ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΡΟΥΣΤΗΣ: Παρεξήγηση

Άγγελε νομίζω ότι αδικείς το κείμενο μου, για το οποίο δεν κανεις κανένα σχόλιο, παρα μόνο για τον Αδωνη. Το κείμενο μου δεν εχει καμία διάθεση να πατρονάρει κανέναν πολιτικό, παρα μόνο να προβάλλει τις απόψεις μου. Το ότι το βιβλιο εκδίδεται απο τις εκδόσεις Γεωργιάδη, ειναι απολύτως άσχετο  , του οποίου το περιεχόμενο αγνοεί πλήρως ο εν λόγω πολιτικός. Κάθε φορά που γράφω, θα μου επιτρέψουν οι αναγνώστες σου , να εκπροσωπώ μόνο τον ευατόν μου και κανέναν αλλο. Σου μιλώ ειλικρινά. Εκπροσωπώ μόνο τον εαυτό μου. Αν ηταν αλλιώς θα το εξέφραζα χωρίς δισταγμό.

Επι του θέματος. Μέσα   απο το κείμενο θελω να στηλιτεύσω αυτό ακριβώς που σιχάθηκε ο Ιησούς Χριστός, την υποκρισία. Συμφωνω με αυτά που λες για την εμπορευματοποίηση του ναού , αλλα το ίδιο δεν κάνει και ο πρωθυπουργός της χώρας ψάχνοντας να βρει κοινό αξιακό συστημα των δυο κόσμοθεωριών, προς κομματικό όφελος;

Οι δύο κοσμοθεωρίες, Ουδεμια σχεση εχουν , άλλωστε το διαλαλούν ευθέως. Οι μαρξιστές ειναι υλιστές και άθεοι. Δεν το κρύβουν ούτε το ντρέπονται. Απολύτως σεβαστό.

Όσο αναφορά για τα ταξικά χαρακτηριστικά του Λόγου του Ιησού Χριστού , ταπεινά σου λέω , ότι  ο Χριστός δεν κατηγόρησε τους πλούσιους , αλλα την εξάρτηση τους απο τον πλούτο. Πουθενά δεν θέλησε να τους καταργήσει, αλλα αντιθέτως να προκόβουν και να προσφέρουν στους φτωχούς. Η παραβολή των ταλάντων (κατ' Ματθαίον 25, 14-30) επαινεί αυτον που πολλαπλασιάζει τον πλούτο και αναθεματίζει αυτον που θελει να τον καρπωθεί χωρίς να κοπιάσει. Άλλωστε υπάρχουν και οι επιστολές του Απ. Παύλου που ξεκαθαρίζει τις διακριτές σχέσεις των εργοδοτών και των εργαζομένων . (Προς Κολοσσαιεις 3, 18-25 4,1) (Προς Εφεσιους 6,5), (Προς Τιτο 2, 1-15 3,1-7)

Ο Χριστός δε βλέπει τάξεις, αλλα ανθρώπους που θέλει να σωθούν. Η αγάπη του ειναι ίδια για όλους. Τώρα αν για τον πλούσιο ειναι δυσκολότερη η σωτηρία , αυτό δε σημαίνει ότι ο φτωχός θα σωθεί ακόπως. Άλλωστε βάζει στην ίδια μοίρα με τον πλούσιο και τον τεμπέλη.

Οςο για την δυναμική ανατροπή της αδικίας , τον  Πέτρο τον επέπληξε  όταν χρησιμοποίησε το σπαθί εναντιον του δούλου του Αρχιερέα στο Όρος των Ελαίων, (κατ' Ιωάννη 18, 10-11) κόβοντας το αυτί του, δείχνοντας του με την άμεση θεραπεία του, ότι ο νέος κόσμος δεν θα χτιστεί με το ξίφος , αλλα με την αγάπη. Αγάπη , μια λέξη που δεν αναγράφεται σε κανένα μαρξιστικό κείμενο.

Συμπαθα με που σε έκανα να εκνευριστείς , ίσως πρέπει να το ξαναδιαβάσεις το αρθρο μου, μέσα απο το οποίο δε λέω κανένα ψέμα και παράλληλα θελω να τονίσω ιδιαίτερα ότι όσοι αριστεροί  ψάχνουν δικαίως να βρουν τη δικαιοσύνη στον άδικο τούτο κόσμο, δεν θα το βρουν στον πεθαμένο Μαρξ , αλλα στον Αναστημένο Χριστο.

Σε ευχαριστω που με φιλοξενείς κάθε φορά, όσο  και αν διαφωνούμε. Αλλα το κείμενο αυτό μάλλον ανέδειξε την κοινή μας πίστη στο ίδιο Πρόσωπο.

Ταπεινά

Αντωνης Κρουστης

Α. ΚΡΟΥΣΤΗΣ:Η κατάρριψη ενός ακόμα μύθου, περί συνεργασίας της εκκλησίας με τη Χούντα των συνταγματαρχών.

Μπορεί πολύ εύστοχα ο Υπουργός Παιδείας κ. Φίλης να αλλάζει την πολιτική ατζέντα με τις δηλώσεις του για την εκκλησία και το ρόλο της στην κατοχή και στη Χούντα για να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από την οσμή της αριστερής διαφθοράς, αλλά το συγκεκριμένο θέμα είναι πολλαπλασίως σοβαρότερο και χρίζει απαντήσεως.

Κατά την στρατιωτική δικτατορία μια ομάδα αξιωματικών (Χούντα) υπονόμευσαν ή παρέκαμψαν την επίσημη στρατιωτική τους Ιεραρχία και κινήθηκαν για την κατάληψη της Εξουσίας και κατά του Συντάγματος, πράγμα που επέτυχαν.

Κάτι παρόμοιο είχαμε και μέσα στην Ιεραρχία της Εκκλησίας. Οι αναλογίες δεν είναι οι ίδιες, αλλά υπάρχει μια ομοιότητα. Μια ομάδα Ιεραρχών, που κινήθηκε από διάφορα αίτια, υπονόμευσαν την κανονική δομή της Εκκλησίας, παρέκαμψαν τον Καταστατικό Χάρτη, τον Συνοδικό και Πατριαρχικό Τόμο, τις Πατριαρχικές Πράξεις, οπότε μια Αριστίνδην Σύνοδος διοικούσε την Εκκλησία. Έτσι, ενώ η Ιερά Σύνοδος συγκροτείτο μέχρι τότε από δώδεκα μέλη, κατά τα πρεσβεία της Αρχιερωσύνης, και τον Αρχιεπίσκοπο, τότε αποτελέσθηκε μια οκταμελής Αριστίνδην Σύνοδος κατ’ επιλογήν, συμπεριλαμβανομένου και του Αρχιεπισκόπου, ο οποίος είχε εκλεγεί κατά αντικανονικό τρόπο από επτά μόνον Αρχιερείς. Πήρε πολύ χρόνο για να συγκληθή η Ιεραρχία. Κάθε εξάμηνο εκδιδόταν μία νέα νομοθετική παράταση για την απαγόρευση της συνελεύσεως της Συνόδου της Ιεραρχίας μέχρι το 1970.

Η επάνοδος στην Εκκλησιαστική τάξη έγινε κατόπιν αγώνων, αντιδράσεων διαφόρων Ιεραρχών, οι οποίες αντιδράσεις προηγήθηκαν του Πολυτεχνείου, όπως διαβάζουμε στις εφημερίδες της εποχής, κυρίως από το 1972 και μετά.

Έτσι λοιπόν να ξεχωρίσουμε κάποια θέματα. Το σώμα της εκκλησίας το αποτελούν οι κληρικοί και οι λαϊκοί. Όπως στον λαό υπήρχε μέρος του, που συντάχτηκε με την Δικτατορία έτσι και στους κληρικούς. Γι’αυτό να ξεχωρίσουμε και να πούμε ότι η διοίκηση της εκκλησίας τότε ανέχτηκε και συνεργάστηκε με την χούντα και όχι η εκκλησία σαν θεοϊδρυτος οργανισμός.

Ο ρόλος όμως της εκκλησίας είναι να ενώνει τον λαό και όχι να τον διχάζει. Πρέπει να έχει μια αγκαλιά να δεχτεί τους πάντες. Τους βλέπει όλους σαν παιδιά που έχουν φύγει από τον δρόμο που έχει χαράξει ο Ιησούς Χριστός για την θέωση μας. Δεν υπάρχει καλύτερος λόγος για να μείνει μακριά από την πολιτική, διότι πολλές φορές κάτω από επιφανειακές ενέργειες και στάσεις μπορεί να κρύβονται διεθνείς σκοπιμότητες, τις οποίες συνήθως αγνοούμε, και είναι ενδεχόμενο να πέσουμε θύματα της εύκολης κριτικής. Δεν αρκούν οι αγνές διαθέσεις ή απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί, χρειάζεται γνώση των διαφόρων σκοπιμοτήτων και τον πονηρών παγιδεύσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι, κατά την διάρκεια της Γερμανικής κατοχής ο Αρχιεπίσκοπος Χρύσανθος κατά την επίσκεψη του στο γραφείο του, του Γερμανού στρατηγού Φον Στούμε, τον δέχθηκε όρθιος χωρίς να του προσφέρει κάθισμα και του διεμήνυσε ότι η εκκλησία δεν πρόκειται να συνεργασθεί με τους εισβολείς. Αμέσως μετά αρνήθηκε να ορκίσει την κυβέρνηση Τσολάκογλου.

Η κυβέρνηση Τσολάκογλου παύει από τα καθήκοντα του τον Χρύσανθο και χρίζει Αρχιεπίσκοπο τον Δαμασκηνό, ελπίζοντας την συνεργασία της εκκλησίας .Δεν ήταν λίγοι οι χαρακτηρισμοί εναντίον του Δαμασκηνού, για δοσιλογισμό και υποτέλεια στον κατακτητή. Διαψεύσθηκαν παταγωδώς. Ο Δαμασκηνός περισσότερο διπλωμάτης συνεργάσθηκε με την εξόριστη κυβέρνηση , τους Άγγλους και τις οργανώσεις εθνικής αντίστασης , ΕΔΕΣ του Ζέρβα και ΕΚΚΑ του Ψαρρού. Ενώ ο Χρύσανθος από το σπίτι του πλέον, είχε επικοινωνία με την εξόριστη κυβέρνηση και το Στρατηγείο της Μέσης Ανατολής με το γνωστό «ασύρματο του Δεσπότη»

Για να επανέλθω στη περίπτωση της 7χρονης Δικτατορίας, πριν γίνει το πραξικόπημα Αρχιεπίσκοπος Αθηνών ήταν ο Χρυσόστομος που αρνήθηκε να παραιτηθεί, αλλά πάφθηκε από τον αρχιεπισκοπικό θρόνο από έκτακτο νόμο που απαγόρευε την άσκηση των καθηκόντων πέραν της ηλικίας των 80 ετών.

Κ. ΚΡΟΥΣΤΗΣ: ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΑΝΑΔΙΑΝΕΜΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΚΟ.

(Διάλογος μεταξύ κράτους και πολίτη. Για την κατανόηση του Ασφαλιστικού με ένα παράδειγμα)

-ΚΡΑΤΟΣ: Αγαπητέ πολίτη, για  όσα χρόνια εργάζεσαι, θα μου καταβάλεις μέρος του μισθού σου. Εγώ θα δημιουργήσω  ένα κουμπάρα για σένα, τον οποίο θα «σπάσεις» μετά από 40 χρόνια εργασίας . Το τελικό ποσό , θα σου επιστραφεί με μορφή μηνιαίας σύνταξης παρέχοντας σου από σήμερα και  ιατροφαρμακευτική κάλυψη.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Θα έχω ενημέρωση του λογαριασμού μου, κατά τη διάρκεια αυτών των 40 ετών;

 -ΚΡΑΤΟΣ:  Όχι.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Θα έχω τουλάχιστον δικαίωμα να διακόψω τη συμφωνία μας και να πάρω τα χρήματα μου πίσω όποτε εγώ θελήσω;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Όχι, αυτό δε γίνεται.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Θα έχω το δικαίωμα να αυξήσω ή να μειώσω το καταβαλλόμενο ποσό όποτε εγώ θέλω;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Όχι, γιατί αυτό το καθορίζω εγώ.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Αν κάνω δυο δουλειές και καταβάλω διπλά ένσημα, θα έχω το δικαίωμα να βγω πιο γρήγορα στη σύνταξη;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Όχι, το όριο της συνταξιοδότησης είναι συγκεκριμένο.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Γιατί τόσα πολλά όχι;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Διότι τα χρήματα που καταβάλεις σήμερα δίδονται για τις συντάξεις των πατεράδων μας. Όταν κι εσύ βγεις στη σύνταξη, τα παιδιά σου θα χορηγούν τη δική σου σύνταξη.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Κι αν εγώ δεν έχω παιδιά; Ή αν δεν υπάρχουν τόσα «παιδιά» για να καταβάλουν τη δική μου σύνταξη, ενδέχεται να μειωθεί;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Ναι.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Να και ένα ναι. Και αν εγώ φύγω από τη ζωή πριν τη σύνταξη μου, μήπως τα χρήματα αυτά θα καταβληθούν στους δικούς μου ανθρώπους;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Όχι. Θα καταβληθούν στους υπόλοιπους συνταξιούχους, γιατί και αυτοί είναι δικοί σου άνθρωποι.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Και αν εγώ ζήσω περισσότερα χρόνια από τα εργασιακά, τότε τι γίνεται; Μήπως ταμειακά θα επιβαρύνω επιπλέον τους νέους που εργάζονται για μένα;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Ναι.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Κι άλλο ναι;  Πες μου όμως ένα καλό λόγο για να δεχτώ αυτό το σύστημα;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Το σύστημα αυτό στηρίζεται στην κοινωνική συνοχή και την αλληλεγγύη των γενεών. Για οτιδήποτε σου συμβεί και χρειάζεσαι , το σύστημα θα σε καλύψει χωρίς προϋποθέσεις και προαπαιτούμενα.

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Τώρα με καθησύχασες. Αν εγώ, για παράδειγμα, διαβιώ στο μέτρο, σε αντίθεση με άλλους «αλληλέγγυους»» συμπολίτες μου που δεν συμπεριφέρονται ιδιαίτερα φιλικά στον εαυτό τους (καπνιστές, παχύσαρκοι, αλκοολικοί, τροχαία λόγω επικίνδυνης οδήγησης, κλπ), θα αναγκάζομαι μέσω του δικού μου κουμπάρα να χρηματοδοτώ άλλους;

- ΚΡΑΤΟΣ:  Ναι γιατί…

- ΠΟΛΙΤΗΣ: Σταμάτα. Μη το δικαιολογείς σε παρακαλώ με ψευδεπίγραφες κοινωνικές προθέσεις. Μου ζητάς τα χρήματα μου, τα διαχειρίζεσαι εσύ χωρίς τη δική μου συγκατάθεση για μια ολόκληρη ζωή , δεν μπαίνεις στον κόπο να με ενημερώνεις για τη κίνηση του λογαριασμού μου, μου υπόσχεσαι το ύψος  και το χρόνο της σύνταξης μου και τελευταία στιγμή, μου την μειώνεις και αυξάνεις το χρόνο συνταξιοδότησης μου παραμυθιάζοντας με, ότι το σύστημα αυτό είναι κοινωνικό και δημοκρατικό! Λυπάμαι αλλά δεν  μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο από το να χαρακτηρίσω ως  φασίζουσα τη λογική του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης.

ΠΡΟΤΑΣΗ

Αν , θεωρητικά, εφαρμόζαμε την κοινωνική ασφάλεια στα αυτοκίνητα, όπου το κάθε αυτοκίνητο θα μπορούσε να επισκευαστεί, μετά από ένα ατύχημα, σ’ένα κρατικό σύστημα επιδιορθώσεων, εσείς τι πιστεύετε ότι θα στοίχιζε λιγότερο ή περισσότερο από το ήδη υπάρχων ανταποδοτικό;

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη. Το ήδη υπάρχων σύστημα είναι λιγότερο κοστοβόρο και περισσότερο αποτρεπτικό για ατυχήματα.

Αν αυτό συμβαίνει για τα αυτοκίνητα , γιατί να μην συμβαίνει και για τους ανθρώπους;

Μια εφαρμοσμένη πρόταση σε πολλές προηγμένες χώρες είναι ξεκάθαρη. Ένα μεικτό σύστημα θα μπορούσε να αποδώσει τα μέγιστα. Εθνική σύνταξη στα 67 για όλους (θα μπορούσε και στα 65 πριν τη χρεοκοπία της χώρας) και παράλληλο σύστημα ασφάλισης, σύμφωνα με τις ανάγκες του καθενός, σε ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, καταργώντας  όλα τα ασφαλιστικά ταμεία και τις εισφορές (εργοδοτικές και εργαζομένων).

Το σύστημα αυτό θα έριχνε κατά πολύ το κόστος παραγωγής, τον πληθωρισμό,  θα αύξανε την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας , θα μείωνε δραστικά την ανεργία και θα βελτίωνε εντυπωσιακά τα εισοδήματα των εργαζομένων.

Έχει όμως και ένα ελάττωμα.

 Είναι νεοφιλελεύθερο!!!

Αντώνης Κρούστης

Fileleftheros1966.blogspot.com

(Αναμένω όπως πάντα τα σχόλια σας με ενδιαφέρον)

ΛΕΝΙΝ vs ΤΣΙΠΡΑΣ. Ομοιότητες και Διαφορές

Ο πρωθυπουργός κ. Τσίπρας, γνήσιο τέκνο της ΚΝΕ, δεν θα μπορούσε να αποποιηθεί τον κύριο μέντορα του, ΛΕΝΙΝ, τόσο στις απόψεις του όσο και στις τακτικές του.

Μπορεί ο ΛΕΝΙΝ να κατέκτησε την εξουσία ενόπλως, ο Τσίπρας ανέβηκε στην εξουσία με δημοκρατικά μέσα.

Άσχετα αν οι «ορθόδοξοι» εγχώριοι κομμουνιστές τον χαρακτηρίζουν ρεβιζιονιστή και οπορτουνιστή, ο στόχος και των δυο είναι ένας. Η ανατροπή του καπιταλισμού.

Μελετώντας τις τακτικές τους , αρχίζω σιγά σιγά και τους ερμηνεύω.

Στόχος τους ήταν αρχικά η κατάληψη της εξουσίας, με δημοκρατικά μέσα. Η μεθοδολογία τους ήταν η καπήλευση των αδυνάτων , η υποσχεσεολογία, η δημιουργία τεχνικών εχθρών (ΤΡΟΙΚΑ, Δανειστές, μνημόνια, κ.ο.κ.), ενοχοποιητικοί χαρακτηρισμοί των αντιπάλων (γερμανοτσολιάδες, προδότες κ.α.) και η στρέβλωση της πραγματικότητας (επονείδιστο χρέος, διαγραφή του, καταγγελία συμβάσεων κ.ο.κ.)

Ο λαός τσίμπησε και δανείστηκε από την ιστορία την ευκαιρία να τους αναθέσει την διακυβέρνηση της χώρας.

Το σχέδιο Β τότε μπήκε σε εφαρμογή.

Να ανατραπεί ο καπιταλισμός εκ των έσω, αρνούμενοι την πληρωμή των υποχρεώσεων μας και τη δημιουργία χρηματοπιστωτικού ντόμινου στις διεθνείς καπιταλιστικές αγορές.

Η δημιουργική ασάφεια, η ακαμψία στις υποφαινόμενες διαπραγματεύσεις, οι διπλωματικές εναλλακτικές επαφές με χώρες όπως η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν( που απέβησαν τελικώς άκαρπες), η διγλωσσία τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό και τέλος η άρνηση πληρωμών προς το ΔΝΤ, έφερε τη κυβέρνηση της ΠΡΩΤΗΣ ΦΟΡΑΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ να προσγειωθεί ανωμάλως, όταν on air συγκρουόταν το επιθυμητό με το πραγματικό.

Διαχειρίζοντας πλέον την πραγματικότητα, των ατελείωτων ουρών του capital control στα ΑΤΜ, διαπίστωσαν πολύ γρήγορα ότι ο καπιταλισμός δεν έχει μόνο τράπεζες και χρηματιστήρια , αλλά και κοινωνίες που τον προτιμούν από τις υποσχόμενες «δίκαιες» κόκκινες δικτατορίες τους.

Διαπίστωσαν και κάτι άλλο. Ότι δεν μπορούν να ανατρέψουν τίποτα χωρίς λεφτά. Και πόσο μάλλον τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες σαν την πιο αποδεκτή μέθοδο ανάδειξης αντιπροσωπευτικών κυβερνήσεων.

Ο ΛΕΝΙΝ μετά την άρνηση πληρωμών των τσαρικών δανείων, «πρόσφερε» στη χώρα του , έναν εμφύλιο, ένα λιμό με 3 εκ. νεκρούς και μια διάλυση της εγχώριας οικονομίας.

Στριμωγμένοι λοιπόν στη γωνία , ανέσυραν διάφορα ιστορικά τσιτάτα του ΛΕΝΙΝ , από την εισήγηση του στο 2ο Πανρωσικό Συνέδριο των Επιτροπών Πολιτικής Διαφώτισης τον Οκτώβριο του 1921 που έλεγε « δυο βήματα πίσω, ένα μπροστά». Δηλ. υποχωρούμε προσωρινώς μέχρι να υλοποιήσουμε τα υποσχόμενα. Ότι μας είπε και ο Τσίπρας εν όψει της υπογραφής του 3ου Μνημονίου (Συνέντευξη στην ΕΡΤ 14/7/2015)

Έτσι ο ΛΕΝΙΝ προσανατόλισε άμεσα, με την ΝΕΠ (Νέα Οικονομική Πολιτική), την σοβιετική οικονομία σε καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής.

Πρωτύτερα όμως, το 1920 είχε πάει στους Αμερικανούς εκχωρώντας εκτάσεις ρωσικής γης, με αντάλλαγμα τον εξηλεκτρισμό της Ρωσίας.

Τον Οκτώβριο του 1921, χτύπησε την πόρτα της Ιταλίας που τότε πίστωνε χωρίς την προϋπόθεση της αναγνώρισης παλαιών δανείων, χαρακτηριστικά έλεγε: «Θεωρώ την υπόθεση σημαντικότατη και επείγουσα, γιατί η υπογραφή δανείου με την Ιταλία, που δεν απαιτεί αναγνώριση των παλιών χρεών, μπορεί να σημαίνει ρήγμα στον οικονομικό αποκλεισμό» (Οκτώβρης 1921).

Την ίδια χρονιά συμφωνεί με τη Γερμανία, την παραγωγή των γερμανικών όπλων σε Σοβιετικό έδαφος. (Η συνθήκη των Βερσαλλιών μετά τον πόλεμο απαγόρευε την Γερμανία να έχει δική της βιομηχανία. Οι ειρηνιστές κομμουνιστές όμως βρήκαν την λύση για την πολεμοχαρή Γερμανία.)

Το 1922 στη συνθήκη του Ραπάλο συμφωνήθηκε η αμοιβαία διπλωματική αναγνώριση των δυο χωρών και η αμοιβαία παραίτηση από τις πολεμικές αποζημιώσεις

Το 1922 ταπεινωμένος (βλέπε Τσίπρα) μετέβη στο συνέδριο της Γένουας και αναγνώρισε τα τσαρικά δάνεια, ζητώντας παράλληλα την λήψη μεγαλύτερου δανείου, με το επιχείρημα της αποζημίωσης από τις καταστροφές του εμφυλίου 1918-1920 με υπαιτιότητα της ξένης παρέμβασης.

Η Δύση φυσικά αρνήθηκε και περιορίστηκε στην απαλλοτρίωση των ξένων κατόχων ρωσικών χρεογράφων.

Ο Λένιν πριν μεταβεί στα διεθνή φόρα για διευθέτηση των δανείων του, στις 23 Δεκέμβρη ’21 αναφέρει χαρακτηριστικά : «Ξέρετε πολύ καλά σύντροφοι πόσο μεγάλη συμφορά ήταν για μας η πείνα του 1921 (…) Δεν αρνούμαστε να πληρώσουμε τα παλιά χρέη και δηλώνουμε επίσημα πως είμαστε έτοιμοι να συζητήσουμε πρακτικά το ζήτημα. Μα ποτέ και σε καμιά περίπτωση δεν θα επιτρέψουμε να μας περάσουν με την ευκαιρία αυτή τη θηλιά στο λαιμό χωρίς τους απαραίτητους υπολογισμούς».
Πηγή: http://www.prin.gr. (Αν η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, δια στόματος Βαρουφάκη που έλεγε ότι θα ξεπληρώνει τα δάνεια του ΔΝΤ στο διηνεκές, τότε τι χρειάζονται τα σχόλια και οι παρατηρήσεις!!!)

Αφού λοιπόν έπεσε σε τοίχο από τις διεθνείς κεφαλαιαγορές, έκανε με τη Σουηδία το μεγαλύτερο deal της καριέρας του. Εξήγαγε (ενώ απαγορευόταν από τις διεθνείς συνθήκες) το 1/3 του διαθέσιμου χρυσού της ΕΣΣΔ , ξεπλένοντας το, με τη βοήθεια της Σουηδίας, και παραχωρώντας της την κατασκευή ατμομηχανών, ενώ η Ρωσία ανέκαθεν διέθετε δικά της εργοστάσια. (αυτά περί ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας).

Ο διαμεσολαβητής του διεθνούς deal του χρυσού ήταν ο Μπολσεβίκος Αλεξάντερ Πάρβους , μέλος του Ανωτάτου Σοβιέτ της Αγ. Πετρούπολης.



Οι εξαγωγές χρυσού και το ξέπλυμα τους στις Αμερικανικές τράπεζες , είχαν διαχειριστή τους επιχειρηματίες και αδέλφια “Hammers”, γόνοι του Julius Hammer , ιδρυτικού μέλους του Κομμουνιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και χρηματοδότη της κόκκινης επανάστασης του Οκτωβρη.

Το κακό δεν είναι εδώ , αλλά στο ότι με τα χρήματα που αποκόμισαν από τις εξαγωγές χρυσού (ενώ τα προλεταριάτα εξόρυξαν μέρα νύκτα στα παγωμένα στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας στις Σιβηρικές ακτές), τα αδέλφια “Hammers” «μετανάστευσαν» από την Αμερική στη Ρωσία , αγόρασαν και εκμεταλλεύτηκαν τα ορυχεία Αμιάντου, οργάνωσαν εργοστάσια μολυβιών καθώς και διαχειρίστηκαν τα θησαυροφυλάκια των Ρομανώφ, που όλως τυχαίως διευθύντρια του μουσείου ήταν η σύζυγος του Τρότσκι. (Αν η οικογενειοκρατία δεν είναι φαινόμενο της κρατικής εξουσίας και δεν προσομοιάζει με το ελληνικό σοβιετικό κράτος , τότε τι άλλο μπορεί να είναι;) (Πηγή: ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ, ΤΡΟΤΣΚΙ.)

Οι μπολσεβίκοι είχαν λοιπόν δυο ισχυρά διαπραγματευτικά χαρτιά για να αρνηθούν τη πληρωμή των τσαρικών δανείων και να εξασφαλίσουν τη χρηματοδότηση της ΕΣΣΔ, το χρυσό και την καταναγκαστική εργασία.

Από κει και πέρα η Σοβιετική εξουσία βλέποντας κλειστές τις αγορές δανείζονταν (όπως η Ελλάδα) από κράτη. (Γερμανία, Αγγλία, Κίνα, Ιαπωνία, Καναδά, Γαλλία, Ιταλία κ.α) Έκανε διακρατικές συμφωνίες , πουλούσε πετρέλαιο, φυσικό αέριο, όπλα και έκοβε χρήμα .

Πολύ χρήμα!

Το σύνολο των ομολόγων, που εκδόθηκαν το 1982, επί Μπρέζνιεφ, έφτανε τα 25 τρισ ρούβλια ή 624 δισ ευρώ δημιουργώντας μια οικονομία φούσκα , αντίστοιχη της δικής μας.

Το 1985 με την άνοδο του Γκορμπατσόφ στην εξουσία άρχισε μια διεθνής συζήτηση για την αναδιάρθρωση του Σοβιετικού χρέους. Παρόλες τις δυσκολίες από τους διεθνείς πιστωτές , έγιναν διευκολύνσεις για την ομαλή ροη χρηματοδότησης της ΕΣΣΔ, αλλά η σαθρή κομμουνιστική οικονομία κατέρρευσε το 1989 .

Ο Πούτιν άρχισε πάλι σιγά-σιγά να αποπληρώνει τα χρέη της Σοβιετικής εποχής , από τα κέρδη πώλησης πετρελαίου, έως ότου το 1998 , λόγω της Ασιατικής κρίσης, ξαναχρεοκόπησε αφήνοντας τη Ρωσία εκτός αγορών για 12 χρόνια.

Κάτι αντίστοιχο συνέβη και σε όλες τις χώρες της ΚΟΜΕΚΟΝ (Ένωση κρατών του Ανατολικού μπλοκ), που και αυτές κατέρρευσαν σαν χάρτινος πύργος από τα δυσβάστακτα χρέη προς τους διεθνείς πιστωτές.

Ας ευχηθούμε η επαπειλούμενη χρεοκοπία της χώρας να αποτραπεί και να χρεωθεί στις Διαφορές και ουχί στις ομοιότητες.

Αναλυτικότερα βλέπε: «Τα κρυφά Δάνεια των κομμουνιστών». http://fileleftheros1966.blogspot.gr/2015/07/blog-post_15.html

Αντώνης Κρούστης

Ο ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΡΟΥΣΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΜΕΝΟΥΜΕ ΕΥΡΩΠΗ.

ΞΕΣΗΚΩΘΕΙΤΕ ΠΡΙΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΓΑ

ΔΕΥΤΕΡΑ ΣΤΙΣ 7.30 μμ, ΝΑ ΒΟΥΛΙΑΞΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΑΠΟ ΟΣΟΥΣ ΘΕΛΟΥΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΎΓΧΡΟΝΟ ΔΥΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ

Αν κυβερνούσαν οι φιλελεύθεροι.

Ο τίτλος με βάζει στον πειρασμό να αναφερθώ στην πρώτη ευκαιρία που είχαν οι φιλελεύθεροι να εφαρμόσουν τις ιδέες τους, στην τριετία ’90-’93, αλλά οι συντηρητικές δυνάμεις ανέκοψαν την μεταρρύθμιση της χώρας, η οποία τώρα θα ήταν μια σύγχρονη ευρωπαϊκή δημοκρατία.

Το ερώτημα που τίθεται τώρα, είναι τι θα έκαναν οι φιλελεύθεροι αν ανελάμβαναν τις τύχες της χώρας στην πιο δύσκολη στιγμή της; Τον Μάιο του 2010 που τυπικά χρεοκόπησε.

Η πολιτική τους θα κινούνταν αδρά σε δυο κατευθύνσεις. Η μια στη μεταρρύθμιση του κράτους και η άλλη στην κινητοποίηση της ιδιωτικής οικονομίας.

 Αναλυτικά

-Το κράτος θα συρρικνώνονταν αμέσως στις απαραίτητες λειτουργίες του (Παιδεία, Υγεία, Δικαιοσύνη, Δημόσια Διοίκηση, Άμυνα, Δημόσια Τάξη). Παραχώρηση τομέων του Δημόσιου στην ιδιωτική πρωτοβουλία και άμεσα κλείσιμο όσων υπηρεσιών , οργανισμών και φορέων ήταν άχρηστοι. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει απολύσεις. Προφανώς και δεν θα μπορούσαν να αποφθεχθούν. Θα μπορούσε όμως να τους χορηγούταν το 70% του μισθού τους μέχρι να αποκατασταθούν επαγγελματικά στον ιδιωτικό τομέα. (έως τρία χρόνια).

-Πάταξη της διαφθοράς των λίγων μεγάλων και των πολλών μικρών. (Λαθρεμπόριο και μίζες για τους λίγους «ισχυρούς», πλασματικές συντάξεις, αναπηρικά επιδόματα, πλασματικές υπερωρίες κ.ο.κ. για τους πολλούς «ανίσχυρους».)

Το κράτος θα ελάφρυνε από υποχρεώσεις χωρίς να δημιουργεί κοινωνικό κόστος.

-Παράλληλα , θα μείωναν τους φορολογικούς συντελεστές στις επιχειρήσεις τόσο γενναία που θα αποτελούσε πόλο έλξης για κάθε νέα επένδυση.

-Θα απελευθέρωναν με ένα νόμο όλα τα επαγγέλματα και την αγορά εργασίας.

Η ανάπτυξη θα ήταν τόσο εκρηκτική , που θα πολλαπλασίαζε τα εισοδήματα όλων.

Το Δημόσιο θα ήταν νοικοκυρεμένο ικανό να επιτελεί το κοινωνικό του έργο και η ιδιωτική οικονομία θα απορροφούσε όλους τους αποχωρήσαντες από το Δημόσιο, παράγοντας πλούτο ικανό να εκπληρώνει τις υποχρεώσεις μας στους «θεσμούς».

Η χώρα θα είχε περισσότερα έσοδα , θα ισορροπούσε το εμπορικό της ισοζύγιο με εξωστρέφεια της παραγωγής της, θα εκπλήρωνε τις υποχρεώσεις της και θα εξασφάλιζε τη χρηματοδότηση της, χωρίς να έχουμε ανάγκη να στέλνουμε τους ψευτο καοϋμπόηδες να απαιτούν και να εκβιάζουν τους υπολοίπους να ανέχονται μια χώρα να καταναλώνει σφυρίζοντας αδιάφορα.

Δεν είναι κρίμα που δεν δόθηκε η ευκαιρία στους φιλελεύθερους πολιτικούς να εφαρμόσουν τις ιδέες τους, έστω και μια φορά;

Δεν είναι κρίμα που μετά από 5 χρόνια μνημονίου και άγριας λιτότητας να βρισκόμαστε στον ίδιο κίνδυνο να χρεοκοπήσουμε, με αυτό του 2010;

Δεν είναι κρίμα που για 200.000 κρατικούς υπαλλήλους που θα απολύονταν από το Δημόσιο με στόχο να βρουν δουλειά στον ιδιωτικό τομέα, να κοντεύουμε να χάσουμε όλοι τις δουλειές μας;

Δεν είναι κρίμα στην Ελλάδα του 21ου αιώνα να συζητάμε ακόμα αν η χώρα χρειάζεται υπηρεσίες καθαριότητας σε υπαλληλική σχέση με το κράτος;

Δεν είναι κρίμα στην Ελλάδα του 2015 οι Έλληνες να ψηφίζουν, είτε τους διεθνιστές είτε τους εθνικιστές σοσιαλιστές , έναντι των υποστηριχτών του πελατειακού κράτους;

Έλεος ! όχι άλλο κράτος. Ελευθερία παντού.

Αντώνης Κρούστης

ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΡΟΥΣΤΗΣ: ΤΑ ΚΟΚΟΡΑΚΙΑ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ

Είχαμε έναν τύπο στο χωριό που υποσχόταν νύχτες μαγικές και αξημέρωτες σε όποια γυναίκα του άρεσε. Μα όταν βρισκόταν μαζί της αδυνατούσε να εκπληρώσει τις υποσχέσεις του.

Κάπως έτσι την έπαθε και ο ΣΥΡΙΖΑ. Υποσχέθηκε ότι θα ξεσκίσει, θα χορέψει, θα κουρέψει, θα διώξει , θα μοιράσει, και την κατάλληλη στιγμή; ….κούκου!

Τι λέει με απλά λόγια χωρίς ωραιοποιήσεις, η απόφαση του EUROGROUP.

-Το μνημόνιο ισχύει.

-Μέσα στα πλαίσια του μνημονίου η ελληνική κυβέρνηση θα καταθέσει λίστα προτάσεων για μεταρρυθμίσεις.

-Η ΤΡΟΙΚΑ δεν φεύγει, αλλά επιβάλλεται η συνεννόηση μαζί της για την τελική αξιολόγηση.

-Η Ελλάδα δεσμεύεται να δεχτεί την υπάρχουσα  τεχνική βοήθεια μεταρρύθμισης του δημοσίου.

-Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να καταπολεμήσει την διαφθορά και την φοροδιαφυγή.

-Η Ελλάδα θα πληρώνει κανονικά και με το νόμο τις υποχρεώσεις της.

-Η Ελλάδα θα διατηρήσει τα πρωτογενή πλεονάσματα.

-Η Ελλάδα δεσμεύεται να πάρει πίσω τις προεκλογικές της δεσμεύσεις.

-Η Ελλάδα δεσμεύεται να μην προβεί σε μονομερείς ενέργειες.

 Και τι κερδίσαμε από όλο αυτό; Μόνο χρόνο.

Τώρα μπορείτε να βγείτε στους δρόμους να χειροκροτήσετε την κυβέρνηση του λαού που εκδίωξε την κυβέρνηση των γερμανοτσολιάδων.

Αν με ρωτήσετε τώρα, πως αντέδρασαν οι γυναίκες μετά την απογοήτευση του υποσχόμενου εραστή;…. ντύθηκαν και έφυγαν.

 Εσύ ψηφοφόρε τι θα κάνεις;

Αντώνης Κρούστης

Το Ξύδι στις φακές και όχι στη Δημοκρατία κ. Ρούσσο.

Ξύδι προτείνει ο Σταλινικός επίγονος και Δήμαρχος Χαλανδρίου σε όποιον διαφωνεί μαζί του. 

Το περιστατικό συνέβη σε μια άτυπη σύσκεψη για την «έναρξη λειτουργίας του κοινωνικού ιατρείου», όταν ο γιατρός και Δημοτικός σύμβουλος Θωμάς Βαρδουλάκης πρότεινε το αυτονόητο. 

Οι υπηρεσίες κοινωνικής αλληλεγγύης να προσφερθούν μέσα από την αναβάθμιση των  Δημοτικών Ιατρείων, αντί της πρωτοβουλίας του Δήμου να οργανώσει  Κοινωνικά Ιατρεία έξω από τις υπάρχουσες κοινωνικές δομές . Για να εισπράξει προς έκπληξη όλων (όχι και δική μου) τη φράση που μαρτυρεί τη φασίζουσα νοοτροπία του: "Εμείς θα λειτουργήσουμε το κοινωνικό ιατρείο όπως νομίζουμε και σε όποιον δεν αρέσει, ΞΥΔΙ!

Αναρωτιέμαι, τα Δημοτικά Ιατρεία δεν είναι κοινωνικά; 

Και αν δημιουργήσει εκ νέου κοινωνικά ιατρεία θα προσφέρονται υπηρεσίες υγείας άνευ χρημάτων(;), πέραν αυτών που δίνουμε για τα Δημοτικά;  

Μια υπηρεσία υγείας κ. Ρούσσο  για να είναι κοινωνική και δωρεάν , δεν αρκεί μόνο να την παρέχεις , αλλά και να την αγοράζεις.

 Αν κ. Ρούσσο αγοράζεις «τσάμπα»  υπηρεσίες κάποιων εθελοντών ιατρών από κάποια νοσοκομεία, αυτό δεν μπορεί να συμβεί και στην αγορά των μέσων που την παρέχουν. 

Σας πληροφορώ κ. Ρούσσο ότι και τα διαγνωστικά μέσα και τα φάρμακα είναι προϊόντα που έχουν προσφερθεί στην κοινωνία από ιδιωτικές εταιρείες. Στα καθεστώτα του υπάρξαντος Σοσιαλισμού που είχατε σαν πρότυπο, δυστυχώς για τις κοινωνίες αυτές , η Σοσιαλιστική ουτοπία  για 72 χρόνια  και σε 42 χώρες  δεν προσέφερε ούτε φάρμακο. Ούτε ένα. Σας προκαλώ να αναφέρετε έστω ένα. Μόνο ένα. 

Ξέρετε η αλληλεγγύη χρειάζεται και λεφτά. Αν θέλετε να προσφέρεται αλληλεγγύη παρακαλώ να μη χρησιμοποιήσετε αυτά τα «καταραμένα» καπιταλιστικά προϊόντα. Μπορείτε όμως για κάθε θεραπεία που θα προσφέρετε , να προτείνετε ότι προτείνατε και στο γιατρό κ. Βαρδουλάκη. ΞΥΔΙ.

Αντώνης Κρούστης

Fileleftheros1966.blogspot.com

Γιατί σκοτώνουν οι άνθρωποι για τις ιδέες τους;

Σύμφωνα με ψυχομετρικές μελέτες αμερικανικών πανεπιστημίων κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι όλα ξεκινούν από:

-την υπερτίμηση της ιδέας

-η υπερτίμηση της ιδέας οδηγεί σε φανατισμό

-ο φανατισμός οδηγεί σε εμμονές

- οι εμμονές σε παραφροσύνη

-και η παραφροσύνη σε ειδεχθείς πράξεις.

Οι άνθρωποι όταν είναι ταγμένοι σ’ένα νομοτελειακό ντετερμινισμό του Τελικού Σκοπού, θεωρούν ότι είναι μέλη μιας Ιεράς Αποστολής που πρέπει να φέρουν εις πέρας  και οτιδήποτε μπαίνει εμπόδιο στον Ιερό τους Σκοπό,  πρέπει να αποκλείεται με κάθε μέσο. Η απολυτοποίηση του Σκοπού δημιουργεί τους κοινωνικούς αποκλεισμούς που συναντούμε στην ιστορία.

Οι μελέτες αυτές βεβαίως δεν αφορούν μόνο τους θρησκευτικούς  Τζιχαντιστές , αλλά και τους εθνικιστικούς, φυλετικούς, κομματικούς και ταξικούς Τζιχαντιστές, που δικαιολογούν τα εγκλήματα τους πάνω σ’ένα ιδεολογικό άλλοθι.

Ένας από τους λόγους που είμαι φιλελεύθερος είναι και αυτός. Κυρίως αυτός. Η ανοχή στο διαφορετικό και ο σεβασμός στην ατομική στοχοποίηση. Η κοινωνία δεν έχει προκαθορισμένη πορεία , αλλά καθορίζεται από τις διαφορετικές δράσεις των ατόμων και τη σύνθεση των προσωπικών τους στόχων.

Ας ευχηθούμε να είναι το τελευταίο αίμα που χύνεται στον πλανήτη από ιδεοληψίες.
Σήμερα είμαστε όλοι Γάλλοι.

Αντώνης Κρούστης