Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

ΑΝΤIΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ Γ. ΛΙΕΡΟΥ

ΤΟ ΑΝΑΜΜΑ ΤΟΥ ΔΕΝΤΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΝΤΟΝΕΣ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΑΡΧΟ Γ. ΚΟΥΡΑΣΗ


 

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΗΠΕΙΡΩΤΩΝ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

Ποιός ο λόγος να τοποθετηθεί ένα παιδικό πάρκο και ένα παγοδρόμιο με είσοδο στην κεντρική πλατεία Χαλανδρίου, και μάλιστα δίπλα στην παιδική χαρά; Σε
ποιούς απευθύνεται; Θέλει να υποχρεώσει τους γονείς να υποκύψουν και να
δώσουν τα πέντε ή τα τριάντα ευρώ; Κι αν δεν έχουν; Πως θα εξηγήσεις σε
ένα παιδί 3 χρονών ότι δεν έχεις χρήματα; Θα πας δίπλα, στην παιδική χαρά,
και θα το αφήσεις να κάθεται στα κάγκελα να βλέπει με παράπονο τα «άλλα»
παιδιά, τα τυχερά; Πώς μπορεί η χαρά των παιδιών και ο εορτασμός των
Χριστουγέννων να συμβαδίσουν με μία τέτοια χυδαιότητα;

Ο δημόσιος χώρος είναι αναπόσπαστο τμήμα της συλλογικής ζωής της κοινωνίας
μας. Δεν είναι ένα δωρεάν χωράφι για να μπορεί ο καθένας να τον μετατρέπει
σε παράρτημα της επιχείρησής του. Στον δημόσιο χώρο ενώνονται τα διάφορα
«εγώ» και γίνονται «εμείς». Και στη διαδικασία αυτή δεν μπορεί να μπει
εισιτήριο, κέρδος, αντάλλαγμα, εμπόρευμα. Δεν μπορεί μια δημοτική αρχή να
τον εκχωρεί οπουδήποτε, πόσο δε μάλλον όταν καταλήγει στα χέρια μιας
ιδιωτικής εταιρείας, που κοιτάει, με κακόγουστες και επικίνδυνες
κατασκευές, να εκμεταλλευτεί τη χαρά των παιδιών. Ή, μήπως, προβάλλονται οι
Χαλανδραίου μαγαζάτορες από την χυδαιότητα που έστησε ο εμπορικός τους
σύλλογος, απαγορεύοντας μάλιστα στον οποιονδήποτε άλλο να χρησιμοποιήσει
τον δημόσιο χώρο την περίοδο των γιορτών;

Αν σε εποχές κρίσης και ανάγκης κάποιοι επιλέγουν τον δρόμο της
εκμετάλλευσης, του ατομικού συμφέροντος και του μαυραγοριτισμού, κάποιοι
άλλοι επιλέγουν τον δρόμο της αλληλεγγύης και της υπεράσπισης της
συλλογικής τους αξιοπρέπειας. Δεν θα γίνουμε ούτε γύπες, ούτε κοράκια. Θα
παραμείνουμε άνθρωποι και θα σταθούμε απέναντι σε όποιον περιφρονεί την
αξιοπρέπειά μας, προκειμένου να μαζέψει λίγα ακόμη ευρώ.

Αν ο δήμος θέλει, λόγω των εορτών, να προσφέρει χαρά στα παιδιά, να πάρει
τα παιχνίδια και τα στολίδια του «πάρκου» του να τα βάλει μέσα στην παιδική
χαρά. Χωρίς αντίτιμο, χωρίς νταβατζήδες και χωρίς να εξευτελίζει και να
προσβάλλει τους πολίτες.

Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΑΝΗΚΕΙ ΣΤΟΥΣ ΧΑΛΑΝΔΡΑΙΟΥΣ

ΔΕΝ ΕΚΧΩΡΕΙΤΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑΝ

ΟΧΙ ΣΤΗ ΧΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ

Παρακαλούμε διαβάστε το είναι σύντομο. Αυτό το μήνυμα είναι για όσους βγαίνουν τη νύχτα, πηγαίνουν σινεμά, κλπ.

"Αν ένα παιδί που κλαίει στο δρόμο, σε οποιαδήποτε περιοχή, με μία διεύθυνση στο χέρι και σας πεί να το πάτε στην διεύθυνση που λέει (ακόμα κι αν είναι κοντά), πηγαίντε το στην αστυνομία και όχι στην
διεύθυνση."

 Αυτή είναι η νέα μέθοδος που χρησιμοποιούν για απαγωγή, ληστείες και βιασμούς.

ΕΧΕΤΕ ΟΡΕΞΗ ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΜΑ;; ΑΞΙΖΟΥΝ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑΚΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗ ΠΟΥ ΠΗΡΑΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΠΛΟΓΚ ΤΗΣ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΣΥΝΘΕΣΗΣ

ΑΝΤΙΦΩΝΗΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ - ΦΥΛΛΟ 330
 Αντιφωνητής 1/11/11 Αρ. Φ. 330

 Τό µάθηµα τοῦ Τσάβες Μέσα στό 2012 ἡ Βενεζουέλα ψηφίζει.
 Θά συνεχιστεῖ ἡ κυριαρχία τοῦ Οὗγκο Τσάβες ἤ θά τόν φάει κι αὐτόν ἡ µαρµάγκα τοῦ συστήµατος; Πάντως ἡ πολιτική τοῦ ἐθνικιστῆ λαϊκοῦ ἡγέτη, πού ἀπεχθάνεται τίς µαρξιστικές ταµπέλες καί τίς νεοφιλελεύθερες συνταγές, ἦταν συνεπής στίς κοινωνικές της προτεραιότητες: κρατική ἐπέκταση, µαζικές µακροχρόνιες ἐπενδύσεις, ἔλεγχος τῶν τιµῶν τῶν τροφίµων, κοινωνικές δαπάνες (ὅπως τό πρόγραµµα γιά ...1.000.000 κατοικίες!), µείωση τῶν στρατιωτικῶν δαπανῶν, αὐξήσεις στόν ἐλάχιστο µισθό καί στίς συντάξεις...
 Παράλληλα ἐθνικοποίησε χρυσωρυχεῖα, τράπεζες, ἑταιρεῖες ἐνέργειας καί ἐπαναπάτρισε κεφάλαια ἀπό τό ἐξωτερικό. Ἀποτέλεσµα ἡ αὔξηση τῆς ζήτησης, οἱ νέες ὑποδοµές, ἡ ἐνίσχυση τῶν µικροµεσαίων, ἡ δηµιουργία θέσεων ἐργασίας. Ἡ ἀνάπτυξη ἔφτασε τό 3,6% γιά τό πρῶτο ἑξάµηνο τοῦ 2011 καί οἱ προβλέψεις γιά τό 2012 εἶναι ἀκόµη καλύτερες. Ὡς φυσικό ἐπακόλουθο ὅλων αὐτῶν τῶν «παλιοµοδίτικων» πολιτικῶν ἐπιλογῶν ἦρθε καί ἡ ἄνοδος τῆς προσφάτως πεσµένης δηµοτικότητας τοῦ Τσάβες, ἀπό τό 43% τοῦ Μαρτίου στό 60% τόν περασµένο µήνα.
 Λογικά λοιπόν τοῦ χρόνου θά ἔχουµε ἄλλη µία σαρωτική νίκη του στίς ἐκλογές, µέ τήν φιλοαµερικανική ἀντιπολίτευση νά µένει στά θλιβερά ποσοστά της. Τό παράδειγµα πάντως τοῦ Τσάβες ἔχει διδακτική ἀξία καί πέραν τῶν συνόρων τῆς Βενεζουέλας. Στίς µέρες τοῦ παγκοσµίως ξεσαλωµένου καπιταλισµοῦ, µιά χώρα καταφέρνει νά πηγαίνει κόντρα στό διεθνές ρεῦµα καί γιαυτό νά διασώζεται! Κανείς δέν παραβλέπει τίς τοπικές ἰδιαιτερότητες ἤ τά χρόνια προβλήµατα, ὅµως τό θετικό ὑπόδειγµα - εἰδικά γιά τήν Ἑλλάδα πού κατακρηµνίζεται - εἶναι πολύτιµο.
 Κουρδικός θρίαμβος, ελληνική ανάσα Η σαρωτική επίθεση των ανταρτών του ΡΚΚ εναντίον του στρατοπέδου της 21ης Ταξιαρχίας Συνόρων του τουρκικού στρατού μάς έστειλε πολύ ελπιδοφόρα μηνύματα. Τα πολιτικά μηνύματα της επίθεσης (με 26 νεκρούς και 22 τραυματίες), που ήταν η τέταρτη μεγαλύτερη στην ιστορία του αντάρτικου, συνόψισε θαυμάσια ο Σάββας Καλεντερίδης:
 α. Η τουρκική κυβέρνηση, προσπαθούσε να αποδείξει εδώ και καιρό ότι το ΡΚΚ δεν έχει ουσιαστική στρατιωτική δύναμη και ότι η δράση του υποστηριζόταν από τους μηχανισμούς της Εργκενέκον για να καθίσταται καθοριστικός ο ρόλος του Στρατού. Τώρα που η ηγεσία του τουρκικού στρατού ελέγχεται από ανθρώπους του Ερντογάν, το ΡΚΚ πραγματοποίησε αυτήν την επίθεση για να αποδείξει ότι οι αντάρτες του είναι πανίσχυροι και ότι μπορούν να προσβάλουν όχι μόνο φυλάκια/στρατόπεδα λόχων και ταγμάτων, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, αλλά και στρατόπεδα ταξιαρχιών.
 β. Ο Γκιούλ, συνοδευόμενος από τον αρχηγό ΓΕΕΘΑ, Νετζντέτ Οζέλ, τον αρχηγό του ΓΕΣ, Χαϊρί Κιβρίκογλου, τον διοικητή της Στρατοχωροφυλακής, Μπεκίρ Καλυοντζού και τον διοικητή της 2ης Στρατιάς, Σερβέτ Γιορούκ, επισκέφθηκε τα φυλάκια και το συγκεκριμένο στρατόπεδο, και έκανε δηλώσεις για την αποφασιστικότητα του τουρκικού κράτους αλλά και για την ισχύ των τουρκικών Ε.Δ. που μπορούν να συντρίψουν στρατιωτικά το ΡΚΚ. Η επίθεση αυτή εξουδετέρωσε τις εντυπώσεις από την επίσκεψη του Γκιούλ.
 γ. Προπέρισυ, στις 19 Οκτωβρίου, κατόπιν συμφωνίας με την τουρκική κυβέρνηση, 34 στελέχη του ΡΚΚ μπήκαν στην Τουρκία από τη συνοριακή πύλη, Χαμπούρ, με σκοπό την δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης, που θα βοηθούσε στην επίλυση του Κουρδικού. Τότε η τουρκική κυβέρνηση είχε δεσμευθεί ότι δεν θα κινηθεί οποιαδήποτε δικαστική διαδικασία εις βάρος των ατόμων αυτών. Παρόλα αυτά, 7 από τα άτομα εκείνα σύρθηκαν σε πολιτκές δίκες και καταδικάστηκαν σε φυλακίσεις από 7 μέχρι 10 χρόνια. Η επίθεση έγινε την ίδια ημέρα, για να πάρει το μήνυμα η τουρκική κυβέρνηση ότι ο εμπαιγμός δεν έμεινε αναπάντητος.
 δ. Πριν από λίγες ημέρες, μονάδες του τουρκικού στρατού εισέβαλαν στο στρατόπεδο Καβακλί, που χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες του ΡΚΚ ως διοικητικό κέντρο και ως βάση ανεφοδιασμού των ομάδων που δρουν στο νομό Χακιάρι. Η επίθεση του ΡΚΚ στο στρατόπεδο της 20ής Ταξιαρχίας είχε τον χαρακτήρα αντεκδίκησης για την καταστροφή του στρατοπέδου τους.
 ε. Πριν από λίγες ημέρες, στις επιχειρήσεις του τουρκικού στρατού στο όρος Κάτω, έχασε τη ζωή του υψηλόβαθμο στέλεχος του ΡΚΚ. Τότε οι Κούρδοι είπαν ότι ο θάνατος του στελέχους τους δεν θα μείνει αναπάντητος. Η επίθεση στην ταξιαρχία είναι μια απάντηση. στ. Μέχρι πριν τις εκλογές του Ιουνίου, η τουρκική κυβέρνηση είχε αναθέσει σε μια επιτροπή πολιτικών και κρατικών αξιωματούχων την ευθύνη να συνομιλεί με τον φυλακισμένο Αμπντουλλάχ Οτζαλάν, για την εξεύρεση λύσης. Οι δυο πλευρές κατέληξαν σε ένα πρωτόκολλο, το οποίο, σύμφωνα με όσα συμφωνήθηκαν στις συνομιλίες, θα έπρεπε να το θέσει σε εφαρμογή η τουρκική κυβέρνηση. Η τουκρική κυβέρνηση, μετά τις εκλογές, σκλήρυνε τη στάση της και οδήγησε στις φυλακές περισσότερα από 1000 στελέχη του κουρδικού εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος. Ο Άπο είπε ότι η κυβέρνηση τον εξαπάτησε και τον χρησιμοποίησε ως άλλοθι προεκλογικά για να κλέψει τις κουρδικές ψήφους. Η επίθεση έστειλε το μήνυμα σε κυβέρνηση και κράτος ότι τέτοιες συμπεριφορές θα έχουν ανάλογο κόστος. Τέλος, όσον αφορά το καθαρά επιχειρησιακό σκέλος της επίθεσης, μπορούμε να επικεντρώσουμε στα εξής:
 α. Οι μονάδες του τουρκικού στρατού παραμένουν εγκλωβισμένες στα στρατόπεδα και τα φυλάκιά τους από τις απογευματινές ώρες μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες καθημερινά. Οι κινήσεις τους περιορίζονται σε ορισμένες ώρες της ημέρας και κάτω από δρακόντια μέτρα ασφαλείας. Τη νύχτα, δεν κινείται τίποτε στους δρόμους. Αυτό σημαίνει ότι τη νύχτα το τουρκικό Κουρδιστάν ανήκει στους αντάρτες. Τη φορά αυτή επιτέθηκαν μεσάνυχτα, για να μην υπάρχει καμία δυνατόττηα ενίσχυσης του προσβαλλομένου στόχου.
 β. Μέχρι τώρα οι αντάρτες χτυπούσαν έναν ή το πολύ δυο διαφορετικούς στόχους, για να προκληθεί σύγχυση ως προς την κύρια προσπάθεια και να αποτραπεί η ενίσχυση με δυνάμεις του προσβαλλόμενου στόχου. Τη φορά αυτή οι αντάρτες χτύπησαν ταυτόχρονα οκτώ διαφορετικούς στόχους, προκαλώντας διοικητικό χάος στον τουρκικό Στρατό... Πρωτοβουλίες τοῦ «Σπάρτακου» Τό δεύτερο θέµα στή συνέντευξη Τύπου παρουσιάστηκε ἀπό τόν γεωπόνο Δηµήτρη Ἀµανατίδη καί ἀφοροῦσε τή δηµιουργία συνεταιριστικοῦ λαχανόκηπου στά νότια ὅρια τῆς Κοµοτηνῆς. Σέ ἕνα κτῆµα 3,5 στρεµµάτων (πού εὐγενῶς παραχώρησε συντοπίτης φίλος µας) ἑτοιµάζεται ἕνα συλλογικό ἐγχείρηµα πού στοχεύει ὄχι µόνο στήν παροχή γῆς καί τεχνογνωσίας γιά «καθαρά» καί ντόπια λαχανικά (τοπικές κυρίως ποικιλίες, χωρίς φυτοφάρµακα καί λιπάσµατα) ἀλλά καί στήν ἔµπρακτη ἔκφραση τῆς κοινωνικῆς ἀλληλεγγύης πού πρεσβεύει ὁ «Σπάρτακος». Τό κόστος εἶναι ἕνα ἐφάπαξ ποσό 50 εὐρώ γιά τά ἔξοδα, δέν τίθεται καµµία προϋπόθεση καί ἤδη περίπου 40 δηµότες ἔχουν λάβει κλῆρο - µένουν ἀκόµη µερικά κοµµάτια διαθέσιµα (δηλώσεις συµµετοχῆς γίνονται δεκτές καί µέσῳ τοῦ Δηµοκρίτειου Βιβλιοπωλείου). Ἄν µάλιστα ὑπάρξει µεγαλύτερο ἐνδιαφέρον, ὑπάρχουν κι ἄλλα ἀγροτεµάχια περιφερειακά τῆς πόλης πού µποροῦν νά ἀξιοποιηθοῦν ἀναλόγως. Τό τρίτο θέµα εἶχε νά κάνει µέ τήν προτεινόµενη (κυρίως ἀπό τούς Γερµανούς) Εἰδική Οἰκονοµική Ζώνη γιά τήν περιοχή τῆς Θράκης.
 Εἶναι τό σχέδιο πού ἤδη δείχνει νά υἰοθετεῖ ὁ Τατούλης γιά τήν Περιφέρεια Πελοποννήσου καί τό ὁποῖο στήν περιοχή µας ἔχει ἐπιπρόσθετους κινδύνους. Στή συνέντευξη Τύπου τονίσαµε τήν ἀνάγκη νά προωθηθεῖ τό ἀληθινό συµφέρον τοῦ τόπου, χωρίς νά ἀγνοηθοῦν οἱ θρακικές ἰδιαιτερότητες. Βεβαίως καί ἡ κινεζοποίηση τῶν ἐργασιακῶν σχέσεων πρέπει νά ἀποφευχθεῖ, ὅµως δέν εἶναι τό µόνο διακύβευµα. Ἡ ἀλλαγή τοῦ διοικητικοῦ καί νοµικοῦ πλαισίου γιά τίς ἐπιχειρήσεις (ἄν ἐπισυµβεῖ) πρέπει νά εἶναι τέτοια πού νά µήν ἀνοίγει τήν ὄρεξη γιά ὑπερκέρδη ἑταιρειῶν (π.χ. µεταλλευτικῶν) ἤ γιά οἰκονοµικοπολιτική διείσδυση στήν περιοχή (π.χ. µέσῳ τουρκικῶν κεφαλαίων). Τό θέµα θά τό φέρει στό Δηµοτικό Συµβούλιο ὁ «Σπάρτακος» µόλις κρίνει τή στιγµή κατάλληλη. Τέλος, ὁ λόγος γιά µία ἀκόµη παρουσίαση θεµάτων πρίν τό τέλος τοῦ 2011, δέν θά µείνει ἁπλή ὑπόσχεση

ΝΕΟΟΘΩΜΑΝΙΚΟ ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ! Δωδεκάνησα και Θράκη Η εφημερίδα «Ζαμάν» της Τουρκίας δεν είναι κάποιο περιθωριακό έντυπο στη γείτονα. Αντιθέτως εκφράζει απολύτως το κλίμα του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο δίνει τον τόνο στη σύγχρονη τουρκική κοινωνία. Αξίζει λοιπόν να προσεχθεί το άρθρο (30-10-2011) κάποιου Μουσταφά Αρμαγάν με τίτλο «Ποιανών τα νησιά βγάζουν προς πώληση οι Έλληνες;». Σε δική μας μετάφραση σάς το προσφέρουμε ως ένα έξοχο δείγμα τού τι σημαίνει νεο-οθωμανισμός: με το μάτι στο παρελθόν και στο μέλλον ταυτόχρονα, με αυθαιρεσίες και ανακρίβειες, τίθονται οι βάσεις για τις επόμενες πολιτικές διεκδικήσεις της Άγκυρας. Οι Έλληνες αξιωματούχοι μη μπορώντας να βγούνε από την δίνη του χρέους, πριν από κάποιο διάστημα με μια περίεργη δήλωση ανακοίνωσαν πως σκέφτονται να ξεπεράσουν την οικονομική κρίση πουλώντας μερικά από τα νησιά του Αιγαίου. Το πραγματικά ανησυχητικό ήταν ότι υπήρχε και σκέψη για πώληση των Δωδεκανήσων που βρίσκονται σαν δίχτυ στις ακτές μας του Αιγαίου. Για ποιον λόγο ανησύχησα; Για δύο λόγους. Πρώτον διότι ήταν πολύ επιβλαβές πως ο Ισμέτ Πασάς και ως επικεφαλής των διαπραγματεύσεων στην Λωζάννη δεν είχε προβάλλει καμμία αντίσταση στο πάρσιμο των 12 νησιών, αλλά και κατά την περίοδο που ήταν πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν και δύο φορές είχαμε την ευκαιρία να τα πάρουμε πίσω ή τουλάχιστον να επιβάλλουμε κάποια δικαιώματα μας, το χέρι του τα απώθησε. Δεύτερον διότι αυτά τα νησιά δόθηκαν στην Ελλάδα από τρίτους. Και γίνεται αντιληπτό πως κανείς δεν βγήκε να πει ¨Καλά ρε ποιανού την περιουσία δίνεις σε ποιόν;¨. Θα πείτε πως ¨Εμείς δεν τα δώσαμε αλλά μετά από τόσο καιρό σε σένα έπεσε το ντέρτι να το εμφανίσεις ;¨ Ναι λοιπόν σε εμένα, σε όλους μας αναλογεί αυτόν τον αγώνα να τον συνεχίσουμε και να ζητήσουμε λογαριασμό για το παρελθόν. Η συντήρηση της μνήμης αυτών που χάσαμε πιστεύω πως λειτουργεί ως ξύπνημα συνείδησης για την αξία αυτών που κατέχουμε σήμερα. Πριν από 100 χρόνια οι Ιταλοί επιτέθηκαν στην Τρίπολη και για να μας εξαναγκάσουν στην ειρήνη κατέλαβαν τα 12 νησιά, και μας εκβίασαν λέγοντας πως ¨Αποσύρετε τους στρατιώτες σας που αντιστέκονται στην Τρίπολη και εμείς θα εκκενώσουμε τα νησιά¨. Εντέλει τον Οκτώβριο του 1912 συμφωνήσαμε στο Ούσι με τους Ιταλούς και με βάση το άρθρο 2 εμείς θα αποσύραμε τους στρατιώτες μας και οι Ιταλοί θα εκκένωναν τα νησιά. Έλα όμως που ξέσπασε ο Βαλκανικός πόλεμος. Ο Ελληνικός στόλος ετοιμαζόταν να καταλάβει τα 12 νησιά. Μόνο εξ αυτού του λόγου είπαμε στους Ιταλούς που ετοιμαζόταν να τα εκκενώσουν ¨Κρατήστε τα τουλάχιστον ως το τέλος του πολέμου¨. Το 1914 όταν άρχισε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος γίναμε εχθροί με τους Ιταλούς και έτσι παρά το ότι στα χαρτιά τα 12 νησιά ανήκαν σε εμάς, στην πράξη συνέχισαν να παραμένουν υπό την κατοχή των Ιταλών. Και αυτό κράτησε ώς το τέλος του Β΄ Παγκο- σμίου Πολέμου όταν οι Ιταλοί αποχώρησαν κι από τη Λιβύη κι από τα νησιά. Αν λοιπόν είχαμε μπορέσει να αξιοποιήσουμε με επιτυχία τις ευκαιρίες μετά το 1942, θα μπορούσαμε να είχαμε πάρει αν όχι όλα τουλάχιστον κάποια από αυτά τα νησιά ή θα είχαν αναγνωριστεί κάποια από τα δικαιώματα μας πάνω σε αυτά. Το πώς χάσαμε αυτήν την ευκαιρία το μαθαίνουμε από τους μάρτυρες της εποχής εκείνης. Πρώτα ας πάμε στον τέως υπουργό Εξωτερικών Φεριντούν Τζεμάλ Ερκίν. Το 1946 συγκεντρώνονται στο Παρίσι οι νικητές του πολέμου και συζητάνε τους όρους της ειρήνης με την ηττημένη Ιταλία. Ο τότε Γ.Γ. του υπουργείου Εξωτερικών Ερκίν ενημέρωσε την κυβέρνηση πως στην σύνοδο θα συζητηθεί η μοίρα των 12 νησιών και ζητά άδεια για να προβεί σε προσπάθειες ώστε να μετάσχει στην σύνοδο. Η κυβέρνηση συγκαλείται υπό τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Ινονού και ανακοινώνει την απόφαση της ως εξής : ¨Καθώς μείναμε έξω από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο δεν έχουμε δικαίωμα να πάρουμε μερίδιο από τα λάφυρα. Δεν θα υπάρξει προσφυγή στην σύνοδο.¨ (εφ. Μιλλιέτ 28-7-1976). Ποιος κούνησε μαντήλι στα νησιά; Ο Ερκίν συναντήθηκε με τον τότε Αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα Έντουιν Γουίλσον και του είπε πως θα είναι αδικία παίρνοντας στην σύνοδο το μέρος της Ελλάδας να παραβλέψουν τα δικαιώματα της Τουρκίας, ότι στην πραγματικότητα τα νησιά ανήκουν στην Τουρκία και ότι καθώς είναι πολύ κοντά στην Ανατολία θα έπρεπε να δοθούνε σε εμάς.Ο Ερκίν παρά το ότι ο Γουίλσον προτίμησε να παραμείνει σιωπηλός, περιέγραψε τις ίδιες απόψεις στον Άγγλο πρέσβη Σερ Ντέιβιντ Κέλι και εκείνος του είπε πως θα μετέφερε τις θέσεις αυτές στον ΥΠΕΞ του. Εντέλει τα Δωδεκάνησα λόγω του ότι η πλειοψηφία του πληθυσμού τους ήταν Έλληνες και υπό τον όρο πως θα είναι άοπλα παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα. Έτσι οι Έλληνες χωρίς να ρίξουν μια σφαίρα, κάθοντας σταυροπόδι έφτασαν μέχρι σήμερα να κατέχουν νησιά που ποτέ δεν ήταν δικά τους. Σημαντικό επίσης κάτι που τονίζει ο Ερκίν. Εάν κάπου η παρουσία πλειοψηφίας σημαίνει πως υπάρχει δικαίωμα ιδιοκτησίας τότε αυτό γιατί δεν εφαρμόζεται υπέρ μας ; Για παράδειγμα η πλειοψηφία στην Δυτική Θράκη ανήκει στους Τουρκομουσουλμάνους. Εάν η Ελλάδα ισχυρίστηκε πως τα νησιά της ανήκουν λόγω αυτής της αιτίας τότε εάν στο ΥΠΕΞ μας υποστηρίζαμε πως αυτό στα πλαίσια της αμοιβαιότητας γεννά αντίστοιχο δικαίωμα για εμάς στην Δυτική Θράκη, τότε ενδεχομένως θα κερδίζαμε κάποια δικαιώματα. Μια άλλη πτυχή του γεγονότος είχε ανακοινώσει και ο τέως υπουργός Εξωτερικών Ιχσάν Σαμπρί Τσαγλαγιανκίλ. Ο Τσαγλαγιανκίλ σε μια συνέντευξη του στον Τζουνέιτ Αρτζαγιουρέκ του είχε πει κάτι εντυπωσιακό σχετικά με τα Δωδεκάνησα. Του είχε πει πως «Η Αγγλία όταν ετοιμαζόταν η συνθήκη των Παρισίων είχε ενημερώσει μέσω του πρεσβευτή της στην Άγκυρα και είχε προτείνει να συμμετάσχει και η Άγκυρα. Με βάση έγγραφα που είδα στο ΥΠΕΞ η τουρκική κυβέρνηση δεν απάντησε σε αυτό το αίτημα. Αργότερα ο πρεσβευτής έκανε ακόμη μια προσπάθεια και μάλιστα ανέφερε πως καθώς σε αυτά τα νησιά κατοικούνε και Τούρκοι θα έπρεπε η Τουρκία να παρευρίσκεται σε αυτήν τη σύνοδο. Μάλιστα είχε προτείνει εάν δεν θέλαμε να συμμετάσχουμε τουλάχιστον να στέλναμε έναν παρατηρητή. Και αυτό όμως δεν εγκρίθηκε και δεν έγινε καμμία απολύτως κίνηση». (Χουριέτ 11-11-1972). Ο Αρτζαγιουρέκ όμως πάει ένα ακόμη βήμα παραπέρα αποκαλύπτοντας αυτήν την πολιτική του προέδρου της Δημοκρατίας Ινονού την εποχή του ενός κόμματος, και ρωτά αν το ήξερε ο τότε ζωντανός Τζελάλ Μπαγιάρ. Ο Μπαγιάρ λέει πως το 1950 όταν βγήκε πρόεδρος Δημοκρατίας βρίσκε σε συρτάρι του ένα έγγραφο με την παλιά γραφή και διαβάζοντας το αντιλαμβάνεται πως πρόκειται για επιστολή ανάμεσα στον Ινονού και τον πρωθυπουργό Σουκρού Σαράτσογλου. Σε αυτό το έγγραφο ο Σαράτσογλου αναφέρεται στις προτροπές της γερμανικής μυστικής υπηρεσίας πως θα έπρεπε να καταλάβουμε τα νησιά και ζητά από τον Ινονού να του πει τι πρέπει να κάνει. Ο Ινονού ευρισκόμενος τότε σε περιοδεία εντός της χώρας ενημερώνει τον πρωθυπουργό πως πρέπει να απορρίψει την πρόταση των Γερμανών. Ο Μπαγιάρ καθώς επρόκειτο για εθνικό θέμα δεν αποκάλυψε αυτό το έγγραφο αλλά όταν σε μια προεκλογική εκστρατεία του επιτέθηκε ο Ινονού του απάντησε λέγοντας ¨Ποιος είναι αυτός που κούνησε μαντίλι στα νησιά;¨. Ο Ινονού κατάλαβε αμέσως το θέμα και το έληξε εκεί. Ο Αρτζαγιουρέκ που τώρα αρθρογραφεί στην ¨Τζουμχουριέτ¨ τελείωσε εκείνο το άρθρο του γράφοντας τα εξής: ¨Η αλήθεια είναι πως στο θέμα των νήσων και κατά τη διάρκεια του πολέμου και αργότερα εμφανίστηκαν εξελίξεις υπέρ της Τουρκίας αλλά δεν αξιοποιήθηκαν.¨ Η Ελλάδα λοιπόν τώρα βγάζει προς πώληση εκείνα τα νησιά που εμείς παραχωρήσαμε.