ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΟΜΙΛΙΑΣ ΝΙΚΟΥ ΠΡΑΣΣΟΥ

 

Ο θεσσαλικός υγρός τάφος και η αθλιότητα του πολιτικού συστήματος (του Γ. Παπασίμου)

 

Γιώργος Χ. Παπασίμος

Δικηγόρος | Φιλοτίου 2-4 | 210 8237 140

         
Η θηριώδης καταστροφή της Θεσσαλίας συνιστά χωρίς αμφιβολία μια τεράστια εθνική καταστροφή για την Ελλάδα με απροσδιόριστες συνέπειες. Ο θεσσαλικός κάμπος αποτελεί έναν εκ των βασικών παραγωγικών πνευμόνων της ελληνικής οικονομίας με αποτέλεσμα πέρα από τις τεράστιες ζημιές στους ανθρώπους, στις εγκαταστάσεις, στις κτιριακές υποδομές, στο φυτικό και ζωικό κεφάλαιο, οι μακροπρόθεσμες συνέπειες στην παραγωγική δυνατότητα της χώρας, που μαστίζεται και από τον παρασιτισμό, να είναι ιδιαίτερα δραματικές και κρίσιμες για το παρόν και το μέλλον μας. Και ενώ πρόκειται για μια εθνική καταστροφή μεγατόνων, η «παραπαίουσα» ισχυρή κοινοβουλευτικά κυβέρνηση της ΝΔ (συνεπικουρούμενη ουσιαστικά και από τη μειωμένης ικανότητας αντιπολίτευση) προσπαθεί να την αντιμετωπίσει με βάση τα μέχρι τώρα συνήθη πεπραγμένα της ως δηλαδή μια θεομηνία, η οποία θα πρέπει όσο το δυνατόν γρηγορότερα να φύγει από το προσκήνιο μέσω των αποζημιώσεων και της επικοινωνιακής διαχείρισης. Αντί δηλαδή να πράξει το οφειλόμενο, κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να υποβάλει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο στην Ε.Ε. ανασυγκρότησης του θεσσαλικού κάμπου, αλλά και του κρίσιμου για την εθνική ασφάλεια νομού του Έβρου στον οποίο συντελέστηκε η τεράστια καταστροφή της εξαφάνισης του δάσους της Δαδιάς, άνω του ενός εκατομμυρίου στρεμμάτων, αλλά και της Ρόδου, Πάρνηθας κλπ, εμφανίζεται ως επαίτης στα ευρωπαϊκά όργανα πανηγυρίζοντας δήθεν για την ευρωπαϊκή στήριξη των 2.25 δις ευρώ. Χρήματα που πέραν του γεγονότος ότι δικαιούταν η Ελλάδα και δεν είχε απορροφήσει στη μεγάλη πλειοψηφία είναι και σταγόνα στον ωκεανό εν σχέσει με την τρομακτική καταστροφή της Θεσσαλίας, που το συνολικό κόστος σε αποκατάσταση των ζημιών, αλλά και στην ανάταξη της πρότερης παραγωγικής δυνατότητας του θα ξεπεράσει το ποσό των 40 δις ευρώ.

Είναι προφανές ότι δεν μπορεί πλέον η Ελλάδα να βαδίζει αμέριμνη στο γκρεμό. Απαιτείται πανεθνική εγρήγορση για ανακοπή της πορείας στην πλήρη παρακμή και απαξίωση. Αυτό προϋποθέτει δημόσια ανάληψη των ευθυνών από την Κυβέρνηση και ανατροπή της μικροπολιτικής των επιδομάτων ως μοναδικό οικονομικό μπούσουλα. Απαιτείται η διοχέτευση όλων των εναπομεινάντων κεφαλαίων του ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας για την ανάταξη των κατεστραμμένων περιοχών, αλλά και τη θωράκιση της χώρας από τις επικείμενες καταστροφές, που προοιωνίζονται από τη διάλυση του θεσσαλικού κάμπου, του Έβρου, της Ρόδου κλπ και όχι η συνέχιση της διασπάθισης τους από μια μικρή ομάδα της παρασιτικής ολιγαρχίας. Παράλληλα, αυτή η στρατηγική αλλαγή θα αποτελέσει και την απαραίτητη αλλαγή του παραγωγικού υποδείγματος της χώρας, που σήμερα είναι παρασιτικό και αποτελεί το καρκίνωμα που κατατρώει τις σάρκες της Ελλάδος. Πέραν αυτού, απαιτείται στην κρίσιμη αυτή στιγμή που βρίσκεται η χώρα μας να υπάρξει συστηματική προσπάθεια προσέλκυσης των τεράστιων χρηματικών αποθεματικών που βρίσκονται στις ξένες Τράπεζες (υπολογίζονται σύμφωνα με το περιοδικό Spiegel ότι τα κεφάλαια Ελλήνων που βρίσκονται σε Τράπεζες εξωτερικού πλησιάζουν τα 600 δις ευρώ) αποτελώντας αυτή η πρόκληση την τελευταία ευκαιρία για την αντεθνική παρασιτική οικονομική ολιγαρχία να συνεισφέρει κατ’ ελάχιστον στην ανατάξη της χώρας, της οποίας έχει καταληστεύσει τον εθνικό πλούτο εδώ και δεκαετίες.

Είναι πλέον πασιφανές ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε μονοπάτι διαρκούς παρακμής έχοντας υποστεί συντριπτική συστημική κατάρρευση εξαιτίας της καταλήστευσης της δημοσίας περιουσίας και τη διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα του κράτους και των ενδιάμεσων θεσμών (τοπική αυτοδιοίκηση κλπ). Το 2023 αποτελεί, μετά την πλήρη καταστροφή του Έβρου και το ολοκαύτωμα του θεσσαλικού κάμπου, το έτος στο οποίο πιστοποιείται ότι το ελληνικό κράτος δεν είναι απλώς πελατειακό και άδικο που το λυμαίνεται το σύστημα παρακμής της οικονομικής παρασιτικής ολιγαρχίας και της ιδιότυπης θεραπαινίδας αυτής, που είναι το πολιτικό κατεστήμενο, αλλά πρόκειται για οργανισμό που βρίσκεται σε πορεία ολιστικής κατάρρευσης.

Πρόκειται για τα επίχειρα της δραματικής μείωσης των κονδυλίων για την συντήρηση των υποδομών, στον βωμό των μνημονιακών δεσμεύσεων και της σκληρής περικοπής των βασικών δημοσίων δαπανών από την ακολουθούμενη ιδιότυπη νεοφιλελεύθερη οικονομική πολιτική, πασπαλισμένη με επιδόματα. Και όλα αυτά την ώρα που η κλιματική κρίση έχει αλλάξει πίστα και απαιτούνται νέες σοβαρές πολιτικές και κυρίως νέες ισχυρές υποδομές, την ώρα που δεν συντηρούνται ούτε οι υπάρχουσες.

Ειδικότερα για το θεσσαλικό κάμπο οι δικαιολογίες πίσω από τα ακραία πλημμυρικά φαινόμενα δεν ευσταθούν. Τόσο γιατί ο Ιανός πριν τρία χρόνια είχε προειδοποιήσει έγκαιρα για το τι θα ακολουθήσει, όσο και γιατί η αβελτηρία τόσο της κεντρικής διοίκησης, όσο και των περιφερειακών και δημοτικών εξουσιών για τη δημιουργία σοβαρών αντιπλημμυρικών έργων και τη συντήρηση των υπαρχόντων είναι τεράστια. Πρέπει, βέβαια, να σημειωθεί ότι οι ευθύνες αυτές εκτείνονται αρκετά πίσω, αφού αν είχαν υλοποιηθεί έγκαιρα τουλάχιστον από τη δεκαετία του 2000 το προτεινόμενο σχέδιο δημιουργίας δικτύου λιμνοδεξαμενών ή ταμιευτήρων σε όλο τον ορεινό όγκο από τον οποίο περιβάλλεται ο θεσσαλικός κάμπος ως έργο αντιμετώπισης της λειψυδρίας τότε θα αποτελούσε παράλληλα και το σπουδαιότερο αντιπλημμυρικό σύστημα που θα προστάτευε σε μεγάλο βαθμό την ευρύτερη περιοχή και δεν θα είχαμε τη σημερινή καταστροφή.

Οι δραματικές αυτές καταστροφές καταδεικνύουν τις διαχρονικές εγκληματικές ευθύνες του «νόθου πελατειακού» Κράτους, όπως αυτό διαμορφώθηκε από την οικονομική ολιγαρχία της Χώρας, που το κύριο γνώρισμά της είναι ο παρασιτισμός και η «μαυραγορίτικη» αντίληψη, καθώς και του εκάστοτε πολιτικού προσωπικού εξουσίας, κεντρικού και περιφερειακού, ως εφαρμοστή αυτών των πελατειακών και καταστροφικών πολιτικών.

Η συσσώρευση όλων αυτών των αρνητικών παραγόντων (οικιστικά τερατουργήματα, άναρχη δόμηση, απουσία απαραίτητων έργων, κακής ποιότητας έργα, μη ουσιαστική συντήρηση βασικών έργων, υπονόμευση της δυνατότητας του κρατικού μηχανισμού να προλάβει και να καταστείλει αυτά τα φαινόμενα, που παρουσιάζουν έξαρση, λόγω της κλιματικής κρίσης), σε συνδυασμό με την αμοραλιστική αντίληψη της πολιτικής εξουσίας και της ιδιότυπης κομματοκρατίας στη χώρα δημιουργούν τις συνθήκες για την Ελλάδα να εμφανίζεται ως «απροστάτευτη Χώρα» και παράλληλα να υπονομεύεται η ίδια η Δημοκρατία , λόγω της ραγδαίας απονομιμοποίησης των θεσμών στην συνείδηση των πολιτών.

Πίσω από την επιτηδευμένα ιλουστρασιόν ευρωπαϊκή προθήκη κρύβονται σκελετοί και τεράστιες παθογένειες, που ανά πάσα στιγμή είναι έτοιμοι να συντρίψουν αυτήν την επίπλαστη εικόνα και να μας επαναφέρουν στην οδυνηρή πραγματικότητα της βαθιάς παρακμής και αγωνίας, που σήμερα βιώνει η πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Το βασικό μότο όλων των κυβερνήσεων όλες τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν συνθήματα, όπως επανίδρυση του κράτους, δημιουργία επιτελικού κράτους (!) κ.λπ., που όμως αποτελούσαν άδειο κέλυφος σε όλες τις περιπτώσεις. Επίσης, τα επικοινωνιακά φληναφήματα των κομμάτων εξουσίας μπροστά σε κάθε καταστροφή, διαχέονταν παντού εντέχνως για την αποφυγή των πολιτικών ευθυνών με γενναίο τρόπο, κάτι που αν είχε γίνει από κάποια Κυβέρνηση, θα αποτελούσε λυτρωτικό στοιχείο για την Χώρα, στην οποία ευδοκιμεί η ατιμωρησία, τόσο για τη δημιουργία μιας νέας πολιτικής αντίληψης και συνείδησης, όσο και για τη συνειδητοποίηση της διάλυσης του κρατικού μηχανισμού και την ανάγκη ανάληψης μέτρων στοιχειώδους αποτροπής του.

Έτσι, η Ελλάδα εμφανίζεται σήμερα ως απροστάτευτη χώρα από πολλές τις πλευρές.

Καταρχήν, από το υπάρχον πολιτικό σύστημα που έχει και τις μεγαλύτερες ευθύνες για την πορεία παρακμής της χώρας. Και αυτό γιατί μεταπολεμικά λειτούργησε κατά τον ίδιο τρόπο με ελάχιστες εξαιρέσεις αφενός για την εξυπηρέτηση των παρασιτικών συμφερόντων λίγων οικογενειών ,που συνιστούν την οικονομική ολιγαρχία, που λυμαίνονται διαχρονικά τη χώρα και αφετέρου μέσα από τα πελατειακά δίκτυα, που αναπτύχθηκαν, ενσωμάτωσε μεγάλα κοινωνικά τμήματα στην καταστροφική αντίληψη της πρόταξης του ιδιωτικού έναντι του συλλογικού εν σχέσει με το δημόσιο συμφέρον και τον εθνικό πλούτο (δάση, αιγιαλοί, ρέματα κλπ).

Περαιτέρω, από τους ενδιάμεσους θεσμούς, όπως η τοπική αυτοδιοίκηση (α’ και β’ βαθμού), που δυστυχώς δρα στη μεγάλη πλειοψηφία κατ’ είκονα και καθ’ ομοίωση με το διεφθαρμένο κεντρικό κομματικό πελατειακό σύστημα, αναπαράγοντας και ενισχύοντας αυτές τις παθογένειες που μετατράπηκαν για τη χώρα σε γάγγραινα.

Τέλος, από την ίδια την κοινωνία λόγω της χρόνιας άμεσης ή έμμεσης συμμετοχής διαφόρων κοινωνικών τμημάτων στο πελατειακό αλισβερίσι, που λειτουργεί τελικά ως αναισθητικό φάρμακο απέναντι στο ανεπαρκές και σαθρό πολιτικό σύστημα. Και αυτό γιατί δεν είναι μόνο το ιδιοτελές κοινωνικό τμήμα που κατά προσέγγιση αγγίζει το 15-20% του κοινωνικού σώματος το οποίο όλα αυτά τα χρόνια, όπως και σήμερα ενεργά και άμεσα συμμετέχει στο εθνικό πλιάτσικο πάσης φύσεως, αλλά και μεγάλα κοινωνικά τμήματα, που λόγω της ένταξης τους στα πελατειακά κομματικά δίκτυα, έχουν αναπτύξει έναν ιδιότυπο μιθριδατισμό αποδεχόμενα χωρίς αντίδραση την κατηφόρα της χώρας, μέσω της στήριξης της σημερινής νοσηρής κομματοκρατίας.

Βρισκόμαστε ως κοινωνία χωρίς αναισθητικό μπροστά στο φαινόμενο των πολλαπλών και εφαπτόμενων ευθυνών των εκπροσώπων της πολιτικής εξουσίας, της παρασιτικής οικονομικής ολιγαρχίας που καταδεικνύει το εύρος της παρακμιακής τροχιάς της χώρας μας.

Απέναντι σε αυτή την κατάσταση απαιτείται εθνική εγρήγορση μέσω ενός ισχυρού κινήματος Αντίστασης των πολιτών. Μόνο η δημιουργία ενός νέου πατριωτικού δημοκρατικού κινήματος ανατροπής της παρασιτικής ολιγαρχίας, της ολιγαρχικής κομματοκρατίας και του κοινωνικού μιθριδατισμού μπορεί να μπει εμπόδιο στην πορεία της αέναης παρακμής της χώρας και του Ελληνισμού.

Κλιματική κρίση, εξορύξεις υδρογονανθράκων και αυτοδιοικητικές εκλογές.

Πανελλαδική συνέλευση για την προστασία της Ελληνικής Τάφρου

Σε πρόσφατη ανακοίνωσή του ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες υπογράμμισε πως η κλιματική κατάρρευση έχει ήδη ξεκινήσει, προσθέτοντας χαρακτηριστικά πως «Το κλίμα μας καταρρέει πιο γρήγορα απ' αυτό που θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε, με ακραία μετεωρολογικά φαινόμενα τα οποία πλήττουν όλες τις γωνιές του πλανήτη».

Η χώρα μας, φυσικά, δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Μόνο τους τελευταίους μήνες έχουμε βιώσει καύσωνες και ξηρασίες μεγάλης διάρκειας, τεράστιες δασικές πυρκαγιές και ακραίες βροχοπτώσεις που προκάλεσαν πλημμύρες άνευ προηγουμένου.

Μπορεί η ηγεσία της χώρας μας να χαρακτηρίζει ως «αναποδιά» τα όσα συμβαίνουν, ωστόσο είναι γεγονότα για τα οποία οι επιστήμονες μας είχαν προειδοποιήσει εδώ και δεκαετίες.*

Απ’ ό,τι φαίνεται, βέβαια, ποτέ δεν πήραμε στα σοβαρά αυτές τις προειδοποιήσεις ή ίσως πιστεύαμε πως για κάποιο λόγο θα είμαστε τυχεροί και δεν θα επηρεαστούμε. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να εξηγηθεί το γεγονός πως, οι ίδιοι άνθρωποι που κόπτονται για τις δραματικές επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, συστήνοντας Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης (Σεπτέμβρης 2021) και ψηφίζοντας τον Εθνικό Κλιματικό Νόμο (Ν. 4936/2022), υπογράφουν ταυτόχρονα και συμβάσεις παραχώρησης στεριάς και θάλασσας προκειμένου να προχωρήσουν οι έρευνες για εξόρυξη ορυκτών καυσίμων, η χρήση των οποίων ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κρίση που βιώνουμε σήμερα.

Είναι προφανές πλέον πως η πολιτική ηγεσία της χώρας επικαλείται την κλιματική αλλαγή κατά περίπτωση, κυρίως, όταν θέλει να ρίξει το ανάθεμα για τις καταστροφικές επιπτώσεις από τα καιρικά φαινόμενα, όταν, διαπιστωμένα πλέον, το κράτος είναι υπό διάλυση, με υπηρεσίες υποστελεχωμένες, που αδυνατούν να λειτουργήσουν σωστά, να συντονιστούν, να δράσουν αποτελεσματικά.

Οι διαπιστώσεις αυτές μπορεί να μας γεμίζουν θλίψη και οργή, συνοδεύονται όμως και από τη συνειδητοποίηση ότι η προστασία της ζωής μας προϋποθέτει την προστασία της φύσης. Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι απώλειες σε φυσικό κεφάλαιο να είναι μεγάλες, όμως υπάρχουν ακόμα, απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας, πολύτιμα οικοσυστήματα που πρέπει να διαφυλάξουμε ως κόρη οφθαλμού, μεταξύ των οποίων και πολλά εντός ή σε μικρή απόσταση από το 1/3 σχεδόν της επικράτειας το οποίο έχει παραχωρηθεί για έρευνα και εξόρυξη υδρογονανθράκων.

Ως πολίτες των τόπων στους οποίους σχεδιάζονται οι εξορύξεις, που στις 8 Οκτωβρίου θα κληθούμε να επιλέξουμε σε ποιους θα αναθέσουμε τη διακυβέρνησή τους, θεωρούμε πως είναι αναγκαίο να γνωρίζουμε τη θέση τους επ’ αυτού. Αναμένουμε λοιπόν από τους συμπολίτες μας σε Ήπειρο, Ιόνιο, Πελοπόννησο και Κρήτη που είναι υποψήφιοι σε αυτές τις εκλογές να μας γνωστοποιήσουν σύντομα και με σαφήνεια, τις απόψεις τους για το πρόγραμμα έρευνας και εξόρυξης υδρογονανθράκων αλλά και για την γενικότερη περιβαλλοντική και κλιματική πολιτική που οραματίζονται να εφαρμόσουν.

Τέλος, υπό το βάρος των συνεπειών που βιώνουμε από την κλιματική κατάρρευση, περιμένουμε από τα νέα Περιφερειακά και Δημοτικά Συμβούλια να επανεξετάσουν τις αποφάσεις τους, όπου αυτά γνωμοδότησαν θετικά για τις εξορύξεις υδρογονανθράκων, και να τις επικαιροποιήσουν σύμφωνα με τα νέα δεδομένα.



Σημείωση:

* Ο ΟΗΕ έχει κατατάξει την Ελλάδα, όπως και ολόκληρη τη Μεσόγειο, μεταξύ των 18 «καυτών» σημείων του πλανήτη τα οποία θα αντιμετωπίσουν τα μεγαλύτερα προβλήματα ως απόρροια της εντεινόμενης κλιματικής αλλαγής.

Η Ε.Ε. έχει συστήσει ως καλύτερη επιλογή την άμεση ανάληψη δράσης για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, προειδοποιώντας πως όσο μεγαλύτερα είναι τα προβλήματα, τόσο πιο δύσκολη και δαπανηρή θα είναι η λύση τους.

Αντίστοιχα και η Τράπεζα της Ελλάδος, ήδη από το 2011 σε έκθεσή της, μεταξύ άλλων επισημαίνει πως α) Το οικονομικό κόστος της κλιματικής αλλαγής για τη χώρα μας είναι εξαιρετικά υψηλό και πως η υιοθέτηση πολιτικών προστασίας του κλίματος αποτελεί την οικονομικότερη επιλογή που διαθέτουμε. β) Η εξάρτηση της Ελλάδας από το φυσικό της περιβάλλον είναι εξαιρετικά μεγάλη για να αγνοηθεί ακόμα και σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. γ) Η μείωση των εκπομπών και η προσαρμογή της χώρας στις νέες συνθήκες αποτελεί αναγκαιότητα και όχι πολυτέλεια.

Τέλος, το ότι απειλούνται οι βασικοί πυλώνες της οικονομίας μας είναι καταγεγραμμένο και στην Εθνική Στρατηγική για την Προσαρμογή στην Κλιματική Αλλαγή: «ο τομέας που αναμένεται ότι θα πληγεί περισσότερο από την κλιματική αλλαγή στην Ελλάδα είναι η γεωργία. Ακολουθούν οι επιπτώσεις στον τουρισμό και στα παράκτια συστήματα που θα έχουν μεγάλες συνέπειες για το σύνολο της οικονομίας καθώς και το εισόδημα των νοικοκυριών». 

Πανελλαδική συνέλευση για την προστασία της Ελληνικής Τάφρου

Ανοιχτή Συνέλευση Κεφαλονιάς-Ιθάκης ενάντια στην Εξόρυξη Υδρογονανθράκων | Ανοιχτή Συνέλευση στα Γιάννενα ενάντια στην Ενεργειακή Λεηλασία | Βιο7νησα | Βρυσούλες | Citizens' Information Network Εξορύξεις Stop! – Πρέβεζα | Εθελοντική Ομάδα Παξών | Fossil Free Corfu | Gastivists | My Dolphin Club | NodrillZante - Ζακυνθινή Πρωτοβουλία για ένα Ιόνιο Ελεύθερο Υδρογονανθράκων | Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου | Οικολογική Πρωτοβουλία Χανίων | Περιβαλλοντική Πρωτοβουλία Κέρκυρας | Πρωτοβουλία Κρήτης ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων  | Πρωτοβουλία πολιτών Λευκάδας ενάντια στις εξορύξεις υδρογονανθράκων | Save Greek Seas | SOS Κυπαρισσιακός - Πρωτοβουλία Τριφυλίας ενάντια στις εξορύξεις Υδρογονανθράκων.

https://hellenictrenchsos.gr/
https://www.change.org/hellenictrenchsos

 

Από Δευτέρα πάμε σε μια νέα σελίδα

του Άγγελου Νταβία

Την Κυριακή με την εκλογή νέου προέδρου στον ΣΥΡΙΖΑ μια ιστορική σελίδα κλείνει για την ευρύτερη παράταξη. Η πορεία ήταν και είναι προδιαγεγραμμένη: Η ριζοσπαστική αριστερά θα πάρει την θέση που της αναλογεί στο πολιτικό σκηνικό, αυτή της παράταξης διαμαρτυρίας και περιθωριακού δικαιωματισμού.

Το σημείο συνάντησης των δυνάμεων της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης θα μετατοπιστεί στο ιστορικό του σημείο ισορροπίας, τον χώρο της κεντροαριστεράς.

Εκεί πρέπει να ξανασυναντηθουν οι ριζοσπάστες κεντρώοι, οι σοσιαλδημοκράτες, οι σοσιαλιστές, οι ανανεωτικοί αριστεροί και οι πράσινοι πολίτες ώστε να δημιουργήσουν ξανά τον πόλο αμφισβήτησης της συντηρητικής επικυριαρχίας. 

Να ξανασυναντηθούν με όρους δομικής, δημιουργικής αντιπολίτευσης στην κυβέρνηση των "αρίστων" και στη συνέχεια με όρους εξουσίας.

Και πρέπει να το κάνουν με όρους 21ου αιώνα, όχι με όρους των δεκαετιών του 70, του 80 και του 90. Κάποιοι πρέπει να μείνουν πίσω σε αυτή τη νέα περίοδο, γιατί ταυτίστηκαν με αυτή που κλείνει. 

Έτσι γίνεται στους ιστορικούς κύκλους. 

Το σημείο υποδοχής πρέπει να είναι ανοικτό, δεκτικό και αποφασισμένο να επιτελέσει τον ιστορικό του ρόλο, με σεβασμό στην ιστορία αλλά χωρίς αναπαραγωγή και επιβεβαίωση του  παρελθόντος . 

Δύσκολο αλλά αυτό χρειαζόμαστε: Ένα νέο σημείο συγκέντρωσης των υγιών δυνάμεων όλης της παράταξης.

Και αυτό το σημείο είναι μέσα στο ΠΑΣΟΚ υπό την προεδρία του Νίκου Ανδρουλάκη, δεν υπάρχει άλλο αντικειμενικά. 

Στο ΠΑΣΟΚ υπό την προεδρία Ανδρουλάκη, που πρέπει να δημιουργήσει τους πολιτικούς και τους οργανωτικούς όρους ενός κόμματος μέλλοντος που θα οδηγήσει την παράταξη στην ανατροπή της σημερινής ανυπαρξίας και θα προσφέρει στην χώρα την ισχυρή. αποτελεσματική και προγραμματική αντιπολίτευση που έχει ανάγκη.

Ένα κόμμα ανοικτό αλλά και συντεταγμένο, δημοκρατικό αλλά και διοικούμενο, πολυσυλλεκτικό αλλά όχι ρεμπετ ασκέρι σύνολο παραγόντων, με τον πολιτικό διάλογο ξανά στο τραπέζι των οργανώσεών του.

Οι προσωπικές στρατηγικές, οι ιδιοκτησίες, οι περιχαρακώσεις πρέπει να παραμερίσουν μπροστά στην ευθύνη απέναντι στους εξαντλημένους πολίτες της παράταξης που έχουν οδηγηθεί από ήττα σε ήττα. 

Οι αυτοδιοικητικές εκλογές είναι ο πρώτος σταθμός σε αυτόν τον δρόμο και όσοι δεν κατανοούν το διακύβευμα και προσπαθούν να πατήσουν σε δύο και τρεις βάρκες πρέπει να βραχούν.

  Ειδικά στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, που θα βγουν τα μεγάλα πολιτικά συμπεράσματα ακόμα και σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο για τις τάσεις στην χώρα μετά από το ευκαιριακό 41% Μητσοτάκη, δεν πρέπει καμία ψήφος να προσμετρηθεί σε λάθος πολιτική δύναμη.

 Πόσο μάλλον στον ΣΥΡΙΖΑ που θέλει να βρει σανίδα σωτηρίας για να συνεχίσουν να ηγεμονεύουν στον χώρο της παράταξης μια δράκα τελειωμένων ιδεοληπτικών που παριστάνουν τους κλειδοκράτορες και τους σφραγιδοκράτορες της αριστεράς στην Ελλάδα.

Οι ατομικές προτιμήσεις περί προσώπων - τοπικών σωτήρων, καθαριστών της πόλης με διπλάσιο αμμονιαζόλ, εκσυγχρονιστών του καμπινέ,  μπορούν να εκφραστούν στον δεύτερο γύρο, όταν θα εκλεγεί ο δήμαρχος

Έτσι και αλλιώς εκτός του νικητή των εκλογών όλες οι άλλες δημοτικές παρατάξεις δύο άντε τρεις έδρες θα βγάλουν το πολύ στο νέο δημοτικό συμβούλιο,δεν έχει νόημα να σκέφτεται κανείς ότι πρέπει να σταυρώσει τον φίλο του που κατεβαίνει δώθε και κείθε.

Η δεξιά δια του Βορίδη, υπό την ανοχή της αξιωματικής αντιπολίτευσης των ΣΥΡΙΖΟγραφειοκρατών και εκμεταλλευόμενη την αδυναμία των δυνάμεων της αποκέντρωσης (ΠΑΣΟΚ και Πράσινοι) να παρέμβουν αποτελεσματικά έχει κλείσει κάθε δρόμο συναινετικών προσεγγίσεων στο τοπικό πρόβλημα. Ο νικητής τα παίρνει όλα, οι άλλοι απλά τον κοιτάνε να διοικεί μόνος του με τους αυλικούς του.

ΕΙΔΙΚΑ λοιπόν ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ που επιλέχτηκε από την Χαριλάου Τρικούπη ως κρίσιμος δήμος για να βγει ένα πολιτικό συμπέρασμα προοπτικής και όπου έχει επιτευχθεί μια πλατιά ενότητα δυνάμεων υπό τον Νίκου Πράσσο, αλλά - βεβαίως - και στην περιφέρεια Αττικής με το ψηφοδέλτιο του Γιάννη Σγουρού ΑΣ ΔΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ. 

Πολιτικό μήνυμα για την αυτοδιοίκηση, την παράταξη, την χώρα.

Οι αγνοί και υγιώς σκεπτόμενοι δημοκράτες πολίτες αυτό θα προτάξουν στον πρώτο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών, στις 8 Οκτώβρη. 

Οι άλλοι θα κοιτάξουν να χωθούν, να είναι "φίλοι" με όλους, να έχουν ανοικτές πόρτες "να λαμβάνουν" από όλους.

Αλλά να ξέρουν αυτοί ότι καμιά φορά μπορεί οι υπολογισμοί τους να πέσουν έξω. 

Και τότε απλά θα έχουν καταγραφεί ως ριψάσπιδες της παράταξης. 

Η ψήφος μας στις 8 Οκτώβρη είναι το εφαλτήριο ώστε στις επόμενες εκλογές πανελλαδικής εμβέλειας, τις ευρωεκλογές της άνοιξης του 2024, το ΠΑΣΟΚ να είναι ξανά η δεύτερη πολιτική δύναμη στην χώρα και να ξεκινήσει η πορεία της μεγάλης ανατροπής.

 Όποιος νομίζει ότι αυτό δεν είναι σημαντικότερο από το να βάλει έναν σταυρό σε έναν εκ των υποψηφίων δημοτικών συμβούλων που δεν έχει καμία πιθανότητα να εκλεγεί, ούτως ή άλλως ας πράξει αλλιώς.

 Και όποιο πολιτικό στέλεχος της παράταξης - παλιό, γιατί μόνο παλιοί λειτουργούν έτσι - δεν κατανοεί την σημασία της μάχης και του μηνύματος και ιεραρχεί ως κρισιμότερο να τα έχει καλά με την πλειοψηφία που υπολογίζει να προκύψει ή να διορίσει κανένα οκτάμηνο κουκί του, είναι ακατάλληλος για να εκπροσωπεί την παράταξη στα ψηφοδέλτιά της. 

ΠΡΑΣΣΟΣ - ΣΓΟΥΡΟΣ - ΠΑΣΟΚ για το παρόν και το μέλλον. 

Η μάχη είναι ΠΟΛΙΤΙΚΗ για εμάς. Και στο Χαλάνδρι μπορεί να είναι ακόμα και νικηφόρα. Αν περιοριστούν οι απολιτικοί παραγοντίσκοι.

ΜΕΝΩ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ – ΝΙΚΟΣ ΠΡΑΣΣΟΣ: Η δημοκρατική παράταξη είναι εδώ, ενωμένη και δυνατή!

 

Το Χαλάνδρι αξίζει καλύτερα και εμείς μπορούμε.

Η δημοκρατική παράταξη είναι εδώ, ενωμένη και δυνατή!

Σε μια σεμνή αλλά πανηγυρική και συγκινησιακά φορτισμένη κλειστή συνέλευση της δημοτικής παράταξης “Μένω στο Χαλάνδρι”, μαζί με εκπροσώπους ολόκληρης της ιεραρχίας του ΠΑΣΟΚ παρουσιάστηκαν οι 55 υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης που ανέλαβαν το δύσκολο έργο της ανάταξης των αυτοδιοικητικών δυνάμεων της δημοκρατικής, προοδευτικής παράταξης στο Χαλάνδρι.

Η πρώην υπουργός, μέλος της ΚΕ και υπεύθυνη του Τομεά Αυτοδιοίκησης Κατερίνα Μπατζελή, το μέλος του ΠΣ συμπολίτισσα μας Εύη Χαλάτση, το ιστορικό ηγετικό στέλεχος και μέλος της ΚΕ Χρήστος Πρωτόπαππας που προέδρευσε τιμητικά της διαδικασίας, τα μέλη της ΚΕ Παναγιώτης Σταθόπουλος και Δημήτρης Στάμου το μέλος του Τομέα Αυτοδιοίκησης του ΠΑΣΟΚ και απερχόμενος δήμαρχος Βριλησσίων Ξένος Μανιατογιάννης, ο συμπολίτης μας υπ. Βουλευτής του Κινήματος Ανδρέας Παπαδόπουλος, ο υπ. Βουλευτής β τομέα Πάνος Γκανιάτσος η αντιπροσωπεία της ΝΕ με επικεφαλής το αν. Γραμματέα Νάσο Ζάχο και την συμπολίτισσα μας Ρούλα Σαραντίδου και βέβαια ο γραμματέας της ΔΗΜ. ΟΡΓ. Χαλανδρίου του ΠΑΣΟΚ Γιάννης Διακάτος μαζί με την – υποψήφια δημοτική σύμβουλο με την παράταξη – ταμία της ΣΕ της ΔΗΜ. ΟΡΓ, Χριστοδούλης Αθανασιάδη, με την παρουσία τους και τις τοποθετήσεις του κατέστησαν ξεκάθαρο ότι το ΠΑΣΟΚ στο Χαλάνδρι στηρίζει το Νίκο Πράσσο και το ανοικτό, ενωτικό του ψηφοδέλτιο.

Ο επικεφαλής της παράταξης και υποψήφιος δήμαρχος Χαλανδρίου Νίκος Πράσσος αφού ευχαρίστησε συγκινημένος τους παρευρισκόμενους, ενημέρωσε για την μέχρι τώρα πορεία της παράταξης αλλά και τον προγραμματισμό δράσεων μέχρι την Κυριακή των δημοτικών εκλογών.

Στην συνέχεια παρουσιάστηκαν οι υποψήφιοι του συνδυασμού, που – όπως είπε ο προεδρεύων Χρήστος Πρωτόπαπας – θα δώσουν την μάχη για λογαριασμό της παράταξης με στόχο ένα ισχυρό διψήφιο ποσοστό, που θα είναι η αφετηρία της ανατροπής για το ΠΑΣΟΚ.

Παρόντες στην εκδήλωση οι υποψήφιοι περιφερειακοί σύμβουλοι με την παράταξη του Γ. Σγουρού οι συμπολίτες μας Σπύρος Αδαμόπουλος και Γιώργος Ανδριέλος, ο πρ. Αντιδήμαρχος Βριλησσίων Παναγιώτης Φυκίρης, ο γραμματέας της ΔΗΜ. ΟΡΓ. Ηρακλείου Πέτρος Αϊβάζης καθώς και ο υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Βριλησσίων Τάσος Χρηστάκης.

 

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥ ΝΤΑΒΙΑ ΣΤΟ POLISMAG (ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ)

 

Έχει την χαρά το polismag να φιλοξενεί ένα Πολιτικό «παλαιάς κοπής», έναν δημοσιογράφο που ΔΕΝ μπαίνει σε κουτάκια, δεν παίζει ρόλους και δε ζει γονατιστός. Βαθιά δημοκρατικός, αντικαθεστωτικός, με γνώση και άποψη «μας βάζει στη θέση μας». Η Γιούλη Ζωγράφου συνομιλεί με τον Άγγελο Νταβία «μία πόλη μία ιστορία».

