Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τετάρτη 6 Μαΐου 2015

ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟ AUTO MOTO GLASSIC FESTIVAL ΤΟΥ 2015


ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ: ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΟΜΑ ΟΡΘΙΟΙ ΚΑΙ ΖΩΝΤΑΝΟΙ



… συνεχίζουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ πιο δυναμικά!!!




Το 43ο Τακτικό-Εκλογικό Συνέδριο της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ανέδειξε ως πρώτη δύναμη και μάλιστα με μεγάλη διαφορά την «ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ στους Ο.Τ.Α.». Τη μόνη ακομμάτιστη, ακηδεμόνευτη, κινηματική παράταξη που αναδείχθηκε μέσα από τους καθημερινούς αγώνες για την κατάργηση των μνημονίων, την αποτροπή των απολύσεων και των ιδιωτικοποιήσεων, την διασφάλιση του Δημόσιου και Κοινωνικού χαρακτήρα των υπηρεσιών της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και αποτελεί εγγυητή για την αρχή μιας νέας αγωνιστικής περιόδου με στόχο την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων. 

Απέναντι σε ένα σκληρό σκηνικό τεχνητής πόλωσης που έστησαν οι εκπρόσωποι των παραδοσιακών καθεστωτικών-κομματικών παρατάξεων, που μόνο στόχο είχαν και έχουν τον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων από τα πραγματικά προβλήματα, αλλά και κόντρα στις συνεχείς προσπάθειες χειραγώγησης της ψήφου από παρεμβάσεις κομματικών και πολιτικών παραγόντων της παράταξης ΜΕ.Τ.Α.-Π.Α.Σ.Κ.Ε./Ο.Τ.Α. προς τους συνέδρους, οι εργαζόμενοι απέδειξαν πως συνειδητά γυρίζουν την πλάτη στα κομματικά φερέφωνα, τους συνδικαλιστές-υπασπιστές, στους κομματικούς κομισάριους. 

Σε μία κρίσιμη μεταβατική περίοδο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση, αντί οι Αντιπρόσωποι των Συλλόγων στο Συνέδριο να συζητήσουν για τα προβλήματα του κλάδου έγιναν μάρτυρες φαιδρών παραταξιακών τακτικών του κομματικού (Δ.Α.Σ.-Ο.Τ.Α.) και του νεοκυβερνητικού-εργοδοτικού (ΜΕ.Τ.Α.-Π.Α.Σ.Κ.Ε./Ο.Τ.Α.) συνδικαλισμού.

Για μια ακόμη φορά επέλεξαν την σύγκρουση για το εάν θα νομιμοποιηθούν Σύλλογοι που δεν ήταν οικονομικά τακτοποιημένοι, όπως η συντριπτική πλειοψηφία των Συλλόγων-Μελών της Ομοσπονδίας. Όπως ήταν αναμενόμενο την τελευταία ημέρα του Συνεδρίου όλοι οι Σύλλογοι που «αδυνατούσαν» να πληρώσουν, πλήρωσαν και νομιμοποιήθηκαν, αφού όμως για μια ακόμα φορά χάθηκε σκόπιμα η ευκαιρία να συζητηθούν τα μεγάλα προβλήματα του κλάδου. 

Παρά το κλίμα έντασης όμως και τους μηχανισμούς προπαγάνδας όπου σε αγαστή συνεργασία φάνηκε να έχουν οι «αυτοαποκαλούμενες» αριστερές παρατάξεις με το μιντιακό εγχώριο κατεστημένο, οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση ανέδειξαν για πρώτη φορά στην ιστορία του συνδικαλιστικού κινήματος, πρώτη δύναμη, παράταξη που δεν έχει αναφορά σε κόμμα του πολιτικού κατεστημένου. Οι εργαζόμενοι εμπιστεύτηκαν την «ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ στους Ο.Τ.Α.».  
 Εμπιστεύτηκαν την εκπροσώπησή τους σε εκείνους που την σκληρή μνημονιακή περίοδο των προηγούμενων ετών στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων με ανιδιοτέλεια, αναδεικνύοντας την Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. την πιο μάχιμη και δυναμική Ομοσπονδία στο χώρο του Δημοσίου και όχι μόνο!!! 
 
Εκείνους που βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή του αγώνα στα μεγάλα αλλά και στα καθημερινά μικρά προβλήματα στο Λεκανοπέδιο αλλά και σε κάθε γωνιά της χώρας. Εκείνους που αρνήθηκαν να υποταχθούν σε κομματικούς μηχανισμούς όπως τα «ταξίματα» και οι υποσχέσεις που έδιναν και έπαιρναν από κάθε λογής κομματικό παράγοντα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. (Βουλευτές, Δημάρχους, Πολιτευτές, Γραμματείς Νομαρχιακών και Τοπικών Οργανώσεων)!!! Εκείνους που είναι σίγουροι πως και το επόμενο χρονικό διάστημα θα έχουν ως πρώτο μέλημα το συμφέρον των εργαζομένων και όχι των κομμάτων.

Εκείνους που δεν συμβιβάστηκαν με τα βαρίδια του παρελθόντος που όμως ευχαρίστως ενσωμάτωσε στο ψηφοδέλτιό του το ΜΕ.Τ.Α.-Π.Α.Σ.Κ.Ε./Ο.Τ.Α., οι δήθεν εκφραστές του νέου (Οδυσσέας Ντριβαλάς-πρώην Πρόεδρος της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με την Π.Α.Σ.Κ.-Δ.Υ. μέχρι χθες, Στέλιος Μαριδάκης-Περιφερειακός Σύμβουλος του Γιάννη Σγουρού και υποστηρικτής του σχεδίου του για την ιδιωτικοποίηση της Διαχείρισης των Απορριμμάτων, Κώστας Ζέρβας - πρώην Πρόεδρος του Συλλόγου Εργαζομένων του Φο.Δ.Σ.Α. Κεντρικής Μακεδονίας που ζητούσε μαζί με τους Σίμο Δανιηλίδη και Γιάννη Μπουτάρη, την επέμβαση των Μ.Α.Τ. για την άμεση κατασκευή του Σ.Μ.Α. Ευκαρπίας). 

Η «ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ στους Ο.Τ.Α.» κόντρα σε όλους, ανανέωσε για μια ακόμη τριετία τη σχέση εμπιστοσύνης με τους εργαζόμενους. Δεσμευόμαστε με αλήθεια και ειλικρίνεια να βρισκόμαστε και το επόμενο χρονικό διάστημα στην πρώτη γραμμή του αγώνα για την κατάργηση των μνημονίων, την ανάκτηση των απωλειών, οικονομικών και θεσμικών που υπέστησαν οι εργαζόμενοι το προηγούμενο χρονικό διάστημα.
Θα πρωτοστατήσουμε με στόχο η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. να μην υποταχθεί σε κομματικά κελεύσματα και μηχανισμούς εκπροσωπώντας την συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων που πιστεύουν πως μόνο ένα ανεξάρτητο συνδικαλιστικό κίνημα ο κλάδος και οι εργαζόμενοι θα δουν καλύτερες ημέρες!!!

Αθήνα, Τρίτη 5 Μαΐου 2015
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς
Η Γραμματεία της Συντονιστικής Επιτροπής της
«ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ στους Ο.Τ.Α.»

ΠΟΕ ΟΤΑ - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΗΝ ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ



Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης (Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.) εκφράζει τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη της στη συνδικαλίστρια του Υπουργείου Πολιτισμού, μέλους του Δ.Σ. του Συλλόγου Ελλήνων Αρχαιολόγων και Περιφερειακή Σύμβουλο Αττικής Δέσποινα Κουτσούμπα, σε βάρος της οποίας κατέθεσε αγωγή η δημοσιογράφος Άννα Παναγιωταρέα αξιώνοντας 15.000 ευρώ για «συκοφαντική δυσφήμιση δια του τύπου».

Θεωρούμε απαράδεκτο, δύο αναρτήσεις της Δέσποινας Κουτσούμπα στο facebook (στην ομάδα «Κινητοποιήσεις Εργαζομένων Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού» και στον προσωπικό της λογαριασμό) με τις οποίες τέθηκαν εύλογα ερωτήματα για τα «έργα και τις ημέρες» της Άννας Παναγιωταρέα στο Υπουργείο Πολιτισμού να βαφτίζονται «συκοφαντική δυσφήμιση δια του τύπου» από την Καθηγήτρια Δημοσιογραφίας στο Τμήμα Μ.Μ.Ε. του Α.Π.Θ. και να προχωρά η ίδια σε κατάθεση αγωγής για να... αποκαταστήσει την τιμή και την υπόληψή της.

Η ενέργεια να κινηθεί νομικά εναντίον της κ. Κουτσούμπα και μάλιστα μέσω αγωγής, καταδεικνύει προσπάθεια τρομοκράτησης και φίμωσης, γιατί όπως φαίνεται, η άσκηση κριτικής, ο έλεγχος των πράξεων της προηγούμενης πολιτικής ηγεσίας του Υπουργείου Πολιτισμού και των συμβούλων της, άτυπων ή μη, η διατύπωση ερωτημάτων για την παρουσία εξωθεσμικών παραγόντων σε έργα και δράσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας φαίνεται πώς… ενόχλησαν κάποιους.

Η απειλή δια της αγωγής σε βάρος ενός συνδικαλιστικού εκπροσώπου από την κ. Παναγιωταρέα στρέφεται κατά του δικαιώματος των εργαζομένων να κρίνουν τις πράξεις της «εξουσίας» επί του αντικειμένου της εργασίας τους. Εκπορεύεται δε από την επί χρόνια ασκούμενη αυταρχική πολιτική στο Υπουργείο Πολιτισμού και την προσπάθεια υπαγωγής του έργου τους σε μικροπολιτικούς σχεδιασμούς, με αποκορύφωμα την επικοινωνιακή διαχείριση της ανασκαφής στην Αμφίπολη.
Καταδικάζουμε κάθε προσπάθεια εκφοβισμού και φίμωσης και εκφράζουμε τη στήριξη και συμπαράστασή μας στην εκπρόσωπο των εργαζομένων, εν' όψει και της εκδίκασης της υπόθεσης στις 7 Μαΐου του 2015.

Ν. Βούτσης: Στόχος η κατάρτιση βιώσιμου σχεδίου για τους Ρομά


 ΚΑΤΕΔΑΦΙΣΗ 12 ΚΤΙΣΜΑΤΩΝ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΥΛΙΣΜΟ ΡΟΜΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ

 Ο υπουργού Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νικόλαου Βούτση με αφορμή την επίσκεψη του Ειδικού Εισηγητή του Συμβουλίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ Mutuma Ruteere προχώρησε στην παρακάτω δήλωση.

«Είναι προτεραιότητά μας να μπορέσουμε επιτέλους σαν κράτος να συντάξουμε ένα πραγματικά βιώσιμο στρατηγικό σχέδιο που αφορά τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι Ρομά στην Ελλάδα και δίπλα σε αυτούς και η υπόλοιπη κοινωνία. Δομικές ανεπάρκειες σε ό,τι αφορά τη στέγαση, την εκπαίδευση, τη δημόσια υγεία και τη δημοτολογική κατάσταση των Ελλήνων τσιγγάνων παγιώνονται σε ένα καθεστώς αδιαφορίας και άγνοιας. Ειδικά ως προς το θέμα της στέγασης, η νέα ελληνική κυβέρνηση σε συνεργασία με τις τοπικές αρχές και τους άμεσα ενδιαφερόμενους, προτίθεται να αναλάβει πρωτοβουλία ώστε να μπορέσει να θέσει σε λειτουργία ένα συντεταγμένο σχέδιο μετεγκατάστασης των Ρομά σε χώρους στους οποίους να μπορέσουν να ζήσουν ανθρώπινα. Το σχέδιο αυτό επιχειρεί την αναζήτηση μίας κοινά αποδεκτής και συναινετικής λύσης από όλους τους εμπλεκόμενους ώστε να διασφαλίζεται η αξιοπρεπής διαβίωση των Ρομά στα όρια του αστικού ιστού, η πρόσβαση σε υπηρεσίες και αγαθά και η ομαλή κοινωνική τους ένταξη. Θέλω με κάθε ειλικρίνεια να πω ότι δυστυχώς απέχουμε πολύ από καταστάσεις που θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ικανοποιητικές και δεν είναι στις προθέσεις μου να εξαγγείλω πράγματα που δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε. Θα μου ήταν επίσης, εύκολο να κατηγορήσω τις προηγούμενες κυβερνήσεις για το γεγονός ότι ουδέποτε ασχολήθηκαν με στοιχειώδη σοβαρότητα με το τόσο κρίσιμο αυτό θέμα, αλλά ούτε αυτό έχει τόση σημασία τώρα. Δεσμεύομαι πάντως ότι από την πλευρά μας θα εξαντλήσουμε τα μέσα που διαθέτουμε προκειμένου συντεταγμένα και σταδιακά να βρίσκουμε λύσεις στα προβλήματα αυτά».

http://www.localit.gr

ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΓΙΟΡΤΗ!

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας

Η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας εορτάζεται κάθε χρόνο στις 6 Μαΐου. Πρόκειται για έναν βρετανικής εμπνεύσεως εορτασμό, που καθιερώθηκε το 1992 από μία πρώην ανορεξική, την Μέρι Έβανς-Γιανγκ, επικεφαλής της αντιδιαιτικής καμπάνιας στη Μεγάλη Βρετανία και συγγραφέως του μπεστ σέλερ «Τα έχεις όλα, χωρίς να κάνεις δίαιτα».
Παγκόσμια Ημέρα κατά της Δίαιτας
Μας καλεί να αποδεχθούμε το σώμα μας χωρίς κόμπλεξ, να γιορτάσουμε την ομορφιά και την ποικιλομορφία όλων των φυσικών μεγεθών του ανθρώπινου σώματος. Να κηρύξουμε μορατόριουμ μιας μέρας στη δίαιτα και στην εμμονή μας για απώλεια βάρους. Να πληροφορηθούμε τις βλαβερές συνέπειες που μπορεί να έχει μία δίαιτα αδυνατίσματος. Να συμβάλουμε στον τερματισμό των διακρίσεων κατά των υπέρβαρων συνανθρώπων μας.

Πηγή: sansimera, enikos.gr

ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΠΕΡΙ ΑΛΛΩΝ ΤΥΡΒΑΖΕΙ!

Οι αλλαγές στον "Καλλικράτη"

 

Οι αλλαγές στον «Καλλικράτη» και η μεταρρύθμιση του θεσμικού πλαισίου που διέπει την Τοπική Αυτοδιοίκηση θα βρεθούν στο επίκεντρο της Διαρκούς Επιτροπής Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης, που συνεδριάζει την Τετάρτη, στις 12 το μεσημέρι, στη Βουλή.

Ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης Νίκος Βούτσης αναμένεται να ενημερώσει τα μέλη της Επιτροπής για την ανάγκη επαναλειτουργίας της υποεπιτροπής που είναι αρμόδια για θέματα του υπουργείου με στόχο την έναρξη συζήτησης για την τοπική αυτοδιοίκηση. Η υποεπιτροπή αυτή επαναδραστηριοποιείται, με πρωτοβουλία του κ. Βούτση, με αντικείμενο την κατάθεση απόψεων φορέων και κομμάτων για την αναδιαμόρφωση του Καλλικράτη.

Το υπουργείο προσανατολίζεται στην αλλαγή του ισχύοντος συστήματος που διέπει την εκλογή των δημοτικών και περιφερειακών αρχών,στην εκτεταμένη ενδοδημοτική και ενδοπεριφερειακή αποκέντρωση,στην εσωτερική ανακατανομή των αρμοδιοτήτων υπέρ των συλλογικών και των δημοκρατικών εκλεγμένων οργάνων έναντι της σημερινής δημαρχοκεντρικής και περιφερειαρχοκεντρικής λειτουργίαςκαι στη θέσπιση συμμετοχικών θεσμών και διαδικασιών.

Υπενθυμίζεται ότι ο κ. Βούτσης, απαντώντας εγγράφως, στις 9 Απριλίου, σε σχετική ερώτηση της βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Φώφης Γεννηματά, είχε τονίσει ότι «ο Καλλικράτης αποδείχθηκε μια κολοβή μεταρρύθμιση» και σημείωσε πως το νέο θεσμικό πλαίσιο που θα προτείνει το υπουργείο «κινείται στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση από τη νεοφιλελεύθερη φιλοσοφία που διέπει το ισχύον καθεστώς».
 
