Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Κυριακή 16 Νοεμβρίου 2014

1ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΞΥΠΝΟ ΘΕΡΜΟΣΤΑΤΗ CALORIC ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΔΡΟΓΓΙΤΗ

Το πρώτο βραβείο στον τομέα ΚΑΘΑΡΕΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΕΣ στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Επιχειρηματικότητας κέρδισε ο Χαλανδραίος σχεδιαστής - εφευρέτης Χρήστο Δρογγίτης πριν από λίγο, στο Μέγαρο Μουσικής.



Για τον έξυπνο θερμοστάτη "caloric" σας έχουμε ενημερώσει εδώ και πολλούς μήνες από την Πλατεία.
Μιλάμε ΓΙΑ ΣΥΜΑΝΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΘΕΡΜΑΝΣΗ.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟ KALORIK ΕΔΩ:

ΑΥΤΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΑΠΕΥΘΥΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΝΟΙΚΤΟΜΥΑΛΟΥΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΤΕΙ

Μπράβο ρε Χρηστάρα!

ΛΑΔΩΜΑΤΑ - ΛΟΓΙΣΤΕΣ - ΕΦΟΡΙΑ ΚΑΙ ΣΔΟΕ; ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΘΑ ΗΤΑΝΕ ΒΕΒΑΙΑ ... ΣΤΗΝ ΛΕΥΚΩΝ ΟΡΕΩΝ

Η έκρηξη, η «μίζα» των 50.000 ευρώ και οι υπάλληλοι του ΣΔΟΕ

Το πρωί της περασμένης Δευτέρας ο 59χρονος επιχειρηματίας Μιχάλης Κ., ιδιοκτήτης οικοδομικής επιχείρησης στον Πειραιά πήγε στα γραφεία της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων της ΕΛ.ΑΣ. στη λεωφόρο Κηφισίας και, όπως είχε συμφωνηθεί, παρέλαβε 50.000 ευρώ σε προσημειωμένα χαρτονομίσματα. Στις 2 το μεσημέρι της ίδιας ημέρας μαζί με το γιο του μετέβησαν στην οδό Λευκών Ορέων στο Χαλάνδρι, όπου
έχει το γραφείο της η 68χρονη λογίστριά του Χρυσούλα Β. Στάθμευσε προσωρινά το αυτοκίνητο στην απέναντι πλευρά του δρόμου, άφησε το γιο του να περιμένει μέσα και μπήκε στο λογιστικό γραφείο. Εκεί, συνάντησε την 68χρονη, η οποία κρατώντας στα χέρια της ένα έγγραφο του ΣΔΟΕ του είπε: «αυτό το χαρτί σε μια εβδομάδα θα το ΄χεις υπογεγραμμένο από το ΣΔΟΕ, αφού δώσεις πρώτα τα λεφτά». Λίγα λεπτά μετά, ο επιχειρηματίας και ο 74χρονος σύζυγος της λογίστριας βγήκαν από το γραφείο και κατευθύνθηκαν παρέα προς το αυτοκίνητο. Εκεί, ο πρώτος άνοιξε το port baggage έβαλε τα προσημειωμένα χαρτονομίσματα σε μια πλαστική σακούλα από σούπερ μάρκετ «Lidl» και τα έδωσε στον 74χρονο. Ο επιχειρηματίας μπήκε στο αυτοκίνητο και μαζί με το γιο του απομακρύνθηκαν από το σημείο, ενώ αστυνομικοί της Διεύθυνσης Εσωτερικών Υποθέσεων που παρακολουθούσαν διακριτικά τη σκηνή προχώρησαν στη σύλληψη του ηλικιωμένου.
Τα παραπάνω περιγράφονται με λεπτομέρεια στα έγγραφα της δικογραφίας που σχηματίστηκε για την υπόθεση σύλληψης, από τους «αδιάφθορους» της ΕΛ.ΑΣ., έξι ατόμων για δωροληψία και εκβίαση. Εκτός της 68χρονης λογίστριας και του συζύγου της, για συμμετοχή στην υπόθεση συνελήφθησαν ο 41 ετών γιος τους, υπάλληλος στην Τράπεζα της Ελλάδος, δύο υπάλληλοι της Διεύθυνσης Ειδικών Υποθέσεων του ΣΔΟΕ και ένας υπάλληλος της Υπηρεσίας Διασφάλισης Ποιότητας του υπουργείου Οικονομικών. Η έρευνα ξεκίνησε στις 22 Σεπτεμβρίου, μετά από καταγγελία του 59χρονου επιχειρηματία στην Αστυνομία. Ο καταγγέλλων υποστήριξε ότι στα τέλη Μαρτίου δύο υπάλληλοι του ΣΔΟΕ (τους οποίους και κατονόμασε) πήγαν στην έδρα της επιχείρησής του στον Πειραιά προκειμένου να πραγματοποιήσουν οικονομικό έλεγχο, παρουσία της 68χρονης λογίστριας. Το κατηγορητήριο αναφέρει ότι ο έλεγχος αφορούσε «διερεύνηση καταγγελίας σε βάρος του ιδιώτη για τοκογλυφία και της συνεπακόλουθης τυχόν παράνομης προέλευσης της μεγάλης περιουσίας του τελευταίου...».

 ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ: http://www.bloko.gr/ellada/h-ekrhksh-h-miza-twn-50000-eyrw-kai-oi-ypallhloi-toy-sdoe.html

ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ


ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ ΤΗΣ ΠΛΑΤΕΙΑΣ ΓΙΑ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΕΔΥ

Mου προωθήθηκε το παρακάτω μέιλ, και σας το στέλνω

Εκ των προτέρων κάνω γνωστό ότι το ζήτημα είναι εξαιρετικά σοβαρό και αφορά ΟΛΟΥΣ μας. Ανεξαιρέτως ΟΛΟΥΣ. Αφορά την υγεία μας προσωπικά αλλά και των οικογενειών μας. Επί της ουσίας ...

Πριν από λίγες ημέρες έψαχνα γιά γιατρό παθολόγο συμβεβλημένο με τον ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΙ.

Με τα πολλά και αφού ασχολήθηκα με 3ψήφια και 4 ψηφια τηλεφωνικά νούμερα ανακάλυψα ότι υπάρχει αυτός http://www/.odigostoupoliti.eu/ simvevlimeni-eopii/ [1] ο υπερσύνδεσμος που αφού του συμπληρώσεις τα στοιχεία του Δήμου-περιοχής και της ειδικότητας που σε ενδιαφέρει , πληροφορεί σε καρτέλα όλα τα στοιχεία (ονοματεπώνυμα, διευθύνσεις , τηλέφωνα, χάρτης) των ιατρών.

Αφού βρήκα λοιπόν πάνω από 10 ιατρούς παθολόγους στην περιοχή που με ενδιέφερε άρχισα να τους παίρνω τηλέφωνο στη σειρά.

ΟΛΟΙ (λες και ήταν συνεννοημένοι μεταξύ τους) μου είπαν ότι τους τελείωσε το πλαφόν των 200 επισκέψεων που υποχεούνται από τη σύμβασή τους να κάνουν μηνιαία δωρεάν βάσει ασφαλιστικού ταμείου και PΩΣ ΑΝ ΕΠΙΘΥΜΟΎΣΑ ΕΞΈΤΑΣΗ ΙΑΤΡΙΚΉ ΘΑ ΈΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΛΗΡΏΣΩ ΩΣ ΙΔΙΏΤΗΣ.

Σας κάνω γνωστό ότι ήθελα βεβαίωση γιά το παιδί μου γιά να συμμετέχει στο μάθημα της γυμναστικής στο σχολείο. Η "ταρίφα" που μου είπαν αυτοί οι 10 γιατροί κυμάνθηκε από 20 έως 50 Ε.

ΜΟΥ ΈΚΑΝΕ ΕΝΤΎΠΩΣΗ ΠΩΣ ΟΛΟΙ ΕΊΧΑΝ ΣΥΜΠΛΗΡΏΣΕΙ ΤΟ ΠΛΑΦΌΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΈΨΕΩΝ.

Βρήκα λοιπόν αυτή http://www.odigostoupoliti.eu/diathesimotita-episkepseon-giatroi-eopyy-pedi/#sthash.C0lURs5R.dpbs [2] την ιστοσελίδα η οποία ενημερώνεται σε χρόνο real time και έκπληκτος (αφού συμπλήρωσα τα πεδία) είδα πως από τους δέκα (10) παθολόγους που πριν είχα πάρει τηλέφωνο και μου είχαν πει ότι δεν είχαν άλλα δωρεάν ραντεβού, ΜΟΝΟ Ο ΕΝΑΣ ΕΙΧΕ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΑ 200.

Οι υπόλοιποι εννέα (9) γιατροί μου έλεγαν ψέματα. Άλλος είχε 20 στα 200 άλλος 40/200 άλλος 80/200. ΚΑΝΈΝΑΣ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΊΧΕ ΥΠΕΡΒΕΊ ΤΑ ΜΙΣΆ ΡΑΝΤΕΒΟΎ ΠΟΥ ΟΦΕΊΛΟΥΝ ΝΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΎΝ ΜΗΝΙΑΊΑ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΑΣΦΑΛΙΣΜΈΝΟΥΣ ΤΟΥ ΕΟΠΥΥ-ΠΕΔΙ.

Μετά από αυτό το γεγονός ξαναπήρα μία γυναίκα παθολόγο η οποία μόνο που δεν με έδειρε κιόλας επειδή την ξαναενόχλησα και μου πούλησε εκ νέου το ίδιο παραμύθι του πλαφόν και πως αν επιθυμούσα εξέταση και βεβαίωση γιά την γυμναστική του παιδιού μου θα έπρεπε να κλείσω ιδιωτικό ραντεβού μετά από 2 μέρες και πως θα πλήρωνα 30 ευρώ την επίσκεψη.

Της είπα πως βλέπω ζωντανά στον υπολογιστή τα ραντεβού που είχε ήδη κάνει και πως αυτά δεν ήταν 200 μέσα στον Οκτώβριο αλλά ήταν 40 και πως θα έκανα καταγγελία στο Υπουργείο Υγείας.

ΜΟΥ ΈΚΛΕΙΣΕ ΡΑΝΤΕΒΟΎ ΧΩΡΊΣ ΆΛΛΗ ΚΟΥΒΈΝΤΑ ΜΈΣΑ ΣΕ 3 ΏΡΕΣ ΚΑΙ ΜΟΥ ΈΔΩΣΕ ΤΗΝ ΒΕΒΑΊΩΣΗ ΠΟΥ ΉΘΕΛΑ ΧΩΡΊΣ ΝΑ ΠΛΗΡΏΣΩ ΤΊΠΟΤΑ.

Είναι προφανές ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμβεβλημένων με το Δημόσιο σύστημα παροχής υγείας Ιατρών, χρησιμοποιούν την ιδιότητά τους ως "συμβεβλημένων" μόνο και μόνο γιά κράχτη και προς άγρα πελατείας.
Ας μην αφήνουμε παρόμοια θέματα να περνούν απαρατήρητα. Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε ο καθένας μας για να ξεσκεπάζουμε τέτοιες καταστάσεις.

Η (πολύ) ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΚΑΙ ΟΙ ΜΙΚΡΟΠΩΛΗΤΕΣ ...




Αυτό το θέμα ήρθε άρον άρον στο συμβούλιο για ψήφιση με συνοπτικές διαδικασίες.

Η "προστασία του δημοσίου χώρου" - μετά τις διαγραφές προστίμων για παράνομα τραπεζοκαθίσματα σε προηγούμενο Δ.Σ. και αμέσως μετά την ψήφιση εσόδων από "εκχωρήσεις δημοσίων χώρων σε ιδιώτες"   άρχισε.

Η διοίκηση του δήμου συγκρούεται με το ιδιωτικό  συμφέρον!

Παίρνει τις άδειες των μικροπωλητών.

Κάποιοι μεροκαματιάρηδες πετάχτηκαν με συνοπτικές διαδικασίες στον Καιάδα γιατί έπρεπε να επιβληθεί κατά γράμμα ο νόμος (σε αυτούς και σε όλους τους φουκαράδες ο νόμος τηρείται κατά γράμμα).

Τέτοια καΐλα για να προστατεύθούν οι χώροι γύρω από το ΜΕΤΡΟ από τους μικροπωλητές ...
Ούτε ο Πλεύρης.

Και ποιοι τώρα κόπηκαν στα γρήγορα ...
Οι υποστηρικτές καταλήψεων ....

Τι να σου πω ρε αναγνώστη μου .... 
Τελικά η εξουσία είναι μεγάλος καθρέφτης.

Μπράβο σύντροφοι ....

Αυτό δεν το είχε τολμήσει ο προηγούμενος που δεν ήταν και αριστερός (μπαίνοντας), καταληψίας κλπ

ΤΟΝ ΞΕΠΕΡΑΣΑΤΕ ΚΑΙ ΓΡΗΓΟΡΑ ΜΑΛΙΣΤΑ.
 

Διότι εδώ είναι κράτος κύριοι!

Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ ΤΗΣ ΡΕΜΑΤΙΑΣ


ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΟΥ Δ.Σ. ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ



Η εξέγερση του Πολυτεχνείου αποτέλεσε το αποκορύφωμα του αντιδικτατορικού αγώνα. Τα συνθήματα για «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» για «Λαοκρατία και Δημοκρατία» συμπύκνωναν τα αιτήματα του λαού μας, για καλύτερες συνθήκες ζωής και για αξιοπρέπεια απέναντι σε ένα σκληρά αυταρχικό και βαθιά διεφθαρμένο καθεστώς. Οι εκδηλώσεις που γίνονται, κάθε χρόνο από ’73 και μετά, για να τιμήσουν τον αγώνα και τους νεκρούς εκείνων των ημερών, μας φέρνουν αντιμέτωπους με αυτές τις διεκδικήσεις. Έτσι, η συνεχιζόμενη λιτότητα και τα βάρβαρα μνημονιακά μέτρα, η ασφυκτική πίεση των δανειστών, τα προεδρικά διατάγματα, ο αυταρχισμός και η καταστολή των κινητοποιήσεων δίνουν και φέτος στις εκδηλώσεις έναν χαρακτήρα προβληματισμού και όχι εφησυχασμού. Ταυτόχρονα, οι εκδηλώσεις αυτές αποτελούν σήμερα τον μοναδικό στη χώρα μας, καθιερωμένο εορτασμό υπέρ της δημοκρατίας και μία ετήσια έκφραση των αντιιμπεριαλιστικών και φιλειρηνικών πεποιθήσεων του λαού μας.

Καμία δημοκρατικά ενσυνείδητη και φιλολαϊκή αρχή δεν μπορεί να απαξιώνει, να αγνοεί ή να σαμποτάρει τις δράσεις που γίνονται στην μνήμη της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Αντιθέτως, κάθε όργανο που εκφράζει την πολιτική βούληση ενός σώματος πρέπει να συμμετέχει σε αυτές και να τις ενισχύει ώστε να είναι πιο μαζικές. Για αυτό θεωρούμε αδιανόητη την επιλογή της πρυτανείας του ΕΚΠΑ και της ΑΣΟΕΕ να κλείσουν τα δύο ιδρύματα κατά την διάρκεια του τριημέρου και καλέσουν την αστυνομία να τα περιφρουρήσει ώστε να μην μπουν φοιτητές. Καταγγέλλουμε, ότι αυτή η κίνηση είναι αντιδημοκρατική και αυταρχική, γιατί ακυρώνει τις αποφάσεις των Φοιτητικών Συλλόγων και γιατί είχε ως αποτέλεσμα τον τραυματισμό φοιτητών από τα ΜΑΤ.

Με βάση το σκεπτικό που αναπτύχθηκε, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Χαλανδρίου δηλώνει πως στηρίζει και συμμετέχει στις εκδηλώσεις που γίνονται στην πόλη μας και στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο, για να τιμήσουν τους αγωνιστές της εξέγερσης και το νόημα των αιτημάτων τους.

ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΔΗΜΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

ΣΧΟΛΙΟ:  Το ψήφισμα δεν εγκρίθηκε ομόφωνα. 
Καταψήφισαν οι παρατάξεις Κουράση και Ανδρεοπουλου.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναγράφει την ιστορία


Με αφορμή την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε την περσινή ανακοίνωση του κόμματος αλλά μετά μετάνιωσε και εξέδωσε νέα ανακοίνωση από την οποία έλειπαν οι εξής φράσεις:
«Η εξέγερση του 1973 ενάντια στην αμερικανοκίνητη Χούντα είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αγωνιστικής συλλογικής δράσης».
«41 χρόνια μετά, το Πολυτεχνείο είναι εδώ για να μας υπενθυμίζει το νόημά του και να εμπνέει τους αγώνες του σήμερα: Για την οριστική απελευθέρωση της χώρας από τη θηλιά των μνημονίων»
Δεν καταλαβαίνω γιατί αφαιρέθηκε από την ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ η φράση για την «αμερικανοκίνητη χούντα»· εντάξει, για την φράση με την απελευθέρωση από τα μνημόνια κάτι έχω πάρει χαμπάρι.
Είναι γνωστό σε όλους πως η χούντα δεν θα υπήρχε χωρίς την στήριξη των Αμερικανών, όπως δεν θα υπήρχε και καμία άλλη κυβέρνηση στη χώρα μας -από το 1947 που οι Βρετανοί παρέδωσαν την Ελλάδα στους Αμερικανούς-, αν δεν είχε την στήριξη των Αμερικανών.
Επίσης, είναι γνωστό πως ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, στην διάρκεια της επίσημης επίσκεψής του στην Αθήνα το 1999, ζήτησε συγγνώμη από τους Έλληνες για την στήριξη των αμερικανικών κυβερνήσεων στη χούντα του Παπαδόπουλου.
Αντιγράφω από την Καθημερινή της 7/10/07, ένα απόσπασμα άρθρου του Αθανασίου Έλλις:
«Κατά την επίσημη επίσκεψή του στην Αθήνα, το Νοέμβριο του ’99, ο Κλίντον φωτογραφήθηκε με την κόρη του Τσέλσι στον Παρθενώνα και δήλωσε ότι «είμαστε όλοι Ελληνες», ενώ ζήτησε συγγνώμη για τη στήριξη της χούντας από την κυβέρνηση Νίξον έπειτα από προτροπή του Ελληνοαμερικανού συνεργάτη του Πολ Γλάστρη, ο οποίος έγραψε το κείμενο της ομιλίας.»
Ο ΣΥΡΙΖΑ αμφισβητεί τον Μπιλ Κλίντον;
Ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπιλ Κλίντον, παραδέχεται στην ομιλία του τον Νοέμβριο του 1999 στην Αθήνα πως «Όταν η χούντα ανέλαβε τον έλεγχο, οι ΗΠΑ επέτρεψαν στα ψυχροπολεμικά τους συμφέροντα να υπερισχύσουν του συμφέροντος – ή μάλλον της υποχρέωσής τους – να υποστηρίξουν τη δημοκρατία», και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πιστεύει πως η χούντα ήταν αμερικανοκίνητη, αν και το πίστευε μέχρι την περσινή του ανακοίνωση για το Πολυτεχνείο;
Ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος πληρωνόταν από τη CIA από το 1952 αλλά η χούντα δεν ήταν αμερικανοκίνητη;
Πέρσι, η χούντα ήταν αμερικανοκίνητη για τον ΣΥΡΙΖΑ και φέτος δεν είναι; Προέκυψαν νέα ιστορικά στοιχεία και δεν τα ξέρουμε εμείς αλλά τα ξέρει μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ;
Μα γιατί πηγαίνει επί τέσσερις δεκαετίες η πορεία του Πολυτεχνείου στην πρεσβεία των ΗΠΑ αν η χούντα δεν ήταν αμερικανοκίνητη;
Γιατί περπατούσαν τόσα χρόνια τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι την αμερικάνικη πρεσβεία, φωνάζοντας συνθήματα κατά των ΗΠΑ, αν η χούντα δεν ήταν αμερικανοκίνητη;
Μάλλον η απάντηση είναι απλή:
Τόσα χρόνια, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν περίμενε πως σε μερικούς μήνες θα είναι κυβέρνηση, και θα έχει δική του την κουτάλα.
«Φονιάδες των λαών Αμερικάνοι», σας είχαμε παρεξηγήσει τόσα χρόνια.
Κατά τ” άλλα, «πρώτη φορά Αριστερά».
Το ωραίο είναι πως η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου αναφέρει:
«Απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να σπιλώσουν τη μνήμη των αγωνιστών του Πολυτεχνείου, απέναντι στις προσπάθειες η λήθη να νικήσει τη μνήμη, απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία, ο λαός μας απαντά με την ενότητα, τη συλλογική δράση και την αντίσταση.»
Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ καλεί τον λαό να σταθεί απέναντι «σε αυτούς που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία», καλεί το λαό να σταθεί απέναντι και στον ΣΥΡΙΖΑ που προσπαθεί να ξαναγράψει την ιστορία, αφαιρώντας από την ανακοίνωσή του για το Πολυτεχνείο την φράση για την «αμερικανοκίνητη χούντα».

