Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Κυριακή 9 Ιουνίου 2019

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ή ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ

του Α. ΝΤΑΒΙΑ
Οι δημοτικές εκλογές τέλειωσαν, στην σκιά του αποτελέσματος των ευρωεκλογών και την προκήρυξη των εθνικών εκλογών.

Ο χάρτης της Ελλάδας - και ο αυτοδιοικητικός - βάφτηκε μπλε, αφού ήταν καθαρή η απόφαση της πλειοψηφίας των πολιτών να εκφράσουν την συσσωρευμένη δυσαρέσκειά τους προς την κυβέρνηση για όποιο λόγο είχε ο καθένας.

Για άλλη μια φορά αποδείχτηκε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των συμπατριωτών μας ψηφίζει μόνο με το θυμικό.

Και τρέχει να πάει με το νικητή μπας και γλείψει κανένα κοκκαλάκι εξουσίας ως ΙΔΙΩΤΗΣ.

Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις εκείνων που βγαίνουν μπροστά "ιδεολόγοι" και "συνεπείς" όταν ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ. 

Οι "σωστοί" σωπαίνουν και κρύβονται επιχειρώντας να έχουν ανοικτό δρόμο ΝΑ ΠΟΥΛΗΘΟΥΝ ΣΤΟ ΝΙΚΗΤΗ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, όποιος και αν είναι.
"Οι εκλογές τέλειωσαν" σου λένε, "τώρα είμαστε ολοιμαζί" σου λένε.

Τους είδατε, Σώπησαν την βδομάδα πριν τον δεύτερο γύρο στο Χαλάνδρι.
Είχε ρίσκο η όποια επιλογή για κάθε ΣΙΓΟΥΡΑΤΖΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΑ.

Οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί του συστήματος το ξέρουν καλά, τους ξέρουν καλά  και ξέρουν πώς να τους διαχειριστούν.

Τι άλλο συμπέρασμα μπορεί άραγε να βγει από το γεγονός ότι οι - υποτιθέμενοι - πιο σοβαροί, "χειραφετημένοι", " αποστασιοποιημένοι από τον κομματισμό" (κατά την άποψή τους πάντα) αντισυστεμικοί διαμορφωτές της κοινής γνώμης - στην πραγματικότητα γρανάζια του μεταπολιτευτικού εξουσιαστικού μηχανισμού της γενιάς του πολυτεχνείου, που ενίοτε ξεχνιούνται, παρασύρονται και φανερώνουν τον ρόλο τους ως "φρουροί" του καθεστωτικού συσχετισμού, κρατικοδίαιτοι, τραπεζοδίαιτοι, ευρωδίαιτοι "επαναστάτες της πορδής", τσιμπουκοφόροι τεμπελχανάδες μυαλοπώληδες  ΔΙΑΓΝΩΟΥΜΕΝΟΙ από τς μάχες του λαού, ενδεδυμένοι με τον μανδύα μιας υποκριτικής ψευτοσυνέπειας σε κάποιες αρχές τις οποίες δύσκολα μπορούν πλέον και οι ίδιοι να συσχετιστούν με τις ανάγκες της εποχής ή να αντιστοιχίσουν με τις ίδιες τις δικές τους αναλύσεις για όσα γίνονται στον πλανήτη - "κατάφεραν" να φθείρουν την αποτυχημένη κυβερνητική και κομματική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ της νεοφιλελεύθερης μεταστροφής, ενισχύοντας συνειδητά και με σχέδιο τις δυνάμεις του πούρου νεοφιλελευθερισμού, παίζοντας ακριβώς ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟ ΘΥΜΙΚΟ του ψηφοφόρου.
ΙΣΟΠΕΔΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΨΥΧΛΟΓΙΑ ΤΟΥ, ΜΕ BULLING σε όσους δεν είχαν πείσει.
Μεγάλο κατόρθωμα ....

'Έτσι, χωρίς δια ταύτα. Χωρίς σχέδιο για το μετά.
Δεν έχουν και το λένε.

"ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΗ Η ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ", θα την φτιάξουν - λένε - τα επόμενα πενήντα χρόνια.
Μέχρι τότε ΑΠΟΧΗ, σου λέει.
Μην πας να ψηφίσεις. Μην συνδικαλιστείς. ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΕΝΟΧΛΕΙΣ.

Τα έλεγαν με το ΠΑΣΟΚ, τα είπαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, θα τα  ξαναπούν αύριο, καταχειροκροτούμενοι από τα κομματικά στελέχη της ΝΔ.

ΤΙΠΟΤΑΔΕΣ, επικριτές,αχάριστοι,  κολαούζοι της εξουσίας, πάνε με όλα κι αυτό το λένε ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ.

ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τι είναι τώρα αυτό; Πώς ορίζεται;

Είναι να μην ¨ξεφεύγει" σε ακρότητες η αντιπαράθεση;

Και τι ορίζουν ως ακρότητες;

Λεκτικές υπερβολές, σωματική βία, επαγγελματικές διώξεις, δολοφονίες χαρακτήρων, παραποίηση εξουσίας, ποινικοποίηση της αντιπαράθεσης, δημοσιογραφικά στεγανά στην λειτουργία των δημόσιων υπηρεσιών, όπου διώκονται οι εκτός συσχετισμού για να την γλυτώσουν οι "του συσχετισμού";

ΤΙ:::::

Είναι μήπως να συνεργάζονται οι εκλεκτοί τους, αιρετοί "ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ και ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΑ" για να μοιράζεται .... ο συσχετισμός τις καρέκλες τις αναθέσεις, τις προμήθειες, το χρήμα;

ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΝΕΤΑΙ και να ΑΚΥΡΩΝΕΤΑΙ ο ΚΡΙΣΙΜΟΣ ελεγκτικός και προωθητικός ρόλος της ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ, η προβολή ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΧΕΔΙΩΝ,  για να μπορούν οι βολεμένοι να περνάνε τις επιλογές τους για τα φεστιβάλ, τις προμήθειες και τις εργολαβίες υποκρινόμενοι  ότι οι επιλογές τους "δεν έχουν χρώμα";

ΑΛΗΘΕΙΑ Η ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΡΡΙΜΜΆΤΩΝ και η λειτουργία ή όχι ΚΔΑΥ στον δήμο, έχει ή δεν έχει χρώμα;;;;  Για δείτε τώρα τι γράφεται από την επιτροπή κατοίκων του Πατήματος που προεκλογικά μιλάγανε ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΕΥ 9, ενώ τώρα οι μάσκες πέφτουν και το ΜΟΝΤΕΛΟ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ μπαίνει μπροστά,  η ιδιωτικοποίηση έρχεται ως επιβολή από τα πάνω - περιφέρεια και επόμενο γκουβέρνο -  στον δήμο.

Αυτό είναι πολιτικό πολιτισμός;Το ψέμα; Η εξαπάτηση του πολίτη, οι κρυφές ατζέντες και η  υποκρισία;

Είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΜΟΣ  ο παραλυτικός μέσος όρος της αδράνειας;;

Η ΚΟΡΟΪΔΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ με το να είναι ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΜΟΝΟΜΑΧΟΙ τέτοιοι, έναν προεκλογικό μήνα κάθε τετραετία και μετά να γίνονται συνέταιροι στη νομή της εξουσίας;


ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ;

Γιατί εγώ αυτό το λέω αλλοίωση της δημοκρατίας,  ΔΙΑΠΛΟΚΗ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΝΑΛΛΑΓΗ.

Μην είναι πολιτικός πολιτισμός να γίνονται εκλογές για να επιλέγονται οι γλυκούληδες, οι στρογγυλοί, εκείνοι που δεν έχουν "ΕΜΜΟΝΗ" στην εφαρμογή των προγραμμάτων με τα οποία κατήλθαν στις εκλογές και είναι έτοιμοι ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ να "συνεργαστούν' με όποιον νά ΄ναι για να εφαρμόσουν ΟΤΙΝΑΝΑΙ;;;;

Και αυτό το λέω εγώ ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ και του δικαιώματος του πολίτη ΝΑ ΔΙΑΛΕΓΕΙ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΠΟΡΕΙΑΣ, εκτός από πρόσωπα.

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ στον δήμο, την περιφέρεια, την χώρα, ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ.

ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ.

Και να είναι διακριτές οι δυνάμεις που αναλαμβάνουν την ΕΦΑΡΜΟΓΗ της κατεύθυνσης που επιλέγει.

Και οι άλλες δυνάμεις - ΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ - να αναλαμβάνουν τον ΕΠΟΙΚΟΔΟΜΗΤΙΚΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΡΟΛΟ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ και να μην αναζητούν να .... χωθούν στη νομή.

Γιατί αυτό οδηγεί σε ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΕΛΕΓΧΟ των πράξεων της εξουσίας και λιγότερη διαφάνεια.

ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΣΤΟΙΧΕΙΩΔΗ είναι αυτά ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Χωρίς στρογγυλέματα και παραποιήσεις.

Οι μηχανισμοί που προσπαθούν αυτά να τα "στρογγυλέψουν" δεν είναι καθόλου ανιδιοτελείς.

ΑΥΤΑ ΤΑ ΛΙΓΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ. Είπαμε δεν βιαζόμαστε να μιλήσουμε για το εκλογικό αποτέλεσμα στον δήμο επίσημα.

Είπα όμως να θυμηθούμε μερικά ΒΑΣΙΚΑ.

ΚΑΛΗ ΚΥΡΙΑΚΗ

ΣΥ.ΡΙΖ.Α.: TA AITIA THΣ ΠΤΩΣΗΣ



Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου
Site: http://www.gpapasimos.gr/
Twitter: @PapasimosG

Η ήττα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στις Ευρωεκλογές και η επερχόμενη, κατά τα φαινόμενα, στις εθνικές κάλπες της 7ης Ιουλίου, οφείλεται σε στρατηγικά λάθη, που διαπράχθηκαν κατά συρροή από τον Ιανουάριο του 2015 έως σήμερα.

Τα κύρια εξ αυτών, που αποτελούν και τις βασικές αιτίες της ήττας, μπορούν να κωδικοποιηθούν ως εξής:

Πρώτον: H ιστορικών διαστάσεων πολιτική ανικανότητα αξιοποίησης της εκλογικής νίκης του Ιανουαρίου του 2015, όπου η Ευρώπη και οι δανειστές ήταν διατεθειμένοι να προσφέρουν πολύ περισσότερα από ό,τι στις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και της Ν.Δ., ειδικά στο κρίσιμο ζήτημα της μειώσεως του δημοσίου χρέους και της εφαρμογής της ρήτρας ανάπτυξης. Αντί αυτού, λόγω της πολιτικής ελαφρότητας και της ναρκισσιστικής αφέλειας, υπήρξε πλήρης παγίδευση της χώρας από τον Σόιμπλε, με συνέπεια το τρίτο «τραυματικό» μνημόνιο, μετά το ΟΧΙ του ελληνικού Λαού τον Ιούλιο του 2015, με το οποίο ολοκληρώθηκε η πλήρης «αποικιοποίηση» της Ελλάδας (Υπερταμείο, δημοσιονομικός «κόφτης», αφελληνισμός τραπεζικού συστήματος, «αιματηρά» πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2063 !!!!).

Δεύτερον: Λόγω της πλήρους μνημονιακής μετάλλαξης και της αποδοχής των μύχιων επιδιώξεων των δανειστών, η Κυβέρνηση ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εφάρμοσε μια σκληρή νεοφιλελεύθερη πολιτική, ανεξαρτήτως της επικαλούμενης «προοδευτικής ρητορείας», που διέλυσε μέσω της υπερφορολόγησης τα μεσαία παραγωγικά στρώματα. Συνειδητά και αφρόνως, οι υπουργοί Οικονομικών Τσακαλώτος και Χουλιαράκης, επαίρονταν στην Βουλή, ότι ασκούν δήθεν ταξική πολιτική σε βάρος της μεσαίας τάξης, συνθλίβοντας εκτός από αυτήν, την ίδια ώρα, και την ελληνική οικονομία. Η αδιέξοδη αυτή πολιτική ολοκληρώθηκε, αφενός, με τις απαλλαγές στο παρασιτικό ελληνικό κεφάλαιο και, αφετέρου, με τα επιδόματα και «φιλοδωρήματα» προς τους ανέργους και τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα, δημιουργώντας συνθήκες «πληβειοποίησης» αυτών. Έτσι, η χώρα, μετά από εννέα χρόνια μνημονιακού «ζουρλομανδύα», εμφανίζεται με παντελή έλλειψη παραγωγικού σχεδίου ανασυγκρότησης της ελληνικής οικονομίας και κάθε αναπτυξιακού εργαλείου.

Τρίτον: Η παράδοση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος και ο πλήρης αφελληνισμός του, κατά την ανακεφαλαιοποίηση του 2015, όπου παραδόθηκε ενεργητικό 340 δις, έναντι 5 δις ευρώ, σε ιδιώτες αγνώστου ταυτότητας με αποτέλεσμα την απώλεια ελέγχου του πιστωτικού συστήματος. Εξίσου τραγική υπήρξε η πολιτική για τα κόκκινα δάνεια και τον εσωτερικό δανεισμό των Ελλήνων, που αντί να προχωρήσει σε «σεισάχθεια» κατά το ισλανδικό πρότυπο, κατά το οποίο υπήρξε οριζόντια μείωση όλων των δανείων κόκκινων και πρασίνων, 30-70% ανάλογα με την αγοραστική δύναμη των δανειοληπτών, με βάση το ποσοστό της πτώσεως της οικονομίας λόγω της χρεοκοπίας, προχώρησε στην νομοθέτηση της πώλησης των δανείων σε ξένα funds «αντί πινακίου φακής», μη θεσμοθετώντας, καν, την λεγόμενη ρήτρα προτεραιότητας του δανειολήπτη, όπως έπραξε η Κύπρος.

Τέταρτον: Η υπογραφή της Συμφωνίας των Πρεσπών, όπου η Ελλάδα παραχώρησε εθνότητα και γλώσσα στο πολυεθνικό μόρφωμα των Σκοπίων (Σλάβοι, Αλβανοί, Ρομά κ.λπ.), θέτοντας ένα ακόμα «ακάνθινο στεφάνι» στον Ελληνισμό. Η ψήφιση της Συμφωνίας των Πρεσπών έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο πριόνισμα της επιρροής του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., όχι μόνο στην περιοχή της Μακεδονίας, αλλά συνολικά στην Ελλάδα, αφού πρόκειται για κορυφαίο εθνικό θέμα. Στα πλαίσια αυτής της υπογραφής, συντελέστηκε βάναυση σύνθλιψη της έννοιας του πατριωτισμού, βασικού στοιχείου της αριστεράς στην νεότερη ιστορία της Ελλάδος, μέσα από την δράση του ΕΑΜ. Αντ’ αυτού, είχαμε την επικράτηση των εθνομηδενιστικών απόψεων στο όνομα ενός «ροζ διεθνισμού» και ενός ακατανόητου «δικαιωματισμού» τρίτων χωρών, σε βάρος των εθνικών συμφερόντων.

Πέμπτον: Η σταδιακή εμφάνιση φαινομένων έντονου παλαιοκομματισμού και πελατειασμού, τα οποία, μαζί με την πρωτοφανή αλαζονεία της εξουσίας, αποτέλεσαν έναν εκρηκτικό συνδυασμό, που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις στο κοινωνικό σύνολο. Το ύφος και η προκλητικότητα Πολάκη, σε συνδυασμό με την «κουτοπονηριά» του Καμμένου και την κυνική μεταγραφολογία έναντι του αντιτίμου της «καρέκλας», δημιούργησε ένα ρυτιδιασμένο προσωπείο, σε μια κυβέρνηση που εμφανίστηκε να εκφράζει στην πρώτη της φάση, τις ελπίδες του Λαού για αλλαγή του ύφους και της λειτουργίας της πολιτικής σκηνής.

Έκτον: Η πλήρης αδυναμία ενσωμάτωσης και έκφρασης των στρωμάτων, που εκτόξευσαν τον ΣΥ.ΡΙΖ.Α. στην εξουσία, από το αρχικό 4%. Ουδέποτε υπήρξε οργανωτική υπέρβαση αυτού του 4%, αφού οι ιδεοληψίες του αποτελούσαν την σταθερά του κυβερνητικού έργου σε όλη την τετραετία. Πρόκειται για τεράστιο πολιτικό λάθος, αφού η οργανική και πολιτική ενσωμάτωση, αυτών των στρωμάτων, και η αξιοκρατική ανάδειξη στελεχών, θα μπορούσαν να αποτελέσουν πολιτικό σωσίβιο ασφαλείας έναντι της κυβερνητικής φθοράς.

Συμπερασματικά, η «για πρώτη φορά Αριστερά», όπως αυτάρεσκα εκπέμπονταν συνεχώς από τα χείλη των κυβερνητικών και κομματικών στελεχών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., θέλοντας να προσδώσουν μια «ιστορική αποστολή» στο έργο τους, σε πολύ σύντομο διάστημα στην κυβερνητική εξουσία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, που καλύπτονταν πίσω από την «αιθαλομίχλη» ενός απλόχερα ριζοσπαστικού αντιμνημονιακού λόγου, που έδωσε μάταια μεγάλες ελπίδες στις ρημαγμένες από τον μνημονιακό «οδοστρωτήρα» λαϊκές τάξεις.

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΕ ΑΦΙΕΡΩΣΗ ΣΤΟΥΣ .... ΧΕΙΡΑΦΕΤΗΜΕΝΟΥΣ