Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Πέμπτη 7 Ιουλίου 2011

ΣΤΟΝ ΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΑΝΑΚΑΛΥΨΕ ΤΗΝ .... ΑΜΕΡΙΚΗ ΚΑΙ ΚΑΝΕΙ ΠΛΑΚΙΤΣΕΣ! ΝΑΙ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ!




ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΟ ΤΣΙΠΟΥΡΟ!

Το καλό τσίπουρο είναι κατά την ταπεινή μου γνώμη το καλύτερο ποτό αποστάξεως (το κρασί είναι άλλη κατάσταση) στον πλανήτη και πιστέψτε με τα έχω δοκιμάσει όλα.

Κατέληξα - μετά από μακροχρόνια σπουδή στα μονοπάτια του οίνου και του πεύματος ότι ο μπάρμπας μου (μακρινός) στο χωριό - τελευταίο σπίτι πριν την κορυφή, στο Καρπενήσι, ΕΦΤΙΑΧΝΕ ΤΟ ΠΙΟ ΘΕΪΚΟ ποτό που έχω δοκιμάσει.

Και μετά το διέρευσα και άρχισα να μαζεύω, από φίλους και συγγενείς  που ξέρουν το χούι μου, αποστάγματα από όλη την Ελλάδα.

ΤΡΟΜΕΡΑ!
ΤΡΕΛΛΑΙΝΟΜΑΙ!

Θεσσαλία, Μακεδονία, Κρήτη, Εύβοια πρόσφατα μου 'φερε και ένας φίλος σπιτικό από την Τρίπολη αλλά δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα.

Γιατί το τσίπουρο θέλει δυο συνοδευτικά: ΠΑΡΕΑ και ΜΕΖΕ - δυο ατζούγιες, δυο ελιές, μια ντομάτα με μπόλικο αλάτι  και παξιμαδάκι.

Συνοδευτικά που ο κάθε μονόχνωτος, κομπλεξικός, ανέραστος, μπάκουρος περιφερειακός ρουφιανάκος δεν θα καταλάβει την αξία τους ποτέ.

Διότι έταξε εαυτόν να ασχολείται όλη μέρα - ο έρμος - με το τι ήπια ΕΓΩ, με ποιον μίλησα ΕΓΩ και το τι πήδηξα ΕΓΩ. Και να ' χα και κανένα φοβερό ενδιαφέρον .... Απορώ με το βίτσιο του.

Αυτός για την πάρτη του, δεν .....

ΡΟΥΦΙΑΝΑΚΟ επειδή σε λυπάμαι, έχω ένα καλό σπιτικό στο ψυγείο. Βγάλε το καλιμάφκι και έλα. ΚΕΡΝΑΩ.

Έλα να τα πούμε από κοντά. Να ξέρεις ότι στους καλεσμένους μου είμαι πολύ φιλόξενος, οπότε θα ακούσω τις κλαπαρχιδιές σου με πολύ υπομονή.

Μην κάθεσε ΚΡΥΜΜΕΝΟΣ πίσω από ψεύτικα ράσα, να προσπαθείς - παριστάνοντας την γκόμενα (ξέρεις τι εννοώ)  - να διαδώσεις ότι πίνω τσίπουρα θεωρώντας, κακομοίρη μου, ότι με "διαβάλεις". Δεν το 'παιξα εγώ ποτέ "παρθένα κορασίς". ΕΙΜΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΞΕΡΟΥΝ ΟΛΟΙ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΚΑΝΑ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ... ΑΛΛΟ.

Ρε χαζούλι εδώ είναι Ελλάδα, δεν είναι Αμερική για να φοβάμαι ότι θα μου χαλάσει η μόστρα γιατί πίνω τσίπουρα και πηδάω. (λίγο τώρα τελευταία γιατί ... "άσπρα μαλλιά στην κεφαλή....." ).

Αν έρθεις να ξέρεις κάτι: ΜΕΘΑΩ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΑ. Πρέπει να ξεκινήσουμε το πρωί και ίσως κατά το σούρουπο βγει κανένα ... χικ. ΧΑΖΟΥΛΙ. Ρώτα αυτούς που ξέρουν

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΣΤΑ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ ΜΕ ΦΩΤΟ ΠΟΥ ΕΣΕΙΣ ΜΑΣ ΣΤΕΙΛΑΤΕ

Λ. ΠΕΝΤΕΛΗΣ - ΕΝΑΝΤΙ ΣΙΝΕ ΑΙΓΛΗΣ
Την φωτό του πεζοδρομίου στην Λ. Πεντέλης μας  έστειλε νέα μητέρα που περνάει από το σημείο ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ με καροτσάκι του μωρού της και αναγκάζετε να κατεβαίνει στο οδόστρωμα της λ. Πεντέλης ΜΕ ΤΟ ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ. ΕΔΩ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ. ΟΧΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΟΒΕΙ ΚΑΓΚΕΛΑ Η Τ.Υ. ΤΟΥ ΒΑΣΙΟΥ.


ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ ΗΛΕΙΑΣ 

Αυτού του επιπέδου υπηρεσίες καθαριότητας απολαμβάνουν οι Χαλανδραίοι από τον Δήμο και άρα δικαιολογημένα έχουν ξαμολίσει την δημοτική αστυνομία για την εφαρμογή του κανονισμού καθαριότητας από τους πραιτωριανούς που μιλάνε για "ενοχλητικούς πρασινοσκούφηδες".

ΔΙΟΤΙ ΟΤΑΝ Η ΕΞΟΥΣΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΙΚΑΝΗ ΦΤΑΙΝΕ ΟΙ .... ΠΟΛΙΤΕΣ.

Πωλούνται ελληνικά νησιά

Αμέτρητα νησιά σε όλη την Ελλάδα διατίθενται προς πώληση και αναζητούν τον κατάλληλο ιδιοκτήτη, ενώ όπως πρόσφατα διευκρινίστηκε από τον κυβερνητικό εκπρόσωπο δεν έχει σχέση με τις πωλήσεις αυτές η κυβένρηση αφού πρόκειται για ιδιωτικά νησιά.
Για τους πιο καχύποπτους ωστόσο, αποτελεί μείζον θέμα το πως κατέληξαν αυτά τα νησιά σε χέρια ιδιωτών και ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι σε καμία περίπτωση δεν υπάρχουν νομικά κενά σε αυτές τις αγοραπωλησίες...ειδικά τη στιγμή που στην Ελλάδα δεν υπάρχει κτηματολόγιο.
Σύμφωνα με την Καναδέζικη ιστοσελίδα Private Islands, αμέτρητα νησιά σε όλη την Ελλάδα διατίθενται προς πώληση και αναζητούν τον κατάλληλο ιδιοκτήτη. « Τα ελληνικά νησιά θεωρούνται το απόλυτο σύμβολο κοινωνικής θέσης αλλά στην πραγματικότητα είναι προσιτά ως προς την τιμή τους καθώς κοστίζουν λιγότερο από την αγορά ενός σαλέ στο Άσπεν του Κολοράντο (ΗΠΑ), ή από ένα ρετιρέ στο Κολωνάκι, ή ενός καλού οικοπέδου στην Άπω Ανατολή» αναφέρει η προαναφερόμενη ιστοσελίδα που ειδικεύεται σε πωλήσεις νησιών σε όλο τον κόσμο.Οι τιμές διαφέρουν ανάλογα την έκταση, τη γεωγραφική θέση και τις δυνατότητες εκμετάλλευσης του καθενός.
Στην Ελλάδα υπάρχουν περίπου 2.000 νησιά εκ των οποίων μόλις τα 200 κατοικούνται. Πολλά από αυτά είναι ιδιόκτητα -τα συναντούμε κυρίως στο Ιόνιο πέλαγος και λιγότερο στο Αιγαίο- και φέρουν μεγάλη ποικιλία στα χαρακτηριστικά τους. Η εκμετάλλευση τους μέχρι πρόσφατα ήταν σχεδόν αδύνατη καθώς η ισχύουσα νομοθεσία ήταν ιδιαίτερα αυστηρή και απαγόρευε πλήρως την πώληση τους σε ξένους ιδιοκτήτες – κάτι που ,όμως, έπαψε να ισχύει το 2003.
Από τότε δημιουργήθηκε μια ολοκαίνουρια αγορά με «προσιτό» προϊόν αφού κατά μέσο όρο το κόστος ενός νησιού ανέρχεται στο 1,5 εκατομμύρια ευρώ ενώ φθάνουν και μέχρι τα 15 εκατ. ευρώ.
Οπως αναφέρεται σε σχετικό θέμα της τουρκικής εφημερίδας Σαμπάχ για άλλα νησιά οι τιμές είναι συγκεκριμένες και για άλλα αποτελούν αντικείμενα διαπραγμάτευσης, ενώ πολλοί είναι οι Τούρκοι επενδυτές που δείχνουν ενδιαφέρον για τα προς πώληση νησιά.
Αμέσως, μεσιτικά γραφεία σε όλο τον κόσμο αλλά και σε Αθήνα, Πειραιά, Ιωάννινα και Λάρισα επικέντρωσαν τις δραστηριότητες τους σε αυτές της νησίδες.

Τα νησιά που πωλούνται -μεταξύ άλλων- είναι τα εξής:
Βούβαλος: 127 στρέμματα 3,6 εκατ. ευρώ
Το νησί Βούβαλος του Αμβρακικού στη τιμή των 3,6 εκ. ευρώ. Εχει έκταση 127 στρεμμάτων, το οποίο καλύπτεται με ελιές και πεύκα, έχει επιβλητικούς γκρεμούς, φυσικά λιμάνια, αμμώδεις παραλίες και διασκορπισμένες λίμνες. Ενώ παράλληλα είναι βολική είναι η τοποθεσία του, αφού σε κοντινή απόσταση βρίσκεται το αεροδρόμιο του Ακτίου και οι πόλεις Άρτα και Πρέβεζα. Ειδικά για το αεροδρόμιο σημειώνουμε ότι ο κάτοχος του νησιού θα μπορεί με το ιδιωτικό του αεροπλάνο άνετα να το χρησιμοποιεί για τις μετακινήσεις του και στη συνέχεια επιβιβαζόμενος σ' ένα ταχύπλοο σε 3-4΄θα είναι στο νησί του.

Άγιος Αθανάσιος: 10 στρέμματα, 1,5 εκατ. ευρώ
Στον Κορινθιακό κόλπο, 1,5 χιλιόμετρα από την πόλη της Ιτέας και σε μικρή απόσταση από τους Δελφούς, το χιονοδρομικό κέντρο του Παρνασσού και το ιστορικό λιμάνι του Γαλαξιδίου, βρίσκεται αυτό το όμορφο νησί. Πεύκα και ελιές είναι διάσπαρτα σε όλο το έδαφος και μια μικρή αμμουδερή παραλία βρίσκεται στη βορειοδυτική περιοχή του νησιού. Το περιβάλλον είναι φυσικό και ήσυχο, όσον αφορά στο εσωτερικό, το θαλασσινό νερό που douses η ακτή είναι κρυστάλλινα και πλούσια σε ζωή θάλασσα.
Μικρή Αμοργός: 494 στρέμματα, 6,1 εκατ. ευρώ
Άγιος Θωμάς: 300 στρέμματα, 15 εκατ. ευρώ
Αποτελεί μέρος της αλυσίδας Διαπόρι στο Σαρωνικό Κόλπο, μια περιοχή γνωστή για την πλούσια σμαραγδένια ομορφιά της γραφικότερα νησιά της. Το νησί είναι στη μέση σε μια αλυσίδα από τρία νησιά σήμερα διαθέσιμα προς πώληση, και ανέρχεται συνολικά 300 στρέμματα. Προσβάσιμο από την Κόρινθο με θαλάσσιο ταξί, περίπου σε 20 λεπτά και από την Αθήνα σε 45 λεπτά. Υπάρχουν 2 γραφικά χωριά στην άμεση περιοχή με πολυτελείς κατοικίες κατά μήκος των ακτών που περιβάλλουν. Η πλησιέστερη πόλη της Κόρφου είναι ένα ήσυχο χωριό θέρετρο πολλά μικρά ιστιοφόρα σκάφη των οποίων η τελεία shimmering Σαρωνικού και Αργολικού κόλπου. Η πόλη των Μεγάρων είναι μόλις μισή ώρα μακριά, καθιστώντας την τοποθεσία απολύτως πρωταρχικό για την τροφοδοσία ενός θερέτρου στην ελίτ της Ευρώπης.

Νήσος Ναυσικά: 235 στρέμματα, 6,9 εκατ. ευρώ
Βρίσκεται στο Ιόνιο και είναι ίσως από τα τλευταία έρημα νησάκια του Ιονίου και γι αυτό είνια ιδανικό για όσους θέλουν απομόνωση.
Καρδιώτισσα: 800 στρέμματα, 6,5 εκατ. ευρώ
Βρίσκεται στο κέντρο του Αγαίου κοντά στη Σίκινο και τη Φολέγανδρο έχει υποδομές για ιστιοπλοϊα καταδύσεις και σπορ δράσης. Ο πλούσιος βυθός θα ήταν κατάλληλος ακόμη και για θαλάσσσιο πάρκο ή κέντρο ωκεανογραφικών μελετών. Εχει απολύτως καθαρούς τίτλους.
Με τιμή διαπραγματεύσιμη:

Ταραγονήσι: 90 στρέμματα, η τιμή δεν είναι σαφής
Τρία ανώνυμα νησιά του Ιονίου, 170 στρέμματα, 49,4 στρέμματα και 58,3 στρέμματα. Τα τρία νησιά θα πωληθούν ξεχωριστά και θα έχουν υψηλή τιμή
Άι-Γιάννης: 750 στρέμματα, η τιμή θα καθοριστεί σε συμφωνία με τους αγοραστές
Η Σαμπάχ κάνει αναφορά και στην κατάργηση των εμποδίων για την αγορά ακίνητης περιουσίας στις παραμεθόριες περιοχές από αγοραστές που δεν είναι Ελληνες.
Ποιά έχουν πουληθεί:
Το νησί Κεφαλονήσι με έκταση 110 στρέμματα πουλήθηκε στην κόρη του Πάμπλο Πικάσο έναντι 500.000 ευρώ το 2006
Το νησί Κύθρο με έκταση 756 στρεμμάτων όπου αγοράστηκε έναντι 3.000.000 ευρώ από μία Ελληνοαμερικανική εταιρία.
Ο εμίρης του Κατάρ, ο σείχης Χαμαντ μπιν Χαλίφα αλ Τανί έχει αγοράσει νησί στο Ιόνιο πέλαγος και προσδοκά την εμπορική εκμετάλλευση του με τη δημιουργία ενός υπερπολυτελούς χώρου διακοπών.Παρά την έντονη φημολογία που έκανε λόγο για τη νήσο Σκορπίδι (ιδιοκτησίας του βουλευτή Σπ. Λιβανού και του αδερφού του) παραμένει άγνωστο πιο τελικά επέλεξε.
Η Φάνη Πάλλη Πετραλιά (σύμφωνα με «Το Βήμα» 15/08/2009) κατέχει το 50% του νησιού Ρένες δίπλα στη Σκυροπούλα.

Μαρίνα Πρωτονοταρίου

ΠΩΣ ΚΑΤΕΣΤΡΕΨΑΝ ΜΙΑ ΖΩΗ ΟΙ ΠΡΑΙΤΩΡΙΑΝΟΙ!!!!

«Πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω: Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…
Τετάρτη, 06 Ιούλιος 2011, 14:48

Ανάπηρος έμεινε ο δημοσιογράφος Μανώλης Κυπραίος, από την ωμή βία που ασκήθηκε εναντίον του από τις κρατικές δυνάμεις καταστολής, ενώ κάλυπτε την απεργιακή κινητοποίηση στις 15 Ιουνίου. Συγκεκριμένα, άνδρας των ΜΑΤ πέταξε στοχευμένα μια χειροβομβίδα κρότου λάμψης σε απόσταση αναπνοής από το κεφάλι του, αφού μάλιστα ο συνάδελφος είχε δηλώσει τη δημοσιογραφική του ιδιότητα, με αποτέλεσμα να χάσει την ακοή του και στα δύο αυτιά!
Τη βάναυση συμπεριφορά των ΜΑΤ καταδίκασε απερίφραστα το ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, ενώ η υπόθεση βρίσκεται ήδη στον Εισαγγελέα. Ο Μανώλης Κυπραίος λοιπόν γίνεται στοιχειοθετημένα ο πρώτος συνάνθρωπός μας που κατά τη διάρκεια των πρόσφατων διαδηλώσεων έχασε εξολοκλήρου μία απ' τις 5 αισθήσεις του και έμεινε ανάπηρος, ως αποτέλεσμα της αστυνομικής βίας. Δηλώνοντας την αμέριστη αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας, παραθέτουμε τη συγκλονιστική μαρτυρία που μας έστειλε.

 Η συγκλονιστική μαρτυρία του Μανώλη Κυπραίου στον Εξάντα.

 «Ήταν κάπου 9 το πρωί στις 15 Ιουνίου, όταν έφτασα με το μετρό στο Σύνταγμα. Αποφάσισα να μη βγω στον κεντρικό χώρο της πλατείας αλλά στην έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας. Βγαίνοντας στο πεζοδρόμιο, είδα στη Βασιλίσσης Σοφίας κάτι που με «πάγωσε».

