Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι η πιο αλαζονική, η πιο ξιπασμένη γενιά της νεώτερης ιστορίας.
"Μας έφερε την δημοκρατία και μας πήρε την ζωή" έγραψε ένας συνάδελφος στο facebook.
Δεν φταίνε αυτοί, λέω εγώ. Που ανήκω στην πρώτη γενιά μετά την γενιά του Πολυτεχνείου.
ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ.
Οι νεώτεροι. Οι επόμενοι.
Αφήσαμε τον θαυμασμό μας σε αυτό που έκαναν - ΚΑΙ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΓΑΛΟ - να γίνει ΦΕΤΙΧΙΣΜΟΣ.
Δεν διανοηθήκαμε να τους κριτικάρουμε, δεν διανοηθήκαμε να τους αμφισβητήσουμε καθώς με το πέρασμα του χρόνου γίνονταν ΚΑΘΕΣΤΩΣ.
Ένα ιδιότυπο καθεστώς όπου τα στελέχη του δεν ήθελαν, δεν ένιωθαν έτοιμα να τα ακουμπήσει κανείς.
Και εμείς πειθαρχούσαμε στις εντολές τους, από κόμπλεξ κατωτερότητας μπροστά στο μεγάλο τους κατόρθωμα να σταθούν απέναντι στο τανκ.
Η γενιά του Πολυτεχνείου διαχειρίζεται τον δημόσιο, οικονομικό, πολιτιστικό βίο στην χώρα σαράντα έξι χρόνια τώρα.
ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ περισσότερο από κάθε άλλη γενιά.
Ελέγχει το σύστημα καθολικά.
ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ.
Η εξέλιξη της κοινωνίας απαιτεί την διαδοχή. Η στασιμότητα είναι αρρώστια.
Θα μου πεις ποιος, με ποιο ηθικό και πολιτικό ανάστημα, θα τολμούσε να ασκήσει κριτική στον Λαλιώτη, την Μωροπούλου, την Δαμανάκη, τον Λαζαρίδη, τον Χατζησωκράτη, τον Λάζο, τον Διονύση Μαυρογένη, την Τρέμη, τον Στέφανο, την Βαλαβάνη, τον Τζουβάνο, τον Παππά, τον Κοροβέση, τον Λογοθέτη, τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Φιλιππάκη, τον Ψαρρά, τον Λυγερό και τους συντρόφους τους και συμφοιτητές τους σε εκείνη την κορυφαία στιγμή της νίκης τους απέναντι στα τανκς της δικτατορίας.
Ό,τι θέλουν το είχαν, το έχουν και θα το έχουν όσο ζουν ....
Τους χρωστάει η δημοκρατία ότι ξαναγεννήθηκε.
Τους χρωστάει όμως την ύπαρξή της;
Τους χρωστάει να ζήσει μόνο όσο ζουν εκείνοι ή πρέπει να τους υπερβεί;
Τι θα ήθελαν οι ίδιοι άραγε τότε;
ΤΟΤΕ!
ΠΡΙΝ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΟΥΝ και γίνουν ο πυρήνας του νέου καθεστώτος.
Τους χρωστάει να είναι η δημοκρατία ΚΛΗΡΟΔΟΤΗΜΑ - κτήμα κάποιων ιδιοκτητών ή πρέπει να προχωρήσει ανεξάρτητα από αυτούς;
Δεν κατανοούν ότι είναι ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΟ ένα καθεστώς της γενιάς του πολυτεχνείου που ανέχεται να απολογείται ΜΟΝΟ στην ίδια την γενιά του πολυτεχνείου επί 50 χρόνια, χωρίς να πηγαίνει παρακάτω;
Η ζωή και οι κοινωνίες προχωράνε όταν οι επόμενοι μαθαίνουν, σέβονται, εκτιμούν αλλά ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ και ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΟΥΝ τους προηγούμενους.
ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΟΥ ΒΙΟΥ έτσι προχωράει το πράγμα.
Όταν τους φετιχοποιούν τους προηγούμενους οι επόμενοι, τότε έχουμε στασιμότητα, συντήρηση και τελικά οπισθοδρόμηση.
Διότι ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΑΥΤΗ, η γενιά του πολυτεχνείου, Η ΠΙΟ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗ, ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΑ ΩΡΙΜΗ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ γενιά του νεώτερου ελληνικού κράτους δεν κατανόησε το πότε έπρεπε να παραδώσει τα κλειδιά στους επόμενους χωρίς να τους μανιπουλάρει.
Για την ακρίβεια δεν έχει παραδώσει ακόμα.
Αυτό παρήγαγε τα γνωστά αποτελέσματα αν το καλοσκεφτείτε.
ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ γι΄αυτό.
ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ Η ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ!
Σε εμάς έπεσε ο ρόλος να τους "την λέμε", όταν άρχισαν να ξεφεύγουν.
ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΑΜΕ!
Διότι ΓΙΟΡΤΑΖΑΜΕ και ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ το Πολυτεχνείο ως επέτειο αντί να το τιμούμε ως ζωντανό προωθητικό για την κοινωνία και την χώρα συμβολισμό.
Με φωτογραφίες και εξιστορήσεις.
Αρνηθήκαμε το πολυτεχνείο - ορόσημο για να συνεχίζουμε.
Ο σεβασμός μας και οι εορτασμοί μας έγιναν φετίχ αντί να γίνουν η αφετηρία μας, το κίνητρο συλλογικής αμφισβήτησης και αντίστασής μας, όταν βλέπαμε - μοιραίοι και άβουλοι αντάμα - την γενιά του Πολυτεχνείου να μετατρέπεται σε "γενιά φραγκοφονιάδων γιάπηδων" όπως το έχει πει ο Σταμάτης Κραουνάκης.
ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ!
ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΟΥΜΕ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΤΙΜΟΥΜΕ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
ΕΜΕΙΣ ΠΟΥ ΑΦΗΣΑΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ ΝΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΕΙ ΣΗΜΕΡΑ- ΧΥΔΑΙΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΑ - ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ για να μην κινδυνεύσει το ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ της από μια νέα κατάληψη, μια νέα εξέγερση.
ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΓΙΟΡΤΗ ....
Α.Ν.