Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2013

ΒΙΝΤΕΟ και ΗΧΗΤΙΚΟ ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΟ! Συνέβησαν σήμερα τα ξημερώματα στο αμαξοστάσιο του Μετρό!!!

1) Τα ΕΚΑΜ σπάνε τις πόρτες στο αμαξοστάσιο του Μετρό

Αμαξοστάσιο Μετρό στα Σεπόλια, ξημερώματα 25.1.2013
ΕΚΑΜ και ΜΑΤ χωρίς την παρουσία Εισαγγελέα (ο οποίος ήρθε αργότερα), σπάνε τις πόρτες και εισέρχονται στο αμαξοστάσιο του Μετρό.
Το βίντεο είναι ερασιτεχνική λήψη μέλους του Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών – Σπίθα.
Ο συγκεκριμένος πολίτης τραυματίστηκε με ρήξη χιαστών στο γόνατο.



2) Ηχητικό-Προσαγωγές πολιτών έξω από αμαξοστάσιο Μετρό 

Αμαξοστάσιο Μετρό στα Σεπόλια, ξημερώματα 25.1.2013
Πολίτες διατάσσονται με εντολή Εισαγγελέα να αποχωρήσουν από το αμαξοστάσιο του Μετρό, προκειμένου να μην συλληφθούν.
Τελικώς ένας πολίτης μέλος του Κινήματος Ανεξαρτήτων Πολιτών – Σπίθα προσήχθη στην ΓΑΔΑ παρά το γεγονός ότι είχε ήδη βγει έξω από το αμαξοστάσιο.
Επίσης άλλο μέλος του ΚΑΠ-Σπίθα τραυματίστηκε στο γόνατο με ρήξη χιαστών


Βασίλης Νούσης
http://www.olympia.gr/, 25/1/2013

Τηλεφώνημα για βόμβα στο ΑΙΘΡΙΟ στο ΜΑΡΟΥΣΙ





Τηλεφώνημα για βόμβα στο εμπορικό κέντρο «Αίθριο» επί της Αγίου Κωνσταντίνου στο Μαρούσι έγινε στις 11:42.

Άγνωστος τηλεφώνησε στο 100 και έδωσε χρονικό περιθώριο 40 λεπτών για να εκκενωθεί το κτίριο.

Στο σημείο βρίσκονται άνδρες της ΤΕΕΜ και αστυνομικές δυνάμεις.

Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr

Επιτέλους, οι Αθηναίοι έχουν κάθε λόγο να είναι ευτυχείς.

Μέχρι τις 4.00 τα ξημερώματα οι συνδικαλιστές βρίσκονταν μέσα στο αμαξοστάσιο και τα ΜΑΤ ήταν έξω.

Τώρα πια, τα ΜΑΤ είναι μέσα και οι συνδικαλιστές απέξω.

Κι αυτή, η νίκη, είναι του λαού.

Δευτερεύον θέμα: Συγκοινωνίες έχουμε;

Γ.Γ.

ΤΣΙΓΚΛΑΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΝΑ ΜΗΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙ. ΘΑ ΜΑΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ!



Ο Άρης Νόμπελης, ο νέος πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου είναι μια ειδική περίπτωση για την συντηρητική παράταξη στο Χαλάνδρι.

Έχει πορευτεί χρόνια επιτυχώς στα κοινά της πόλης κάνοντας κάτι πολύ απλό: Δεν έχει έρθει ποτέ σε αντιπαράθεση με κανένα από τους «παλιούς» συστημικούς.

Δέχτηκε όμως μεγάλη επίθεση από αυτούς, όταν αποφάσισε να κάνει την κουτουράδα να αποκτήσει δημόσια φωνή εκδίδοντας εφημερίδα.
Του την πέσανε να τον φάνε. Δεν υποχώρησε τότε και μαγκιά του, άντεξε την πίεση που του ασκήθηκε από όλες τις πλευρές του τοπικού κατεστημένου με αιχμή μια τότε πανίσχυρη τοπική εφημερίδα.

Τότε βρήκε μόνο έναν σύμμαχο που υπερασπίστηκε το δικαίωμά του να επικοινωνεί με τους συνδημότες του όπως αυτός γουστάρει.

Δεν θυμάμαι ποιος ήταν αλλά μάλλον ΜΟΝΟ ΕΝΑΣ ήταν.
Πέρασε πολύς καιρός.

Στον χώρο του τοπικού κατεστημένου η ίδια συζήτηση συνεχίζεται και επανέρχεται πάντα τέτοιες μέρες που αχνοφαίνονται οι δημοτικές εκλογές στον ορίζοντα.

Πρέπει ή όχι ένας θεσμικός παράγοντας να έχει δημόσιο λόγο; ΕΙΝΑΙ ΗΘΙΚΟ ή πρέπει να είναι – όπως λέει το τοπικό σύστημα – ή Παπάς ή Ζευγάς;;;

Το έγραψε λοιπόν και ο Άρης αυτό! 
(σόρυ φίλε για το Άρης αλλά δεν αντέχω την υποκρισία και το blog μας δεν έχει σκοπό να το παίξει το ΛΥΚΕΙΟ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΔΩΝ -όπως ξέρεις - για να αρχίσουμε τα «σεις και σας», ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΟ ΝΑ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙΣ ΤΟΝ ΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΣΟΥ ΣΕΒΑΣΜΟ, αν δεν το σπαταλήσεις όπως έκαναν άλλοι.)

Άκου λοιπόν Άρη, κε Πρόεδρε και εσύ αγαπητέ μας αναγνώστη γιατί τσιγκληθήκαμε να σχολιάσουμε την ανάρτηση στο ΠΡΟΦΙΛ.

Πιστεύουμε ότι είναι παρανοϊκό, ψυχασθενικό, σχιζοφρενικό – κάτι όπως είμαστε εμείς εδώ πέρα δηλαδή – να ισχυρίζεται κανείς ότι ένας ΑΙΡΕΤΟΣ κάνει κάτι ΑΝΗΘΙΚΟ αν επικοινωνεί με τους πολίτες που τους καλεί να τον ψηφίζουν κάθε 4 χρόνια.

Κατανοώ απόλυτα τους παρασκηνιακούς που προσπαθούν να επιβάλλουν αυτή την άποψη.  ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΤΑΪΖΕΙ, αυτό τους δίνει την ΕΞΟΥΣΙΑ, να παρουσιάζουν ΑΥΤΟΙ τις θέσεις, απόψεις, πρακτικές των ΑΙΡΕΤΩΝ όπως γουστάρουν, αφού αυτοί ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΤΑ ΜΕΣΑ να παρουσιάζουν το μαύρο, άσπρο.
Κατανοώ τα «ανταγωνιστικά συμφέροντα» που διεκδικούν την φοβερή πίτα της τοπικής διαφημιστικής αγοράς.

Κατανοώ επίσης και όσους αιρετούς ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΠΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ, τους μέτριους, του ανίκανους, τους βλάκες που πολιτεύονται με το «εγώ μωρέ βαριέμαι σπίτι και είπα να είμαι στον δήμο γιατί δεν γουστάρω πρέφα στον καφενέ» ή με το «τι να κάνω, χρειάζομαι τα 200 ευρώ των εξόδων παράστασης και θα κάνω τούμπες γι’ αυτά, θα ψηφίσω ό,τι μου πούνε».

ΑΛΛΑ ΕΝΑΣ ΑΙΡΕΤΟΣ, ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΜΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ δεν μπορεί να εκφράζει ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ αυτή την άποψη.

ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΤΙ ΕΙΧΕΣ ΝΑ ΠΕΙΣ ΑΡΗ. (συνήθως διαφωνούσαμε αλλά ΚΑΤΙ ΕΛΕΓΕΣ).

Αντίθετα αυτός που κάτι έχει να πει πρέπει να ΤΣΙΓΚΛΑΕΙ τον δημόσιο διάλογο για να ξεχωρίσει η ΗΡΑ από το ΣΤΑΡΙ και να καταλάβουν οι συνδημότες μας – αν θέλουν. 

Γιατί και αυτοί αν τους δοθεί ολόκληρη η εικόνα και μετά επιλέξουν τους παραπάνω για εκπροσώπους τους. δεν τρέχει μία. ΟΠΩΣ ΤΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΑ ΤΡΩΝΕ ΜΕΤΑ και παραπονούνται για να ξεχαρμανιάζουν. ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥΣ!

(Αυτά περί τσίγκλισης του δημόσιο διαλόγου δεν τα λέει ο Νταβίας, Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΤΑ ΕΙΠΕ, μη νομίζετε ότι το παίζω ξαφνικά σοφός. ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ λέγεται).

Δικαιολογείται λοιπόν ΕΝΑΣ ΥΠΗΡΕΤΗΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, να το λέει αυτό ΜΟΝΟ παρασυρόμενος από την συγκυρία ή γιατί δεν έχει ίσως αντιληφθεί ΤΙ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ και πόση ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ λογική υποκρύπτει αυτή η άποψη και γιατί την διακινούν οι ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΟΙ, προσπαθώντας ΜΕ ΚΑΘΕ ΤΡΟΠΟ να την επιβάλλουν.

Πόσο έξω από την ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ αντίληψη περί ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ είναι κάποιος  που λέει ότι ο ΑΙΡΕΤΟΣ, Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ δεν είναι ηθικό να μιλάει ΔΗΜΟΣΙΑ!

ΠΟΥ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΔΗΛΑΔΗ;

ΠΟΥ ΝΑ ΔΙΝΕΙ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΟΥ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ, όπως έκαναν παλιά, τότε στην ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ! (για τους αμεσοδημοκρατικούς αναγνώστες).

Πού να  κάνει ιδεολογικό, πολιτικό, αξιακό ΣΤΡΙΠΤΗΖ για να τον αξιολογήσουν και να τον κρίνουν; (για τους αριστερούς αναγνώστες).

ΚΑΠΟΥ ΚΡΥΦΑ;; ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑΚΑ ΚΕΝΤΡΑ;; ΠΟΥ;;;

Απορώ πώς ο Άρης έγραψε κάτι τέτοιο!
Τόσο πια μπορεί να αλλάζει αντιλήψεις κάποιος μόλις κάτσει στην καρέκλα που ονειρεύονταν και ΚΑΛΩΣ την κατέκτησε;

Μπα δεν το πιστεύω για το Νόμπελη. Θα αναθεωρήσει.

ΚΕ ΠΡΟΕΔΡΕ ΞΑΝΑΣΚΕΨΟΥ ΤΟ!

Εμείς προτιμάμε να ΞΕΡΟΥΜΕ τι πιστεύεις, πώς αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα και βέβαια ΝΑ ΔΙΝΕΙΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΡΑΞΕΙΣ ΣΟΥ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ, στους πολίτες.

Και να ασκείς κριτική σου εκεί που ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΟΥ,  πρέπει. ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΙ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΝΑ ΚΡΙΤΙΚΑΡΕΙΣ βγάζουν τα συμπεράσματά τους οι πολίτες.

Και γι΄ αυτό υπάρχει και κάτι ακόμα εξίσου σοβαρό σε αυτά που έγραψε ο Άρης και που ακριβώς επιβεβαιώνει ΑΠΟΛΥΤΑ (κατά την δική μου σχιζοφρενική αντίληψη των πραγμάτων) αυτά που ισχυρίζομαι παραπάνω:

ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΞΕΡΟΥΜΕ ΠΩΣ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ Ο ΚΑΘΕΙΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ προσωρινά διαχειρίζεται:

Έγραψε λοιπόν ο Άρης ότι θεωρεί ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου ΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΕΤΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ από τις «επιθέσεις» που τους γίνονται απ’ έξω!

Καλά δεν κατάλαβα; Αυτό δεν καταλαβαίνεις και εσύ αναγνώστη μου;
ΟΛΟΥΣ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ λοιπόν θα τους υπερασπίζετε ο Πρόεδρος. 
Τους «από μέσα» που τους επιτίθενται οι «απ’ όξω»;

Καλούς, κακούς, έντιμους, ανέντιμους, ικανούς, ανίκανους, συνεπείς, ασυνεπείς ΟΛΟΥΣ!
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ θα είναι η ασπίδα τους; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΑΛΙ;

ΣΟΡΥ  ΑΛΛΑ ΠΡΟΚΕΙΤΕ ΓΙΑ  ΜΙΑ ΑΚΡΑΙΑ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΝΑ ΔΩ ΓΡΑΜΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΣΚΗΣΕΙ ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΜΕΣΑ, ΔΗΛΩΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΚΑΙΡΟ ΑΠ’ ΕΞΩ ΚΑΙ ΚΑΛΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ!

Περίμενα να διαβάσω από τον Άρη Νόμπελη ότι είναι ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ και την ΚΟΙΝΩΝΙΑ και θα υπερασπιστεί ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟΥΣ, τον δημόσιο λόγο τους, το δικαίωμά τους στην κριτική και όχι ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΥΣ ανεξαιρέτως από δίκαιες ή άδικες επιθέσεις!

Τι είναι ρε φίλε Άρη το δημοτικό συμβούλιο της πόλης;
CLUB κολλητών; 
Παρέα; 
Η λέσχη των φίλων της Επτανήσου (για να το φέρω στα κοινά μας τρελονέρια) ή μπας και είναι ΣΥΝΤΕΧΝΙΑ;

Μήπως πρέπει να το ξαναδείς αλλιώς;
Για ξανασκέψου το!

Πάντως με αυτές τις αντιλήψεις η Πλατεία είναι διαχρονικά απέναντι.
Όπως παλιά θυμάμαι ήταν και το ΠΡΟΦΙΛ στο χαρτί και το ΕΠΙ ΠΟΛΕΩΣ.

ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ Η ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΠΕΝΑΝΤΙ άσχετα με τις προσωπικές σχέσεις που έχουμε με τον καθένα.

ΕΜΕΙΣ ΕΙΠΑΜΕ: 
Θεωρούμε ότι η  πόλη χρειάζεται ΑΞΙΑΚΗ αλλαγή! 
Και αυτό δεν γίνεται αν δεν πάνε οι ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, οι ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ, λίγο πιο πίσω για να επανέλθει μπροστά η ΠΟΛΙΤΙΚΗ.

Διότι ΣΥΝΤΟΜΑ οι πολίτες θα κληθούν να διαλέξουν.
Και εμείς θα τους καλέσουμε να διαλέξουν με ΠΟΛΙΤΙΚΑ και ΑΞΙΑΚΑ κριτήρια και όχι τους πιο όμορφους  ή τα «πιο καλά παιδιά».

Και ξέρεις αναγνώστη μου, νομίζω ότι αυτό το περί «καλών παιδιών» κάηκε στην πόλη τούτη το τελευταίο διάστημα, και σε όσους το χρησιμοποίησαν τόσο πολύ αφιερώνουμε το παρακάτω ανέκδοτο από την ηρωική εποχή του Ολυμπιακού στο ΤΣΙΜΕΝΤΕΝΙΟ Καραϊσκάκη την εποχή του καλού, ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου 
(προφανώς δεν αφορά τον Άρη, ΠΛΑΤΕΙΑ διαβάζετε μην κάνετε τους χαζούς, ξέρετε πού πάει).

ΠΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΑΝΕΚΔΟΤΟ:

Στο γήπεδο ήταν η ομάδα και έκανε προπόνηση. 
Γύρω, γύρω στα σύρματα ήταν φοβεροί γάβροι ειδήμονες που έδιναν στον Μπούκοβι οδηγίες.
Η σύνθεση της "παρέας" ό,τι μπορείς να φανταστείς: 
Πρώην ποδοσφαιριστές, συγγενείς των ποδοσφαιριστών, ο προηγούμενος προπονητής, κάτι λιμενεργάτες, ο κολλητός του προέδρου, ο θείος του εφόρου ...  

Όλοι είχαν να δώσουν μια οδηγία στον Μπούκοβι για το πώς να στήσει την ομάδα, με τι σύστημα να παίξει αλλά κυρίως … ως Ελληναράδες, να προτείνουν τον κολλητό τους από την χύμα κατηγορία Πειραιά  για να παίξει στην πρώτη ομάδα διότι είναι παικταράς, αποκάλυψη κλπ.

Είναι λοιπόν ο ήρωας μας, Περαιώτης αλλά όχι μάγκας, ευγενικός, πονηρούλης και χαμηλών τόνων στα σύρματα πίσω από τον προπονητή. (ψιλολαμόγιο δηλαδή που κάνει πάντα την δουλειά του).

-«Μάρτον, Μάρτον» φώναζε συνέχεια στον Μπούκοβι ο οποίος έκανε πώς δεν άκουγε.
- «Μάρτον, Μάρτον» ξανά ο δικό μας.
Μια, δυο, τρεις αναγκάστηκε ο Μπούκοβι να γυρίσει.
-«Ελα πες μου» του λέει.
- Έχω να σου συστήσω έναν παίκτη που θέλω να τον δεις και να τον προσέξεις, ξέρεις είμαι φίλος του κουρέα σου.

ΟΠΟΤΕ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Ο ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΦΟΒΕΡΟΣ ΔΙΑΟΓΟΣ:

ΜΠΟΥΚΟΒΙ: Τι θέση παίζει;
Ο ΕΤΣΙ: Πρέπει να τον δεις, είναι πολύ καλό παιδί.
ΜΠΟΥΚΟΒΙ: Ναι αλλά τι θέση παίζει, εμείς χρειαζόμαστε αριστερό μπακ.
Ο ΕΤΣΙ: Βρε τι μου λες τώρα. Θα πάθεις πλάκα είναι πάρα πολύ καλό παιδί.
ΜΠΟΥΚΟΒΙ: Πόσο χρονών είναι.
Ο ΕΤΣΙ: Μην νοιάζεσαι καθόλου. Σου λέω είναι πολύ καλό παιδί.
ΜΠΟΥΚΟΒΙ: Σε ποια ομάδα παίζει τώρα;
Ο ΕΤΣΙ: Τι ψάααχνεις ρε κόουτς τώρα . Εδώ άμα τον γνωρίσεις θα δεις τι μάλαμα παιδί είναι. Πλάκα θα πάθεις.
ΜΠΟΥΚΟΒΙ: Θα τον εξετάσουμε όμως να δούμε μήπως έχει κάνα σπασμένο πόδι, έτσι;
Ο ΕΤΣΙ: Είσαι καλά;; Μιλάμε για χαρακτήρα διαμάντι. Σου λέω είναι ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ!
ΜΠΟΥΚΟΒΙ: Καλά ρε φίλε ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ ΕΙΝΑΙ! ΜΠΑΛΑ ΞΕΡΕΙ;;

Ο ΜΑΡΤΟΝ ΜΠΟΥΚΟΒΙ

Άρη ελπίζουμε ότι η απάντησή σου θα μας καλύψει. 

Όλοι μια παρέα να τραγουδήσουμε παλιά και αγαπημένα - Σάββατο 26 Ιανουαρίου

Σάββατο 26 Ιανουαρίου
21:30
στο "ΕΝ ΦΛΥΑ" 

Στο πιάνο: Ράνια Εγγλέζου

Τραγούδι: 
Μαρία Μεγαλοκονόμου
Νατάσα Κομματά
Τάσος Φραντζεσκάκης

στον ήχο: Γιώργος Αργύρης 

Σάββατο 26 Ιανουαρίου
έναρξη στις 21.30 
είσοδος ελεύθερη

"Εν Φλύα"
Κ. Βάρναλη 13 & Γκίνη , Χαλάνδρι 
τηλ. 210 6854528
http://enflya.blogspot.gr/

ΕΝΑ ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΑΡΗ ΝΟΜΠΕΛΗ ΣΤΟ ΠΡΟΦΙΛ ΜΕ ΣΗΜΑΣΙΑ


Δεν προεδρεύω απλώς...

Η αλησμόνητη φράση "εγώ απλώς προήδρευσα" του μακαρίτη Ανδρέα Παπανδρέου δεν βρίσκει εφαρμογή στη δικιά μου περίπτωση.

Ως πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου εκλαμβάνω ως υποχρέωσή μου την προστασία των συναδέλφων μου, τους οποίους, ανεξαρτήτως παρατάξεως, αντιμετωπίζω φυσικά ισότιμα. 

Αισθάνομαι την ανάγκη, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία απαξίωσης όλων των, αθώων και ενόχων, πολιτικών προσώπων, να υποστηρίξω τους δημοτικούς συμβούλους και το αναφαίρετο δικαίωμά τους στην έκφραση της άποψής τους, είτε συμφωνώ είτε διαφωνώ, εντός αλλά και εκτός δημοτικού συμβουλίου, όπου το τελευταίο διάστημα έχουν πυκνώσει οι -φαινομενικά αναίτιες - επιθέσεις σε συγκεκριμένα πρόσωπα.

Γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο έλαβα την απόφαση να μην γράφω κείμενα για τον Δήμο Χαλανδρίου, τη διοίκηση και την αντιπολίτευση, με τον φόβο να μεροληπτήσω ή να αδικήσω συνάδελφο να είναι ορατός. 

Ασφαλώς, κείμενα μπορούν να αναρτούν οι συνεργάτες μου που δεν έχουν θεσμικό ρόλο, ενώ φυσικά και θα δημοσιοποιούνται όλα τα δελτία Τύπου που καταφθάνουν στο blog. 

Η δική μου θεματογραφία λόγω του θεσμικού ρόλου που προανέφερα θα περιορίζεται σε θέματα γενικού ενδιαφέροντος και πιθανότατα θα αναλώνομαι σε ζητήματα εκτός πόλης.

Δεν είναι παράνομο το να γράφω αλλά δεν είναι ηθικό και η μόνη ομοιότητά μου με τον Βουλγαράκη αφορά στα... μαλλιά μας (λέμε τώρα...)!


ΠΛΑΤΕΙΑ: ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΟΥΜΕ. 
Διότι έχουμε πει ότι δεν σχολιάζουμε αναρτήσεις άλλων τοπικών blogs αλλά σχολιάζουμε ΤΙΣ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΟΥ ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ που διατυπώνονται δημόσια.

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ...


ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΑ ...




http://kafeneio-gr.blogspot.gr/

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΒΙΑ ΑΠΟ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑΙ!


Διαφωνεί με την επιστράτευση ο Κουβέλης αλλά μένει στην κυβέρνηση



Αχ, πούσαι νιότη, που 'δειχνες πως θα γινόμουν άλλος!
«Η επίταξη συνιστά ακραία επιλογή διαχείρισης της κρίσης και δεν βρίσκει σύμφωνη τη Δημοκρατική Αριστερά», αναφέρεται σε ανακοίνωση του κόμματος. «Σε μια περίοδο που η κοινωνία πιέζεται αφόρητα, αυτό που χρειάζεται είναι η εξάντληση κάθε δυνατότητας για συνεννοήσεις, σημειώνει η ΔΗΜΑΡ και προσθέτει: «Οι αδιαλλαξίες από κάθε πλευρά δεν διευκόλυναν την ανεύρεση λύσεων. (ΑΠΟ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ)

ΣΧΟΛΙΟ ΠΛΑΤΕΙΑΣ: ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΜΠΑΙΝΟΝΤΑΣ ή ΒΓΑΙΝΟΝΤΑΣ;;

Μητρόπουλος:Χουντικά διατάγματα




Για «χουντικά διατάγματα που είναι έξω από το Σύνταγμα» έκανε λόγο ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Μητρόπουλος, μιλώντας στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Real Fm, αναφορικά με την απόφαση της κυβέρνησης για επίταξη.

«Είναι χουντικά διατάγματα έξω από το Σύνταγμα γιατί δεν προβλέπεται να τιμωρούνται οι απεργοί για να εξαναγκάζονται να εργάζονται επειδή διαφωνούν στο να μπουν στην εξαθλίωση των μισθών», ανέφερε ο κ. Μητρόπουλος.

Ερωτηθείς για την απόφαση του Δικαστηρίου που έκρινε παράνομη την απεργία των εργαζομένων ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ επισήμανε ότι «η απόφαση δεν είναι εκτελεστή καθώς με απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου, μέχρι να τελεσιδικήσει η διαφορά περί απεργίας ούτε περικοπές γίνονται και νομίμως οι απεργοί συμμετέχουν στην απεργία».

«Γίνεται ενεργοποίηση σκληρών θεσμών. Όλο το θεσμικό οπλοστάσιο για επιστράτευση είναι εκτός συντάγματος και εκτός των διεθνών συμβάσεων που έχει επικυρώσει η Ελλάδα», υπογράμμισε ο Αλέξης Μητρόπουλος.

ENIKOS.gr

Επέμβαση των ΜΑΤ στο αμαξοστάσιο του Μετρό στι 3 τα ξημερώματα


Σε ασφυκτικό κλοιό βρίσκεται από τις πρώτες πρωινές ώρες το αμαξοστάσιο του Μετρό στα Σεπόλια, καθώς ισχυρές δυνάμεις της Αστυνομίας πραγματοποίησαν έφοδο στο πλαίσιο απόφασης για επίταξη του μέσου, προκειμένου να λυθεί η απεργία των εργαζομένων.

Επτά διμοιρίες των ΜΑΤ έκαναν την εμφάνισή τους λίγο μετά τις 03.40 τα ξημερώματα και αφού έσπασαν την αλυσίδα της κεντρικής εισόδου, εισήλθαν εντός των εγκαταστάσεων χωρίς όμως να προκληθεί κάποια ένταση, καθώς τόσοι οι απεργοί όσο και απλοί πολίτες, που είχαν παραμείνει στη διάρκεια της νύχτας στο πλευρό τους για να τους συμπαρασταθούν, δεν προέβαλαν αντίσταση. Η Αστυνομία προχώρησε σε τρεις προσαγωγές, εκ των οποίων η μια αφορούσε σε μέλος του προσωπικού Ασφαλείας. Σύμφωνα με νεώτερες πληροφορίες, και οι τρεις προσαχθέντες αφέθηκαν ελεύθεροι.

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕΣ ΠΡΙΝ ΤΟ 80;


Ήμαστε μια γενιά σε αναμονή: περάσαμε την παιδική μας ηλικία περιμένοντας. Έπρεπε να περιμένουμε δύο ώρες μετά το φαγητό πριν κολυμπήσουμε, δύο ώρες μεσημεριανό ύπνο για να ξεκουραστούμε και τις Κυριακές έπρεπε να μείνουμε νηστικοί όλο το πρωί για να κοινωνήσουμε. Ακόμα και οι πόνοι περνούσαν με την αναμονή.
Κοιτάζοντας πίσω, είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι είμαστε ακόμα ζωντανοί. 
Εμείς ταξιδεύαμε σε αυτοκίνητα χωρίς ζώνες ασφαλείας και αερόσακους. 
Κάναμε ταξίδια 10 και 12 ωρών, πέντε άτομα σε ένα Φιατάκι και δεν υποφέραμε από το «σύνδρομο της τουριστικής θέσης». 
Δεν είχαμε πόρτες, παράθυρα, ντουλάπια και μπουκάλια φαρμάκων ασφαλείας για τα παιδιά. 
Ανεβαίναμε στα ποδήλατα χωρίς κράνη και προστατευτικά, κάναμε ωτο-στοπ, καβαλάγαμε μοτοσικλέτες χωρίς δίπλωμα. Οι κούνιες ήταν φτιαγμένες από μέταλλο και είχαν κοφτερές γωνίες.
Ακόμα και τα παιχνίδια μας ήταν βίαια. Περνάγαμε ώρες κατασκευάζοντας αυτοσχέδια αυτοκίνητα για να κάνουμε κόντρες κατρακυλώντας σε κάποια κατηφόρα και μόνο τότε ανακαλύπταμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένα. 
Παίζαμε «μακριά γαϊδούρα» και κανείς μας δεν έπαθε κήλη ή εξάρθρωση. Βγαίναμε από το σπίτι τρέχοντας το πρωί, παίζαμε όλη τη μέρα και δεν γυρνούσαμε στο σπίτι παρά μόνο αφού είχαν ανάψει τα φώτα στους δρόμους. Κανείς δεν μπορούσε να μας βρει. Τότε δεν υπήρχαν κινητά. 
Σπάγαμε τα κόκκαλα και τα δόντια μας και δεν υπήρχε κανένας νόμος για να τιμωρήσει τους «υπεύθυνους». Ανοίγανε κεφάλια όταν παίζαμε πόλεμο με πέτρες και ξύλα και δεν έτρεχε τίποτα. Ήταν κάτι συνηθισμένο για παιδιά και όλα θεραπεύονταν με λίγο ιώδιο ή μερικά ράμματα. Δεν υπήρχε κάποιος να κατηγορήσεις παρά μόνο ο εαυτός σου. Είχαμε καυγάδες και κάναμε καζούρα ο ένας στον άλλος και μάθαμε να το ξεπερνάμε.
Τρώγαμε γλυκά και πίναμε αναψυκτικά, αλλά δεν ήμασταν παχύσαρκοι. Ίσως κάποιος από εμάς να ήταν χοντρός και αυτό ήταν όλο. Μοιραζόμασταν μπουκάλια νερό ή αναψυκτικά ή οποιοδήποτε ποτό και κανένας μας δεν έπαθε τίποτα. Καμιά φορά κολλάγαμε ψείρες στο σχολείο και οι μητέρες μας το αντιμετώπιζαν πλένοντάς μας το κεφάλι με ζεστό ξύδι.
Δεν είχαμε Playstations, Nintendo 64, 99 τηλεοπτικά κανάλια, βιντεοταινίες με ήχο surround, υπολογιστές ή Ιnternet. Εμείς είχαμε φίλους. Κανονίζαμε να βγούμε μαζί τους και βγαίναμε. Καμιά φορά δεν κανονίζαμε τίποτα, απλά βγαίναμε στο δρόμο και εκεί συναντιόμασταν για να παίξουμε κυνηγητό, κρυφτό, αμπάριζα... μέχρι εκεί έφτανε η τεχνολογία. 
Περνούσαμε τη μέρα μας έξω, τρέχοντας και παίζοντας. Φτιάχναμε παιχνίδια μόνοι μας από ξύλα. Χάσαμε χιλιάδες μπάλες ποδοσφαίρου. Πίναμε νερό κατευθείαν από τη βρύση, όχι εμφιαλωμένο, και κάποιοι έβαζαν τα χείλη τους πάνω στη βρύση. Κυνηγούσαμε σαύρες και πουλιά με αεροβόλα στην εξοχή, παρά το ότι ήμασταν ανήλικοι και δεν υπήρχαν ενήλικοι για να μας επιβλέπουν. Θεέ μου!
Πηγαίναμε με το ποδήλατο ή περπατώντας μέχρι τα σπίτια των φίλων και τους φωνάζαμε από την πόρτα. Φανταστείτε το! Χωρίς να ζητήσουμε άδεια από τους γονείς μας, ολομόναχοι εκεί έξω στο σκληρό αυτό κόσμο! Χωρίς κανέναν υπεύθυνο! Πώς τα καταφέραμε;
Στα σχολικά παιχνίδια συμμετείχαν όλοι και όσοι δεν έπαιρναν μέρος έπρεπε να συμβιβαστούν με την απογοήτευση. Κάποιοι δεν ήταν τόσο καλοί μαθητές όσο άλλοι και έπρεπε να μείνουν στην ίδια τάξη. Δεν υπήρχαν ειδικά τεστ για να περάσουν όλοι. Τι φρίκη!
Κάναμε διακοπές τρεις μήνες τα καλοκαίρια και περνούσαμε ατέλειωτες ώρες στην παραλία χωρίς αντηλιακή κρέμα με δείκτη προστασίας 30 και χωρίς μαθήματα ιστιοπλοΐας, τένις ή γκολφ. Φτιάχναμε όμως φανταστικά κάστρα στην άμμο και ψαρεύαμε με ένα αγκίστρι και μια πετονιά. Ρίχναμε τα κορίτσια κυνηγώντας τα για να τους βάλουμε χέρι, όχι πιάνοντας κουβέντα σε κάποιο chat room και γράφοντας ; ):D : P
Είχαμε ελευθερία, αποτυχία, επιτυχία και υπευθυνότητα και μέσα από όλα αυτά μάθαμε και ωριμάσαμε.
Αν εσύ είσαι από τους «παλιούς»... συγχαρητήρια! Είχες την τύχη να μεγαλώσεις σαν παιδί..

Α.Δ.Ε.Δ.Υ. : ΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ την ΠΕΜΠΤΗ 31 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ


ΚΑΛΗΜΕΡΑ!

Λέει η δασκάλα στα παιδιά να φτιάξουν προτάσεις με το "μάλλον".

Λέει η Ελενίτσα:
- Η μαμά μου αγόρασε φασόλια, άρα μάλλον θα φτιάξει φασολάδα.

Ο Γιωργάκης:
- Ο μπαμπάς μου ήρθε βρεγμένος στο σπίτι, άρα μάλλον βρέχει απόψε.

Και η σειρά του Τοτού:
- Άνοιξα την πόρτα της μαμάς μου το βράδυ και την είδα μ’άλλον!