 Ένα σιδερένιο τείχος. Ένα τείχος που όμοιό του είχα δει να στήνουν οι πάνοπλοι ισραηλινοί στρατιώτες απέναντι από τους άοπλους Παλαιστινίους αμάχους.


 
 Αμέσως ένα προαίσθημα ανησυχία και ενδόμυχα ένας φόβος αν θέλεις με κυρίεψε. Αυτοί τη φορά ήταν αποφασισμένοι για όλα είπα μέσα μου.

 Αυτό με έκανε να είμαι πιο προσεκτικός και πιο επιφυλακτικός. Ανά πάσα στιγμή θα μπορούσε να ξεσπάσει η «φωτιά».

 Οι απλοί έλληνες πολίτες που βρίσκονταν εκεί, ήταν και αυτοί προβληματισμένοι με τους αστυνομικούς «ρόμποκοπ» όπως τους ονόμαζαν κοροϊδευτικά, λόγω των ειδικά ενισχυμένων στολών που φορούσαν.

 Η ώρα περνούσε όταν ξαφνικά βρισκόμενος στο τέλος της πλατείας Συντάγματος, άρχισε ομοβροντία χημικών, δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης. Μαζική και χωρίς στόχευση. Ο κόσμος πανικόβλητος έτρεχε να κρυφτεί. Και εγώ μαζί τους σε μια γωνιά Μητροπόλεως και Φιλελλήνων. Με το ένα το κινητό για να μεταδίδω με την άλλη η φωτογραφική μηχανή. Τα λεπτά ατελείωτα και μαζί το κλάμα και η δυσφορία στην αναπνοή. «Θα αντέξεις» έλεγα στον εαυτό μου δίνοντας κουράγιο.

Βλέπω μέσα από την στοά του υπουργείου Οικονομικών πίσω από τα ΜΑΤ να βγαίνουν κουκουλοφόροι με καδρόνια στα χέρια. «Πάγωσα».

 Αυτό δεν πρέπει να το χάσω είπα.

 Μα ξαφνικά μπροστά μου σωριάζεται ένας ηλικιωμένος. Δεν το σκέφτηκα ούτε στιγμή. Μαζί με κάποιους άλλους συμπολίτες μας, τον σηκώσαμε και τον πήγαμε στο πρόχειρο ιατρείο στην πλατεία.
 Βλέποντας, θυμήθηκα τα πρόχειρα νοσοκομεία εκστρατείας που είχα δει στο Κόσοβο. Πραγματικά πεδίο μάχης μέσα στην πρωτεύουσα της χώρας μου. Της Ελληνικής Δημοκρατίας.

 Συνέχισα. Αυτή τη φορά τα επεισόδια γίνονταν Φιλελλήνων και Ξενοφώντος. Με μεγαλύτερη ένταση. Χωρίς κουκουλοφόρους. Τα ΜΑΤ έριχναν αδιάκριτα και αναίτια χειροβομβίδες κρότου λάμψης και χημικά. Το ίδιο σκηνικό. Κανένα έλεος σε κανέναν. Τα ΜΑΤ χτυπούσαν με τα κλομπ ό,τι κινιόταν. Μια φρενίτιδα οργής και βίας. Σαν κοπάδι καρχαριών.

 Αυτό με έκανε να μπω στις αρχές μιας στοάς επί της Φιλελλήνων, να μεταδίδω και να τραβώ φωτογραφίες από εκεί.

 Αυτό ήταν το μοιραίο λάθος μου.
 Οπισθοχωρώντας μια ομάδα των ΜΑΤ, ο διμοιρίτης με ρωτάει γιατί τραβάω φωτογραφίες.
 Και ξέροντας τη διαδικασία του λέω είμαι δημοσιογράφος και του δείχνω την ταυτότητα της Ενώσεως Συντακτών. Μάταια. Αυτό τον εξόργισε.
 Αφού με στόλισε σε «άψογα γαλλικά», με δείχνει με το δάκτυλο σε έναν από την ομάδα του.

Κατάλαβα πως κάτι θα γινόταν. Αλλά πίστευα πως το πολύ-πολύ να εισέπραττα καμία «βουρδουλιά».
 Όχι. Ο ευτραφής άνδρας των ΜΑΤ σε κλάσματα δευτερολέπτων πετάει μπροστά μου μια χειροβομβίδα κρότου-λάμψης.

 Όταν η προβλεπόμενη απόσταση έκρηξης είναι 50 μέτρα, καταλαβαίνετε τι έπαθα όταν η έκρηξη έγινε στους 50 πόντους.
 Ένιωσα όλο το σώμα μου να τινάζεται, πέφτω μέσα στην στοά και για δευτερόλεπτα νόμιζα πως ήμουν νεκρός.

 Λίγο μετά ένιωσα χέρια να με σηκώνουν και θολά να προσπαθώ να τους δω. Δεν μπορούσα όμως να τους ακούσω.
 Ήταν ο Γιώργος, ο Τάκης, η Μαρία, η Κωνσταντίνα, ο Νίκος και ο Πρόδρομος, όπως έμαθα μετά. Ζαλισμένος και λουσμένος με λίτρα νερού, προσπαθούσα να συνέλθω.
 «Πρέπει να φύγεις να πας στο νοσοκομείο» μου έλεγαν με νοήματα.

 Κατάλαβα πως έπρεπε να το κάνω αμέσως.
 Με δυσκολία άρχισα να ανεβαίνω την Φιλελλήνων. Για να κατευθυνθώ προς το Ζάππειο και μετά στον Ευαγγελισμό, πεζός.
 Μαζί και δεκάδες άλλοι απλοί πολίτες, κάποιοι από αυτούς με τα παιδιά τους που προσπαθούσαν να διαφύγουν.

 Εκεί όμως μας περίμενε μια δεύτερη μεγάλη έκπληξη.
 Μια ομάδα δειλών (ας μου επιτραπεί η έκφραση) της «Ομάδας Δέλτα» με μηχανές μας περικυκλώνει, όπως οι Ινδιάνοι τη μονάδα του στρατηγού Κάστερ.
 Άρχισαν να μας βρίζουν και να μας χτυπούν. Προσπαθώντας να καλύψω έναν άγουρο έφηβο, ήταν δεν ήταν 15 ετών, δέχθηκα απανωτά χτυπήματα στη μέση και τα πόδια, με τις μηχανές να έρχονται επάνω μας με φόρα και μερικά μέτρα πριν από εμάς οι οδηγοί τους να φρενάρουν απότομα.

 Κανονικός τραμπουκισμός και «νόμιμη» βία.
 Χωρίς ακοή, χτυπημένος και να σφαδάζω από τους πόνους έφτασα στον «Ευαγγελισμό». Όμως δεν εφημέρευε και έπρεπε να πάω στον «Ερυθρό». Στην κατάσταση που ήμουν, ούτε ένα ασθενοφόρο δεν υπήρχε να με μεταφέρει…

 Έφτασα με μεγάλη δυσκολία στον Ερυθρό. Οι γιατροί και το προσωπικό της κλινικής ΩΡΛ και οι παθολόγοι ήταν το λιγότερο άψογοι.
 Πέρασα δέκα εφιαλτικές ημέρες προσπαθώντας να σώσουν οι γιατροί την ακοή στο δεξί αυτί, πρωτοστατούντος του καθηγητή κ. Βαθυλάκη. Δυστυχώς όμως η ζημιά ήταν πολύ μεγάλη.
 Είχε επέλθει πλήρης κώφωση και στα δύο αυτιά. Είχε καταστραφεί πλήρως το βασικό όργανο ακοής ο κοχλίας και στις δύο πλευρές του κεφαλιού.

 Ήμουν κωφός…
 Οι αστυνομικοί των ΜΑΤ είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους. Άφησαν ανάπηρο έναν πολίτη. Και αυτός ήμουν εγώ.

 Ο ευαίσθητος και δημοκράτης υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χ. Παπουτσής δεν καταδέχθηκε ούτε μια συγνώμη να ζητήσει. Ούτε φυσικά ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ. κ. Λ. Οικονόμου.
 Θα σκέφτηκαν πως ανήκω στις «παράπλευρες απώλειες». Και στα ολιγαρχικά καθεστώτα δεν υπάρχει «συγνώμη» αλλά το: «καλά να πάθεις».

 Νομίζω όμως πως ακόμα το πολίτευμά μας ονομάζεται Δημοκρατία.

 Τώρα καλούμαι να ζήσω διαφορετικά. Μια διαφορετική ζωή, χωρίς ακοή, με κατεστραμμένα το μέλλον και τα όνειρά μου από τη μανιακή βία των ΜΑΤ, που ένας Θεός ξέρει τι εντολές είχαν.
 Τουλάχιστον πρόλαβα να ακούσω πριν πέσω, το: «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία»…»

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