Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Πέμπτη 28 Φεβρουαρίου 2019

Όλοι/ες τη μέρα λειτουργίας του πάρκινγκ με εισιτήριο στη συγκέντρωση στο μετρό - Παρασκευή 1/3 στις 17:00 μετρό Δουκίσσης Πλακεντίας - Να μην περάσει Εισερχόμενα x

Έφτασε η ώρα να αντισταθούμε στο άνοιγμα επί πληρωμή του πάρκινγκ στο μετρο -

Συγκέντρωση Παρασκευή 1/3 στις 17:00 στη Δουκίσσης Πλακεντίας




ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ

ΤΗΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 1/3 στις 17:00
στον σταθμό της Δουκίσσης Πλακεντίας

132 ευρώ το μήνα για μια θέση στάθμευσης!

Την Παρασκευή 22/2 έγινε η τρίτη συγκέντρωση διαμαρτυρίας ενάντια στην επιβολή αντιτίμου στο πάρκινγκ του μετρό της Δουκίσσης Πλακεντίας. Η εταιρία του πάρκινγκ έχει ήδη κλείσει τις μπάρες και ετοιμάζεται να εφαρμόσει την επί πληρωμή στάθμευση, αγνοώντας προκλητικά την καθολική διαφωνία κατοίκων, τοπικών συλλόγων, πρωτοβουλιών και συλλογικοτήτων από 3 δήμους (Αγία Παρασκευή, Βριλήσσια, Χαλάνδρι).

Οι δημοτικές αρχές φαίνονται ανήμπορες να υπερασπιστούν την δωρεάν στάθμευση και να αποτρέψουν την ιδιωτικοποίηση του πάρκινγκ, παρά τα πομπώδη ψηφίσματα και τις ανακοινώσεις. Έτσι οι μόνοι/ες που μπορούν να ματαιώσουν τα σχέδια (της ΑΤΤΙΚΟ ΜΕΤΡΟ και POLIS PARK) εμπορευματοποίησης της μετακίνησής μας, είμαστε εμείς οι ίδιοι/ες, ο απλός κόσμος που χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ, αν αποδείξουμε με τη μαζική μας παρουσία και αντίσταση ότι δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε άλλον έναν αποκλεισμό και άλλη μια επιβάρυνση στην καθημερινότητά μας.

Σύμφωνα με πληροφορίες, από την 1η Μαρτίου ξεκινά η εμπορική χρήση του πάρκινγκ με ημερήσια χρέωση 6 ευρώ.

Καλούμε όλους/ες σε κινητοποίηση με στόχο την αποτροπή της επιβολής αντιτίμου την Παρασκευή 1/3 στις 17.00 στον σταθμό της Δουκίσσης Πλακεντίας.

Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής
Αντίσταση και Ανατροπή - Αντικαπιταλιστική Κίνηση Βριλησσίων
Πρωτοβουλία Πολιτών στο Χαλάνδρι

ΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΔΗΜΟΥΣ ΜΕ ΔΙΧΡΟΝΗ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ - ΟΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΦΩΝΑΖΑΜΕ ΠΕΡΥΣΙ


Έγινε ΦΕΚ η απόφαση σύμφωνα με την οποία 117 νέοι δήμοι από το σχολικό έτος 2019-2020 και εφεξής εφαρμόζονται οι προβλέψεις της παρ. 4 του άρθρου 3 του ν. 1566/1985 (Α ́ 167), για την υποχρεωτική δίχρονη προσχολική εκπαιδευση όπως αντικαταστάθηκε με την περίπτ. γ ́ της παρ. 3 του άρθρου 33 του ν. 4521/2018 (Α ́ 38).
Το ΦΕΚ πήρε αριθμό φύλλου 623 Τεύχος Β’ της 26ης Φεβρουαρίου 2019 και έρχεται να συμπληρώσει το προηγούμενο.
Η απόφαση έλαβε υπόψη της τις εισηγήσεις των Περιφερειακών Διευθύνσεων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, οι οποίες διαπιστώθηκαν μετά από γνώμη των αντίστοιχων τριμερών επιτροπών.
Δείτε εδώ το ΦΕΚ και ποιο δήμοι περιλαμβάνονται στη απόφαση


(myOTA)
  • Θυμάστε που φωνάζαμε στο δημοτικό συμβούλιο μόνοι μας;
  • Θυμάστε τον καβγά με την Ένωση Γονέων που είχε πρόεδρο εκείνη την απίθανη που μας είπε ότι δεν έχουμε ευαισθησία για την παιδεία ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ την δίχρονη υποχρεωτική, γιατί δεν χωράγανε τα παιδιά στα νηπιαγωγεία;
  •  Θυμάστε που κάποιοι εργαζόεμνοι στα νηπιαγωγεία δεν ήθελαν;
  • Θυμάστε που οι εργαζόμενοι στους δημοτικούς παιδικούς σταθμούς δεν ήθελαν για να μην αδειάσουν θέσεις και πάρουν βρέφη; 
  • Θυμάστε που μας έλεγαν λαϊκιστές κια ότι διεκδικούμε ανέφιτα αιτήματα;;;;
ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕΙ ΤΙ ΑΛΛΑΞΕ ΦΕΤΟΣ ΚΑΙ  ΓΙΝΕΤΑΙ;;;;

ΧΤΙΣΤΗΚΑΝΕ ΤΙΠΟΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΣΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ ή η εκπαίδευση στην πόλη μας λειτουργεί με όσα σχολεία γίνανε "ΠΡΩΤΗΦΟΡΑ" ΕΔΩ ΚΑΙ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ;;;

Γιατί το ΒΑΨΙΜΟ με ωραία χρώματα δεν μεγαλώνει την χωρητικότητα των νηπιαγωγείων.

ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΛΛΟΣ ΝΑ ΤΟΥΣ ΡΩΤΗΣΕΙ;
ΓΙΑΤΙ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΒΑΡΕΘΕΙ ΝΑ ΔΙΚΑΙΩΝΟΜΑΣΤΕ και να έρχονται με διαφορά φάσης - δύο ή τρία χρόνια, στα λόγια μας.

ΒΥΡΩΝΑΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΔΗΜΟΣ: ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΣΤΕΦΟΥ






Το Πράσινο Κίνημα, ανακοινώνει τα πρώτα εννέα ονόματα υποψηφίων δημοτικών συμβούλων για τον Δήμο Βύρωνα, που εμπλουτίζουν το ψηφοδέλτιο του Συνδυασμού ΒΥΡΩΝΑΣ ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΔΗΜΟΣ, με επικεφαλής την Κατερίνα Στέφου. Πρόκειται για τις κυρίες :

Αλεξάνδρα Γιαννοπούλου - Γιατρό – Ογκολόγο
Εύα Σορίλου -
Μαρία – Ιωάννα Τσουρεκά - Λογίστρια
Φανή Καρπενισιώτη - Ελεύθερη επαγγελματία
Χριστίνα Πουλιοπούλου - Λογίστρια

Και τους κυρίους :

Δημήτρη Γιαννόπουλο - Οικονομολόγο - Εκπαιδευτικό
Μανώλη Καπνιά - Προϊστάμενο της εταιρείας ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ Α.Ε.
Μιχάλη Γρηγορίου - Οικονομολόγο - Λογιστής
και Παναγιώτη Τσαρούχα - Γιατρό – Παθολόγο

Η υποψήφια Δήμαρχος Βύρωνα, Κατερίνα Στέφου δήλωσε τα εξής: «Είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένη που άξιοι συνδημότες μου, με εμπιστεύθηκαν και με τίμησαν με τη συμμετοχή τους στο ψηφοδέλτιο της δημοτικής μας πρωτοβουλίας ΒΥΡΩΝΑΣ - ΠΡΑΣΙΝΟΣ ΔΗΜΟΣ. Πρόκειται για νέα, άφθαρτα άτομα, με οικολογική συνείδηση και αρχές, με αγωνιστική διάθεση για να αλλάξουν το πρόσωπο της Πόλη μας. Μοιραζόμαστε το κοινό όραμα για τον Δήμο μας που συμπυκνώνεται στο να γίνει πιο ανθρώπινος, πιο καθαρός, πιο εύρωστος και κυρίως πιο φιλόξενος για τους δημότες του, από το Κέντρο μέχρι και την τελευταία γειτονιά. Τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι εμψυχωτικά και αισιόδοξα, είμαστε σε μια πολύ καλή για τις εκλογές του Μαΐου και συνεχίζουμε τις διαβουλεύσεις με τους πολίτες του Βύρωνα, ακούγοντας τα προβλήματα, τις ανησυχίες και τις προσδοκίες από τη νέα δημοτική αρχή. Προσωπικά παίρνω δύναμη από όλους όσοι με ενθαρρύνουν να συνεχίσω για να «νοικοκυρέψω» τον Δήμο μας. Σύντομα θα ανακοινωθεί και νέο πακέτο υποψηφίων δημοτικών συμβούλων Βύρωνα».

«ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΡΙΣΗ: ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑ Ή ΑΠΟΤΟΚΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ»



Του Γεωργίου Παπασίμου
Δικηγόρου

H Ελλάδα έχει εισέλθει, μετά την μνημονιακή της ένταξη το 2010 έως σήμερα, σε έναν «κακοτράχαλο» κατηφορικό δρόμο, που θυμίζει την «οδό του Αχέροντα» Χρησιμοποιήθηκε ως διεθνές «πειραματόζωο» μαζικής επίθεσης, για βίαιη αναίρεση κατακτημένων δικαιωμάτων και ως κοινωνικό εργαστήριο, ως προς την αντίσταση και την κοινωνική ενσωμάτωση. Η διεύρυνση των βαθύτερων αιτιών και των πτυχών, που οδήγησαν σε αυτή την καταστροφική εξέλιξη, δεν μπορεί να είναι επιφανειακή και επιδερμική, κάτω από μονομερείς και δογματικές θεωρήσεις, αλλά προϋποθέτει σοβαρή και σε βάθος ανάλυση όλων των πτυχών του προβλήματος.

Είναι προφανές, ότι την ουσιαστική απάντηση στο ζήτημα αυτό δεν μπορούν να δώσουν, σε καμιά περίπτωση, οι δύο κυρίαρχα αναπαραγόμενες απόψεις ενός ιδιαίτερα φτωχού πνευματικά πλαισίου, που διέπει το Ελληνικό πολιτικό προσωπικό, αλλά και τον χώρο της διανόησης.

Η πρώτη εξ αυτών ομιλεί περί ειδικής περίπτωσης της Ελλάδος, ως εξαίρεσης του κανόνα, που οφείλεται πρωτίστως στην ανικανότητα και την ιδιορρυθμία του Ελληνικού Λαού. Η άποψη αυτή, είναι προφανές, ότι εξυπηρετεί την Ευρωπαϊκή «ελίτ», που μετατράπηκε σε έναν σκληρό δανειστή μιας ιστορικής Χώρας, πλήρους μέλους του Ευρώ και διέπραξε κατά συρροή «εγκληματικά» οικονομικά λάθη, που πλέον έχουν συνομολογηθεί από τους πάντες.

Η δεύτερη άποψη, που κινείται στην αντίθετη κατεύθυνση, ομιλεί περί αποτελεσμάτων, που οφείλονται αποκλειστικά στην παγκόσμια καπιταλιστική κρίση, εντάσσοντας το πρόβλημα αυτό, δογματικά και μονομερώς, στις κλασικές αναλύσεις της παγκόσμιας καπιταλιστικής κρίσης και των επιδιώξεων του διεθνούς ιμπεριαλισμού.

Η άποψη αυτή μπορεί να αναφέρεται, μεν, ορθώς στις ευθύνες της παγκόσμιας καπιταλιστικής «ελίτ», η οποία λαμβάνει φεουδαρχικού τύπου χαρακτηριστικά και υπονομεύει τις οικονομίες και την σταθερότητα των επιμέρους Κρατών για κερδοσκοπικούς λόγους, έρχεται, όμως, να περιορίσει, αν όχι να ακυρώσει, τις αναμφισβήτητα σοβαρές ευθύνες της ντόπιας Ελληνικής οικονομικής και πολιτικής ολιγαρχίας, που είναι πολύ μεγάλες και δεν θα πρέπει, σε καμία περίπτωση, να αποσιωπώνται ή να υποτιμώνται.

Ο δογματικός, μηχανιστικός και επιδερμικός χαρακτήρας των δύο κυρίαρχων αναπαραγόμενων απόψεων για την Ελληνική κρίση, οδηγούν σε πλήρη σύγχυση και έλλειψη ουσιαστικής προσέγγισης αυτού του πολύπλευρου προβλήματος, η ανάδειξη και ο «φωτισμός» των πτυχών του οποίου αποτελεί κρίσιμο παράγοντα για την ορθή κατανόησή του και, εν συνεχεία, για την διενέργεια εκείνων των απαιτούμενων διαδικασιών για την υπέρβασή του.

Γιατί, στην περίπτωση του «Ελληνικού προβλήματος» συνυπάρχουν και αλληλοσυμπλέκονται:

Πρώτον, οι συνέπειες της σφοδρής καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης του 2008, που οφείλονται στην χρηματιστική μεταβολή του παγκόσμιου καπιταλισμού και τις νέες μορφές συσσώρευσης σε παγκόσμιο επίπεδο, με την μέθοδο της «συσσώρευσης μέσω υφαρπαγής», όπως εύστοχα αναλύει ο David Harvey στο βιβλίο του «Ο νέος Ιμπεριαλισμός». Θα μπορούσε, μάλιστα, να πει κανένας ότι, σε επίπεδο Ευρώπης, η Ελλάδα αποτελεί την χαρακτηριστικότερη περίπτωση αυτής της επιθετικής καπιταλιστικής «συσσώρευσης δια της υφαρπαγής», που επιτεύχθηκε, ήδη, μέσω των μνημονιακών προγραμμάτων και της ψήφισης του Υπερταμείου, όπου εντάχθηκε ολόκληρη η δημόσια περιουσία της χώρας, για έναν αιώνα !!!

Τα βασικά στοιχεία αυτής της στρατηγικής, διαπιστώνουμε ότι ξεδιπλώνονται στην περίπτωση της Ελλάδας, κατά την ένταξή της στον μνημονιακό «οδοστρωτήρα». Ένα πρόβλημα δημοσίου χρέους, που αντιμετωπίζουν σχεδόν όλες οι Χώρες, χρησιμοποιήθηκε ως «εργαλείο», για την μαζική μεταβίβαση πλούτου από τις λαϊκές τάξεις προς την ντόπια και διεθνή καπιταλιστική τάξη, σε συνδυασμό με την πλήρη εκποίηση «αντί πινακίου φακής» της δημόσιας περιουσίας.

Δεύτερον, μαζί με τα παραπάνω συνυπάρχουν και αλληλοσυμπλέκονται οι διαχρονικές δομικές ελλείψεις και στρεβλώσεις του ιδιότυπου, «νόθου» περιφερειακού Ελληνικού καπιταλισμού, που ένα «αόρατο νήμα» τις διατηρεί αναλλοίωτες, από την ίδρυση του Νεοελληνικού Κράτους το 1830, έως σήμερα, με αποτέλεσμα να ισχύει, στην περίπτωση αυτή, ως προς τον πρωταρχικό αιτιώδη σύνδεσμο της Ελληνικής κρίσης, το ερώτημα εάν «η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;».

Χωρίς την ενδελεχή ανάλυση και ανάδειξη των παραπάνω, δεν μπορεί να εξηγηθεί, γιατί η Ελλάδα, αν και μέλος του Ευρώ, ευρισκόμενη στον πυρήνα της καπιταλιστικής μητρόπολης – κέντρου, αποτελεί τον τραγικά αδύναμο κρίκο, όχι μόνο αυτού, αλλά και των Χωρών της περιφέρειας, με συνέπεια να έχει μετατραπεί σε ένα ιδιότυπο διεθνές «πειραματόζωο». Γιατί, για παράδειγμα, ενώ η «παλίρροια» της καπιταλιστικής κρίσης του 2008 «χτύπησε την πόρτα» της Ισπανίας, Πορτογαλίας, Ιρλανδίας, Κύπρου κ.λπ., οι τελευταίες κατάφεραν να ορθοποδήσουν, παρά τα ελεγχόμενα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν ακόμα, ενώ η Ελλάδα έχει μετατραπεί σε «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης και σε μια σύγχρονη «αποικία χρέους», που αδυνατεί να εξέλθει από το «βαθύ μονοπάτι» της παρακμής.