ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΟΤΖΙΑ ΠΟΥ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ. Ο ΝΙΚΟΣ ΚΟΤΖΙΑΣ ΗΤΑΝ ΣΤΕΝΟΣ ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΓΑΠ!

Αρμονία των ουρανών –Δημοκρατία της Ανυπακοής και ο τζαμπατζής...

Του Νίκου Κοτζιά


Στο κείμενο της προηγούμενης εβδομάδας έδειξα πώς τόσο η παράδοση της άμεσης δημοκρατίας στην Αθήνα, όσο και οι επιταγές του νεοελληνικού συντάγματος αντιμετωπίζουν την απέλπιδα αντίσταση της ελληνικής κοινωνίας στα καμώματα της τρόικας ως δικαίωμα και υποχρέωση του Καλού και Νόμιμου πολίτη. Όπως δείχνω στη συνέχεια, το ίδιο συμπέρασμα μπορεί να εξάγει κανείς από την μακρά ιστορία της Κίνας αλλά και των δυτικών φιλελεύθερων παραδόσεων. Με βάση όλα αυτά, αξιολογώ εντέλει το «κίνημα των τζαμπατζήδων»-διοδίων.

Η αρμονία των ουρανών και οι άρχοντες – Η περίπτωση της Κίνας

Όταν ο ευρωπαϊκός διαφωτισμός, από τον Βολτέρο μέχρι τον Καντ, πρόβαλλαν τις φιλελεύθερες ιδέες τους, αντιμετώπιζαν την ειρωνεία των κρατούντων. Δύο ήταν τα κύρια συντηρητικά επιχειρήματα του απολυταρχισμού. Το πρώτο ότι δεν μπορεί να υπάρξει ανθρώπινη κοινωνία, προϊόν θεϊκών επιλογών και ενεργειών, που να λειτουργεί με την εκκλησία διαχωρισμένη από την κοσμική εξουσία. Το δεύτερο, ότι...Σε αυτά τα δύο επιχειρήματα του απολυταρχισμού, ο διαφωτισμός απάντησε επικαλούμενος ένα ιστορικό προηγούμενο, την Κίνα. Το κράτος το οποίο ήταν διαχωρισμένο από τη θρησκεία, ενώ δημόσιες θέσεις και αξιώματα δεν ήταν κληρονομικά.

ο θεός δημιούργησε τις όποιες κοινωνικές ανισότητες. Ανέθεσε την εκπροσώπησή του στον «θεόσταλτο» μονάρχη και στις «αριστοκρατικές γενιές».

Στην Κίνα μετά τους διωγμούς σε βάρους του Βουδισμού στον 9ο μ.Χ. αιώνα, που είχε εισαχθεί από την Ινδία, τα θρησκευτικά αισθήματα τέθηκαν στο περιθώριο του δημόσιου βίου. Ο αυτοκράτορας δεν ήταν «πια» απεσταλμένος του Θεού. Ο αυτοκράτορας όφειλε να φέρνει «την κοινωνία σε αρμονία με τον Ουρανό». Να συμβάλλει στην εκπαίδευση των υπηκόων του. Στον «αρμονικό δημόσιο βίο». Προς τον σκοπό αυτό, διέθετε μέχρι και τα μέσα του 17ου αιώνα την καλύτερη κρατική διοίκηση. Το προσωπικό της ήταν από το 122 μ.Χ. απόφοιτοι κρατικών σχολών δημόσιας διοίκησης χωρισμένων σε τρεις βαθμίδες. Η κατάληψη μιας δημόσιας θέσης απαιτούσε ταλέντο και μόρφωση. Επιτυχία σε εξετάσεις. Δεν βασιζόταν σε κάποιο κληρονομικό δικαίωμα.

Ο Κινέζος αυτοκράτορας όφειλε να ανταποκρίνεται μαζί με τους μανδαρίνους στον στόχο της «αρμονίας με τον Ουρανό». Οι κινέζικοι πληθυσμοί είχαν το δικαίωμα ανατροπής του, επαναθέσμισης του αυτοκρατορικού θρόνου, όποτε ο αυτοκράτορας βρισκόταν σε δυσαρμονία με τον Ουρανό, τις ανάγκες και προσδοκίες των Κινέζων. Για αυτό εξάλλου, όλοι οι Κινέζοι αυτοκράτορες που καθιέρωσαν μια νέα δυναστεία εξουσίας, ανέβηκαν στον θρόνο ύστερα από επαναστάσεις, κατά κανόνα αγροτικού χαρακτήρα, των οποίων ήταν ηγέτες. Από την Αθήνα του Περικλή και της αυτοθέσμισης μέχρι την Κίνα της «αρμονίας των ουρανών», όλες οι κοινωνίες με υψηλό πολιτισμό «γέννησαν» και αναγνώριζαν το δικαίωμα της αντίστασης ως ένα «φυσικό» και κοινωνικό δικαίωμα.

Η δημοκρατία – η ανυπακοή και ο φιλελευθερισμός

Η ανυπακοή έναντι αυτών που παραβιάζουν το σύνταγμα, τα δικαιώματα του πολίτη, την αρμονία με τον ουρανό, ενσωματώθηκε στην παράδοση της ευρωπαϊκής σκέψης, επαναστατικής και φιλελεύθερης. Εντάχθηκε στα δικαιώματα και στις υποχρεώσεις του πολίτη. Σε αυτή τη θεωρία είχα αφιερώσει το βιβλίο μου «Κράτος και Πολιτική» (εκδόθηκε σε «ανύποπτη εποχή», το 1993). Σε αυτό έδειχνα πώς ο πατέρας του σύγχρονου πολιτικού φιλελευθερισμού, Λοκ, προέτρεπε τον πολίτη να αντισταθεί σε παράνομες εξουσίες, αλλά και σε παράνομες επιλογές μιας νόμιμης εξουσίας. Επιπλέον, υποστηρίζω, ότι είναι διττά νόμιμη η αντίσταση σε παρανομίες μιας εξουσίας που πιστεύει ότι ακόμα και αν είναι εκλογική μειοψηφία μπορεί με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που της παρέχουν άδικοι εκλογικοί νόμοι, να κάνει ότι θέλει. Μια τέτοια αντίληψη παραγνωρίζει τα δικαιώματα της πλειοψηφίας στην κοινωνία. Στο βαθμό δε, που δεν την λαμβάνει υπόψη, τότε είναι σχεδόν αναμενόμενο, ότι η πλειοψηφία θα βρει τρόπους να αντιδράσει και να διεκδικήσει το δικαίωμα έκφρασης έναντι «της δικτατορίας του εκλογικού νόμου». Για αυτό θα ήταν πιο σοφό σε μια κυβέρνηση, όταν η πολιτική της βάση είναι περιορισμένη, να ακολουθεί μια πολιτική συνεννόησης και συναίνεσης και όχι αυξανόμενου αυταρχισμού.

Η υπεράσπιση του δικαιώματος έκφρασης της πλειοψηφίας, καθώς και το δικαίωμα οποιασδήποτε ομάδας να καταστήσει τον εαυτό της πλειοψηφία είναι μια θεμελιακή αρχή της δημοκρατίας. Τα προβλήματα με αυτά τα δύο δικαιώματα, δεν προκύπτουν από κάποια κατάχρησή τους, όπως φαίνεται να πιστεύει η κυβέρνηση, αλλά, αντίθετα, όποτε αυτά δεν μπορούν να εξασκηθούν και να αποκτήσουν δημόσιο ακροατήριο. Στις σημερινές συνθήκες, επί παραδείγματι, όταν τα κρατικά μέσα και τα μεγάλα ΜΜΕ αποσιωπούν ή υβρίζουν τις απόψεις των δυνάμεων που σήμερα αντιστέκονται στην κυβέρνηση, τότε είναι φυσιολογικό οι έχοντες διαφορετική γνώμη και συμφέροντα να βρίσκουν καινούργιες μορφές αντίστασης, όπως δείχνει πριν από όλα το παράδειγμα των διοδίων.

Διόδια – ανυπακοή και τζαμπατζήδες

Οι έχοντες δικαίωμα να εισπράττουν καθημερινά ζεστό χρήμα στα διόδια, καθώς και η κυβέρνηση, έχουν επιστρατεύσει όλα τα μέσα προκειμένου να αποδείξουν ότι οι μη πληρώνοντες τα διόδια είναι τζαμπατζήδες, και άρα εχθροί της κοινωνίας. Αξιοποιούν τον όρο τζαμπατζής, όρος προερχόμενος από την τουρκοκρατία, προκειμένου να αποδείξουν ότι όποιος δεν πληρώνει τα διόδια, ουσιαστικά επιθυμεί να χρησιμοποιεί δημόσιο αγαθό τζάμπα και κατά προέκταση σε βάρος του κοινωνικού συνόλου που θα κληθεί να πληρώσει τα σπασμένα, δηλαδή, τα νέα ελλείμματα. Μάλιστα, γίνεται προσπάθεια να ταυτιστεί η μη πληρωμή διοδίων με κάθε είδους άλλη άρνηση, προκειμένου να συγκαλυφτεί η ουσία της συγκεκριμένης υπόθεσης.

Καταρχάς, ο πραγματικός τζαμπατζής είναι εκείνος ο ιδιώτης που εισπράττει, χάρη σε δυνατότητα ελέγχου παραχωρημένου δημόσιου αγαθού. Εξουσία ουσιαστικά παράνομη. Διότι όταν ο μεγαλοεργολάβος λαμβάνει δικαίωμα είσπραξης επί έργου που δεν έχει επιτελέσει, τότε είναι εκείνος ο οποίος αξιοποιεί δημόσιο αγαθό προς ίδιο όφελος και ουσιαστικά τζάμπα.

Δεύτερον, τζαμπατζήδες θα είναι όσοι θα καρπωθούν τα αποτελέσματα των αγώνων εκείνων που σήμερα διαμαρτύρονται. Ο όρος τζαμπατζής, πέραν της τουρκικής του προέλευσης χρησιμοποιείται στην Πολιτική Επιστήμη προκειμένου να αναδειχτεί το γεγονός ότι εκείνοι που διεκδικούν μια αλλαγή, εφόσον ικανοποιηθεί η διεκδίκηση τους, είναι λιγότεροι από εκείνους που τελικά καρπώνονται το θετικό αποτέλεσμα της διεκδίκησης. Από αυτή την σκοπιά η ανακοίνωση της κυβέρνησης ότι θα λάβει μέτρα μείωσης των διοδίων αποτελεί χαρακτηριστική περίπτωση αυτού του επιστημονικού παραδείγματος.

Πρόκειται, λοιπόν, για μέγιστη υποκρισία, όταν καταβάλλεται προσπάθεια να αναδειχτεί το κίνημα «δεν πληρώνω» διόδια σε υπεύθυνο για την κατηφόρα της χώρας. Εδώ αναστρέφεται η πραγματικότητα. Το γεγονός, δηλαδή, ότι αυτό το κίνημα, συνειδητό, δημόσιο και αιτιολογημένο, δεν έφερε τη χώρα εδώ που ήρθε, αλλά γεννήθηκε ως κίνημα που αντιστρατεύεται αυτούς που έφεραν τη χώρα εδώ που την έφεραν. Οι τελευταίοι προσπαθούν ακόμα και σε συνθήκες κρίσης που οφείλεται σε αυτούς, να εξάγουν κέρδη από αυτές τις καταστάσεις «καθ’ υπέρβαση» και κατά παρέκκλιση από τον θεμελιακό νόμο.

Η ατιμωρησία των μεγάλων εγκλημάτων χρήματος και ηθικής προκαλεί. Σε αυτή την πρόκληση αντιδρούν οι πολίτες. Η κυβέρνηση, όμως, καθώς και τα φερέφωνά της, δεν το κατανοεί αυτό. Εγκλωβίζεται έτσι σε αυταρχικές αντιλήψεις. Αντιλήψεις που απαγορεύουν την διεκδίκηση του δικαίου από τους πολλούς, ενώ οι λίγοι διαλογίζονται με την κυβέρνηση ακόμα και για την παραβίαση του Συντάγματος. Και είναι ορισμένα από τα διόδια παράνομα και με τους ελληνικούς και με τους ευρωπαϊκούς νόμους.

Τέλος, ο πραγματικός τζαμπατζής είναι οι μεγάλες εταιρείες εργολαβίας οι οποίες έχουν ιδιοποιηθεί το κράτος με τρόπο όπως σε καμιά άλλη χώρα του δυτικού κόσμου. Για να εξηγούμε. Όλα τα δυτικά κράτη λειτουργούν προς όφελος των ισχυρών με την έννοια ότι εξυπηρετούν την αναπαραγωγή του συστήματος. Όμως, προκειμένου να εξυπηρετηθεί το σύστημα, υπάρχουν κανόνες. Όποιος τους παραβιάζει, ακόμα και αν ανήκει στο σύστημα, τιμωρείται. Έτσι έκλεισε η ENRON στις ΗΠΑ, κρατικοποιήθηκαν τράπεζες, πήγαν φυλακή τραπεζίτες, καθαιρέθηκαν γερουσιαστές. Μόνο στην Ελλάδα το κράτος αντί να διασφαλίζει τους όρους ύπαρξης του συστήματος, εξυπηρετεί 5-6 τραπεζίτες και άλλους τόσους εργολάβους. Μόνο στην Ελλάδα μπορούν και διαθέτουν 10 οικογένειες ένα κράτος στην προσωπική τους υπηρεσία. Και αν αυτό δεν είναι τζαμπατζισμός στο πολύγωνο, τότε δεν υπάρχει τίποτα τζάμπα, ούτε καν ο αέρας.


Το Σχόλιο

Αυξήθηκε το 2010 το γερμανικό δημόσιο χρέος στα 2 τρισεκατομμύρια Ευρώ. Το μεγαλύτερο κονδύλι δόθηκε για τη διάσωση της τραπέζης Μονάχου, Hypo Real Estate. Διάσωση που κόστισε στο γερμανικό δημόσιο 189,6 δισεκατομμύρια. 70% περισσότερα, από όσα δανείστηκε η Ελλάδα. Με άλλα λόγια, η διάσωση των 4 μεγαλύτερων γερμανικών τραπεζών από τα προβλήματα που θα προέκυπταν εάν η Ελλάδα χρεοκοπούσε κόστισε πολλαπλά λιγότερο στη Γερμανία από ότι η διάσωση μιας μικρής τοπικής τράπεζας. Και, όμως, η κυβέρνηση για άλλη μια φορά πήγε στο Βερολίνο με τα χέρια κάτω.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΙΜΗ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΟΥ ΔΣ

Στην απογευματινή συνεδρίαση του Δ.Σ. πρόκειται ουσιαστικά να ολοκληρωθεί το διοικητικό σχήμα του δήμου για τα επόμενα 2,5 χρόνια. Συγκεντρώσαμε πληροφορίες από τις παρατάξεις και θα έχετε πάλι πρώτοι, υπεύθυνη ενημέρωση.

Τα Νομικά Πρόσωπα πλέον - ελέω Καλλικράτη - είναι 2.

Στο Νομικό Πρόσωπο που ασχολείται με την κοινωνική πολιτική (ΣΚΕΠΙ, ΚΑΠΗ, Κοινωνική Υπηρεσία κλπ) το σχήμα φαίνεται να έχει κλειδώσει με πρόεδρο τον Γιάννη Λαδόπουλο και Αντιπρόεδρο την - πρώτη σε σταυρούς δημοτική σύμβουλο - Ελένη Νιώτη.

Στον ΟΝΑ (Αθλητισμός, Πολιτισμός, Νεολαία) φαίνεται ότι η απομάκρυνση του Μάκη Κατσαφάδου έχει κλειδώσει - εκτός έκπληξης της τελευταίας στιγμής. Η θέση ήταν καπαρωμένη από τον Ηλία Ντάβαρη αλλά όπως ήδη σας ενημερώσαμε κάτι στράβωσε την συμφωνία και τώρα περιμένουμε όλοι με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την πρόταση του κου Κουράση. Ο ελιγμός της επιλογής του Δημάρχου να είναι ο ίδιος Πρόεδρος δεν ξέρουμε αν μπορεί να εκτονώσει την κατάσταση. Πιθανότερη αντιπρόεδρος η Τζίνα Πούλου.

Από την αντιπολίτευση τα πράγματα είναι καθαρά, αφού η Λούλα Καρατζά έχει θέσει έναν καθαρό όρο για την συμμετοχή της παράταξης του ΚΚΕ στα όργανα διοίκησης: 11 τουλάχιστον θέσεις στα Δ.Σ. στην αντιπολίτευση ώστε να κατανεμηθούν: Στάθης 3 και όλοι οι άλλοι από δύο. (ΔΙΚΑΙΗ ΠΡΟΤΑΣΗ).
Ο Γιώργος Κουράσης απάντησε ότι δίνει 10 θέσεις στην αντιπολίτευση. Αν επιμείνει η κα Καρατζά μιλάει για αποχώρηση της παράταξής της, κάτι που αν συμβεί θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις.

Τέλος για την θέση του Συμπαραστάτη, τα έχουμε γράψει:

Ο Δήμαρχος, από τα μέσα Ιανουαρίου ξεκίνησε να συγκαλεί ΕΠΙΣΗΜΑ την διαπαραταξιακή επιτροπή σε επίπεδο επικεφαλής - όπως βεβαιώνουν ΟΛΟΙ οι επικεφαλής των παρατάξεων της αντιπολίτευσης που μιλήσαμε (πλην βέβαια ενός που δεν μιλάμε).
Στην πρώτη συνεδρίαση έκανε την αρχική του πρόταση, την οποία "έκαψε" από λάθος τακτική, όπως ο ίδιος παραδέχτηκε στην τελευταία συνεδρίαση της διαπαραταξιακής, την περασμένη εβδομάδα, όταν πρότεινε το Νίκο Πρασσά.

Η συνεδρίαση της διαπαραταξιακής, με αυτό το θέμα, πριν την προκήρυξη της θέσης - όπως προβλέπει ο νόμος - και η ανοικτή παραβίαση προβλέψεων του νόμου από τον ίδιο τον Δήμαρχο (αφού κατέθεσε πρόταση ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΚΗΡYΞΕΙ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙ ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ) δείχνει ΚΑΙ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ, όπως και σε όλους τους Δήμους, ότι η εξουσία ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΕΛΕΓΧΟ ΚΑΙ ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ και αυτό είναι μήνυμα και προς τον Γιάννη Ραγκούση που έφτιαξε ένα νόμο καλών προθέσεων σε μια κοινωνία ΚΟΥΤΟΠΟΝΗΡΙΑΣ και ΚΛΕΙΣΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ. (βλέπετε παλαιότερο άρθρο μας για τον Καλλικράτη).

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΥΧΑΙΟ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΣΕ 5 ΔΗΜΟΥΣ ΕΧΕΙ ΕΚΛΕΓΕΙ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ!

Πάντως η επιλογή να επιβληθεί ΑΝΟΙΚΤΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ στα δημοτικά συμβούλια - όπως συζητείται - για να ψηφίζουν οι δημοτικοί σύμβουλοι υπό τον φόβο της διαγραφής σε ψηφοφορία που αφορά ΘΕΣΜΟ ΜΕ ΤΕΤΟΙΟ ΣΟΒΑΡΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ θα είναι ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ.

Τώρα επί των κουκιών : Είναι πλέον σχεδόν διασταυρωμένο ότι Παττακός και Πανταζής θα στηρίξουν το Νίκο Πρασσά. Άρα 25+3= 28 ψήφοι ΕΚΛΕΓΟΥΝ το Νίκο Πρασσά. Η κα Καρατζά δεν συμμετέχει στη διαδικασία, ο Στάθης ψηφίζει Πράσσο, ο Σίμος Ρούσσος απέσυρε τη κα Ρήγα και στηρίζει την κα Αθανασάτου - που πρότεινε ο κος Παττακός αλλά την στηρίζει στον πρώτο γύρο, στηρίζοντας τον κο Πρασσά στον δεύτερο  (Παιχνιδάκια για παιδάκια).

Τι βγάζει η σούμα; Αν πειθαρχήσουν οι 24 από τους 25 συμβούλους της πλειοψηφίας ο πρώτος Συμπαραστάτης του Δημότη και των Επιχειρήσεων στο Χαλάνδρι θα είναι ο Νίκος Πρασσάς.


ΥΓ: ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΜΕ email ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΑΝΕΒΑΣΟΥΜΕ ΑΜΕΣΩΣ.

ΟΛΕΣ ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΕΛΘΕΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΠΙΚΕΦΑΛΗΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΟΤΣΕΚΑΡΙΣΜΕΝΕΣ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΜΕ ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ! ΦΤΑΙΝΕ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ! ΣΥΝΕΝΟΗΘΗΚΑΜΕ;;;

ΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΕ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΕ ΤΕΧΝΙΚΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ; ΤΟ ΘΕΜΑ ΜΑΣ ΕΣΤΕΙΛΕ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ.

Αληθεύει;;;

Κυριακή, 27 Φεβρουαρίου 2011

Έχουν καταλάβει πεζοδρόμιο στο Χαλάνδρι

Στην οδό Παλαιολόγου 35 Α και Μιλτιάδου 2 στο Χαλάνδρι υπάρχει μια οικοδομή η οποία έπαψε να κατασκευάζεται τον Νοέμβριο 2008, σχεδόν 3 χρόνια τώρα...Επί της οδού Μιλτιάδου έχει καταλάβει ΟΛΟΚΛΗΡΟ το πεζοδρόμιο το οποίο έχει κλείσει με ΣΥΡΜΟΤΟΠΛΕΓΜΑ.

Αποτέλεσμα της αυθαίρετης κατάληψης του πεζοδρομίου είναι να εκτίθενται σε κίνδυνο πεζοί οι οποίοι αναγκάζονται να περπατούν στο δρόμο.

Η ιδιοκτήτρια της οικοδομής έχει αφαιρέσει και την πινακίδα με τον αριθμό άδειας της οικοδομής για ευνόητους λόγους.

Απο τα λεγόμενα της γειτονιάς η κυρία έχει ΙΣΧΥΡΕΣ διασυνδέσεις και στο ΔΗΜΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ και στις δημίσιες υπηρεσίες αποτέλεσμα να κάνουν όλοι το κορόϊδο.

Μήπως έχει ο νέος δήμαρχος την ευγενή καλοσύνη να ασχοληθεί με το θέμα της κας ΣΥΜΒΟΛΑΙΟΓΡΑΦΟΥ ?

ΦΟΒΕΡΟΣ!

ΔΙΟΡΘΩΣΑΜΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΗ ΑΝΑΡΤΗΣΗ

"Δεν απορρίφθηκα από τις άλλες παρατάξεις απλά έγινε μια διερευνητική συζήτηση με πρωτοβουλία του Δημάρχου κου Κουράση, την οποία διέκοψα με δική μου πρωτοβουλία αφού δεν με ενδιέφερε η θέση του Συμπαραστάτη του Δημότη".

Αυτό μας εξήγησε, ο Βασίλης Κουνέλης, διαμαρτυρόμενος για την "ανακρίβεια" της πληροφορίας που δημοσιεύσαμε.

Διορθώσαμε την - ανακριβή - ανάρτηση όπως μας ζήτησε ο παλιός φίλος Βασίλης Κουνέλης.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ! ΟΙ ΙΡΛΑΝΔΟΙ ΟΔΗΓΟΥΝ ΤΗΝ ΜΟΥΣΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΑΣ.

ΕΧΟΥΜΕ ΠΡΟΤΑΣΗ:

ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Ο ΥΠΟΨΗΦΙΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (ή κάνας κατιών συγγενής του!)

Εμείς κάνουμε χορηγία την ........

ΑΦΙΣΟΚΟΛΛΗΣΗ!

ΕΚΛΕΓΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Ο ΝΙΚΟΣ ΠΡΑΣΣΑΣ;

Στην σημαντικότερη - μη άμεσα αιρετή, νέα θέση στους Ο.Τ.Α, που θεσμοθέτησε ο Καλλικράτης - αυτή του Συμπαραστάτη του Δημότη και των Επιχειρήσεων, ο δήμαρχος Χαλανδρίου Γιώργος Κουράσης έχει προτείνει τον παλιό δημοτικό σύμβουλο, αντιδήμαρχο επί δημαρχίας Παττακού κο Νίκο Πρασσά.

Η εκλογή ή όχι του Νίκου Πρασσά εξαρτάται από την συνοχή της παράταξης της πλειοψηφίας, αφού, παρά τις γνωστές και βαρετές πλέον, επικοινωνιακές στρακαστρούκες του, ο κος Παττακός στην δεύτερη ψηφοφορία δεν μπορεί να αρνηθεί την στήριξη στον φίλο, κουμπάρο και συνεργάτη του.

Ο Στάθης Ανδρεόπουλος προτείνει τελικά τον κο Πράσσο  αντί του Μπάμπη Παπαϊωάννου ως εκείνο το πρόσωπο που έχει εγνωσμένο και αποδεδειγμένο κύρος στην πόλη, όπως επιτάσσει ο νόμος για την αυτοδιοίκηση.

Πάντως σε γύρω δήμους που ελέγχονται από τη ΝΔ φαίνεται ήδη να διαμορφώνεται τάση να απαξιώνεται ο νέος θεσμός και να οδηγείται - προσχεδιασμένα - η διαδικασία σε αδιέξοδο ώστε οι διοικήσεις  να μην έχουν τέτοια ενοχλητικά θεσμικά εμπόδια μες τα πόδια τους και να ασκούν την - ελέω 15% του εκλογικού σώματος - εξουσία τους.

Πρασσάς ή Πράσος λοιπόν;
Η Δευτέρα θα έχει ενδιαφέρον.

ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΟΝΑ Ο ΗΛΙΑΣ ΝΤΑΒΑΡΗΣ!

Την απόφασή του να του αναθέσει την αντιπροεδρία και όχι την προεδρία του ΟΝΑ - με πρόεδρο τον ίδιο τον δήμαρχο κο Γιώργο Κουράση - ανακοίνωσε στον κο Ντάβαρη ο κος Κουράσης την Παρασκευή παρουσία αρκετών συνεργατών του.

Το τι ακολούθησε δεν περιγράφεται. Ο δήμος σηκώθηκε στον αέρα.
Ο Ηλίας Ντάβαρης δεν δέχτηκε με τίποτα να υποβαθμιστεί και ... ανέβηκε στα κεραμίδια.

Ο Ηλίας Ντάβαρης μιλάει ανοικτά για υπαναχώρηση από προεκλογικές πολιτικές συμφωνίες και δεσμεύσεις του δημάρχου ακόμα και απέναντι στον πρόεδρο του ΛΑΟΣ κου Καρατζαφέρη, ο οποίος έδωσε την στήριξή του κόμματός του, στον Γιώργο Κουράση με την δέσμευσή του ο Ηλίας Ντάβαρης να είναι επί τετραετία στο ηγετικό σχήμα του δήμου.

Η συνέχεια επί της οθόνης ....

ΜΥΛΟΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Η συνεδρίαση του Δ.Σ. της Δευτέρας θα είναι απολύτως καθοριστική για την τετραετία Κουράση. Το παρασκήνιο οργιάζει και αν γράφαμε τα μισά από όσα έρχονται καθημερινά στα αφτάκια μας θα μιλάγαμε ήδη για ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΚΛΙΜΑ στον δήμο, που δεν μαζεύεται με τίποτα.

Όμως έχουμε δηλώσει ότι κάνουμε ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ και όχι ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Αυτό σημαίνει ότι ΚΑΤΑΓΡΑΦΟΥΜΕ ή ΔΗΜΟΣΙΟΠΟΙΟΥΜΕ ΓΕΓΟΝΟΤΑ και όχι παρασκήνιο. Αυτό το λέμε για όσους ζητούν να δημοσιοποιήσουμε διαροές τους ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΟΥΝ. Αυτά αδέλφια αλλού, εμείς δεν είμαστε χθεσινοί. Και όταν αναρτήσουμε κάτι θα είναι ΤΡΙΠΛΟΤΣΕΚΑΡΙΣΜΕΝΟ, ΜΕ ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΟ και θα είμαστε έτοιμοι να το υπερασπίσουμε και στο δικαστήριο.

Παιχνιδάκια πολιτικάντηδων εδώ δεν παιρνάνε. Με ονοματεπώνυμο, διεύθυνση και υπογραφή, ό,τι θέτε.

ΑΝΕΚΔΟΤΟ - ΓΝΩΣΤΟ ΑΛΛΑ ΚΟΡΥΦΑΙΟ. ΚΑΛΟ Σ-Κ!

Ένας Λαγός είχε την παράξενη συνήθεια να ρεμβάζει πάνω σ ένα δένδρο. Η συμπεριφορά του παραξένευε τα άλλα ζώα που τον ρωτούσαν τι κάνει εκεί πάνω.

Πέρναγε η αρκούδα;
-Τι κάνεις Λαγέ εκεί πάνω;
-Ε! ...τι να κάνω αρκούδα μου; Τρώω το χορταράκι μου, πίνω το γάργαρο νεράκι μου κι άμα μου κάνει κέφι, "π***ω" και το Λιοντάρι!...
Η Αρκούδα φρίκαρε, αλλά δεν είπε τίποτα...
Ο Λαγός όμως το χαβά του : Όποιο ζώο πέρναγε και τον ρωτούσε , έλεγε το ποίημα του...."Τρώω το χορταράκι μου , πίνω το γάργαρο νεράκι μου, έ!.. κι άμα μερακλωθώ, "π***ω" και το Λιοντάρι!..."
Βεβαίως ο απόηχος αυτής της αήθους συμπεριφορά δεν άργησε να φθάσει και στα αυτιά του Βασιλιά της ζούγκλας!...Μια και δύο λοιπόν πάει και βρίσκει το Λαγό....
-Τι κάνεις Λαγέ εκεί πάνω;
-Τι να κάνω Βασιλιά μου; Τρώω το χορταράκι μου, πίνω το γάργαρο νεράκι μου, έ!...λέμε και καμιά μ****α να περάσει η ώρα!.....

ΠΑΡΕΞΗΓΗΣΗ! Ο ΝΙΚΟΣ ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΖΕΙ ...

Αγαπητέ κ.εκδότη

Δημοσιεύσατε πρόσφατα Ανακοίνωση του Νίκου Πανταζή με τίτλο «περί ανταρτών» όπως αντικειμενικά κάνετε πάντα. Στην συγκεκριμένη ανακοίνωση με λάθος δικό μας εκ παραδρομής προστέθηκε η φράση (Λόγω Εφορίας) που δεν έχει σχέση με το θέμα δεν έχει συμπεριληφθεί στην αντίστοιχη δημοσιοποίηση στο Blog είναι άδικη για όλους όσους υποστήριξαν την παράταξη του κ Ανδρεόπουλου και πιθανά να δημιουργήσει παρεξηγήσεις και για μη πολιτικά πρόσωπα των οποίων την τιμή και υπόληψη δεν είχαμε κανένα λόγο να αμφισβητήσουμε, πολύ περισσότερο να τους εμπλέξουμε στην πολιτική αντιπαράθεση στο Δημοτικό επίπεδο.

