ΧΑΘΗΚΕ ΣΤΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΤΟ ΑΚΙΝΗΤΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ ΣΤΟ ΠΑΤΗΜΑ

 

Άλλη μια δικαστική μάχη λοιπόν χάθηκε για τον δήμο και στο Εφετείο!

Το ακίνητο, με βάση την Εφετειακή απόφαση περνάει στην κατοχή των αντιδίκων του δήμου.

Και ο δήμος Χαλανδρίου - δια της Οικονομικής Επιτροπής - αποφάσισε, όπως ενημέρωσε ο Συμεών το δημοτικό συμβούλιο να καταθέσει αναίρεση κατά της Εφετειακής Απόφασης στον Άρειο Πάγο.

Το θέμα ήταν γνωστό στις δημοτικές παρατάξεις από τον Μάρτιο αλλά λόγ ω της ΤΕΡΑΣΤΙΑΣ σοβαρότητάς του είπαμε να αφήσουμε να δούμε τις εξελίξεις πριν αρχίσουμε το κράξιμο.

Στο πρόσφατο δημοτικό συμβούλιο τέθηκε το θέμα και βέβαια η συζήτηση περιστράφηκε στο blame game μεταξύ των πρώην και των νυν - που αντικειμενικά έχουν λιγότερες ευθύνες από τους πρώην για αυτή την ΤΡΑΓΙΚΗ για τον δήμο εξέλιξη.

Το αστείο είναι - βεβαία - ότι η υπόθεση έχει γίνει αβαβά για τον δημότη και πάει να περάσει στα μουλωχτά από το λαλίστατο - άλλες φορές - γραφείο τύπου του δήμου.

Για όσους θέλουν να ενημερωθούν "επισήμως" για την υπόθεση ανεβάζουμε από την 170/2015 απόφαση της οικονομικής επιτροπής στην οποία υπάρχει αναλυτική παρουσίαση, το ιστορικό της υπόθεσης, όχι όπως το ΞΕΡΟΥΜΕ εμείς αλλά ΕΠΙΣΗΜΩΣ!

Είναι σαφώς σοβαρότερη υπόθεση "καταπάτησης" δημοσίου χώρου πάντως από όσες άλλες η διοικησάρα έχει κάνει ΜΕΓΑΛΗ ΦΑΣΑΡΙΑ εναντίον συνδημοτών της.

ΔΕΝ ΘΑ ΠΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΩΝ "ΛΑΘΩΝ" ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΠΡΟΣ ΟΦΕΛΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΟΣ.


Ι. Ο Δήμος Χαλανδρίου άσκησε ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών την από 19.01.2009 υπ’ αρ. καταθέσεως 1099/2009 διεκδικητική αγωγή κατά των κ.κ. Μεταξίας Ανδροβιτσανέα, Νικολάου Ανδροβιτσανέα και Δημητρίου Ανδροβιτσανέα και ζητούσε :

α) να αναγνωριστεί κύριος κατά ποσοστό 100% εξ αδιαιρέτου ενός γεωμεταχίου εκτάσεως τ.μ. έξι χιλιάδων διακοσίων σαράντα εννέα και τριάντα πέντε (6.249,35), το οποίο φέρεται στο Κτηματολόγιο Χαλανδρίου να αποτελεί τμήμα μείζονος γεωτεμαχίου με ΚΑΕΚ 051471505006/0/0 εκτάσεως τ.μ. (13.069), οριοθετείται στη θέση Πάτημα Χαλανδρίου, στην Πολεοδομική Ενότητα 15 του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου Χαλανδρίου και αποτυπώνεται στο συνταχθέν σύμφωνα με τις συντεταγμένες του Εθνικού Γεωγραφικού Συστήματος Αναφοράς 87 (Ε.Γ.Σ.Α. 87) από 17 Ιανουαρίου 2009 τοπογραφικό διάγραμμα του Αγρονόμου-Τοπογράφου Μηχανικού Νικολάου Ζαχαριά, β) να υποχρεωθούν οι εναγόμενοι να αποδώσουν στο Δήμο το επίδικο γεωτεμάχιο, αλλιώς να επιτραπεί στο Δήμο να πράξει αυτό με χρέωση των εναγομένων και γ) να διαταχθεί ο Προϊστάμενος του Κτηματολογικού Γραφείου Χαλανδρίου να διορθώσει την εσφαλμένη πρώτη εγγραφή, όσον αφορά στο προπεριγραφέν γεωτεμάχιο, έτσι ώστε να επέλθει χωρική μεταβολή και να αποτελέσει το γεωτεμάχιο αυτό αυτοτελές, ξεχωριστό και ιδιαίτερο γεωτεμάχιο, διάφορο του μείζονος γεωτεμαχίου με ΚΑΕΚ 051471505006/ 0/0 εκτάσεως τ.μ. δέκα τριών χιλιάδων εξήντα εννέα (13.069), στο οποίο έως σήμερα αυτό περιλαμβάνεται. Κατά το κτηματολογικό φύλλο του ως άνω μείζονος ακινήτου, ως ιδιοκτήτες του εμφανίζονται η πρώτη των εναγομένων Μεταξία Ανδροβιτσανέα, κατά ποσοστό 33,33% εξ αδιαιρέτου, ο δεύτερος των εναγομένων Νικόλαος Ανδροβιτσανέας κατά ποσοστό 33,34% εξ αδιαιρέτου και ο τρίτος των εναγομένων Δημήτριος Ανδροβιτσανέας, κατά ποσοστό 33,33% εξ αδιαιρέτου.

Με την εν λόγω αγωγή ο ενάγων Δήμος Χαλανδρίου, εξιστορούσε, ότι η αρχική αυτή εσφαλμένη και ανακριβής εγγραφή, οφείλεται στο γεγονός ότι εκ παραδρομής ο Δήμος δεν υπέβαλε δήλωση ιδιοκτησίας κατά τα οριζόμενα στον Ν.2308/1995 εντός των νομίμων προθεσμιών, με αποτέλεσμα το ως άνω γεωτεμάχιο ιδιοκτησίας του να μην συμπεριληφθεί στους κτηματολογικούς πίνακες του Κτηματολογικού Γραφείου του Δήμου Χαλανδρίου ως αυτοτελής ιδιοκτησία. Φερόμενος τίτλος της εξ αδιαιρέτου συγκυριότητας των εναγομένων επί της ιδιοκτησίας με ΚΑΕΚ 051471505006/0/0 είναι η υπ’ αριθμ. 5248/1997 δήλωση αποδοχής κληρονομιάς της Συμβολαιογράφου Αθηνών Καλλιόπης Δομάζου-Σπάθη, που μετεγράφη νόμιμα στα Βιβλία Μεταγραφών του Υποθηκοφυλακείου Χαλανδρίου.

Ο Δήμος Χαλανδρίου, απέκτησε την επίδικη έκταση δυνάμει της νομίμως μεταγεγραμμένης υπ’ αριθμ. πρωτ. 2985/03.05.1984 απόφασης του Νομάρχη Ανατολικής Αττικής. Με την απόφαση αυτή το Ελληνικό Δημόσιο του παραχώρησε μεταξύ άλλων για την εκτέλεση έργων κοινής ωφέλειας, όπως τη δημιουργία παιδικών χαρών, χώρων αθλοπαιδιών, ίδρυση και λειτουργία πνευματικών και πολιτιστικών κέντρων, χώρων αναψυχής κλπ το υπ’ αριθμ. 1328 τεμάχιο της Οριστικής Διανομής του Αγροκτήματος Γέρακα (1951) εκτάσεως έξι χιλιάδων διακοσίων εξήντα τετραγωνικών μέτρων (6.260), δηλαδή μια κοινόχρηστη εποικιστική έκταση, όπως αυτή εμφαίνεται στα επίσημα κτηματολογικά στοιχεία της Οριστικής Διανομής του αγροκτήματος Γέρακα του έτους 1951.

Το «αγρόκτημα Γέρακα» (συνολικής έκτασης 17.836 στρεμμάτων), στο οποίο εντάσσεται και το εν λόγω υπ’ αριθμ. 1328 τεμάχιο, απαλλοτριώθηκε από το Ελληνικό Δημόσιο για την αποκατάσταση των ακτημόνων καλλιεργητών της περιοχής Γέρακα, κατ’εφαρμογήν της εποικιστικής νομοθεσίας. Η απαλλοτρίωση του κείμενου στην περιφέρεια του Δήμου Κρωπίας αγροκτήματος αυτού, το οποίο ανήκε κατά κυριότητα στην Ιερά Μονή Πεντέλης κηρύχθηκε δυνάμει του από 17.8.1918 Β.Δ., που δημοσιεύθηκε στο υπ’αρ. 184/24.8.1918 Φ.Ε.Κ. (Τεύχος Α'). Συγκεκριμένα και σε εφαρμογή του άρθρου 14 του ν. 2052/1920 «περί Αγροτικού Νόμου», εκδόθηκε η υπ’αρ. 6/1921 απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων Αθηνών, με την οποία απαλλοτριώθηκε το παραπάνω αγρόκτημα για την αποκατάσταση ακτημόνων καλλιεργητών και η οποία μεταγράφηκε νόμιμα τον Ιούνιο του έτους 1922 στα οικεία βιβλία του αρμόδιου Υποθηκοφυλακείου Κρωπίας. Με τις υπ’αρ. 7/1921 και 601/1926, αντίστοιχα, αποφάσεις του Προέδρου Πρωτοδικών και του Πρωτοδικείου Αθηνών ορίσθηκε το ποσό της οφειλόμενης αποζημίωσης στην Ιερά Μονή Πεντέλης για το απαλλοτριωμένο αυτό κτήμα της, στο συνολικό ποσό των 650.000 δρχ. Η αποζημίωση αυτή καταβλήθηκε στις 26.7.1934 στον Οργανισμό Διοίκησης Εκκλησιαστικής Περιουσίας, που αναγνωρίστηκε δικαιούχος, με την υπ’ αρ. 296/1933 απόφαση του Προέδρου Πρωτοδικών Αθηνών και επομένως συντελέστηκε η απαλλοτρίωση του κτήματος αυτού, η οριστική διανομή του οποίου στους δικαιούχους έγινε το έτος 1932.

Η οριστική αυτή διανομή αναθεωρήθηκε με την υπ’ αρ. 152565/ 25569/15.6.1951 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, που δημοσιεύθηκε στο υπ’ αρ. 119 (Τεύχος Β') Φ.Ε.Κ. της 25.6.1951. Τα κληροτεμάχια του Αγροκτήματος Γέρακα, διανεμήθηκαν στους κληρούχους των τότε Συνεταιρισμών Αποκατα-στάσεων Ακτημόνων Καλλιεργητών (Αμαρουσίου, Λιοπεσίου, Χαλανδρίου κλπ), οι οποίοι και απέκτησαν τίτλους ιδιοκτησίας (Παραχωρητήρια). Όλα τα παραπάνω στοιχεία της απαλλοτρίωσης καταχωρήθηκαν στο συνταχθέν από την αρμόδια υπηρεσία του Υπουργείου Γεωργίας αγροτικό κτηματολόγιο του κτήματος «Γέρακα», αποτελούμενο α) από τα 13 φύλλα του τοπογραφικού διαγράμματος, που περιέχει τη γραφική γεωμετρική παράσταση κάθε στοιχειώδους μονάδας (κληροτεμαχίου) και β) τα κτηματολογικά βιβλία (κτηματολογικό πίνακα, πίνακα διανομής και αποσπάσματος), που περιέχουν επίσης τη νομική κατάσταση κάθε στοιχειώδους μονάδας (κληροτεμαχίου). Στην απαλλοτριωθείσα, κατά τα παραπάνω, έκταση του αγροκτήματος «Γέρακα» συμπεριλαμβανόταν και το με αριθμό 1328 τεμάχιο εκτάσεως (6.260) τετραγωνικών μέτρων, το οποίο δεν διατέθηκε σε κάποιο κληρούχο, αλλά παρέμεινε ανεπίδεκτη χρησικτησίας δημόσια, κοινόχρηστη, επικοιστική έκταση έως το έτος 1984, οπότε παραχωρήθηκε στο Δήμο Χαλανδρίου, κατά τα ως άνω αναφερθέντα.

'Ετσι, στο προαναφερόμενο αγροτικό κτηματολόγιο καταχωρήθηκε, ως περιεχόμενο στην απαλλοτριωθείσα έκταση και το 1328 κληροτεμάχιο ως διαθέσιμο, δηλαδή ως δημόσια, κοινόχρηστη, επικοιστική έκταση εκτάσεως τ.μ. (6.260) τετραγωνικών μέτρων. Από την προμνημονευόμενη καταχώρηση στο αγροτικό κτηματολόγιο, αποδεικνύεται κατ’ αμάχητο τεκμήριο ότι α) έγινε η απαλλοτρίωση που αναφέρθηκε για την αποκατάσταση ακτημόνων καλλιεργητών και β) ότι μέσα στα όρια της έκτασης, που απαλλοτριώθηκε περιλαμβάνεται και το 1328 τεμάχιο. Σύμφωνα με την ως άνω αγωγή του Δήμου Χαλανδρίου τα εκτός συναλλαγής πράγματα, δηλαδή τα κοινά σε όλους, τα κοινόχρηστα και τα προορισμένα για την εξυπηρέτηση δημόσιων, δημοτικών, κοινοτικών ή θρησκευτικών σκοπών είναι ανεπίδεκτα χρησικτησίας τακτικής ή έκτακτης κατ’ άρθρον 1054 ΑΚ σε συνδυασμό με το άρθρο 966 ΑΚ. Σύμφωνα, εξάλλου, με το άρθρο 240 παρ.5 του Π.Δ. 410/1995, η ακίνητη περιουσία των δήμων και κοινοτήτων προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας «περί προστασίας της ακινήτου περιουσίας του δημοσίου», όπως ισχύουν κάθε φορά και δη των διατάξεων του α.ν. 1539/1938. Επομένως, το επίδικο ακίνητο, ως δημοτική έκταση και προηγουμένως ως δημόσια κοινόχρηστη επικοιστική έκταση, είναι ανεπίδεκτο χρησικτησίας και προστατεύεται σύμφωνα με τις διατάξεις της νομοθεσίας «περί προστασίας της ακινήτου περιουσίας του δημοσίου», όπως ισχύουν κάθε φορά και δη των διατάξεων του α.ν. 1539/1938. Τα δικαιώματα του Δήμου δεν υπόκεινται σε καμία παραγραφή, αφού σύμφωνα με το άρθρο 4 παρ. 1 του ίδιου ως άνω νόμου «τα επί των ακινήτων κτημάτων δικαιώματα του Δημοσίου εις ουδεμία υπόκεινται παραγραφή».

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο με την υπ’αριθ. 1790/2010 (προδικαστική) απόφασή του διέταξε τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης. Μετά την κατάθεση της υπ’αρ. κατ. 17/14.01.2012 από Ιανουαρίου 2010 Έκθεσης Πραγματογνω-μοσύνης του διορισθέντος με την ως άνω απόφαση αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Δημητρίου Αντωνακόπουλου, η υπόθεση συζητήθηκε κατά τη δικάσιμο της 19-3-2013 και εκδόθηκε η υπ’αρ. 5787/2013 οριστική απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, η οποία αν και αναγνώρισε την κυριότητα του Δήμου Χαλανδρίου και του δικαιοπαρόχου του Ελληνικού Δημοσίου επί της επίδικης έκτασης, έκανε δεκτή την ένσταση καταχρηστικής ασκήσεως (άρθρο 281 ΑΚ) της ένδικης αγωγής, που προέβαλαν οι εναγόμενοι και απέρριψε την αγωγή του Δήμου, ως ουσία αβάσιμη.

ΙΙ. Κατά της ως άνω απόφασης ο Δήμος Χαλανδρίου άσκησε την από 02.07.2014 υπ’αρ. κατ. 4334/2014 έφεση ενώπιον του Εφετείου Αθηνών. Με την εν λόγω έφεση θίγονται μείζονα ζητήματα της εποικιστικής και πολεοδομικής νομοθεσίας, καθώς η έκταση εντός της οποίας οριοθετείται η ένδικη ιδιοκτησία, εντάχθηκε στο σχέδιο πόλης με την υπ’αρ. 4081/2010 απόφαση του Νομάρχη Αθηνών, με την οποία κυρώθηκε η υπ’αρ. 1/2010 Πράξη Εφαρμογής της εγκριθείσης πολεοδομικής μελέτης τμήματος της Πολεοδομικής Ενότητας 15 (ΟΤ 1198 και ΟΤ 1218) στην περιοχή «Πάτημα» του Δήμου Χαλανδρίου, ήτοι μετά την άσκηση της ένδικης αγωγής. Οι εναγόμενοι Μεταξία Ανδροβιτσανέα, Νικόλαος Ανδροβιτσανέας και Δημήτριος Ανδροβιτσανέας άσκησαν ομοίως την από 20.02.2015 υπ’αρ. κατ. 1432/2015 έφεση κατά της υπ’αρ. 5787/2013 οριστικής απόφασης του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών (Τακτική Διαδικασία).

Επί των ως άνω δύο αντίθετων εφέσεων, οι οποίες συνεκδικάστηκαν, εκδόθηκε η υπ’αρ. 5317/2015 τελεσίδικη απόφαση του Εφετείου Αθηνών (8ο Τμήμα), η οποία, αφού έκανε δεκτή την ένσταση των αντιδίκων περί καταχρηστικής ασκήσεως του δικαιώματος (άρθρο 281 ΑΚ) υπό του Δήμου Χαλανδρίου, απέρριψε κατ’ουσίαν και αυτό (δευτεροβάθμιο Δικαστήριο) την ένδικη διεκδικητική αγωγή. Η απόφαση αυτή του δευτεροβάθμιου δικαστηρίου θέτει ζήτημα αντισυνταγματικότητας της διατάξεως περί του απαράγραπτου των δικαιωμάτων των ΟΤΑ και του Ελληνικού Δημοσίου και απηχεί την στροφή της νομολογίας του Ακυρωτικού Δικαστηρίου της χώρας (Αρείου Πάγου) προς την κατεύθυνση της απαγόρευσης της καταχρηστικής άσκησης και των απαράγραπτων δικαιωμάτων υπό του Ελληνικού Δημοσίου και των νπδδ.

Εν όψει των ως άνω, ο Δήμος Χαλανδρίου έχει έννομο συμφέρον να ασκήσει, κατά νόμον, το ένδικο μέσον της αίτησης αναιρέσεως κατά της υπ’ αρ. 5317/2015 απόφασης του Εφετείου Αθηνών (8ο Τμήμα) ενώπιον του Αρείου Πάγου, η οποία έχει καθαρογραφεί και αναμένεται να επιδοθεί, αφού :

α) επαπειλείται η απώλεια περιουσιακού του στοιχείου, το οποίο προορίζεται για την εξυπηρέτηση κοινωφελούς σκοπού (λειτουργία σχολείου) και

β) συντρέχουν νόμιμοι και βάσιμοι λόγοι ασκήσεως του ενδίκου μέσου της αναιρέσεως για την εξαφάνιση της ανωτέρω απόφασης, καθώς το δευτεροβάθμιο Δικαστήριο, εσφαλμένα ερμήνευσε και εφήρμοσε τις ουσιαστικές διατάξεις των άρθρων 281 του Α.Κ. και τις διατάξεις του α.ν. 1539/1938 και του ν.δ. 31/1968, σύμφωνα με το διοικητικό φάκελο και την αριθ. πρωτ. 3268/27-1-2017 γνωμοδότηση της Δικηγόρου Αθηνών, Μαριλένας Ι. Αλεξοπούλου (ΑΜ/ΔΣΑ 18656).