Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Κυριακή 3 Σεπτεμβρίου 2017

Δήλωση του υπουργού Υποδομών και Μεταφορών, Χρήστου Σπίρτζη με αφορμή την σημερινή επέτειο και το άρθρο του Αλέξη Τσίπρα


  • Όσοι από εμάς, από μικρά παιδιά έως και την ηλικιακή και πολιτική μας ενηλικίωση, διδασκόμασταν τον ριζοσπαστισμό και την προοδευτική πορεία της Παράταξης κάτω από τα μπαλκόνια των ομιλιών του Ανδρέα,
  • όσοι από εμάς ξενύχτησαν ως μαθητές και φοιτητές στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ, περιφρουρώντας τα από τη δράση των Κενταύρων της ακροδεξιάς,
  • όσοι από εμάς λειτούργησαν στο αμφιθέατρο, στους μαζικούς χώρους και τους κοινωνικούς αγώνες,
  • όσοι από εμάς έβαζαν τη διαχωριστική γραμμή από τα δεξιά και όχι από τα αριστερά,
  • όσοι από εμάς φώναζαν και φωνάζουν το σύνθημα «ο λαός δεν ξεχνά τι σημαίνει δεξιά»,
  • όσοι είχαν την αφίσα και τη φωτογραφία του Ανδρέα στο φοιτητικό τους δωμάτιο, στο γραφείο τους, στην καρδιά τους,
  • όσοι συγκρούστηκαν με τις συντηρητικές δυνάμεις, εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ, που επιχειρούσαν την αποδόμηση του έργου του Ανδρέα, του ριζοσπαστισμού του, του τριπτύχου και της πολιτικής και ιδεολογικής κατεύθυνσης της διακήρυξης της 3ης του Σεπτέμβρη,
  • όσοι παρακολουθούσαν τη λάσπη της δεξιάς του Μητσοτάκη στο πρόσωπο του Ανδρέα,
  • όσοι παρακολουθούσαν τη λάσπη της προσπάθειας σύνδεσης του Ανδρέα και στελεχών του προοδευτικού χώρου με την τρομοκρατία,
  • όσοι πίστεψαν πραγματικά στη σύγκλιση των προοδευτικών δυνάμεων,
δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι κάποια στελέχη της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ που δεν κληρονομείται, θα επέλεγαν να τιμήσουν την ιδρυτική επέτειο του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα ταυτισμένοι και υπερασπιζόμενοι από τον Άδωνη Γεωργιάδη, Αντιπρόεδρο της ΝΔ, τον Γ. Κουμουτσάκο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη του 2030, ενάντια στον Πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα.

Εύχομαι ολόψυχα να συναντηθούμε σύντομα με τους υπόλοιπους. Με διαφωνίες και αντεγκλήσεις, με διαφορετικές οπτικές και θεωρήσεις, με διαφορετικές νοοτροπίες και ιεράρχηση, αλλά από την προοδευτική και πατριωτική πλευρά του λόφου.

Όχι από την άλλη πλευρά, παίζοντας τον ρόλο του συμπληρωματικού υπερασπιστή και υποστηρικτή του νεοφιλελευθερισμού, προσβλέποντας στη συμπόρευση με τον κ. Μητσοτάκη και τη ΝΔ, επικαλούμενοι την πολιτική των δήθεν ίσων αποστάσεων. Όχι παίζοντας τον ρόλο του χειροκροτητή του Κυριάκου Μητσοτάκη στην ομιλία του που ανέφερε ότι τους ενώνουν πάρα πολλά και τους χωρίζουν πολύ λίγα.

Αυτά αποτελούν ύβρη στη μνήμη του Ανδρέα.

Ο Πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας, με το άρθρο του και τη στάση του, ανοίγει για μια ακόμη φορά τον δρόμο σύγκλισης των ευρύτερων προοδευτικών δυνάμεων.

Οι διαχωριστικές γραμμές μεταξύ δεξιάς και αριστεράς υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν.

Έχουν τεθεί και από την ελληνική κοινωνία και από τον προοδευτικό κόσμο και είναι μία από τις βαριές παρακαταθήκες της πολιτικής κληρονομιάς του Αντρέα.

ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ ΣΤΟ DOCUMENTO: ΗΤΑΝ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΨΕΥΤΗΣ;

Ολόκληρο το άρθρο του Πρωθυπουργού με τίτλο 
"ΗΤΑΝ Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΨΕΥΤΗΣ;" 


Η γέννηση, η διαδρομή και η κατάληξη του ΠΑΣΟΚ, όπως και ο ρόλος του Ανδρέα Παπανδρέου στα χρόνια της Μεταπολίτευσης, προσφέρονται όχι μόνο για ιστορική έρευνα αλλά και για πολιτικά συμπεράσματα απολύτως χρήσιμα και στη σημερινή συγκυρία. Η αντιπαράθεση και οι διαμάχες για το χθες του ΠΑΣΟΚ μοιάζουν πολύ με τις διαμάχες για το σήμερα της χώρας.

Το πώς ένα μικρό πολιτικό κόμμα, με το στίγμα μάλιστα του εξτρεμιστή, του βομβιστή και του φίλου της τρομοκρατίας εκείνης της εποχής, σε ελάχιστα χρόνια μεταμορφώθηκε σε μεγάλο κόμμα εξουσίας που έβαλε τη σφραγίδα του στη διαμόρφωση της Μεταπολίτευσης είναι θέμα που έχει προκαλέσει και εξακολουθεί να προκαλεί μεγάλες συζητήσεις και αντιπαραθέσεις.

Οπως και πώς το ΠΑΣΟΚ της νίκης και της αλλαγής, από τη γεμάτη αυτοπεποίθηση -ακόμη και έπαρση- καλημέρα στον ήλιο, έφτασε στη σημερινή καληνύχτα στον ριζοσπαστικό εαυτό του. Βέβαια, από ιστορικής άποψης τα γεγονότα είναι πολύ πρόσφατα για να μην επηρεάζεται -και σε πολλές περιπτώσεις να μην αλλοιώνεται- η ιστορική ματιά από τις τρέχουσες πολιτικές και κομματικές βλέψεις.

Δεν είναι τυχαίο, για παράδειγμα, ότι τα τελευταία χρόνια έχει επανέλθει, και μάλιστα με ένταση, η ρηχή και πολιτικά ιδιοτελής άποψη για τον λαϊκισμό και την εξαπάτηση του λαού, που δήθεν αποτέλεσαν τους βασικούς παράγοντες της εκτόξευσης του ΠΑΣΟΚ στις δεκαετίες του ‘70 και του ‘80.

Οι ερμηνείες για την «αφύσικη» και εντέλει ζημιογόνα για την Ελλάδα «εισβολή» του στο πολιτικό σκηνικό, που ακόμη εξακολουθεί να θεωρείται από τη Δεξιά και τις συντηρητικές δυνάμεις ως διαταραχή της ομαλής, παραδοσιακής, διακομματικής εναλλαγής στην εξουσία, δίνουν και παίρνουν και στις μέρες μας.

Στο πλαίσιο αυτό προσπαθώ να αποφύγω τις εύκολες και σκόπιμες αναγωγές και συγκρίσεις, μπορώ με κάποια σιγουριά να επισημάνω μερικούς από τους βασικούς παράγοντες που οδήγησαν στη ραγδαία άνοδο του ΠΑΣΟΚ, από τη στιγμή που εμφάνισε το πολιτικό του πρόσωπο με τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη.

Πρώτος και σημαντικότερος παράγοντας, η συσσωρευμένη κρίση εκπροσώπησης των λαϊκών κοινωνικών δυνάμεων της μεταεμφυλιακής περιόδου, κρίση που επέτεινε περισσότερο η δικτατορία.

Δεύτερος παράγοντας, ο ριζοσπαστισμός των νέων εργατικών και μικροαστικών στρωμάτων της εποχής, που αμφισβητούσαν βαθιά τις δομές του κράτους και της οικονομίας.

Τρίτος σημαντικός παράγοντας, η χαρισματική προσωπικότητα του Ανδρέα Παπανδρέου, ενός ανθρώπου που συμβόλιζε ήδη από την εποχή της προδικτατορικής περιόδου το αίτημα της Αλλαγής και της ρήξης με το τότε κατεστημένο.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου δέχτηκε τα σφοδρά πυρά του «κατεστημένου» της εποχής, όπως ο ίδιος το ονόμασε, ως «λαϊκιστής», «λαοπλάνος», «ψεύτης», «επενδυτής σε απάτες και αυταπάτες». Αλλά η βασική και κυρίαρχη αλήθεια που πρέπει να ειπωθεί, όσες αντιρρήσεις κι αν έχει κανείς για τη μετέπειτα πορεία του, είναι μία: διέθετε ένα πολιτικό αισθητήριο να διαγνώσει την ιστορική στιγμή της Μεταπολίτευσης, τα ζητούμενα και τις μεγάλες δυνατότητες που αυτή άνοιγε.

Με τη δημοκρατία, ακόμη ευάλωτη, την Αριστερά διασπασμένη, ρημαγμένη από τους διωγμούς και καθηλωμένη σε σχήματα που αναφέρονταν σε μεγάλο βαθμό στο παρελθόν, το παλιό κέντρο απαξιωμένο από τις ίντριγκες των παραγόντων και παραγοντίσκων του την παραδοσιακή Δεξιά αμήχανη για το πώς να αντιμετωπίσει το τεράστιο λαϊκό κύμα που προέκυψε από τη χούντα και την αντίσταση σ’ αυτή, ο Ανδρέας κατάλαβε ότι μόνο με την ενέργεια αυτού ακριβώς του κύματος, που οι άλλοι έβλεπαν με επιφύλαξη ή και φόβο, ήταν δυνατό να κάνει η χώρα άλμα προς τα εμπρός.

Τρεις παράγοντες, τρεις ιστορικές προϋποθέσεις, τρεις δυναμικές συμπυκνώσεις που συμπληρώνοντας η μια την άλλη κατάφεραν να συσπειρώσουν, να πείσουν και να ενθουσιάσουν μεγάλα τμήματα της λαϊκής προοδευτική πλειοψηφίας. Το ενοποιητικό νήμα των τριών αυτών προϋποθέσεων, η διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, δεν ήταν μόνο σωστή, δίκαιη και επαναστατική για την εποχή, αλλά και εφαρμόσιμη, εφικτή, καταλυτική. Μπορούμε λοιπόν να πούμε ότι το ΠΑΣΟΚ υπήρξε προϊόν και αποτέλεσμα μιας ιστορικής στιγμής, αλλά και ενός ηγέτη που τη διέγνωσε σωστά.

Η προσπάθεια να συνενωθούν οι τρεις γενιές, της Εθνικής Αντίστασης, του 1-1-4 και του Πολυτεχνείου, κάτω από τους μεγάλους στόχους μιας διακήρυξης και τη στέγη ενός ριζοσπαστικού κόμματος που είχαν σημαία τους την Εθνική Ανεξαρτησία, τη Λαϊκή Κυριαρχία και την Κοινωνική Απελευθέρωση μπορεί σήμερα να φαίνεται αυτονόητη. Δεν ήταν έτσι όμως. Αποτέλεσε τομή στην πολιτική και την κοινωνία.

Το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του ‘70, μικρό και σχεδόν στο περιθώριο, κατάφερε -ακριβώς αξιοποιώντας τον ηλεκτρισμό της εποχής του- να μετεξελιχθεί ραγδαία όχι μόνο σε μεγάλο κόμμα αλλά και σε παραγωγό προοδευτικής ενέργειας για πολλά χρόνια, εξηγείται, νομίζω, ακριβώς από το χιλιοειπωμένο ραντεβού με την Ιστορία.

Στο ραντεβού αυτό η ιδρυτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, με επικεφαλής τον Ανδρέα, ήταν παρούσα με τον δικό της εμφατικό τρόπο.

Δεν βολεύτηκαν στο πατρικό κόμμα της Ενωσης Κέντρου, αλλά επέλεξαν τον δύσκολο -και για πολλούς από τους παραδοσιακούς ακατανόητο- δρόμο της δημιουργίας νέου κόμματος, απαλλαγμένου από τις αμαρτίες του παλιού πολιτικού συστήματος, ανοιχτού σε νέα ρεύματα και αντιλήψεις.

Πώς και γιατί αυτό το πανίσχυρο κόμμα μεταμορφώθηκε από δύναμη αλλαγής σε δύναμη του καθεστώτος της συντήρησης και της διαπλοκής είναι ένα θέμα που οφείλει κανείς να προσεγγίζει χωρίς απλουστεύσεις και αναθέματα.

Το γεγονός πάντως είναι πως στον Θερμιδόρ του ΠΑΣΟΚ υπήρξαν φαινόμενα αποκέντρωσης της διαφθοράς, εκφυλισμού ιδεών και ανθρώπων, κυνισμού και καταδολίευσης των λαϊκών διαθέσεων.

Στην εποχή μάλιστα των επιγόνων, μετά τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου, τα φαινόμενα αυτά προσέλαβαν καθολικό χαρακτήρα, μέχρι να φτάσει το ΠΑΣΟΚ σε αυτό που είναι σήμερα. Και που καμιά σχέση δεν έχει με το τρίπτυχο της 3ης του Σεπτέμβρη και τον ιδρυτή του.

Οι πραγματικές δυσκολίες εξελίχθηκαν τελικά σε άλλοθι για μια σειρά στρατηγικών υποχωρήσεων που αλλοίωναν βαθμιαία το ριζοσπαστικό πρόσωπο του ΠΑΣΟΚ. Από το κόμμα της αλλαγής περάσαμε στην αλλαγή του κόμματος.

Σήμερα είναι πολλοί εκείνοι που κατηγορούν τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα-συνέχεια του ΠΑΣΟΚ. 

Διατρέχοντας την ιστορία αυτού του κόμματος, που σφράγισε την πορεία της Μεταπολίτευσης, μπορεί κανείς βέβαια να διακρίνει δια γυμνού οφθαλμού τις διαφορές με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ωστόσο, αν καθαρίσει κανείς όλη την καμπάνια από τη γνωστή λάσπη περί λαϊκισμού, δημαγωγίας, ψέματος, που δήθεν αποτελούν κοινό τόπο μεταξύ του «παλιού» ΠΑΣΟΚ και της νέας Αριστεράς, θα καταλάβει ότι πίσω κρύβεται ο ίδιος μεγάλος φόβος. 
Ο φόβος του κατεστημένου, των επικυρίαρχων, της διαπλοκής και της επιτροπείας: ο φόβος μην τυχόν και επανέλθουν στο προσκήνιο και στην επικαιρότητα των λάικών αγώνων τα μεγάλα και διαρκή αιτήματα της εθνικής ανεξαρτησίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της δημοκρατίας εκείνης που θα επιτρέπει στον λαό πραγματικά να ασκεί εξουσία. 

Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται σήμερα ως το κόμμα που έχει ξαναπιάσει το νήμα αυτών των στόχων, τότε η κατηγορία γίνεται δεκτή. 

Και με υπερηφάνεια.

ΣΧΟΛΙΟ Α.Ν.: ΝΤΑΞΕΙ! ΟΚ! 

Γιατί οι σοσιαλπατριώτες στηρίζουν Τσίπρα – Ποιος ο εθνικός κίνδυνος από ένα πιθανό «ατύχημα»

Τον Αλέξη Τσίπρα στηρίζει ανοιχτά ο Στέφανος Τζουμάκας, ένα ακόμα στέλεχος της αριστερής πατριωτικής πτέρυγας του παλιού ΠΑΣΟΚ.

Ο Στέφανος Τζουμάκας δεν έγινε ΣΥΡΙΖΑ, όπως σχεδόν κανένας σοσιαλιστής δεν εντάχθηκε στον ΣΥΡΙΖΑ (μεγάλη συζήτηση το γιατί), συνεργαζόμενοι με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι οι σοσιαλιστές της κυβέρνησης Τσίπρα (να μην το ξεχνάμε ποτέ αυτό), ωστόσο, ο Στέφανος Τζουμάκας δεν χάνει την ευκαιρία να εκφράζει τη στήριξή του στον Πρωθυπουργό.

Ο Στέφανος Τζουμάκας έδωσε το παρών σε κυβερνητική εκδήλωση όπου παρουσιάστηκε το τριετές σχέδιο για την μεταρρύθμιση του κράτους.