Με εκτίμηση Νίκος Πανταζής

ΑΝΑΒΟΛΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
210 6860730, 210 6860740
http://www.halandri.gr/
email: press@halandri.gr

Χαλάνδρι, 25 Φεβρουαρίου 2011

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η αποκριάτικη εκδήλωση της 27ης Φεβρουαρίου 2011 στην Κεντρική Πλατεία του Χαλανδρίου και ώρα 11:00 έως 14:00, αναβάλλεται για το επόμενο Σάββατο 5 Μαρτίου 2011 την ίδια ώρα, λόγω της επιδείνωσης του καιρού.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΑΠΟΚΡΙΕΣ 2011 - ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

ΜΙΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΜΕ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ

Η «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου» και το «Ενα καράβι για τη Γάζα» σας προσκαλούν στην Εκδήλωση - Συζήτηση τη Δευτέρα 28 Φεβρουαρίου 2011 19.30' στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Χαλανδρίου (Αντιγόνης και Δαναϊδων), με θέμα:

Η ΑΡΑΒΙΚΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ

ΟΜΙΛΗΤΕΣ:

ΒΑΓΓΓΕΛΗΣ ΠΙΣΣΙΑΣ Γραμματεία «Ενα καράβι για τη Γάζα»
ΙΣΜΑΤ ΣΑΜΠΡΙ πρώην επιτετραμμένος της Παλαιστινιακής Αρχής
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ Δημοσιογράφος

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ

             

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΜΗΜΑ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑΣ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝ

Χαλάνδρι,   24/02/2011  Α.Π. :   3013

                                                                                                            6^η

         ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ   --------

                                                                                                        - 2011

Ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου σας καλεί σε συνεδρίαση του Σώματος στο Παλαιό Δημαρχείο (Γρ. Γυφτόπουλου 2), την 28^η Φεβρουαρίου, ημέρα Δευτέρα και ώρα 17:00 να συζητήσουμε και να αποφασίσουμε σχετικά με τα παρακάτω θέματα:

  Α/Α                                                         Θ Ε Μ Α Τ Α

1.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για συγκρότηση Δημοτικής Επιτροπής Διαβούλευσης, σύμφωνα με το άρθρο 76 του Ν. 3852/10.

2.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για κατάργηση της Δημοτικής Κοινωφελούς Επιχείρησης ‘Δ.Ε.Π.Α.Χ’, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 262 του Δ.Κ.Κ.

3.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για συγχώνευση των Ν.Π.Δ.Δ. ‘Σ.Κ.Ε.Π.Ι’, ‘ΠΑΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ’ και ‘Κ.Α.Π.Η.’, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 103 του Ν. 3852/10 και του άρθρου 240  του Δ.Κ.Κ.

4.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για συγχώνευση των Ν.Π.Δ.Δ. ‘Ο.Ν.Α.’ και ‘ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΦΙΛΑΡΜΟΝΙΚΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ’, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 103 του Ν. 3852/10 και  του άρθρου 240  του Δ.Κ.Κ.

5.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για συγχώνευση των σχολικών επιτροπών α΄βάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Χαλανδρίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 103 του Ν. 3852/10.

6.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για συγχώνευση των σχολικών επιτροπών β΄βάθμιας εκπαίδευσης του Δήμου Χαλανδρίου, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 103 του Ν. 3852/10.

7.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για ορισμό μελών Διοικητικών Συμβουλίων  των νεοσυσταθέντων Ν.Π.Δ.Δ., σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 103 του Ν. 3852/10 και του άρθρου 240 του Δ.Κ.Κ.

8.    Συζήτηση και λήψη απόφασης για έγκριση της υπ΄αριθμ. 1/2011 απόφασης Διοικητικού Συμβουλίου του Ν.Π.Δ.Δ. ‘Παιδικοί και Βρεφονηπιακοί Σταθμοί’ Δήμου Χαλανδρίου, που αφορά στην πρόσληψη προσωπικού διαφόρων ειδικοτήτων με σύμβαση ορισμένου χρόνου και σύμβαση μίσθωσης έργου.

9.    Επιλογή ‘Συμπαραστάτη του Δημότη και της Επιχείρησης’ και λήψη σχετικής απόφασης σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 77 του Ν. 3852/10.

Αρμόδιος κλητήρας του Δήμου μας παραγγέλλεται να επιδώσει αυτή την πρόσκληση προς όλα τα μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου και τον Δήμαρχο.

Χαλάνδρι 24/02/2011

  

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Δ.Σ.

                                                                              ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ν. ΘΕΟΔΩΡΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ

ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

                                                                                     

Χαλάνδρι 25/2/2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Την Πέμπτη 24 Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε το πρώτο Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου μας, υπό τη νέα του σύνθεση.

Κατόπιν μιας ανοιχτής διαδικασίας και διεξαγωγής ενός δημιουργικού διαλόγου τα νέα μέλη του Δ.Σ συγκροτήθηκαν σε σώμα.

Στη μυστική ψηφοφορία αναδείχθηκαν:

Πρόεδρος:                  Αλέκος Βαρβέρης.

Αντιπρόεδρος:           Μαρία Κουκούμα.

Γραμματέας:               Γιώργος Ανδρεδάκης

Ταμίας:                       Δημήτρης Καραγιώργος

Μέλη (αλφαβητικά):   Αντώνης Αμολοχίτης

                                  Ακης Γκόγκος

                                  Πέτρος Χριστοδούλου.

Με την ευκαιρία αυτή θέλω να ευχηθώ σε όλα τα νέα μέλη καλή δύναμη και να εξάρω το συνάδελφο Άκη Γκόγκο, διότι με τη στάση του διευκόλυνε την ανάδειξη προεδρείου.

                                                                          Ο Πρόεδρος

                                                                   του Συλλόγου Εργαζομένων

                                                                           Αλέκος Βαρβέρης

Υ.Γ Για το επόμενο Δ.Σ (όπως και για κάθε Δ.Σ) οι συνάδελφοι θα ενημερώνονται έγκαιρα για την παρουσία τους, εκτός έκτακτων περιπτώσεων.

ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ Ή ΖΟΥΓΚΛΑ; ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΠΙΟ ΦΙΛΟΞΕΝΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΑΛΑΝΔΡΑΙΟΥΣ;

Έχουμε αποφασίσει - σιγά, σιγά - να συμβάλλουμε στο να αποκατασταθούν κάποιες μεγάλες αδικίες και παρανοήσεις, σχετικές με θέματα του δήμου και να θέσουμε στην κρίση σας μερικά ερωτήματα που μόνο οι δημότες Χαλανδρίου - τελικά - δικαιούνται να κρίνουν. Και αυτό το λέμε γιατί στην πόλη μας κάποιοι θεωρούν ότι δικαιούνται τα .... ΑΓΡΙΑ ΝΑ ΔΙΩΞΟΥΝ ΤΑ ΗΜΕΡΑ.

Ο λόγος που το κάνουμε είναι ότι υπάρχει ΠΟΛΛΗ ΛΑΣΠΗ και ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΜΕΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΠΑΡΑΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ.

Η μάχη αυτή θα είναι δύσκολη και οι αντίπαλοι ισχυροί.

Δεν είμαστε πρωτάρηδες σε αυτά.

Μένει να δούμε αν θα βρούμε συμμάχους σε δυνάμεις της πόλης που γνωρίζουν ότι έχουμε δίκιο ΒΟΥΝΟ ή θα επιλεγεί η σιωπή των βολεμένων!

Πάντως οι "αβόλευτοι" θα καταλάβουν. Και η σύγκρουση που έρχεται - όχι μόνο στο Χαλάνδρι - θα είναι η σύγκρουση των αβόλευτων με τους βολεμένους.

Μένει λοιπόν να δούμε αν στο Χαλάνδρι οι δημότες, οι επιχειρηματίες, οι εργαζόμενοι, οι κάτοικοι έχουν ή όχι το δικαίωμα να υπερασπιστούν την ζωή τους και τα ΝΟΜΙΜΑ συμφέροντά τους στην πόλη ή πρέπει να παραδοθούν στις ορέξεις συμφερόντων που έρχονται από αλλού, ως κατακτητές και σφετεριστές και που χρειάζονται να τους πάρουν τον ζωτικό χώρο.

Να επιβεβαιώσουμε ή να καταρρίψουμε αυτό που μου είπε γνωστός Χαλανδραίος δικηγόρος και αυτοδιοικητικός, ότι "το Χαλάνδρι πλέον κατάντησε μια αφιλόξενη πόλη για τους Χαλανδραίους".

Επειδή πλέον ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΠΛΟΚΗ σε θέματα διοίκησης και επιλογών και αποσυρόμαστε από το τοπικό προσκήνιο, μπορούμε να το κάνουμε. Αυτό θα γίνει με ψυχραιμία και δίνοντας τον χρόνο αλλά και τον χώρο, σε όλους να αντιτάξουν επιχειρήματα, αποδείξεις, θέσεις ΣΕ Ο,ΤΙ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι χρειάζεται. Και με κεντρικό μας στόχο ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΘΟΥΝ ή ΝΑ ΑΠΟΦΕΥΧΘΟΥΝ ΛΑΘΗ, όχι να κοκορομαχήσουμε.

Στην φαινομενικά δικαιολογημένη κριτική του "γιατί τώρα" θα απαντήσουμε συγκροτημένα στην πορεία, πιστεύοντας ότι οι καλόπιστοι θα κατανοήσουν ότι ΥΠΗΡΧΑΝ ΣΟΒΑΡΟΙ ΛΟΓΟΙ να υπερασπιστούμε την ΦΛΥΑ Α.Ε. που ελπίζουμε να μην γίνουν κατανοητοί με τραγικό - για τα έσοδα του δήμου - τρόπο, εάν επικρατήσουν λογικές λαϊκισμού, μικροπολιτικής και αποφυγής πολιτικού κόστους, δηλαδή εκείνες οι λογικές του πολιτικού συστήματος που κατάντησαν την χώρα μας, χώρα υπό κατοχή.

ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΕΔΟΜΕΝΗ  ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ - ΠΟΥ ΤΗΝ ΔΙΑΤΥΠΩΣΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ 2002 - ΟΤΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΠΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΔΗΜΟΥ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΕ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ - ΝΑΙ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ - ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ - ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ.

Η νεοφιλελεύθερη παρεκτροπή αυτής της άποψης είναι το ΟΠΟΙΟΣ ΔΩΣΕΙ ΤΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ συνεργαζόμαστε. Διότι είναι γνωστό ότι αυτό ευνοεί τα μεγαλύτερα συμφέροντα! Που τάζουν πολλά και τελικά δεν δίνουν τίποτα, αφού όλα παραπέμπονται σε αποφάσεις δικαστηρίων που βγαίνουν μετά από 30 χρόνια - ζωή σε μας.

Και ξεκινώντας τα θεματάκια μας θέτουμε ένα ερώτημα προς προβληματισμό: Είναι σωστό, ηθικό, δίκαιο αλλά και νόμιμο με βάση το νόμο περί αθέμιτου ανταγωνισμού ένας Χαλανδραίος να πληρώνει για το ίδιο πράγμα που αγοράζει από τον δήμο Χαλανδρίου ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ από έναν μη Χαλανδραίο ή είναι σωστό και δίκαιο ο Δήμος να δίνει ένα προνόμιο παραπάνω σε έναν Χαλανδραίο επιχειρηματία που πληρώνει δημοτικά τέλη στο Χαλάνδρι και όχι στον ... Άλιμο.

Το ερώτημα δεν είναι ρητορικό. Το αφήνουμε προς επεξεργασία σε όποιον θέλει να ασχοληθεί και θα γίνουμε πιο συγκεκριμένοι σε επόμενη ανάρτηση.

Ο ΑΛΕΚΟΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ ΝΕΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΕΙΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Στην διαδικασία συγκρότησης σε σώμα που έγινε πριν λίγη ώρα νέος Πρόεδρος του Σωματείου Εργαζομένων του Δήμου εκλέχτηκε ο Αλέκος Βαρβέρης.

Αντιπρόεδρος η Μαρία Κουκούμα, γραμματέας ο Γ. Ανδρεαδάκης και Ταμίας ο Δημήτρης Καραγιώργος.

Απλά μέλη του Δ.Σ. έμειναν ο επί πλέον της δεκαετίας Πρόεδρος Αντώνης Αμμολοχίτης και οι Α. Γκόγκος και Π. Χριστοδούλου.

Η εκλογή Βαρβέρη έγινε στη δεύτερη ψηφοφορία. Στην πρώτη είχαν θέσει υποψηφιότητα - εκτός του νέου Προέδρου, ο απερχόμενος Αντώνης Αμμολοχίτης και ο Άκης Γκόγκος. Έλαβαν αντίστοιχα 3-1 και 2 ψήφους. Στην δεύτερη ψηφοφορία και μετά την εμμονή του κου Αμμολοχίτη να παραμείνει υποψήφιος, παρά του ότι στην πρώτη ψηφοφορία πήρε μόνο την ψήφο του ο Άκης Γκόγκος αποσύρθηκε και έγινε ψηφοφορία μεταξύ του Αλέκου Βαρβέρη και του Αντώνη Αμμλοχίτη όπου διαμορφώθηκε το τελικό αποτέλεσμα:

Βαρβέρης Αλέκος 4

Αμμολοχίτης Αντώνης 1

και 2 λευκά.

ΣΙΔΕΡΟΚΕΦΑΛΟΙ! ΚΑΛΗ ΔΟΥΛΕΙΑ!

ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΣΧΟΛΕΙΩΝ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Σε μια θυελλώδη συνεδρίαση, παρουσία 150 και πλέον γονιών, το δημοτικό συμβούλιο αποφάσισε να πεί όχι σ συγχωνεύσεις σχολείων της πόλης μας, όπως προβλέπει το σχέδιο νόμου της Άννας Διαμαντοπούλου.

Η απόφαση δεν ήταν ομόφωνη, αφού ο κος Ανδρεόπουλος και η παρέα των κυβερνητικών ψήφισαν ότι τα παιδιά μας δεν χρειάζονται σχολεία (αλλά αλυσίδες).

Χάιλαιτ της συνεδρίασης 1: Η τοποθέτηση του Σωτήρη Παρασκευόπουλου. 'Είμαι χρόνια εδώ μέσα και πάντα με όλους τους συναδέλφους αγωνιζόμαστε για να βρούμε χώρους να κάνουμε σχολεία. Τώρα θα τα κλείνουμε;'

Χάιλάιτ 2:  ΔΗΜΟΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΣΤΗΝ ΛΟΥΛΑ: "Εσύ αντί να μιλάς ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΔΙΑΙΤΑ!" (Ναι αλήθεια είναι - αυτό είναι το επίπεδο της νεοπασοκικής αντιπαράθεσης).
ΚΑΙ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΛΟΥΛΑΡΑΣ: "Η θεωρία καταρρέει! Οι χοντροί είναι ωραίοι'!"

ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ - ΑΝΕΒΑΙΝΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ - ΕΞΩ Η ΤΡΟΙΚΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΝΤ

Ό,τι διαβάσετε στο link είναι αλήθεια. Το Προσυπογράφω και καταθέτω και την προσωπική μου μαρτυρία.

ΚΟΝ ΜΟΥΡΙΚΗ ΗΛΙΑ - ΓΡΑΜΜΑΤΕΑ Ν.Ε. Β2 - ΕΝΤΑΥΘΑ!

Κε "Γραμματέα",

Το 2006 ζητήσατε την αναστολή της κομματικής  μου ιδιότητας από το ΠΑΣΟΚ, ύστερα από εισήγηση εκείνου του φοβερού Γεωργάκη (αλήθεια πού είναι αυτό το παιδί, που διέλυσε το ΠΑΣΟΚ Χαλανδρίου, κάποιος μου είπε ότι πλέον "σώνει" τους Λευκαδίτες) για έξι μήνες επειδή - όπως μου είπατε - "έκατσα σπίτι μου" όταν το ΠΑΣΟΚ επέλεξε να στηρίξει τον κο Ανδρεόπουλο.

Τότε ζητήσατε και την δίμηνη αναστολή της κομματικής ιδιότητος του Νικολάου Πανταζή, ο οποίος ΔΕΝ ΕΚΑΤΣΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ, αλλά κατέβηκε αντάρτης.

Έχουμε λοιπόν και λέμε: Αφού το να κατέβεις αντάρτης στο δήμο είναι 4 μήνες φθηνότερο από το να κάτσεις σπίτι σου κατ' αναλογίαν το να κατέβεις αντάρτης στην περιφέρεια (πιο σοβαρό θέμα) επισείει τουλάχιστον ΕΥΦΗΜΟ ΜΝΕΙΑ!

ΤΗΝ ΠΕΡΙΜΕΝΩ!

ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΑΝΕΚΔΟΤΟ ΤΩΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΩΝ ΗΜΕΡΩΝ: ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ!!!

ΔΙΑΓΡΑΦΕΣ!!!!!!!

Να 'στε καλά! Γελάσαμε !

ΑΛΛΑΞΕ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ - 2132023800

Όλα τα τηλέφωνα των υπηρεσιών στο site του δήμου http://www.halandri.gr/

ΑΝΟΙΚΤΗ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗΣ ΣΕ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ!

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ                                                                                   ΧΑΛΑΝΔΡΙ 21/02/2011


ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ αρ. πρωτ. Δ.Υ.
ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Έτος ίδρυσης 1977

Προς: Τα μέλη που θα απαρτίσουν το νέο ΔΣ είναι οι κ.κ. :

ΑΜΟΛΟΧΙΤΗ ΑΝΤΩΝΙΟ
ΓΚΟΓΚΟ ΘΕΟΛΟΓΟ(ΑΚΗ)
ΒΑΡΒΕΡΗ ΑΛΕΚΟ
ΚΑΡΑΓΙΩΡΓΟ ΔΗΜΗΤΡΙΟ
ΑΝΔΡΕΔΑΚΗ ΓΕΩΡΓΙΟ
ΚΟΥΚΟΥΜΑ ΜΑΡΙΑ

ΚΟΙΝ. Τα μέλη του Συλλόγου μας


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ/ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

ΘΕΜΑ : Συγκρότηση σε σώμα του Νέου Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Υπαλλήλων Δήμου Χαλανδρίου Αττικής


Αγαπητοί Συνάδελφοι, φίλοι,

Παρακαλείσθε όπως προσέλθετε στις 24 Φεβρουαρίου 2011 ημέρα Πέμπτη και ώρα 09:30 μετά από πρόσκληση του πλειοψηφισθέντα( σύμφωνα άρθρο 12 του Καταστατικού 24/10/1977) μέλους του νέου Διοικητικού Συμβουλίου Πέτρου Χριστοδούλου, στην πρώτη συνεδρίαση του νεοεκλεχθέντος Διοικητικού Συμβουλίου Υπαλλήλων Δήμου Χαλανδρίου με σκοπό την συγκρότηση σε σώμα, αποτελούμενο από τα επτά (7) νέα μέλη που εξελέγησαν στις πρόσφατες εκλογές που έγιναν στις 17/02/2011 ήμερα Πέμπτη.

Ο τόπος συνάντησης θα είναι το Γραφείο του Συλλόγου (Α. Γεωργίου 30 & Αριστείδου, στον β΄ όροφο) και στην περίπτωση προσέλευσης πολλών μελών του Συλλόγου μας θα ορισθεί ο χώρος του Δημοτικού Συμβουλίου (Γρ. Γυφτοπούλου 2, 1ος όροφος) .


Με εκτίμηση
Ο πλειοψηφών Σύμβουλος
ΠΕΤΡΟΣ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ

Ο Δημήτρης Τσουκαλάς περιφερειακός σύμβουλος Αττικής με το συνδυασμό «Αττική Συνεργασία- ΟΧΙ στο Μνημόνιο» παρευρέθηκε στη συνέντευξη τύπου που διοργανώθηκε για τους 300 μετανάστες- απεργούς πείνας και δήλωσε την αλληλεγγύη και συμπαράστασή του ίδιου και της παράταξής του.

Η ομιλία του

Σήμερα είναι μία δύσκολη μέρα. Είναι η 28η μέρα απεργίας πείνας των 300 μεταναστών και είμαστε πραγματικά ένα βήμα πριν θρηνήσουμε θύματα. Είμαστε συγχρόνως σε μία ημέρα που εξελίσσεται μία καταιγιστική επίθεση της κυβέρνησης ενάντια στα δικαιώματα όλων των εργαζομένων. Καταλύονται οι Συλλογικές συμβάσεις, μειώνονται οι μισθοί, ανεβαίνει ο πληθωρισμός, η ακρίβεια συνεχώς ογκούται και χιλιάδες προστίθενται κάθε μέρα στις στρατιές των ανέργων που έχουν δημιουργηθεί. Την ίδια στιγμή υπάρχει μία τρομακτική επίθεση, ενάντια στους λαούς και ενάντια στους λαούς του Μαρόκου, της Αλγερίας, της Αιγύπτου της Λιβύης, με εκατόμβες νεκρών.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους ανθρώπους προέρχονται από αυτές τις χώρες. Ήρθαν γιατί τα καθεστώτα εκεί τους ώθησαν να φύγουν από τα σπίτια τους , ήρθαν για μια καλύτερη ζωή, να δουλέψουν σε άλλες χώρες. Αυτούς τους ανθρώπους, ο κάθε πολιτισμένος λαός, θα έπρεπε να τους περιβάλει με στοργή, με αγάπη και ισοτιμία.

Μπορεί να μην είμαστε όμοιοι είμαστε ίσοι και αυτό θα πρέπει ο κάθε ένας να το κατανοήσει. Και θα πρέπει να καταλάβει πρώτα από όλα η κυβέρνηση, ότι πρέπει να πάρει εκείνα τα μέτρα ώστε να σταματήσει άμεσα η απεργία πείνας. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να δικαιωθούν και μαζί με αυτούς να δικαιωθούν όλοι οι Έλληνες και οι ξένοι εργαζόμενοι.

23 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ: ΟΠΟΙΟΣ ΚΑΤΣΕΙ ΣΠΤΙ ΤΟΥ, ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ Ή ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΔΕΝ ΑΠΕΡΓΗΣΕΙ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ή ΠΟΛΥ ΜΑΖΟΧΑΣ Ή ΠΟΛΥ ΜΑΚΑΚΑΣ Ή ΒΓΑΖΕΙ ΜΑΥΡΑ ΛΕΦΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΟΛΠΟ!

ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ!

ΤΑ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΑ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΟΥΝ ΑΛΛΟ!

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

ΜΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΑ ΕΙΔΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟ BLOG ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΠΑΝΤΑΖΗ. ΟΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΑΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΤΗ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΗ ΚΑΙ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ.

Παρασκευή, 18 Φεβρουαρίου 2011


Συνήγορος του Πολίτη

Συνήγορος του Πολίτη

Στις 28/2/2011 θα διεξαχθεί Διεξαχθεί Δημοτικό Συμβούλιο για την επιλογή του Συνήγορου του Δημότη.

Ο Δήμαρχος πρότεινε για την θέση τον Νίκο Πρασσά παλιό Δημοτικό Σύμβουλο ,ο κ.Ανδρεόπουλος τον Χαρ.Παπαιωάννου,ο κ.Ρούσσος την Νένα Ρήγα και ο Νίκος Πανταζής τον Νίκο Σιαπέρα.Δεν συμμετέχει στην διαδικασία η Κ.Καρατζά.

Όλα δείχνουν ότι θα είναι αδύνατη η συγκέντρωση από ένα Υποψήφιο των 2/3 των ψήφων του Δημοτικού Συμβουλίου που απαιτείται για την εκλογή.

Αναρτήθηκε από Nikos Pantazis στις 11:40 μ.μ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ ΣΑΚΟΡΑΦΑΣ! ΑΞΙΖΕΙ!

Σεισαχθεια: Σοφία Σακοράφα: Αυτό που ο πρωθυπουργός ονομάζει α...: "Γράφει η Σοφία Σακοράφα http://sibilla-gr-sibilla. Κάποιες σκέψεις με αφορμή τα περί πολιτικής ανυπακοής του κινήμα..."

ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ - ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Χωρίς να έχουμε ακόμα αναλυτικά στοιχεία σας δίνουμε τα οριστικά αποτελέσματα (τουλάχιστον ως προς τις έδρες από τις εκλογές στο σωματείο εργαζομένων του Δήμου Χαλανδρίου) που έγιναν σήμερα.

ΕΝΙΑΙΟ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΟ 196 ΨΗΦΟΙ - Εκλέγονται οι Π. Χριστοδούλου, Αν. Αμολοχίτης και Ακ. Γκόγκος
ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΟΜΑΔΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ  180 ΨΗΦΟΙ - Εκλέγονται οι Δ. Καραγιώργος, Γ. Ανδρεδάκης, Αλ. Βαρβέρης.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ 39 ΨΗΦΟΙ - Εκλέγεται η Μαρία Κουκούμα.

Καλή δουλειά.

ΟΣΟΙ ΑΚΟΜΑ ΠΙΣΤΕΥΕΤΕ ΟΤΙ ΤΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΥΠΟΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ ΝΟΤΗ ΜΑΡΙΑ ...

.... όταν τον αφήνουν να τελειώνει καμιά φράση στην τελεόραση, διότι πολύ ενοχλούνται όταν τεκμηριωμένα αποδεικνύει ότι η κρίση δανεισμού ήταν μια μπάφλα !

ΑΓΡΙΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ (2) !

Μ.Κ.Ο. ΟΝΕΙΡΟΠΟΛΟΙ, ΝΑΡΚΑΛΙΕΥΤΕΣ, ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΕΣ ΠΟΥΛΙΩΝ .........

Θέλωω και εγώωωωωωω μια 150άρα τον χρόνο για να μαζέψω τους φίλους μου και να κοιτάμε τα πουλάκια (μας) !!!!!! Θα σας βγάζουμε και φωτογραφίες άμα θέλετε!

"ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ - ΟΛΟΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ!"

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΣΗΜΩΝΗ - ΑΣ ΓΕΛΑΣΟΥΜΕ

ΝΤΡΟΠΗ ΣΤΟΝ Ε.Σ.Α. ΟΙ ΜΙΚΡΟΜΕΣΑΙΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ!

fimotro: ΣΠΑΕΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΤΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΝ ΕΜΠΟΡΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΙΝ...: "Να μην συμμετάσχουν τα καταστήματα της Αθήνας στο «κατέβασμα των ρολών» της 23ης Φεβρουαρίου συστήνει ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών (ΕΣΑ) στου..."

ΙΣΤΑΜΕ - ΝΑΙ ΤΟ ΙΣΤΑΜΕ "ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ" - ΟΧΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΝΑΡΧΟΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΗΣ: 3.500.000 ΣΤΡΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΠΑΤΗΜΕΝΑ!

Ναι αναγνώστη μου διάβασες καλά! 3.500.000 ΣΤΡΕΜΜΑΤΑ του ελληνικού δημοσίου είναι καταπατημένα!

Πρόκειται για έκταση η οποία ισούται με  292 φορές την πόλη μας, το Χαλάνδρι!

Και  αυτά κε Πάγκαλε ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ; Γιατί εμένα δεν μου έπεσε ούτε ένα χωραφάκι!
Με βάση τον πληθυσμό της χώρας αναλογούν περίπου 300 μέτρα σε κάθε Έλληνα. Αν το πολλαπλασιάσουμε επί 4 (τα μέλη της οικογένειάς μου) μας χρωστάτε 1200 μέτρα χωράφι.

Και αν δεν μας πιστεύετε:
http://www.istame-apapandreou.gr/files/PDFs/2010/policy_brief_tefxos_9_dimosiaperiousia_Nov2010_web.pdf

ΛΥΘΗΚΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ 2Οου ΑΙΩΝΑ; (αν είσαι αμερικάνος)

Η μυστική συνταγή της Coca-Cola «βρέθηκε σε παλιό χειρόγραφο σημείωμα». - TO KLYSMA

Το σύνδρομο του "θεατή" και οι συνέπειές του...

Όταν το 1937 ο Γερμανός πάστορας Martin Niemoller (Μάρτιν Νίμελερ), έγραφε ένα ποίημα, όπου περιέγραφε τις συνέπειες τής «απάθειας» του για τα όσα διαδραματίζονταν στην Ναζιστική Γερμανία, αμφιβάλω εάν καταλάβαινε ότι στην ουσία περιέγραφε «Το σύνδρομο του Θεατή» και τη διαχρονικά γενικευμένη απόδοσή του σε όλες τις μορφές του κοινωνικού και πολιτικού βίου.

Περιέγραφε βιωματικά ο Martin Niemoller:

"Στη Γερμανία οι ναζιστές πρώτα ήρθαν για τους κομμουνιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν κομμουνιστής.

Μετά ήρθαν για τους Εβραίους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος.

Μετά ήρθαν για τους συνδικαλιστές κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.

Μετά ήρθαν για τους καθολικούς, εγώ ήμουν προτεστάντης και γι' αυτό δεν μίλησα.

Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε δεν είχε μείνει πια κανείς, να μιλήσει για κανέναν."



Σήμερα, παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, για όσα διαδραματίζονται στη χώρα μας:

«Πρώτα ήρθαν για τους stagers κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν stager.

Επειτα ήρθαν για τους συνταξιούχους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν συνταξιούχος.

Κατόπιν ήρθαν για τους δημοσίους υπαλλήλους κι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν δημόσιος υπάλληλος.

Στη συνέχεια ήρθαν για τους ιδιωτικούς υπαλλήλους και πάλι εγώ δεν μίλησα γιατί δεν ήμουν ιδιωτικός υπάλληλος.

Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει.»



Αλλά το ίδιο παραφρασμένο θα μπορούσε να αποδοθεί, από τον κάθε Ευρωπαίο:

"Πρώτα ήρθαν για την Ελλάδα και εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Έλληνας.

Έπειτα ήρθαν για την Ιρλανδία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Ιρλανδός.

Μετά ήρθαν για την Πορτογαλία κι εγώ δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν Πορτογάλος.

Στη συνέχεια ήρθαν για την Ισπανία και την Ιταλία και πάλι δεν μίλησα, γιατί δεν ήμουν ούτε Ισπανός, ούτε Ιταλός.

Μετά ήρθαν για μένα, αλλά τότε πια, δεν είχε απομείνει κανείς για να μιλήσει".



Αξιολογείστε πόσες μορφές της ατομικότητάς σας και του κοινωνικοπολιτικού σας βίου ακουμπούν!!!...

ΑΥΡΙΟ ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟ ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ - ΤΑ ΤΡΙΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ

 

ΕΝΩΣΗ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Χαλάνδρι, 14/1/11

Η ΕΝΩΣΗ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ και η ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΛΥΑΡΙΑ διοργάνωσαν ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΛΑΦΑ από 24 έως 30 Ιανουαρίου 2011 στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Χαλανδρίου ( Αντιγόνης και Δαναϊδων) με φωτογραφικό υλικό που διέθεσε το Φωτογραφικό Αρχείο του Μουσείου Μπενάκη.

Πάντα με γνώμονα τον πολιτισμό τιμήσαμε δύο διακεκριμένους Ηπειρώτες καλλιτέχνες με εκδηλώσεις κατά τη διάρκεια της έκθεσης.

1.ΕΓΚΑΙΝΙΑ, Αφιέρωμα στο φωτογράφο ΚΩΣΤΑ ΜΠΑΛΑΦΑ τη Δευτέρα 24/1

Η παρουσίαση του έργου του έγινε από τη φιλόλογο και επιμελήτρια βιβλίων του Κώστα Μπαλάφα Χρυσούλα Καπιολδάση.

2.ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον ποιητή και στιχουργό ΜΙΧΑΛΗ ΓΚΑΝΑ την Τετάρτη 26/1

Η παρουσίαση του έργου του ποιητή και η απαγγελία ποιημάτων έγιναν από τη συνεργάτιδα της Φλυαρίας φιλόλογο Δικαία Κάλφα και τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Άρη Τρουπάκη.


Ο ίδιος ο Μιχάλης Γκανάς απάγγειλε ποιήματά του, μεταξύ άλλων και από την προς έκδοση νέα ποιητική του συλλογή « Άψυνθος».

Την εκδήλωση έκλεισαν η Μαρία Λούκα και ο Νίκος Ζουρνής, δύο νέοι και καταξιωμένοι τραγουδοποιοί, που ερμήνευσαν γνωστά και αγαπημένα τραγούδια σε στίχους του Μιχάλη

ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ ΣΧΟΛΕΙΩΝ

Χαλάνδρι, 12/2/2011

Σοφ. Βενιζέλου 62, Χαλάνδρι

Τηλ: 2106847787

Fax: 2106847708

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Ένωση Γονέων Χαλανδρίου δηλώνει αντίθετη στις σκέψεις του Υπουργείου Παιδείας για πιθανές συγχωνεύσεις σχολείων της πόλης μας.

Θεωρούμε ότι αυτό θα σημάνει την περαιτέρω υποβάθμιση του επιπέδου της παρεχόμενης μόρφωσης καθώς και το οριστικό κλείσιμο του δημόσιου δωρεάν σχολείου.

Για το λόγο αυτό καλούμε :

- το Υπουργείο Παιδείας να εγκαταλείψει τα αντιπαιδαγωγικά του σχέδια για κατάργηση σχολικών μονάδων

- τους μαζικούς φορείς της πόλης σε πλήρη συμπαράσταση στο κίνημα των μαθητών – γονέων – εκπαιδευτικών

- τη δημοτική αρχή να ενισχύσει οικονομικά τώρα όλες τις σχολικές επιτροπές, καθώς και σε συνεργασία με όλες τις δημοτικές παρατάξεις να δηλώσουν με ομόφωνο ψήφισμα τη μη συμμόρφωσή τους στα παραπάνω σχέδια

- όλους τους συλλόγους γονέων με αποφάσεις των Δ.Σ. να δηλώσουν την πλήρη αντίθεσή τους


Τέλος καλούμε όλους στην παράσταση διαμαρτυρίας την Τρίτη 16 Φεβρουαρίου και ώρα 13.00 στο κτίριο της Δ/νσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β΄ Αθήνας (Μεσογείων 324 – Αγία Παρασκευή)


Για το Δ.Σ της Ένωσης Γονέων

Η πρόεδρος                                            η γραμματέας

Πισιμίση- Γαλάνη Λίτσα                        Κυριαζοπούλου Εύα

Για τα Δημοτικά:


Tην Παρασκευή 11/2 Ένωση γονέων, εκπρόσωποι συλλόγων δημοτικών και ου ΔΣ των δασκάλων συναντήσαμε το Δ/ντή Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κ.Βεντήρη. Πήγαμε χωρίς ραντεβού, διότι δεν μας έκλεινε, και επιδόσαμε το ψήφισμα διαμαρτυρίας.

Υποσχέθηκε ότι δεν θα αυξηθεί ο αριθμός μαθητών ανά τάξη και θα υπάρξει κοινωνική ευαισθησία για τα σχολεία που θα έχουν πρόβλημα. ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ.

Ακόμη είπε ότι θα δεχθέι την Ένωση και τους συλλόγους αυτή την εβδομάδα.

Αναμένουμε, αλλά δεν μένουμε άπρακτοι.

Πιστεύουμε ότι θα πρέπει να γίνουν Γενικές συνελεύσεις στα σχολεία που κινδυνεύουν ώστε να ενημερωθούν όλοι οι γονείς.

Για τα Γυμνάσια:

Πληροφορηθήκαμε ότι πρόκειται να καταργηθεί/συγχωνευθεί το 2ο Γυμνάσιο( Ιωαννίνων) με πιθανότητα να προωθηθούν οι μαθητές του προς το 4ο ή/και το 1ο Γυμνάσιο( Διονύσου, κοντά στην πλατεία Φλύας).Όσον αφορά το 6ο Γυμνάσιο (Συνοικισμός) να προωθηθούν οι μαθητές του στο 7ο Γυμνάσιο (Εθνικής Αντιστάσεως κοντά στην Ιαπωνική Πρεσβεία) .

Όπως είναι φανερό, τα σχέδια αυτά μας βρίσκουν απολύτως αντίθετους, καθώς μιλάμε για βέβαιη αύξηση των μαθητών ανά τάξη και ταυτόχρονα τα παιδιά θα υποχρεωθούν να διανύουν μεγάλες αποστάσεις διασχίζοντας κυκλοφοριακούς άξονες με μεγάλη κυκλοφορία.

Δεν είναι δυνατόν να επιτρέψουμε οι γονείς την περαιτέρω υποβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης στα παιδιά μας, ούτε να επιτρέψουμε να μπουν σε καθημερινό κίνδυνο για να φτάσουν στο σχολείο τους.

Είναι προφανές ότι οι εγκέφαλοι που τα σχεδιάζουν αυτά δε λαμβάνουν υπόψη καθόλου την ανθρωπογεωγραφία της πόλης μας, το ανάγλυφο της περιοχής και τους οδικούς αξονες και θυσιάζουν τα παιδιά μας στο βωμό ενός αμφίβολου "εξορθολογισμού". Αλλά αυτά δεν είναι"εξορθολογισμός", είναι παραλογισμός.

Είναι δύσκολο να είμαστε οι εργαζόμενοι γονείς στο Δ/ντή δευτεροβάθμιας στις 1.00, όμως εδώ μιλάμε για το μέλλον των παιδιών μας.Είναι απαραίτητο να είμαστε όλοι στη Μεσογείων 324 αύριο Τρίτη στις 100, ιδιαίτερα οι σύλλογοι και οι γονείς των γυμνασίων αλλά και των δημοτικών αυτών των περιοχών.



Για το ΔΣ της Ένωσης Γονέων
Λίτσα Γαλάνη-Πισιμίση

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΔΗΜΟΥ

ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
210 6860730, 210 6860740
http://www.halandri.gr/
email: press@halandri.gr
Χαλάνδρι, 14 Φεβρουαρίου 2011

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Το τμήμα Παιδαγωγικών προγραμμάτων του Ν. Π. Παιδικοί Βρεφονηπιακοί Σταθμοί Δήμου Χαλανδρίου, ευχαριστεί τους γονείς και συναδέλφους που με τη παρουσία τους στήριξαν την ημερίδα της 7ης Φεβρουαρίου 2011 με θέμα: «Αγχώδεις διαταραχές και φοβίες στην παιδική ηλικία».

θα ακολουθήσουν και άλλες ενδιαφέρουσες συναντήσεις.

ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΝΕΑ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΙΔΡΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΣΤΕΛΕΧΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ.

Μία νέα δημοτική παράταξη, που φιλοδοξεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, στα τοπικά αυτοδιοικητικά πράγματα ξεκίνησε την λειτουργία της τις τελευταίες μέρες. Ηγετικό ρόλο στην παράταξη ακούστηκε ότι έχει το γνωστό στέλεχος του κόμματος του κυρίου Κουβέλη κος Λυκούδης ενώ χθεσινοβραδινές μας πληροφορίες - που δεν έχουμε ακόμα ερευνήσει στις λεπτομέριες που θα θέλαμε - μιλούν για ΠΡΟΣΧΩΡΗΣΗ ΣΕ ΑΥΤΗ και εν ενεργεία δημοτικού συμβούλου.
Θα σας ενημερώσουμε καλύτερα - ίσως και μέσα στην ημέρα.

ΧΕΣΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ... ΚΑΙ ΑΓΝΑΝΤΕΥΕ! Ε ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥTΑ ΡΕ ΓΙΩΡΓΟ;

Ι ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ εδώ και καιρό με ανακοινώσεις και δημόσιες τοποθετήσεις της είχε κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου και είχε προβλέψει..."

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΙΚΕΥΜΕΝΗ!

fimotro: ΟΠΑΠ : ΕΞΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ (ΜΕ ΚΡΑΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ) ΚΑΙ ΔΙΑΤΑΖΟ...: "Ρεπορτάζ : Φ. Συρίγος (από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία) Την μέχρι εξευτελισμού χειραγώγηση του τύπου επιχειρεί, αυτή την εποχή, η ΟΠ..."

ΔΕΝ ΠΗΓΑΙΝΕ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΕΙ ΤΟ BLOG ΥΒΡΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΕΙΛΕΣ. ΑΝΑΓΚΑΣΤΗΚΑΜΕ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΑΝΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ. ΒΕΒΑΙΩΣ ΜΕ OPEN ID ΜΠΟΡΕΙ ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ ΤΙΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Περί ανταρτών - Άρθρο του Νίκου Πανταζή

Στο Χαλάνδρι όπως και σε άλλους Δήμους πανελλαδικά, παρουσιάστηκαν κατά καιρούς σε επίπεδο τοπικής αυτοδιοίκησης, διασπαστικές κινήσεις για τις οποίες έχουμε όλοι όσοι πρωταγωνιστήσαμε ευθύνες ανεξάρτητα από τις αιτίες. Αυτές οι διασπάσεις δεν αφορούσαν ποτέ ιδεολογικές διαφοροποιήσεις αλλά προσωπικές επιλογές. Πέρκιζας- Παττακός, Παττακός-Γυφτόπουλος, Νταβίας- Γυφτόπουλος, Πανταζής-Ανδρεόπουλος. Πάντα όμως στις βουλευτικές εκλογές όλοι μαζί δίναμε την μάχη συσπειρωμένοι στις οργανώσεις μας. Δεν υπάρχει συνεπώς σήμερα στο Χαλάνδρι στέλεχος που να ασχολείται με την τοπική αυτοδιοίκηση που να μην υπήρξε κάποιο διάστημα αντάρτης, ακόμη και ο κύριος Ανδρεόπουλος που πήγε με τον Γυφτόπουλο κόντρα στην επίσημη επιλογή του Παττακού που έγινε με ανοικτή ψηφοφορία των μελών της οργάνωσης. Συνεπώς αν κάποιος σήμερα θέλει να βοηθήσει το ΠΑΣΟΚ να ξαναπάρει τον Δήμο , θα πρέπει να ξεχάσει τα πιστοποιητικά νομιμοφροσύνης και να σκεφτεί ποιος μπορεί να συνενώσει όλα αυτά τα πρόσωπα ενάντια Συντήρηση που εκπροσωπήθηκε από την Ζαφειρόπουλο και συνεχίζει τώρα με τον Κουράση. Ποιος μπορεί να εξασφαλίσει την συμμαχία ή την ανοχή των άλλων πολιτικών δυνάμεων, ποιος μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη συντηρητικών ψηφοφόρων που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία και πρέπει να ξαναγυρίσουν κοντά μας. Η αξιωματική αντιπολίτευση που όφειλε να έχει ηγετικό ρόλο, πέρα από τα πρόσωπα και τις ικανότητες τους δεν έχει ενιαία γραμμή, είναι αδύναμη να αντισταθεί αντιδρά χλιαρά και απρογραμμάτιστα, χωρίς συντονισμό με τις άλλες δυνάμεις. Ο Διορισμένος Ανδρεόπουλος, δεν έχει την στήριξη της τοπικής οργάνωσης είναι απαξιωμένος στην τοπική κοινωνία που απεχθάνεται όσους προχωράνε επειδή έχουν «τον μπάρμπα από τη Κορώνη» και πολύ σύντομα θα τον εγκαταλείψουν και εκείνοι που για τα προσωπικά τους συμφέροντα λόγω εφορίας τον στήριζαν μέχρι σήμερα. Έτσι αναπόφευκτα την λύση θα την δώσει η παράταξη Χαλάνδρι –Αναγέννηση και ο

Νίκος Πανταζής.

ΕΝΩΣΗ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Ένωση Γονέων Χαλανδρίου δηλώνει αντίθετη στις σκέψεις του Υπουργείου Παιδείας για πιθανές συγχωνεύσεις σχολείων της πόλης μας.

Θεωρούμε ότι αυτό θα σημάνει την περαιτέρω πτώση του επιπέδου της παρεχόμενης μόρφωσης καθώς και το οριστικό κλείσιμο του δημόσιου δωρεάν σχολείου.

Για το λόγο αυτό καλούμε :

- το Υπουργείο Παιδείας να εγκαταλείψει τα αντιπαιδαγωγικά του σχέδια για κατάργηση σχολικών μονάδων

- τους μαζικούς φορείς της πόλης σε πλήρη συμπαράσταση στο κίνημα των μαθητών – γονέων – εκπαιδευτικών

- τη δημοτική αρχή να ενισχύσει οικονομικά τώρα όλες τις σχολικές επιτροπές, καθώς και σε συνεργασία με όλες τις δημοτικές παρατάξεις να δηλώσουν με ομόφωνο ψήφισμα τη μη συμμόρφωσή τους στα παραπάνω σχέδια

- όλους τους συλλόγους γονέων με αποφάσεις των Δ.Σ. να δηλώσουν την πλήρη αντίθεσή τους

Τέλος καλούμε όλους στην παράσταση διαμαρτυρίας την Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου και ώρα 14.00 στο κτίριο της Δ/νσης Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Β΄ Αθήνας (Μεσογείων 448 – Αγία Παρασκευή)

Το ΔΣ

ΑΓΡΙΕΥΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ!

tromaktiko: Στρατιωτική άσκηση για την αντιμετώπιση πιθανής τρ...: "Παρέμβαση σε διαδηλώσεις όταν ο έλεγχος έχει ξεφύγει πραγματοποίησε σε ασκήσεις του ο ελληνικός στρατός όπως και αντιμετώπιση πιθανής τρομοκ..."

ΔΕΝ ΣΥΝΗΘΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΤΕΒΑΖΟΥΜΕ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΛΛΑ ΑΝ ΚΑΝΕΝΑΣ ΘΕΛΕΙ (Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΒΡΕΙ ΧΡΟΝΟ) ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΛΙΓΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΣΑΣ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΚΑΛΟ!

Έξοδος από το ευρώ και την Ε.Ε.

Ο Γαλλοαιγύπτιος Οικονομολόγος Σαμί Αμίν - Φίλος, συνομιλητής και οικονομικός σύμβουλος του Ανδρέα Παπανδρέου. Μάλλον θα σας ψιλοσοκάρει - αν ακόμα είστε ΠΑΣΟΚ.

Η αδύνατη διαχείριση του ευρώ

Η παρέμβαση του Αιγύπτιου οικονομολόγου Σαμίρ Αμίν στη διεθνή διάσκεψη του Παντείου Πανεπιστημίου- Αθήνα, 15 Οκτωβρίου 2010.

1. Δεν υπάρχει νόμισμα χωρίς Κράτος. Στον καπιταλισμό, το νόμισμα και το κράτος συνιστούν από κοινού μέσα διαχείρισης του γενικού συμφέροντος του κεφαλαίου, υπερβαίνοντας τα επιμέρους συμφέροντα ανταγωνιστικών κλάδων του κεφαλαίου. Οι τρέχουσες φαντασιώσεις περί καπιταλισμού τον οποίο διαχειρίζεται η “αγορά”, χωρίς κράτος (το οποίο έχει συρρικνωθεί στην ελάχιστη λειτουργία της τήρησης της τάξης) δεν βασίζονται ούτε σε σοβαρή ανάγνωση της ιστορίας του πραγματικού καπιταλισμού, ούτε σε κάποια δήθεν “επιστημονική” θεωρία που θα απεδείκνυε ότι όταν η διαχείριση περνά στα χέρια των αγορών, παράγεται, ή έστω τείνει να παράγεται, μια οποιαδήποτε ισορροπία (πόσο μάλλον “η καλύτερη”)

Το ευρώ δημιουργήθηκε απόντος του ευρωπαϊκού κράτους, από εθνικά κράτη των οποίων οι βασικές λειτουργίες διαχειριστών των γενικών συμφερόντων του κεφαλαίου έβαιναν προς κατάργηση. Το δόγμα ενός νομίσματος “ανεξάρτητου” από το Κράτος εκφράζει αυτόν τον παραλογισμό. Η πολιτική “Ευρώπη” δεν υπάρχει. Παρά τις ευφάνταστες και αφελείς εκκλήσεις για την υπέρβαση της αρχής της εθνικής κυριαρχίας, τα έθνη κράτη παραμένουν τα μόνα που διαθέτουν νομιμοποίηση. Δεν υπάρχει η πολιτική ωριμότητα ώστε οποιοσδήποτε λαός κάποιου από τα ιστορικά έθνη που απαρτίζουν την Ευρώπη να αποδεχθεί το αποτέλεσμα μιας “ευρωπαϊκής ψηφοφορίας”. Μπορεί κανείς να το εύχεται, αλλά θα πρέπει να περιμένει πάρα πολύ μέχρι να αναδυθεί μια πανευρωπαϊκή νομιμοποίηση.

Ουτε και η οικονομική και κοινωνική Ευρώπη υπάρχει. Η Ευρώπη των 25 ή των 30 κρατών παρουσιάζει βαθύτατες ανισότητες στο επίπεδο καπιταλιστικής ανάπτυξης. Τα ολιγοπώλια που ελέγχουν το σύνολο της οικονομίας (και επιπλέον την τρέχουσα πολιτική και την πολιτική κουλτούρα) έχουν “εθνικότητα” όπως αυτή ορίζεται από την εθνικότητα των διευθυντικών στελεχών τους. Πρόκειται για ομίλους κυρίως βρετανικούς, γερμανικούς και γαλλικούς και δευτερευόντως ολλανδικούς, σουηδικούς, ισπανικούς, ιταλικούς. Η ανατολική και μέρος της νότιας Ευρώπης έχουν προς την βορειοδυτική ευρώπη σχέση ανάλογη με αυτή της Λατινικής Αμερικής προς τις ΗΠΑ. Υπ αυτές τις συνθήκες, η Ευρώπη δεν είναι παρά μία κοινή αγορά που αποτελεί μέρος της παγκόσμιας αγοράς του ύστερου καπιταλισμού των γενικευμένων, παγκοσμιοποιημένων, συχνά χρηματιστικών ολιγοπωλίων. Απ αυτή την άποψη, όπως έχω γράψει, η Ευρώπη είναι “η πιο παγκοσμιοποιημένη” περιοχή του παγκόσμιου συστήματος. Αυτή η πραγματικότητα, που ενισχύεται από την ανυπαρξία της πολιτικής Ευρώπης, οδηγεί σε διαφορετικούς πραγματικούς μισθοί, διαφορετικά συστήματα κοινωνικής προστασίας και φορολογίας τα οποία δεν μπορούν να καταργηθούν στα πλαίσια των παρόντων ευρωπαϊκών θεσμών.

2. Συνεπώς, η δημιουργία του ευρώ έβαλε την άμαξα μπροστά από τα βόδια. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι πολιτικοί που αποφάσισαν την δημιουργία του ευρώ παραδέχθηκαν ότι έκαναν αυτό ακριβώς, υποστηρίζοντας όμως ότι με το ενιαίο νόμισμα η Ευρώπη θα υποχρεωνόταν κάποια στιγμή να μετατραπεί σε υπερεθνικό κράτος, στέλνοντας τελικά τα βόδια μπροστά από την άμαξα. Αυτό το θαύμα δεν συνέβη. Και όλα δείχνουν ότι δεν θα συμβεί. Ηδη από τα τέλη της δεκαετίας του 1990 είχα την ευκαιρία να γνωστοποιήσω τις αμφιβολίες μου σε αυτό τον τομέα. Η έκφραση που είχα διατυπώσει τότε («βάζω την άμαξα μπροστά από τα βόδια»)υιοθετήθηκε πρόσφατα από ανώτατο αξιωματούχο που ήταν υπεύθυνος για την δημιουργία του ευρώ και οποίος τότε με είχε κατηγορήσει για αδικαιολόγητη απαισιοδοξία. Είχα γράψει επίσης ότι ένα τόσο παράλογο σύστημα δεν μπορούσε να δώσει την εντύπωση ότι λειτουργεί χωρίς σοβαρές παρεκκλίσεις παρά μόνο όσο η οικονομική συγκυρία είναι ευνοϊκή. Αυτό που συνέβη ήταν αναμενόμενο. Οταν μια κρίση (έστω κι αν σε πρώτη φάση ήταν τραπεζική) έπληξε το σύστημα, το ευρώ ήταν αδύνατο να δώσει συνεκτικές και αποτελεσματικές απαντήσεις.

Η τρέχουσα κρίση θα διαρκέσει και θα βαθύνει. Τα αποτελέσματά της είναι διαφορετικά και άνισα από μία χώρα σε άλλη. Ως εκ τούτου, οι κοινωνικές και πολιτικές απαντήσεις στα προβλήματα των λαϊκών και μεσαίων τάξεων, καθώς και τα πολιτικά συστήματα διαφέρουν και θα διαφέρουν από χώρα σε χώρα. Η διαχείριση των προβλημάτων είναι αδύνατη όσο απουσιάζει ένα πραγματικό και νομιμοποιημένο ευρωπαϊκό κράτος. Επίσης, το νομισματικό εργαλείο που θα καθιστούσε εφικτή αυτή τη διαχείριση δεν υπάρχει.

Οι απαντήσεις που έδωσαν στην κρίση (και στην ελληνική κρίση) οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, περιλαμβανομένης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, είναι παράλογες και καταδικασμένες να αποτύχουν. Οι απαντήσεις συνοψίζονται σε μία μόνο λέξη -λιτότητα παντού, για όλους- και αντιστοιχούν με τις απαντήσεις που έδιναν οι κυβερνήσεις την περίοδο 1929-1930. Οπως οι λύσεις της δεκαετίας του 1930 επιδείνωσαν την πραγματική κρίση, αυτές που υιοθετούν σήμερα οι Βρυξέλλες θα έχουν το ίδιο αποτέλεσμα.

3. Αυτό που έπρεπε να είχε γίνει την δεκαετία του 1990 θα ήταν να δημιουργηθεί ένα «ευρωπαϊκό νομισματικό φίδι». Τα ευρωπαϊκά κράτη θα είχαν διατηρήσει την κυριαρχία τους και θα διαχειρίζονταν την οικονομία και το νόμισμά τους ανάλογα με τις ικανότητες και τις ανάγκες τους, έστω μέσα στα όρια της εμπορικής ολοκλήρωσης (κοινή αγορά). Η αλληλεξάρτηση των χωρών θα είχε αποκτήσει θεσμικό χαρακτήρα μέσω του νομισματικού φιδιού: οι ισοτιμίες μεταξύ των ευρωπαϊκών νομισμάτων θα παρέμεναν σταθερές και θα αναθεωρούνταν (ανατιμήσεις, υποτιμήσεις) από καιρό σε καιρό μετά από διαπραγματεύσεις.

Ετσι θα άνοιγε μια μακροπρόθεσμη προοπτική «σκλήρυνσης του φιδιού» (που πιθανώς θα προετοίμαζε την υιοθέτηση κοινού νομίσματος). Μέτρο της προόδου προς αυτή την κατεύθυνση θα ήταν η αργή και προοδευτική σύγκλιση της παραγωγικότητας, των πραγματικών μισθών και των κοινωνικών παροχών. Με άλλα λόγια, το φίδι θα είχε διευκολύνει - και όχι παρεμποδίσει- την σύγκλιση προς τα πάνω. Για να γίνει κάτι τέτοιο θα απαιτείτο διαφορετικό μείγμα πολιτικής σε κάθε χώρα και μέτρα όπως ο έλεγχος της ροής κεφαλαίων, που σημαίνει άρνηση της παράλογης απορρυθμισμένης τραπεζικής ολοκλήρωσης που δεν γνωρίζει σύνορα.

4 .Η τωρινή κρίση του ευρώ θα μπορούσε να δώσει την ευκαιρία για την εγκατάλειψη του παράλογου συστήματος διαχείρισης αυτού του εικονικού νομίσματος και για την δημιουργία ευρωπαϊκού νομισματικού φιδιού που να αντανακλά τις πραγματικές δυνατότητες των εμπλεκόμενων χωρών. Η Ελλάδα και η Ισπανία θα μπορούσαν να θέσουν την διαδικασία σε κίνηση αποφασίζοντας

(i) να φύγουν "προσωρινά" από το ευρώ

(ii) να υποτιμήσουν το νόμισμά τους

(iii) να υιοθετήσουν έλεγχο των συναλλαγματικών ροών, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Σε μια τέτοια περίπτωση, αυτές οι χώρες θα μπορούσαν να διαπραγματευθούν από θέση ισχύος την αναδιάρθρωση του χρέους τους, μετά τον λογιστικό έλεγχο, την άρνηση πληρωμής χρεών που προκύπτουν από διαφθορά ή από κερδοσκοπικά παιχνίδια (στα οποία συμμετείχαν τα ξένα ολιγοπώλια απομυζώντας κέρδη). Είμαι βέβαιος ότι ένα τέτοιο παράδειγμα θα δημιουργούσε σχολή.

5. Δυστυχώς, η πιθανότητα εξόδου από την κρίση με τέτοιο τρόπο τείνει στο μηδέν. Κι αυτό γιατί η επιλογή του «ανεξάρτητου από τα κράτη» ευρώ και ο ιερός σεβασμός προς «τους νόμους των χρηματαγορών» δεν είναι προϊόντα παράλογης θεωρητικής σκέψης. Ταιριάζουν άψογα στην διατήρηση της εξουσίας των ολιγοπωλίων. Είναι τμήματα του συνολικού ευρωπαϊκού οικοδομήματος, η σύλληψη του οποίου είχε αποκλειστικό και απόλυτο στόχο να καταστήσει αδύνατη την αμφισβήτηση της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας που ασκούν αυτά τα ολιγοπώλια με δικό τους και μόνο όφελος.

Σε ένα φανταστικό γράμμα με τίτλο «Ανοικτή επιστολή του Γ. Παπανδρέου προς την Α. Μέρκελ», το οποίο έκανε το γύρο το διαδικτύου, οι Ελληνες συγγραφείς συγκρίνουν την αλαζονεία της Γερμανίας χθες και σήμερα. Δύο φορές στην διάρκεια του 20ου αιώνα, η ηγέτιδα τάξη της χώρας αυτής κυνήγησε μια χίμαιρα, την αναμόρφωση της Ευρώπης με στρατιωτικά μέσα. Και τις δύο φορές, οι δυνάμεις της υπερεκτιμήθηκαν. Μήπως και ο στόχος της γερμανικής ηγεσίας σε μια Ευρώπη που θα γίνει «ζώνη του μάρκου» βασίζεται κι αυτός στην υπερεκτίμηση της ανωτερότητας της γερμανικής οικονομίας, που στην πραγματικότητα είναι ευάλωτη;

Η έξοδος από την κρίση δεν θα ήταν εφικτή παρά μόνο αν μια ριζοσπαστική αριστερά τολμούσε να αναλάβει την πολιτική πρωτοβουλία για την οικοδόμηση εναλλακτικών «αντι-ολιγαρχικών» συνασπισμών. Εχω γράψει ότι η Ευρώπη ή θα είναι αριστερή, ή δεν θα είναι τίποτα. Το γεγονός ότι η κοινοβουλευτική αριστερά στην Ευρώπη συντάσσεται πίσω από την ιδέα ότι «η Ευρώπη όπως είναι τώρα είναι προτιμότερη από το να μην υπήρχε» δεν μας επιτρέπει να βγούμε από το αδιέξοδο, κάτι που θα απαιτούσε την αποδόμηση των ευρωπαϊκών θεσμών και των ευρωπαϊκών συνθηκών.

Εκ των πραγμάτων λοιπόν, το σύστημα του ευρώ και η «Ευρώπη» με την τωρινή μορφή της θα βυθιστεί σε ένα χάος του οποίου η έξοδος δεν μπορεί να προβλεφθεί. Μπορούμε να φανταστούμε όλα τα σενάρια, περιλαμβανομένων και αυτών που λέμε ότι θέλουμε να αποφύγουμε, δηλαδή την αναγέννηση της ακροδεξιάς. Υπ αυτές τις συνθήκες, λίγα αλλάζουν για τις ΗΠΑ αν επιβιώσει μια εντελώς αδύναμη Ευρώπη ή αν διαλυθεί. Η ιδέα μιας Ευρώπης ενωμένης και ισχυρής που θα υποχρέωνε την Ουάσιγκτον να ακούσει τις απόψεις της και να λάβει υπόψη τα συμφέροντά της είναι μια ψευδαίσθηση.

6. Εξέφρασα τις σκέψεις αυτές με συμπαγή τρόπο. Σε προηγούμενα κείμενά μου έχω αναφερθεί στις διάφορες πτυχές των ευρωπαϊκών αδιεξόδων:

--L’hégémonisme des Etats-Unis et l’effacement du projet européen, section II, 2000

--Au-delà du capitalisme sénile, chapitre VI, 2002

--Le virus libéral, chapitre V, 2003

--Pour un monde multipolaire, chapitre I, 2005

--La crise, sortir de la crise du capitalisme ou sortir du capitalisme en crise ? , chapitre I, 2008



Το αδιέξοδο του ευρωπαϊκού σχεδίου

1. Το κλίμα ευφορίας που επικρατεί στις συζητήσεις για το «ευρωπαϊκό σχέδιο» αποτελεί πλέον αναπόσπαστο τμήμα της ρητορικής των πολιτικών της ηπείρου, είτε προέρχονται από τη Δεξιά ή την Αριστερά. Εκ πρώτη όψεως φαίνεται ότι μόνο υποστηρικτές ενός εξτρεμιστικού «λαϊκισμού» (ο οποίος θεωρητικά διαχωρίζεται στην άκρα Δεξιά και την άκρα Αριστερά) αντιτίθενται στο συγκεκριμένο σχέδιο το οποίο δεν προσφέρει εναλλακτικές για το μέλλον των συγκεκριμένων ανθρώπων.

Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα όμως είναι ελαφρώς περίεργο: Ιδιαίτερα μετά τη συνθήκη του Μάαστριχτ (1992) επιχειρεί να περιορίσει τα περιθώρια ελιγμών της οικονομικής πολιτικής σε εθνικό επίπεδο χωρίς όμως να προσφέρει ως αντάλλαγμα οποιοδήποτε υποκατάστατο διακυβέρνησης στο επίπεδο της Ένωσης! Με άλλα λόγια, η ΕΕ λειτουργεί σε πραγματικούς όρους ως η πιο τέλεια «παγκοσμιοποιημένη» περιοχή της Γης με την πλέον βάρβαρη έννοια του όρου (να εξαφανίζει κάθε περιθώριο αυτονομίας του Κράτους). Πρόκειται για μια εντελώς διαφορετική κατάσταση από αυτή που επικρατεί στις ΗΠΑ ή σε άλλες περιοχές του πλανήτη όπου το Κράτος, όσο εύθραυστο και ευάλωτο και αν είναι, παραμένει κυρίαρχο των αποφάσεων που το ίδιο λαμβάνει. Μοναδική εξαίρεση αποτελούν οι κανόνες που επιβάλλονται από τον ΠΟΕ (ο οποίος επίσης στοχεύει στη σταδιακή εξαφάνιση των δικαιωμάτων και προνομίων του Κράτους). Η Ευρώπη λοιπόν προπορεύεται από τον υπόλοιπο κόσμο στο Μεγάλο Άλμα προς την οπισθοδρόμηση.

Ο αυτό-ακρωτηριασμός των Ευρωπαϊκών Κρατών συνδέεται με όλες τις πτυχές της οικονομικής ζωής: Στην Ευρώπη δεν υπάρχει πλέον πολιτική που να αφορά το νόμισμα, τις ισοτιμίες, τον προϋπολογισμό, την απασχόληση ή τη βιομηχανία.

