Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ ΤΟ 6ο ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΓΟΝΕΩΝ


Ληστής πυροβόλησε αστυνομικό σε απόπειρα ληστείας σούπερ-μάρκετ

 
 
Επεισοδιακή απόπειρα ληστείας με πυροβολισμό σημειώθηκε το μεσημέρι της Τρίτης σε σούπερ μάρκετ στη διασταύρωσης Πεντέλης και Πέλλης, στο Χαλάνδρι. Ανδρας οπλισμένος με πιστόλι επιχείρησε να ληστέψει το σούπερ μάρκετ, αλλά πολίτης προσπάθησε να τον ακινητοποιήσει, με αποτέλεσμα να συμπλακεί μαζί του.

Ο δράστης χτύπησε με το όπλο στο κεφάλι τον πολίτη, τραυματίζοντάς τον με τη λαβή του όπλου και στη συνέχεια προσπάθησε να διαφύγει τρέχοντας. Τον καταδίωξε, όμως, αστυνομικός εκτός υπηρεσίας, ο οποίος είχε πάει στο σούπερ μάρκετ να ψωνίσει και έπεσε πάνω στη συμπλοκή.

Ο ληστής στην προσπάθειά του να διαφύγει πυροβόλησε μια φορά προς την πλευρά του αστυνομικού, ο οποίος, όμως, δεν σταμάτησε, συνέλαβε τον δράστη και τον οποίον αφόπλισε.

Στη συνέχεια, τον παρέδωσε σε συναδέλφους του της Αμεσης Δράσης που έφτασαν στο σημείο, οι οποίοι τον μετέφεραν στο Αστυνομικό Τμήμα Χαλανδρίου.

Ο αστυνομικός είναι ο Νικόλαος Γαλάρης, αρχιφύλακας που υπηρετεί στο ΑΤ Αμπελοκήπων και μένει στο Χαλάνδρι. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο δράστης είναι έγκλειστος των φυλακών για ναρκωτικά, ληστείες και είχε βγει με άδεια.
 
Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ
in.gr

ΨΕΚΑΣΜΕΝΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ - ΑΥΡΙΟ Η ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΤΗΣ ΡΕΜΑΤΙΑΣ



Με την αυριανή συναυλία κλείνει το κεφάλαιο της αντίδρασης της τοπικής κοινωνίας στον εμπρησμό του θεάτρου.

Και πιστεύω ότι θα κλείσει με μεγάλη παρουσία των Χαλανδραίων.

Η αντίδραση της τοπικής κοινωνίας είναι κρίσιμη πολιτική παράμετρος  για αξιοποίηση από τον δήμο.
Αυτό ας το καταλάβει η διοίκηση.
Και μιλάω για ΠΟΛΙΤΙΚΗ αξιοποίηση σε στρατηγικό επίπεδο.

Και η αντίδραση της διοίκησης του δήμου που ηγήθηκε αυτής της αυθόρμητης κινητοποίησης ήταν ικανοποιητική.
 Άριστη σε επίπεδο ποσοτικό -  εργασίας και ταχύτητας δράσης αλλά πολιτικά μόνο ικανοποιητική (κατά την γνώμη μας)  και μάλιστα αφού την πήρε επάνω του ο Ρούσσος στο Δ.Σ., αποστασιοποιούμενος από άλλες τοποθετήσεις προερχόμενες από την ίδια την παράταξή του.

Άλλη μια φορά φάνηκε ξεκάθαρα ότι η πλειοψηφία του δήμου δεν έχει βρει τον βηματισμό της στα μεγάλα θέματα, ένα χρόνο μετά τις δημοτικές εκλογές που την ανέδειξαν σε πλειοψηφία.
Διότι εδώ μιλάμε για διαχείριση ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ.

Αυτά αποτυπώθηκαν απολύτως καθαρά στην συζήτηση που έγινε στην έκτακτη σύγκλιση του δημοτικού συμβουλίου την επόμενη μέρα του εμπρησμού και  βεβαίως θα γίνω όπως πάντα συγκεκριμένος και ενοχλητικός.

Βγήκαν κρίσιμα συμπεράσματα τόσο από τους "επί της διαδικασίας" χειρισμούς  όσο και από την ουσία των τοποθετήσεων των βασικών ομιλητών της πλειοψηφίας που ήταν ο δήμαρχος Σ. Ρούσσος, ο αντιδήμαρχος ΤΥ κ. Κ. Γερολυμάτος και ο νομικός σύμβουλος και γραμματέας της ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ Πόλυς Τακόπουλος (ο Γκάγκας δεν ασχολήθηκε με αυτά τα πολεοδομικά μπερδέματα γι' αυτό τον βγάζω από το κάδρο).

Επί της διαδικασίας η σύγκλιση ΈΚΤΑΚΤΟΥ δημοτικού συμβουλίου ήταν μια επιλογή για την οποία προηγήθηκαν κριτικές από αρκετούς και εμπειρότατους στα αυτοδιοικητικά ενώ - σε αυτές τις συζητήσεις που προηγήθηκαν του Δ.Σ. - προσωπικά την στήριξα ως ορθή, θεωρώντας ότι ήταν μια επιλογή της πλειοψηφίας που στόχο θα είχε να σφυρηλατήσει την ενότητα της τοπικής κοινωνίας για την προάσπιση του δημόσιο χώρου της πόλης από την ακραία επίθεση που δέχεται από μεγάλα επενδυτικά συμφέροντα που έχουν βάλει στο μάτι το πολεοδομικά ανοχύρωτο Χαλάνδρι, ακριβώς στο μαλακό του υπογάστριο: ΤΗΝ ΡΕΜΑΤΙΑ και ΤΟ ΠΕΥΚΟ ΠΟΛΙΤΗ.

Τονίζω ότι δεν επιχειρώ  να πάρω αριστερόσημα επαναστατικότητας με αυτά που γράφω,  γι΄αυτό σου ξεκαθαρίζω ότι  δεν έχω μεταβάλλει την άποψή μου για αξιοποίηση και διαχείριση αυτού του επενδυτικού ενδιαφέροντος (δεν έχω προσχωρήσει εις τον κομμουνισμόν άλλωστε) ΑΛΛΑ ΕΠΙΜΕΝΩ ΣΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΟ: η αξιοποίηση του όποιου επενδυτικού ενδιαφέροντος πρέπει να γίνει ΜΕ ΤΡΟΠΟ ΣΥΓΚΡΟΤΗΜΕΝΟ και με την τοπική κοινωνία δια του δήμου να καθορίζει τα πλαίσια και τα όρια και να μην σύρεται παραδομένη στην ασυδοσία της αγοράς, όπως έγινε και γίνεται με τα νυχτομάγαζα και τα τραπεζοκαθίσματα, όπου χάθηκε η μπάλα και τώρα τους ευχαριστούμε και από πάνω με κάθε ευκαιρία που δεν βάζουν και άλλα.

Δεν είχα δίκιο που υπερασπίστηκα την έκτακτη σύγκλιση του Δ.Σ., οι επικριτές της  δικαιώθηκαν από την συζήτηση. Κάνω την αυτοκριτική μου σε όσους μιλήσαμε εκείνη την ημέρα. Δεν θα το ξανακάνω υπό αυτές τις συνθήκες.

Η διοίκηση - αντί να καθορίσει το πλαίσιο αυτής της νέας ενότητας της τοπικής κοινωνίας εκείνο το βράδι,  να το περιγράψει και να εντάξει δημιουργικά σε αυτό όλες τις πρόθυμες τοπικές δυνάμεις, τις πρόθυμες δυνάμεις να να στηρίξουν μια τέτοια πολιτική στρατηγική αναχαίτισης της ασυδοσίας της αγοράς και οριοθέτησης των επενδυτικών δυνατοτήτων στην πόλη, στην κατεύθυνση της βιώσιμης ανάπτυξης και να περιορίσει όσους είναι "από την άλλη μεριά",  επιχείρησε ΠΑΛΙ να χρησιμοποιήσει το δημοτικό συμβούλιο για να "αντιπαρατεθεί" με "όσους τα τελευταία σαράντα χρόνια" δεν έλυσαν σοβαρά και μεγάλα θέματα για το θέατρο όπως είναι (για εκείνους) το "ιδιοκτησιακό".
Δηλαδή να τσουβαλιάσει όλους τους άλλους και να  σκιαμαχήσει και να αναδείξει την μοναδικόητά της στην συνέπεια.
Εμμονή σε μια επικοινωνιακή γραμμή που προφανώς εξαντλείται πλέον και δεν θα πουλάει άλλο, σε λίγο, αφού όσοι τα λένε θα έχουν διοικήσει πολύ περισσότερο καιρό από όσους επικρίνουν.

Το κρίσιμο θέμα άνοιξε ο Κ. Γερολυμάτος με μια τοποθέτηση μνημείο ανευθυνότητας για αντιδήμαρχο, ο οποίος είπε ότι "αυτό που δεν έκαναν οι προηγούμενοι" το κάνουν τώρα και "έχουν φτάσει να ελέγχουν τος τίτλους του 1880 για να αδειοδοτήσουν το θέατρο". (!!!!!!!!!!!).

Με ικανοποίηση άκουσε προφανώς αυτή την τοποθέτησή του ο Μύρωνας Ανδριανάκης.

 Και στα περί "δυσκολιών που προκύπτουν για αδειοδότηση που άπτονται στο ασαφές ιδιοκτησιακό στα οποία αναφέρθηκε -  αφού μου επιτέθηκε(πολιτκά και όχι προσωπικά) χρεώνοντας μου "άμυαλο χαζοηρωισμό"  - ο  συνεπής σε αυτές τις ΑΚΡΑΙΑ ΣΥΝΤΗΡΗΤΙΚΕΣ γραμμές Μύρωνας, εντύπωση έκανε ότι συνηγόρησε ουσιαστικά και ο Πόλυς Τακόπουλος λέγοντας ότι "δεν είναι εύκολη η αδειοδότηση του θεάτρου".

Απίστευτα πράγματα που δημιουργούν φόβους και πρέπει να ξεκαθαριστούν γρήγορα και οριστικά και που όσο αιωρούνται εμείς θα είμαστε ανήσυχοι και ψιλιασμένοι.

Διότι δεν είναι η πρώτη φορά που ο "πρώτη φορά Αριστερά" αντιδήμαρχος στην προσπάθειά του να υπερτονίσει το "σωτήριον έργο του" ξεφεύγει.

Πρόσφατη είναι άλλωστε η σπουδή του να φέρει στο δημοτικό συμβούλιο - ύστερα από "επαναστατική αρθρογραφία της ΣΤΑΣΗΣ" περί των "άχρηστων" προηγούμενων διοικήσεων στον δήμο, που δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ να εισπράξουν τις εισφορές σε χρήμα στο Πάτημα - απόφαση καθορισμού τιμών που πρώτη φορά θα λάμβανε το δημοτικό συμβούλιο.
(Πρώτη φορά μετά το 1996 που την είχε ξαναπάρει ακριβώς την ίδια και η οποία εφαρμόζεται από τότε από την οικονομική υπηρεσία).
Θέμα που μόλις έφτασε στο Δ.Σ. ο λαλίστατος εισηγητής του έπαθε ένα ελαφρύ κοκομπλόκο μέχρι που αναγκάστηκε ο δήμαρχος να τον "σώσει" αποσύροντας το θέμα του.

Αλλά η περίπτωση του ιδιοκτησιακού στο θέατρο δεν είναι πλάκα ούτε ζήτημα "παραπολιτικού ή σατυρικού σχολιασμού" από την ιλαρή Πλατεία που γουστάρει να τρολάρει τους αντιδημάρχους.

ΕΙΝΑΙ ΚΕΡΚΟΠΟΡΤΑ που βεβαίως κάποιοι θέλουν να ανοίξουν για να .... πέσει η πόλη.

Λογικό από την μεριά τους. Έτσι τα επενδυτικά τους σχέδια θα υλοποιηθούν με λιγότερη - βεβαίως - ανταπόδοση στην πόλη και το μέλλον της και δεν θα χρειαστεί να τα διαπραγματευτούν ή να τα διαφοροποιήσουν σύμφωνα με την βούληση του δήμου (άν έχει).
(Κάθε ομοιότητα με την κεντρική πολιτική μνημονιακή πραγματικότητα δεν είναι καθόλου τυχαία).

Αλλά να την ανοίγει την πορτάρα ή να την εξασθενεί ο ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ  υποστράτηγος της άμυνας της πόλης για ένα καπρίτσιο αυτοεπιβεβαίωσης δημιουργεί έντονο προβληματισμό.

Είναι όμως απλώς υπερβάλλον ζήλος διαφοροποίησης και αυτοπροβολής, οπότε θα διορθωθεί το θέμα ή πρέπει να ανησυχούμε περισσότερο;

Προσωπικά δεν αμφισβητώ ούτε κατά κεραία τις ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ του Γερολυμάτου να υπερασπιστεί το δημόσιο συμφέρον.
Έχω όμως σοβαρή επιφύλαξη για το πώς το αντιλαμβάνεται αυτό το δημόσιο συμφέρον.
Και όσο ΜΕ ΕΥΘΥΝΗ ΤΟΥΣ δεν γίνονται οι αναγκαίες συζητήσεις επί των στρατηγικών, δικαιούμαι και να ανησυχώ και να διατυπώνω τις επιφυλάξεις μου.

Παλιότερα - επί Γ. Ζαφειρόπουλου και Κουράση και με αντιδήμαρχο τον κ. Ανδριανάκη, με τον οποίο σε πολλά δείχνει να συμφωνεί ο κ. Γερολυμάτος, αφού είναι και οι δύο οπαδοί της γραφειοκρατικοποίησης των διαδικασιών και του περιορισμού του χώρου παρέμβασης του δήμου στα ... θεσμοθετημένα του πλαίσια - μια υποτιθέμενη ψευτονοικοκυρίσια αλλά σίγουρα ΣΥΝΤΙΡΗΤΙΚΗ θεώρηση των πραγμάτων - μετά από μια πυρκαγιά στην Ιωαννίνων και Τυμφρηστού άλλαξε το στάτους στην πλατεία με με την παρεμπόδιση ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟ της επαναλειτουργίας της καντίνας, την ώρα που έπεφτε  στο τραπέζι η πρόταση να μετατραπεί  ο χαρακτηρισμός του χώρου από κοινόχρηστο σε αθλητικό ώστε να χτιστεί.

Μια πρόταση που - αναπάντεχα - επανέφερε πρόσφατα στην Επιτροπή Ποιότητας Ζωής ο Κώστας Γερολυμάτος παρά την αντίδραση που είχε βγάλει η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και ο ίδιος ο Ρούσσος για τέτοιο ενδεχόμενο όταν το θέμα έφερε η προηγούμενη διοίκηση Κουράση.

ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ.
ΑΣΧΕΤΟ ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ.
ΤΙ ΠΑΣ ΚΑΙ ΜΠΛΕΚΕΙΣ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ ΡΕ ΒΛΑΜΕΝΕ  ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΛΑΤΑ - ΘΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ.

Πες ό,τι θες. Αλλά όταν μιλάμε μάλλον σπανίως βγαίνουμε .... άσχετοι εδώ πέρα.
Μετά από λίγο επιβεβαιωνόμαστε ΔΥΣΤΥΧΩΣ.

Αλλά και ο θερινός  δημοτικός κινηματογράφος δεν υπάρχει πια  επειδή "ο στρατηγός ο άνεμος έριξε την οθόνη" και η τεχνική υπηρεσία του δήμου Χαλανδρίου - που χτίζει γιοφύρια, δρόμους και αγωγούς και ελέγχει την στατικότητα των πολυκατοικιών μετά από σεισμούς 7 ρίχτερ - δήλωσε ανίκανη να στηρίξει ένα μεταλλικό πλαίσιο για να δεθεί ένα πανί χωρίς να το παίρνει ο αέρας, "διότι θα αναλάμβανε την ευθύνη αν έπεφτε ξανά η οθόνη".

ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ;

Μπορεί.

Πες με σεναριογράφο πάλι. Σιγά. Ο βρεγμένος φοβάται την βροχή;

Αλλά δύο φορές το "δημόσιο συμφέρον και η βούληση της τοπικής κοινωνίας  ηττήθηκε στην πόλη ύστερα από ένα ... ατύχημα ή μια φωτιά, επειδή κάποιοι θεώρησαν ότι πρέπει ο .... αντδήμαρχος και η διοίκηση του δήμου, πρωτίστως να αυτοπροστατεύεται από ευθύνες που αναλογούν στην θέση τους (τα μεταξωτά βρακιά ....) αντί να "καθαρίζει" για την πόλη και τους δημότες, πολλές φορές αναλαμβάνοντας προσωπικά περισσότερες ευθύνες από αυτές που τους αναλογούν θεσμικά.

ΕΔΩ ΣΕ ΘΕΛΩ ΚΑΒΟΥΡΑ ...
'Οχι να μου λες "θα μου κάνουν μύνηση".

Κάνω σήμερα αυτή την παρέμβαση γιατί εμείς  δεν θα επιτρέψουμε να τριτώσει το κακό, τουλάχιστον όχι αμαχητί από την πλευρά μας.

Το θέατρο πρέπει να μείνει εκεί. ΤΕΛΕΙΑ.

Μπράβο που στήθηκε γρήγορα, συγχαρητήρια ειλικρινή για την αποφασιστικότητα και την αποτελεσματικότητα αλλά η δουλειά μας εμάς είναι να βλέπουμε μπροστά και να ανησυχούμε.

Και να προβλέπουμε.
Και να προτείνουμε

Και ανησυχούμε συνδημότη μου μετά από όλα τα παραπάνω για το αν το θέατρο (δηλαδή οι νοικιασμένες κερκίδες) απομακρυνθεί τον Σεπτέμβριο, ειδικά αν δεν έχει εκδοθεί μέχρι τότε μόνιμη άδεια εγκατάστασης και λειτουργίας θεάτρου.

Και επειδή ανησυχούμε ομιλούμε σήμερα και ζητάμε από τον δήμαρχο της πόλης, αύριο κιόλας, στην συναυλία να ανακοινώσει ότι οι πολύ ωραίες κερκίδες που τοποθέτησαν και που είναι νοικιασμένες έχουν ήδη αποφασιστεί  να  αγοραστούν από τον δήμο - ώστε να μην μετακινηθούν από εκεί τον Σεπτέμβριο.

Είναι πολύ ωραίες, ασφαλείς, πιστοποιημένες και κυρίως ΜΠΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΘΕΣΗ ΤΟΥΣ.

Δεν είναι ανάγκη ... του χρόνου να ξαναστήνουμε κερκίδες (ειδικά αν δεν έχουμε τελειώσει με τις γραφειοκρατίες - δεν ξέρω αν με εννοείς).

Πείτε μας υπερβολικούς, πείτε μας βλαμμένους, πείτε μας ψεκασμένους, πείτε αν θέλετε ότι μου έδωσε μίζα ο ιδιοκτήτης των κερκίδων για να του κάνω πώληση, πείτε ό,τι θέλετε τελος πάντων, σιγά που θα πείτε κάτι που δεν έχουμε ακούσει μέχρι τώρα και θα μας πάρει την παρθενιά,  αλλά εμείς λέμε ότι το θέατρο που ξαναστήθηκε δεν πρέπει να αποσυναρμολογηθεί ποτέ, τουλάχιστον μέχρι να ξεκαθαρίσουν στα κεφάλια μας κατ' αρχήν και στη συνέχεια με καθαρές κουβέντες και αποφάσεις στο Δ.Σ. αυτά τα θεματάκια που τέθηκαν ως κεραυνοί εν αιθρία σε μια έκτακτη σύγκλιση του Δ.Σ και να έχει ΕΓΚΡΙΘΕΙ η μελέτη ενός άλλου ωραιότερου, σταθερότερου, ομορφότερου - ό,τι θετε - θεάτρου για το οποίο ο δήμος έχει την άδεια για να αρχίσει να το κατασκευάζει, στο χέρι.

ΥΓ: ΞΕΡΩ, ΜΑΣ ΨΕΚΑΖΟΥΝ .....
ΜΟΝΟ ΕΜΑΣ. Έχουμε ιδιωτικό chemtrail.
Άστε μας να λέμε. Καμμένοι είμαστε. Μην δίνεται σημασία εσείς.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΤΑΒΙΑΣ

Η άγνωστη ρεματιά της Νέας Πεντέλης - Μέρος πρώτο (του Αλ. Αργυρόπουλου - ΔΣ Συλλόγου Ρεματιάς)



Ρεματιά Νέας Πεντέλης

Η ρεματιά Πεντέλης - Χαλανδρίου δεσπόζει στους νότιους πρόποδες του Πεντελικού και ξεκινά την πορεία τις με τρεις κλάδους: Το βασικό ρέμα Πεντέλης - Χαλανδρίου το οποίο πηγάζει από την περιοχή της Παλαιάς Πεντέλης, διέρχεται κάτω από τη γέφυρα της οδού Σουβαλιώτου, ενώνεται με ένα άλλο μικρό ρέμα και στη συνέχεια ρέει παράλληλα με την οδό Περικλέους. Αποτελεί τον κύριο κορμό της ρεματιάς και έχει μόνιμη ροή τουλάχιστον 9-10 μήνες το χρόνο. Το καλοκαίρι του 2013 δεν στέρεψε καθόλου εξ’ αιτίας των έντονων βροχοπτώσεων του περσινού χειμώνα

Ο δεύτερος κλάδος είναι η ρεματιά του Αγ. Σίλα. Αυτή διέρχεται παράλληλα με την ομώνυμη οδό στα όρια Νέας Πεντέλης και Μελισσίων, περνά μέσα από το χώρο του εγκαταλελειμμένου Ν.Ι.Ε.Ν. και κατόπιν συνεχίζει την πορεία της άλλοτε υπόγεια και άλλοτε ελεύθερη μέσα από τα Μελίσσια. Ενώνεται με τον βασικό κορμό της Ρεματιάς λίγο πάνω από την Λεωφ. Ανδρέα Παπανδρέου.

Ο τρίτος κλάδος είναι το Βαθύρεμα Μελισσίων. Αυτό ξεκινά την αστική του πορεία από την πλατεία-θεατράκι Μαγγίνα και διέρχεται τα Μελίσσια στο μεγαλύτερο μήκος του κλεισμένο σε οχετό. Στα λίγα υπαίθρια τμήματά του αποτελεί μια όαση ομορφιάς και πρασίνου μέσα στον αστικό ιστό. Περνά δίπλα από την εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής και ενώνεται με τον κύριο κλάδο κάτω από την παιδική χαρά της οδού Θήρας κοντά στο παραρεμάτιο θεατράκι και την πεζογέφυρα που έχουν φτιαχτεί εκεί. Και οι τρείς αυτοί κλάδοι της ρεματιάς προστατεύονται  (όπως και όλο το ρέμα) βάσει Προεδρικού Διατάγματος.

Ας γυρίσουμε όμως πίσω στον κύριο κλάδο της ρεματιάς: Αυτός, αφού διασχίσει την παλαιά Πεντέλη όπως είπαμε, εισέρχεται στον οικισμό της Νέας Πεντέλης και περνά κάτω από τη γέφυρα της Λεωφ. Αλέξανδρου Παναγούλη και μέσα από το χώρο της καφετέριας Μαυρομάτη.

Το τμήμα της ρεματιάς, από το σημείο αυτό και μέχρι το πέτρινο γεφυράκι της οδού Ασκληπιού  μπροστά από το φυτώριο, αποτελεί ένα από τα ωραιότερα τμήματά της και έναν από τους πιο αξιόλογους φυσικούς τόπους του λεκανοπεδίου της Αττικής. Εχει πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:  Πυκνότατη και άγρια βλάστηση, πολλές εγκαταλελειμμένες ανθρώπινες κατασκευές: μονοπάτια, ξερολιθιές, φράγματα, οικίσκους (παλαιούς μύλους) κανάλια κλπ.

Τρία είναι τα χαρακτηριστικότερα αξιοθέατα της περιοχής:

Πέτρινο Φράγμα
 1. Το πέτρινο φράγμα που βρίσκεται μέσα στην κοίτη στο τέρμα της οδού Αριστείδου: Πρόκειται για μια κατασκευή του 1920 περίπου με μήκος 10 μέτρων και μέγιστο ύψος τα 2 μέτρα. Στο σημείο του μέγιστου ύψους δημιουργείται και ένας μικρός και όμορφος καταρράκτης. Το φράγμα αναφέρεται στο άρθρο “ΔΥΤΙΚΟΝ ΠΕΝΤΕΛΙΚΟΝ” της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ 27ης Φεβρουαρίου 1924 [1]. Μέσα από πέτρινα κανάλια, που εν μέρει φαίνονται ακόμα στη δυτική όχθη της ρεματιάς, τροφοδοτούσε τον πέτρινο μύλο που βρίσκεται νοτιότερα.

Πέτρινος Μύλος
 
2. Ο εγκαταλελειμμένος πέτρινος οικίσκος του μύλου βρίσκεται 50 μ. νοτιότερα από το φράγμα (δείτε φώτο). Εχει μεγάλη βάση από πέτρα και σκυρόδεμα. Παραμένουν ακόμα οι τοίχοι και ο σκελετός ενός παραθύρου από τον οικίσκο που υπήρχε εκεί. Και αυτός αναφέρεται στο παραπάνω άρθρο της εφημερίδας ΕΜΠΡΟΣ.

 3. Τρίτο αξιοθέατο είναι ο Βύθουλας [2]: Πρόκειται για μια γούρνα με νερό στο μέσο της ρεματιάς, λίγο πάνω από την οδό Μαράθη. Είναι βαθύτερη από 2 μ. και αποτελούσε τη διασκέδαση πολλών Νεοπεντελιωτών της δεκαετίας του ‘50 και του ‘60 που κάναν συχνά μπάνιο και τσουλήθρα στα γάργαρα νερά της.

Δεν λείπουν βέβαια και τα “αποτυπώματα” των σύγχρονων Ελλήνων όπως: σκουπίδια κάθε μορφής από πλαστικά μπουκάλια μέχρι τηλεοράσεις, κρεβάτια, παιδικά παιχνίδια, πλυντήρια, καρέκλες κ.α. μυρωδικά απόβλητα, όπως βόθροι, υπερχειλίσεις δεξαμενών, κλπ.

Το σημαντικότερο όμως χαρακτηριστικό της περιοχής αυτής είναι η πλήρης εγκατάλειψή του από την πλειοψηφία των κατοίκων της Νέας Πεντέλης. Εντύπωση κάνει και η παντελής έλλειψη βιβλιογραφικής αναφοράς στη ρεματιά Πεντέλης - Χαλανδρίου από κάθε σύγχρονο βιβλίο που ασχολείται με το Πεντελικό και την περιοχή της Νέας Πεντέλης:

Ενδεικτικά αναφέρω ότι δεν υπάρχει ούτε μία φωτογραφία της ρεματιάς στο, πολύ ωραίο κατά τα άλλα, βιβλίο του Παναγιώτη Βαλλινά ¨Ο Χρόνος, ο Τόπος, ο Ανθρωπος¨ που εξέδωσε το 2010 ο πρώην δήμος Νέας Πεντέλης. Καμιά αναφορά επίσης στο πρόσφατο βιβλίο του Βαγγέλη Ζήση “ΠΕΝΤΕΛΗ Ιστορία, Θρύλοι, Μυστήρια”. Λέξη δεν αναφέρει και ο Τάσος Πετούρης στο βιβλίο του “ΠΕΝΤΕΛΗ. Το ιερό όρος της Αθηνάς”.

Εξήγηση σε αυτή την αδιαφορία δίνω με το γεγονός ότι τα ρέματα ανέκαθεν είχαν, και εξακολουθούν να έχουν, ένα διπλό ρόλο στην ελληνική κοινωνία: Ναι μεν τροφοδοτούν με νερό και δροσιά τους κατοίκους της περιοχής αλλά από την άλλη αποτελούν και τον “ιδανικό” αποδέκτη πάσης φύσεως απορριμμάτων που μπορεί να σκεφτεί κανένας να ρίξει μέσα… όσο δε πιο μεγάλο το ρέμα τόσο καλύτερα, όσο πιο απομονωμένο και απρόσιτο, τόσο βελτιώνονται οι “προδιαγραφές” για απόρριψη ογκωδών αντικειμένων και καταπατήσεων. Στην περιοχή μας μάλιστα, όπου το πρόβλημα της υδροδότησης δεν υφίσταται πλέον, μένει η δεύτερη “πρακτική” χρήση των ρεμάτων, οπότε τους δίνουμε και καταλαβαίνουν. Μια βόλτα στην όχθη δίπλα στην Λεωφ. Παναγούλη θα σας πείσει. Εκτός από τα πάμπολλα σκουπίδια αφθονούν και τα ξερά κλαδιά που έχουν αφήσει εδώ και χρόνια οι κλαδευτές της βαμβακίασης καθώς και οι φράχτες κάθε μορφής που αποκλείουν την πρόσβαση στις όχθες της ρεματιάς κατά παράβαση των άρθρων του Π.Δ. 659 που ισχύουν για την Α’ ζώνη προστασίας.

Βασική έλλειψη της περιοχής είναι ένα βατό μονοπάτι πρόσβασης στις όχθες της ρεματιάς. Γι΄αυτό καθώς και για άλλα που μπορούν να γίνουν στην περιοχή θα μιλήσουμε σε επόμενο άρθρο. Να τονίσουμε όμως εδώ ότι φωτεινή εξαίρεση στην αδιαφορία της πλειοψηφίας των πολιτών αποτελεί ο Σύλλογος Προστασίας Περιβάλλοντος και Ρεματιάς Πεντέλης - Χαλανδρίου που έχει σαν σκοπό τη διατήρηση της ρεματιάς στη φυσική της μορφή και στην εφαρμογή του ΠΔ ΦΕΚ 659/Δ/1995 που καθορίζει τις ζώνες προστασίας Α΄ και Β’ στις παραρεμάτιες περιοχές καθώς και τους περιορισμούς που ισχύουν σε αυτές. Τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος έχει οργανώσει με επιτυχία τρεις βόλτες και καθαρισμούς της ρεματιάς αυτής. Στην προσπάθειά μας αυτή είχαμε αρωγό και τον δήμο Πεντέλης.

Ακόμα πιο ελπιδοφόρο όμως γεγονός ήταν η πρόσφατη δράση της περιβαλλοντικής ομάδας των μαθητών του Γυμνασίου Νέας Πεντέλης: Με την καθοδήγηση της συντονίστριάς τους περπάτησαν και γνώρισαν τη ρεματιά που περνά από την περιοχή τους, την φωτογράφησαν, την βιντεοσκόπησαν [3], διάβασαν γι’ αυτήν και παρουσίασαν τη δουλειά τους στη γιορτή λήξης της σχολικής χρονιάς πριν από την θεατρική παράσταση του έργου του Σαίξπηρ: “Ονειρο θερινής νυκτός”. Ηταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη και ένας εμπνευσμένος συνδυασμός περιβαλλοντικής και πολιτιστικής δράσης δεδομένου ότι το κλασικό έργο του κορυφαίου δραματουργού εξελίσσεται σε δασικό χώρο της αρχαίας Αττικής.

Σε επόμενο άρθρο θα αναφέρουμε λίγες απλές δράσεις & εργάκια που μπορούν να γίνουν για την ανάδειξη του αξιόλογου αυτού φυσικού τόπου.



Αλέξανδρος Αργυρόπουλος,
Μέλος Δ.Σ. συλλόγου Ρεματιάς,
sosrematia.blogspot.gr
Νέα Πεντέλη, Ιούνιος 2015



Παραπομπές:

[1] Βλ. στο blog μας: Η ρεματιά μας 90 χρόνια πριν. (http://sosrematia.blogspot.gr/2014/08/90.html)

[2] Βλ. στο blog neopenteliotis: Ο Βύθουλας στη Νέα Πεντέλη.

[3] Βλ. βίντεο στο blog μας: Η ρεματιά στη Νέα Πεντέλη μέσα από τα παιδικά μάτια.

Η Ελλάδα μεταξύ Πιτυοκάμπτη και Προκρούστη (του κ. Θ. Κουτρούκη - Επ. Καθηγ. Δημοκριτείου)



Θεόδωρος Κουτρούκης
Επικ. Καθηγητής ΔΠΘ
Στο δρόμο του Θησέα, ο Πιτυοκάμπτης έδενε τους ανθρώπους σε λυγισμένα πεύκα που τους έσκιζαν στα δυο. Ο Προκρούστης ακρωτηρίαζε ή εξάρθρωνε τα δικά του θύματα προκειμένου να τα προσαρμόσει στην ομώνυμη κλίνη του.
Σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται σε μια παρόμοια κατάσταση: στο ρόλο του Προκρούστη οι πιστωτές που προσπαθούν να την εντάξουν σε ένα αντιαναπτυξιακό πρόγραμμα εξόφλησης του δημόσιου χρέους που θα αποστραγγίζει κάθε διαθέσιμη ρευστότητα από την εσωτερική αγορά. Στο ρόλο του Πιτυοκάμπτη οι αγορές που είναι έτοιμες να εκλάβουν ως πιστωτικό γεγονός κάθε απόκλιση από την προγραμματισμένη καταβολή των δόσεων προς τους δανειστές μας, να κατασπαράξουν σε δευτερόλεπτα κάθε αξιοπιστία των τίτλων του ελληνικού δημοσίου και να τραβήξουν την πρίζα από την ελληνική οικονομία.
Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να κρατήσει για πολύ. Ο χρόνος τελειώνει. Για να αποφευχθεί η εκδήλωση πιστωτικού γεγονότος θα πρέπει η συμφωνία ή ένα τμήμα της να συνομολογηθούν τις αμέσως επόμενες ημέρες, ώστε μέχρι το τέλος Ιουνίου να διευθετηθούν τα νομικά και τεχνικά θέματα της συμφωνίας και να δρομολογηθεί η εκταμίευση μέρους της νέας χρηματοδότησης.   
Η νέα συμφωνία (αν υπάρξει) θα είναι επώδυνη για τον ελληνικό λαό καθώς θα επιβαρύνει σημαντικά τον οικογενειακό τους προϋπολογισμό με επιπρόσθετα φορολογικά και άλλα οικονομικά μέτρα περιορισμού των εισοδημάτων. Πέραν όμως, της οικονομικής διάστασης, ο επικείμενος συμβιβασμός θα απομυθοποιήσει πλέον πολιτικές στρατηγικές, ιδέες, πρόσωπα, και σημαίες. Πέντε χρόνια μετά την ανακοίνωση του Μνημονίου στο Καστελόριζο, οι Έλληνες θα πρέπει, πλέον, να βρουν ένα νέο διακύβευμα για να τους διχάζει.
Στην αμερικανό-ισπανική ταινία του 2001 «Οι Άλλοι» απεικονίζεται μια βικτωριανή έπαυλη στην οποία ζουν παράλληλα δύο ομάδες ενοίκων και κάποια στιγμή συνειδητοποιούν το γεγονός της αναγκαστικής συνύπαρξης. Στην Ελλάδα του 2015 φαίνεται πως οι Μνημονιακοι και οι Αντιμνημονιακοι συνειδητοποιούν πως θα ζήσουν πλέον υποχρεωτικά στο ίδιο ενδιαίτημα. Μπορεί να διαφωνούν μεταξύ τους για την επωνυμία της σύμβασης, έχουν, ωστόσο, συμφωνήσει ομοφώνως να συνδιαχειριστούν την εργολαβία και τη διαχείριση του κτιρίου με τους Πιστωτές.    


 (# Επίκουρος Καθηγητής Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης)