Λόγω της ημέρας και με δεδομένο ότι έχουμε αναλάβει την ΜΕΓΑΛΗ ΕΥΘΥΝΗ να εκπροσωπούμε στο Χαλάνδρι - αυτοδιοικητικά το ΠΡΑΣΙΝΟ ΚΙΝΗΜΑ και τους συναγωνιστές μας εκεί, που έχουνε μακρόχρονους, συνεπείς και ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ αγώνες για τα άλλα - εκτός του ανθρώπου - έμβια όντα, θα θέλαμε να επισημάνουμε τα εξής αφού πρώτα σας καλέσουμε να ξαναδιαβάσετε με προσοχή το άρθρο 4 της Παγκόσμιας Χάρτας των δικαιωμάτων των ζώων:
1. Κάθε ζώο δικαιούται να ζήσει στο φυσικό του χώρο (γη, θάλασσα, αέρας) και να αναπαράγεται σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους,
2. Η στέρηση ελευθερίας του ζώου ακόμη κι αν γίνεται για μορφωτικούς σκοπούς είναι αντίθετη προς τη διακήρυξη δικαιωμάτων αυτού.
Σε μια πόλη σαν την δική μας μέρος ενός μητροπολιτικού πολεοδομικού συγκροτήματος η ζωή των άλλων ζώων δεν είναι εύκολη αν δεν είναι οικόσιτα, δεσποζόμενα.
Πολύ περισσότερο η ζωή τους όπως η φύση τους τα καλεί να ζήσουν για να είναι ευτυχισμένα, μοιάζει αδύνατη στη μεγαλούπολη.
Αντικειμενικές συνθήκες συμβίωσης με τον άνθρωπο της πόλης, που η φύση έχει γίνει εχθρός του αφού δεν ξέρει να την διαχειριστεί - όπως για παράδειγμα το υπαρκτό θέμα της αντιμετώπισης αγελαίων επιθέσεων- αλλά πρωτίστως τα θέματα των προκαταλήψεων και της έλλειψης γνώσης είναι δεδομένο ότι επιβάλλουν την οργανωμένη παρέμβαση της αυτοδιοίκησης ώστε να διασφαλιστεί η συμβίωση των ειδών που συνυπάρχουμε στη σύγχρονη πόλη.
Και σε αυτό τον τομέα η απροβλημάτιστη εφαρμογή των κελευσμάτων του "κυρίαρχου υπαγορευμένου ρεύματος της αυτοδιοίκησης" και των "φιλοζωικών σωματείων" για εμάς χρήζει - τουλάχιστον - επανεξέταση αν όχι ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ.
Είναι δυνατόν η κυρίαρχη πολιτική αντιμετώπισης του θέματος συμβίωσης ανθρώπου ζώων στην πόλη να είναι η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ των άλλων ειδών, μέσω των μαζικών υποχρεωτικών στειρώσεων, η συγκέντρωση και θανάτωση αδέσποτων ζώων σε ακατάλληλους χώρους που αποκαλούνται κυνοκομεία και αυτό να αποκαλείται από την αυτοδιοίκηση αλλά και την κυρίαρχη αντίληψη "φιλοζωική πολιτική";
Δηλαδή τι θα ήταν άραγε εχθροζωική πολιτική;
Η επί τόπου θανάτωση των αδέσποτων στους δρόμους;
Ίσως θα ήταν ΠΙΟ ΕΝΤΙΜΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑΣ και θα περιόριζε την αγωνία τους και την ταλαιπωρία τους.
Η αυτοδιοίκηση πρέπει να αναζητήσει άλλους δρόμους και άλλες πραγματικά ΦΙΛΟΖΩΙΚΕΣ πολιτικές μέσω διαδημοτικών συνεργασιών αλλά και ΣΔΙΤ με ΕΙΔΙΚΟΥΣ για την διαχείριση των ζώων αλλά και της προσαρμογής των ανθρώπινων συμπεριφορών απέναντι στα ζώα, για την άρση προκαταλήψεων αλλά και άγνοιας.
Μια άλλη πολιτική και στο θέμα των ζώων έχει τίτλο ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΣΙΝΗ:
Είναι η ΕΠΑΝΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΦΥΣΗ.
Και εμπεριέχει την οργάνωση ΤΗΣ ΕΠΑΦΗΣ του τσιμεντανθρώπου/καναπανθρώπου με αυτή.
Δεν ισχυριζόμαστε ότι είναι εύκολο έργο για την αυτοδιοίκηση.
Δεν λαϊκίζουμε, όπως δεν το κάναμε ποτέ.
Αλλά είναι άλλο θέμα να προσεγγίζεις ΣΟΒΑΡΑ ένα πρόβλημα, να το το καταγράφεις, να το αξιολογείς, να το βάζεις στην σωστή του διάσταση και να θέτεις στόχο την επίλυσή του βρίσκοντας την ρίζα του και άλλο να το αξιοποιείς μικροπολιτικά ταυτίζοντας τις ενδεχόμενες λύσεις με το ίδιο το πρόβλημα για να το αξιοποιήσεις στις επόμενες εκλογές.
Δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό να αναφερθούμε και στο αγαπημένο μας θέμα και με αφορμή την ημέρα των ζώων: ΤΟΝ ΣΒΑΠ και την ηγεσία του, τον ελέω δήμου Χαλανδρίου πρόεδρό του.
Ο Σύλλογος Βολέματος Αχρήστων Πρώην έχει εξαγγείλει χρόνια τώρα την λειτουργία ενός διαδημοτικού κυνοκομείου.
Και βέβαια η απάντηση στο ερώτημα "και τι έχει κάνει εκτός από τις εξαγγελίες" είναι αυτονόητη όταν μιλάμε για οργανισμό στον οποίο προΐσταται ο πρώην δήμαρχος Χαλανδρίου.
Δεν επαρκεί βέβαια ένα οργανωμένο κυνοκομείο για όσα παραπάνω περιγράφουμε.
Η συμβίωση με τα ζώα είναι θέμα ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ.
Και ο πολιτισμός δεν αναβαθμίζεται χτίζοντας μόνο υποδομές.
ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΕ ΑΥΤΕΣ.
Αλλά το κυνοκομείο είναι μια αρχή που δεν έγινε ακόμα.
Πριν κλείσουμε δεν θα αποφύγουμε να αναφερθούμε και σε ένα κοινό μυστικό για τους εντός των τειχών της αυτοδιοίκησης που εμείς δεν θα κρύψουμε γιατί έχουμε θέσει ως σκοπό - και αυτό το έκτρωμα - να το αποκαλύψουμε και να το αναδείξουμε με τις ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ που θα μας νομιμοποιούν να ΞΕΚΑΝΟΥΜΕ κάθε τέτοια πρακτική των πολιτικάντηδων, εξουσιαστών.
Μιλάμε για την οργανωμένη χρήση της φόλας σε πάρκα και δημόσιους χώρους - κάποιες φορές κατά προφορικής (βεβαίως) εντολής "αρμοδίων".
ΟΧΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΒΕΒΑΙΑ αλλά "κρυφά" μέσω ανάθεσης ειδικών αποστολών σε πρόθυμους τσάτσους που έτσι διασφαλίζουν για τον πολιτικάντη προϊστάμενό τους (κατά την ναζιστική αντίληψή τους) την "καθαριότητα" των χώρων και τα ψηφαλάκια από παρακείμενους των δημόσιων χώρων εχθρούς της ζωής, που ενοχλούνται από παιδιά, σκυλιά, γατιά, πουλιά.
Ξέρουμε τουλάχιστον δύο τέτοιες περιπτώσεις από το παρελθόν (όχι πρόσφατες) σε δύο δήμους, αλλά δεν έχουμε επαρκείς αποδείξεις παρά μόνο προφορικές ενημερώσεις.
ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΕΝΑ ΒΕΒΑΙΑ ΑΠΟ ΤΟΤΕ - Δεν αφορά σημερινές διοικήσεις.
Αλλά αν προκύψουν οπουδήποτε τέτοια περιστατικά τώρα ή στο μέλλον και βρούμε τις αποδείξεις ΘΑ ΣΑΣ ΒΑΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΦΟΛΕΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΞΕΡΕΤΕ.
ΥΓ 1: Δεν θα αποφύγουμε τον πειρασμό να θυμίσουμε το ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ από κάθε πλευρά νομοσχέδιο Τσιρώνη, που ευτυχώς αποσύρθηκε.
Στην παράταξή μας πλέον το θέμα της μικρής δράσης μας για τα ζώα, έχει αναλάβει η - γνωστή για την μεγάλη ευαισθησία και τις προσπάθειές της για το θέμα Ρένα Λιανού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου