Max Wember |
Στο βιβλίο του «Η Προτεσταντική Ηθική και το Πνεύμα του Καπιταλισμού» ο Γερμανός κοινωνιολόγος Μαξ Βέμπερ, μας εξηγεί με ποιο τρόπο η ηθική του Προτεσταντισμού αποτέλεσε ένα κρίσιμο στοιχείο για την επικράτηση του καπιταλισμού στην Ευρώπη. Σήμερα βέβαια διαπιστώνουμε μια ΥΠΕΡΒΟΛΗ και επ΄αυτού ακόμη του Προτεσταντικού «εργαλείου», με τον τρόπο που τον χρησιμοποιεί η Γερμανική πολιτικοοικονομική «ελίτ», με το πώς δηλαδή χρησιμοποιεί την «κρίση χρέους» την Χώρας μας ως «τοκογλυφικό εργαλείο» για την αποκόμιση τεραστίων ποσών.
Η πολιτική αυτή, που μετέτρεψε την Ελλάδα σε μια (κατά τον Ν.Κοτζιά) «Αποικία Χρέους» όπου τον ρόλο του «τοκογλύφου» παίζει το ισχυρό Γερμανικό Κεφάλαιο, το οποίο «στηρίζεται» πάνω στην ψευδεπίγραφη «προτεσταντική ηθική» για να τιμωρήσει την Ελλάδα και τις άλλες Χώρες του Νότου, πρέπει να ανατραπεί. Ένα πρώτο βήμα σε αυτήν την κατεύθυνση ήταν ο σχηματισμός Αντιμνημονιακής Δημοκρατικής Κυβέρνησης μετά την Λαϊκή ετυμηγορία της 25ης Ιανουαρίου.
Για μας , το πρωτεύον σήμερα , είναι η υλοποίηση του (όποιου) προγράμματος έχει η νέα κυβέρνηση. Η σημερινή Κυβέρνηση, συν τοις άλλοις,
ασχέτως των τυχόν άμεσων, μεσοπρόθεσμων ή μακροπρόθεσμων ωφελημάτων μας από τη διαπραγμάτευση με τους δανειστές μας, χρειάζεται να υιοθετήσει ένα σοβαρό αναπτυξιακό σχέδιο, ένα σχέδιο παραγωγής πλούτου. Η Χώρα χρειάζεται Σχέδιο ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ. που να δημιουργεί πλούτο, Είναι αναγκαία η ΑΝΑΣΤΡΟΦΗ των έως τώρα προτεραιοτήτων.
Το ενδιαφέρον της ημέρας εντοπίζεται σε ένα άρθρο με το οποίο η μεγάλη αμερικανική εφημερίδα Washington Post υπενθυμίζει στο Βερολίνο.
«Στην ελληνική κρίση, η Γερμανία θα πρέπει να διδαχθεί από το δικό της δημοσιονομικό παρελθόν» τονίζεται σε άρθρο του Χάρολντ Μέιρσον «τόσο για λόγους στρατηγικής, όσο και οικονομικούς, θα αποτελούσε καταστροφή για τη Γερμανία, εάν η Ελλάδα υποχρεωνόταν στην αποκήρυξη των χρεών της και στην έξοδό της από την ευρωζώνη, καθώς μία τέτοια κίνηση θα απειλούσε την ίδια την ύπαρξη της νομισματικής ένωσης» ....Η Γερμανία, μολονότι έχει κατανοήσει τα διδάγματα από τα λάθη που διέπραξε τον 20ό αιώνα, δεν φαίνεται να διδάσκεται από το κόστος που ενέχει η προσκόλληση στη δημοσιονομική ορθοδοξία, παρά το γεγονός ότι η ευημερία της οφείλεται στην απόφαση των αντιπάλων της κατά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο ..
.. Ευτυχώς για τη Γερμανία, οι δικοί της πιστωτές είχαν υιοθετήσει διαφορετική στάση μετά τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συμφωνία του Λονδίνου για το χρέος, το 1953, 20 κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, που είχαν δανείσει χρήματα στη Γερμανία κατά την προναζιστική Δημοκρατία της Βαϊμάρης και μετά το 1945, συμφώνησαν να μειώσουν το χρέος της Δ. Γερμανίας κατά το ήμισυ. …Με τη συγκατάθεση όλων των μερών, η συμφωνία του Λονδίνου και οι διαδοχικές τροποποιήσεις της, κατέστησαν τη Γερμανία ισότιμη με τους πιστωτές της»…
Ακούει κανείς;
ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
-mail: gpapagian3@yahoo.gr