Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2016

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΤΟΥ Θ. ΑΛΕΞΙΟΥ


Αφήσαμε να περάσουν οι γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων, να αναρρώσει και ο δήμαρχος Συμεών που είναι αλλεργικός στην αντίθετη άποψη, δεν την αντέχει καθόλου ένα πράγμα, στούφος του έρχεται μόλις ακούει κάποιον να κάνει κριτική στην αλάνθαστη, μεσσιανική του αποστολή μην μας μείνει κιόλας και ξεμείνουμε από δήμαρχο - πελάτη του ΤΑΙΠΕΔ και επανερχόμαστε σήμερα στην ενημέρωσή σου με την δημοσίευση ολόκληρης της επιστολής παραίτησης Αλεξίου.

Σχόλια δεν θα κάνουμε ακόμα για την υπόθεση διότι θα ήταν εμπλοκή στα εσωτερικά της ΄"Αντίστασης με το ΤΑΙΠΕΔ" και δεν έχουμε καμία όρεξη να ανακατευτούμε στα εσωτερικά ενός τέτοιου πρωτοποριακού "εγχειρήματος" όπως αποκαλούν την σύμπραξη όλων αυτών των αντιφατικών δυνάμεων και στρατηγικών που συγκροτούν το ΠΕΙΡΑΜΑ της καργαριστεράς.

ΕΝΑ ΚΑΡΓΑΡΙΣΤΕΡΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΜΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΟΖΩΟ ΕΣΕΝΑ ΧΑΛΑΝΔΡΑΙΕ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΙΣ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΣΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΔΟΥΖΕΝΗ, ΣΤΟ ΝΟΜΠΕΛ ΣΤΟΝ ΧΕΥ 8 και ΤΟΝ ΧΕΥ 9.

Α ξέχασα! Και στα νοίκια για τα δημαρχεία!!!

Αλλά επειδή εδώ είναι ΠΛΑΤΕΙΑ και δεν κάνουμε δημοσιογραφία επιλεκτικής αναπαραγωγής όσων μας υποδεικνύει η εξουσία και ενημερώνουμε τον αναγνώστη μας για τα πάντα ("ό,τι βλέπουμε το σφυρίζουμε" που λέει και ένας σύντροφος) οφείλουμε να επισημάνουμε ότι ΔΕΝ ΤΑΥΤΙΖΟΜΑΣΤΕ απόλυτα με την κριτική Αλεξίου, με την οποία σε πολλά συμφωνούμε - άλλωστε τα έχουμε πει πρώτοι και στην ώρα τους - αλλά σε κάποια διαφωνούμε κιόλας - θα τα πούμε στην ώρα τους.


ΟΛΟΚΛΗΡΗ Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗΣ ΑΛΕΞΙΟΥ:

Μια καθυστερημένη δήλωση  παραίτησης (και κάποιες σκέψεις σχετικά με τη Δημοτική Αρχή, την Αντίσταση με τους Πολίτες και την μεταξύ τους σχέση).

Είναι καιρός – από το καλοκαίρι ήδη- που έχω αποφασίσει να παραιτηθώ από τη θεσμική θέση που ως τώρα βρίσκομαι. Σύντομα κλείνουν τα 2,5 χρόνια από την ανάληψη της διοίκησης του Δήμου από την «Α μ. τ.  Π». Πίστευα και πιστεύω ότι οφείλουμε να επιδεικνύουμε συνέπεια και συνέχεια ανάμεσα στις διακηρύξεις και τις πράξεις μας. Έτσι, φθάνοντας στο πλήρωμα του χρόνου και με δεδομένο ότι στο DNA αυτής της παράταξης είναι εγγεγραμμένη η αντίληψη για την εναλλαγή σε όλα τα επίπεδα υποβάλω την παραίτησή μου από τη θέση του αντιδημάρχου . Υπάρχει σωρεία σ/φισών  και σ/φων που μπορούν εξίσου ή καλύτερα από μένα να ανταποκριθούν στις ανάγκες της. Είναι άλλωστε γνωστό ότι τα νεκροταφεία είναι γεμάτα από αναντικατάστατους. Θα ήταν ωστόσο ανέντιμο από μέρους μου να αποκρύψω μια σειρά από λόγους  που έχουν συντελέσει στην επίσπευση αυτής της απόφασης.

Γιατί έχουν μεσολαβήσει πολλά τόσο στην κεντρική πολιτική όσο και στην πόλη από τη στιγμή που η Αντίσταση,  με ποσοστό κάτω από 20% στον Ά γύρο και με βασικά συνθήματα «Δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε « και «Η πόλη και οι ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη τους» ανέλαβε τη διοίκηση του Δήμου. Η επιτυχία αυτή –όπως σωστά επισημαίνει στο κείμενο που έστειλε ο Γ. Λιερός -προήλθε μέσα από την πολυδιάσπαση και τη φθορά που είχαν υποστεί οι κυρίαρχες δημοτικές παρατάξεις λόγω της χρόνιας κακοδιοίκησης. Προέκυψε ακόμη ως απόηχος της ανάγκης για ριζική αλλαγή από τις  λαϊκές κινητοποιήσεις του 2012 και της ανάδειξης ως πολιτικού τους εκφραστή, για την «κατάργηση των μνημονίων με μια μόνο νομοθετική πράξη» σε σύγκρουση με τους δανειστές. Παράλληλα, η πολιτεία μας ως το  καλοκαίρι του ‘15 συμβάδισε με το γενικότερο αίτημα  και την ελπίδα για την κατάργηση του Καλλικράτη και την συνακόλουθη δυνατότητα να ασκηθεί μια πολιτική ριζοσπαστικής φιλολαϊκής διαχείρισης. Η κατάσταση όμως άλλαξε δραματικά από το καλοκαίρι της μεγάλης κυβίστησης . Η σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διέπρεψε ως μια  ιδιαίτερα συνεπής  μνημονιακή κυβέρνηση, εξαιρετικά φιλική προς την υπερατλαντική υπερδύναμη και το Ισραήλ και ψοφοδεής απέναντι στο βαθύτατα αντιδημοκρατικό ιμπεριαλιστικό μόρφωμα που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση και τις εντολές των Δανειστών.
Ήταν πρόδηλο ότι οι  όροι που φαίνονταν να καθιστούν εφικτή την άσκηση μιας πολιτικής με τα προαναφερθέντα χαρακτηριστικά είχαν πλέον δραματικά τροποποιηθεί. Η επανεκτίμηση των όποιων δυνατοτήτων και περιορισμών σχετικά με τη σύνδεση των  τοπικών ζητημάτων με κεντρικού τύπου διεκδικήσεις μέσα στην νέα καταφανώς δυσμενή συγκυρία ήταν επιβεβλημένη.  Όμως η συζήτηση αυτή  μέχρι σήμερα  εμφατικά  εκκρεμεί…

