Πολλά έχουν ειπωθεί κατά καιρούς, απ΄ όλες τις πλευρές, για τις Δημ. Επιχειρήσεις.
Να τα δούμε όμως τα πράγματα λίγο ψύχραιμα, έχοντας πια την εμπειρία με τις ΔΕ σε λειτουργία αλλά και χωρίς αυτές.
Θα επιχειρήσω λοιπόν μια ανάλυση πάνω στη ΔΕΠΑΧ, στην οποία υπήρξα μέλος της διοίκησής της και γνωρίζω πολύ καλά.
Τι ήταν λοιπόν η ΔΕΠΑΧ και τι ακριβώς έκανε;
Η βασική της λειτουργία ήταν τα καλλιτεχνικά εργαστήρια: ζωγραφική, γλυπτική, κηροπλαστική, μπατικ, κόσμιμα, μοντέρνοι και παραδοσιακοί χοροί, μπαλέτο, πιλάτες, γιόγκα κ.ο.κ.
Τα αναφέρω όσα πιο πολλά μπορώ και ας γίνομαι κουραστικός, για να ξέρουμε τι είχαμε και τι δεν έχουμε πια.
Παράλληλα είχε δύο καλοκαιρινούς δημοτικούς Κινηματογράφους , στο κάτω Χαλάνδρι (4ο δημοτικό) και στο Πάτημα (στο πάρκο κυκλοφοριακής αγωγής) και κάθε καλοκαίρι λειτουργούσε δημιουργική απασχόληση για παιδιά έως 12 ετών.
Επίσης είχε τη δυνατότητα και είχε διοργανώσει διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις όπως παρέλαση αρμάτων τις απόκρειες, εκθέσεις των εργαστηρίων, Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις κ.λ.π.
Σε μερικά από αυτά, φυσικά, με τη μικρή οικονομική συμμετοχή των Πολιτών.
Ουσιαστικά ήταν ο σύνδεσμος Δήμου, Πολίτη.
Το κοινωνικό πρόσωπο του Δήμου.
Σε αυτά όλα λοιπόν υπάρχει ο «φιλελεύθερος» αντίλογος «τι δουλειά έχει ο Δήμος ν΄ ασχολείται με όλα αυτά, καλύτερα όλα στους ιδιώτες» και η πιο «αριστερή» άποψη που κατηγορούσε συλλήβδην για διαπλοκή και όπως άκουσα τελευταία για εφαρμογή μνημονιακών πολιτικών.
Να θυμίσω εδώ ότι, μιλάμε για προ μνημονίου εποχή, εκτός αν υπονοούν ότι η ΔΕΠΑΧ, είχε υπογράψει μνημόνιο από μόνη της με τη τρόικα.
Η κατάργηση της λοιπόν απαντάει στη πρώτη άποψη και αποδεικνύει ότι δεν μπορούν να πάνε όλα στους ιδιώτες, γιατί ή δεν τα παρέχουν, μια και δεν έχουν οικονομικό ενδιαφέρον γι΄ αυτούς, ή θα είναι πιο ακριβά γιατί έχουν ως σκοπό το κέρδος και όχι την κοινωνική παροχή.
Έτσι λοιπόν χάθηκαν όλα τα εργαστήρια που ο καθένας μπορούσε να πάει για να απασχοληθεί μια, δυο ώρες, να χαλαρώσει και να συναναστραφεί φίλους και γείτονες και οι οικογένειες να έχουν μια δραστηριότητα για τα παιδιά τους με 20 ευρώ και όχι με 80 και 100.
Αντί για αυτά όμως είδαμε (από ιδιώτες) παγοδρόμια στην πλατεία με 8 ευρώ την ώρα και διάφορα άλλα παράξενα, που κατά καιρούς έχουμε αναφέρει.
Η δεύτερη άποψη περί διαπλοκής, αγγίζει τα όρια της φαιδρότητας, γιατί διαπλοκή είναι κάτι ξεχωριστό, κάτι που υπάρχει παντού.
Διαπλοκή υπάρχει στην εφορία, στα νοσοκομεία, ακόμα και στην εκκλησία. Τι θα κάνεις θα τα καταργήσεις όλα;
Μήπως, λέω μήπως, αυτή η άποψη είναι το σημείο συνάντησης των δύο απόψεων που καταλήγει στο ίδιο αποτέλεσμα, (ΟΛΑ ΣΤΟΥΣ ΙΔΙΩΤΕΣ);
Μήπως, λέω μήπως αυτός είναι ο ορισμός της διαπλοκής;
Να πω εδώ, για να μην ξεχνιόμαστε, ότι Γυμναστικοί Σύλλογοι, ΜΚΟ ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ. κλπ, ιδιώτες είναι.
Έχουμε λοιπόν, από τη μια τις ΔΕ, με έναν και μοναδικό μέτοχο το Δήμο, με υποχρέωση να καταθέτει κάθε χρόνο, απολογισμό και προϋπολογισμό στο δημοτικό συμβούλιο, ώστε να ελέγχεται και από την άλλη έχουμε κάποιους ιδιώτες, με κάποιο ΔΣ που μαζεύτηκαν για να διαχειριστούν κάτι, που πιστεύουν ότι μπορούν να το κάνουν, ώστε να κερδίσουν.
Το πρώτο λοιπόν είναι η διαπλοκή και το δεύτερο η διαφάνεια.
Και ερωτώ, γιατί οι δεύτεροι να μην διαπλέκονται;
Δεν έχετε ακούσει καταγγελίες διαπλοκής γι΄ αυτούς;
Πώς μπορείς να τους ελέγξεις;
Ποια κατά τη γνώμη σας είναι η λύση;
Πονάει σβέρκο, κόψει σβέρκο;
Τόσο ανίκανοι – ανασφαλείς είμαστε που δεν μπορούμε να ελέγξουμε και να «καθαρίσουμε», (αν είναι βρόμικη) μια ΔΕ, ώστε να απολαμβάνουμε ως πολίτες αυτής της πόλης, αυτά που μπορεί να μας παρέχει;
Τι θα πείραζε ο Δήμος να έχει ένα «εργαλείο» για να παρέχει π.χ. στα παιδιά τη δυνατότητα δημιουργικής απασχόλησης, εκτός ωραρίου και να βοηθάει την οικογένεια να αντέξει το βάρος των εξωσχολικών αναγκών;