Well done guys!
You are the hope of the world!

Οι Μαρξιστικές αντιφάσεις στο Σοβιέτ Χαλανδρίου.



Ελευθερία Λόγου και Διαδίκτυο *

ΤΑΚΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ


Το θέμα της σχέσης της ελευθερίας του λόγου με το διαδίκτυο επανήλθε στην επικαιρότητα με δύο πολύ πρόσφατα γεγονότα.

Το πρώτο ήταν οι μικρό-εκδηλώσεις ανά τον κόσμο, εκτός από κάποιες σημαντικότερες διαδηλώσεις στις Αγγλοσαξονικές χώρες, των γνωστών ως «Ανωνύμων» με τη μάσκα του Guy Fawkes. Το νέο στοιχείο βέβαια σε αυτούς δεν είναι τα σαφώς ρεφορμιστικά αιτήματά τους (παρά την επαναστατική ρητορική και συνθήματα) που δεν έχουν καμιά σχέση με επαναστατικό πρόταγμα και στρατηγική, αλλά είναι απλώς αιτήματα για βελτιώσεις του συστήματος, δηλαδή για λιγότερη διαφθορά στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, περισσότερη διαφάνεια κλπ ―θέσεις που βρίσκει κάποιος και στις εκθέσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ! Το νέο στοιχείο επομένως με τους Ανωνύμους είναι το μέσο που χρησιμοποιούν για να περάσουν το μήνυμά τους, δηλαδή το διαδίκτυο. Παρόλα αυτά, στο Λονδίνο, όπου έγινε προ ημερών ίσως η μεγαλύτερη διαδήλωσή τους παγκοσμίως, τα μέλη τους καυχιόντουσαν ότι «το διαδίκτυο έχει την δύναμη να ρίχνει καθεστώτα....Ανήκει στον καθένα....όλοι μας έχουμε φωνή τώρα, και τα 7 δισεκατομμύρια.... Είμαστε όλοι ίσοι».[1] Στην πραγματικότητα, υπάρχουν ακόμη και «αναρχικοί» οι οποίοι δηλώνουν ότι «Το Διαδίκτυο είναι μια μορφή εικονικής άμεσης δημοκρατίας που δίνει τη δυνατότητα στις κυριαρχούμενες ομάδες να αντιδράσουν απέναντι στις κυρίαρχες.»[2] Και αυτό, όταν έγκυρες μελέτες αναρχικών έχουν ξεκάθαρα δείξει στο παρελθόν τον πολύ επικίνδυνο ρόλο του διαδικτύου σχετικά με την πραγματική δημοκρατία. [3]

Το δεύτερο ήταν οι μεγάλες διαστάσεις που έχει πάρει τελευταία το θέμα της ανώνυμης λασπολογίας σε χώρες που θέλουν ακόμη να τηρούν τουλάχιστον τα προσχήματα μιας αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας». Στην Βρετανία, ιδιαίτερα, έχει κορυφωθεί η αγανάκτηση του κοινού για τους ανώνυμους λασπολόγους στο διαδίκτυο που συκοφαντούν, βρίζουν και χρησιμοποιούν προσωπικά δεδομένα και παραποιημένες φωτογραφίες ―είτε στρέφονται γενικά εναντίον άλλων χρηστών, είτε ειδικά ενάντια σε ανθρώπους που κρύβονται πίσω απο κουκούλες για να εκφράσουν τις απόψεις τους.[4] Το αποτέλεσμα της γενικής κατακραυγής ήταν να αναγκαστούν οι ελίτ (που κάθε άλλο παρά εχθρικές είναι στο διαδίκτυο όταν τους εξυπηρετεί!) να πάρουν μέτρα για την προστασία των θυμάτων της λασπολογίας, φθάνοντας στον τετραπλασιασμό των σχετικών ποινών. Οπως τονίστηκε τότε απο τους εισηγητές της σχετικής νομοθεσίας, «κανένας δεν θα επέτρεπε παρόμοιες δηλητηριώδεις επιθέσεις σε μια διαπροσωπική σχέση, επομένως δεν πρέπει να υπάρχει θέση γι’ αυτές ούτε στα κοινωνικά μίντια».[5] Πράγμα που ανάγκασε ακόμη και τον σαφώς φιλικά διακείμενο στα κοινωνικά μίντια δημοσιογράφο του BBC να σχολιάσει ότι «για οποιονδήποτε πίστευε ότι το διαδίκτυο και τα κοινωνικά μίντια θα οδηγούσαν σε μια νέα εποχή ελεύθερης έκφρασης και ανοικτού διαλόγου αυτή είναι μια θλιβερή στιγμή».[6]

Και όσον αφορά στους ισχυρισμούς των «Ανώνυμων» κ.λπ., για τη δύναμη του ίντερνετ, εύκολα μπορεί να δειχθεί ότι ελάχιστη σχέση έχουν με την πραγματικότητα. Δεν γνωρίζω κανένα καθεστώς υποστηριζόμενο από την Υπερεθνική Ελίτ που διαχειρίζεται τη ΝΔΤ, το οποίο να έπεσε χάρη στο διαδίκτυο, ακόμη και όταν κατεβήκαν στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδων «αγανακτισμένοι» και «καταληψίες» που είχαν κινητοποιηθεί κυρίως απο το διαδίκτυο (βλ. Ισπανία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Βρετανία κ.λπ.). Στην πραγματικότητα, τα μόνα καθεστώτα, όπου το διαδίκτυο έπαιξε πράγματι σημαντικό ρόλο για τη πτώση τους, ήταν όσα είχε προδιαγράψει η ίδια η Υπερεθνική Ελίτ (Υ/Ε) να ανατρέψει μέσα από βελούδινες «επαναστάσεις» (Αραβική «Άνοιξη»,[7] Ανατολική Ευρώπη[8] κ.ο.κ.)!

Ακόμη, οι ισχυρισμοί για τη σχέση του ίντερνετ με την πραγματική δημοκρατία και την ισότητα είναι εντελώς άσχετοι με τη πραγματικότητα, αν όχι αποπροσανατολιστικοί. Στην πραγματικότητα, η πραγματική δημοκρατία με την κλασική έννοια της άμεσης δημοκρατίας δεν έχει καμία σχέση με ατομικές ελευθερίες ή με το διαδίκτυο που αναφέρονται στην φιλελεύθερη ή την αντιπροσωπευτική «δημοκρατία». Άλλωστε, είναι αυτό ακριβώς το είδος «δημοκρατίας» και η σχετική ιδεολογία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που συνιστούν την βάση της ιδεολογίας της παγκοσμιοποίησης και είναι πασίγνωστο ότι ήταν ακριβώς για την δήθεν προστασία αυτών των δικαιωμάτων που η Υπερεθνική Ελίτ έκανε σειρά πολέμων (Γιουγκοσλαβία, Ιράκ, Λιβύη) και ενθάρρυνε άλλες τόσες πραγματικές σφαγές, από την Συρία μέχρι την Ουκρανία. Η πραγματική δημοκρατία προϋποθέτει «πρόσωπο με πρόσωπο» συνελεύσεις, όπου είναι μόνο μέσα απο πραγματικές συζητήσεις μεταξύ ενεργών πολιτών (και οπωσδήποτε όχι απλώς μεταξύ των «ειδικών» στα πάνελ κλπ), που η συλλογική πολιτική βούληση μπορεί πραγματικά να εκφραστεί.[9] Με αυτήν την έννοια, η διαδικτυακή δημοκρατία, όπως προσπάθησα να δείξω αλλού,[10] είναι μια σαφής διαστρέβλωση της άμεσης δημοκρατίας:

«Σε αυτήν την χρονική περίοδο εικονικής πραγματικότητας που ζούμε, ήταν αναπόφευκτο ότι η κυρίαρχη σοσιαλφιλελεύθερη ιδεολογία θα εξευτέλιζε ακόμη και την θεμελιώδη έννοια της δημοκρατίας. Έτσι, έκτος από τα άλλα είδη απατηλής «δημοκρατίας» (αντιπροσωπευτική δημοκρατία, ριζοσπαστική δημοκρατία» κ.λπ.) τώρα έχουμε ανακαλύψει την εικονική «δημοκρατία» του διαδικτύου, που εξυμνείται από πασίγνωστους φιλελεύθερους συγγραφείς και μπλογκερς, σε αγαστή σύμπνοια με την ρεφορμιστική «Αριστερά». Όλοι αυτοί εκθειάζουν μπλογκς και το διαδίκτυο γενικά, ως την “μεγαλύτερη δημοκρατική κατάκτηση στην Ιστορία”, η οποία οδηγεί σε έναν πραγματικό εκδημοκρατισμό των ΜΜΕ “από τα κάτω”, δεδομένου ότι κάθε άτομο μπορεί τώρα να γίνει εκδότης/εκδότρια. Αξίζει να σημειωθεί ότι αυτή η μυθολογία είναι πλήρως συμβατή με την σημερινή σοσιαλφιλελεύθερη ιδεολογία των “δικαιωμάτων” η οποία, βεβαίως, δεν έχει καμία σχέση με τον κοινωνικό αυτό-προσδιορισμό, την ατομική και συλλογική αυτονομία, και την πραγματική δημοκρατία.»

Δεν ήταν, επομένως, εκπληκτικό ότι, το περιοδικό Time, ένα πασίγνωστο φερέφωνο του Αμερικανικού κατεστημένου, κήρυξε πριν μερικά χρόνια τον ανώνυμο χρήστη του διαδικτύου ως το “πρόσωπο του έτους”, ενώ, το 2007, η Υπερεθνική Ελίτ, η οποία είχε συγκεντρωθεί για την ετήσια άτυπη συνεδρίαση στο Davos, εγκωμίασε ενθουσιωδώς την διαδικτυακή “δημοκρατία”! [11]

Επιπρόσθετα, δεν μπορεί βέβαια να εκτιμηθεί η πραγματική σημασία του διαδικτύου χωρίς να ληφθούν υπόψη τα εγγενή προβλήματα του. Κατ’αρχάς, είναι γνωστό ότι, ακόμη και σήμερα, μόνο μία μειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού (λιγότερο από 40%) θεωρούνται χρήστες του διαδικτύου, και οι περισσότεροι από αυτούς (77%) είναι συγκεντρωμένοι στον “ανεπτυγμένο κόσμο”, όπου ζει η μειοψηφία του παγκόσμιου πληθυσμού, ενώ ακόμη λιγότεροι από αυτούς (κάτω από 10%) έχουν πάγια σύνδεση ευρείας ζώνης (broadband).[12] Ακόμη πιο σημαντικό, αυτό δεν είναι ένα προσωρινό πρόβλημα που απλά θα λυθεί με τη πάροδο του χρόνου, παρά την πρόσφατη σημαντική αύξηση του αριθμού των χρηστών. Είναι ένα “συστημικό” πρόβλημα που σχετίζεται άμεσα με την φτώχεια και την οικονομική και κοινωνική ανισότητα, φαινόμενα τα οποία είναι ενδογενή στο σύστημα της οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής “δημοκρατίας”. Έτσι, οικονομική ανισότητα και φτώχεια συνεπάγονται ότι δισεκατομμύρια ανθρώπων στον πλανήτη δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα για τη δαπάνη της απαιτούμενης υποδομής, καθώς και των εξόδων σύνδεσης με το διαδίκτυο. Ακόμη, υπάρχει η εξίσου σημαντική κοινωνική ανισότητα, δηλαδή, οι διάφοροι κοινωνικοί παράγοντες που αποτρέπουν μεγάλα τμήματα του πληθυσμού από το διαδίκτυο (πολιτισμικοί παράγοντες, παιδεία, κ.λπ.). Η συνέπεια είναι ότι ένας ακόμη κοινωνικός αποκλεισμός έχει προστεθεί στους ήδη υπάρχοντες : “ο ψηφιακός αποκλεισμός”!

Ένας συχνά επαναλαμβανόμενος μύθος για τον δήθεν εκδημοκρατισμό των ΜΜΕ στον οποίο οδηγεί το διαδίκτυο, είναι ότι τα blogs έχουν καταργήσει την διάκριση μεταξύ παραγωγών και καταναλωτών της πληροφόρησης, έτσι ώστε, σήμερα, να μπορούμε όλοι να είμαστε παραγωγοί. Εντούτοις, αυτό είναι ένα άλλο θεωρητικό δικαίωμα και όχι μια πραγματικότητα στο σημερινό σύστημα. Σήμερα, υπάρχουν δεκάδες εκατομμύρια μπλογκς σε όλον τον κόσμο, αλλά, στην πραγματικότητα, τα περισσότερα από αυτά είτε είναι ανενεργά ή δεν ανανεώνονται τακτικά. Παρομοίως, υπάρχουν εκατομμύρια ιστοσελίδες, αλλά στην πραγματικότητα, λίγες συγκεντρώνουν ένα σημαντικό αριθμό επισκεπτών – όπως επίσης συμβαίνει με τα blogs. O λόγος, βεβαίως, δεν είναι ότι αυτές είναι οι μόνες πραγματικά ενδιαφέρουσες διαδικτυακές σελίδες, όπως ισχυρίζεται η παραπλανητική σοσιαλφιλελεύθερη ανταγωνιστική ιδεολογία, αλλά ότι ο σχεδιασμός και κυρίως η συνεχής ανανέωση μιας διαδικτυακής σελίδας – που είναι απαραίτητο στοιχείο για τη προσέλκυση πολλών επισκεπτών – απαιτούν όχι απλώς κάποια σημαντική δαπάνη, αλλά, πάνω απ’ όλα, σημαντικό διαθέσιμο χρόνο, ο οποίος, βεβαίως, στην σημερινή κοινωνία, επίσης μεταφράζεται σε χρήμα. Μια εκλεπτυσμένη και συνεχώς ανανεώσιμη ιστοσελίδα χρειάζεται είτε ομάδες διαχειριστών πλήρους απασχόλησης που τις διαχειρίζονται, ή bloggers που μπορούν να διαθέσουν τον απαιτούμενο χρόνο (και/ή τα απαραίτητα μετρητά) για να το κάνουν. Με άλλα λόγια, οι παραγωγοί πληροφόρησης είναι στην πραγματικότητα μια πολύ μικρή μειοψηφία, οι οποίοι, γενικώς, όπως ο επισήμανε ο Glenn Reynolds, συγγραφέας του An Army of Davids, που διερεύνησε την αριθμητική έκρηξη των διαδικτυακών ειδημόνων, «τείνουν κατά μέσον όρο να είναι σχετικά εύποροι, με καλή εκπαίδευση και, το σπουδαιότερο, εργαζόμενοι». Έτσι, όπως αποκάλυψε η ίδια μελέτη, περισσότεροι από τους μισούς χρήστες του διαδικτύου στην ηπειρωτική Ευρώπη είναι παθητικοί και δεν κάνουν ενεργητικές παρεμβάσεις στο δίκτυο, ενώ ένα επιπρόσθετο 23% ανταποκρίνονται μόνο όταν παρακινούνται γι’ αυτό.[13]

Άλλος ένας μύθος είναι η ελευθερία πρόσβασης στην γνώση που δήθεν εξασφαλίζει η ελεύθερη πρόσβαση στο διαδίκτυο, ενώ άλλοι βλέπουν το διαδίκτυο ως ένα αντί-συστημικό μέσο που θα μπορούσε να ασκήσει πίεση στην εξουσία. Εντούτοις, και οι δύο αυτές λειτουργίες είναι, επίσης, απατηλές. Η πρώτη υπονομεύεται καθοριστικά από την ανωνυμία του μέσου. Η πληροφορία που παρέχεται ανώνυμα είναι συχνά αναξιόπιστη ή ακόμη και ύποπτη, όπως έχει συχνά δειχθεί στην περίπτωση της δωρεάν ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας Wikipedia, η οποία, παρά το γεγονός ότι παρέχει εύκολη πρόσβαση σε (γενικά) χρήσιμη πληροφόρηση, εντούτοις, παρεμβάσεις από κρατικές και μυστικές υπηρεσίες έχουν γίνει επανειλημμένα σε λήμματα πολιτικού και κοινωνικο-οικονομικού περιεχομένου, με φανερό στόχο την διαστρέβλωση των γεγονότων.[14]

Επίσης, όσον αφορά την λειτουργία του διαδικτύου ως αντί-συστημικού μέσου, (με την έννοια ότι επιτρέπει κριτική στους εξουσιαστές – κάτι που υποθετικά δικαιολογεί την ανωνυμία) στην πραγματικότητα, όπως έχει επανειλημμένα δειχθεί, η ανωνυμία συχνά χρησιμοποιείται από διαφόρους λασπολόγους και συκοφάντες (και συχνά και από μέλη κρατικών ή μυστικών υπηρεσιών) για τη δυσφήμηση “επωνύμων” αναλυτών, (δηλαδή, συγγραφέων που χρησιμοποιούν τα πραγματικά τους ονόματα), ακόμη και όταν ανήκουν στην αντί-συστημική Αριστερά !

Όμως, εάν η διαδικτυακή ανωνυμία είναι πράγματι αναγκαία στη κριτική της εξουσίας ―και με αυτή την έννοια αποτελεί μορφή άσκησης ελευθερίας― τότε, όπως κάθε πραγματική ελευθερία, ή θα είναι αυτοπειθαρχούμενη ή δεν είναι ελευθερία. Ο μεγαλύτερος κίνδυνος άλλωστε που αντιμετώπιζε, ιστορικά, η άμεση δημοκρατία ήταν ακριβώς η έλλειψη αυτοπειθαρχίας, που προϋποθέτει υψηλό επίπεδο συνειδητοποίησης των πολιτών. Η μη δημοσίευση, για παράδειγμα, συκοφαντικών ή υβριστικών σχολίων, καθώς και ατεκμηρίωτων καταγγελιών και χαρακτηρισμών, θα έπρεπε να είναι αυτονόητη προϋπόθεση για την χρήση της ανωνυμίας. Ακόμη μάλιστα περισσότερο εάν παρόμοια λασπολογικά σχόλια και χαρακτηρισμοί στρέφονται όχι κατά οργάνων της εξουσίας, αλλά κατά ανθρώπων που έχουν δείξει απόλυτη συνέπεια στον αγώνα κατά της εξουσίας, οπότε βέβαια η ανωνυμία δεν χρησιμοποιείται πια σαν μέσο προστασίας κατά της εξουσίας, αλλά σαν μέσο προστασίας της ίδιας της εξουσίας και των οργάνων της κατά των εχθρών της! Στην περίπτωση όμως αυτή, μιλούμε για πολιτική λασπολογία που δεν έχει καμιά σχέση με την ελευθερία του λόγου, αλλά, αντίθετα, με την ελευθερία που χρειάζονται οι επαγγελματίες του είδους για να κάνουν άνετα τη δουλειά τους. Είναι άλλωστε γνωστό ότι οι διάφοροι Μπαρόζοι που μας κυβερνούν με το αζημίωτο (ο τελευταίος μάλιστα μόλις συνταξιοδοτήθηκε με 125.000 Ευρώ σύνταξη για τις υπηρεσίες του στις ελίτ!) διέθεσαν 3 εκ. Ευρώ από τα χρήματα των Ευρωπαίων φορολογούμενων, για να πληρωθεί ένας στρατός από ανώνυμα «τρολλς» με αποστολή να επεμβαίνουν σε διαδικτυακά φόρα και να υπονομεύουν κάθε «επικίνδυνη» συζήτηση που θα έθετε θέμα εξόδου από την ΕΕ στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για την Ευρωβουλή ―χωρίς βέβαια να καταφέρουν να σταματήσουν το λαϊκό τσουνάμι για εθνική κυριαρχία, ενάντια στην ΕΕ![15]

Τα παραπάνω δεν σημαίνουν, βέβαια, ότι το διαδίκτυο δεν έχει και σημαντικές θετικές διαστάσεις. Πράγματι, εκεί μπορούν να δημοσιευθούν και αντισυστημικές απόψεις που θα αποκλειόντουσαν από τα κλασικά μίντια. Αλλά, εκεί ελλοχεύει άλλη μια παγίδα, εφόσον το ίδιο το διαδίκτυο το ελέγχουν τελικά οι ελίτ της Υ/Ε, μέσω των πολυεθνικών (Google, Facebook κ.λπ.), οι οποίες έχουν τον τελικό λόγο για το τι και πώς περνά στο διαδίκτυο. Και είναι γνωστά τα παραδείγματα αποκλεισμού χρηστών, ακόμη και ιστοσελίδων (π.χ. .η ιστοσελίδα στο Facebook ενός σύγχρονου Αριστοφάνη, του Χάρρυ Κλυνν) όταν αρχίζει να γίνεται επικίνδυνη για τις ελίτ η απήχησή τους!

Ακόμη, το διαδίκτυο παίζει σημαντικό ρόλο σε κινητοποιήσεις, όπου η ανωνυμία, σαν μέσο προστασίας από την εξουσία, είναι αναγκαία. Οι σημαντικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις φοιτητών και μαθητών θα ήταν για παράδειγμα αδύνατες αν εξαρτιόντουσαν από τους Νόμους της κάθε Χούντας (κοινοβουλευτικής ή μη) και τους φανατικούς εκτελεστές τους σε Φορτσάκηδες και σύγχρονους Κόλλιες ...

Στη χώρα μας, παρόλο που όπως θα δείξω εν συντομία τα θύματα παρόμοιας λασπολογίας είναι ίσως τα πιο απροστάτευτα στην Ευρώπη, διάφοροι «ειδικοί» χαζολογούν για απλά «τρολαρίσματα», μη καταλαβαίνοντας τη σημασία της ιντερνετικής ζούγκλας κάτω από τα πόδια τους, ή προσποιούμενοι ότι δεν τη βλέπουν δήθεν για χάρη της ανύπαρκτης (ιδιαίτερα στο Ελληνικό προτεκτοράτο) ...ελευθερίας του Λόγου! Αυτήν άλλωστε επικαλούνται οι ίδιοι οι λασπολόγοι για να καλύπτουν την άθλια δραστηριότητα τους, κατά κανόνα μάλιστα στην Ελλάδα με την ένοχη (αν όχι και συνένοχη) σιωπή της «Αριστεράς», ιδιαίτερα μάλιστα αν τυχαίνει οι λασπολογούμενοι να την επικρίνουν —πάντα βέβαια για χάρη δήθεν της προστασίας της Ελευθερίας του Λόγου[16]...

Παράλληλα, αυτοί που διαφεντεύουν το προτεκτοράτο μας έχουν εξασφαλίσει την πλήρη ατιμωρησία των επιδιδόμενων σε πολιτική λασπολογία οργάνων τους. Ενδεικτικά: η εξύβριση, ακόμη και μέσω διαδικτύου, έχει ουσιαστικά αποποινικοποιηθεί, εφόσον με πρόσφατη νομοθετική αλλαγή παραγράφεται μέσα σε ένα χρόνο. Δηλαδή, πολύ πριν ―με τους ρυθμούς της Ελληνικής δικαιοσύνης― φθάσει η υπόθεση στο ακροατήριο! Ακόμη, εάν ο λασπολογούμενος καταφύγει στην υπηρεσία δίωξης ηλεκτρονικού εγκλήματος για τον εντοπισμό του κουκουλοφόρου, ώστε να ασκηθεί δίωξη, μπορεί να περάσουν και δύο χρόνια και να μην τον έχουν εντοπίσει, με αποτέλεσμα να πάει η υπόθεση στο αρχείο (όπως γνωρίζω από προσωπική εμπειρία με κουκουλοφόρο που με λασπολογεί για τρία χρόνια). Και το κερασάκι: αν ο λασπολογούμενος ζητήσει να ληφθούν ασφαλιστικά μέτρα για να σταματήσει άμεσα η λασπολογία, το δικαστήριο πιθανότατα θα αποφανθεί ότι δεν υπάρχει τίποτα επείγον που να τα δικαιολογεί και θα του συστήσει να κάνει τακτική αγωγή ή μήνυση. Δηλαδή, να περιμένει άλλα 1-2 χρόνια για να εκδικασθούν, ενώ στο μεταξύ θα συνεχίζεται ανενόχλητη η λασπολογία! Γεγονός, φυσικά, που στην περίπτωση που η λασπολογία είναι πολιτικού χαρακτήρα, όπως συνήθως στην Ελλάδα, αναιρεί και τα όποια σημαντικά πλεονεκτήματα της διαδικτυακής ελευθερίας του λόγου...

Συμπερασματικά, το ίδιο το διαδίκτυο (όπως και κάθε τεχνολογία γενικότερα), δεν είναι από τη φύση του ούτε ‘ουδέτερο’ (σε σχέση με τη λογική και τη δυναμική της οικονομίας της αγοράς και της αντιπροσωπευτικής «δημοκρατίας» στο πλαίσιο των οποίων δημιουργήθηκε), ούτε ‘αυτόνομο’ (αφού εκφράζει συγκεκριμένες εξουσιαστικές σχέσεις και το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα), και επομένως ούτε δημοκρατικό. Δεν είναι δηλαδή απλά ένα «μέσο» που το χρησιμοποιεί ο καθένας όπως θέλει, δεδομένου ότι υπάρχουν εγγενείς περιορισμοί σε αυτό που εκφράζουν συγκεκριμένες συστημικές αξίες. Η διαδικασία που καθορίζει κάθε φορά την χρησιμοποιούμενη τεχνολογία καθορίζεται αποφασιστικά από τις εξουσιαστικές δομές που συνεπάγεται το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο και το αντίστοιχο κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα. Το ίδιο αποτελεί μύθο η ελεύθερη ροή πληροφοριών που δήθεν εξασφαλίζει. Αυτά άλλωστε είναι θέματα που έχουν συζητηθεί από καιρό στη σχετική φιλολογία[17] και μόνο ημιμαθείς χρήστες του διαδικτύου, (όπως οι ίδιοι οι λασπολόγοι!), υποστηρίζουν το αντίθετο.

Επομένως έχει καθοριστική σημασία ο καθορισμός κάποιων κανόνων γενικής αποδοχής όσον αφορά τη λειτουργία του διαδικτύου, (όσο βέβαια αυτό είναι δυνατό στο υπάρχον θεσμικό πλαίσιο), ώστε να περιορίζονται τα παραπάνω φαινόμενα που μπορεί να έχουν σημαντικές αρνητικές κοινωνικές συνέπειες. Στη περίπτωση που αυτό είναι αδύνατο, τότε είναι αναγκαία η θέσπιση κοινωνικών ελέγχων για την αυτοπροστασία της κοινωνίας από τη λειτουργία του, όπως ιστορικά έγινε αναγκαία η θέσπιση κοινωνικών ελέγχων για την αυτοπροστασία της κοινωνίας από την αγορά. Και αυτό, γιατί το διαδίκτυο, όπως και η πλήρως ανταγωνιστική αγορά (δεν μιλώ βέβαια για τα μονοπώλια κλπ) δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ισότητα μεταξύ όλων των μετεχόντων. Όλοι όμως ξέρουμε ότι ακόμη και στην πλήρως ανταγωνιστική αγορά κάποιοι είναι «περισσότερο ίσοι» από άλλους, εξαιτίας της άνισης κατανομής εισοδήματος και πλούτου. Όμως και στο διαδίκτυο, τόσο το χρήμα όσο και ο διαθέσιμος χρόνος επίσης δεν κατανέμονται ίσα μεταξύ των χρηστών. Όπως λοιπόν η αγορά, χωρίς κάποιους αποτελεσματικούς κοινωνικούς έλεγχους, καταντά η σημερινή ζούγκλα που καθιέρωσε η «απελευθέρωση» των αγορών στη ΝΔΤ της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αντίστοιχα, σήμερα, κάποιες ελίτ και οι “άνθρωποι” τους εκμεταλλεύονται την αφέλεια κάποιων χρηστών για να μετατρέψουν το δίκτυο σε ηλεκτρονική ζούγκλα. Δεν διστάζουν μάλιστα να διεκδικούν θρασύδειλα και δικαίωμα στην ανώνυμη ύβρη ―πράγμα βέβαια που δεν θα τολμούσαν σε μια κανονική ανθρώπινη σχέση, πρόσωπο-με-πρόσωπο, οπότε θ αντιμετώπιζαν και τις άμεσες συνέπειες.Αυτό λοιπόν που διακυβεύεται σήμερα με τον πόλεμο που έχουν εξαπολύσει οι “νεοφιλελεύθεροι του διαδικτύου” (ακριβώς όπως συμβαίνει και με τον πόλεμο των νεοφιλελεύθερων της αγοράς) είναι οι κοινωνικοί έλεγχοι για την αυτο-προστασία της κοινωνίας από την διαδικτυακή ζούγκλα. Ο σκοπός βέβαια της απουσίας κοινωνικού ελέγχου και στις δύο περιπτώσεις είναι ο ίδιος: να ενισχυθεί η δύναμη των ελίτ στον έλεγχο της δήθεν “ελευθερίας” μας, είτε σαν καταναλωτών, είτε σαν διαδικτυακών χρηστών....

ΚΑΛΗΜΕΡΑ