Η πολιτεία μας ως διοίκηση από το περσινό καλοκαίρι έως σήμερα
Η πολιτική που μέχρι σήμερα ακολουθούμε, σχεδιάζεται και υλοποιείται από τη  διοίκηση διατηρώντας την τυπική έδρασή της στα προεκλογικά μας κείμενα και συνθήματα.
Α.  Ως προς την διαχείριση  η θητεία μας μέχρι στιγμής είναι αποτελεσματική και η εικόνα που εκπέμπουμε στους δημότες είναι σε ικανοποιητικό  βαθμό θετική. Χρόνιες εκκρεμότητες της πόλης -σε επίπεδο υποδομών-τακτοποιούνται σταδιακά ή έχουν δρομολογηθεί ενώ στη διαχείριση της καθημερινότητας των δημοτών η διαφορά είναι αισθητή για τους μη προκατειλημμένους.
Είναι όμως αυτός ο κύριος λόγος για τον οποίον επιλέξαμε να αναμετρηθούμε με το στοίχημα της ανάληψης της διοίκησης του Δήμου;
Αποτελεί το «καλό των δημοτών και του δήμου»  επαρκές κριτήριο πολιτικής χάραξης  σε μία πόλη  με μεσοαστική κυρίως σύνθεση, όπου  στο πρόσφατο δημοψήφισμα το ΟΧΙ μειοψήφησε, έστω και οριακά;
Σε ποιο βαθμό άραγε ο εγκλωβισμός σε αυτό το κριτήριο μας ωθεί με ανεπαίσθητα βήματα στην ενσωμάτωση ή ακόμη και στη μετάλλαξη;
Το ερώτημα δεν είναι ασήμαντο,  πολλώ δε μάλλον όταν αναφερόμαστε σε ένα πολιτικό πείραμα, στο οποίο από την αρχή πολλοί -μέσα αλλά και πέρα από το Χαλάνδρι- είχαν στραμμένα τα μάτια τους.
Έχω την αίσθηση ότι κινούμαστε ωθούμενοι εδώ και καιρό από μια δύναμη αδράνειας με άρρητο στόχο την επανεκλογή. Η επιλογή αυτή πραγματώνεται βασικά σε επίπεδο διοίκησης, με τη  δημοτική ομάδα και τη συνέλευση της παράταξης να λειτουργούν  επικουρικά, συζητώντας γύρω από ήδη διαμορφωμένες πολιτικές και όχι παράγοντάς τες. 
Βρισκόμαστε σε μια μάλλον αμήχανη θέση καθώς δύσκολα μπορεί κανείς να εξηγήσει –στον εαυτό του και στους άλλους- πώς θα τεθεί  «η πόλη και οι ανάγκες μας πάνω από τα κέρδη τους» όταν εφαρμόζεται το «και χρωστάμε και πληρώνουμε». Εκτός αν για να πετύχεις το ένα, τηρήσεις αναγκαστική «σιγήν  ιχθύος» για τα υπόλοιπα. Εμφανιζόμαστε έτσι ως μια διοίκηση αβρή προς την κυβέρνηση και άφωνη πολιτικά. Υπό αυτό το πρίσμα η ψήφιση της παραχώρησης των αποθεματικών του δήμου για τις ανάγκες της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές  αποτέλεσε τομή στην πορεία μας μας. Οι λιγοστές φωνές στο εσωτερικό μας που έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου δεν εισακούσθηκαν. Κατά τη γνώμη μου  η πράξη αυτή αποτέλεσε αρνητική παρακαταθήκη που μας χρωμάτισε και συνεχίζει να μας ακολουθεί. Η αβρότητα μας απέναντι στην κυβέρνηση, γίνεται ακόμα πιο εμφανής αν αναλογιστούμε την αλλαγή στάσης μας στον αγώνα απέναντι στον "Καλλικράτη". Από την στιγμή που η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ αποδέχθηκε το μνημονιακό πλαίσιο και άρα συνέχισε την πιστή εφαρμογή του Καλλικράτη στην τοπική αυτοδιοίκηση, η στάση που κρατήσαμε και συνεχίζουμε να κρατάμε τόσο ως παράταξη αλλά πολύ περισσότερο ως διοίκηση είναι η "σιγή ιχθύος" για το ζήτημα. Απέχει πολύ από τον αγώνα που δίναμε πολιτικά αλλά και στην πράξη να παρθεί πίσω ο Καλλικράτης από την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, αγώνας που τότε αποκτούσε ιδιαίτερα αντικυβερνητικό τόνο.
Β.  Σχετικά με την κοινωνική πολιτική και τις δράσεις αλληλεγγύης θεωρώ ότι βρισκόμαστε σε κομβικό σημείο. Γιατί σε ότι αφορά τους έλληνες πολίτες από τη μια  θα φορτωθούμε την απόσυρση του κεντρικού κράτους από μια σειρά υποχρεώσεις του, αντιμετωπίζοντας από την άλλη την έλλειψη πόρων και προσωπικού. Θα βρεθούμε λοιπόν σύντομα στη διόλου ευχάριστη θέση να διαχειριζόμαστε τη μιζέρια  αντιμετωπίζοντας ταυτόχρονα τη δικαιολογημένη αγανάκτηση των πολιτών ως σμπίρος του κεντρικού γκουβέρνου.
Πρόβλημα πιθανώς να αντιμετωπίσουμε και στην πολιτική αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, ειδικά στο ενδεχόμενο αύξησης της ροής τους σε μια ενδεχόμενη ελληνοτουρκική κρίση. Γιατί ελλοχεύει πάντοτε ο κίνδυνος που –ευτυχώς -αποφύγαμε το ’15, όταν διάφοροι φωστήρες στην κυβέρνηση συζητούσαν την αξιοποίηση των δημοτικών αθλητικών χώρων για τη στέγαση των προσφύγων, χωρίς τον πραγματικό σχεδιασμό. Η άκριτη αποδοχή κάθε κυβερνητικής «ομορφιάς» δεν αποτελεί καλό οδηγό ακόμη κι αν στοχεύει σε ανταλλάγματα. Ο κίνδυνος αυτός επιτείνεται όταν αποφεύγουμε να ψελλίσουμε έστω και μια λέξη για τον ελεεινό τρόπο με τον οποίο η κυβέρνηση εκχώρησε de facto  τη διαχείριση της εξαθλίωσής τους στις ΜΚΟ πετώντας έξω τους όποιους ενοχλητικούς αλληλέγγυους, για  τις άθλιες συνθήκες διαβίωσής τους και για τις εγκληματικές ευθύνες της στο πρόσφατο τραγικό γεγονός στη Μόρια.