Η ΕΚΤ απαγόρευσε στον εαυτό της να ασκεί νομισματική πολιτική και αντ’ αυτού έθεσε ως μοναδικό στόχο, όπως τουλάχιστον ισχυρίζεται, να εξασφαλίζει «σταθερότητα τιμών απαγορεύοντας δια ροπάλου στα Κράτη να χρηματοδοτούν τα ελλείμματα τους μέσω των “δικών” τους κεντρικών τραπεζών».

Λειτουργώντας κατ’ αυτό τον τρόπο παύει να έχει οποιονδήποτε δημόσιο συνομιλητή (το Κράτος ή την Ένωση) στον οποίο θα έπρεπε να λογοδοτεί για την πολιτική της. Αυτή η αντιπληθωριστική αποπληθωριστική επιλογή αποτελεί ουσιαστικά ένα επιπρόσθετο και διαρκές εμπόδιο για την αναθέρμανση της οικονομίας.

Η ΕΚΤ δεν είναι σε θέση να εφαρμόσει ενεργητική συναλλαγματική πολιτική, οι στόχοι της οποίας (ένα «σκληρό» ή ένα «ασθενές» Ευρώ) θα έπρεπε να καθορίζονται από τον συνομιλητή ο οποίος όμως δεν υφίσταται πλέον. Αντιθέτως η κυβέρνηση των ΗΠΑ διατήρησε το σύνολο των εξουσιών της στον τομέα της νομισματικής πολιτικής. Συνεπώς η Ουάσινγκτον είναι αυτή που αποφασίζει εάν το δολάριο θα είναι ισχυρό ή ασθενές, ενώ το ευρώ μπορεί απλώς να παρατηρεί αυτή την απόφαση και να αντιδρά ανάλογα. Θα πρέπει εδώ να προσθέσουμε ότι ο κανόνας δολαρίου είναι στην πραγματικότητα κανόνας πετρελαίου/δολαρίου. Οι τιμές του πετρελαίου καθορίζονται σε δολάρια και η Ηνωμένες Πολιτείες καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, αν χρειαστεί ακόμη και με στρατιωτικές επεμβάσεις (όπως συνέβη στην περίπτωση του Ιράκ) για να εμποδίσουν τους παραγωγούς να πωλούν το πετρέλαιό τους σε ευρώ. Είναι γεγονός ότι τα Ευρωπαϊκά Κράτη αρνούνται μέχρι στιγμής να παίξουν αυτό το παιχνίδι και «συμπάσχουν» με τον φίλο τους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Αποδυναμωμένο κατ’ αυτό τον τρόπο το ευρώ, σε αντίθεση με το δολάριο, δεν μπορεί να αποτελέσει διεθνές νόμισμα. Ο πραγματικός εν δυνάμει ανταγωνιστής του δολαρίου δεν είναι το ευρώ αλλά το κινεζικό Γουάν.

Το «σύμφωνο σταθερότητας» ενταφίασε κάθε δυνατότητα εφαρμογής δημοσιονομικής πολιτικής. Η επιλογή αυτή δικαιολογήθηκε με αναφορές σε μια αμφισβητούμενη θεωρία η οποία εξισώνει την κάλυψη του δημοσιονομικού ελλείμματος με τη φορολόγηση ή το δανεισμό. Αυτή η δικαιολογία είναι στην πραγματικότητα άσκοπη αφού το σύμφωνο περιορίζει το έλλειμμα στο 3% και το χρέος στο 60% του ΑΕΠ. Ούτε οι ΗΠΑ ούτε καμία άλλη χώρα στον κόσμο (με εξαίρεση ορισμένες ημι-αποικίες υπό τη διακυβέρνηση του ΔΝΤ) δεν επέβαλαν στον εαυτό τους ένα τέτοιο ακρωτηριασμό ο οποίος πολύ σωστά χαρακτηρίστηκε «γελοίος» από τον Πρόντι.

Οι πολιτικές της κοινότητας δεν κατάφεραν να αντισταθμίσουν ούτε την κατάλυση της εθνικής βιομηχανικής πολιτικής (που προωθήθηκε με το πρόσχημα ότι ο διαφανής «ανταγωνισμός» - δηλαδή χωρίς προστασία και επιδοτήσεις – οδηγεί στην καλύτερη κατανομή των επενδύσεων) ούτε της πολιτικής εργασίας, η οποία εγκαταλείπεται στους νόμους της αγοράς (με την πίστη ότι η ελαστικοποίηση θα λύσει όλα τα προβλήματα). Πρόκειται για μια κατάσταση η οποία επιδεινώθηκε από την διάλυση των δημοσίων υπηρεσιών και τις ιδιωτικοποιήσεις. Η ατζέντα δεν περιλαμβάνει ούτε «βιομηχανική Ευρώπη» ούτε «κοινωνική Ευρώπη». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι υπό αυτό το πρίσμα η Ευρώπη προσεγγίζει το μοντέλο που εξαρχής υιοθέτησαν οι ΗΠΑ και κατ’ αυτόν τρόπο απομακρύνεται από όλες τις παραδόσεις του 19ου και του 20ου αιώνα στις οποίες στηρίχθηκε η επιτυχία της.

Παρόλα αυτά, στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχει η στρατηγική της στρατιωτικ-βιομηχανικης βιομηχανίας η οποία ενισχύεται ενεργά από το Κράτος (παρά τη «φιλελεύθερη» ρητορική η οποία είναι πολύ πιο αναπτυγμένη σε σχέση με την Ευρώπη). Είναι κωμικό το γεγονός ότι τα μοναδικά επιτεύγματα της ευρωπαϊκής τεχνολογίας (τα Airbus και οι βάσεις εκτόξευσης Arian) πραγματοποιήθηκαν χάρη σε παρεμβάσεις δημοσίων υπηρεσιών και πως αν αυτές αφήνονταν στην ιδιωτική πρωτοβουλία, απλώς δεν θα είχαν επιτευχθεί.

Είναι γεγονός ότι σε συγκεκριμένους τομείς – όπως της γεωργίας – η Ευρώπη εφάρμοσε ενεργητική κοινοτική πολιτική, απελευθερωμένη από το φιλελεύθερο δόγμα. Η συγκεκριμένη πολιτική απέφερε καρπούς: εκσυγχρονισμό της οικογενειακής γεωργικής παραγωγής, επέκταση των καλλιεργήσιμων εδαφών, εντατικοποίηση στην χρήση εξοπλισμού, εγγυημένες τιμές που εξασφάλιζαν εξισορρόπηση του εισοδήματος μεταξύ των εργαζομένων στην ύπαιθρο και στην πόλη και εν τέλει παραγωγή σημαντικών (και σε ορισμένες περιπτώσεις πολύ σημαντικών) πλεονασμάτων για εξαγωγές. Πόσο στοίχισε αυτή η πολιτική; Αναμφίβολα ξεπέρασε το μισό προϋπολογισμό της Ευρωπαϊκής Κοινότητας. Αυτός ο προϋπολογισμός όμως είναι ασήμαντος (λιγότερο από το 1% του ΑΕΠ των χωρών μελών). Και τώρα αποτελεί κοινό τόπο ότι η ΚΑΠ βρίσκεται υπό αμφισβήτηση.

Οι περιφερειακές πολιτικές, οι οποίες αποτελούν το δεύτερο σημαντικότερο τμήματα των κοινοτικών δαπανών (το ένα τρίτο του προϋπολογισμού) εδράζονται σε σειρά αντιφάσεων και παρωχημένων πολιτικών επιδιώξεων. Στόχος τους δεν είναι τόσο ο περιορισμός των ανισοτήτων (μεταξύ των χωρών μελών της Ένωσης αλλά και των περιοχών που τις αποτελούν) αλλά να στηρίξουν την προσπάθειά αυτών των περιοχών να «αντιμετωπίσουν τον ανταγωνισμό» ο οποίος θεωρητικά αποτελεί φορέα ανάπτυξης για όλους (το φιλελεύθερο δόγμα φυσικά δεν αμφισβητείται ποτέ παρά το γεγονός ότι η ιστορία και το παρόν αποδεικνύουν την παντελή έλλειψη συνεκτικότητας που το χαρακτηρίζει). Με αυτή τη λογική η στήριξη προς τις ασθενέστερες χώρες τείνει να χάνει τη σημασία της (τουλάχιστον αναλογικά) μετά την ένταξη των χωρών της Κεντρικής Ευρώπης.

Οι πολιτικές περιφερειοποίησης που εφαρμόστηκαν και οι οποίες έχουν ως άξονα την ενίσχυση των περιφερειών για τις δαπάνες τους σε υποδομές και εκπαίδευση, μάλλον ενέτειναν τις ανισότητες ενώ έδωσαν προτεραιότητα στις λεγόμενες «υποσχόμενες περιοχές - promising regions» που ανοίγονταν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό (όπως η Βαυαρία, η Λομβαρδία και η Καταλονία). Εδώ στόχος της πολιτικής είναι να μειωθεί η σημασία της «εθνικής οντότητας» προς όφελος των «τοπικών» προτιμήσεων. Ο παγκοσμιοποιημένος φιλελευθερισμός προτιμούσε πάντα τα μικρά παρά τα μεγάλα Κράτη καθώς στην πρώτη περίπτωση είναι ευκολότερο να τα απογυμνώσει από κρατικά προνόμια και εξουσίες. Στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης δίνεται πάντα προτεραιότητα στις θέσεις της «Βαυαρίας», της «Λομβαρδίας και της Καταλονίας και όχι των Εθνών (τα οποία πάντα θεωρούνται ύποπτα «σοβινιστικών» παρεκτροπών).

Εν τέλει, η θεώρηση που κυριάρχησε στο όραμα της διεύρυνσης δεν διαφέρει στη φύση της από την προσπάθεια των ΗΠΑ να εντάξουν τη Λατινική Αμερική σε μια τεράστια ζώνη ελεύθερου εμπορίου του νότιου ημισφαιρίου. Αυτού του είδους οι ενώσεις είναι σχεδιασμένες ώστε να διευρύνουν το χάσμα μεταξύ των περιφερειακών εταίρων (η Λατινική Αμερική στη μια περίπτωση και η Ανατολική Ευρώπη στην άλλη) μεταξύ καλά ενταγμένων και ανεπτυγμένων μικρών ζωνών υπό τον έλεγχο των κυρίαρχων καπιταλιστικών κέντρων (των ΗΠΑ στη μια περίπτωση και της Γερμανίας στην άλλη). Η λογική σύμφωνα με την οποία οι αυξανόμενες ροές ιδιωτικών κεφαλαίων θα γεφυρώσουν αυτομάτως το χάσμα δεν είναι τίποτα περισσότερο από προπαγάνδα. Ενώ όμως οι λαοί της Λατινικής Αμερικής απορρίπτουν την επέκταση της ζώνης ελεύθερου εμπορίου σε ηπειρωτικό επίπεδο και μάχονται τις ΗΠΑ στο έδαφός τους, η Ανατολική Ευρώπη υποδέχεται με τη μεγαλύτερη δυνατή αφέλεια το πανομοιότυπο σχέδιο που προωθούν τα καπιταλιστικά κέντρα της Δυτικής Ευρώπης!

H πολιτική συνεργασίας της Ένωσης με τις χώρες της υποσαχάρειας Αφρικής ήταν ανέκαθεν «νέο-αποικιακή» και διατηρεί ολόκληρη την ήπειρο σε «προβιομηχανική» κατάσταση. Η φιλελεύθερη στάση της Ένωσης, η οποία διέπει τις συμφωνίες του Κοτονού (2000) και τη λεγόμενη «περιφερειακή οικονομική συνεργασία» (REPA) επιδείνωσαν την ούτως η άλλως ασθενική ανάπτυξη. Υπό αυτή την προοπτική η Αφρική είναι εγκλωβισμένη σε ένα «προσχεδιασμένο αποκλεισμό» (Cf. S. Amin et alii, Afrique: renaissance ou exclusion programmée?, 2005). Η «ανοιχτή παγκοσμιοποιήση» η οποία αλυσοδένει την ήπειρο σε προ-βιομηχανικά επίπεδα αποτελεί αναμφισβήτητα μια χειροπιαστή στρατηγική, από την πλευρά της Ένωσης, που στόχο έχει να δώσει στις κυρίαρχες πολυεθνικές επιχειρήσεις τα μέσα που χρειάζονται για να πλιατσικολογήσουν τους φυσικούς πόρους της Αφρικής σε χαμηλό κόστος. Ακόμη και έτσι όμως πρέπει να κατανοήσουμε ότι αυτό το πλιάτσικο ευνοεί περισσότερο τις αμερικανικές και όχι τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές. Με δεδομένη την προοπτική παρακμής της Αφρικής, οι πολιτικές συνεργασίας (που τώρα χαρακτηρίζονται «σύμπραξη») μεταξύ τη Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ACP (Ομάδα χωρών της Αφρικής, της Καραϊβικής και του Ειρηνικού) είναι καταδικασμένες να χάνουν τη σημασία τους απέναντι σε άλλες πρωτοβουλίες που σχετίζονται με τη Λατινική Αμερική, την Ασία και τη Μεσόγειο. Μέχρι στιγμής όμως τίποτα δεν μαρτυρά ότι και οι συγκεκριμένες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να τροποποιηθούν και να αποδεσμευτούν τη λογική της επέκτασης του υπερεθνικού κεφαλαίου. Όσο για τα λεγόμενα ευρω-μεσογειακά προγράμματα, έχουν χάσει κάθε δυνατότητα να έχουν κάποιο αντίκτυπο λόγω της de-facto προσκόλλησης των Ευρωπαίων στην Ουάσινγκτον και το Τελ Αβίβ – παρά τις ρητορικές εξάρσεις που σημειώνονται κατά διαστήματα. (Cf. S. Amin et A. El Kenz, le monde arabe, 2005).

2. Το Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα, με την παρούσα μορφή του, οδηγεί στην παράλογη προσκόλληση σε μια λογική η οποία συστηματικά υποσκάπτει την επιτυχημένη οικονομική επέκταση της ηπείρου. Και το ερώτημα φυσικά που προκύπτει είναι: γιατί ακολουθούν αυτές τις επιλογές;

Η μόνη λογική απάντηση που θα μπορούσε να δοθεί είναι ότι τις συγκεκριμένες επιλογές τις επέβαλε το μεγάλο κεφάλαιο γιατί μόνο έτσι θα μπορούσε να συνθλίψει την κοινωνική ισχύ την οποία οι ευρωπαίοι εργαζόμενοι (και πρωτίστως η εργατική τάξη) κατάφεραν να κατοχυρώσουν ύστερα από δυο αιώνες πάλης. Η κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος προσέφερε αυτή τη δυνατότητα. Η συγκεκριμένη επιλογή φάνταζε εκείνη την εποχή απόλυτα «λογική» αλλά φυσικά στηριζόταν σε ένα βραχυπρόθεσμο σχεδιασμό τον οποίο ευνοούσε κατά διαστήματα και το κεφάλαιο. Η συμπεριφορά των σοσιαλιστικών και σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων ήταν παράλογη καθώς πίστευαν ότι θα ευνοηθούν από την κατάρρευση των κομμουνιστικών κομμάτων. Στην πραγματικότητα στόχος της φιλελεύθερης πολιτικής ήταν να εξαφανίσει και τα μεν και τα δε.

Το οικοδόμημα λοιπόν, με τη σημερινή του μορφή, εξυπηρετεί τις Ηνωμένες Πολιτείες και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο η Ουάσινγκτον δεν αισθάνεται να «απειλείται» από μια «ανταγωνιστική» Ευρώπη. Ουσιαστικά, η σχετική στασιμότητα στην οποία αυτοπαγιδεύθηκε η Ευρώπη, από τις ακραία φιλελεύθερες επιλογές, της διευκολύνει την χρηματοδότηση του αμερικανικού ελλείμματος λόγω της ηγετικής θέσης την οποία η Ουάσινγκτον εξακολουθεί να πιστεύει ότι διατηρεί. Η στασιμότητα παράγει πλεονάζοντα κέρδη στην Ευρώπη τα οποία καθώς δεν βρίσκουν ευκαιρίες επενδύσεων από την επέκταση του ευρωπαϊκού συστήματος παραγωγής, καταλήγουν τελικά στις χρηματαγορές των ΗΠΑ.

Για όλους του λόγους που προαναφέρθηκαν το «Ευρωπαϊκό» σύστημα παραγωγής απλώς δεν υφίσταται. Άλλωστε οι ευρωπαϊκοί θεσμοί, από τη στιγμή που δημιουργήθηκαν, ουδέποτε σκόπευαν να κινηθούν προς αυτή την κατεύθυνση. Ο κυρίαρχος φιλελευθερισμός, που ενυπάρχει σε αυτούς του θεσμούς, αποδομεί τα εθνικά συστήματα παραγωγής χωρίς να τα αντικαθιστά με ένα ενοποιημένο, πραγματικά ευρωπαϊκό σύστημα - με τον ίδιο ακριβώς τρόπο δηλαδή που αποδομεί τα εθνικά κράτη χωρίς να τα αντικαθιστά με ένα ευρωπαϊκό, εναλλακτικό Κράτος. Ο ανταγωνισμός όμως αφορά τα παραγωγική συστήματα και όχι τις μονάδες που τα αποτελούν. Η συζήτηση λοιπόν για το αν η Ευρώπη θα γίνει ανταγωνιστική των ΗΠΑ – που αποτελούν Κράτος με δικό του σύστημα παραγωγής – είναι καινή περιεχομένου. Τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε αυτό το διάλογο – όγκος παραγωγής και εξαγωγές – δεν είναι τίποτα περισσότερο από το άθροισμα των εθνικών στοιχείων. Δεν αναφέρονται στην «Ευρώπη», η οποία πολύ απλά δεν υπάρχει.

Οι κυρίαρχες θέσεις αποδίδουν την καθυστέρηση της Ευρώπης στη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι κοινωνίες της να υιοθετήσουν με επιτυχία και σύστημα έναν φιλελευθερισμό «αμερικανικού τύπου». Ποτέ βέβαια δεν αναφέρονται στην ασυμμετρία που χαρακτηρίζει τις σχέσεις ανάμεσα στις δυο πλευρές του Ατλαντικού. Στην πραγματικότητα εάν η Ευρώπη αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει τα πλεονάσματα που δανείζει στις Ηνωμένες Πολιτείες για το εσωτερικό της – και αυτή είναι η μοναδική απόφαση που θα μπορούσε να βγάλει την ήπειρο από τη στασιμότητα – οι ΗΠΑ θα ήταν αναγκασμένες να αναπροσαρμόσουν την οικονομική του πολιτική, να περιορίσουν τις στρατιωτικές τους δαπάνες αλλά και τις σπάταλες καταναλωτικές συνήθειες. Κάτι τέτοιο όμως δεν θα συμβεί χωρίς μια μείζονα κρίση.

Οι πολιτικές που υιοθετεί η Ευρώπη δεν κινούνται προς την κατεύθυνση που θα εξέφραζε την οικονομική της ισχύ, αλλά στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Η ιδιωτικοποίηση και διάλυση των πραγματικά αποτελεσματικών δημόσιων υπηρεσιών (SNCF, EDF και άλλα προφανή παραδείγματα) προσφέρουν στο αμερικανικό κεφάλαιο, και ειδικά στα συνταξιοδοτικά ταμεία, μοναδικές ευκαιρίες για να αντλήσουν κέρδη από τα πιο προσοδοφόρα τμήματα της (ευρωπαϊκής) οικονομίας, μειώνοντας παράλληλα τα μέσα που διαθέτουν οι Ευρωπαίοι για την έξοδο από την κρίση.

Πρέπει λοιπόν να ενδώσουμε στην απελπισία και να αποδεχθούμε την πρόγνωση της Ουάσινγκτον ότι τίποτα δεν μπορεί να μεταβάλλει τις επιλογές της Ευρώπης, όσο παράλογες και αν είναι αυτές; Ο κίνδυνος είναι υπαρκτός και δεν πρέπει να τον υποτιμήσουν τα κινήματα κατά της παγκοσμιοποίησης. Η κυρίαρχη τάξη, με τη στενή έννοια του όρου – το μεγάλο ολιγοπωλιακό κεφάλαιο – δελεάζεται να εγκλωβιστεί σε αυτό το δρόμο, ο οποίος είναι αδιέξοδος για τους ευρωπαίους, με αντάλλαγμα τα πλεονεκτήματα που εξασφαλίζει από την συμμετοχή της στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Αναμφισβήτητα η τάξη των ευγενών – δηλαδή οι ΗΠΑ – η οποία εξουδετερώνει τις επιπτώσεις του χάους που προκαλεί η καπιταλιστική ανάπτυξη, μπορεί να αναγκάσει τους υπηκόους της να πληρώσουν για αυτή την υπηρεσία που τους προσφέρει. Οι τελευταίοι όμως μην έχοντας άλλη επιλογή αποδέχονται τη θέση του σκλάβου που του προσφέρουν. Ούτως η άλλως δεν είναι η πρώτη φορά στην ιστορία που συμβαίνει κάτι ανάλογο και σίγουρα δεν είναι η τελευταία.

3. Συνεπώς δεν πιστεύω ότι το ευρωπαϊκό σχέδιο μπορεί να επιβιώσει με τη σημερινή ακραία φιλελεύθερη διάστασή του ούτε με τη συμμαχία του με την Ουάσινγκτον.

Παρόλα αυτά μένει να διαπιστώσουμε με ποιο τρόπο θα επέλθει η αμφισβήτησή του και ποιο δρόμο θα αναγκαστεί να ακολουθήσει.

Μπορεί αυτή η δουλικότητα των ισχυρότερων τμημάτων της κυρίαρχης τάξης και των πολιτικών ακολούθων τους (από τη Δεξιά και την Αριστερά) να επιβληθεί και στις ευρωπαϊκές κοινωνίες; Αμφιβάλλω, επειδή – και αυτή είναι η κεντρική ιδέα της θέσης μου – δεν θα το επιτρέψει η ευρωπαϊκή πολιτική κουλτούρα. Δεν θα επανέλθω εδώ με λεπτομέρειες στη θέση που διατύπωσα στο The Liberal Virus (Pluto,2004) και στο Beyond US Hegemony (Zed, 2006). Απλώς κωδικοποιώ τα συμπεράσματα: η προώθηση της λογικής των οικονομιών των κυρίαρχων ολιγοπωλίων κλείνει το χάσμα μεταξύ των ΗΠΑ και της Ευρώπης, η λογική της διαφορετικής πολιτικής κουλτούρας των δυο πλευρών το διευρύνει.

Θα επιστρέψω λοιπόν στο σημείο της ανάλυσής μου που εστιάζει στην «πολιτική κουλτούρα». Η πολιτική κουλτούρα ενός σημαντικού τμήματος της ευρωπαϊκής ηπείρου μπορούν να αναλυθεί σαν μια διαδοχή σημαντικών εξελίξεων οι οποίες καθόρισαν το διαχωρισμό μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Η φιλοσοφία του Διαφωτισμού, η Γαλλική Επανάσταση, το Κοινωνικό Συμβόλαιο, η δημιουργία του εργατικού και σοσιαλιστικού κινήματος του 19ου αιώνα, ο μαρξισμός και η παρισινή κομμούνα, η ρωσική επανάσταση και ο σχηματισμός των κομμουνιστικών κομμάτων. Τα κινήματα της Δεξιάς στάθηκαν απέναντι σε αυτή την πορεία με την μοναρχική Παλινόρθωση (« Ιερά Συμμαχία»), με τη μορφοποίηση των «αντιμαρξιστικών ιδεολογιών» (και τις παρεκκλίσεις προς τον φασισμό), με την υπεράσπιση των αποικιοκρατικών (και ρατσιστικών) ιδεολογιών, και με τα αντισοβιετικά κινήματα. Τα διαδοχικά στάδια σχηματοποίησης της αμερικανικής πολιτικής κουλτούρας δεν έχουν καμία σχέση με αυτή την ιστορία. Η δική τους κουλτούρα δημιουργήθηκε από διαδοχικά γεγονότα μείζονος σημασίας: τη μετανάστευση στη Νέα Αγγλία τμημάτων του πληθυσμού που αντιτίθενται στο Διαφωτισμό, τη γενοκτονία των ινδιάνων και το φαινόμενο της δουλείας στο εσωτερικό της κοινωνίας (οι συνέπειες του οποίου είναι διαφορετικές όταν πραγματοποιείται σε μακρινές αποικίες), την απόρριψη της ταξικής συνείδησης την οποία διαδοχικές ροές μεταναστών αντικατέστησαν με τον κομμουνιταριανισμό . Η πολιτική κουλτούρα που προκύπτει από αυτή την ιστορία δεν είναι ίδια με αυτή που δημιουργείται από την αντίθεση της δεξιάς με την Αριστερά (πιθανόν και τον σοσιαλισμό) αλλά είναι τέκνο μιας φιλοκαπιταλιστικής «συμφωνίας» η οποία σχετικοποιεί τον εκλογικό διπολισμό (ρεπουμπλικάνοι / δημοκρατικοί).

Το ερώτημα που γεννάται σήμερα στην Ευρώπη είναι εάν η κληρονομιά της πολιτικής κουλτούρας θα διαβρωθεί (και η Αριστερά, ως διεκδικητής ενός μετακαπιταλιστικού οικοδομήματος, θα εξαφανιστεί) σε βάρος της συνεχιζόμενης «αμερικανοποίησης» (τα κοινωνικά – φιλελεύθερα κόμματα στηρίζουν τους θιασώτες του «αιώνιου καπιταλισμού») ή εάν μια Νέα Αριστερά είναι σε θέση να αποκρυσταλλώσει προγράμματα που θα σταθούν στο ύψος των περιστάσεων. Προσωπικά θεωρώ ότι και τα δυο σενάρια είναι πιθανά.

Πέρα λοιπόν από το έργο του ευρωπαϊκού σχεδίου, είναι πλέον χρήσιμο να αναλύσουμε τον διάλογο που τον επισκιάζει. Σε αυτό το διάλογο κάθε αναφορά στην κληρονομιά της ευρωπαϊκής πολιτικής κουλτούρας αντιμετωπίζεται σαν «περσινά ξινά σταφύλια»: προάσπιση των συμφερόντων των κοινωνικών τάξεων (η οποία χαρακτηρίζεται αδιακρίτως σαν «κορπορατισμός»), πατριωτισμός (με την έμφαση να δίνεται σε περιφερειακές ενώσεις εντελώς ανίσχυρες απέναντι στο κεφάλαιο, κομμουνιταριανισμός, ή ακόμη και συστήματα διακυβέρνηση με δυσανάλογη εκπροσώπηση εθνικών ομάδων όπως συμβαίνει στη Βαλτική ή την Κροατία. Στον αντίποδα ως μοντέρνο αντιμετωπίζει η θεοποίηση του ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων, περιοχές και χώρες (ανεξαρτήτως του κοινωνικού κόστους) ή αντι-κοσμικά αντιλήψεις όπως η λατρεία του Πάπα στην Πολωνία).

Η ανοικοδόμηση μια ευρωπαϊκής πολιτικής Αριστεράς απαιτεί ριζοσπαστική κριτική όλων αυτών των θέσεων. Επιπροσθέτως απαιτεί να εντοπίσουμε τη βάση πάνω στην οποία θα οικοδομηθεί η εναλλακτική πρόταση και από εκεί να εξαχθούν συμπεράσματα για τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα προγράμματα που θα ακολουθήσουμε.

Οι παραπάνω απόψεις αποτελούν μια αυστηρή ανάλυση όχι μόνο του ευρωπαϊκού οικοδομήματος αλλά και των αντιδράσεων που αυτό προκαλεί, ακόμη και μέσα σε προοδευτικά κοινωνικά κινήματα. Πρέπει να αντιμετωπίζουμε το συγκεκριμένο οικοδόμημα όχι σαν «ευρωπαϊκό» αλλά σαν το «ευρωπαϊκό τμήμα ενός ατλαντικού οικοδομήματος υπό την ηγεμονία των ΗΠΑ» Η κύρια κριτική που ασκείται στο συγκεκριμένο οικοδόμημα φαίνεται να εστιάζει περισσότερο στην αναζήτηση μια λιγότερο ασσύμετρης ισορροπίας στο εσωτερικό της ιμπεριαλιστικής τριάδας (μέσω της οργάνωσης, σε αυτό το πλαίσιο των σχέσεων ΗΠΑ- Ευρώπης) παρά στην αναζήτηση μιας παγκόσμιας ισορροπίας η οποία δεν θα είναι τόσο δυσμενής για τον υπόλοιπο κόσμο.

Υπό αυτές τις συνθήκες το ερώτημα παραμένει ανοιχτό: Μπορεί το ευρωπαϊκό σχέδιο να αλλάξει κατεύθυνση ή προκειμένου να συμβεί αυτό θα πρέπει να αποδεχθεί την αποτυχία του; Γνωρίζουμε ότι το βασικό – και ενδεχόμενος το μοναδικό – επιχείρημα της ευρωπαϊκής πολιτικής Αριστεράς στηρίζεται στον φόβο ότι η απόρριψη του ευρωπαϊκού σχεδίου μπορεί να φέρει στην επιφάνεια τους εθνικισμούς που μέσα στον 20ο αιώνα προκάλεσαν τόση δυστυχία στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Φυσικά ασπάζομαι το φόβο των φίλων μου και δεν έχω αυταπάτες για τον δημαγωγικό και αντιδραστικό χαρακτήρα αυτού του προφανή αυτισμού. Λέω προφανή γιατί, στην πραγματικότητα, αυτά τα ακροδεξιά κινήματα δεν θα αμφισβητήσουν ποτέ την ηγεσία της πλουτοκρατίας των ολιγοπωλίων. Δεν πιστεύω ότι η «υπεράσπιση της ευρωπαϊκής ιδέας με κάθε κόστος» και η de facto αποδοχή της σημερινής πραγματικότητας (με το πρόσχημα ότι η κατάσταση «δεν είναι τόσο άσχημη» όσο αυτή που θα προέκυπτε από τον ακροδεξιό λαϊκισμό) θα μας προετοιμάσουν για να αντιμετωπίσουμε την κατάρρευση του ευρωπαϊκού σχεδίου από την άκρα δεξιά. Το να πιστεύουμε ότι μπορεί να δημιουργηθεί μια Κοινωνική Ευρώπη με αργές κινήσεις είναι μη ρεαλιστικό. Το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο δεν θα επιτρέψει τίποτα περισσότερο από διακοσμητικές μεταρρυθμίσεις χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Ο κόσμος το γνωρίζει ήδη. Η πολιτική Αριστερά το έχει καταλάβει και αντλεί συμπεράσματα από αυτό.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι απόλυτα ξεκάθαρες αλλά και ουδέτερες απέναντι στο συγκεκριμένο ζήτημα: Η Ευρώπη με τους θεσμούς των Βρυξελλών, στη σημερινή τους μορφή, εξυπηρετεί απόλυτα τις αμερικανικές επιδιώξεις. Αλλά και μια Ευρώπη διασπασμένη σε Κράτη υπό την κυριαρχία των λαϊκιστών και πάλι θα εξυπηρετεί τα αμερικανικά συμφέροντα.

Αυτό το δίλλημα – διάσωση του ευρωπαϊκού σχεδίου με κάθε κόστος ή χάος – εάν αποτελούσε τη μοναδική εναλλακτική θα σήμαινε ότι η Ευρώπη βρίσκεται στην οδό της μη αναστρέψιμης παρακμής. Παραμένω όμως αισιόδοξος επειδή πιστεύω ότι η ανοικοδόμηση αυθεντικών πολιτικών κινημάτων της Αριστεράς στην ευρωπαϊκή ήπειρο είναι εφικτή μέσα από την αναγέννηση της πολιτικής κουλτούρας της σύγκρουσης.