Ο πρώην υπουργός, κάθισε δίπλα του τον Παύλο Πολάκη και όταν έφτασε η ώρα χαιρέτισε εγκάρδια τον Αλέξη Τσίπρα.

Μπορεί να ήταν τυχαίο, αλλά παρά δίπλα ήταν το άλλοτε στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και νυν υπουργός Χρήστος Σπίρτζης, όσο ο πρωθυπουργός μιλούσε για τα… επιτεύγματα των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ όπως την ίδρυση του ΑΣΕΠ, της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης, των ΚΕΠ και την καθιέρωση της Διαύγειας.

Να σημειωθεί ότι η σκληρή ανδρεοπαπανδρεϊκή πτέρυγα στην πλειονότητά της στηρίζει τον Αλέξη Τσίπρα. Όλοι οι πρώην ΠΑΣΟΚοι βουλευτές που εκλέχτηκαν με τον ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστοί ως σκληροί ανδρεοπαπανδρεϊκοί.

Και στην κοινωνία, η σοσιαλιστική βάση του παλιού πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, οι σοσιαλπατριώτες, υποστηρίζουν στην πλειονότητά τους τον Αλέξη Τσίπρα όχι γιατί έγιναν ΣΥΡΙΖΑ, ελάχιστοι έως καθόλου έγιναν μέλη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά επειδή γνωρίζουν ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την πατρίδα προέρχεται από τους σοσιαλφιλελεύθερους του μεταλλαγμένου ΠΑΣΟΚ, που κατάντησε ΔΗΣΥ και τους νεοφιλελεύθερους του Κυριακού Μητσοτάκη.

Η οριζόντια νεοφιλελεύθερη-σοσιαλφιλελεύθερη διασύνδεση μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο από την οριζόντια συμπαράταξη της κοινωνικής δεξιάς (Καραμανλικής και λαϊκής) με τους σοσιαλπατριώτες και όσες πατριωτικές δυνάμεις έχουν απομείνει στην κομμουνιστογενή αριστερά.

Σε μια εποχή μεγάλων γεωπολιτικών ανακατατάξεων, που η Ελλάδα βγαίνει «μπροστά» ως σύμμαχος και η γεωπολιτική θα είναι εκείνη που θα μας «ξεχρεώσει» και όχι η λιτότητα, υπάρχει κίνδυνος εάν η χώρα πέσει από «ατύχημα» στα χέρια των σοσιαλφιλελεύθερων και νεοφιλελεύθερων να χαθεί και η τελευταία μας ευκαιρία για ανόρθωση και μεγαλείο, διότι οι φιλελέδες θα πάνε και θα την παραδώσουν στο Βερολίνο και στα άλλα αφεντικά τους.

Η σύγκρουση πλέον σχηματίζει δύο στρατόπεδα: τους πατριώτες από τη μία και τους παγκοσμιοποιητές από την άλλη. Οι σοσιαλπατριώτες το έχουν συλλάβει έγκαιρα αυτό και είναι ο λόγος που στηρίζουν τον Αλέξη Τσίπρα. Ενδεικτικά και μόνο, υποθέστε τι μπορεί να είχε συμβεί στα μεγάλα μας εθνικά θέματα εάν δεν ήταν στο ΥΠΕΞ ο Νίκος Κοτζιάς, που ηγείται της σοσιαλπατριωτικού «ΠΡΑΤΤΩ»…

Υ.Γ.: Τα γκρουπούσκουλα της εθνομηδενιστικής «αριστεράς» του μεγάλου «φιλάνθρωπου» Τζορτζ Σόρος, όταν δεν είναι στον κόσμο τους είναι με τους παγκοσμιοποιητές.

http://www.tribune.gr

Αυτόνομη πορεία της Κεντροαριστεράς προτείνει ο Κ. Λαλιώτης


Αυτόνομη πορεία του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και της Κεντροαριστεράς ως Δημοκρατικού και Προοδευτικού Πόλου απέναντι στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ προτείνει ο Κώστας Λαλιώτης ενόψει της επετείου της 3ης Σεπτέμβρη.
Σε μακροσκελή δήλωσή του το ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αναφέρει μεταξύ άλλων: «Αυτό προϋποθέτει, οριστικά και αμετάκλητα, σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη ΝΔ.

Πιστεύω ακράδαντα ότι μόνο με αυτή τη στρατηγική και με αυτόν τον πολιτικό σχεδιασμό το ΠΑΣΟΚ, η Δημοκρατική Συμπαράταξη και η Κεντροαριστερά θα αποκτήσουν ξανά ευρύτατο και ζωτικό ιδεολογικό, κοινωνικό, πολιτικό και προγραμματικό χώρο».

Ο κ. Λαλιώτης προσθέτει ότι μόνο «με αυτούς τους καθαρούς στρατηγικούς στόχους μπορούν να ταυτιστούν και να συμπορευτούν συμμετοχικά και ενεργά εκατομμύρια πολίτες, που έχουν διαχρονικούς δεσμούς με το ΠΑΣΟΚ και την ευρύτερη Παράταξη.

Μόνον έτσι το ΠΑΣΟΚ και η Κεντροαριστερά δεν θα μετατρέπονται σε δεκανίκι και ουρά είτε του ΣΥΡΙΖΑ, είτε της ΝΔ».

Κατά τον κ. Λαλιώτη η πυξίδα του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και της Κεντροαριστεράς μπορεί και πρέπει να δείχνει έναν άλλο δρόμο με βαθειά πίστη στους στόχους, στις αρχές, στις ρίζες και στις αξίες του Ουμανισμού, του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Και καταλήγει: «Οι 13 σηματοδοτικές και δεσμευτικές λέξεις μας είναι οι εξής: Μπροστά και Δυνατά, Αυτόνομα και Νικηφόρα με Αλλαγές, Δημοκρατικά και Πατριωτικά, Μεταρρυθμιστικά και Ριζοσπαστικά, πάντα Προοδευτικά και πάντα Ευρωπαϊκά»

http://www.thetoc.gr

ΣΧΟΛΙΟ ΝΤΑΒΙΑ: Εϊναι μεγάλη γάτα, πάρτε το απόφαση! 

3η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ 2017: ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΑΞΗ


Έχω την γνώμη ότι η φετινή επέτειος της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ είναι προφανές και πανθομολογούμενο ότι δεν είναι ίδια με την περυσινή ή την προπέρσινη.

Και αυτό γιατί απλά είναι η επέτειος της ίδρυσης του ΠΑΣΟΚ στην χρονιά εκείνη που θα μείνει στην πολιτική ιστορία της χώρας ως Η ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΗΚΕ Η ΛΗΞΙΑΡΧΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ.

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΤΕΛΕΙΩΣΕ και επίσημα, με την βούλα της ΔΗΣΥ και των εξελίξεων σε αυτή.
Και τα τερτίπια του στυλ και ΠΑΣΟΚ, και ΔΗΣΥ και Ποτάμι και ΕΛΙΑ και ΔΗΜΑΡ αφορούν μόνο τους δεκάδες αρχηγούς.

Προσωπικά θεωρώ ότι η έκδοση της ληξιαρχικής πράξης θανάτου του ΠΑΣΟΚ - αν και επώδυνο για εμάς -  είναι πολιτικά υγιής εξέλιξη και έπρεπε να είχε συμβεί εδώ και 7 - τουλάχιστον - χρόνια.

Γιατί αυτό αποφάσισε τότε η μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία της παράταξης εγκαταλείποντας μαζικά το κόμμα της, αντιλαμβανόμενη ότι τίποτα δεν υπάρχει πλέον να υπερασπιστεί μέσα από αυτό για το παρόν και το μέλλον της και μετακόμισε στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα.

Δεν είναι αυτή μου η θέση αποτέλεσμα του θυμού μου από την προσωπική ΠΡΟΔΟΣΙΑ που βίωσα το 2006. Αυτή την διαχειρίστηκα όπως εγώ νόμιζα καλύτερα: ΣΙΩΠΩΝΤΑΣ.

Το κλείσιμο της ιστορικής σελίδας "ΠΑΣΟΚ" δεν είναι παρά ελάχιστη ιστορική υποχρέωση απόδοσης σεβασμού και φόρου τιμής στον Ανδρέα και την διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη.

Στον ΗΓΕΤΗ και το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΙΜΕΝΟ που - ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ - πρέπει να απεμπλακούν από το να γίνονται αντικείμενα εκμετάλλευσης, καπηλείας  ή καβγά κληρονόμων, επιγόνων ή ιδιοκτητών.

ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΠΟΥ ΕΝΕΠΝΕΥΣΑΝ.
ΟΛΟΥΣ!

Κατά την γνώμη μου ΚΑΝΕΝΑΣ - ούτε εμείς οι (κατά την άποψή μας) "γνήσιοι ανδροπαπανδρεϊκοί", αλλά ούτε - πολύ περισσότερο οι εκσυγχρονιστές και οι επίγονοί τους έχουμε δικαίωμα να πολιτευόμαστε" ή να τοποθετούμαστε ως κάτοχοι και ιδιοκτήτες της.

ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΝΤΡΟΠΗ και ΑΣΕΒΕΙΑ, όταν δεν είναι απόδειξη της ΑΔΥΝΑΜΙΑΣ μας να μιλήσουμε για το σήμερα και το αύριο, αξιοποιώντας τα ως παρακαταθήκη.

Το ΠΑΣΟΚ και ο ΑΝΔΡΕΑΣ ήταν ο μισός ελληνικός λαός. ΗΤΑΝ ΜΑΖΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΛΑΟΥ. Δεν ήταν ΜΕΤΟΧΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ.

Δεν ήταν ούτε γκρούπα ιστορικά αδικαίωτων ψώνιων, ούτε γκρούπα παραγόντων επιγόνων καριεριστών.  Ήταν μάχη μέσα στην κοινωνία.

ΔΙΑΡΚΗΣ ΜΑΧΗ.

Με νίκες ΠΟΛΛΕΣ, ήττες περισσότερες και ΥΠΑΝΑΧΩΡΗΣΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΕΣ!
Ήταν ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ, δεν ήταν ΤΟΤΕΜ.

Το ΠΑΣΟΚ - ως κίνημα λαού τελείωσε στις πλατείες των Αγανακτησμένων και μετακόμισε - σχεδόν μαζικά - στον ΣΥΡΙΖΑ, είτε αρέσει αυτό στην ηγετική του ομάδα, είτε όχι.

Στην ηγετική του ομάδα που αν δεν είχε βάλει μπροστά ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΓΕΝΝΗΜΑΤΑ, με το ιστορικό φορτίο που αυτό κουβαλάει,  δεν θα υπήρχε ούτε καν στα έδρανα της βουλής.

Πώς μιλάνε ήθελα να ήξερα με τέτοια έπαρση; 
Πώς θεωρούν ότι έχουν δικαίωμα η Χριστοφιλοπούλου και ο Λομβέρδος να ομιλούν στο όνομα του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα;
Πώς είναι δυνατόν να μιλάνε για ΓΕΝΝΙΤΣΑΡΟΥΣ που πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ; 
Σε ποιους αναφέρονται; Στα τρία τέταρτα της παράταξης; 

ΕΙΝΑΙ ΥΒΡΙΣ αυτό προς ΤΗΝ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ, από τους τύπους εκείνους που ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ότι το ΠΑΣΟΚ ΗΤΑΝ ΠΑΝΤΟΥ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΚΙΝΗΜΑ ΛΑΟΥ!

ΚΑΙ Ο ΛΑΟΣ ΤΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ - ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ - ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΑΣΟΚ.

Δεν ήταν σφραγίδα, δεν ήταν κλειστό κλαμπ εξουσίας.

Πώς να τα καταλάβουν αυτά; Αφού όταν το ΠΑΣΟΚ ήταν ΚΙΝΗΜΑ ΛΑΟΥ, εκείνοι ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΚΕΙ.

Το ΠΑΣΟΚ φέτος τελειώνει και με την βούλα. Η ΔΗΣΥ είναι ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΡΑΓΜΑ.

Κατά την γνώμη μου δεν μπορεί να αξιολογηθεί σοβαρά αυτό το "νέο" κόμμα (???).
Όχι μέχρι να μάθουμε ποιος θα είναι αρχηγός του - όπως λένε όσοι είναι μέσα.
Αλλά μέχρι να διαβάσουμε την δική της διακήρυξη, μόλις μάθουμε ΠΟΙΑ - διάολε - ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ εκείνων που την συγκροτούν. 

Τι διακηρύσσουν, τι λένε, τι προτείνουν για την χώρα και κυρίως για τον ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟ ΕΛΛΗΝΑ, εκείνον που τα συμφέροντά του δεν μπορούν να εκφραστούν από ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ.

ΚΑΙ Η ΑΛΛΗ ΠΑΡΑΤΑΞΗ - βεβαίως - δεν είναι Ο ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν το λέει ο Νταβίας.
Το είπε Η ΜΕΓΑΛΗ ΛΑΪΚΗ ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ. Καταλάβε τε το!

Η Κεντροαριστερά αν θέλει να ανασυγκροτηθεί (κάτι για το οποίο δεν είμαι πεισμένος ούτε ως πρόθεση εκείνων που το λένε, ούτε ως δυνατότητα πλέον ) αυτό πρέπει να είναι ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΔΕΔΟΜΕΝΟ που έχει να ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ.

Πάντως για ένα είμαι ΑΠΟΛΥΤΑ ΒΕΒΑΙΟΣ: Η κεντροαριστερά δεν θα ανασυγκροτηθεί υπό την ηγεσία ΒΟΛΕΜΕΝΩΝ της προηγούμενης περιόδου πολιτευτάδων που θέλουν να τηρήσουν ίσες τις αποστάσεις που έχουν να διανύσουν προς την εξουσία, για να συνεχίσουν να αναπαράγουν την προσωπική βολή τους.

Η - πιθανή - ανασυγκρότηση του χώρου - ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ή ΑΝ ΓΙΝΕΙ ΠΟΤΕ - θα γίνει όταν ο δημοκρατικός, προοδευτικός ΑΒΟΛΕΥΤΟΣ πολίτης - στρατιώτης της παράταξης νιώσει, πειστεί, ότι η ΠΑΡΑΤΑΞΗ έχει ΚΑΘΑΡΗ ΠΡΟΘΕΣΗ να τον υπερασπιστεί και να ΜΕΡΟΛΗΠΤΉΣΕΙ υπέρ των δικών του συμφερόντων και αναγκών,και ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΠΑΙΖΕΙ Η ΗΓΕΣΙΑ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΟ για να μπορεί να πάει είτε από δω, είτε από κει.

Άλλωστε το ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ είχε καθαρό πρόσημο, δεν ήταν ΜΠΑΛΆΝΤΖΑ.

Αυτό - προς ώρας - φαίνεται ότι το έχει καταλάβει περισσότερο ο ξένος με την βάση και την ιστορική  διαδρομή της παράταξης Τσίπρας (που λόγω ηλικίας βεβαίως δεν χρεώνεται το έγκλημα της αριστεράς του 1989 με την παραπομπή του Ανδρέα, ή τουλάχιστον δεν μπορεί να του χρεώνεται εντελώς καιροσκοπικά, περισσότερο από όσο στην .... Δαμανάκη)  από τους επίδοξους ηγέτες της κεντροαριστεράς που - πάντα κατά την ταπεινή μου γνώμη - θεωρούν ότι υπάρχει πιθανότητα να συγκροτηθεί - η κεντροαριστερα ΣΤΗΝ ΠΤΩΧΕΥΜΕΝΗ ΕΛΛΑΔΑ - ως κόμμα - κλαμπ ενός προοδευτικού, κοσμοπολίτικου και ελιτιστικού μορφώματος, ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΩΝ.

ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ λέω εγώ που δεν έχω απορρίψει τον Μαρξισμό ως μέθοδο πολιτικοκοινωνικής ανάλυσης ακόμα.

Θα αναδημοσιεύσουμε σήμερα τρία άρθρα - παρεμβάσεις κορυφαίων πολιτικών - που αφορούν την επέτειο, που πρέπει να διαβαστούν με προσοχή, κατά την γνώμη μου.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΤΑΒΙΑΣ

ΚΑΛΗΜΕΡΑ