιδικής ηλικίας. Συναφώς επισημαίνεται πάγια νομολογία του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου (βλ. BVerfGE 82, 60· 87, 153 [169-171]· 99, 216· 120, 125 [155] και 99, 246 [261]) η οποία έχει ως εξής: Ο συνταγματικώς κατοχυρωμένος σεβασμός της αξίας του ανθρώπου (άρθρο 1 παρ. 1 GG), σε συνδυασμό με την επίσης συνταγματικώς κατοχυρωμένη αρχή του κοινωνικού κράτους (άρθρο 20 παρ. 1 GG), αλλά και με την υποχρέωση προστασίας της οικογένειας και των δικαιωμάτων του παιδιού (άρθρο 6 GG), δεσμεύουν τον κοινό νομοθέτη, ως προς τον σεβασμό του ελάχιστου ορίου διαβίωσης (existenzminimum) (βλ. και Tipke/Lang, Steuerrecht,20η εκδ., 2010, σελ.260-262, όπου και περαιτέρω βιβλιογραφία). Εν προκειμένω, εφόσον ο νομοθέτης, στο πλαίσιο του δικαίου της κοινωνικής πρόνοιας, καθόρισε ελάχιστο όριο διαβίωσης, το οποίο το κράτος υποχρεούται να εξασφαλίζει δια της καταβολής παροχών κοινωνικής πρόνοιας στους πολίτες που δεν διαθέτουν ίδια μέσα, είναι αυτονόητο ότι το ποσό αυτό δεν μπορεί να υπολείπεται του ελάχιστου ορίου διαβίωσης, το οποίο απαλλάσσεται του φόρου εισοδήματος. Συνεπώς, το αναγνωρισμένο στο δίκαιο της κοινωνικής πρόνοιας ελάχιστο όριο διαβίωσης συνιστά το ελάχιστο ποσό εισοδήματος που πρέπει να είναι αφορολόγητο (BVerfGE 87, 153 [169-171]. Συναφώς προς τα ανωτέρω σημειώνεται ότι, κατά τα πλέον πρόσφατα δημοσιευμένα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής (Ιούλιος 2013, με έτος αναφοράς το έτος 2011) για τις συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα(βλ.http://www.statistics.gr/portal/page/portal/ESYE/PAGE-livingcond/content/LivingConditionsInGreece_0713.pdf), το κατώφλι κινδύνου φτώχειας ανέρχεται στο ποσό των 6.591 ευρώ ετησίως ανά άτομο, ενώ για τη χορήγηση του Επιδόματος Κοινωνικής Αλληλεγγύης Συνταξιούχων (άρθρο 20 του ν.2434/1996) τα κριτήρια ατομικού και οικογενειακού εισοδήματος για το έτος 2013 έχουν προσδιορισθεί σε 9.884,11 ευρώ και 15.380,90 ευρώ, αντιστοίχως (ΚΥΑ 135688/0092/4.10.2011).”

(Δείτε το σύνολο της έκθεσης)
(Δείτε την προβολή των αιτίων αντισυνταγματικότητας)

Η αδικία σε βάρος των ελευθέρων επαγγελματιών και των μικρομεσαίων επιχειρηματιών

Ο νόμος 4172/2013 βάσει του οποίου φορολογούμαστε όχι μόνο δεν έχει πρόβλεψη για αφορολόγητο, αλλά κάνει μια αδικαιολόγητη διάκριση σε βάρος των ελευθέρων επαγγελματιών και μικροεπιχειρηματιών σε σχέση με τους μισθωτούς. Ειδικότερα, ο νόμος αυτός έχει προβλέψει  στο άρθρο  16 μια μείωση φόρου ανάλογα με το ύψος του εισοδήματος των μισθωτών:

1. Ο φόρος που προκύπτει κατά την εφαρμογή του άρθρου μειώνεται κατά το ποσό των δύο χιλιάδων εκατό (2.100) ευρώ, όταν το φορολογητέο εισόδημα δεν υπερβαίνει το ποσό των είκοσι ενός χιλιάδων (21.000) ευρώ. Εάν το ποσό του φόρου είναι μικρότερο των δύο χιλιάδων εκατό (2.100) ευρώ, το ποσό της μείωσης περιορίζεται στο ποσό του αναλογούντος φόρου.

2. Για φορολογητέο εισόδημα το οποίο υπερβαίνει το ποσό των είκοσι ενός χιλιάδων (21.000) ευρώ, το ποσό της μείωσης μειώνεται κατά εκατό (100) ευρώ ανά χίλια (1.000) ευρώ του φορολογητέου εισοδήματος.

3. Όταν το φορολογητέο εισόδημα υπερβαίνει το ποσό των σαράντα δύο χιλιάδων (42.000) ευρώ δεν χορηγείται μείωση φόρου.

Με την διάταξη αυτή έμμεσα ο νομοθέτης επαναφέρει το αφορολόγητο αλλά μόνο στους μισθωτούς. Συγκεκριμένα όσοι μισθωτοί έχουν εισόδημα μέχρι 9.545,45 ευρώ θα φορολογηθούν μεν με 22% από το πρώτο ευρώ και ο φόρος θα είναι 2.100,00 ευρώ αλλά παράλληλα θα είναι δικαιούχοι της μείωσης φόρου ίσης με 2.100,00 ευρώ, οπότε δεν θα κληθούν να πληρώσουν φόρο. Αντίθετα όσοι ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες έχουν το ίδιο εισόδημα θα κληθούν να πληρώσουν αυτό το ποσό. Εδώ ακριβώς ξεκινά και ο ακτιβισμός που προτείνουμε στα μέλη του κόμματός μας και στους πολίτες.

Η αρχή της ισότητας

Όσο και αν είναι δύσκολο να το πιστέψουμε, στο Σύνταγμα εξακολουθεί να ισχύει (τουλάχιστον θεωρητικά) η διάταξη που λέει ότι  “Oι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους”. Πάνω σε αυτή  την διάταξη θεωρούμε ότι πρέπει οι ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες να ζητήσουν να εφαρμοστεί αναλογικά και σε αυτούς το άρθρο 16 του νόμου 4172/2013. Δεν είναι λογικό ο μισθωτός με εισόδημα 9.500 ευρώ να μην φορολογείται και ο ελεύθερος επαγγελματίας ή μικροεπιχειρηματίας με ανάλογο εισόδημα να καλείται να πληρώσει φόρο 2.100 ευρώ.  Η αρχή της ισότητας επιβάλλει να επεκταθεί η εφαρμογή του άρθρου 16 σε όλους τους πολίτες. Άλλωστε το προστατευτικό δίχτυ ενός αφορολόγητου ορίου είναι υποχρέωση του κράτους όπως άλλωστε δέχονται και τα δικαστήρια στο εξωτερικό.

Φυσικά υπάρχει το επιχείρημα που σίγουρα θα ακουστεί από φιλοκυβερνητικές πηγές, ότι οι ελεύθεροι επαγγελματίες και οι μικροεπιχειρηματίες φοροδιαφεύγουν και για αυτό είναι λογικό να γίνεται αυτή η διάκριση. Αυτό όμως είναι λάθος για τρεις λόγους: Πρώτον, όπως αναφέραμε και παραπάνω, η φοροδιαφυγή είναι αποτέλεσμα του ξεχαρβαλωμένου φοροελεγκτικού μηχανισμού και δεν μπορούν να τιμωρηθούν όλοι οι έλληνες ελεύθεροι επαγγελματίες μόνο και μόνο επειδή κάποιοι φοροδιαφεύγουν. Ας κάνει σωστά την δουλεία του ο ελεγκτικός μηχανισμός. Δεύτερον υπάρχουν ορισμένες κατηγορίες ελεύθερων επαγγελματιών όπως οι συμβολαιογράφοι ή οι ασφαλιστές οι οποίοι δεν μπορούν να φοροδιαφύγουν γιατί είναι έτσι διαμορφωμένος ο τρόπος που λαμβάνουν τις αμοιβές τους ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα να αποκρύψουν εισοδήματα. Τρίτον, αν αποκαλείς συλλήβδην μια ολόκληρη κοινωνική τάξη “φοροφυγάδες” και τους μεταχειρίζεσαι έτσι, ακόμη και αν δεν είναι, τότε αυτοί οι φορολογούμενοι αποκτούν σοβαρό κίνητρο να γίνουν “φοροφυγάδες” , αφού όσο φορολογικά συνεπείς και αν είναι, για την εφορία θα είναι πάντα “απατεώνες”. Ποιο το όφελος από την έντιμότητά τους; Με άλλα λόγια δεν συμφέρει κανένα να είναι έντιμος όταν εκ των προτέρων έχει χαρακτηριστεί ως φοροφυγάς.

Η ενδικοφανής προσφυγή για ελεύθερους επαγγελματίες και για όσους έχουν απολέσει το “αφορολόγητο”

Με το υπόδειγμα προσφυγής που παρουσιάζει σήμερα το κίνημα πολιτών “Έλληνες Φορολογούμενοι” έχουμε σαν σκοπό να ζητήσουμε από τα διοικητικά δικαστήρια που θα επιληφθούν του θέματος να αναγνωρίσουν ότι οι φορολογούμενοι που είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και μικροεπιχειρηματίες δικαιούνται της μείωσης φόρου που δικαιούνται και οι μισθωτοί. Αυτή η κεκαλυμμένη επαναφορά του αφορολόγητου ορίου για τους μισθωτούς μέσω του άρθρου 16 του νόμου 4172/2013 θα πρέπει να ισχύει για όλους. Δεν έχει λιγότερες ανάγκες ένας ελεύθερος επαγγελματίας με εισόδημα 9.500 από έναν μισθωτό με το ίδιο εισόδημα. Για τον λόγο αυτό όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες, και ειδικά αυτοί που έχουν εισόδημα κάτω από 21.000 ευρώ θα πρέπει να προσφύγουν δικαστικά διεκδικώντας την φορολογική εξομοίωσή τους με τους μισθωτούς  με την εφαρμογή του άρθρου 16 και σε αυτούς. Υπενθυμίζουμε ότι όσοι δεν μπορούν να καλύψουν έξοδα δικηγόρων και παραβόλων θα πρέπει να απευθύνονται στις διοικήσεις των αρμόδιων διοικητικών δικαστηρίων ώστε να τους χορηγείται το ευεργέτημα της πενίας.

Το κίνημα πολιτών “Έλληνες Φορολογούμενοι” πρωτοστατεί στην προσπάθεια της κοινωνίας για λιγότερους και δίκαιους φόρους. Μέσα από δράσεις κοινωνικού, νομικού και πολιτικού ακτιβισμού θα ενημερώνει τους πολίτες για τα δικαιώματά τους και θα τους υποστηρίζει στη διεκδίκησή τους, έτσι ώστε να ανατρέψουμε τη φιλοσοφία της ακολουθούμενης σήμερα, άδικης, φορολογικής πολιτικής. Πέραν από τις προσφυγές που θα καταθέσουν μέλη του κινήματος ώστε να προχωρήσει η διαδικασία στα διοικητικά δικαστήρια και ενδεχομένως στο Συμβούλιο της Επικρατείας και να υπάρξει νομολογία, θα υποστηρίξουμε με νομικές συμβουλές κάθε πολίτη που επιθυμεί να να υποβάλει την ίδια προσφυγή. Για το λόγο αυτό, εάν έχετε κάποια ερώτηση, ή εάν χρειάζεστε βοήθεια στη συμπλήρωση του “Υποδείγματος” που σας παραθέτουμε, παρακαλούμε επικοινωνήστε με τα γραφεία μας στο τηλέφωνο 210 3242032 ή (σε έκτακτες περιπτώσεις) στο 6941 474108. E-mail: ellines.forologoumenoi@gmail.com.

ΠΡΟΣΟΧΗ! Η προθεσμία για την κατάθεση ενδικοφανούς προσφυγής λήγει 30 μέρες από την ημερομηνία υποβολής της φορολογικής σας δήλωσης! Μετά την ημερομηνία αυτή, ουδεμία ενέργεια μπορείτε να κάνετε!

Οι παιδικοί, βρεφονηπιακοί σταθμοί, ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΜΕΑ του ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ που εντάσσονται στο πρόγραμμα του ΕΣΠΑ


κάντε "κλικ" στις εικόνες για να διαβάσετε

ΕΞΑΛΛΟΣ Ο ΡΑΚΙΝΤΖΗΣ .... ΣΙΓΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟ ΚΑΛΤΣΟΝ!



 Ελληνικό: Ο δήμαρχος έβγαλε «λάδι» υπάλληλο για το ατύχημα στο λούνα παρκ – Έξαλλος ο Λέανδρος Ρακιντζής


Βέεεεβαια!

Ο Ρακιντζής έγινε έξαλλος - λέει το aftodioikisi.gr - με τον Κορτζίδη για το Λούνα Παρκ.

Ο Ρακιντζής έγινε έξαλλος ....

Γιατί δεν αποδόθηκαν ευθύνες στην υπάλληλο.

Που κακώς δεν αποδόθηκαν  ευθύνες ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΑΛΛΗΛΟ, λέμε εμείς. Και όχι επειδή χάθηκε μια ζωή. Διότι για να κάνουν οι δήμοι ή οι ελεγκτές την δουλειά τους δεν χρειάζετai να φτάνουμε πρώτα σε τραγωδία.

Δεν τον πείραξε για τον πολιτικό της προϊστάμενο τον κο Ρακιντζή (κατά το site)  ....

ΟΟΟΟΧΙ!

Όλο το μητσοτακέικο στην ίδια γραμμή για να παιχτεί το παιχνίδι του Ράιχενμπαχ.

Είναι η γραμμή που καθαρά διατύπωσε ο Άδωνις με το φοβερό: "Εγώ δεν θα αφήσω την Τρόικα να μου πάρει την δόξα από τις απολύσεις".
Να το λένε και οι έγκυροι: Αδωνις, ο καλύτερος φίλος του Μητσοτάκη

Την ακούτε κάθε βράδυ στον ΣΚΑΙ από τον Πορτοσάχλε στους στημένους καυγάδες με τον Χατζή (που το παίζει και καλά "Σαμαράς" και "ευαίσθητος").

Οι πολιτικοί διόριζαν τους κολλητούς τους - ο μπαμπάς, η αδελφή και βέβαια ΟΛΟΙ οι άλλοι - από τα παράθυρα, δέχονταν πλαστά δικαιολογητικά, εξαργύρωναν με ψήφους τις μετατροπές των συμβάσεών τους σε αλλεπάλληλες εκλογές,  τους είχαν εκλογικούς μηχανισμούς, τους έβαζαν να υπογράφουν έγγραφα και συμβάσεις για τα ρουσφέτια τους σε "επιχειρηματίες" με λούνα παρκ και παγοδρόμια - εξ Ιταλίας προερχόμενους (και εις την κορφή κανέλα) - αλλά γι' αυτούς δεν τρέχει μία.

Γίνονται έξαλλοι επειδή ο Κορτζίδης κάλυψε την υπάλληλο.
Αλλά μήπως είναι και σε αυτό συνεπείς;
Δεν είναι!
Γιατί δεν γίνονται το ίδιο έξαλλοι όταν ο Κουράσης καλύπτει τον επιβλέποντα ή την πρόεδρο της επιτροπής διενέργειας ΕΔΕ.

Εκεί έδιναν μόρια .....

Άντε πρωί - πρωί καλοκαιριάτικα, μην τα θυμηθώ και γίνω πάλι κακός.

Άλλωστε τα έχουμε πει.
 

Έρευνα - παρωδία: «Έβγαλαν λάδι» την υπάλληλο που έδωσε άδεια λειτουργίας στο «λούνα παρκ του θανάτου»

 Μια έρευνα-παρωδία φαίνεται πως διεξήχθη στους κόλπους του Δλημου Ελληνικού, αναφορικά με την τραγωδία της 27ης Απριλίου, όταν ένας 13χρονος έχασε τη ζωή του και η 9χρονη αδερφή του τραυματίστηκε σοβαρά.

Σύμφωνα με ρεπορτάζ του Mega, η υπάλληλος που ήταν επιφορτισμένη με τον έλεγχο της τήρησης των κανόνων ασφαλείας και την έκδοση της άδειας λειτουργίας για το υπαίθριο λούνα παρκ, άσκησε πλημμελώς τα καθήκοντά της.

Ωστόσο, παρά το γεγονός ότι δεν εισηγήθηκε να μπει «λουκέτο» στο λούνα παρκ, αν και γνώριζε τις σοβαρές παραλείψεις, η εν λόγω υπάλληλος του Δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης «βγήκε λάδι» από τον εσωτερικό πειθαρχικό έλεγχο, που διενεργήθηκε με εντολή του δημάρχου, Χρήστου Κορτζίδη.

Ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, Λέανδρος Ρακιντζής, φέρεται, σύμφωνα με το ίδιο ρεπορτάζ, να άσκησε έφεση κατά της απόφασης του Δήμου Ελληνικού, που αναγνώρισε ελαφρυντικά και αθώωσε την εν λόγω υπάλληλο, βασιζόμενη -ουσιαστικά- μόνο στην απολογία της ίδιας!

Πρόκειται, δηλαδή, για μια προσπάθεια να «κουκουλωθούν» οι ευθύνες για την υπόθεση, που βαρύνουν το Δήμο Ελληνικού.

Όλα αυτά, βέβαια, κατόπιν εορτής, καθώς μια παιδική ψυχή χάθηκε τόσο άδικα, την ώρα του παιχνιδιού…

http://www.trelokouneli.gr

 ΣΧΟΛΙΟ ΠΛΑΤΕΙΑΣ: 
Σιγά που έχει αλλάξει τίποτα. 
Σκοτάδι και συγκάληψη παντού.
Τώρα βέβαια που το θέμα είναι στο Ελληνικό και η ευθύνη πέφτει τον αριστερό Κορτζίδη το Mega (τους) αναδεικνύει (και καλά κάνει) την συγκάληψη. 
Αν ήταν παγοδρόμιο στο Χαλάνδρι και ο δήμαρχος από την  "σωστή" πολιτική πλευρά, δεν θα έγραφε κανείς τίποτα (εκτός από την Πλατεία).

Η «ΠΑΣΟΚΟΠΟΙΗΣΗ» ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΠΡΟΤΣΕΣ


 του Βασίλη Ασημακόπουλου
Μέλος της ΟΜ ΣΥΡΙΖΑ Δικηγόρων και Σ.Ε. Νέου Αγωνιστή-Δίκτυο Αριστερών Σοσιαλιστών

Η συζήτηση περί πασοκοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύεται ως κατηγορία στον πολιτικό αγώνα μεταξύ των κομμάτων. Είτε από τα κόμματα της συγκυβέρνησης, μηδέ του σημερινού ψευδώνυμου ΠΑΣΟΚ εξαιρουμένου, όπου αναπαράγονται σχήματα της δεκαετίας του ‘80, όπως λαϊκισμός, παροχολογία κλπ. Είτε από το ΚΚΕ όπου στην παραδοσιακή πολεμική περί οπορτουνισμού της «αναθεωρητικής ομάδας», προστίθεται και η κατηγορία της πασοκοποίησης με όρους δεκαετίας ’90.

Η συζήτηση περί πασοκοποίησης αναπαράγεται και στο πλαίσιο της εσωκομματικής διαπάλης και μάλιστα με ιδιαίτερη ένταση και αρθρογραφία τον τελευταίο καιρό. Κυρίως αποτελεί αντανάκλαση και εσωτερίκευση εντός ΣΥΡΙΖΑ της αντιπαράθεσης και της θέσης του σχήματος στον ευρύτερο κομματικό ανταγωνισμό. Στη συζήτηση αυτή διακρίνονται τρεις βασικές κατευθύνσεις. Εκείνη που αναφέρεται στο ΠΑΣΟΚ μέσα από το αναλυτικό σχήμα του λαϊκισμού, όπως ειδικότερα αποτυπώθηκε από τον Άγγελο Ελεφάντη, με αξιώσεις μάλιστα περίπου υποχρεωτικής αποδοχής των συμπερασμάτων στα οποία καταλήγει ο αρθρογράφος. Έχουμε στο παρελθόν αναφερθεί επιγραμματικά στη διαφωνία μας σε θεωρητικό επίπεδο για το συγκεκριμένο αναλυτικό σχήμα και δεν θα επεκταθούμε. Εκείνο που έχει ίσως περισσότερη σημασία δεν είναι οι κατά τη γνώμη μας θεωρητικές αδυναμίες του αναλυτικού σχήματος, όσο οι πολιτικές συνέπειες της εν λόγω ανάλυσης. Το συγκεκριμένο αναλυτικό σχήμα αποδείχθηκε ότι είχε σχέση υφιστάμενη, άλλως ηγεμονεύθηκε και ενσωματώθηκε πλήρως στη γενικότερη νεοφιλελεύθερη ή σοσιαλφιλελεύθερη θεωρία και πράξη. Ο αντιλαϊκιστικός λόγος με τα ειδικότερα χαρακτηριστικά, τις ιδεολογικές και οργανωτικές πρακτικές και μορφοποιήσεις του, αποτέλεσε τακτικό σύμμαχο της νεοφιλελεύθερης (μητσοτακικής) δεξιάς, μέρος της εκσυγχρονιστικής θεώρησης, οργανικό τμήμα της καθημερινής προπαγάνδας του μνημονιακού μπλοκ.

Οι επόμενες κατευθύνσεις εστιάζουν στα πρόσωπα. Η μία γραμμή (πρακτικά η άποψη της πλειοψηφίας) είναι όλα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να ενταχθούν στο ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον εννοείται έρθουν σε ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές. Πρόκειται για ταυτολογία. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η απόφαση της Κ.Ε. (21-22/6/2014). Για τα κεντρικά πολιτικά στελέχη και ειδικότερα τους βουλευτές δεν αρκεί ο «απεγκλωβισμός» από τις μνημονιακές πολιτικές γενικώς. Κρίσιμο στοιχείο είναι ο παράγοντας χρόνος. Είναι τελείως διαφορετικό πράγμα η ρήξη με τις μνημονιακές πολιτικές την περίοδο 2010-2011 και τελείως άλλο ο «απεγκλωβισμός» την περίοδο 2012-2014. Ειδικά για τους βουλευτές η γραμμή αυτή υλοποιείται στο πλαίσιο της συγκέντρωσης των 121 βουλευτών για το μπλοκάρισμα της προεδρικής εκλογής. Η θέση αυτή εκτός όλων των άλλων δίνει την εντύπωση στο ζήτημα των βουλευτών, του στοιχείου της συναλλαγής και της ανταμοιβής λ.χ. με μια θέση στα ψηφοδέλτια του ΣΥΡΙΖΑ, «λησμονώντας» διαδρομές και ευθύνες. Η άλλη γραμμή (πρακτικά η άποψη της αριστερής πλατφόρμας) λέει κανένα στέλεχος του ΠΑΣΟΚ στο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο γραμμές είναι κατά τη γνώμη μας λανθασμένες καθώς εστιάζουν στα πρόσωπα. Το ζήτημα όμως της πασοκοποίησης είναι κυρίως πρόβλημα διαδικασίας. Έχει αντικειμενική βάση.

Πρόκειται για τη συγκεκριμένη μορφοποίηση μιας αντικειμενικής τάσης του (καπιταλιστικού) κράτους, ενός αντικειμενικού προτσές δηλαδή, που οδηγεί στη συστημική ενσωμάτωση ενός αριστερού κόμματος που εξαγγέλει την ανατροπή, μέσα από την κρατικοποίησή του. Η τάση αυτή, η κίνηση, πήρε τη συγκεκριμένη μορφή της πασοκοποίησης, γιατί το ΠΑΣΟΚ ήταν το κόμμα που κυριάρχησε την περίοδο 1977-2010 στην πολιτική ζωή της χώρας. Την περίοδο 1974-1981 εντός της οργάνωσης του ΠΑΣΟΚ η αναδυόμενη κεντρική του γραφειοκρατία, αλλά και η αριστερά του κόμματος στις διάφορες εκδοχές της, είχαν κηρύξει πόλεμο ενάντια στον παλαιοκομματισμό-κομματαρχισμό που ήταν η κυρίαρχη μορφή κομματικής συγκρότησης της Ένωσης Κέντρου. Η παλαιοκομματική πρακτική θεωρούνταν το όχημα της συστημικής ενσωμάτωσης, άλωσης και αστικοποίησης ενός σοσιαλιστικού κινήματος. Ένα αρνητικό πρότυπο.

Η πασοκοποίηση είναι μια πολύ πιο σύνθετη διαδικασία, καθώς αφορά την κυρίαρχη τάση κρατικοποίησης-αστικοποίησης ενός σοσιαλιστικού κόμματος ήδη από τη δεκαετία του ’80, που στις χωροχρονικές συνθήκες του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού αποτέλεσε στην εξέλιξή του τον φορέα εσωτερίκευσης των συγκεκριμένων σχέσεων ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Και με αυτή την έννοια έχει μεγάλη σημασία να αποτιμηθεί και να ερμηνευθεί η «πασοκική εμπειρία», πώς δηλαδή ένα αριστερό κόμμα (εφόσον υπερβούμε την ταύτιση αριστεράς και κομμουνιστικής παράδοσης με όρους αποκλειστικότητας) μέσα από την κυβερνητική διαδρομή, την ενσωμάτωσή του στο κράτος, την μεταβολή του από κοινωνικό κόμμα σοσιαλιστικής αλλαγής σε κοινωνικό στρώμα που αναπαράγεται μέσω του κράτους, διαβρώνεται από διεθνείς και εγχώριους παράγοντες, χάνει διαρκώς την αυτονομία του, η εξέλιξή του ελέγχεται σε πολύ μεγάλο βαθμό από εξωκομματικές δυνάμεις και τελικά μεταμορφώνεται στο ακριβώς αντίθετό του.

Ο συνασπισμός εξουσίας του ΠΑΣΟΚ μέσω της κρατικοποίησής του συνδέεται οργανικά, διαπλέκεται με την αστική τάξη της χώρας, πάντα στο κυρίαρχο πλαίσιο που ορίζεται από τη διαδικασία εσωτερίκευσης της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης. Ήταν δε τέτοια η διάβρωση του ΠΑΣΟΚ στο οργανωμένο και στελεχικό του επίπεδο, που απέναντι στο μνημόνιο που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ και τσάκισε τις κοινωνικές τάξεις που το στήριζαν, δηλαδή στη μεγαλύτερη αντικειμενικά κρίση του την περίοδο 2010-2011, υπήρξαν ελάχιστες ρήξεις τόσο σε κεντρικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο των συλλογικών αποχωρήσεων στην οργανωμένη βάση. Τέσσερις βουλευτές, τρία μέλη του Ε.Σ. του κόμματος, δύο μέλη του Ε.Σ. Νεολαίας, ένα κεντρικό συνδικαλιστικό στέλεχος, οι συλλογικότητες Νέος Αγωνιστής και Κοινωνική Αριστερά.

 Βέβαια υπήρχαν και αποχωρήσεις οργανωμένων μελών ως άτομα. Ασφαλώς στη διαδρομή των 40 ετών πολλοί είχαν ήδη αποχωρήσει, συγκρουόμενοι σε διάφορες φάσεις της εσωκομματικής πάλης ή είχαν αποστασιοποιηθεί. Οι περισσότεροι όμως ενσωματώθηκαν μέσα από την ένταξή τους στο κράτος και σε διάφορους μηχανισμούς εξουσίας. Ο καριερισμός αποτέλεσε βασικό γνώρισμα των επίσημων στελεχών. Η πολιτική τους γραμμή θύμιζε σε πολλά τη νοοτροπία και το στυλ των στελεχών πολυεθνικών εταιριών που «αγγλοποιούνται» στο λόγο και τον κώδικα συμπεριφοράς προκειμένου να ανελιχθούν.

Στην παρούσα φάση της τελευταίας διετίας, το μνημονιακό κράτος των θεσμικών δανειστών ασκεί καθημερινά πίεση ενσωμάτωσης στο ΣΥΡΙΖΑ. Οι συζητήσεις περί κεντροαριστεράς, κυβερνήσεων συνεργασίας, οι μετατοπίσεις στο ζήτημα του χρέους κλπ είναι εκδηλώσεις της κίνησης ενσωμάτωσης. Είναι θεματολογία που διαμορφώνουν τα ΜΜΕ της κεφαλαιοκρατίας, με στόχο να εντάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ στη δική τους μνημονιακή στρατηγική.

Τείνει να διαμορφωθεί μια σχέση υφιστάμενη και όχι (σχετικής) αυτονομίας. Οι εντάξεις μνημονιακών στελεχών, βουλευτών ΠΑΣΟΚ ή ΔΗΜΑΡ που ξαφνικά «απεγκλωβίζονται» μετά τέσσερα έτη μνημονιακής καταστροφής και διαπραγματεύονται την ένταξη τους στην αριστερά της ανατροπής, θ’ αποτελέσουν υποκειμενικούς φορείς εσωτερίκευσης της στρατηγικής του μνημονιακού κράτους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται μεταγραφές και προσχωρήσεις ακυρωμένων πολιτικών στελεχών. Χρειάζεται βάθεμα και οργάνωση της αντιμνημονιακής του πάλης, που θα στηρίξει την κυβέρνηση της αριστεράς στον ανελέητο πόλεμο των δανειστών, στη γραμμή ενότητας του εθνικού με το κοινωνικό, σε αντιιμπεριαλιστική – σοσιαλιστική κατεύθυνση, με αυτοδύναμη προοπτική, σε μια διεθνή συγκυρία διαρκώς εντεινόμενων γεωπολιτικών και γεωοικονομικών συγκρούσεων. Με το μνημονιακό καθεστώς εσωτερίκευσης της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, εκποίησης της χώρας, διάλυσης της παραγωγικής της βάσης, κοινωνικής εξαθλίωσης των εργαζομένων, χλευασμού και καθημερινής απαξιώσης που υφίσταται ο ελληνικός λαός από την ξενόδουλη αστ ική τάξη και τους ιδεολογικούς εκπροσώπους της, δεν υπάρχει περιθώριο συνύπαρξης. Επί ποινή ακυρότητας...

Από την Αυγή της Κυριακής

ΣΧΟΛΙΟ ΠΛΑΤΕΙΑΣ: Προτείνουμε να διαβαστεί προσεκτικά- ειδικά από τους "αντι" και στο Χαλάνδρι  - το κείμενο του Βασίλη, είναι και στην .... γλώσσα τους οπότε δεν χρειάζονται και μετάφραση.