ΑΠΕ - ΜΠΕ

ΧΑΜΗΛΕΣ ΠΤΗΣΕΙΣ - Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΚΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΦΗΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΣΥΓΚΙΝΗΤΟ


Η ΦΛΥΑ ΑΕ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΕΙ ΑΛΛΑ .... ΠΟΥΛΑΕΙ ΚΑΙ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ


Δεν είναι κακό να αλλάζεις την άποψή σου αν έχεις παραπλανηθεί από ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ με τα οποία συνεργαζόσουν.

Κακό είναι να εμμένουν σε λάθος επιλογές.



Η ΦΛΥΑ ΑΕ αναγνώστη μου όχι μόνο δεν κλείνει, όχι μόνο δεν έχει καταγγελθεί ΤΙΠΟΤΑ από τη νέα ΕΧΘΡΙΚΗ στο παρελθόν προς την ΦΛΥΑ ΑΕ διοίκησή της για την δουλειά της αλλά πλέον έχει δημοσιοποιήσει και τον πρώτο ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ και μάλιστα ΜΕ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ (ΧΑΧΑΧΑΧΑ) για ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ.

ΟΧΙ ΣΥΓΝΩΜΗ ΔΕΝ ΘΑ ΖΗΤΗΣΟΥΝ!

Θα ζητήσουν να κατέβει η ανάρτηση!!!!

Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟ site ΤΗΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ (site του ΔΗΜΟΥ σταματάμε να το αποκαλούμε ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!)

http://www.halandri.gr/Default.aspx?lang=el-GR&page=327&newsid=4126

Η Δημοτική Ανώνυμη Εταιρεία «Φλύα ΑΕ» προσκαλεί κάθε ενδιαφερόμενο για την κατάθεση πρότασης αξιοποίησης των λεωφορείων της Δημοτικής Συγκοινωνίας Χαλανδρίου (5/5/2015)
Δείτε αναλυτικά :

1. την ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ


ΥΓ: Και μη βγει κανείς και μας πει ότι "άλλο η υπαίθρια διαφήμιση στα λεωφορεία και άλλο σε θέσεις χωροθετημένες από το δημοτικό συμβούλιο γιατί ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΧΘΕΣΙΝΟΙ και θα φάει πολύ "δημοσιογραικό ξύλο".

Π.Ν.Π.: Τροπολογία ρυθμίζει αιτήματα των Ο.Τ.Α. α' και β' Βαθμού

Π.Ν.Π.: Τροπολογία ρυθμίζει αιτήματα των Ο.Τ.Α. α και β Βαθμού
Τροπολογία που κατατέθηκε, εκπρόθεσμα, στο νομοσχέδιο του Υπουργείου Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης «Εκδημοκρατισμός της διοίκησης - Καταπολέμηση Γραφειοκρατίας και Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση - Αποκατάσταση Αδικιών και άλλες διατάξεις», ρυθμίζει αιτήματα των Ο.Τ.Α. α' και β' Βαθμού, σχετικά με την ψηφισθείσα Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, που υποχρεώνει τους Δήμους και τις Περιφέρειες της Χώρας να μεταφέρουν ταμειακά διαθέσιμα και κεφάλαια προθεσμιακών καταθέσεων τους στην Τράπεζα της Ελλάδας.Ειδικότερα, σύμφωνα με την Τροπολογία:
1. Το Ελληνικό Δημόσιο υποχρεούται να αποκαταστήσει την θετική ζημιά (penalties), που μπορεί να προκύψει σε βάρος των Ο.Τ.Α. α' και β' Βαθμού, από την πρόωρη λήξη των προθεσμιακών τους καταθέσεων, με δαπάνη από πιστώσεις του Κρατικού Προϋπολογισμού.
2. Παρέχεται η δυνατότητα και όχι η υποχρέωση μεταφοράς των σχετικών κεφαλαίων των Δήμων και των Περιφερειών, στις περιπτώσεις κατά τις οποίες τα ισχύοντα επιτόκια των προθεσμιακών καταθέσεων στα πιστωτικά ιδρύματα, υπερβαίνουν την προσφερόμενη απόδοση των λογαριασμών ταμειακής διαχείρισης στην ΤτΕ.
3. Εξαιρούνται της υποχρεωτικής εφαρμογής της κατάθεσης των ταμειακών διαθεσίμων και μεταφοράς κεφαλαίων προθεσμιακών καταθέσεων σε λογαριασμούς ταμειακής διαχείρισης στην ΤτΕ, τα ποσά που προέρχονται από τα ανταποδοτικά τέλη (π.χ. καθαριότητας και φωτισμού, ύδρευσης, απαλλοτρίωσης κ.λπ.).
Η Τροπολογία υπογράφεται από τους Υπουργούς Οικονομικών, Γιάνη Βαρουφάκη, Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Νίκο Βούτση και τον Αναπληρωτή Υπουργό Εσωτερικών & Διοικητικής Ανασυγκρότησης, Γιώργο Κατρούγκαλο.

Ακολουθεί η ανωτέρω Τροπολογία σε επισυναπτόμενο αρχείο .pdf
Η ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ | Προβολή/κατέβασμα


http://www.epoli.gr

ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ Γ. ΡΑΓΚΟΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΔΙΑΥΓΕΙΑ

 "Μετά από προσεκτική μελέτη της τροπολογίας επί του Ν.3861- πρόγραμμα"δι@ύγεια"-που υπογράφουν 4 Υπουργοί της Κυβέρνησης Τσίπρα με πρωτοστάτη τον κ.Βαρουφάκη, τελικά εξάγεται ένα και μόνο συμπέρασμα το οποίο δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση.
Εάν η συγκεκριμένη τροπολογία ψηφισθεί, τότε θα πληγεί βάναυσα η πεμπτουσία της δι@ύγειας και θα βυθιστεί ξανά στο σκοτάδι της αδιαφάνειας ένας κρίσιμος οικονομικός τομέας της λειτουργίας του κράτους.
Το δε σκεπτικό της αιτιολόγησης της τροπολογίας είναι απολύτως νοσηρό καθότι επικαλείται την ανάγκη καταπολέμησης της γραφειοκρατίας (αν είναι δυνατόν) προκειμένου να "σβήσει τα φώτα" της διαφάνειας με αυτήν την απροσχημάτιστη απόπειρα εξουδετέρωσης της δι@ύγειας.
Μόνον αυτοί γνωρίζουν την πραγματική σκοπιμότητα και ιδιοτέλεια που κρύβονται πίσω από αυτήν την τροπολογία."


ΣΧΟΛΙΟ: 
Κύριε Πρωθυπουργέ μην επιτρέψεις να πειραχτεί η ΔΙΑΥΓΕΙΑ!

Την απόσυρση τριών τροπολογιών ζήτησε η Ζωή Κωνσταντοπούλου


Την απόσυρση τριών υπουργικών τροπολογιών, καθώς, όπως είπε, δεν τηρούν τις συνταγματικές προϋποθέσεις, ζήτησε η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, καλώντας ταυτόχρονα το σώμα να αποφασίσει, κατόπιν αιτιολογίας της κατάθεσης τους, από τους αρμόδιους υπουργούς.

Οι τροπολογίες αφορούν την χρηματοδότηση των κομμάτων, τη Διαύγεια και την κατάθεση των ταμειακών διαθεσίμων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην Τράπεζα της Ελλάδος.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου τόνισε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε μάχες για να μην καταπατούνται οι θεσμοί και το Σύνταγμα και πρόσθεσε ότι δεν πρέπει να παρερμηνεύεται και να παραβιάζεται η διαδικασία, που όλοι θέλουμε να υπερασπιστούμε.

Από την πλευρά τους, ο υπουργός Εσωτερικών και Διοικητικής Μεταρρύθμισης Νίκος Βούτσης και ο αναπληρωτής υπουργός του Γιώργος Κατρούγκαλος υπεραμύνθηκαν της αναγκαιότητας κατάθεσης των τροπολογιών, επικαλέστηκαν την σοβαρότητα των θεμάτων που επιλύουν, υποστήριξαν ότι δεν εμπίπτουν στα όρια του συνταγματικού πλαισίου καθώς και ότι έχουν συνάφεια με το νομοσχέδιο.

Εν τω μεταξύ, η πρόεδρος της Βουλής ανακοίνωσε ότι αύριο θα διεξαχθούν οι ονομαστικές ψηφοφορίες που κατέθεσε το Ποτάμι επί 15 τροπολογιών, 13 βουλευτικών και δύο υπουργικών, μεταδίδει το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

enikos.gr

ΟΙ ΜΥΘΟΙ ΤΗΣ «ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ» ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ – Ο πραγματικός εχθρός είναι η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης *

του ΤΑΚΗ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ
Το άρθρο αυτό έχει, πρώτα, ως στόχο να γίνει σαφής η διάκριση μεταξύ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης (δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού), ως δομικής ή συστημικής αλλαγής, και της νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας. Η διάκριση αυτή είναι απαραίτητη σήμερα, καθώς πολλοί στην παγκοσμιοποιητική Αριστερά (δηλαδή την «Αριστερά που δεν αμφισβητεί την παγκοσμιοποίηση, η οποία μόνο νεοφιλελεύθερη μπορεί να είναι σε μια καπιταλιστική οικονομία της αγοράς) συγχέουν τα δυο ή θεωρούν τον νεοφιλελευθερισμό ως απλά μια ιδεολογία, η οποία μπορεί εύκολα να εγκαταλειφθεί. Στη συνέχεια, δείχνεται ότι, σε αντίθεση με ό,τι ισχυρίζονται ο Πολ Κρούγκμαν και πολλοί στην παγκοσμιοποιητική “Αριστερά”, η αιτία της σημερινής κρίσης δεν είναι οι πολιτικές λιτότητας που υιοθέτησαν ορισμένοι «κακοί» πολιτικοί και οικονομολόγοι, αλλά η ίδια η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Αυτό σημαίνει ότι μόνο η ρήξη με τη Νέα Διεθνή Τάξη (ΝΔΤ) της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης μπορεί να αποκαταστήσει την οικονομική και εθνική κυριαρχία, η οποία είναι η αναγκαία συνθήκη (όχι όμως και η επαρκής) για μια πολιτική Αυτοδυναμίας που είναι η μόνη διέξοδος από τη σημερινή καταστροφή σε χώρες όπως η Ελλάδα.

Η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση σε αντίθεση με τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία
Η μεταπολεμική διεθνοποίηση της οικονομίας της αγοράς, η οποία οδήγησε στη σημερινή παγκοσμιοποίηση, ενθαρρυνόταν ενεργά από τις προηγμένες καπιταλιστικές χώρες, ενόψει ιδίως της επέκτασης του «υπαρκτού σοσιαλισμού» και των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων στον Τρίτο Κόσμο. Ωστόσο, όπως έδειξα αλλού, [1] η διεθνοποίηση της αγοράς ήταν βασικά το αποτέλεσμα «αντικειμενικών» παραγόντων που αναφέρονται στη δυναμική της οικονομίας της αγοράς και, ειδικότερα, στην εξάπλωση των πολυεθνικών και την παράλληλη ανάπτυξη της αγοράς Ευρω-δολαρίου. [2] Η αγορά ευρω-δολαρίου παρείχε ένα περιβάλλον, «ελεύθερο ρυθμίσεων», όπου μπορούσε κάποιος να δανειστεί και να δανείσει αμερικάνικα δολάρια (και αργότερα και άλλα ισχυρά νομίσματα, όπως το γεν, το μάρκο κ.λπ.) χωρίς οποιεσδήποτε αμερικανικές ρυθμιστικές και φορολογικές απαιτήσεις. Η ανάπτυξη της νέας αυτής αγοράς, η οποία απλώς αντανακλούσε τις αυξανόμενες ανάγκες των πολυεθνικών, ήταν καθοριστική για τη μετέπειτα άρση των ελέγχων συναλλάγματος και κεφαλαίων. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι συναλλαγματικοί έλεγχοι των εθνών-κρατών, ιδιαίτερα εκείνων στη Βρετανία, όπου δημιουργήθηκε η αγορά Ευρώ-δολαρίου, τέθηκαν υπό σοβαρή πίεση, καθ ‘όλη τη δεκαετία του 1970. Αυτό το άτυπο, στην αρχή, άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών για την κάλυψη των αναγκών των πολυεθνικών, στη συνέχεια θεσμοθετήθηκε, αρχικά από συντηρητικούς πολιτικούς (Θάτσερ και Ρέηγκαν) και στη συνέχεια από κυβερνήσεις κάθε ιδεολογίας: από Χριστιανοδημοκράτες και Συντηρητικούς μέχρι σοσιαλδημοκράτες, φιλελεύθερους και οποιοδήποτε μίγμα από αυτούς.
Στην πραγματικότητα, η τεράστια επέκταση των Υπερεθνικών Επιχειρήσεων, ένα νέο φαινόμενο στην ιστορία της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς ––που χαρακτηρίζει (μαζί με την κατάρρευση του σοβιετικού μπλοκ), τη Νέα Διεθνή Τάξη–– θα ήταν αδύνατη χωρίς ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές εμπορευμάτων, εργασίας και κεφαλαίου. Ωστόσο, αυτό δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιας συνωμοσίας από «κακούς» οικονομολόγους και πολιτικούς που εκμεταλλεύτηκαν κάποιο είδος κρίσης, όπως ισχυρίζονται κάποιοι «best-seller» συνωμοσιολόγοι θεωρητικοί της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς»,[3] που στην Ελλάδα περιλαμβάνει ακόμη και «αντι-εξουσιαστές» αναλυτές! Στην πραγματικότητα, αυτό ήταν απλώς η αναπόφευκτη συνέπεια της κατάρρευσης του σοσιαλδημοκρατικού μοντέλου, το οποίο θεμελιωνόταν στις εθνικές αγορές και, ως εκ τούτου, δεν ήταν πλέον συμβατό με την αυξανόμενη διεθνοποίηση της οικονομίας της αγοράς. Με άλλα λόγια, οι κυβερνήσεις, στο νέο πλαίσιο, δεν είχαν επιλογή παρά να ακολουθήσουν νεοφιλελεύθερες πολιτικές για να κάνουν τις οικονομίες τους ανταγωνιστικές και ικανές να συνεχίσουν την ανάπτυξη που περιλαμβάνει την περαιτέρω επέκταση της καταναλωτικής κοινωνίας.
Την ίδια στιγμή, φιλελεύθεροι οικονομολόγοι (σε ​​αντίθεση με τους «κρατικιστές» Κεϋνσιανούς, οι οποίοι ήταν κυρίαρχοι την περίοδο αμέσως μετά τον πόλεμο, κατά τη διάρκεια της κρατικιστικής φάσης που ανέφερα παραπάνω) αναβίωσαν ένα μείγμα των νεοκλασικών οικονομικών με τον μονεταρισμό και τα «οικονομικά της προσφοράς» σε αυτό που ονομάστηκε «νεοφιλελεύθερα οικονομικά». Αυτό ήταν ένα σύνολο οικονομικών πολιτικών που στόχευαν στην κατάργηση κάθε αποτελεσματικού κοινωνικού ελέγχου της οικονομίας: από τη συρρίκνωση του δημόσιου τομέα (μέσω των μαζικών ιδιωτικοποιήσεων και της ουσιαστικής διάλυσης του κράτους πρόνοιας, καθώς και της δραστικής μείωσης των κρατικών δαπανών) μέχρι την απορρύθμιση των αγορών για τα εμπορεύματα, την εργασία και τα κεφάλαια, προκειμένου να ενισχυθεί ο ρόλος του ιδιωτικού τομέα (δηλαδή των πολυεθνικών εταιριών που τον ελέγχουν). Η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία υιοθετήθηκε φυσικά από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης που ελέγχονται από τις πολυεθνικές και άλλους μεγιστάνες του Τύπου, οι οποίοι την προωθούσαν ως το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα της νέας εποχής ––δηλαδή ως το σύστημα των πεποιθήσεων, ιδεών και των αντίστοιχων αξιών που κυριαρχούν σε μια δεδομένη κοινωνία και σε μια συγκεκριμένη στιγμή της ιστορίας της. [4]
Πρέπει, επομένως, να γίνει σαφής διάκριση ανάμεσα στην ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και τον ίδιο τον νεοφιλελευθερισμό. Η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού δημιουργήθηκε με σκοπό να δικαιολογήσει, («αντικειμενικά», όπως υποτίθεται κάνει κάθε συστημική ιδεολογία) την ανάγκη για συστημική αλλαγή, δηλαδή για το άνοιγμα και απελευθέρωση των αγορών, πάνω στα οποία θεμελιώθηκε η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Με άλλα λόγια, ήταν η συστημική αλλαγή που σηματοδότησε η ανάδυση και η μαζική επέκταση των Υπερεθνικών Εταιρειών —ως αποτέλεσμα της δυναμικής «ανάπτυξη-ή-θάνατος» του συστήματος της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς— αυτή που αρχικά οδήγησε σε ένα άτυπο άνοιγμα των αγορών, το οποίο αργότερα θεσμοθετήθηκε. Είναι επομένως φανερό ότι η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, όπως και κάθε είδος συστημικής ιδεολογίας, καθιερώθηκε ως τέτοια μετά τη συστημική αλλαγή και όχι το αντίστροφο (όπως άλλωστε και η φιλελεύθερη ιδεολογία έγινε συστημική μετά την ανάδυση του συστήματος της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς και όχι το αντίστροφο).
Ωστόσο, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά», (συμπεριλαμβανομένων πολλών στην αντισυστημική Αριστερά, ακόμη και μαρξιστών), δεν κάνει αυτή τη κρίσιμη διάκριση και συνήθως συγχέει —μερικές φορές σκόπιμα— το συστημικό φαινόμενο (δηλ. την νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση), το οποίο ανήκει στην οικονομική βάση, με την ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, που ανήκει –με μαρξιστικούς όρους– στο εποικοδόμημα. Με τον τρόπο αυτό, έχουν παράγει μια αν-ιστορική «θεωρία» περί «κακών» καπιταλιστών και πολιτικών που συνωμοτούν για να επιβάλουν τον «νεοφιλελευθερισμό», ως μέσο για την επέκταση των κερδών, τη συσσώρευση κεφαλαίου κ.λπ., σε βάρος των εργατών. Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι ακόμη και ο Έρικ Χόμπσμπαουμ, ο «πρύτανης» των Μαρξιστών ιστορικών, προέβλεπε οξυδερκώς(!) το επικείμενο τέλος του νεοφιλελευθερισμού ήδη από το τέλος της δεκαετίας του 1990,[5] ενώ σύγχρονοι Μαρξιστές δηλώνουν (πιο σεμνά!), ότι αν και ο νεοφιλελευθερισμός δεν πέθανε ακόμα, σίγουρα «πεθαίνει» και το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να αντικαταστήσουμε τους νεοφιλελεύθερους θεσμούς:
«Έχει έρθει συνεπώς η ώρα να γυρίσουμε σελίδα και να επαναπροσδιορίσουμε τις στρατηγικές ανάπτυξης στην κατεύθυνση της παραγωγής, της εκπαιδευμένης–και καλύτερα αμειβόμενης– εργασίας, της επαναβιομηχάνισης, των κοινωνικών προγραμμάτων και ενός νέου κράτους πρόνοιας. Αλλά για να το κάνουμε αυτό πρέπει να γκρεμίσουμε τους οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς του νεοφιλελευθερισμού, όπως ακριβώς και ο νεοφιλελευθερισμός είχε καταστρέψει τους σοσιαλδημοκρατικούς και κομμουνιστικούς θεσμούς του πάλαι ποτέ Κοινωνικού Κράτους. Μπορεί αυτό να επιτευχθεί χωρίς επαναστάσεις; Ίσως σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά μόνο στο πλαίσιο επαναστάσεων που λαμβάνουν χώρα αλλού, με περίπου τον ίδιο τρόπο που η σκανδιναβική σοσιαλδημοκρατία επωφελήθηκε από τη Ρωσική Επανάσταση του 1917»[6]
Άλλοι (όπως ο «αναρχικός» Τσόμσκι) μιλούν για τον σημερινό «κακό» καπιταλισμό σε σχέση με τον παλιό «καλό» καπιταλισμό, υποστηρίζοντας ότι το πρόβλημα είναι η «κορπορατοποίηση» της οικονομίας της αγοράς, η οποία, υποτίθεται, αντιπροσωπεύει «μια επίθεση στις αγορές και τη δημοκρατία». [7] Ωστόσο, όπως έδειξα αλλού, [8] το πρόβλημα δεν είναι η κορπορατοποίηση της οικονομίας της αγοράς, καθώς η εξέλιξη αυτή ήταν αναπόφευκτη ούτως ή άλλως, μέσα στη δυναμική ανάπτυξη-ή-θάνατος που χαρακτηρίζει το σύστημα της οικονομίας της αγοράς. Από τη στιγμή δηλαδή που αυτή η δυναμική δεν ανατράπηκε από την κοινωνική πάλη, ήταν βέβαιο ότι θα οδηγούσε στην κορπορατοποίηση της οικονομίας της αγοράς. Με άλλα λόγια, ο λόγος που δεν είναι το πρόβλημα η «κορπορατοποίηση» της καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς, αλλά η ίδια η καπιταλιστική οικονομία της αγοράς, είναι γιατί αλλιώς θα έπρεπε να υποθέσουμε ότι ήταν ιστορικά εφικτό (με τον δεδομένο συσχετισμό δυνάμεων) κάποιο άλλο είδος καπιταλιστικής οικονομίας της αγοράς—υπόθεση τελείως ανιστόρητη βέβαια​​. Πέρα, επιπλέον, από το γεγονός ότι, με βάση την υπόθεση αυτή, θα καταλήξουμε να κατηγορούμε τις ελίτ γιατί παραβιάζουν τους κανόνες τους παιχνιδιού, αντί να κατηγορούμε το ίδιο το άθλιο παιχνίδι!
Συμπερασματικά, ο νεοφιλελευθερισμός δεν ήταν απλά μια εφεύρεση μερικών κακών οικονομολόγων και πολιτικών, των οποίων τις απόψεις υιοθέτησαν άπληστοι καπιταλιστές, όπως υποστηρίζει μια θεωρητικά χρεοκοπημένη, παγκοσμιοποιητική «Αριστερά». Στην πραγματικότητα, ο νεοφιλελευθερισμός ήταν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα μιας καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, η οποία θεμελιώνεται στις πολυεθνικές, και η οποία δεν μπορούσε επομένως παρά να είναι μόνο νεοφιλελεύθερη. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών – απαραίτητη προϋπόθεση για την αποτελεσματική λειτουργία των πολυεθνικών – έχει ως στόχο να δημιουργήσει ισότιμους όρους ανταγωνισμού για τις πολυεθνικές, όχι μόνο σε σχέση με το οικονομικό πλαίσιο εντός του οποίου θα έπρεπε να λειτουργούν, αλλά και σε σχέση με το κοινωνικό πλαίσιο. Για παράδειγμα, η καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση συνεπάγεται όχι μόνο την ομογενοποίηση της νομοθεσίας σε σχέση με την πρόσληψη και την απόλυση εργαζομένων («ευέλικτες» εργασιακές σχέσεις), αλλά και την ομογενοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών με βάση έναν ελάχιστο κοινό παρονομαστή που αποτελεί το φθηνότερο «σύστημα κοινωνικής πρόνοιας», έτσι ώστε οι πολυεθνικές να μπορούν να απολαύουν των καλύτερων δυνατών συνθηκών για τη μεγιστοποίηση του κέρδους τους (από άποψη πολύ χαμηλής φορολογίας, κ.λπ.) σε οποιαδήποτε χώρα δραστηριοποιούνται η οποία έχει πλήρως ενσωματωθεί στη ΝΔΤ.

Ποιος είναι ο πραγματικός εχθρός, οι πολιτικές λιτότητας ή η νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση;
Ωστόσο, στη δεκαετία του 1990, αλλά ακόμη και την περασμένη δεκαετία, η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» μιλούσε τουλάχιστον για νεοφιλελευθερισμό, έστω και εάν εσκεμμένα μπέρδευε τον νεοφιλελευθερισμό σαν συστημικό φαινόμενο με την ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Όμως στην παρούσα δεκαετία η παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» έπαψε ακόμη και να χρησιμοποιεί την ίδια τη λέξη «νεοφιλελευθερισμός», σε μια σαφή προσπάθεια να στρέψει την προσοχή των λαϊκών στρωμάτων μακριά από οτιδήποτε έχει να κάνει με τον πραγματικό τους εχθρό. Δηλαδή, μακριά από το συστημικό φαινόμενο της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και το συνεπαγόμενο άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών, που αποτελεί την απώτερη αιτία της διάλυσης του κράτους πρόνοιας και της εγκατάλειψης των ίδιων των Κεϋνσιανών οικονομικών.
Με άλλα λόγια, είναι το ίδιο το άνοιγμα και η απελευθέρωση των αγορών, που οδηγούν στην καθολίκευση του υποτυπώδους Αμερικάνικου συστήματος κοινωνικών υπηρεσιών και της χαμηλής φορολογίας των επιχειρήσεων, καθώς και της συνακόλουθης συρρίκνωσης των κρατικών δαπανών, καθιερώνοντας έτσι τον ελάχιστο κοινό παρονομαστή, στον οποίο πρέπει να συμμορφώνεται κάθε χώρα που επιθυμεί να έχει ανάπτυξη και απασχόληση. Και αυτό, διότι η ανάπτυξη και η απασχόληση σε μια οικονομία ενσωματωμένη στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, η οποία χαρακτηρίζεται από ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές κεφαλαίου, εργασίας και εμπορευμάτων, εξαρτάται σε κρίσιμο βαθμό από την ανταγωνιστικότητα.
Είναι, δηλαδή, η σχετικά υψηλή ανταγωνιστικότητα, η οποία υποτίθεται θα προσελκύσει περισσότερες πολυεθνικές εταιρείες και ως εκ τούτου, περισσότερες επενδύσεις, που, με τη σειρά τους, θα οδηγήσουν σε περισσότερη ανάπτυξη και απασχόληση. Αυτό, βέβαια, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την εποχή των εθνών-κρατών, όταν η ανάπτυξη και η απασχόληση εξαρτιόταν αποφασιστικά από την εθνική αγορά, δεδομένου ότι οι αγορές δεν ήταν ανοικτές εκείνη την εποχή. Στην περίπτωση αυτή, φυσικά, έπαιζε πολύ μεγάλο ρόλο το εάν οι κυβερνήσεις ασκούσαν πολιτικές ισοσκελισμένων προϋπολογισμών (αυτό που μπορούμε να αποκαλέσουμε «πολιτικές λιτότητας» σήμερα) ή αντί αυτών, επεκτατικές πολιτικές για την δραστική ενίσχυση της συνολικής (εγχώριας) ζήτησης, ακόμη και αν αυτό συνεπαγόταν ελλειμματικούς προϋπολογισμούς, ιδιαίτερα σε περιόδους ύφεσης – όπως προέβλεπαν τα Κεϋνσιανά οικονομικά, που ήταν τότε κυρίαρχα. Όμως, παρόμοιες Κεϋνσιανές πολιτικές δεν είναι πια δυνατές σήμερα, αφού αυτές θεμελιωνόντουσαν στην εθνική αγορά, η οποία σήμερα, με το πλήρες άνοιγμα και «απελευθέρωση» των αγορών, δεν υπάρχει πια, παρά τα αποπροσανατολιστικά παραμύθια της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς».

Ο εσκεμμένος αποπροσανατολισμός του Κρούγκμαν και της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς»
Ωστόσο, σήμερα δεν είναι μόνο αφελείς οικονομολόγοι που ανήκουν στην παγκοσμιοποιητική «Αριστερά» που υποστηρίζουν Κεϋνσιανές πολιτικές, εξακολουθώντας προφανώς να ζουν στο χρονοντούλαπο των κυρίαρχων εθνών-κρατών με τις κεϋνσιανές πολιτικές τους και όλα τα ιδεολογικά τους παραφερνάλια, αλλά ακόμη και Νομπελίστες στα οικονομικά! Βέβαια στην περίπτωση αυτή δεν μιλάμε πια για αφέλεια, αλλά για σκόπιμο αποπροσανατολισμό. Αυτή είναι η περίπτωση του Πολ Κρούγκμαν (Paul Krugman), ο οποίος, σε ένα μόλις δημοσιευθέν άρθρο του στην εφημερίδα Guardian[9] τη ναυαρχίδα της παγκοσμιοποιητικής «Αριστεράς», επιχειρεί συστηματικά να παρακάμψει τα κρίσιμα ζητήματα της εποχής μας και ιδιαίτερα την παγκοσμιοποίηση και τη νεοφιλελεύθερη ιδεολογία της, και επικεντρώνεται, αντίθετα σε αυτό που ονομάζει την «αυταπάτη» ή την «ψύχωση» της λιτότητας, από την οποία πάσχουν οι φορείς χάραξης πολιτικής, κυρίως στο Ηνωμένο Βασίλειο ––βολικά «ξεχνώντας» ότι αυτές είναι επίσης οι πολιτικές της ΕΕ, καθώς και οι πολιτικές των ΗΠΑ από την εποχή του Ρέηγκαν. Με άλλα λόγια, αυτές είναι οι πολιτικές της Υπερεθνικής Ελίτ οι οποίες επιβλήθηκαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, σε κάθε χώρα που έχει ενσωματωθεί στη ΝΔΤ.
Έτσι, σε ένα εκτενές άρθρο σχεδόν 6.000 λέξεων, οι λέξεις «νεοφιλελευθερισμός» και «παγκοσμιοποίηση», πόσο μάλλον «ανταγωνιστικότητα», δεν αναφέρονται ούτε μία φορά! Αντίθετα, ο Κρούγκμαν «ξεχνώντας» ότι ζούμε σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, στον οποίο η ανταγωνιστικότητα είναι ζωτικής σημασίας, ακόμη και για την ανάπτυξη και την απασχόληση, αυτός «εξηγεί» γιατί οι Κεϋνσιανές πολιτικές είναι οι καλύτερες για το έθνος-κράτος! Φυσικά δεν αποτελεί έκπληξη ότι η Επιτροπή απονομής των βραβείων Νόμπελ, που κάνει πολύ καλή δουλειά για την προώθηση, άμεσα ή έμμεσα, της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης, έχει επιβραβεύσει με την υψηλότερη διάκριση για οποιονδήποτε συστημικό οικονομολόγο όλους τους απολογητές της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης: από τον Στίγκλιτς και τον Κρούγκμαν, μέχρι τον Πισαρίδη και αύριο πιθανότατα και τον Πίκετυ, αν όχι και τον…Βαρουφάκη! Άλλωστε η Επιτροπή Νόμπελ δεν δίστασε να βραβεύσει με το βραβείο Ειρήνης έναν από τους εγκληματικότερους Προέδρους των ΗΠΑ, που έχει βάψει τα χέρια του με το αίμα εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων στη Λιβύη, τη Συρία, την Ουκρανία και το Πακιστάν, όπου ο ίδιος προσωπικά αποφασίζει ποιος θα εκτελεστεί με τα drones του…
Εντούτοις ακόμη και ο τρανός απολογητής της παγκοσμιοποίησης Κρούγκμαν είχε την ειλικρίνεια να παραδεχτεί ότι οι μεγαλο-επιχειρηματίες, σε αντίθεση με οικονομολόγους όπως ο ίδιος αλλά και πολιτικούς, αγαπούν τις πολιτικές λιτότητας, αλλά στη συνέχεια βέβαια συνέχισε τον αποπροσανατολισμό του για τους λόγους που το κάνουν:
«Έχω ήδη προτείνει μία απάντηση γι’ αυτό: o εκφοβιστικός λόγος για το χρέος και τα ελλείμματα χρησιμοποιείται συχνά για να συγκαλύψει μια πολύ διαφορετική ατζέντα, δηλαδή την «ανάγκη» για τη συρρίκνωση του συνολικού μεγέθους του δημόσιου τομέα και ιδιαίτερα των δαπανών για την κοινωνική ασφάλιση. Αυτό έχει φανεί ξεκάθαρα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου πολλά σχέδια που υποτίθεται στοχεύουν στη μείωση του ελλείμματος, «κατά σύμπτωση», συμπεριλαμβάνουν σημαντικές μειώσεις των φορολογικών συντελεστών στους φόρους επιχειρήσεων και στους φόρους πάνω στους πλουσίους, ενώ συγχρόνως αφαιρούν δαπάνες για την υγειονομική περίθαλψη και τη διατροφική βοήθεια για τους φτωχούς.»[10]
Όμως, οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες και η γενική συρρίκνωση του δημόσιου τομέα μέσω ιδιωτικοποιήσεων κ.λπ., καθώς και του κράτους πρόνοιας, συνδέονται άμεσα με τις περικοπές στους φόρους των επιχειρήσεων και των φόρων, γενικώς, και με τις αντίστοιχες πολιτικές για την εξάλειψη των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Στην πραγματικότητα, όλα αυτά μαζί αποτελούν τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αλλά ο Κρούγκμαν δεν θέλει να μιλήσει για παγκοσμιοποίηση και ανταγωνιστικότητα –αυτά είναι τα «βρώμικα» λόγια που έχουν την υποχρέωση να λένε μόνο οι επιχειρηματίες και οι πολιτικοί– ενώ η αποστολή του Krugman, ως ενός βραβευμένου με Νόμπελ στα οικονομικά, είναι να αποπροσανατολίζει τα λαϊκά στρώματα από τον πραγματικό εχθρό τους, τη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, και να τα στρέφει αντίθετα σε «ανώδυνους» για το σύστημα παράγοντες, που δεν αμφισβητούν το ίδιο το σύστημα, αλλά απλά τους «κακούς» πολιτικούς και οικονομολόγους που εφαρμόζουν τις πολιτικές λιτότητας! Δηλαδή, τις πολιτικές που κάνει αναπόφευκτες η ενσωμάτωση στην ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και η συνακόλουθη σταδιακή εξαφάνιση της οικονομικής και επομένως και της εθνικής κυριαρχίας.
Η πολιτική συνέπεια παρόμοιων αποπροσανατολιστικών απόψεων (που υιοθετεί σύμπασα η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ και οι οικονομολόγοι του, απολογητές της παγκοσμιοποίησης) είναι ότι όταν έρχεται στην εξουσία μια Αριστερά αυτού του είδους, αυτή υιοθετεί τις εντελώς αποπροσανατολιστικές αυτές απόψεις και στρέφεται απλά ενάντια στις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζει το πολιτικό προσωπικό που διαχειρίζεται τη ΝΔΤ, αντί να έλθει σε ρήξη με την ίδια τη ΝΔΤ που στην Ελλάδα εκφράζεται κυρίως με την ΕΕ. Έτσι, στη χώρα μας, αντί η νίκη της «Αριστεράς» να οδηγήσει σε άμεση έξοδο από την ΕΕ, την επ’αόριστο στάση πληρωμών του Χρέους (ουσιαστικά τη διαγραφή του) και την εφαρμογή πολιτικών οικονομικής αυτοδυναμίας, οδήγησε στο σημερινό αναπόφευκτο (και τραγικό συνάμα) φιάσκο, όπου η «Αριστερή» κυβέρνηση εκλιπαρεί την Ευρω-ελίτ για περισσότερη ρευστότητα (δεδομένου ότι η χώρα δεν ελέγχει πια ούτε καν το δικό της νόμισμα), την οποία βέβαια δεν πρόκειται να την δει εκτός αν υποταχθεί πλήρως στους όρους που επιβάλλουν οι ελίτ αυτές για την περαιτέρω ενσωμάτωση της χώρας στη ΝΔΤ!

Υ.Γ.4/5/2015
Ένας από τους μεγάλους υπεύθυνους για τη σημερινή καταστροφή «Μαρξιστές» οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ, που μαζί με τον ανεκδιήγητο Υπ. Οικονομικών και την υπόλοιπη παρέα (Τσακαλώτος , Σταθάκης κ.α.) από την αρχή της κρίσης συμμετείχαν στην εκστρατεία τρομοκράτησης του Ελληνικού λαού για την Βιβλική καταστροφή που δήθεν θα ακολουθούσε η τυχόν έξοδος από το Ευρώ (από την ΕΕ ούτε καν το συζητούν ακόμη και οι πιο «ζωηροί» οικονομολόγοι στον ΣΥΡΙΖΑ), σήμερα «ξαναχτύπησε», εσκεμμένα αποπροσανατολίζοντας για άλλη μια φορά. Έτσι, με προφανή άγνοια (στην καλύτερη περίπτωση) ισχυρίζεται ότι η έξοδος από το Ευρώ και η νομισματική υποτίμηση της δραχμής θα έχει ανάλογα αποτελέσματα με την σημερινή «εσωτερική υποτίμηση.» Και αυτό, «ξεχνώντας» ότι την εσωτερική υποτίμηση την επιβάλλουν σήμερα οι γκαουλάιτερ που ελέγχουν ακόμη και το νόμισμα μας, ενώ βέβαια τη νομισματική υποτίμηση θα την ελέγχει η κυβέρνηση της χώρας που, εάν ήταν πραγματικά λαοπρόβλητη, υπάρχουν τα μέτρα που θα μπορούσε να πάρει για να προστατευθούν τα λαϊκά εισοδήματα από τις συνέπειες της νομισματικής υποτίμησης.
Για τον ίδιο «Μαρξιστή» οικονομολόγο (όπως και για τον «Κευνσιανό» Κρούγκμαν), η αιτία της καταστροφής δεν είναι βέβαια οι ανοικτές και απελευθερωμένες αγορές (δηλ. η ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης) αλλά η επάρατη λιτότητα που επιβάλλουν οι καπιταλιστές για να αυξήσουν τα κέρδη τους (λες και οι καπιταλιστές δεν είχαν κέρδη όταν εφάρμοζαν Κεϋνσιανές πολιτικές στην εποχή του κράτους-έθνους, αντί των πολιτικών λιτότητας!) Και τι ευφυή λύση προτείνει ο κύριος αυτός αφού αποκλείει την έξοδο από την ΕΕ; Την προσωρινή στάση πληρωμών (ούτε καν τη μόνιμη στάση πληρωμών, δηλαδή την ουσιαστική ακύρωση του Χρέους), αλλά ΜΕΣΑ πάντα στο «ιερό» Ευρώ, που προφανώς το θεωρεί και αυτός (όπως και ο Γιωργάκης, ο Ποταμίσιος Θεοδωράκης, οι Σαμαρο-Βενιζέλοι κ.λπ.) σαν «πατριωτικό καθήκον» και «κατάκτηση» μας που πρέπει να προστατεύσουμε.
To επιχείρημα βέβαια ότι μπορούμε να κάνουμε στάση πληρωμών, ενώ οι “εταίροι” μας δεν μπορούν να μας διώξουν από το Ευρώ, είναι άλλη μια παραποίηση της αλήθειας που καταρρέει ακόμη και από τα σημερινά γεγονότα. Φυσικά, ακόμη και εάν μπορούσαν, δεν έχουν κανένα λόγο να «μας διώξουν» από το Ευρώ (αντίθετα!), όπως δεν είχαν ανάγκη να διώξουν, πριν από εμάς, την Ιρλανδία και μετά την Κύπρο για να επιβάλλουν απόλυτα τη θέληση τους. Απλά, χρειάζεται η ΕΚΤ να στραγγαλίσει τη χώρα από ρευστότητα, (αφού ελέγχουν το νόμισμα μας), και η μόνη «επιλογή» που έχουμε μέσα στο Ευρώ είναι είτε την πλήρη υποταγή ή την αδυναμία τελικά να πληρώνουμε ακόμη και μισθούς και συντάξεις. Και αυτό το πρόβλημα δεν λύνεται βέβαια με τη στάση πληρωμών αφού η οικονομία θα παραμένει μη ανταγωνιστική μέσα στο Ευρώ (όπως θα συνεχίσει βέβαια να παραμένει μη ανταγωνιστική ακόμη και εκτός Ευρώ αν δεν υιοθετηθεί ριζικό πρόγραμμα οικονομικής αυτοδυναμίας με μαζικές δημόσιες επενδύσεις στην παραγωγική αναδιάρθρωση κλπ). Εκτός βέβαια αν υποθέτει ότι ο αρχηγός του και όλη η ίδια παρέα των οικονομολόγων του ΣΥΡΙΖΑ, που σήμερα ικετεύουν τους “εταίρους” για λίγη ρευστότητα, δεν είχαν σκεφτεί την ευφυή αυτή λύση που είχε προφανώς ξεφύγει και από τους Ιρλανδούς και τους Κύπριους πριν από εμάς…
Όμως οι ίδιοι «Μαρξιστές» Οικονομολόγοι είναι αυτοί που εξαπάτησαν τα λαϊκά στρώματα στις τελευταίες εκλογές ότι υπήρχε ‘μαγική’ λύση για να ξεφύγουν από την μαζική φτωχοποίηση στην οποία έχουν καταδικαστεί από τις ξένες και ντόπιες ελίτ: ότι θα μπορούσαμε να καταργήσουμε τη λιτότητα και συγχρόνως να έχουμε και το Ευρώ «μας». Δηλαδή, και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Και αυτό, αντί να ηγηθούν λαϊκού μετώπου, μαζί με το ΚΚΕ και κάθε άλλη πατριωτική δύναμη, για την οικονομική και εθνική κυριαρχία μας, μέσα από την έξοδο από την ΕΕ, η οποία αποτελεί τον μηχανισμό μέσα από τον οποίο μας επιβάλλεται και η λιτότητα, δηλαδή οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές ––όπως προτείναμε από την αρχή της κρίσης!
Τ.Φ.


* Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε στο διεθνές θεωρητικό περιοδικό Τhe International Journal of Inclusive Democracy, στις 2/5/2015 και αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο THE NEW WORLD ORDER IN ACTIONWar and economic violencefrom the Middle East through Greece to Ukraine (υπό έκδοση από το Progressive Press). Η μετάφραση είναι του Πάνου Λιβιτσάνου.

 [1] Τάκης Φωτόπουλος, ΠΕΡΙΕΚΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-10 Χρόνια Μετά, (Ελεύθερος Τύπος, 2008) Κεφ. 1
[2] Για μια εξαιρετική περιγραφή της σταδιακής άρσης των ελέγχων κεφαλαίου στη Βρετανία, κάτω από τις πιέσεις της αγοράς, βλ. Will Hutton, The State Were In, Κεφ. 3.
[3] Ναόμι Κλάιν, «Το δόγμα του σοκ», (Λιβάνης, 2009)
[4] Βλ. Takis Fotopoulos, “Mass media, culture and democracy”, Democracy & Nature, vol.5, no.1 (March 1999) σελ. 33-64 http://www.democracynature.org/vol5/fotopoulos_media.htm
[5] Perry Anderson, New Left Review, No. 1, (new period) (Jan/Feb 2000), σελ. 10.
[6] Boris Kagarlitsky, “Economic policies after the death of neoliberalism”, (Russian) Institute for Global Research, 8/4/2015 http://english.igso.ru/articles.php?article_id=45
[7] Noam Chomsky, ‘Domestic Constituencies’, Z Magazine, Μάιος 1998
[8] Takis Fotopoulos, “Mass media, culture and democracy” και στα ελληνικά
Τάκης Φωτόπουλος, Ο Καπιταλισμός του Τσόμσκι και ο Μετακαπιταλισμός του Άλμπερτ (Γόρδιος, 2004)
[9] Paul Krugman, “The austerity delusion”, Guardian, 29/4/2015
[10] Στο ίδιο.

Cine Αργώ: Προβολή της ταινίας "O Εγωιστής Γίγαντας" - Πέμπτη 7/5

 
Η κινηματογραφική ομάδα «Cine Αργώ»
του Πολιτιστικού Συλλόγου  Χαλανδρίου «ΑΡΓΩ»
σας προσκαλούν στην προβολή της ταινίας του Clio Barnard
 
«The Selfish Giant»
«Ο Εγωιστής Γίγαντας» (2013)
 
βασισμένη στο ομότιτλο παραμύθι του Όσκαρ Ουάιλντ
 
την Πέμπτη 7/5/2015
στο Κέντρο Νεότητας Δήμου Χαλανδρίου - Αντιγόνης 56 & Δαναΐδων
 
Έναρξη προβολής: 20:30
Διάρκεια: 91'
Είσοδος ελεύθερη
 

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ


Η Περιφέρεια Αττικής μετέχει στην Πρωτοβουλία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Διεθνούς Διαφάνειας για τα «Σύμφωνα Ακεραιότητας» κατά της διαφθοράς στις δημόσιες συμβάσεις





Το παρών έδωσε η Περιφέρεια Αττικής, στο συνέδριο που διοργάνωσε η Διεθνής Διαφάνεια (Transparency International), στις Βρυξέλλες, με θέμα: «Σύμφωνα ακεραιότητας - Mηχανισμοί Eλέγχου για τη διασφάλιση της χρηματοδότησης της ΕΕ» (Integrity Pacts - Civil Control Mechanisms for Safeguarding EU Funds) στο πλαίσιο της υλοποίησης της ομώνυμης πιλοτικής πρωτοβουλίας της Γενικής Διεύθυνσης Περιφερειακής και Αστικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Την Περιφέρεια Αττικής εκπροσώπησε ο Εκτελεστικός Γραμματέας, Κοσμάς Παπαχρυσοβέργης. Το συνέδριο εγκαινίασε ο ειδικός σύμβουλος της Επιτρόπου για την Περιφερειακή Πολιτική, Corina Creţu, καθηγητής Kevin Morgan, που μετέφερε τον χαιρετισμό της. Παρών ήταν ο Γενικός Διευθυντής  Περιφερειακής και Αστικής Πολιτικής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Walter Deffaa o οποίος δήλωσε ότι η βελτίωση του πλαισίου των δημοσίων προμηθειών που χρηματοδοτούνται από ευρωπαϊκούς πόρους αποτελεί προτεραιότητα για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, καθώς το 19% του Ευρωπαϊκού ΑΕΠ περνά μέσα από τις δημόσιες προμήθειες.
Στόχος της πρωτοβουλίας της ΕΕ και της Διεθνούς Διαφάνειας είναι να διερευνηθεί και να προωθηθεί η χρήση των «Συμφώνων Ακεραιότητας» ως εργαλείο για τη διασφάλιση των κονδυλίων της ΕΕ κατά της απάτης και της διαφθοράς στα κράτη μέλη της ΕΕ. Στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας, θα συναφθούν πιλοτικά Σύμφωνα Ακεραιότητας στα έργα που συγχρηματοδοτούνται από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) και το Ταμείο Συνοχής στα κράτη μέλη της ΕΕ. Η πρωτοβουλία υλοποιείται σε στενή συνεργασία με τη Διεθνή Διαφάνεια και τα κράτη μέλη της ΕΕ.
Τα «Σύμφωνα Ακεραιότητας» είναι ένα εργαλείο για την πρόληψη της διαφθοράς στις δημόσιες συμβάσεις. Πρόκειται για μια συμφωνία μεταξύ ενός κρατικού φορέα, όπως είναι η Περιφέρεια Αττικής, που προσφέρει μια σύμβαση και τις επιχειρήσεις που υποβάλλουν προσφορές για αυτήν, ότι θα απόσχουν από δωροδοκία, συμπαιγνία, εκβίαση και άλλες πρακτικές διαφθοράς, κατά τα στάδια της σύναψης και της  υλοποίησης της σύμβασης. Για την ενίσχυση της λογοδοσίας, τα «Σύμφωνα Ακεραιότητας» περιλαμβάνουν και έναν μηχανισμό παρακολούθησης, υπό την καθοδήγηση των οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών.
«Σύμφωνα Ακεραιότητας» έχουν συναφθεί από τη δεκαετία του 1990 και έχουν υλοποιηθεί σε περισσότερες από 15 χώρες και σε 300 ξεχωριστές περιπτώσεις. Συμβάλλουν στην εξοικονόμηση χρημάτων των φορολογουμένων και εξασφαλίζουν ότι οι συμβάσεις και τα δημόσια έργα υλοποιούνται αποτελεσματικά και χωρίς αισχροκέρδεια.
Πέρα από τις επιμέρους επιπτώσεις στην αναθέτουσα αρχή, με την εν λόγω διαδικασία, τα «Σύμφωνα Ακεραιότητας» σκοπεύουν επίσης στο να δημιουργήσουν ένα κλίμα εμπιστοσύνης στη διαδικασία λήψης αποφάσεων στο δημόσιο τομέα, ένα πιο φιλόξενο επενδυτικό κλίμα και ένα πλαίσιο υποστήριξης των δημοσίων υπηρεσιών για να υλοποιήσουν τις προμήθειές τους.
Η Περιφέρεια Αττικής, με γνώμονα τις αρχές της χρηστής διοίκησης, της διαφάνειας, της καταπολέμησης της διαφθοράς, της κοινωνικής λογοδοσίας και με σεβασμό στα χρήματα των φορολογουμένων, αποφάσισε να υποβάλλει συμμετοχή στο πρόγραμμα, του οποίου το κόστος φαίνεται ότι είναι αμελητέο και το όφελος τεράστιο.