Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΡΟΥΣΤΗΣ: ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΟΝΝΕΔΙΤΗ



Φίλε ΟΝΝΕΔίτη

Εξ αφορμής της απόφασης του Κυριάκου Μητσοτάκη να «διαλύσει» τη νεολαία του κόμματος, θέλω να σου αποστείλω μια επιστολή από καρδιάς από έναν άνθρωπο που την υπηρέτησα με πάθος τη δεκαετία του ’80. Με την επιστολή αυτή, θέλω να σου επισημάνω ότι δεν υπηρετείς ένα κόμμα ή ένα πρόσωπο, αλλά μια ιδεολογία. Τον φιλελευθερισμό. Η πίστη σε κόμματα ακρωτηριάζει την ικανότητα σου να διακρίνεις την αλήθεια από την πλάνη. Ο Φιλελευθερισμός επικράτησε διεθνώς όχι μόνο από την δύναμη να παράγει πλούτο και να βελτιώνει τις ζωές των ανθρώπων, αλλά από το βαθύ αξιακό του σύστημα. Ένα αξιακό σύστημα που αξίζει κανείς να το εφαρμόζει ως στάση ζωής σε μια φιλελεύθερη πολιτεία.

Η ελευθερία των επιλογών και η ευθύνη των αποφάσεων σου, ο σεβασμός στο διαφορετικό, η στοχοποίηση της ζωής σου, ο προσανατολισμός στο αποτέλεσμα, η αέναη προσπάθεια να αναπτύσσεις τις ικανότητες σου, η πίστη στον εαυτό σου, η άρνηση των βεβαιοτήτων, η τιμιότητα, η δικαιοσύνη και η ακεραιότητα μεταξύ λόγων και πράξεων, είναι σε γενικές γραμμές η στάση ζωής ενός φιλελεύθερου ΟΝΝΕΔίτη.

Ένας ΟΝΝΕΔίτης δεν πρέπει να πιστεύει στην «κοινωνική εξίσωση», αλλά στην «κοινωνική διάκριση».

Ένας ΟΝΝΕΔίτης δεν πρέπει να κρίνει τον άνθρωπο ανάλογα με το χρώμα του , τη φυλή ή την εθνικότητα του, αλλά σύμφωνα με την «αξία» του.

Ένας ΟΝΝΕΔίτης πρέπει να πιστεύει ότι η ανθρώπινη ζωή και οι «ατομικές ελευθερίες», είναι πάνω από κάθε ετεροπροσδιορισμένο δήθεν «δημόσιο συμφέρον»

Ένας ΟΝΝΕΔίτης επιδιώκει πάντοτε την κυριότητα των κοινωνικών αγαθών ως αποτέλεσμα αποκομιδής της ατομικής του προσπάθειας και όχι ως επικαρπωτής «κοινωνικών ή κομματικών προσόδων».

Ο ΟΝΝΕΔίτης δεν πιστεύει στην «καθοδήγηση», αλλά στην «αλληλεπίδραση» των ατόμων. Ούτε καθοδηγείται , ούτε κατευθύνει. Εμπνέει με τη δράση του στην κοινωνία και τον οικονομικό στίβο.

Ένας ΟΝΝΕΔίτης δεν απορρίπτει ποτέ την «συλλογική προσπάθεια», αλλά θεωρεί αποτελεσματικότερο τον «ανταγωνισμό με κανόνες» . Σε μια φιλελεύθερη κοινωνία εμπορευόμαστε επιτεύγματα και όχι αποτυχίες, ανταλλάσουμε αξίες και όχι ανάγκες. Δεν δουλεύουμε ο ένας για τον άλλο και όμως αναπτυσσόμαστε μαζί.

Ένας ΟΝΝΕΔίτης δεν προσφέρει στην κοινωνία «θυσιάζοντας» τον εαυτό του, αλλά προσφέρει τα μέγιστα στους συνάνθρωπους του από τα «ατομικά επιτεύγματα» του.
Ο αλτρουισμός και η αλληλεγγύη έχουν νόημα όταν βοηθάς τον συνάνθρωπο σου στην προσπάθεια του και όχι επιδοτώντας το πρόβλημα του.

Ένας ΟΝΝΕΔίτης δεν είναι ποτέ υπέρ του πλούσιου, αλλά υπέρ του ικανού ανθρώπου να παράγει πλούτο.

Ένας ΟΝΝΕΔίτης απεχθάνεται τον πλούτο που δεν έχει κερδηθεί και μισεί την φτώχεια από την αδράνεια και την απραξία. Δεν είναι ανήθικο να αφαιρείς αγαθά από έναν τεμπέλη φτωχό δίνοντας τα σε έναν παραγωγικό πλούσιο. Ανήθικο είναι το αντίθετο.

Ένας ΟΝΝΕΔίτης δεν δέχεται την «πάλη των τάξεων», ως μηχανισμό προόδου, αλλά την συνεργασία και την «εναρμόνιση κοινών σκοπών» των «αντιμαχόμενων» τάξεων.

Ο ΟΝΝΕΔίτης δεν αποδέχεται τον όρο της «συλλογικής ή ταξικής συνείδησης», αλλά αγωνίζεται να υπάρχει «ελευθερία συνείδησης» που ο καθένας φέρει ως «ατομική».

Ο ΟΝΝΕΔίτης δεν αποδέχεται τελοκρατικές θεωρίες με προκαθορισμένες εκβάσεις , αλλά πιστεύει ότι η ιστορία εξελίσσεται σύμφωνα με τις ελεύθερες επιλογές των ατόμων.

Οι άνθρωποι ψάχνουν θεωρίες που μετατρέπουν τις αδυναμίες τους, τις ενοχές τους και τις αμαρτίες τους σε αρετές. (μαρξισμός- ναζισμός-αθεϊσμός).

Φίλε ΟΝΝΕΔίτη.

Θέσε στόχους, προχώρα, μεθόδευσε, κέρδισε. Μη στέκεσαι ακίνητος και μη κινείσαι άσκοπα.

Δεν έχει τόσο σημασία το αποτέλεσμα, αλλά η προσπάθεια. Το άθροισμα των ατομικών προσπαθειών, θα είναι πάντοτε ανώτερο από οποιαδήποτε κοινωνική προσπάθεια.

Τα δικαιώματα δεν πηγάζουν από την ανάγκη, αλλά από τις επιτυχημένες προσπάθειες.
Μη διαμαρτύρεσαι, πρότεινε.

Οι πορείες , οι απεργίες και οι καταλήψεις, είναι πρακτικές των αδυνάτων. Αν κάποιοι έχουν το προνόμιο της δύναμης και κάποιοι θεωρούν την αδυναμία τους σαν δικαίωμα, τότε ποιος ευθύνεται για την ύπαρξη της ανισότητας;

Καλύτερα να είσαι ένας αποδοτικός εργαζόμενος στην παραγωγή, παρά ένας βαρυσήμαντος διανοούμενος της απραξίας. Οι διανοούμενοι είναι οι πρώτοι που φωνάζουν όταν είναι ασφαλείς και οι πρώτοι που συμβιβάζονται όταν απειλούνται.

Μη συμβιβάζεσαι με την μετριότητα . Μη φλερτάρεις με την ανικανότητα. Οι πολιτικοί δεν μπορούν να σου λύσουν τα προβλήματα. Η κυβερνήσεις είναι το πρόβλημα. Διεκδίκησε να ανακατεύονται όλο και λιγότερο στα πόδια σου. Αν σου προσφέρουν, αρνήσου. Αν σε κολακέψουν, κουφάσου. Αν σου τάξουν, γέλα. Αν σε εμποδίσουν, επαναστάτησε.

Χαίρομαι που ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας διέλυσε την παλιά ΟΝΝΕΔ. Δεν διέλυσε την ιδέα , αλλά τη νοοτροπία. Δεν γκρέμισε τα τείχη για να την εξαφανίσει, αλλά για να δώσει την ευκαιρία να μπουν κι άλλοι. Το νέο πολλές φορές δεν γεννιέται αν δεν πεθάνει πρώτα το παλιό. Όσοι λοιπόν μείνετε , αλλάξτε. Όσοι μπείτε να γνωρίζετε ότι η ΟΝΝΕΔ θα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που θα του προσφέρετε για να μεγαλώσει και όχι ένα θνησιγενές κύτταρο που θα απομυζάτε.

Έλα και συ να μεταδώσουμε το μεγαλύτερο όραμα που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος .

Την ελευθερία!!!

Αντώνης Κρούστης
Fileleftheros1966.blogspot.com

Απαγορεύεται η πτώχευση


Δεν ξέρω ακριβώς γιατί πτώχευσε η Ηλεκτρονική Αθηνών αφήνοντας 450 ανθρώπους στον δρόμο. Διαβάζω ότι είχε μεγάλα ανοίγματα, ήταν υπερχρεωμένη, όμως είχε κλείσει ένα πλάνο αναδιάρθρωσης, το οποίο τα capital controls αχρήστευσαν. Οι ξένοι προμηθευτές την εγκατέλειψαν, οι τράπεζες μπήκαν σε καταστροφική περιδίνηση, η επιχείρηση ποτέ δεν συνήλθε από τις σωρευμένες ζημίες. Διάβασα ότι πριν πτωχεύσει εξασφάλισε την πληρωμή των εργαζομένων και το δώρο του Πάσχα – αντίθετα από την πρακτική άλλων επιχειρήσεων που πτωχεύουν αφού επί μακρόν είχαν αφήσει τους εργαζομένους απλήρωτους.

Το τέλος μιας επιχείρησης είναι ένας μικρός θάνατος για τους ανθρώπους της. Για τους ιδιοκτήτες, τα στελέχη, τους εργαζομένους, έχει συχνά το βάρος απώλειας οικείου προσώπου. Ακόμα κι αν στη μακροκλίμακα αποτελεί μέρος μιας «δημιουργικής καταστροφής» – επιχειρήσεις κλείνουν, άλλες ανοίγουν. Ομως εδώ επιχειρήσεις κυρίως κλείνουν, ελάχιστες ανοίγουν. Η δημιουργική καταστροφή είναι καταστροφή σκέτη.

Πέρα από τα στερεότυπα, υπάρχει το μεγάλο ερώτημα: ως κυβέρνηση, ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, τι κάνεις; Κατ’ αρχάς, κάνεις τα πάντα για να εξασφαλίσεις περιβάλλον σταθερότητας. Δείτε τους αριθμούς.

Σύμφωνα με τα στοιχεία του υπουργείου Οικονομίας (ΓΕΜΗ), το α΄ τρίμηνο του 2016 διαγράφηκαν από το γενικό εμπορικό μητρώο 10.900 εταιρείες (αύξηση 75% από το 2015!). Ο ρυθμός αύξησης των διαγραφών είχε σχεδόν μηδενιστεί ή ήταν αρνητικός κατά το α΄ τρίμηνο 2015, 2014 και 2013. Αντίστοιχα, το α΄ τρίμηνο 2015 συστάθηκαν 7.100 εταιρείες, έναντι 8.900 το α΄ τρίμηνο 2015, και 11.000-12.000 για το α΄ τρίμηνο κάθε έτους 2012, 2013 και 2014. Οι αριθμοί δείχνουν ότι οι επιλογές της κυβέρνησης Τσίπρα (η φαρσική «διαπραγμάτευση» του 2015, το βοναπαρτικό δημοψήφισμα, τα μοιραία capital controls) υπήρξαν τοξικές για την επιβίωση επιχειρήσεων ή τη δημιουργία νέων. Γι’ αυτό η ανεργία παραμένει καθηλωμένη στο 24%.

Κάθε αποτυχημένη πολιτική πλαισιώνεται από έναν χρεοκοπημένο τρόπο σκέψης. Διαβάστε την ανακοίνωση του «τμήματος Εργατικής Πολιτικής ΣΥΡΙΖΑ» για την Ηλεκτρονική Αθηνών. «Η διοίκηση της εταιρείας μπορεί και πρέπει… να προχωρήσει σε ανάκληση της απόφασής της και στις απαραίτητες νομικές διαδικασίες για επαναλειτουργία της επιχείρησης». Ζητεί ο ΣΥΡΙΖΑ «να υπάρξουν οι απαραίτητες νομοθετικές ρυθμίσεις, ώστε οι βασικοί μέτοχοι μιας εταιρείας να είναι υπεύθυνοι με την προσωπική τους περιουσία για οφειλές σε εργαζόμενους…». Ζητεί η κυβέρνηση να «διευρύνει το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο για την αυτοδιαχείριση πτωχευμένων επιχειρήσεων, ώστε να διευκολύνονται πιθανές συνεργατικές πρωτοβουλίες των εργαζομένων της υπό πτώχευση επιχείρησης». Ετσι λοιπόν, στην αλήστου μνήμης κατάργηση των μνημονίων «με ένα νόμο και ένα άρθρο», προστίθεται τώρα μια νέα επαναστατική δέσμη λύσεων για την οικονομική κρίση: θα καταργηθεί η διάκριση κεφαλαιουχικών και προσωπικών εταιρειών, θα απαγορευθεί στις νεκρές επιχειρήσεις να πτωχεύουν, και έτσι κανείς δεν θα μένει άνεργος! Ιδιοφυές. Αξίζει ξεχωριστή μνεία στη νέα αντικαπιταλιστική βίβλο «Ο Μινώταυρος του νεοφιλελευθερισμού».

Το μεγαλύτερο οικονομικό πρόβλημα της χώρας είναι το 1,2 εκατομμύριο άνεργοι. Το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα είναι η φτώχεια και η περιθωριοποίηση των 900.000 μακροχρόνια ανέργων, τέσσερα πέμπτα από τους οποίους δεν έχουν καμία προστασία. Μια αριστερή κυβέρνηση θα είχε μια έμμονη ιδέα: πώς θα κινήσει ξανά την οικονομία δημιουργώντας βιώσιμες θέσεις εργασίας. Πώς θα καταστήσει τη χώρα ελκυστική για μαζικές νέες επιχειρήσεις και επενδύσεις.

Η επιτυχής αντιμετώπιση της παγκοσμιοποίησης (προς όφελος της εργασίας και της απασχόλησης) σημαίνει ευελιξία μετακίνησης πόρων, κεφαλαίων, εργαζομένων – μεταξύ επιχειρήσεων και μεταξύ κλάδων. Μια επιχείρηση επιτυχημένη, σε μια συγκυρία υψηλών εξωτερικών ελλειμμάτων και καταναλωτικού δανεισμού (όπως η Ηλεκτρονική έως το 2009), παύει πιθανόν να είναι βιώσιμη στη Μεγάλη Κρίση. Αυτός είναι ο καπιταλισμός. Επιχειρήσεις και κλάδοι καταρρέουν διαρκώς, και άλλοι γεννιούνται στη θέση τους. Τι κάνει μια υπεύθυνη κυβέρνηση; Δεσμεύει πολύτιμους πόρους για να κρατά στον αναπνευστήρα επιχειρήσεις-ζόμπι και την οικονομία σε μόνιμη στασιμότητα; Ή διευκολύνει τη μετακίνηση πόρων από κλάδους και επιχειρήσεις που πέθαναν σε αυτούς που γεννιούνται;

Το ιδεολογικό μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ έχει ένα ελάττωμα. Είναι αντικαπιταλιστικό αλλά έχει χτιστεί στην ιδέα ενός πλασματικού καπιταλισμού. Απαιτεί θέσεις εργασίας, αλλά δεν μπορεί να χωνέψει ότι αυτές δημιουργούνται από ριψοκίνδυνους (όμως όχι απαραίτητα ανόητους) επιχειρηματίες που επιδιώκουν το κέρδος. Προϋποθέτει εταιρείες χωρίς ιδιοκτήτες, διατεταγμένες να λειτουργούν, να πληρώνουν, να αποζημιώνουν και να διορίζουν. Σαν τον ανόητο που κλείνει τα μάτια και θεωρεί ότι εξαφάνισε τον κόσμο, ρητορεύει εναντίον της παγκοσμιοποίησης αλλά λειτουργεί σαν αυτή να μην υπάρχει. Δεν μπορεί να χωνέψει ότι οι επιχειρήσεις που δεν έχουν εδώ προοπτική θα πάνε στη Βουλγαρία ή στην Κύπρο, και οι καλύτεροι επαγγελματίες –όσοι έχουν εναλλακτικές– θα φύγουν από τη χώρα. Αντιμετωπίζει τα κέρδη ως ύποπτα και άξια τιμωρητικής φορολόγησης, αλλά και τις ζημίες ως προϊόν δόλου και λαμογιάς. Απαγορεύει στις αποτυχημένες εταιρείες να πεθάνουν, αλλά δεν αφήνει και νέες να γεννηθούν.

*Ο κ. Γ. Παγουλάτος είναι καθηγητής Ευρωπαϊκής Πολιτικής και Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και επισκέπτης καθηγητής στο Κολέγιο της Ευρώπης.

ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Cine Αργώ: Προβολή της βραβευμένης ταινίας «Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ»

Το Cine Αργώ σας προσκαλεί Την Πέμπτη, 5 Μαΐου, στις 8.30 μ.μ.
Στο Κέντρο Νεότητας του Δήμου Χαλανδρίου
(Δαναΐδων & Αντιγόνης)
Στην προβολή της βραβευμένης ταινίας του Κίμωνα Τσακίρη «Η ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΟΣ»

Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση  με την «Αρχαιολόγο» κ. Γεωργία Καραμήτρου-Μεντεσίδη και τον δημιουργό Κίμωνα Τσακίρη.

ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ

«Ιστορικό παρελθόν,  τεχνολογικό παρόν, πολιτιστική κληρονομιά και καθημερινότητα επιβίωσης συναντούνται και συγκρούονται μέσα στην ιστορία της αρχαιολόγου Γεωργίας Καραμήτρου-Μεντεσίδη, η οποία προσπαθεί να ολοκληρώσει το πολυετές έργο μιας σημαντικής ανασκαφής στη δυτική Μακεδονία, προτού το νερό από το υδροηλεκτρικό φράγμα του Ιλαρίωνα πλημμυρίσει όλη την περιοχή»
Χρήστος Μήτσης, Αθηνόραμα


ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ FALIRO HOUSE
ΣΕΝΑΡΙΟ-ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: ΚΙΜΩΝ ΤΣΑΚΙΡΗΣ
ΠΑΡΑΓΩΓΗ: ΧΡΗΣΤΟΣ Β. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΡΑΚΟΥΛΑΡΑΚΟΣ
ΜΟΝΤΑΖ: ΤΑΤΙΑΝΑ ΠΑΝΗΓΥΡΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ: ΚΩΝΣΤΑΝΤΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΣΤΙΧΟΙ-ΕΡΜΗΝΕΙΑ: ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ
ΗΧΟΣ: ΑΡΗΣ ΚΑΦΕΝΤΖΗΣ
ΜΙΞΗ ΗΧΟΥ: ΚΩΣΤΑΣ ΒΑΡΥΜΠΟΠΙΩΤΗΣ
ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ: ΛΕΛΙΑ ΑΝΔΡΟΝΙΚΟΥ


http://argohalandriou.blogspot.gr