Γ. Η σχέση με τους εργαζόμενους του δήμου και το σωματείο τους και οι  λαϊκές συνελεύσεις αποτελούν φυσιογνωμικά στοιχεία για μια δημοτική διοίκηση της άλλης Αριστεράς.
 Θα εστιάσω λίγο περισσότερο  στη φθινοπωρινή ρήξη με το σωματείο και  τους εργαζόμενους   διότι:
  • Για πρώτη φορά η εκλεγμένη ως φιλολαϊκή και φιλεργατική δημοτική αρχή έρχεται σε σύγκρουση με μια εργατική συλλογικότητα και μάλιστα με τρόπο απαξιωτικό  και ενάντια σε κάθε συλλογικό μας κεκτημένο.
  • Η κατοπινή ανακοίνωση του γραφείου Δημάρχου στην ουσία απαγόρευε μια αποφασισμένη από εκλεγμένο όργανο σύγκληση γενικής συνέλευσης, θέτοντας θέμα κυρώσεων.
  • Υπήρξε προσπάθεια να χρεωθεί σε εργαζόμενους- μέλη του ΚΚΕ φασιστικό-ρατσιστικό σκεπτικό.
  • Ακολούθησε παρατεταμένος διαδικτυακός διασυρμός εργαζόμενης σε βρεφονηπιακό σταθμό ως φασίστριας και ρατσίστριας (πρακτική που όταν αποτελούμε στόχο της δικαίως αγανακτούμε και την  καταγγέλλουμε).
  • Η δημόσια αυτοκριτική από πλευράς δημάρχου και η τοποθέτηση στο δημοτικό συμβούλιο στάθηκε στο ύφος και όχι στην ουσία των πεπραγμένων.
Θεωρώ το γεγονός  κρίσιμο δείκτη γιατί εκτός των άλλων τέθηκε υπό αμφισβήτηση το δικαίωμα των εργαζομένων να έχουν λόγο για την πολιτική του δήμου αλλά και για το αντικείμενο της εργασίας τους. Στέκομαι ιδιαίτερα σε αυτό γιατί η αριστερά που εκπροσωπούμε δεν μπορεί να ταυτίζεται με πρακτικές εργοδοτικού αυταρχισμού αλλά και γιατί θα πρέπει να μας προβληματίσει το γεγονός ότι μετά από 2 χρόνια θητείας επικρατεί αίσθημα φόβου στους  χώρους εργασίας του δήμου.
Εξίσου προβληματική για τον πολιτικό μας χώρο κρίνω την άποψη σύμφωνα με την οποία η διοίκηση αποφασίζει και οι εργαζόμενοι εκτελούν. Οι εργαζόμενοι δεν αποτελούν εξαρτήματα της διοικητικής μηχανής  που μπορεί η όποια αρχή να περιφέρει από υπηρεσία σε υπηρεσία. Έχουν δικαίωμα λόγου που μάλιστα  μπορεί να  αποδειχτεί ιδιαίτερα χρήσιμος εξαιτίας της σωρευμένης γνώσης και εμπειρίας στο χώρο  τους. Αν κάτι τέτοιο δεν δυσκολεύονται να το αποδεχτούν μεγάλοι καπιταλιστικοί όμιλοι, δεν βρίσκω το λόγο να το αρνούμαστε εμείς. Πολύ περισσότερο όταν αυτό αποτελεί κεκτημένο της ριζοσπαστικής αριστεράς, πολιτικής και κοινωνικής. Εκτός κι αν η εμπλοκή με τους θεσμούς μας οδηγεί σε αλλότρια πρότυπα και αναφορές. Το αίσθημα περικύκλωσης από τον εχθρό, σε ότι αφορά τους μηχανισμούς του Δημοσίου, παρότι έχει ένα βαθμό αλήθειας μπορεί να μας οδηγήσει σε επικίνδυνες ατραπούς τόσο όσον αφορά  το άνοιγμα της εσωτερικής μας συζήτησης  ή της κριτικής που ασκείται, όσο και όταν προσωποποιείται σε εργαζόμενους του δήμου ή σε άλλες πολιτικές δυνάμεις. Αν αναλογιστούμε μάλιστα την εντεινόμενη χρήση αυτής της λογικής από τον ΣΥΡΙΖΑ για να δικαιολογήσει την εφαρμογή μνημονιακών μέτρων (πχ ιδιωτικοποίηση νερού) με τον φόβο ότι θα μας ρίξει η δεξιά και θα έρθει ο Μητσοτάκης να εφαρμόσει χειρότερο μνημόνιο, ο κίνδυνος γίνεται προφανής.
Δ. Η σύγκληση λαϊκής συνέλευσης στο Συνοικισμό αποφασίστηκε στην τελευταία συνέλευση της παράταξης. Συγκεκριμένα ορίσθηκε  να προχωρήσουμε (με βάση το κατατεθειμένο σκεπτικό) σε συνεννόηση με τις άλλες δημοτικές παρατάξεις στοχεύοντας στην εμπλοκή τους πριν την ψηφοφορία στο Δ.Σ. Ενώ όμως  η προετοιμασία στη γειτονιά προχώρησε υποδειγματικά, σε επίπεδο κορυφής, η πολιτική συνεννόησης με τους επικεφαλής των άλλων δημοτικών παρατάξεων υπονομεύθηκε εξαρχής, αναίτια και πέρα από όσα είχαμε καταλήξει.
Ε. Υπάρχουν ήδη μία παραίτηση και δύο ανεξαρτητοποιήσεις δημοτικών συμβούλων, η συμμετοχή στις   συνεδριάσεις της δημοτικής ομάδας μειώνεται,  η παρουσία μας στο δημοτικό συμβούλιο παρουσιάζει τριγμούς. Η συμμετοχή στις συνελεύσεις της παράταξης μετά από την αρχική εκτίναξη  (περίπου 120 άτομα ) φθίνει συνεχώς  από τους 80 (συνέλευση άνοιξης 2016) στους 40. Η ερμηνεία  των φαινομένων αυτών με κριτήριο τις προσωπικές «ιδιαιτερότητες»   δεν μπορεί να θεωρηθεί ικανοποιητική, γιατί οι «ιδιαιτερότητες» μας αφορούν όλους, ιδίως όμως γιατί υποτιμάται η κύρια αιτία:
Είναι η υποβάθμιση της συνέλευσης και της δημοτικής ομάδας σε επικουρικά όργανα της Διοίκησης αυτή που δίνει σε ολοένα και περισσότερους σ/φους  -όλου του βιολογικού και εργασιακού φάσματος-  την αίσθηση ότι αποτελούν ενεργούμενα και όχι υποκείμενα της ασκούμενης πολιτικής. Όσο δε αυτό θα συνεχίζεται, η αποστασιοποίηση και η απομάκρυνση σ/φων μας θα εντείνεται. 
Η προσπάθεια να αναδειχθεί η ανάγκη για μια σοβαρή συζήτηση και πολιτικό σχεδιασμό στις νέες συνθήκες ( από το καλοκαίρι 2015 κ.ε.), παρότι τέθηκε επιτατικά πέρυσι από νέους ιδίως σ/φους παραπέμφθηκε στις καλένδες. Η απόπειρα του Γ. Λιερού να ανοίξει με έναν δομημένο τρόπο τη συζήτηση για το πώς έχουμε πορευθεί και πού βαδίζουμε αντιμετωπίσθηκε με χαριτολογήματα που δεν αρμόζουν στο συλλογικό μας κεκτημένο. Προβληματισμοί και κριτικές που κατά καιρούς έχουν διατυπωθεί αντιμετωπίζονται με το επιχείρημα της έλλειψης χρόνου εκείνων «που συνεχώς τρέχουν». Μόνο που το επιχείρημα έχει σχετική αξία, γιατί αφορά τη μειοψηφία  των μελών της παράταξης που διατηρούμε μια «επαγγελματικού» τύπου- σχέση με τον Δήμο και αμειβόμαστε γι αυτό, ενώ οι υπόλοιποι ασκούν βιοπορισμό, πολλοί στη ζούγκλα της ελαστικής εργασίας ή της υποαπασχόλησης με την αβεβαιότητα για το αύριο, ιδιαίτερα για όσους βρίσκονται στην ηλικία  που «σκοτώνουν τα άλογα όταν γεράσουν» (30-45) και έχουν τυπικές ή άτυπες οικογενειακές υποχρεώσεις.
Συνοψίζοντας, η εικόνα της δημοτικής αρχής μπορεί να αποτυπωθεί ως εξής:
·         Πετυχημένη σε ότι αφορά την διαχείριση της καθημερινότητας και την διεκδίκηση των μεγάλων χώρων.
·         Αβρή απέναντι στην κυβέρνηση
·         Φοβική, με εξάρσεις αυστηρότητας έναντι των εργαζομένων
·         Προσωποκεντρική, με προβλήματα στη συλλογικότητα και το συντονισμό
·         Με εμφανή υποβάθμιση της παράταξης σε ρόλο βοηθού της διοίκησης
                                               ………………………………………..
Αναφέρθηκα ενδεικτικά στα προβλήματα που έχουν προκύψει, όχι για να παραστήσω τον γκρινιάρη  αλλά γιατί τα δύσκολα βρίσκονται μπροστά μας. Γιατί από δω και μπρος θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε την συνεχώς εντεινόμενη απεμπλοκή του κεντρικού κράτους από λειτουργίες που ως τώρα αποτελούσαν υποχρέωσή του  και το πέρασμά τους στους Ο.Τ.Α. χωρίς τους αναγκαίους πόρους και το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό. Θα κληθούμε λοιπόν να υλοποιήσουμε  μνημονιακές πολιτικές  -με την απαραίτητη δόση φιλολαϊκής ρητορικής, επικλήσεων στην αλληλεγγύη και στην «ανάγκη να βάλουν όλοι ένα χεράκι». Όμως ο Δήμος μας. όπως και οι άλλοι Ο.Τ.Α-  μαστίζεται ήδη από υποστελέχωση, γήρανση δυναμικού, έλλειψη πόρων, ασφυκτικό έλεγχο από τους  μνημονιακούς τοποτηρητές. Θα μπορέσει άραγε να λειτουργήσει με πρόσθετες υποχρεώσεις και μάλιστα υποχρηματοδοτούμενος και με δυναμικό αποψιλωμένο και καταπονημένο; Μπορεί να υπάρξει σχεδιασμός  πολιτικών με κάποια συνέχεια με συμβασιούχους  με όρους γαλέρας;
Μπορεί να ασκηθεί κοινωνικά αλληλέγγυα πολιτική  πέρα από τη λογική της κατανομής της μιζέριας;
Και κυρίως , μπορούμε να συνεχίσουμε άφωνοι για αυτά αλλά και για όσα  συντελούνται στην χώρα, για να μην κακοκαρδίσουμε  «φίλους» και «συμμάχους», για το καλό των δημοτών και του δήμου;
Ίσως δεν είναι αργά ακόμη για  να ορθώσουμε ανάστημα ως δήμος και ως παράταξη. Μπορούμε να συζητήσουμε και να σκεφτούμε συλλογικά – έστω και σε συνθήκες ήττας της αριστεράς και των λαϊκών κινημάτων και υποχώρησης των κινημάτων πόλης-  για το αν και το πώς μπορεί ο δήμος και η παράταξη να λειτουργήσουν  προωθητικά:
Συνδέοντας τα τοπικά ζητήματα με κεντρικού τύπου διεκδικήσεις και ρήξεις, όπως κάναμε στο πρόσφατο παρελθόν.
Επιδιώκοντας και προωθώντας το συντονισμό με άλλες δημοτικές διοικήσεις που κινούνται σε στοιχειωδώς συγκρουσιακή κατεύθυνση με τους -παλιούς και νέους- κυβερνητικούς διεκπεραιωτές των μνημονίων.
Ενημερώνοντας με ειλικρίνεια και οργανώνοντας μέσα από λαϊκές συνελεύσεις –στο μέτρο του δυνατού- τις αντιστάσεις των πολιτών.
Κατοχυρώνοντας σχέσεις συνεργασίας και σεβασμού των εργαζομένων και των συλλογικών τους οργάνων.
Επιδιώκοντας και όχι αποφεύγοντας το δημόσιο διάλογο σε ζητήματα θεωρίας και πολιτικής.
Επανακατοχυρώνοντας έμπρακτα  την πολιτική μας ανεξαρτησία τόσο απέναντι στο μνημονιακό κράτος όσο και στους κομματικούς μηχανισμούς της αριστεράς.


 Αγαπητοί σ/φοι, η παραίτηση αυτή κατατίθεται με καθυστέρηση γιατί δεν επιθυμούσα –παρά τη ριζική διαφωνία μου με το χειρισμό στη ρήξη με το σωματείο και  τη διαφοροποίηση τη δική μου όσο και άλλων α/δχων στη δημόσια συζήτηση με τους εργαζόμενους  – να   δοθεί προς τα έξω η εικόνα μιας κλυδωνιζόμενης διοίκησης  ενώ εκκρεμούσαν δύο σημαντικές συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου  (Χ.Ε.Υ. 8 και Χ.Ε.Υ. 9)
Θεωρώ όμως ότι από το καλοκαίρι του ’15, σε ότι αφορά τα προαναφερθέντα, έχουμε ως διοίκηση πορευθεί με σημαντικό βαθμό αυτονόμησης έναντι της παράταξης. Αν συνεχίσουμε έτσι οι διαφορές από ένα τυπικό ψηφοδέλτιο  αριστερών αυτοδιοικητικών παραγόντων θα είναι πλέον δυσδιάκριτες. Γι αυτό ακριβώς το λόγο είναι απαραίτητο να ανοίξει άμεσα η συζήτηση στο εσωτερικό μας, με τη συντροφική ειλικρίνεια και τη σοβαρότητα που της αντιστοιχεί και να προσπαθήσει να συμπεριλάβει όλους όσους ακόμα αναγνωρίζουν τον εαυτό τους στο συλλογικό μας εγχείρημα.

Με την ελπίδα η παραίτησή μου να λειτουργήσει ενισχυτικά σ αυτή την κατεύθυνση,
συντροφικά ,

Θοδωρής Αλεξίου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου