Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Δευτέρα 12 Ιανουαρίου 2015

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΚΗΡΥΞΗ ΠΑΝΑΤΤΙΚΗΣ ΣΤΑΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΤΗΣ Ε.Ε. ΤΗΣ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΣ ΤΟΥ 2010 ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΕΡΓΙΑΚΕΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΚΛΑΔΟΥ.

Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 2015
Αριθμ. Πρωτ.: 29

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Η Εκτελεστική Επιτροπή της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. αποφάσισε την προκήρυξη Στάσης Εργασίας, από τις 9.00 το πρωί έως τη 1.00 το μεσημέρι, για όλους τους εργαζόμενους των Ο.Τ.Α. στην Περιφέρεια Αττικής και Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας έξω από το κτίριο 8 στα δικαστήρια της πρώην Σχολής Ευελπίδων, στις 10.00 το πρωί, την ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2015 ημέρα διεξαγωγής της δίκης σε βάρος όλων των μελών της Εκτελεστικής Επιτροπής της Ομοσπονδίας του 2010.

Στο πλαίσιο της τρομοκράτησης και της ποινικοποίησης των αγώνων των εργαζομένων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης κατά των μνημονιακών πολιτικών, η κυβέρνηση για ακόμη μία φορά «σέρνει» την Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. στα Δικαστήρια και μάλιστα παραμονές των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου του 2015.

Τα μέλη της Εκτελεστικής Επιτροπής της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. του 2010, εκ των οποίων αρκετά συμμετέχουν και στη σημερινή, καλούνται να δικαστούν από το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών (κτίριο 8 - αίθουσα 1), γιατί «παράνομα εισήλθαν... και διατάραξαν την ομαλή διεξαγωγή της υπηρεσίας» στον Χ.Υ.Τ.Α. Φυλής, στις 6 και 7 Μαρτίου 2010.
Πρόκειται για μια από τις πρώτες κινητοποιήσεις του κλάδου το άρτιο του 2010, την περίοδο εφαρμογής του πρώτου μνημονίου και της περικοπής των αποδοχών. Η σημερινή συγκυβέρνηση έκρινε πώς οι εκπρόσωποι των εργαζομένων στην Τοπική Αυτοδιοίκηση πρέπει να βρεθούν στο εδώλιο του κατηγορουμένου πέντε χρόνια μετά, προφανώς, προς «γνώση και συμμόρφωση».

Οι εργαζόμενοι στην Τοπική Αυτοδιοίκηση επανειλημμένα έχουν διαμηνύσει ότι δεν τρομοκρατούνται και δεν εκβιάζονται. Όπως και στο παρελθόν συνεχίζουν απτόητοι τον αγώνα τους προειδοποιώντας πως η «φάμπρικα» των ποινικών διώξεων που συνεχίζεται δεν θα κάμψει ούτε το φρόνημά τους ούτε την αγωνιστικότητά τους.

ΑΠΟ ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ ΤΗΣ Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α.


ΕΥΡΩΡΑΓΙΑΔΙΣΜΌΣ ΤΗΣ ΠΕΝΤΆΡΑΣ!

Ευρωραγιαδισμός της πεντάρας!
Ο Νίκος Μπογιόπουλος στον eniko
    Η τάξη των χορτάτων αποφάσισε να ξαναπιάσει τη «βαριοπούλα» για να σφηνώσει μέσα στο κεφάλι των πεινασμένων την γνωστή απάτη: Ότι τα δικά της ιδιοτελή προνόμια ισοδυναμούν με το δήθεν «εθνικό συμφέρον»...
    Δεν υπάρχει πολιτευτής της μνημονιακής συμφοράς, τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός κολαούζος, δεν υπάρχει προύχοντας, δεκανίκι ή παπαγάλος τουευρω-ραγιαδισμού, που να μην επιδίδεται στη διακίνηση του παρακάτω δόγματος:
    «Η μεγαλύτερη μεταπολεμική κατάκτηση της χώρας είναι το ευρώ»!Νατη η γνωστή μπούρδα που, όπως ακριβώς και το 2012, επιστρέφει  στο προσκήνιο. Ιδού η «μεγάλη αλήθεια» τους, που διακινείται με ένταση οργουελιανής προπαγάνδας τα τελευταία 24ωρα.   
    Ο στόχος τους είναι προφανής: Επιδιώκουν και στο τελευταίο χωριό της χώρας, και στην τελευταία ανθρωποσύναξη, και στον τελευταίο μισθωτό, «απασχολήσιμο», άνεργο, τον απομονωμένο και παραδομένο μπροστά στο σύγχρονο εικονοστάσι της μαζικής χειραγώγησης που ακούει στο όνομα «τηλεόραση», να φτάσει το παραλυτικό μήνυμα:
    «’Η θα αποδεχτείς να θυσιάζεσαι αιωνίως, ή θα μας διώξουν από το ευρώ και τότε… χανόμαστε»!
    Το λοβοτομικό τους εγχείρημα να ταυτίσει ο ελληνικός λαός την ίδια του την ύπαρξη με ένα νόμισμα (!), είναι τόσο φτηνό και τόσο ανάξιο, μια σκέτη φάρσα προηγούμενων ιστορικών περιόδων όταν εκτρέφονταν «Μεγάλες Ιδέες» - οι οποίες έφεραν τις πραγματικές συμφορές.
    Σε κάθε περίπτωση η τακτική τους συνιστά μια ακόμα απόδειξη για την «ποιότητα» των «σωτήρων»: Για τους ευρω-μαυρογιαλούρους μας το «μεγαλύτερο μεταπολεμικό επίτευγμα» δεν είναι ούτε ότι η Ελλάδα στάθηκε στα πόδια της μετά από την καταστροφή του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Ούτε ότι κατάφερε να περάσει διά πυρός και σιδήρου μέσα από «γύψους» και χούντες. Ούτε ότι ο λαός της δημιούργησε μια χώρα που το ΑΕΠ της, ο πλούτος της,  αυξήθηκε από τη μεταπολίτευση και σε σταθερές τιμές του 1974 έως και κατά 15.000%!
    Όχι! Για την τάξη που εκπροσωπεί ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος, ο Παπανδρέου, ο Θεοδωράκης, το «μεγαλύτερο επίτευγμα» της Ελλάδας είναι ότι έχουν εξαναγκάσει τον ελληνικό λαό να μετράει τη δυστυχία του έχοντας για μονάδα μέτρησης μια…μεταμφίεση του μάρκου!
    Το «μεγαλύτερο επίτευγμα» της Ελλάδας (ω, τι κήρυγμα πατριωτισμού»!) είναι ότι, πλέον, τα μονοπώλια μετρούν την φοροαποφυγή τους στην Ελλάδα, τις καταθέσεις τους στην Ελβετία και την εκμετάλλευση του εργάτη στην Ευρώπη, έχοντας για μονάδα μέτρησης μια... μεταμφίεση του μάρκου.
    Πράγματι. Από αυτή την άποψη, το ευρώ για την ολιγαρχία - και μόνο για την ολιγαρχία – είναι μεγάλη κατάκτηση. Πράγματι, οι εγγυήσεις του ΣΥΡΙΖΑ ότι η θέση της Ελλάδας στην ΕΕ «δεν αμφισβητείται», στην ίδια ολιγαρχία απευθύνονται.
    Ακούγοντας τους ευρω-εκβιαστές δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς πως τα «επιχειρήματά τους» δεν αξίζουν ούτε μια τρύπια δεκάρα. Κι αν η προπαγάνδα τους καταφέρνει να «περνάει» και να βαφτίζει το μαύρο άσπρο, είναι για ένα και μόνο λόγο: Επειδή έχει εξασφαλίσει ότι μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, με το διαρκές «πες - πες» της ακατάσχετης ευήθειάς της, «κάτι θα μείνει».
    Εντούτοις, όσο κι αν μονότονα επιμένουν ότι το «ευρώ» είναι ένα τοτέμ όπου οι Έλληνες πρέπει να προσέρχονται γονυπετείς για να το προσκυνούν και να του προσφέρουν τα παιδιά τους, όπως ο Αβραάμ τον Ισαάκ, δε μας απαντούν:
    Ποιος κερδίζει από τη σφαγή; Ποιος κέρδισε από την ΕΕ, από τα «Αγορές», από τα Μάαστριχτ; Η «βασιλεία των Ουρανών» που υπόσχονταν ποιον αφορούσε; Στη λατρεία ποιου ακριβώς «Θεού» καλούν το λαό να συνεχίσει να παίρνει μέρος ως σφαχτάρι; Τίνος «Άγιος» είναι, τελικά, το ευρώ;
    Η ευρω-προπαγάνδα για να πνιγεί μέσα στην ίδια της τη ρηχότητα είναι αρκετό να ζυγιστεί και να μετρηθεί με το ζύγι του καθημερινού ανθρώπου. Εκείνου του ανθρώπου που πάει στο σούπερ - μάρκετ και στη λαϊκή. Εκείνου του ανθρώπου που δεν έχει για φάρμακα και πετρέλαιο θέρμανσης.
    Ας το αποτυπώσουμε, λοιπόν, με τον πιο απλό, έως απλουστευτικό και απλοϊκό, τρόπο. Με τον τρόπο, δηλαδή, που υπαγορεύεται από τη δική τους «βαθύνοια», και με δεδομένο ότι τα δώδεκα χρόνια που πέρασαν από τότε είναι ελάχιστος χρόνος για να θολώσει η σκέψη.
    Ρωτάμε: Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που από το ίδιο βράδυ που μας το παρουσίασε ο Σημίτης, ό,τι ο εργάτης αγόραζε με 100 δραχμές, το επόμενο πρωί το αγόραζε με 170 δραχμές;
    Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που με το που μπήκε στη ζωή του Έλληνα, ό,τι τη μια στιγμή κόστιζε 200 δραχμές, την ακριβώς επόμενη στιγμή ο μισθωτός έπρεπε να πληρώσει 340,75 δραχμές για να το ψωνίσει;
    Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα που τίναξε την ακρίβεια ακόμα πιο ψηλά;
    Το ευρώ είναι ή δεν είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η Ελλάδα
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ ανεργίας,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ φτώχειας,
  • κατέρριψε, ήδη προ μνημονίου, κάθε προηγούμενο ρεκόρ πραγματικής μείωσης εισοδημάτων,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ σε «λουκέτα» και «φέσια» στην αγορά,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ μεταναστευτικής ροής της νεολαίας σε ομαλές συνθήκες,
  • κατέρριψε κάθε προηγούμενο ρεκόρ χρεών;
    Βέβαια, ισχύει και η άλλη αλήθεια: Το ευρώ, όντως, είναι εκείνο το νόμισμα με το οποίο η ελληνική πλουτοκρατία - πατώντας πάνω στον κοινωνικό ερειπιώνα που αποτελεί την προϋπόθεση για την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας» των μονοπωλίων - σημείωσε τη μεγαλύτερη κερδοφορία στην ιστορία της!
    Το ευρώ είναι το νόμισμα με το οποίο οι τράπεζες έφτασαν να κατέχουν ενεργητικό 3 (!) φορές πάνω από όλο το ΑΕΠ της χώρας με αποτέλεσμα οι δικές τους «φούσκες» να μετατρέπονται σε χρέη για το λαό και σε πλειστηριασμούς για τα σπίτια του λαού. Να, επομένως, από πού η απορρέει η λατρεία τους για το ευρώ, την ΕΕ, την Ευρωζώνη ΟΝΕ...
    Αυτό είναι το ευρώ «τους». Μέσο νομισματικής καταγραφής του θησαυρισμού των λίγων και της αποστέρησης των πολλών. Αυτό ήταν, είναι και θα είναι και κάθε νόμισμα – από το δολάριο και τη δραχμή μέχρι τα αρχαίες μνες αι τα τάλαντα - στο σύστημα της εκμετάλλευσης και της ταξικής ανισότητας.
    Να λοιπόν γιατί το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα θα μετρούν τη χλιδή τους οι κεφαλαιοκράτες - και σε ποιο νόμισμα θα μετρούν την ανέχειά τους οι προλετάριοι, οι άνεργοι, εξαθλιωμένοι.
    Το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα οι μεν δουλοκτήτες θα μετράνε τα περισσεύματά τους, οι δε είλωτες το υστέρημά τους.
    Το ερώτημα δεν είναι σε ποιο νόμισμα θα μετρούν οι πολυεθνικές την υπεραξία που σφετερίζονται και σε ποιο νόμισμα οι εργάτες και οι άνεργοι την υποτίμηση της ζωής τους και τον εξανδραποδισμό της ύπαρξής τους.
    Το δίλημμα είναι αν ο λαός θα διατηρήσει ζωντανές τις δυνάμεις που απαιτούνται ώστε να τους «σαρώσει» θέτοντας στην υπηρεσία του την οικονομία (συνεπώς και το νόμισμα). Αν δηλαδή θα γίνει εκείνος πολιτικά κυρίαρχος αποτινάσσοντας από το σβέρκο του τις πολιτικές βδέλλες. Η’ αν θα «παραδοθεί» και θα αφεθεί να τον απομυζούν μέχρι τελευταίας «ευρωδεκάρας» εκείνοι που δεν δίνουν για τη ζωή του «πεντάρα τσακιστή».

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΟ ΣΠΟΤ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ: ΤΙ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΖΕΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΔΙΑΠΛΟΚΗ


ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ: Η Μ.Ε.Τ.Α. ΠΡΟΒΑΡΕΙ ΚΟΥΣΤΟΥΜΙΑ ΑΠΕΡΓΟΣΠΑΣΙΑΣ





ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΜΕ.Τ.Α.-Ο.Τ.Α.: Προβάρουν το κουστούμι… της απεργοσπασίας!!!

Δεν είναι πράγματι η πρώτη φορά που η Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. λαμβάνει απόφαση Απεργίας-Αποχής από κάθε εργασία που αφορά στην εκλογική διαδικασία διεκδικώντας να σταματήσει η απαξιωτική συμπεριφορά της κυβέρνησης απέναντι στους Δημοτικούς Υπαλλήλους σχετικά με την εκλογική αποζημίωση. 
Σε όλες τις περιπτώσεις κατά το παρελθόν η απόφαση λαμβάνονταν ΟΜΟΦΩΝΑ και τα αιτήματα αφορούσαν στην αύξηση των εργαζομένων που θα απασχοληθούν αλλά και της εκλογικής αποζημίωσης καθεαυτής. 
Τα προβλήματα όμως σήμερα είναι ακόμη πιο σοβαρά μιας και η εκλογική αποζημίωση από τις προηγούμενες εκλογές δεν έχει καταβληθεί στους εργαζόμενους που απασχολήθηκαν στην πλειοψηφία των Δήμων και αυτό λόγω του συμψηφισμού χρεών των Δήμων με την επιχορήγηση των οφειλομένων ποσών στους εργαζομένους.
Μη επίλυση δε του προβλήματος αυτού άμεσα σημαίνει πως και η όποια εκλογική αποζημίωση οριστεί για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν πρόκειται να καταβληθεί στους εργαζόμενους που θα απασχοληθούν τουλάχιστον στους ίδιους Δήμους. Η κυβέρνηση δε, αποδείχθηκε πως παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις, παρεμβάσεις και συναντήσεις της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. για επίλυση του προβλήματος αδιαφόρησε.
Η Α.Σ.Κ.-Ο.Τ.Α./ΜΕ.Τ.Α. όμως αυτή τη φορά διαφοροποίησε την θέση της προτείνοντας πράγματι κάτι «ριζοσπαστικά ανατρεπτικό»:

 Να καταγγείλουμε το γεγονός αλλά να μην ληφθεί απόφαση Απεργίας-Αποχής από την εκλογική διαδικασία!!! 
 Το κομματικό συμφέρον, αυτή τη φορά, αποδεικνύεται υπεράνω του συμφέροντος των εργαζομένων. Η προσμονή της εξουσίας μετέτρεψε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα την κινηματική συνδικαλιστική δράση σε καταγγελτικό λόγο!!! 
Τι και αν η πλειοψηφία των εργαζομένων δεν έλαβαν την εκλογική αποζημίωση ακόμη και των εκλογών του 2012 για τους ίδιους λόγους. Είναι υποχρεωμένοι να ξαναδουλέψουν και ας μην ξαναπληρωθούν γιατί τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά... τώρα «βλέπουμε κυβέρνηση»!!! Αδυνατούν να κρατήσουν έστω και τα προσχήματα.
Αντί να σεβαστούν έστω την απόφαση της Ομοσπονδίας έσπευσαν να ανακοινώσουν στην εφημερίδα «Αυγή», πως διαφώνησαν με την απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. χαρακτηρίζοντας την Απεργία-Αποχή... αναποτελεσματική, υπονομεύοντάς την πριν ακόμη ανακοινωθεί. Χαρακτηριστικά πρώιμα συμπτώματα «νέου κυβερνητικού-κομματικού συνδικαλισμού» και μάλιστα «έρπουσας μορφής». Και δεν είναι τα πρώτα.
Βέβαια παλιότερα για τους ίδιους και το να αποσπάται συνδικαλιστικό στέλεχος σε βουλευτικό γραφείο αποτελούσε βαρύ συνδικαλιστικό και ηθικό ατόπημα. 
Σήμερα το ότι ο επικεφαλής του ΜΕ.Τ.Α. Ιδιωτικού και Δημοσίου Τομέα είναι αποσπασμένος σε βουλευτικό γραφείο είναι φυσιολογικό και αποδεκτό, το ίδιο και επώνυμα συνδικαλιστικά στελέχη τους στην Π.Ο.Ε.-Ο.Τ.Α. (Μαγνησία, Έβρος, Χανιά, Καστοριά, Πέλλα κ.λπ.). Και είναι μόνο η αρχή…
Με μιας τα τσιτάτα τύπου «χαμένος είναι μόνο ο αγώνας που δεν δόθηκε» αντικαταστάθηκε από την άποψη πως «εφόσον δεν έχουμε εξασφαλίσει εγγυημένα αποτελέσματα... που να τρέχουμε;».
Τουλάχιστον αν δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων ας προσπαθούν να κρατούν τα προσχήματα. 
Θα είμαστε εδώ να καταγράφουμε τα συμπτώματα της συνδικαλιστικής τους κωλοτούμπας… και είναι πράγματι μόνο η αρχή!!!

Αθήνα, 12 Ιανουαρίου 2015

ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ στους Ο.Τ.Α.: http://www.poeota.gr/sindanatropie-mail: sindanatropi@poeota.gr


 
Η Γραμματεία της Συντονιστικής Επιτροπής

Άρθρο της Περιφερειάρχη Αττικής, Ρένας Δούρου, στην εφημερίδα New Europe



Άρθρο της Περιφερειάρχη, Ρένας Δούρου στο αφιέρωμα της εφημερίδας New Europe για τον κόσμο το 2015, με τίτλο "Αυτή τη φορά, τα πράγματα πρέπει να είναι διαφορετικά". Βασικά σημεία:

· Το επόμενο έτος θα είναι κρίσιμο, όχι μόνο για τη χώρα μου, την Ελλάδα, αλλά και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Κατά τις τελευταίες Ευρωεκλογές καταγράφηκε το χαμηλότερο ποσοστό συμμετοχής- ποσοστό ρεκόρ: 42,54 %. Μόνο τέσσερις στους δέκα Ευρωπαίους πολίτες ψήφισαν για το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

· Αξίζει να σημειωθεί ότι, κατά την παρούσα δύσκολη οικονομικά συγκυρία όπου θα έπρεπε να ακουστεί δυνατά η φωνή των πολιτών, τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα απέτυχαν στην εδραίωση εμπιστοσύνης των πολιτών ώστε αυτοί να εκφράσουν τη βούλησή τους.

· Αυτό που χρειάζεται πραγματικά η Ευρωπαϊκή Ένωση τόσο για το επόμενο έτος όσο και για τα προσεχή έτη είναι η εξεύρεση τρόπου για την αντιμετώπιση του κυριότερου διττού προβλήματός της: τη γεφύρωση του χάσματος «νομιμοποίησης», και την ανταπόκριση στις προσδοκίες και τις ανάγκες όλων των πολιτών. Αυτό, προκειμένου να προωθηθούν πολιτικές που θα αποτελέσουν το έναυσμα για την ανάπτυξη και την απασχόληση, που είναι η μόνη βιώσιμη και μόνιμη λύση για την ανάκαμψη της οικονομίας της ΕΕ.

· Ας επικεντρωθούμε στην περίπτωση της Ελλάδας. Το «φάρμακο» που επιβλήθηκε από την Τρόικα και έγινε αποδεκτό από την ελληνική κυβέρνηση ήταν εντελώς λάθος.

· Το λάθος φάρμακο, τα καταστροφικά αποτελέσματα και ο τρόπος με τον οποίο έχουν επιβληθεί από τις κυβερνήσεις οδήγησαν σε υπονόμευση της δημοκρατίας στη χώρα.

· Κυρίως, όμως, πρέπει να υπάρξει αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο διεξάγεται η πολιτική στην Ελλάδα, με τη δημιουργία ενός νέου μοντέλου διακυβέρνησης: ενός μοντέλου χωρίς πελατειακές σχέσεις, ούτε νεποτισμό, χωρίς εκτεταμένη διαφθορά, με έμφαση στην καταπολέμηση των αυξανόμενων ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών, στην ευημερία που θα επέλθει με την οικονομική ανάπτυξη και την απασχόληση, στην αλληλεγγύη, στα δημόσια αγαθά.

· Πρόκειται για πολυσχιδή πρόκληση, η οποία υπερβαίνει κατά πολύ τα όρια της Περιφέρειας Αττικής, δεδομένου ότι σχετίζεται με την αξιοπιστία της πολιτικής. «Αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά». Το σύνθημα της εκστρατείας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου ηχεί επίκαιρα.

· "Το εγχείρημα του Ευρωπαϊκού σχεδίου πρέπει να είναι μια νέα υποδειγματική κυβέρνηση του λαού, από τον λαό για τον λαό. Αυτό δεν είναι εύκολο να επιτευχθεί.

· Όμως αυτό είναι το εγχείρημα για το 2015. Και ο στόχος για τα επόμενα χρόνια. Πρέπει να προχωρήσουμε προς τη συγκεκριμένη κατεύθυνση προκειμένου να ξεπεραστεί η σημερινή επικίνδυνη στασιμότητα. Είναι η κατεύθυνση της ελπίδας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της αλληλεγγύης. Κανείς δεν πρέπει να φοβάται την κατεύθυνση αυτή.


Ακολουθεί το πλήρες άρθρο σε μετάφραση:

«Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ θα αντιταχθεί στους εκβιασμούς της «τρόικα» και θα εφαρμόσει το πρόγραμά της»



Συνέντευξη  Γιάννη ΤΟΛΙΟΥ, υποψήφιου βουλευτή ΣΥΡΙΖΑ Β’ Αθήνας,
στην εφημερίδα «ΚΕΦΑΛΑΙΟ» (10.1.15)

1. Στην ευρωδιακήρυξη του ΣΥΡΙΖΑ διατυπωνόταν επακριβώς η φράση «καμία θυσία για το ευρώ». Τι έχει αλλάξει μέσα σε λίγους μήνες και ο ΣΥΡΙΖΑ ομνύει σε «μη μονομερείς ενέργειες»;
Στο επίκεντρο των προγραμματικών επιλογών του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται η κατάργηση των πολιτικών Μνημονίου που εφάρμοσαν η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ με τις οδηγίες της τρόϊκα (ΕΕ-ΕΚΤ-ΔΝΤ), καθώς η αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, η διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, η παραγωγική ανασυγκρότηση για μείωση της ανεργίας και ανόρθωση της οικονομίας, κά. Η διαγραφή του χρέους επιβάλλει προφανώς αποφασιστική διαπραγμάτευση με όρους οικονομίας, κοινωνίας και διεθνούς δικαίου. Πριν ένα μήνα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλ.Τσίπρας, δήλωσε ότι «δεν θα προβούμε σε μονομερείς ενέργειες, εκτός και αν μας αναγκάσουν». Άρα δεν βλέπω να έχει αλλάξει κάτι στις θέσεις μας.

2. Εάν η διαπραγμάτευση με την τρόικα οδηγήσει σε αδιέξοδο, τι όπλα στη φαρέτρα του διατηρεί ο ΣΥΡΙΖΑ;  Εάν διατηρεί.!
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει τονίσει ότι για την επίτευξη διαγραφής του χρέους θα χρησιμοποιήσει σε περίπτωση εκβιασμού όλα τα δυνατά όπλα πίεσης. Από τη διακοπή πληρωμής τόκων και χρεολυσίων, την καταγγελία για πρόκληση ζημιάς στη χώρα μας με στόχο τη διάσωση του Ευρώ και των ιδιωτικών τραπεζών, την προσφυγή για την ακύρωση των συλλογικών δικαιωμάτων κατά παράβαση του κοινοτικού κεκτημένου αλλά και για τη λεηλασία της δημόσιας περιουσίας, την πρόκληση ανθρωπιστικής κρίσης κά. Επιπρόσθετα θα ενεργοποιήσουμε άμεσα τη διαδικασία διεκδίκησης του κατοχικού δανείου και των γερμανικών επανορθώσεων. Ταυτόχρονα παραμένει σε ισχύ το κυριαρχικό μας δικαίωμα αναδιάρθρωσης του χρέους σύμφωνα με τις αποφάσεις του ΟΗΕ. Όλα αυτά και άλλα, είναι τα «όπλα στη φαρέτρα» μας.
3. Βλέπετε θετικά το ενδεχόμενο ενός δημοψηφίσματος με διακύβευμα «Ναι ή όχι στην ευρωζώνη»; 
Η κυβέρνηση της Αριστεράς θα αντιμετωπίσει τις ενδεχόμενες απειλές και εκβιασμούς του ευρωπαϊκού κατεστημένου και των δανειστών, με όλα τα δυνατά μέσα και δεν θα διστάσει να αναμετρηθεί με οποιαδήποτε εξέλιξη προσφεύγοντας στην στήριξη του ελληνικού λαού. Το δημοψήφισμα είναι μια πιθανή μορφή στήριξης αλλά όχι η μοναδική. Ως τώρα οι κυβερνήσεις ουδέποτε ρώτησαν τον ελληνικό λαό και εφαρμόζουν τα Μνημόνια καταπατώντας βάναυσα το Σύνταγμα.
4. Το ευρώ είναι μονόδρομος;
Το σημερινό οικοδόμημα της «ευρωζώνης» είναι άκρως προβληματικό, γεγονός που παραδέχονται ακόμα και οι αρχιτέκτονες του (Ντελόρ, Σμιθ, Πρόντι, κά). Πρόκειται για ένα «οικοδόμημα» που κινείται στον αντίποδα του «ιστορικά αναγκαίου», δηλ. της «Ευρώπης των λαών και των εργαζόμενων». Δεν είναι τυχαίο που ακόμα και οι πρωθυπουργοί της Γαλλίας και Ιταλίας διαμαρτύρονται για τις συνέπειες του στην ανταγωνιστικότητα των προϊόντων και στην ανάπτυξη των χωρών τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ στις συνεδριακές του αποφάσεις και στη διακήρυξη των ευρωεκλογών, τονίζει ότι θέλουμε να σώσουμε τη χώρα μέσα στο ευρώ και όχι με πρόσχημα τη σωτηρία του ευρώ να οδηγήσουμε τη χώρα σε καταστροφή. Δυστυχώς οι κυρίαρχες ελίτ των Βρυξελλών και Βερολίνου αντιμετώπισαν εξ’ αρχής την Ελλάδα ως ιδιόμορφο «πειραματόζωο», ενώ ενίσχυσαν το αυταρχικό και αντιλαϊκό οικοδόμημα της ΟΝΕ με νέους πυλώνες (ESM, Δημοσιονομικό Σύμφωνο, 6μηνα συντονισμού κά), καταπατώντας θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα και συρρικνώνοντας δραστικά την εθνική και λαϊκή κυριαρχία. Ο ΣΥΡΙΖΑ με τις δυνάμεις της ευρωπαϊκής αριστεράς, ιδιαίτερα του ευρωπαϊκού νότου, αγωνίζεται για επαναθεμελίωση του ευρωπαϊκού οράματος με όρους λαών και εργαζόμενων και σοσιαλιστικής προοπτικής. 

5. Μιλήσατε για παραγωγική ανασυγκρότηση και μείωση ανεργίας. Πως θα γίνει αυτό;
Η επανεκίνηση της οικονομίας και η δημιουργία θέσεων εργασίας είναι το πρώτο βήμα για μείωση της ανεργίας. Η αύξηση των δημοσίων επενδύσεων,  η πολύμορφη στήριξη βιώσιμων ΜΜ-Επιχειρήσεων, η ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας, η κάλυψη των τεράστιων ελλείψεων προσωπικού σε παιδεία, υγεία, πρόνοια, τα ειδικά προγράμματα ανάπτυξης στον αγροτο-διατροφικό, βιομηχανικό, ενεργειακό, κατασκευαστικό τομέα, η τόνωση της αγοραστικής δύναμης χαμηλόμισθων-χαμηλοσυνταξιούχων κά, μπορούν να δημιουργήσουν τουλάχιστον 300.000 νέες θέσεις εργασίας στα πρώτα χρόνια διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Ασφαλώς η επίλυση του προβλήματος απαιτεί βάθος χρόνου, όμως θα αρχίσει η μείωση σταματώντας ταυτόχρονα την «αιμορραγία» της φυγής νέων επιστημόνων στο εξωτερικό.
6. Ο ΣΥΡΙΖΑ στοχεύει σε αυτοδυναμία. Εάν δεν την επιτύχει, είστε ανοιχτός σε συνεργασία με ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ- ΚΙΝΗΜΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΩΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΩΝ;
Να δούμε κατ’ αρχήν τα αποτελέσματα και την τελική διάταξη των πολιτικών δυνάμεων. Να τονίσω ότι η προοπτική της αυτοδυναμίας είναι ρεαλιστική. Ωστόσο ακόμα κι αν χρειαστούν, είναι αμφίβολο αν ορισμένα κόμματα που αναφέρατε θα βρεθούν στη Βουλή. Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ δεν σκοπεύει συνεργασία με κόμματα του «μνημονιακού τόξου» και δυνάμεις του κατεστημένου που ψαρεύουν στα «θολά νερά» λειτουργώντας ως «ανάχωμα» σε βάρος του ΣΥΡΙΖΑ.
7. Ξεμένετε ωστόσο από κυβερνητικούς συμμάχους. Το ΚΚΕ κε Τόλιο έχει αποσαφηνίσει πως δεν συνεργάζεται μαζί σας. Επομένως στο ενδεχόμενο σκληρό δίλημμα το βράδυ των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου «Ξανά εκλογές ή συνεργασία με κεντρώες δυνάμεις», τι απαντάτε;
Ας μη βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα πριν τα αποτελέσματα. Η ζωή έχει δείξει «αναστοχασμούς» στην πολιτική συμπεριφορά των κομμάτων πριν και μετά τις εκλογές. Σε κάθε περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα προσδιορίσει τη στάση του σύμφωνα με το συμφέρον του ελληνικού λαού και της χώρας.
8. Σας ικανοποιούν τα ανοίγματα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως αποτυπώθηκαν στα ψηφοδέλτιά του , προς το Κέντρο;
Η Αριστερά στα θέματα των συνεργασιών έχει διαχρονικά θετικές αλλά και αρνητικές εμπειρίες. Εξ’ αρχής δεν αποκλείω τις φερέγγυες συνεργασίες και ανοίγματα προς συγγενείς δυνάμεις της ευρύτερης αριστεράς, όσο και της ριζοσπαστικής οικολογίας. Ωστόσο όλα κρίνονται στην πράξη. Τελικός κριτής οι ίδιοι οι ψηφοφόροι και η δοκιμασία της ζωής.

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗΣ: Δήλωση – Έκκληση





«Εχθροί» και φίλοι γνωρίζουν ότι αγωνίζομαι πάντα με πάθος για τις ιδέες μου, «πλην χωρίς μίσος για τους ενάντιους». Μπορώ να κάνω αλλιώς για όσους είναι ή δηλώνουν, έστω, ομοϊδεάτες μου;

Απόστολος Κακλαμάνης


«Η επίσπευση των εκλογών υπήρξε ένα ακόμη μέγα λάθος της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Οι κύριοι Σαμαράς και Τσίπρας κατά κύριο λόγο, ανέλαβαν εν ψυχρώ και νέες βαρύτατες ιστορικές ευθύνες. Επί μια 2ετία ο κ. Σαμαράς και επί μια 5ετία ο κ. Τσίπρας υπονόμευσαν την πατριωτική προσπάθεια της τότε κυβέρνησής μας, να αποφευχθεί η άλλως αναπόφευκτη (ψήφισμα Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου 13/3/2014) χρεοκοπία της χώρας την άνοιξη 2010. Ως εκεί μας οδήγησε, κυρίως, η διακυβέρνηση από το 2004 έως το 2009 της Ν.Δ. υπό τον κ. Κ. Καραμανλή, που έκτοτε σιωπά.

Παρά το «ουδείς αναμάρτητος» του κ. Σαμαρά και την «αυτοκαθαγίαση» του κ. Τσίπρα – η ΔΗΜΑΡ, ήδη, «μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων» - εμμένουν στη διχαστική γραμμή τους. Γιατί, όπως τότε, έτσι και τώρα της σωτηρίας της πατρίδας προέχει, δυστυχώς, η κατάκτηση μιας εξουσίας που άλλοι θα ασκούν!... Και πάνω από όλα η ικανοποίηση του μόνιμου στόχου Δεξιάς-Αριστεράς και των πραγματικών κυρίαρχων του τόπου – ποιος ξεχνά το «βρώμικο ’89»;- να λησμονήσει ει δυνατόν ολωσδιόλου ο ελληνικός λαός την ειρηνική επανάσταση που διακηρύξαμε με επικεφαλής τον Ανδρέα Παπανδρέου, τα 150 ιδρυτικά μέλη του ΠΑΣΟΚ στις 3 Σεπτέμβρη του 1974 και πραγματοποίησε η παράταξη αυτή – φυσικά και με αναπόφευκτα λάθη – επί 35 χρόνια.

Με τη δήλωσή μου στις 6/1/2015 απευθύνθηκα στους δύο σχηματισμούς της παράταξής μας, στις αξίες της οποίας αφιέρωσα - και θα συνεχίσω - όλες μου τις δυνάμεις. Έκανα έκκληση και επανέρχομαι σ’ αυτή, να αποφευχθούν απαξιωτικές, άδικες και διχαστικές βολές ανάμεσα σε όσους ταχθούν είτε με το ΠΑΣΟΚ υπό τον Ε. Βενιζέλο είτε με το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών υπό τον Γ. Παπανδρέου. Να υπερασπιστούμε όλοι μαζί με αμοιβαίο σεβασμό, τον ΙΣΤΟΡΙΚΟ μας ΤΙΤΛΟ που ανήκει πρωτίστως στο λαό μας και τις θυσίες του και σε όλους όσοι δεν λιποτακτήσαμε την ώρα που κινδύνευε η πατρίδα μας. Όσοι κάναμε αυτό που έκανε αυτή η παράταξη πάντα και ειδικά στις αντίστοιχες οικονομικές κρίσεις υπό τον Ελευθέριο Βενιζέλο και τον Χαρίλαο Τρικούπη. Να απευθυνθούν και τα δύο σχήματα, όχι διχάζοντας αλλά, ενώνοντας και διευρύνοντάς την στην κοινωνική μας βάση. Να επαναφέρουμε σ’ αυτή όσους, χειραγωγούμενοι από τη δημαγωγία και τις συκοφαντίες των αντιπάλων μας, έφυγαν δεξιά για να αποφύγουν Τσίπρα ή αριστερά για να αποφύγουν Σαμαρά. Να αποδοκιμάζουμε, όχι την άλλη άποψη αλλά, όσους «σταυροθηρούντες» υποψηφίους καλλιεργούν και αξιοποιούν το φανατισμό και την αναξιοπρέπεια στις τάξεις μας.

Έτσι, πιστεύω, θα επανασυσπειρωθεί ο πατριωτικός, δημοκρατικός, προοδευτικός κόσμος μας.

Σ’ αυτή τη γραμμή εμμένοντας και αφού εκφράσω την απέραντη ευγνωμοσύνη μου στους δημοκρατικούς πολίτες που με τιμούν και με στηρίζουν ανελλιπώς επί 40 συνεχή έτη, δηλώνω ότι, θα συνεχίσω να είμαι ενεργός ιδεολογικά και πολιτικά και για να την υπηρετήσω πιο αποτελεσματικά, δεν θα συμμετάσχω, ειδικώς σε αυτές τις εκλογές. Προσβλέπω στη συνάντηση όλων μας και πιο πολλών από την επομένη, στους αγώνες που οφείλουμε να δώσουμε μαζί για την πατρίδα και το λαό μας, στις δύσκολες, ενδεχομένως, ημέρες που έρχονται, όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό μέτωπο της χώρας.