Μένω στο Χαλάνδρι με Νίκο Πράσσο και Άγγελο Νταβία. Τα πρόσωπα που
έδωσαν την πολυπόθητη πλειοψηφία στον Δήμαρχο, συντάσσονται με ποιον σκοπό;
Ουπς! Άγριο μπάσιμο. Μου αρέσει.
Κατ΄ αρχήν να σας ευχαριστώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να επικοινωνήσω με τους
αναγνώστες σας, όχι από πολιτικοκορεκτίλα και υποκριτική ψευτοευγένεια.
Ειλικρινά σας ευχαριστώ. Δεν έχουμε εμείς οι “τρελοί” αυτή την ευκαιρία συχνά.
Θα σας απαντούσα στην ερώτησή σας ότι συνταχτήκαμε για να ξεπλύνουμε την αμαρτία
μας ώστε να πάμε παρακάτω στις απαντήσεις επί της πολιτικής που έχουν σημασία για το
μέλλον.
Αλλά πάλι αν δεν την είχαμε κάνει αυτή την “αμαρτία” θα ήταν δήμαρχος ο Κουράσης ή ο
δήμος θα ήταν ακυβέρνητος 4 χρόνια. Εξ αιτίας μια αντισυνταγματικής ρύθμισης – της διαβόητης ρύθμισης Βορίδη – στην οποία προσκύνησαν όλοι, εκτός από εμάς.
Που δεν είχαμε όμως τον συσχετισμό να επιβάλλουμε άλλους δημοκρατικούς
αυτοδιοικητικούς δρόμους αφού η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ με τους πολίτες, που θα ήταν ο μεγάλος –
υποτίθεται – σύμμαχος αντίστασης σε αντιδημοκρατικές, υπερσυγκεντρωτικές πολιτικές,
έγινε ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ με το ΤΑΙΠΕΔ και επέλεξε να διαχειριστεί αμάσητα όλες τις κυβερνητικές
επιλογές, όπως εδώ και χρόνια έχω γράψει πρώτος και μάλλον δικαιώθηκα από τις
εξελίξεις, ξεπουλώντας και αυτή ακόμα την στρατηγική της απλής αναλογικής που είναι ο
πυρήνας της αυτοδιοικητικής αντίληψης ΚΑΘΕ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και ΚΑΘΕ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΟΥ
ΑΝΘΡΩΠΟΥ. Οπότε προσωπικά δεν μετανιώνω. Καλά κάναμε. Αυτό μπορούσαμε, αυτό κάναμε.
Κάναμε το βέλτιστο για την πόλη: Δεν έγινε ξανά δήμαρχος ο Κουράσης και διοικήθηκε ο
δήμος, με τα ελλείμματα και τις ανεπάρκειες που διοικήθηκε και για τα οποία πρέπει να
συζητήσουμε για να διορθώσουμε.
Νομίζω ούτε ο Νίκος Πράσσος έχει μετανιώσει αλλά καλύτερα να ρωτήσετε τον ίδιο.
Ζούμε στην εποχή του “μη χείρον βέλτιστον” δυστυχώς.
Μητσοτάκης 41% εν ελλείψει εναλλακτικής.
Ρούσσος δήμαρχος για να μην γίνουμε …. SALT LAKE CITY του Κουράση (όπως έλεγε
ότι θα μας κάνει ο Κουράσης και κατάντησε το Χαλάνδρι όπως το κατάντησε, ο χειρότερος
δήμαρχος που πέρασε ποτέ από την πόλη).
Συντασσόμαστε λοιπόν φέτος, όλες οι υγιείς αυτοδιοικητικές προοδευτικές δυνάμεις, με
επικεφαλής το Νίκο Πράσσο για να διακηρύξουμε στον δημοκρατικό πολίτη του
Χαλανδρίου ότι ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΑΞΙΖΕΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ και ότι η
δημοκρατική, αυτοδιοικητική παράταξη είναι εδώ για το παρόν και το μέλλον.

Τι είναι αυτό που θα διαφοροποιήσει τη στάση της παράταξης σε περίπτωση εκλογής της, από τη στάση που είχε το 2019;
Πάμε για ψηλότερα.
Το 2019 τρεις παρατάξεις του ευρύτερου χώρου, ο Γιώργος Θωμάς με το χρίσμα της
Χαριλάου Τρικούπη και της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά, ο Νίκος Πράσσος (από το
ΠΑΣΟΚ, αντάρτης) και εμείς σαν παράταξη του Πράσινου Κινήματος είχαμε παράλληλους
δρόμους. Μηδαμινή δυνατότητα παρέμβασης και επηρεασμού των εξελίξεων.
Τώρα συγκλίναμε με έναν στόχο: Να πάμε ψηλότερα. Με ρωτάτε τι θα διαφοροποιήσει την παράταξη σε περίπτωση εκλογής της. Το εκλογικό αποτέλεσμα του πρώτου γύρου.
Ο λαϊκός παράγοντας.
Ο κυρίαρχος λαός.
Ο αφυπνισμένος δημοκρατικός δημότης του Χαλανδρίου.
Πάντως για ένα μπορώ να διαβεβαιώσω τους Χαλανδραίους και ιδίως τους Χαλανδραίους που θα μας επιλέξουν: ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ με βάση τις διακηρυγμένες αρχές μας και τις αρχές της μεγάλης δημοκρατικής προοδευτικής παράταξης που πιστεύει στην αυτοδιοίκηση και την αποκέντρωση. Και επίσης να τους
διαβεβαιώσω ότι αν μας δώσουν την εντολή ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΙΟΙΚΗΣΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ.
Ναι. Μπορούμε και το ξέρουν όλοι στο Χαλάνδρι να τα κάνουμε καλύτερα στον δήμο.

Οι αυτοδιοικητικές γνώσεις και ικανότητες του Άγγελου Νταβία χαίρουν την εκτίμηση όλων παρά την προσπάθεια αποδόμησης της προσωπικότητάς του ορμώμενοι από την παρορμητικότητα που τον χαρακτηρίζει. Ο Νίκος Πράσσος μπορεί να ηγηθεί δίπλα σε τόση έντονη προσωπικότητα με πολυετές στιγμά στα δρώμενα του Χαλανδρίου;
Αλήθεια τώρα το ρωτάτε αυτό;
ΟΚ! Κατ΄αρχήν ευχαριστώ σας για την εισαγωγή.
Θέλετε να παραστήσω τον πολιτικαλ κορέκτ ψευτομετριόφρονα και απολογητικό περί της
προσωπικότητάς μου;
Για ποια παρορμητικότητα μιλάτε;
Η υπομονή και οι υπερβάσεις που έχω κάνει για χάρη της πόλης ξεπερνούν τα ανθρώπινα
όρια και με κατατάσσουν μεταξύ των συμπαθών ιπποειδών με τα μεγάλα αυτιά.
Έχετε καταλάβει πόση κακία και πόσο φθόνο έχω αντέξει από την συμμορία των μετρίων
και ασχέτων που μετράνε το αυτοδιοικητικό μπόι τους με την σκιά τους;
Μήπως δεν ξέρουν όλοι οι χυδαιολόγοι που επιχείρησαν την δολοφονία χαρακτήρα μου,
ότι αν ήθελα θα μπορούσα – για τους περισσότερους – να κάνω το ίδιο; Αλήθεια ποιος
“τέλειος” επιμένει να με χαρακτηρίζει; Και με ποιο δικαίωμα; Και αν γίνω παρορμητικός τι
θα γίνει;
Ναι ξέρω τον δήμο καλά.
Και έχω και διοικητική εμπειρία.
Ναι οι παρατάξεις μου ΤΟ.Ρ.Α. και ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΠΟΡΕΙΑ έχουν καταθέσει μια
αξεπέραστη, ολοκληρωμένη στρατηγική για την πόλη πάνω στην οποία όλοι
τοποθετούνται και προσπαθούν να την οικειοποιηθούν. Με μεγάλη χαρά τους αφήνω.
Και ο Νίκος απέκτησε αυτά τα δέκα χρόνια και αυτός μεγάλη εμπειρία, μετέχοντας σε
θέσεις ευθύνης σε νομικά πρόσωπα, στην Φλύα και στην Οικονομική Επιτροπή. Θα την
φτιάξουμε την συλλογική μας πορεία, θα την συνθέσουμε μαζί γιατί θέλουμε να το κάνουμε
για το καλό της πόλης.
Αλλά για συγνώμη τώρα.
Γιατί πίσω από την ερώτησή σας διακρίνω μια στρεβλή αντίληψη και να με συγχωρέσετε:
Δηλαδή ο επικεφαλής πρέπει να μην έχει μαζί του ισοϋψής, ικανούς ανθρώπους, γνώστες
με προσωπικότητα για να “μπορεί να ηγηθεί”; Τι να έχει;
Νούφαρα, yesmen;
Και την ίδια ώρα μπορεί να ομιλεί περί αξιοκρατίας;
Πιστεύετε ότι ο Δήμος και η τοπική κοινωνία είναι ένα ONE MAN SHOW?
Νομίζω ότι η ερώτησή σας εμπεριέχει μια θεμελιώδη αντίφαση.
ΝΑΙ Ο ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΓΗΘΕΙ γιατί επέλεξε να μην φοβάται να ηγηθεί ούτε καν στον
Νταβία. Έχει τσαγανό! Γι΄ αυτό μπορεί.
Και θα τον βοηθήσω όσο μπορώ. Γιατί θα είναι η μεγαλύτερη υπηρεσία για την πόλη να σπάσει η αντίληψη του ONE MAN SHOW, όχι στην βέρμπα, αλλά στην πράξη. Να δώσουμε αυτό το μάθημα.

Ο κατά κόρον διαδικτυακός τραμπουκισμός και η επαίσχυντη προσπάθεια φίμωσης φωνών, οι οποίες είναι δυσαρεστημένες ή και αντίθετες από πράξεις και παραλείψεις της σημερινής διοίκησης. Γιατί δεν έγινε θέμα σε κανένα δημοτικό συμβούλιο. Τουλάχιστον ως έκφραση φωνής των δικών σας ψηφοφόρων.
Ωραία ερώτηση. Ευχαριστώ. Όταν ξεκίνησε αυτό το φαινόμενο ήταν το 2015.
Όταν ο νεοεκλεγής Ρούσσος αποφάσισε να αγοράσει τον ΧΕΥ 9 και να νοικιάσει τον ΧΕΥ 8 της Αττικής οδού από το ΤΑΙΠΕΔ επί ΣΥΡΙΖΑ για να έχει την εύνοια κυβέρνησης και δανειστών. Όταν ΞΕΠΟΥΛΗΣΕ τον πυρήνα της πολιτικής ταυτότητάς του. Στήθηκε ολόκληρος μηχανισμός διαδικτυακής υπεράσπισής του και τρομοκρατίας της
αντίθετης άποψης. Τότε λοιπόν ο πρώτος που δέχτηκε αυτή την χυδαία, τραμπούκικη απόπειρα φίμωσης στα
social ήμουν εγώ και η παράταξή μας, που βγήκε μπροστά, απέναντι στο αίσχος της αγοράς δημόσιας γης από το δημόσιο, για δημόσια χρήση. Ξέρω ότι ακούγομαι υπερβολικός και εγωκεντρικός αλλά είναι μια αλήθεια εύκολο να πιστοποιηθεί, αν κάνετε τον κόπο να αναζητήσετε τα ποσταρίσματά μου στο fb εκείνης της εποχής και τα σχόλια των γνωστών και μη εξαιρετέων φατσοτραμπούκων του Ρούσσου. Με ρωτάτε όμως γιατί δεν ήρθε το θέμα σε συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου. Για ποιο δημοτικό συμβούλιο όμως μιλάτε; Για ποιες συνεδριάσεις του;
Μήπως δεν έχετε δει τις συνεχείς διαμαρτυρίες μου για το ότι το δημοτικό συμβούλιο Χαλανδρίου, επί προεδρίας Λαδόπουλου, ουσιαστικά έχει καταργηθεί ως δημοκρατικά βουλευόμενο σώμα;
Έχοντας ζήσει συνεδριάσεις του συμβουλίου με δημοκρατικούς προέδρους που τίμησαν το αξίωμα τους, διασφαλίζοντας την δημοκρατική λειτουργία του οργάνου, τον δημοκρατικό διάλογο, ακόμα και τις έντονες αντιπαραθέσεις μέχρι πρωίας, προέδρους όπως η Έλλη Συρμοπούλου, ο Μάρκος Παπαδάκης του οποίου είχα την τιμή να είμαι αντιπρόεδρος , ο Νίκος Πέρκιζας, ο Σπύρος Κάζος ξέρω πολύ καλά τι λέω: Αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο δεν είναι ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΒΟΥΛΕΥΟΜΕΝΟ ΟΡΓΑΝΟ, αυτός ο πρόεδρος είναι όνειδος στην ιστορία της πόλης και βέβαια κανένα νόημα δεν έχει να επιχειρεί κανείς σε ένα τέτοια όργανο να θέσει θέμα των διαδικτυακών τραμπουκισμών της επικοινωνιακής ομάδας του Ρούσσο ή οποιοδήποτε άλλο θέμα ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Δεν καταλαβαίνουν! Δεν το ιεραρχούν σοβαρό αν δεν προέρχεται από την αυλή. Οι μόνοι που δικαιούνται να απολαμβάνουν δημοκρατία στο Χαλάνδρι είναι τα μέλη της αυλής και οι χειροκροτητές τους.
Αν είχαμε επιχειρήσει να θέσουμε το θέμα απλά θα είχαμε υποστεί άλλον ένα τραμπουκισμό από τον πρόεδρο και τον δήμαρχο που απλώς διαλέγουν ομοίους τους να τους εκφράζουν και στα social.

Τι πρέπει να αλλάξει στο Χαλάνδρι και ποια είναι τα μεγαλύτερα λάθη που έγιναν ως σήμερα με αποτέλεσμα η ανάπτυξη να μη φαίνεται ούτε με κυάλια;
Θα γράψουμε τόμο. Το Χαλάνδρι ήταν και είναι μια μεσοαστική περιοχή.

Η τοπική του οικονομία βασίζεται – βεβαίως – στον τριτογενή τομέα.
-Με μια διοίκηση που εχθρεύεται την αγορά, ποινικοποιεί το κέρδος, διώκει ή δυσκολεύει
την επένδυση του ιδωτικού τομέα, δεν καταλαβαίνει καν για τι μιλάμε όταν μιλάμε για
κοινωνική, και πράσινη οικονομία, για επιχειρηματικότητα με πράσινο αποτύπωμα ή
δημοτική αναπτυξιακή επιχειρηματικότητα, πνιγμένη μέσα στην ιδεοληπτική
παλιομαρξιστική θεώρηση της οικονομίας βασισμένης στην ψευτοαντίθεση κεφαλαίου –
εργασίας και μάλιστα σε κλίμακα μιας πόλης , χωρίς καν πρωτογενή ή δευτερογενή τομέα

Με μια δημοτική οικονομική πολιτική βασισμένη στην ευημερία των δημόσιων
οικονομικών και όχι της πραγματικής τοπική οικονομίας
για ποια ανάπτυξη και ποια ευημερία των δημοτών να μιλήσουμε;
Όταν 17 εκ ευρώ χρήματα των Χαλανδραίων πολιτών είναι παρκαρισμένα στην Τράπεζα
της Ελλάδος, όταν δηλαδή ο πολίτης φορολογείται χυδαία και απροκάλυπτα από τον δήμο
του όχι για να έχει ανταποδοτικές υπηρεσίες αλλά για να εξαγοράζει ένα τοπικό
κατεστημένο την εύνοια του αποικιοκρατικού συστήματος νομής εξουσίας, για ποια
ανάπτυξη θέλετε να μιλήσουμε;
Όταν τα καταστήματα της κεντρικής πλατείας, που κάποτε ήταν η βιτρίνα της πόλης,
ξακουστή σε όλη την Ελλάδα, παραμένει σε κατάσταση παρακμής και ο δήμος δεν μπορεί
καν να συζητήσει, πόσο μάλλον να σχεδιάσει πολιτικές ανάταξης για ποια ανάπτυξη θέλετε
να μιλήσουμε;
ΘΥΜΙΖΩ ότι έχω προτείνει να λάβει η ΦΛΥΑ ΑΕ πρωτοβουλία για την πλατεία μας υπό
τους πανηγυρισμούς όλων – ακόμα και του Ρούσσου – για την πρότασή μου.
Και μετά σιωπή και απαξία.
ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΛΟΙΠΟΝ ΜΕ ΡΩΤΑΤΕ;
ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ!
Αυτή η διοίκηση αυτήν την πολιτική ξέρει, αυτήν υλοποιεί.
Και δυστυχώς είναι ακριβώς η ίδια οικονομική πολιτική που ακολούθησε και η
προηγούμενη διοίκηση, η διοίκηση Κουράση. Η διοίκηση του μέντορά τους όταν ήταν
νεούδια, μόλις είχαν πρωτοεκλεγεί. Ευτυχώς μάθαμε από ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥΣ

Έναν σχολιασμό για την εκ νέου διεκδίκηση του δημαρχιακού θώκου, από τη χειρότερη διοίκηση που πέρασε από τον δήμο.

Εννοείται φαντάζομαι την διοίκηση Κουράση. Διότι ΑΥΤΗ ήταν η χειρότερη διοίκηση που πέρασε ποτέ από το Χαλάνδρι. Ελπίζω να συμφωνούμε τουλάχιστον σε αυτό.
Με αυτή βολεύεται να συγκρίνεται ο Σ. Ρούσσος για να ευλογάει τα γένια του. Δεν ξέρω πόσο δίκαιο, δόκιμο και τελικά ηθικό θα ήταν να ταυτίζουμε την κα Αγαπητού –
αντιδήμαρχο οικονομικών του Κουράση – με εκείνον και να της αποδίδαμε το σύνολο της
ευθύνης εκείνης της περιόδου. Θα παραβιάζαμε την θεμελιώδη αρχή και αξία ότι κάθε άνθρωπος, κάθε γυναίκα, κάθε ανδράς φαίνεται όταν ηγείται (ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ – η εν προκειμένω ΓΥΝΑΙΚΑ – ΔΕΙΚΝΥΣΕΙ).
Η ίδια όμως και η ομάδα της δεν φρόντισαν να μας πείσουν ότι θέλουν να πάρουν αποστάσεις από την περίοδο Κουράση. Αντίθετα επένδυσαν ολόκληρη την παρουσία τους στο να υπερτονίσουν με τόση περηφάνια ότι είναι η ίδια παράταξη με άλλον επικεφαλής.
Στην προσπάθειά τους να κάνουν – τώρα στα στερνά – αντιπολίτευση σε μια διοίκηση με
την οποία σιωπηλά συμπορεύτηκαν εννέα χρόνια -ΙΣΩΣ γιατί ο Συμεών« κρατούσε» τον
Κουράση με την υπόθεση των γραμματίων και του Πεύκο Πολίτη αποδεικνύουν ότι η πόλη και η τοπική κοινωνία λίγα έχουν να περιμένουν από μια διοικητική εναλλαγή μεταξύ πόλη και η τοπική κοινωνία λίγα έχουν να περιμένουν από μια διοικητική εναλλαγή μεταξύ της παράταξης Ρούσσου και της παράταξης πρ. Κουράση, νυν Αγαπητού. Εγώ το λέω σχηματικά “αλλαγή φρουράς”. Δεν φαίνεται ορατή μια ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.

ΟΠΟΤΕ υπάρχει και άλλη λύση για το Χαλάνδρι, για ένα Χαλάνδρι που μας αξίζει και είναι η ΑΛΛΑΓΗ! Η ουσιαστική ΑΛΛΑΓΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ, την οποία μπορούμε να εγγυηθούμε γιατί ΞΕΡΟΥΜΕ τι χρειάζεται να αλλάξει.

Έχει η δημοτική παράταξη «Μένω στο Χαλάνδρι», να προσφέρει στους δημότες ή είναι μία προσπάθεια να χωθεί στην διοίκηση (όποια κι αν εκλεγεί) με σκοπό ίδια οφέλη του επικεφαλής;
Και αν ήθελε ο επικεφαλής της απλά να χωθεί γιατί δεν καθόταν με τον Ρούσσο; Χωμένος ήταν. Άλλο που δεν ήθελε ο Ρούσσος από το να μας παραχώσει. Αλλά εμείς φύγαμε.
ΗΛΘΟΝ, ΕΙΔΟΝ ΚΑΙ ΑΠΗΛΘΟΝ λέει ο Νίκος.
Καλό τσιτάτο, του το έκλεψα.
Δεν έχει νόημα αυτού του είδους η πολιτική ανάγνωση της συγκυρίας. Ο συνδυασμός Μένω στο Χαλάνδρι έχει στόχο να προσφέρει στον δήμο τον ενθουσιασμό των νέων αυτοδιοικητικών στελεχών της προοδευτικής παράταξης σε μείγμα με την γνώση ημών των παλαιότερων και να ξεκινήσει μια άλλη πορεία για τον δημοκρατικό, προοδευτικό χώρο στην πόλη με ορίζοντα πενταετίας, νίκης και προοπτικής.

Το μικρό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ εκπροσωπείται από δύο επικεφαλής και μέλη του,
έχουν εισχωρήσει σε παρατάξεις τις δεξιάς. Πέραν της ιδεολογίας, έχει να προσφέρει κατ’
ουσίαν ο χρωματισμός της Αυτοδιοίκησης;
Μάλιστα. Το έχω ακούσει αρκετά αυτό το ερώτημα. Ας τα πάρουμε με την σειρά:
Ποιο ακριβώς θεωρείται ότι είναι το “μικρό ποσοστό του ΠΑΣΟΚ”; Εννοείται μήπως το εκλογικό ποσοστό του κόμματός μας στις εθνικές εκλογές του Ιούνη; Όταν ο Κ. Μητσοτάκης πήρε 41% επειδή η μεσαία τάξη – έμποροι, ελ. επαγγελματίες – ο κορμός της τοπικής μας κοινωνίας στο Χαλάνδρι, έτρεχε να ψηφίζει τον κο Μητσοτάκη μην
τυχόν πάθουμε καμιά ζημιά και ξαναζήσουμε κανένα σκίσιμο τίποτα συμβάσεων με ένα νόμο και ένα άρθρο και τρέχουμε να κόψουμε τίποτα χαρτοπετσέτες για νόμισμα;
Ή μήπως αναφέρεστε στο αυτοδιοικητικό ποσοστό των παρατάξεων του χώρου το 2019 που έφτανε το 16%; Δεν μου κάνει και πολύ μικρό. Και μήπως δεν υπάρχει “ποσοστό ΠΑΣΟΚ” μέσα στο 32% που ψήφισε Ρούσσο το 2019;
Ή μήπως δεν υπάρχουν μέλη, ακόμα και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που κατεβαίνουν και με τον
Ρούσσο, όπως με την δεξιά, προτάσσοντας το ατομικό συμφέρον και το “χώσιμο” (όπως
λέτε εσείς) του συλλογικού; Και ποιος είναι ο δεύτερος επικεφαλής πλην του Νίκου Πράσσου;
Εκείνος που πήρε τρεις φορές χρίσμα, απέτυχε παταγωδώς και αρνήθηκε φέτος να είναι
μέρος της λύσης, αν και κλήθηκε πολλαπλώς και σε όλα τα επίπεδα, θέλοντας να
παραμένει το πρόβλημα της παράταξης, ένας αποτυχημένος, πολιτικά χρεωκοπημένος
σφραγιδοκρτάτωρ, υπό τις πανηγυρικές ιαχές του Λαδόπουλου, που μας διέσπασε, έτσι
χωρίς λόγο; Το ΠΑΣΟΚ και άλλες μικρότερες δυνάμεις του κέντρου και της κεντροαριστεράς στηρίζουν
το Νίκο Πράσσο στο Χαλάνδρι. Και είναι ενωμένες βάζοντας το κάρο της πολιτικής πίσω από το άλογο που το σέρνει. Αλλά αυτά θα απαντηθούν τελικά στην κάλπη και μόνο στην κάλπη. Επιτέλους καλούνται οι φίλοι της παράταξης να δώσουν, να επιβάλλουν με την ψήφο τους και την στάση τους την ενότητα και την προοπτική στον χώρο. Θα επιλέξουν πολιτικά ή όχι; Θα δείξει.
Η πραγματική ουσία της ερώτησής σας όμως είναι άλλη. Ο Χρωματισμός της
αυτοδιοίκησης. Σε ποιον όμως απευθύνεται αυτό το ερώτημα; Μήπως έχει μόνο έναν αποδέκτη και αυτός
δεν είναι άλλος από τον υπουργό κο Βορίδη που μετά την αντισυνταγματική του ρύθμιση
περί κυβερνησιμότητας έφερε ένα εκλογικό σύστημα ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ και ΑΠΟΤΡΕΠΙΚΟ
κάθε σύνθεσης στην αυτοδιοίκηση;
Σκεφτείτε τι σημαίνει ότι η πρώτη παράταξη – η παράταξη του δημάρχου που θα εκλεγεί θα
πάρει τα 2/3 των 35 εδρών του νέου δημοτικού συμβουλίου ακόμα και αν έχει λάβει ένα
ποσοστό λίγο πάνω από το 20% στον πρώτο γύρο.
Δηλαδή θα εκλέξει 23 δημοτικούς συμβούλους και ΟΛΕΣ ΟΙ ΑΛΛΕΣ παρατάξεις μαζί, που
μπορεί να συγκεντρώνουν75-80% των ψήφων στον πρώτο γύρο θα εκλέξουν 12 με 13!
Και μάλιστα ο κος Βορίδης και η κυβέρνηση το τερμάτισαν: Απαγόρευσαν δια νόμου στον
νικητή των εκλογών να αξιοποιήσει στελέχη άλλων παρατάξεων στο προεδρείο του ΔΣ και
σε θέση αντιδημάρχου.
ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΕΝΗ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΣΗ ΘΕΛΕΤΕ, λοιπόν;
Και ποιος υποστηρικτής αυτής της κυβέρνησης μπορεί να μιλάει για ΧΡΩΜΑΤΙΣΜΟ της
αυτοδιοίκησης ή και αξιοκρατία στην αξιοποίηση όλων των δυνάμεων μιας πόλης;
ΤΟ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ ΔΙΑ ΝΟΜΟΥ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ.
Και αφορά εμάς αυτό το ερώτημα;
Ή μήπως αφορά το μοναδικό κόμμα – το ΠΑΣΟΚ και την δημοκρατική παράταξη – που
διαχρονικά ακόμα και στα χρόνια της ακμής αλλά και τώρα επενδύουν στην περιφερειακή
ανάπτυξη και την αποκέντρωση την ώρα που η ΝΔ αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ομνύουν στο
ισχυρό κεντρικό κράτος;

Είναι η ώρα να ξαναμιλήσουμε και εμείς συνολικά για την αυτοδιοίκηση αλλά και για τον
δήμο μας, όχι ως συμπληρωματικές δυνάμεις αλλά ως φορέας στρατηγικής ανάκαμψης.

Τους μόνους εκλεγμένους από τους συνδυασμούς του Ν. Πράσσου και Άγγελου
Νταβία αντίστοιχα, τους συναντάμε υποψήφιους με το νυν δήμαρχο. Εγείρει ερωτήματα
κατά πόσο εν τέλει είναι αυτόνομη η κάθοδος σας;
Από πού προκύπτει αυτό;
Η παράταξη Χαλάνδρι Αλλάζουμε Πορεία εξέλεξε έναν δημοτικό σύμβουλο,τον επικεφαλής
της, το 2019, ο οποίος παραιτήθηκε για να δώσει την ευκαιρία και σε άλλα στελέχη της να
πάρουν το βάπτισμα του πυρός. Σήμερα ο δημοτικός σύμβουλος που εκπροσωπεί την παράταξη και εμένα στο δημοτικό συμβούλιο, ο Αλέξης Καρβούνης είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με το Νίκο
Πράσσο. Το ίδιο συμβαίνει με τον δημοτικό σύμβουλο κο Π. Βασιλάκη που κατέχει την δεύτερη έδρα
της παράταξης του Νίκου από τις εκλογές του 2019. Κάποιες/οι επέλεξαν διαφορετικά. Αλλά αφορά προσωπική επιλογή τους. Άλλωστε οι παρατάξεις μας πάντα ήταν ανοικτές, Κάποιοι ήταν μαζί μας και ήταν ΣΥΡΙΖΑΙΟΙ. Και
παραμένουν. Τι να τους κάνουμε; Αυτό βάζει σε αμφισβήτηση την δική μας αυτόνομη κάθοδο; Το αφήνω εδώ.

Γιατί να ψηφίσω «μένω στο Χαλάνδρι», όταν η τετραετής παρουσία ήταν «μένω
στον Ρούσσο»;
Για να ηττηθεί ο Ρούσσος και να διασφαλιστεί μια νέα προοδευτική διοίκηση στο Χαλάνδρι,
γιατί το Χαλάνδρι αξίζει καλύτερα και εμείς μπορούμε. Και γιατί αυτό δεν γίνεται χωρίς ισχυρό προοδευτικό πόλο στον χώρο του κέντρου.
Σας ευχαριστώ για το ξετίναγμα και την φιλοξενία.
Όπως βλέπετε έχουμε απαντήσεις σε όσα μας σούρνουν.

Τον Άγγελο Νταβία τον βρίσκουμε στην Πλατεία Χαλανδρίου και στην Πλατεία (Εξερευνήστε τον- Διαβάστε τον-Αγαπήστε τον) Από του τελευταίους ιδεαλιστές του τετράπτυχου «Διαύγεια, Άρνηση, Ειρωνία, Επιμονή»

H καταστροφή της Σμύρνης και οι λωτοφάγοι της Ελλάδος

Του Γεωργίου Παπασίμου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG

Η προκλητική και ιταμή παραχάραξη της Ιστορίας από τον Ερντογάν εν σχέσει με την καταστροφή της Σμύρνης, φτάνοντας στο σημείο να ισχυριστεί ότι οι Έλληνες έκαψαν αυτήν και όχι ο τουρκικός στρατός του Κεμάλ, πέραν της οργής και της θλίψης που δημιουργεί στον απανταχού Ελληνισμό, φωτίζει εναργώς την πολιτική θέση του τουρκικού εθνικισμού και αναθεωρητισμού. Και αυτό, γιατί οι δηλώσεις αυτές, βοηθούσας και της ανεκδιήγητης ηγεσίας του ΝΑΤΟ που απέστειλε συγχαρητήρια επιστολή στην Τουρκία, έγιναν σε μια περίοδο, όπου υπάρχει επιφανειακή νηνεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, λόγω της ανάγκης μερικής φιλοδυτικής στροφής του Ερντογάν, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα μεγάλα οικονομικά προβλήματα και να πετύχει την προμήθεια των F-16 από τις ΗΠΑ. Αποκτούν, δε, πολύ μεγάλη σημασία λόγω της ελληνικής στάσης, που προσέρχεται σε έναν αχαρτογράφητο και επικίνδυνο πολιτικό διάλογο κορυφής, που θα εγκαινιαστεί σε λίγες μέρες, όπου θα συναντηθούν οι υπουργοί Εξωτερικών των δύο χωρών. Ήδη η Τουρκία την προηγούμενη τριετία έθεσε με τον πιο δυνατό και επίσημο τρόπο (ΟΗΕ) όλη την ατζέντα των παράνομων διεκδικήσεών της (αποστρατικοποίηση νησιών, αμφισβήτηση της κυριαρχίας όχι μόνο των βραχονησίδων, αλλά και των μεγάλων νησιών στο Αιγαίο, δημιουργία ανεξάρτητου κατοχικού κράτους στην Κύπρο με προσπάθεια επέκτασης του ΑΤΤΙΛΑ στη νεκρή ζώνη και εποικισμό της Αμμοχώστου, παράνομο τουρκο-λιβυκό μνημόνιο και διαμοιρασμός του Αιγαίου με βάση την κατάπτυστη θεωρία της «Γαλάζιας Πατρίδας», ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν ΑΟΖ αλλά μόνο χωρικά ύδατα).

Με βάση αυτό το διακηρυγμένο πλέγμα των παρανόμων τουρκικών διεκδικήσεων η αποδοχή της Ελλάδος για διμερή πολιτικό διάλογο σε υψηλό επίπεδο κρύβει σοβαρούς κινδύνους, είτε αυτοί οι κίνδυνοι αφορούν το επικοινωνιακό κομμάτι στο διεθνή χώρο, όπου ο μόνιμος ταραξίας εμφανίζεται εικονικά με προβιά προβάτου, βοηθούντος σε αυτό η χώρα μας, η οποία έτσι αποδυναμώνει ισχυρά διεθνή ερείσματα της (π.χ. Μενέντεζ), είτε στην απευκταία περίπτωση υπαρκτών υποχωρήσεων από τις πρόθυμες ελληνικές ελίτ, που διέπονται διαχρονικά από φοβικό σύνδρομο και είναι έτοιμες να συνομολογήσουν συμφωνίες τύπου «Πρεσπών του Αιγαίου».

Ήδη η λεγόμενη «πέμπτη φιλοτουρκική φάλαγγα» εντός της χώρας έχει ξιφουλκήσει δημόσια υπέρ του διαλόγου και υπέρ μιας συμφωνίας με κάθε κόστος με την Τουρκία μέσω της Χάγης, αν και είναι γνωστό ότι αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί, αφού η Τουρκία προτάσσει τις παράνομες διεκδικήσεις της, που αφορούν αμιγώς την εθνική μας κυριαρχία, όπως αποστρατικοποίηση νησιών, γκρίζες ζώνες κ.λπ. Τα παραπάνω όμως δεν μπορεί να φανταστεί κανείς ότι μια ελληνική κυβέρνηση θα τολμούσε να συμπεριλάβει στο συνυποσχετικό που απαιτείται για την παραπομπή θεμάτων στο Δικαστήριο. Αλλά ακόμα και στην απίθανη περίπτωση, που η Τουρκία αποδεχόταν στο συνυποσχετικό να συμπεριληφθεί μόνο ο καθορισμός της ΑΟΖ, αυτό προϋποθέτει την πρότερη άσκηση του μονομερούς δικαιώματος της Ελλάδας για επέκταση των χωρικών της υδάτων.

Έτσι, οι προκλητικές δηλώσεις Ερντογάν επαναφέρουν στο προσκήνιο «χωρίς αναισθητικό» αυτό που οι λωτοφάγοι της ελληνικής πολιτικής εξουσίας προσποιούνται ότι δεν βλέπουν: Ότι ο τουρκικός αναθεωρητισμός έχει ιστορικό βάθος, αποτελώντας ουσιαστικά την οδυνηρή συνέχεια της Μικρασιατικής Καταστροφής πριν έναν αιώνα, με αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης του 1923, που το πολιτικό κατεστημένο της χώρας φρόντισε ενοχικά να μην αναλύσει και να βγάλει τα απαραίτητα συμπεράσματα για το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού.

Είναι προφανές ότι για μια στοιχειώδη σοβαρή αντίδραση της Ελλάδος στις ιταμές δηλώσεις Ερντογάν, που παραχαράσσουν βιαίως την Ιστορία, θα έπρεπε να είναι η δημόσια αποκατάσταση της αλήθειας για το έγκλημα καταστροφής της Σμύρνης, όπου ο κεμαλικός στρατός σχεδιασμένα, με εκτελεστή τον Νουρεντίν Πασά, εξολόθρευσε όλο τον άμαχο ελληνικό πληθυσμό και έκαψε εκ θεμελίων όλη την ελληνική και αρμενική συνοικία, διαπράττοντας εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και μια ακόμα γενοκτονία. Μάλιστα, για την ιστορική αποκατάσταση των πραγμάτων, οι κάτοικοι της Σμύρνης ήταν παντελώς άοπλοι και αβοήθητοι, τόσο από τους ξεδιάντροπους πρώην συμμάχους (Αγγλία, Γαλλία, ΗΠΑ), όσο και από την Ελλάδα, αφού ο φιλομοναρχικός θίασος, μετά τις καταστρεπτικές εκλογές του 1920 έως την άτακτη υποχώρηση του ελληνικού στρατού τον Αύγουστο του 1922, διέπραξε σωρεία εγκληματικών λαθών, που οδήγησαν στον ξεριζωμό του ακμαίου ελληνισμού στην Μικρά Ασία.

Έτσι, το τραγικό δεν είναι ότι ο εθνικιστικός και ακροδεξιός συρφετός της Άγκυρας επί χρόνια ομιλούσε με καμάρι για τα εγκλήματά του στη μαρτυρική Σμύρνη το 1922 (πλέον ο Ερντογάν αποδίδει το κάψιμο της πόλης στην Ελλάδα!), αλλά ότι η ελληνική πλευρά διαχρονικά σιωπά, μη αναδεικνύοντας στα διεθνή φόρα την γενοκτόνο συμπεριφορά του τουρκικού κράτους, που ξεκίνησε από το 1914 από τους Νεότουρκους και γιγαντώθηκε το 1923 από τον Κεμάλ με τον θάνατο, εκτοπισμό και τον ξεριζωμό χιλιάδων Ελλήνων, Αρμενίων, Ασσυρίων και γενικά όλων των μη μουσουλμανικών πληθυσμών στην πολυεθνική, τότε, Μικρά Ασία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πραγματική σημασία για την Ελλάδα, αλλά και τη Δύση, της εσκεμμένης καταστροφής της Σμύρνης από τον Νουρεντίν Πασά επισημαίνεται όχι από Έλληνες ιστορικούς, αλλά από τον Βρεττανό Gilles Millton («Χαμένος Παράδεισος: Σμύρνη 1922»), ο οποίος τονίζει με έμφαση ότι αποτελεί οδυνηρή διαπίστωση, ότι οι Ευρωπαίοι δεν διδάσκονται στα σχολεία τους την ιστορία της Μικράς Ασίας και των εθνικών εκκαθαρίσεων που πραγματοποίησε εκεί ο τουρκικός εθνικιστικός μιλιταρισμός, όλων των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων.

Στο εσωτερικό μάλιστα, εάν κανείς συγκρίνει τις απόψεις μεγάλης μερίδας της ελληνικής ιστοριογραφίας όλων των ιδεολογικών αποχρώσεων (δεξιάς και αριστεράς), θα βρεθεί προ της εκπλήξεως να διαπιστώνει ότι κυριαρχεί η άρνηση της πραγματικότητας, τα ενοχικά συμπλέγματα, καθώς και η μεταφορά των τουρκικών απόψεων. Αυτό, για παράδειγμα, το διαπιστώνει κανείς ιδιαίτερα εν σχέσει με την πυρκαγιά της μαρτυρικής Σμύρνης, που αποδίδεται συνήθως σε τυχαίο γεγονός και όχι σε συνειδητή προσπάθεια του κεμαλικού εθνικισμού να εκδιώξει δια παντός κάθε μη μουσουλμανικό στοιχείο από το χώρο της Μικράς Ασίας. Πλην όμως την αλήθεια για το θέμα αυτό φωτίζει ο Fatih Rifki Atay, σημαίνον κεμαλικό στέλεχος, που από τη δεκαετία του 1950 είχε γράψει εμφατικά ότι: «Γιατί κάψαμε τη Σμύρνη; Γιατί φοβηθήκαμε ότι αν έμεναν τα κτίρια στη θέση τους δεν θα μπορούσαμε να απαλλαγούμε από τις μειονότητες» (βλ. Βλάσης Αγτζίδης «Μικρασιατική Καταστροφή»).

Η οδυνηρή πραγματικότητα είναι ότι συστηματικά το στρατο-ισλαμιστικό καθεστώς της Άγκυρας πρώτα υπό τον μανδύα του δυτικού κεμαλισμού και εν συνεχεία υπό τον μανδύα του αντιδυτικού ισλαμο-οθωμανισμού, χωρίς όμως καμία ρωγμή μεταξύ τους ως προς τις επεκτατικές επιδιώξεις του, φιλοτέχνησε τις ανύπαρκτες νομικές με βάση τις υπογραφείσες συνθήκες και το διεθνές δίκαιο παράνομες διεκδικήσεις του, χωρίς τη στιβαρή και οργανωμένη ελληνική αντίδραση.

Γιατί αν κάποιος παρατηρήσει από απόσταση το ιστορικό διάβα αυτών των εκατό χρόνων, θα διαπιστώσει ότι ουδέποτε υπήρξε πραγματική περίοδος ειλικρινούς φιλικής προσέγγισης των δύο χωρών και άρσης της ιστορικής αντιπαλότητας από την πλευρά της Τουρκίας. Μετά τη σύναψη της συνθήκης της Λωζάνης το 1923, που υπήρξε η γενέθλια πράξη ιδρύσεως του σημερινού τουρκικού κράτους, ο Κεμάλ Ατατούρκ επιδίωξε τη σταθεροποίηση και ισχυροποίηση του τουρκικού κράτους υπό τον μανδύα του φιλοδυτικού ηγέτη. Εξαιτίας αυτού του γεγονότος και λόγω των τότε συνθηκών του ψυχρού πολέμου υπήρξε η ανάπτυξη μεγάλων ερεισμάτων της Τουρκίας στη Δύση. Η σχέση όμως αυτή αποδείχθηκε πάντα ετεροβαρής σχεδόν σε όλα τα επίπεδα, καθόσον ο βασικός πυρήνας του τουρκικού κεμαλικού καθεστώτος, παρά τον επιφανειακό κοσμικό χαρακτήρα, παρέμεινε βαθιά αυταρχικός και υπέκρυπτε τις ανομολόγητες επιθετικές και κατακτητικές επιδιώξεις του τουρκικού κράτους. Γι’ αυτό, όταν ισχυροποιήθηκε και αναπτύχθηκε η ενδογενής τουρκική οικονομική ολιγαρχία, υπήρξε η επανάληψη της βασικής τουρκικής πολιτικής που αποτυπώθηκε στο συνέδριο των Νεοτούρκων στη Θεσσαλονίκη το 1911 και που ήταν η εξολόθρευση όλων των μη μουσουλμανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας. Στο πλαίσιο αυτό έγινε ο εξανδραποδισμός της ελληνικής μειονότητας της Κωνσταντινούπολης στα θλιβερά γεγονότα του Σεπτεμβρίου του 1955, με στόχο τη βίαιη υποκατάσταση της ακμάζουσας εμπορικής δραστηριότητας του ελληνικού στοιχείου από την αναδυόμενη τουρκική οικονομική ολιγαρχία.

Στη συνέχεια, στη δεκαετία του ’70 υπήρξε η επιχείρηση ΑΤΤΙΛΑΣ με κατάληψη της Μεγαλονήσου εξαιτίας της μικρονοητικότητας της χουντικής τριανδρίας στην Ελλάδα και η σταδιακή αμφισβήτηση κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο, παραποιώντας τις υπογραφείσες συνθήκες, αλλά και τη συνεχή κατευναστική ελληνική πολιτική. Στη συνέχεια μέσω της πολιτικής το γκριζαρίσματος των 152 βραχονησίδων με αφορμή τα Ίμια αποκαλύφθησαν οι πραγματικές επιδιώξεις της που είναι το μοίρασμα του Αιγαίου κατ’ ισομοιρίαν, όπως τόνιζε εμφατικά πάντα ο Α. Παπανδρέου, η δημιουργία ασαφούς καθεστώτος κυριαρχίας στα ελληνικά νησιά και η υφαρπαγή τεραστίων θαλασσίων ζωνών της εν δυνάμει ελληνικής ΑΟΖ στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου μέσω του παράνομου τουρκο-λιβυκού μνημονίου. Επιδιώξεις που έχουν ως τελικό σκοπό τη φιλανδοποίηση της Ελλάδος και της Κύπρου και τη μετατροπή τους σε δορυφόρους της τουρκικής επικυριαρχίας στην ευρύτερη περιοχή.

Αυτή η κατάληξη των πραγμάτων στα ελληνοτουρκικά δεν έπεσε από τον ουρανό, αλλά είναι το αποτέλεσμα των χρόνιων παθογενειών της ελληνικής στάσης απέναντι στις τουρκικές παράνομες επιδιώξεις με την κυριαρχία του φοβικού συνδρόμου και της κατευναστικής πολιτικής που είχε ως αποτέλεσμα τη συνεχή έμμεση νομιμοποίηση των τουρκικών παράνομων απαιτήσεων. Οι ψευδαισθήσεις και τα μυθεύματα που κυριάρχησαν στην ελληνική πολιτική σκηνή σταδιακά, ιδιαίτερα την περίοδο της Ύστερης Μεταπολίτευσης ως σήμερα και αφορούσαν ότι είτε ότι θα λυθούν τα προβλήματα με βάση τη μοναδική διαφορά που αναγνωρίζει η Ελλάδα (ρύθμιση της υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ βάσει του Διεθνούς Δικαίου), είτε μέσω της ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε. ως μέσο εξημέρωσης του «θηρίου», είτε μέσω βοήθειας και λύσεως από τρίτους, έχουν πλήρως συντριβεί μπροστά στον κυνισμό του γκρίζου λύκου.

Και ενώ θα μπορούσε να υπάρξει η ουσιαστική μελέτη και απεικόνιση των πραγματικών γεγονότων και πράξεων, των ιστορικών ευθυνών εκείνων που συντελέστηκαν δια των πράξεων και παραλείψεων μέσω του εθνικού διχασμού και των συσσωρευμένων λαθών σε πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, που οδήγησαν στην Μικρασιατική Καταστροφή το Καλοκαίρι του 1922 έτσι ώστε να αποτελέσει όλο αυτό πηγή εθνικής αυτογνωσίας και αποφυγής ίδιων λαθών στο παρόν και στο μέλλον (τα οποία δυστυχώς αναπαράγονται), το ελληνικό πολιτικό σύστημα επέβαλε τη συλλογική αμνησία και την υποδόρια κατασκευασμένη λήθη προκειμένου να ξεπλυθούν τις ευθύνες για την εθνική αυτή τραγωδία, που παραμένει όμως ως σήμερα χαίνουσα. Χαρακτηριστική προσπάθεια και όχι μόνο αυτή, για την προώθηση της συλλογικής αμνησίας αποτέλεσε το βιβλίο της ιστορίας της Στ’ δημοτικού το 2006 στην οποία περιγράφεται η καταστροφή της Σμύρνης και ο βίαιος θάνατος χιλιάδων Ελλήνων ως «συνωστισμός» στην προκυμαία της πόλης. Πρόκειται για το απαύγασμα της αποδομητικής ιστοριογραφίας, που έχει εισχωρήσει σε μεγάλο μέρος των ιστορικών της χώρας (ψευδοαριστερής και νεοφιλελεύθερης κοπής).

Βριλήσσια:Γιορτή υιοθεσίας αδέσποτων ζώων συντροφιάς, την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου, στο Πάρκο Μίκης Θεοδωράκης

 

N. Πράσσος στην «Αμαρυσία»: «Το Χαλάνδρι αξίζει καλύτερα και εμείς μπορούμε»

 

Το δικό του «στίγμα» έδωσε σε συνέντευξή του  στην ΑΜΑΡΥΣΙΑ, ο υποψήφιος δήμαρχος με την παράταξη «Μένω στο Χαλάνδρι» Νίκος Πράσσος, ενόψει των αυτοδιοικητικών εκλογών του Οκτωβρίου.

Η ΠΛΑΤΕΙΑ αναδημοσιεύει ολόκληρη την συνέντευξη του κ. Πράσσου στον καλό συνάδελφο της Αμαρυσίας Αλέξανδρο Καζαντζή

-Ας αρχίσουμε από το προσωπικό επίπεδο. Έχετε διανύσει περίπου δέκα
χρόνια ενασχόλησης με τα κοινά του Χαλανδρίου. Τι έχει (ή δεν έχει) αλλάξει για σας
αλλά και την πόλη από ποτέ, σε αδρές γραμμές;

Κύριε Καζαντζή, αρχικά, ευχαριστώ για αυτή την ευκαιρία επικοινωνίας με τους αναγνώστες της ΑΜΑΡΥΣΙΑΣ. Ναι, πλέον έχω συσσωρευμένη εμπειρία στα δημοτικά πράγματα στο Χαλάνδρι. Αυτά τα δέκα χρόνια παρουσίας μου στο δημοτικό συμβούλιο με τη γνώση που απέκτησα από την έντονη δραστηριότητά μου στα Διοικητικά Συμβούλια όλων των Νομικών προσώπων (Ιατρεία, ΚΑΠΗ, Παιδικοί Σταθμοί και Σχολικές επιτροπές), στη Δημοτική Ανώνυμη Εταιρία ΦΛΥΑ, σε θέση του εντεταλμένου συμβούλου Πολιτισμού αλλά και στο κορυφαίο όργανο διοίκησης του Δήμου, την Οικονομική Επιτροπή, θα μπορούσα να περιγράψω την πορεία της πόλης με τον στίχο: Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Ο Δήμος Χαλανδρίου αυτά τα δέκα χρόνια δεν έκανε το ποιοτικό άλμα που θα θέλαμε να είχε κάνει, παρά τις προσπάθειές μας και την συναίνεση που προσφέραμε απλόχερα στην διοίκηση. Αυτό μπορώ να το συνοψίσω σε μία φράση: Στασιμότητα στη δημιουργία νέων, αναγκαίων για την πόλη κοινωνικών υποδομών και υποβάθμιση του ιστορικού κέντρου και της τοπικής οικονομίας. Το Χαλάνδρι αξίζει καλύτερα και εμείς μπορούμε.

-Στον βαθμό που μπορούν να αποτυπωθούν σε μια συνέντευξη, ποια προβλήματα
θεωρείτε ως τα κυριότερα για το Χαλάνδρι αυτή την περίοδο και ποιες λύσεις έχετε
να προτείνετε;

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Χαλανδρίου είναι αναμφίβολα η έλλειψη θέσεων στάθμευσης.
Αυτό δημιουργεί διττό πρόβλημα: Αφενός καταλαμβάνονται τα πεζοδρόμια και υπάρχει μια «αναρχία» στην πόλη, αφετέρου αποτρέπει πολλούς ανθρώπους, όχι μόνο Χαλανδραιους αλλά και από όμορους δήμους, να έρθουν στην αγορά για να κάνουν τα ψώνια τους. Συνεπώς και ασχημαίνει η πόλη μας και πλήττεται η τοπική οικονομία. Εμείς προτείνουμε κατ΄αρχήν μια άμεσα εφαρμόσιμη λύση: Την άμεση μετατροπή του δημοτικού κτήματος – έναντι του Ιερού Ναού Αγίου Γεωργίου (πρώην Μαμόπουλου) σε δημοτικό ανοικτό χώρο στάθμευσης για τους επισκέπτες του κέντρου. Σήμερα, εκεί σταθμεύουν τα οχήματα της Τεχνικής Υπηρεσίας του Δήμου και στοιβάζονται υλικά οικοδομών για τα συνεργεία αυτεπιστασίας. Χρειάζεται απλά μια πολιτική απόφαση για απομάκρυνσή τους. Στρατηγικά, βέβαια, στον χώρο έχουμε προτείνει εδώ και χρόνια την ανέγερση ενός μεγάλου τριώροφου, υπόγειου γκαράζ. Μέχρι να γίνουν οι αναγκαίες μελέτες και να εξασφαλιστεί η χρηματοδότηση γι’ αυτό.

 

όμως, η πόλη μπορεί να «αναπνεύσει» με την άμεση παρέμβαση που προτείνουμε και η τοπική οικονομία, η αγορά του Χαλανδρίου, να σταματήσει να υποβαθμίζεται και να μπει ξανά σε αναπτυξιακή τροχιά. Συνδυαστικά με το παραπάνω εμείς έχουμε προτείνει εδώ και χρόνια άλλο ένα απλό μέτρο ενίσχυσης της προσβασιμότητας στην πόλη: Τη συνεχή σύνδεση των σταθμών του Μετρό με το κέντρο, μέσα από μια κυκλική – non stop γραμμή δημοτικής συγκοινωνίας. Τι εμποδίζει τον Δήμο να το υλοποιήσει άραγε; Τι θα κόστιζε και ποια θα ήταν η σχέση κόστους – οφέλους για την τοπική οικονομία; Εμείς στρατηγικά διεκδικούμε ακόμα -και πιστεύουμε ότι μπορούμε να το πετύχουμε- η νέα γραμμή 4 του Μετρό να προσεγγίσει το κέντρο της πόλης.

Ένα άλλο μεγάλο θέμα -για εμάς- στην πόλη είναι η έλλειψη ελεύθερων χώρων πρασίνου. Καθημερινά, το άλλοτε καταπράσινο προάστιο τσιμεντοποιείται. Δείτε ακόμα και τις παρεμβάσεις του Δήμου στις οδούς Αγίας Παρασκευής και Σωκράτους. Πράσινο μηδέν. Θα είναι απόλυτη προτεραιότητά μας το πράσινο.

Η καθαριότητα της πόλης είναι το επόμενο μεγάλο στοίχημα. Επεξεργαζόμαστε ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθμισης των υποδομών καθαριότητας, εκσυγχρονισμού της υπηρεσίας, αξιοποίησης της ανακύκλωσης με ανταποδοτικό όφελος για τον δημότη. Μια άλλη στρατηγική για την καθαριότητα, που δεν θα βασίζεται σε μια στρατιά ανεκπαίδευτων συμβασιούχων αλλά θα αξιοποιεί τις νέες τεχνολογίες, θα στηρίζεται σε μόνιμο προσωπικό και θα αξιοποιεί πραγματικά τα ανακυκλώσιμα υλικά, σε συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα και τις κοινωνικές συνεταιριστικές επιχειρήσεις. Έχουμε το know how.

Βάρος θα δώσουμε, επίσης, στην ενίσχυση του κοινωνικού εξοπλισμού της πόλης και την λειτουργία των κοινωνικών δομών: Νέο κλειστό γυμναστήριο στο Πάτημα, ΚΑΠΗ στο κέντρο της πόλης, που πλέον δεν υπάρχει, τουλάχιστον τρεις νέοι βρεφονηπιακοί σταθμοί και βέβαια, το σχολείο στο Πάτημα είναι στις άμεσες προτεραιότητές μας, παράλληλα με την πλήρη ανασυγκρότηση των δημοτικών ιατρείων που σε σχέση με αντίστοιχα άλλων δήμων, πλέον θυμίζουν τριτοκοσμική πόλη.

Δεν θα κάνω σε αυτή την συνέντευξη καμία αναφορά στο θέμα των Ρομά, του καταυλισμού και του Πεύκο Πολίτη. Είναι ένα κεφάλαιο μόνο του, για το οποίο όλοι ξέρουν, γιατί θα έχουμε πολλά να πούμε.

-Εάν οι πολίτες του Χαλανδρίου σας εκλέξουν δήμαρχο και είχατε ένα… μαγικό ραβδί, ποιο θα ήταν, όμως, το πρώτο έργο που θα κάνατε στον Δήμο;

Σίγουρα, θα δημιουργούσα μία παιδική χαρά για παιδιά ΑΜΕΑ.

-Πώς αξιολογείται τη θητεία της δημοτικής Αρχής Σίμου Ρούσσου; Συμμετείχατε ως παράταξη σε σύμπραξη στη διοίκηση του Δήμου. Γιατί επιλέξατε την αυτόνομη κάθοδο;

Τα εννέα χρόνια της δημαρχίας Ρούσσου μόνο μια αξιολόγηση μπορούν να έχουν: Μια διοίκηση χαμηλότερη των περιστάσεων, που δεν αξιοποίησε μια χρυσή γι΄ αυτήν πολιτική συγκυρία. Αυτοπεριορίστηκε στα όρια μιας κλειστής παρέας που απέκτησε ιδιοκτησιακή σχέση με τον Δήμο και τον μετέτρεψε σε έναν αντιδημοκρατικά διοικούμενο οργανισμό. Η διοίκηση, κατά την τελευταία της περίοδο, ήταν αποτέλεσμα της σύμπραξης τεσσάρων παρατάξεων, από τις οποίες οι δύο το έβαλαν στα πόδια τρέχοντας μόλις αντιλήφθηκαν ότι απλά τις χρησιμοποιούσαν και δεν τις αξιοποιούσαν κατά τη λήψη των αποφάσεων.

 

Δύο παρατάξεις με τους επικεφαλής τους… Ήλθον, είδον και απήλθον από τη συνεργασία με τον Σ. Ρούσσο. Αλλά, δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε ότι επιλέξαμε την «αυτόνομη κάθοδο»; Έχετε επηρεαστεί μήπως από το αφήγημα των κυρίων Ρούσσου και Λαδόπουλου ότι γίναμε μια παράταξη; Σύμπραξη αυτόνομων συνδυασμών κάναμε δεν προσχωρήσαμε ποτέ στην παράταξη Ρούσσου. Τουλάχιστον όχι εμείς. Ο συνδυασμός, του οποίου είμαι επικεφαλής, πλέον είναι μια νέα σύμπραξη όπως προκύπτει από την υποψηφιότητα του Άγγελου Νταβία, αλλά και την υποστήριξη του Γιώργου Θωμά, ενώ το ψηφοδέλτιό μας πλαισιώνουν άτομα που ήταν υποψήφιοι και σε άλλες παρατάξεις στις προηγούμενες εκλογές. Άρα, μιλάμε για μια ευρύτερη συνεργασία δυνάμεων με προφανή στόχο να κάνουμε καλύτερο το Χαλάνδρι. Αυτός είναι ο στόχος μας.

-Από τον πολιτικό χώρο που προέρχεστε, το ΠΑΣΟΚ, «κατεβαίνει» υποψήφιος
δήμαρχος και ο Στάθης Ανδρεόπουλος. Πώς το σχολιάζετε; Θα μπορούσε να υπάρξει
συνεννόηση για κοινή πορεία;

Προσωπικά δεν κρύβω την ταυτότητά μου. Είμαι ΠΑΣΟΚ χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Η παράταξή μας, όμως, δεν είναι πολιτικά περιχαρακωμένη. Έχει στελέχη που ψηφίζουν άλλα κόμματα, όμως το στίγμα μας είναι ξεκάθαρα στον προοδευτικό δημοκρατικό και πράσινο χώρο. Σε ό,τι αφορά τον κ. Ανδρεόπουλο, εγώ και πολλοί άλλοι εξαντλήσαμε τα περιθώρια για να υπάρξει συνεννόηση. Το ότι δεν επετεύχθη δεν είναι δική μας ευθύνη. Στο τέλος της ημέρας, όλοι κρινόμαστε για το αν λειτουργούμε συλλογικά ή με γνώμονα προσωπικούς σχεδιασμούς.

-Πως πρέπει να διεξαχθεί ο προεκλογικός διάλογος, κατά τη γνώμη σας;

Στο Χαλάνδρι -με ευθύνη κυρίως της διοίκησης αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης- ο προγραμματικός διάλογος έχει σταματήσει. Παράλληλοι μονόλογοι, ξεπερασμένος πολιτικός συνδικαλισμός, πρακτικές που δεν μας εκφράζουν, έχουν αντικαταστήσει την διαλεκτική. Ανεξάρτητα από τις διαφωνίες μας, εμείς δεν νιώθουμε εχθροί με τους άλλους υποψηφίους.
Νομίζω ότι μπορούμε να συζητάμε πολιτισμένα. Ο καλύτερος τρόπος να γίνει αυτό και να φωτίσουμε, όπως πρέπει, τα ζητήματα του Δήμου, είναι ένα debate ή μια δημόσια συζήτηση ανοικτής ατζέντας, στην οποία προσκαλούμε τους ανθυποψηφίους μου.

-Θα αποδεχτούν αυτή την πρόταση;

Σε ό,τι με αφορά, είμαι θετικός σε οποιαδήποτε πρόταση βοηθά τους συμπολίτες να ενημερωθούν για τις θέσεις μας.