Είμαστε σε ένα χωριό της Κρήτης και πλησιάζουν οι δημοτικές εκλογές. Κανένας σοβαρός δεν έχει την διάθεση να ασχοληθεί αφού η προηγούμενη περίοδος έχει απογοητεύσει τους πάντες και το χωριό κινδυνεύει να μείνει από ... πρόεδρο.
Στο καφενείο γίνονται ζημώσεις και προσπαθούν όλοι να πείσουν κάποιον να αναλάβει τις τύχες του χωριού. Κανένας δεν δέχετει, οπότε πέφτει η ιδέα: "Σύντεκνοι το 'βρα! Ο Μανωλιός, με τσι πορτοκαλιές".
Ο Μανωλιός ήταν ο πιο χαβαλές του χωριού. Τίποτα σοβαρό δεν είχε επιχειρήσει ποτέ στην ζωή του, όλο χαβαλέ, πλάκες στους άλλους και ... ιδέα. Ζούσε από τους πορτοκαλαιώνες που του είχε κληροδοτήσει ο συγχωρεμένος ο πατέρας του και περιφερόταν πειράζοντας τους άλλους.
Το καφενείο όμως - μην έχοντας άλλη λύση - το αποφάσισε. Φεύγουν τρεις σύντεκνοι, πάνε στον Μανωλιό και του ανακοινώνουν ότι "εχρίσθη υποψήφιος πρόεδρος" και μάλιστα θα είναι μοναδική υποψηφιότητα.
"Ρε είστε κουζουλοί"; ρωτάει ο Μανωλιός. "Εγώ πρόεδρος; Θα γελάει όλη η Κρήτη"
Οι άλλοι επέμεναν, του βάλανε και μια επιτροπή για να τον επιτροπεύει και τελικά ο Μανωλιός ... δέχτηκε.
Γίναν οι εκλογές, εκλέχτηκε και - Κρητικοί - άρχισε το γλέντι της "νίκης". Χωροί, τραγούδια και έρχεται η ώρα του νέου προέδρου να απευθυνθεί στο συγκεντρωμένο πλήθος:
"Σύντεκνοι, όπως γνωρίζετε εγώ από πολιτική δεν κατέχω πράμα και δεν τα πάω καλά με τσι ομιλίες. Αντί λόγου λοιπόν θα σας πω μια μαντινάδα:
" Τα πορτοκάλια του χωριού
Γεμίζουνε βαπόρι
Ό,τι σκατά είναι ο πρόεδρος
είναι και οι ψηφοφόροι"
Σ.Σ. Κάθε ταύτιση με πρόσωπα και καταστάσεις γνωστές σε όλους, μπορεί και να μην είναι τυχαία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου