ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ πρ. ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΚΑΚΛΑΜΑΝΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Αθήνα, 31/01/2017

Φίλες και φίλοι,
Καλή χρονιά!

Εύχομαι, επίσης, για τον καινούργιο χρόνο, κουράγιο αλλά και αισιοδοξία σε όλες και όλους σας, παλιούς και νεότερους φίλους και γνωστούς μου.

Στην πρώτη αυτή, στις αρχές του νέου έτους επικοινωνία μας, δε θα περιοριστώ στις ειλικρινείς, όπως πάντα, ευχές μου.

Αντιθέτως, διακινδυνεύοντας να μην σας είμαι ευχάριστος, προτίμησα να σας είμαι χρήσιμος κάνοντας το καθήκον μου και ζητώντας ταυτοχρόνως την κατανόησή σας. Έτσι, με την ίδια ειλικρίνεια και την ευθύτητα που πιστεύω ότι μου αναγνωρίζουν όλοι, όσοι γνωρίζουν τη συνεπή και ξεκάθαρη πορεία μου, ως πολιτικού, επί τόσα χρόνια, θα σας παρακαλέσω να προβληματιστείτε, ως πολίτες σκεπτόμενοι και υπεύθυνοι, πάνω σε όσα οφείλω να θέσω υπόψη σας στη συνέχεια.



Οι προβλέψεις ειδικών και μη για το 2017 δεν είναι καθόλου ευοίωνες.

Και, επιβεβαιώθηκαν, δυστυχώς, από τον πρώτο κιόλας μήνα, τόσο από όσα, ήδη, συντελούνται στο εσωτερικό της χώρας, καθοριστικά για το μέλλον της, την ίδια ώρα που το αδιέξοδο στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές μας απειλεί με χειρότερη επανάληψη όσων ζήσαμε στο α΄ εξάμηνο του 2015.

Επιβεβαιώνονται, όμως, οι δυσοίωνες προβλέψεις για το 2017 και από τις διεθνείς εξελίξεις, που αφορούν, όμως, ιδιαίτερα και την Ελλάδα.

Σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στο εσωτερικό της χώρας, ελάχιστοι είναι εκείνοι που δεν βλέπουν την εξαθλίωση στην οποία έχουν περιέλθει μεγάλα στρώματα του λαού στα αστικά κέντρα και την ύπαιθρο, τη διάλυση της μεσαίας τάξης και τη φυγή στο εξωτερικό εκατοντάδων χιλιάδων νέων επιστημόνων, όπως και τη μεταφορά επιχειρήσεων σε γειτονικές χώρες για φορολογικούς λόγους και για να μην έχουν την τύχη αυτών που παραμένουν και "κατεβάζουν τα ρολά" η μία μετά την άλλη.

Αυτά είναι μερικά μόνο στοιχεία που, μαζί με την αδυναμία των τραπεζών, για τις οποίες είναι πιθανή η ανάγκη νέας ανακεφαλαιοποίησης, να συμβάλουν σε στοιχειώδη ρευστότητα της αγοράς και της πραγματικής οικονομίας, αποτελούν κραυγαλέα μηνύματα για τη συνεχιζόμενη με όλο και ταχύτερους ρυθμούς συρρίκνωση της εθνικής μας οικονομίας και των εισοδημάτων με την υπερφορολόγηση και τη μεγάλη, πλήρη ή μερική με τις ευέλικτες μορφές απασχόλησης, ανεργία και, εν τέλει, της πλήρους φτωχοποίησης του πληθυσμού και της χώρας.

Το δράμα που εκτυλίσσεται για όγδοη χρονιά (από την έναρξη της κρίσης το 2008), όταν τα κρατικά μας ομόλογα αποκλείστηκαν από τις χρηματαγορές και αντιμετωπίσαμε τον κίνδυνο άτακτης χρεοκοπίας, αν δεν ανακοπεί με εθνική συνεννόηση και γενναίες αποφάσεις, θα καταλήξει σε εθνική τραγωδία. Πρέπει, επιπλέον, να λάβουμε υπόψη την κατάσταση στο εξωτερικό μας μέτωπο, στην οποία αναφέρομαι στη συνέχεια, αν οι περίφημες διαπραγματεύσεις με την "τρόικα" (που μετονομάσαμε σε "θεσμούς") και το ΔΝΤ, συνεχιστούν άκαρπες πέραν του χρονικού ορίου της 20ης Φεβρουαρίου. Ας ελπίσουμε ότι δε θα επαναληφθεί στη σημαδιακή αυτή ημέρα η «δημιουργική ασάφεια» του τότε υπουργού Οικονομίας, κ. Βαρουφάκη, που ξέρουμε πια πόσο μας κόστισε τότε (πρώτο εξάμηνο 2015) και πού θα καταλήξουμε τώρα.

Κι ενώ, είναι ολοφάνερος ο γκρεμός που χάσκει κάτω από τα πόδια μας, εκεί στο χείλος του που έχουμε φτάσει, κάποιοι κυβερνητικοί και μη εγκέφαλοι φαίνεται ότι επεξεργάζονται και επιμένουν στη διεξαγωγή πρόωρων εκλογών!! Δηλαδή, με κύρια ευθύνη της κυβέρνησης, συνεργούσης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, θα κληθεί ο ελληνικός λαός να αποφασίσει, σαν να έχει αυτός την αποκλειστική ευθύνη που φτάσαμε ως εδώ, να οδηγηθεί μέσα από ένα κλίμα βαθιάς πόλωσης μεταξύ δεξιάς και "Αριστεροδεξιάς", να αρχίσει τα "προζύμια" ενός νέου εθνικού διχασμού, οι συνέπειες του οποίου μας είναι ήδη γνωστές από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν.

Ίσως να εκλαμβάνονται τα ανωτέρω ως κινδυνολογία.

Μακάρι να ήταν έτσι. Όμως, αν όλα όσα είχατε την υπομονή να διαβάσετε είναι, έστω, υπερβολές, το ερώτημα παραμένει.

Γιατί χρειάζεται να επωμιστεί και πάλι ο λαός την ευθύνη για ό,τι θα ακολουθήσει; Δεν υπάρχει άλλη λύση, αν θέλουμε να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο που έχουμε μπροστά μας; Η απάντηση είναι μία και μόνη και προκύπτει όχι μόνο από όσα προανέφερα ως δείγματα της δραματικής εσωτερικής κατάστασης, αλλά και αν δούμε τι προδιαγράφεται στο εξωτερικό μέτωπο της πατρίδας μας.

Η Ελλάδα επηρεάζεται άμεσα από την πολιτική αστάθεια στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ενισχύεται και από το διακύβευμα των εκλογών σε Ολλανδία, Γαλλία και Γερμανία. Η αστάθεια και η θεσμική απραξία, που θα επηρεάσει και τις εκκρεμότητες της χώρας μας με τους λεγόμενους θεσμούς (μετονομασία της Τρόικα), θα κρατήσει μέχρι το φθινόπωρο, ίσως και περισσότερο. Γιατί δεν αποκλείεται απρόβλεπτη- ανάλογα με τις μετεκλογικές εξελίξεις, αν επικρατήσουν τα ακροδεξιά κόμματα στις δύο τουλάχιστον από τις τρεις αυτές χώρες- μια ενδοευρωπαϊκή κρίση, να απειλήσει την ίδια τη συνοχή της Ε.Ε.

Το προσφυγικό πρόβλημα που έχει επωμιστεί η Ελλάδα, όχι και χωρίς ευθύνη των κυβερνήσεών της, θα οξυνθεί σε απρόβλεπτο βαθμό μετά την απόφαση εφαρμογής της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ για την υποχρεωτική επιστροφή στη χώρα μας των μεταναστών, που τόσο επιπόλαια και αστόχαστα αφέθηκαν, τα τελευταία κυρίως χρόνια από τις ελληνικές αρχές, να εισέλθουν παρανόμως στην ΕΕ.

Ας προστεθεί, επίσης, ο κίνδυνος των εκ Τουρκίας μέσω Αιγαίου ροών που συνεχίζονται, παρά τη συμφωνία της με την Ε.Ε., ενώ ο Ερντογάν, μετά την απόφαση του Αρείου Πάγου να μην εκδοθούν οι 8 Τούρκοι στρατιωτικοί, απειλεί με ανεξέλεγκτη αποστολή μεταναστών και προσφύγων.

Τέλος, η νέα οικονομική και γεωστρατηγική πολιτική του νέου προέδρου των ΗΠΑ, Ντ. Τραμπ, για την Ε.Ε. και την ευρύτερη περιοχή μας, είναι αυτονόητο ότι αφορά άμεσα και τη χώρα μας. Η αλλαγή αυτή πολιτικής των ΗΠΑ θα επηρεάσει πολύ σοβαρά τη διεθνή θέση της Ελλάδας και της Κύπρου, με επιπτώσεις, προφανώς, στα εθνικά τους ζητήματα και τα εσωτερικά τους προβλήματα, που είναι αλληλένδετα.

Ο νέος Πρόεδρος των ΗΠΑ, ανατρέπει το στρατηγικό δόγμα των ΗΠΑ επί της προεδρικής 8ετίας Μπ. Ομπάμα έναντι της Τουρκίας, του Ισραήλ, της Σαουδικής Αραβίας και του Ιράν. Αποκαθιστά τη στενή σχέση των ΗΠΑ με τους τρεις αυτούς στρατηγικούς της συμμάχους και επαναφέρει, με αιχμή αυτή τη συμμαχική τριάδα, τη «σκληρή» γραμμή των ΗΠΑ στο Παλαιστινιακό, υποστηρίζοντας ακόμη και τον εποικισμό της Ανατολικής Ιερουσαλήμ. Ακόμη, σε ό,τι μας αφορά άμεσα, προχωρεί στην αποκατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ- Τουρκίας, μέχρις εναγκαλισμού του καθεστώτος Ερντογάν, που απειλεί απροκάλυπτα με ενέργειες όπως η «επίσκεψη» με πυραυλάκατο των αρχηγών των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων στην περιοχή των Ιμίων, στην επέτειο της προ εικοσαετίας σύρραξης που αποσοβήθηκε με την παρέμβαση των ΗΠΑ.

Οι απειλές Ερντογάν από τα Ανατολικά κατά της Ελλάδας και της Κύπρου συνοδεύονται με την υποκίνηση από τα δυτικά των Αλβανικών εθνικιστικών προκλήσεων κατά της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας.

Λυπάμαι για την ανησυχία που θα σας προκαλέσω με την επιστολή αυτή.

Κανένας δεν επιθυμεί να γίνεται μάντης κακών, ούτε εγώ φυσικά.

Όμως, όσα βλέπω ότι επέρχονται, όσο κι αν τα απεύχομαι, ενώ η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, πια, το κράτος και η κοινωνία μας είναι κυριολεκτικώς ΤΡΑΓΙΚΗ, αισθάνομαι ότι έχω το καθήκον, όταν, μάλιστα, διαπιστώνω ότι οι πολιτικές ηγεσίες και οι άλλες ελίτ (επιχειρηματίες, ΜΜΕ, ακαδημαϊκή κοινότητα κ.ά.) «περί άλλα τυρβάζουν», να πω πια και εκτός Βουλής σε όσους μπορούν να αφυπνιστούν, όσα έλεγα και εντός της Βουλής, από την πρώτη ώρα που η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και ο πρωθυπουργός της, Γ. Παπανδρέου, μετά την απαξίωση των κρατικών μας ομολόγων από τις χρηματαγορές και την αδυναμία δανεισμού μας από αλλού, υποχρεώθηκε να δανειστεί από τους εταίρους μας στην ΟΝΕ, υπό τον όρο της εφαρμογής προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής, μετά το δημοσιονομικό εκτροχιασμό που προηγήθηκε και οδήγησε, με ελλείμματα μέχρι και 15,5% του ΑΕΠ, σε αδυναμία αντιμετώπισης της υπερχρέωσης του Δημοσίου.

Αντί των «αντιμνημονιακών» ψευδοπροφητών και σωτήρων της Δεξιάς με τα Ι, ΙΙ, ΙΙΙ Ζάππεια και των ανερμάτιστων προτάσεων της άλλης πλευράς, όπως «δεν πληρώνω, δεν πληρώνω» -όχι μόνο στις εθνικές οδούς, αλλά και από το βήμα της Βουλής- «ν’ αρνηθούμε την αποπληρωμή των δανείων» που μας έδωσαν οι εταίροι μας για να μην επέλθει η άτακτη χρεοκοπία μας, θα έπρεπε να κάνουμε ό,τι έκανε ολόκληρος ο ελληνικός λαός στις 28 Οκτωβρίου 1940. Κινδυνεύει και τώρα η πατρίδα κι όπως τότε, αδιαφορώντας ότι κυβερνούσε ένας δικτάτορας, την υπερασπίστηκε απέναντι στο φασίστα εισβολέα, έτσι και τώρα θα έπρεπε οι πολιτικές ηγεσίες να συσπειρωθούν και να συνεγείρουν το λαό μας μπροστά στον κίνδυνο ενός οικονομικού πολέμου που αντιμετωπίζει η χώρα.

Ήδη, αυτό που δεν έγινε από την αρχή της κρίσης, όπως έγινε στις τρεις άλλες χώρες (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρος) που μπήκαν σε πρόγραμμα του ΔΝΤ μετά από την Ελλάδα και μέσα σε 2-3 χρόνια βγήκαν στις αγορές και απαλλάχτηκαν από τα «μνημόνια», πρέπει να γίνει ΤΩΡΑ.

Οι εκλογές που συζητούν κυβέρνηση κι αξιωματική αντιπολίτευση, θα είναι η επανάληψη του πολιτικού εγκλήματος που έγινε με την προσφυγή σε εκλογές μετά την ανατροπή του Γ. Παπανδρέου για να γίνει πρωθυπουργός ο κ. Σαμαράς και να χαθεί ολόκληρο το 2012 και στη συνέχεια, στις επόμενες εκλογές, για να γίνει πρωθυπουργός ο κ. Τσίπρας και να χαθεί ολόκληρο το 2015.

Δηλαδή, αντί επιτάχυνσης των μεταρρυθμίσεων και ενίσχυσης της αξιοπιστίας μας απέναντι στους δανειστές και τη διεθνή κοινή γνώμη, σπαταλήσαμε πολύτιμο χρόνο σε βάρος της αξιοπιστίας μας ως προς τις προθέσεις μας να εφαρμόσουμε ό,τι συμφωνήσαμε με τους δανειστές.

Και ξέρουμε καλά τι κάνουν και πώς πιέζουν πιο σκληρά οι όποιοι δανειστές, όταν ο οφειλέτης τους δεν τηρεί τα συμφωνηθέντα ώστε να είναι σε θέση να αποπληρώσει την οφειλή του.

Η χώρα έχει ανάγκη από κυβέρνηση ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ και ΣΩΤΗΡΙΑΣ με συμμετοχή Κοινοβουλευτικών από όσα κόμματα θέλουν να βγει η χώρα από την κρίση παραμένοντας μέλος της ΟΝΕ και της ΕΕ, με συμμετοχή και ικανών –αλλά εντίμων-τεχνοκρατών.

Η κυβέρνηση αυτή θα παρουσιάσει εκτενές σχέδιο εθνικής δράσης για την ανάταξη της Οικονομίας, την προστασία, με τη συνεργασία Κράτους, εκκλησίας και κοινωνίας, όσων έχουν ανάγκη στοργής κι αλληλεγγύης και την ανάπτυξη της χώρας. Η θητεία αυτής της κυβέρνησης πρέπει να εξαντλήσει τη συνταγματική πρόβλεψη ολοκλήρωσης της τετραετίας, μέχρι το Σεπτέμβρη 2019.

Ο λαός που ως τώρα αποπροσανατολίζεται, όταν δε χειραγωγείται, απογοητευμένος και παραιτημένος στη μοίρα του, θα ΕΓΕΡΘΕΙ και θα ΣΤΡΑΤΕΥΤΕΙ, όπως έκανε πάντα όταν κινδύνευε η πατρίδα και είχε ως οδηγό του ΗΓΕΣΙΑ ικανή να του εμπνεύσει. ΕΛΠΙΔΑ και να τον καθοδηγήσει στον αγώνα για την πραγμάτωσή της.

Φίλες και φίλοι,

Ίσως σας κούρασα. Σας ευχαριστώ που είχατε την υπομονή να φθάσετε ως το τέλος της μακράς, αυτής, ανάλυσης και πρότασης διεξόδου από τη μεγάλη αυτή εθνική μας κρίση.

Ελπίζω να συμβάλω στον προβληματισμό σας, όπως και όσων θελήσετε να επικοινωνήσετε περαιτέρω τις απόψεις μου αυτές.

Θα είμαι ευτυχής αν στη σελίδα Δημοκρατικοί Ενεργοί Πολίτες, στο facebook, ή στην ιστοσελίδα μου www.apkaklamanis.gr όπου αναρτώ παρεμβάσεις μου, καθώς και όσων επιθυμούν να κάνουν το ίδιο, μου στείλετε τις απόψεις σας, είτε συμφωνείτε, είτε διαφωνείτε μαζί μου, γιατί αυτό που έχει σημασία είναι, καθένας και καθεμιά μας, είτε επαναπαυόμαστε (ελάχιστοι ελπίζω), είτε προβληματιζόμαστε, να συνεγερθούμε και να κάνουμε το καθήκον μας ως υπεύθυνοι πολίτες της Δημοκρατίας μας.

Με τις καλύτερες ευχές μου,
Απόστολος Χρ. Κακλαμάνης
πρ. Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων