Την περίοδο αυτή, είθισται όλοι οι αιρετοί –κι όχι μόνο- να «κόβουν» λίγο ετεροχρονισμένα την πρωτοχρονιάτικη πίτα τους. Μας προσκαλούν, μάλιστα, στην κοπή όλους, ανεξάρτητα αν είμαστε ψηφοφόροι τους ή όχι, συμπαθούντες ή αντιπαθούντες, σε μια λαϊκίστικη επίδειξη μεγαλοθυμίας. Μας καλούν, όχι για να συζητήσουμε, αλλά για να τους ακούσουμε, μόνο, κατά την παγιωμένη νοοτροπία τους.
Γιατί η κοπή της πίτας των πολιτικών μορφωμάτων-εκτρωμάτων της τοπικής αυτοδιοίκησης είναι, ωμότατα και απροκάλυπτα, μια προεκλογική εκδήλωση. Όπου, οι μεν κατέχοντες την εξουσία κάνουν μιαν άτυπη ανασκόπηση των επιτευγμάτων και της συμβολής τους στη σωτηρία των ιθαγενών που υπάγονται στις αρμοδιότητές τους, οι δε φιλοδοξούντες χαλίφηδες για τη θέση του χαλίφη επιδίδονται σε ένα κρεσέντο κατηγοριών και επικρίσεων κατά του επαχθούς πρώτου δημότη της πόλεως. Φυσικά, εκτοξεύονται εκατέρωθεν υπόνοιες, πάντα «κόσμια», περί ανικανότητας, ατολμίας, προσωπικών αδυναμιών, αδιαφάνειας, ανέμπνευστων επιλογών και λοιπά και λοιπά… Όλα χιλιοειπωμένα και επαναλαμβανόμενα, τόσο που, πλέον, τα γνωρίζουμε πριν καν ειπωθούν.
Άχρωμοι και άγευστοι δημο-σωτήρες, εκστομίζουν ανερυθρίαστα τυποποιημένους προβλέψιμους λόγους, όπως και οι πίτες που κόβουν, σε ελάχιστα προς διανομή κομμάτια, όπως και οι ιδέες και δυνατότητές τους για την επίλυση των τοπικών προβλημάτων. Άνοστες κι άγευστες πίτες, όπως κι οι «κόφτες» τους, όπως κι οπαδοί-χειροκροτητές λήπτες των δειγμάτων της πίτας, που ευελπιστούν στην επικράτηση του εκλεκτού τους, ώστε να έχουν πρόσβαση σε μεγαλύτερη πίτα, αργότερα… Πάντα, τα πάντα με το αζημίωτο, αλλοίμονο…
Κι ενώ ο καιρός γαρ μακρύς μέχρι τις επόμενες δημοτικές εκλογές, ήδη οι αυτάρεσκοι τοπικοί προύχοντες έχουν ξεκινήσει τις προεκλογικές τους κινήσεις. Το ενδιαφέρον για τον τόπο και τα προβλήματά του προσχηματικό. Το μέσον για την προσωπική προβολή κι επιβολή. Για την ικανοποίηση ενός αρρωστημένου εγώ, που εντάσσεται στα ερευνητικά ενδιαφέροντα ψυχαναλυτών και ψυχιάτρων.
Όλοι είναι ακομμάτιστοι υπηρέτες του τοπικού συμφέροντος. Απεκδύονται μάλιστα, μετά βδελυγμίας οι περισσότεροι, οποιασδήποτε εμφανούς κομματικής στήριξης. Κι ας είναι όλοι τους οργανωμένα, προβεβλημένα στελέχη των κομμάτων. Αυτών των γνωστών, που μας έχουν φέρει εδώ ως χώρα. Γιατί ντρέπονται; Και οι σχηματισμοί τους είναι εμφανέστατα κομματικά στελεχωμένοι, με ελαχιστότατες συμμετοχές εκτός του κεντρικού μαντριού…
Όλοι μιλάνε για τις ανεκμετάλλευτες δυνατότητες της πόλης, το αναξιοποίητο ανθρώπινο δυναμικό, τις εκθαμβωτικές προοπτικές του τόπου. Και οι προτάσεις; Που είναι οι προτάσεις; Ευχολόγια και ακατάσχετες γενικολογίες, δια πάσαν νόσον και πάσαν… Μερικές συγκεκριμένες ερωτήσεις, προς επίρρωση των προηγουμένων, στις οποίες θα έπρεπε να απαντούν αυθόρμητα οι επίδοξοι τοπάρχες:
· Ποιες είναι αυτές οι δυνατότητες που βλέπουν; Τι εννοούν, δηλαδή; Χιονοδρομικό στη θάλασσα και μαρίνα στο βουνό; Έχουν μελέτες, προτάσεις, σχέδια; Που είναι;
· Ποιο ανθρώπινο δυναμικό σκοπεύουν να αξιοποιήσουν; Τους κομματικούς χειροκροτητές τους, τους γνωστούς ημετέρους ή θα απευθυνθούν στους ειδικούς και γνώστες; Πως εγγυώνται ότι θα τοποθετηθεί ο κατάλληλος άνθρωπος στην κατάλληλη θέση; Ή θα εξαργυρωθεί με βιλαέτια η όποια προεκλογική στήριξη από το σινάφι μας;
· Σκοπεύουν να συγκρουστούν με τα μικρόνοα μικροσυμφέροντα των τοπικών παραγοντίσκων ή θα κάνουν πίσω στην πρώτη αντίδραση; Έχουμε χρυσοπληρώσει μελέτες, μερικές υψηλού επιστημονικού κύρους και άμεσα εφαρμόσιμες, αλλά που ακυρώθηκαν από συμφεροντολόγους κοντόφθαλμους. Παράδειγμα, οι αρχειοθετημένες συγκοινωνιακές μελέτες, γιατί κάποιοι προτιμούν π.χ. το διπλοπαρκάρισμα, έχοντας έτσι σταθμευμένο το όχημά τους σε όλη τη διάρκεια του ωραρίου τους…
· Η Δημοτική Αστυνομία θα λειτουργήσει σύμφωνα με τους σκοπούς της ίδρυσής της ή θα είναι ένα περιφερόμενο σύνολο κακοντυμένων ένστολων, άνευ ουσίας πρακτικής, αλλά σοβαρής οικονομικής επιβάρυνσης των δημοτών;
· Πως σκέπτονται τα οικονομικά του δήμου; Η πραγματικότητα δεν είναι απλά σκληρή, είναι στυγνή. Θα εκμεταλλευθούν τι; Σε περίπτωση που δε βγει οικονομικά το παιχνίδι, τι σκοπεύουν να κάνουν; Αν είναι πάλι για προσφυγή σε δανεισμό, το ξέρουμε το μελλούμενο… Οι οφειλές από και προς το δήμο πως θα εξυπηρετηθούν; Πως θα εξοικονομηθούν πόροι κι από πού; Κάποια ιδέα;
· Τα έργα και οι υπηρεσίες πως θα γίνουν διάφανα και προς ωφέλεια του συνόλου κι όχι κάποιων ευέλικτων εργοληπτών, που είναι υπεράνω πάσας αρχής; Εδώ, άκρα του τάφου σιωπή…
· Εκείνη η έρμη αναδιοργάνωση του προσωπικού θα γίνει και πώς; Υπεράριθμο προσωπικό σε θέσεις γραφείου, αναρμόδιο για ο,τιδήποτε, και ελλείψεις εκεί που μας χρειάζεται. Αν πρέπει να απολυθούν οι αχρείαστοι ή οι άχρηστοι, θα το κάνουν ή θα αρχίσουν οι γνωστές υπεκφυγές και κωλοτούμπες, μέχρι να πάρει την καυτή πατάτα ο επόμενος;Υπάρχουν κάποιες σκέψεις, έστω;
· Πως θα κινητοποιηθεί η τοπική κοινωνία για εθελοντική συμμετοχή στα κοινά προβλήματα; Κάποια πρόταση που θα πείσει για την ευγένεια και την ειλικρίνεια των προθέσεων των κεφαλών;
· Υπάρχει κάποια σκέψη για το πώς μπορεί η ζωή να γίνει πιο ανθρώπινη για τους δημότες; Επί τους παρόντος, η πόλη είναι ανεκτή μόνο από αρτιμελείς ενήλικες, χωρίς παιδιά. Οι υπόλοιποι είναι δημότες άνευ κατηγορίας.
Μερικά από τα ερωτήματα που έχουμε, έτσι για να μην κατηγορηθούμε για γενικευμένες αοριστολογίες, που αμαυρώνουν την εικόνα πάναγνων και άμωμων ντοπιοσωτήρων.
Είδαμε πουθενά κάτι σαφές και ξεκάθαρο; Γενικολογίες, προτάσεις που θα μπορούσαν να τεθούν ως απάντηση σε οποιαδήποτε ερώτηση. Κακογραμμένοι λόγοι, συνήθως σε άθλια ελληνικά, που απευθύνονται προς ευήκοα ενδοκομματικά ώτα.
Τελικά, οι μόνοι που την πληρώνουν είναι οι εγκαταβιούντες στην πόλη, που διοικούνται από φίλαρχους, οπαδούς της τραγικής τακτικής του «όπως πάνε κι όπως έρθουν». Τα αποτελέσματα αυτής της εξαιρετικά επωφελούς διοίκησης, δεκαετίες τώρα, τα απολαμβάνουμε στην καθημερινότητά μας.
Ας αφήσουν οι φιλόδοξοι τοπάρχες τις γλοιώδεις, άστοχες και ανούσιες ρητορείες κι ας στρωθούν με τα επιτελεία τους στη δουλειά, για να μας δώσουν απτές και ουσιαστικές προτάσεις, που θα μας βάλουν σε κίνηση και θα δώσουν κίνητρο για ενασχόληση με τα εντόπια κοινά. Χρόνο έχουν. Θέληση;
Υ.Γ.1 Η οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις δεν είναι διόλου τυχαία κι ο κάθε αναγνώστης καλείται να προσαρμόσει το κείμενο συμφώνως με τα βιώματά του.
Υ.Γ.2 Ο υπογράφων διαβιεί και ταλαιπωρείται στην Πάτρα. Εσκεμμένα δεν αναφέρθηκε στο κυρίως κείμενο, διότι, όπως με πληροφορούν οι ανά την επικράτεια καλοί φίλοι, τα ίδια πάνω – κάτω συμβαίνουν παντού. Αχ, δύσμοιρε πολίτη, σε τέτοια πολιτεία…
Μιχάλης Πετρόπουλος
Φυσικός
http://pekp.gr/?p=36926
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου