Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Τρίτη 22 Οκτωβρίου 2013

ΜΙΑ ΠΤΩΧΗ ΠΛΗΝ ΤΙΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΓΣ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΟΝΕΩΝ





Την περασμένη Τετάρτη 16/10 έγινε με πρωτοβουλία της ένωσης γονέων Χαλανδρίου, μια ανοιχτή συζήτηση για τα προβλήματα των σχολείων της πόλης μας, αλλά και γενικότερα για την εφαρμογή του νομοσχεδίου για το νέο σχολειό.

Αν και η προσέλευση ήταν μικρή, για να μην πω απαξιωτική, (καμιά τριανταριά γονείς), ακούστηκαν αρκετές απόψεις και ανησυχίες για το μέλλον της παιδείας και νομίζω ότι έγιναν όλες οι διαπιστώσεις.

Στην ουσία βέβαια τίποτα δεν ήταν άγνωστο.
Τα έχουμε νοιώσει και τα νοιώθουμε  όλοι στο πετσί μας.
Τι θα γίνει όμως μετά από αυτή τη συζήτηση;
Θα μείνουμε πάλι στις διαπιστώσεις;
Πάλι θα μείνουμε απογοητευμένοι;
Πάλι θα πούμε ότι δεν ήμασταν πολλοί άρα τι μπορούμε να κάνουμε;
Πάλι θα καταλήξουμε ότι οι σύλλογοι γονέων και η ένωση δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα παρά μόνο να κρεμάνε κουρτίνες;
Πάλι θα ξαναμαζευτούμε κάποια άλλη μέρα για να διαπιστώσουμε ξανά τα ίδια ή και λίγα παραπάνω;   
Αυτές η συγκεντρώσεις για να έχουν νόημα και συμμετοχή θα πρέπει ν’ απαντούν στις αγωνίες και όχι να τις διαπιστώνουν.
Δεν μπορεί μετά από τέτοιο ξέσκισμα που έχουμε υποστεί όλοι μας, να συνεχίζουμε απλά να διαπιστώνουμε ότι μας ξεσκίζουν.
Δεν μπορεί να σου απαντά το υπουργείο παιδείας ότι «το κράτος παρέχει την παιδεία που αντέχει να πληρώσει» και να το δέχεσαι.
Δεν μπορεί εκεί να μην τους απαντήσουμε ότι το κράτος πρέπει να παρέχει την παιδεία που ήδη έχουμε πληρώσει και μάλιστα ιδιαίτερα ακριβά.
Δεν γίνεται να ωθούν σε κατάργηση το ολοήμερο σχολείο στο οποίο η κάθε οικογένεια έχει βασιστεί και να μην μιλάει κανείς.
Δεν μπορεί να φτάνει Οκτώβρης και να λείπουν καθηγητές ακόμα από τα σχολεία.
Δεν είναι δυνατόν τα παιδιά του λυκείου να έχουν υποκαταστήσει το σχολείο με το φροντιστήριο και να μην τρέχει κάστανο.   
Καταντήσαμε να πρέπει να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα και θα καταντήσουμε οι γονείς να είμαστε πιο μορφωμένοι από τα παιδία μας, όχι γιατί ήμασταν πιο άξιοι, αλλά γιατί είχαμε περισσότερες δυνατότητες.
Δυστυχώς νομίζω ότι και εδώ. (όπως λέω τελευταία) η πλάκα τελείωσε.
Αυτό πάει πιο πολύ στους συναδέλφου μου στο ΔΣ της ένωσης.
Δεν μπορεί μια τέτοια συζήτηση να καταλήγει σε προσωπικές κοκορομαχίες που δεν αφορούν κανέναν και δεν απαντούν σε κανένα ερώτημα.
Η ένωση γονέων δεν είναι βιλαέτι κανενός.
Η ένωση γονέων πρέπει να βρίσκει και να προωθεί αυτά που  ενώνουν τους γονείς απέναντι στα προβλήματα και όχι αυτά που τους χωρίζουν.    
Πρέπει να δώσουμε διεξόδους με πρωτοβουλίες, να πολλαπλασιάζουμε αυτούς τους λίγους που ενδιαφέρονται και όχι να τους διώχνουμε.
Η ένωση γονέων πρέπει να οραματίζεται, να σχεδιάζει, να διεκδικεί και να απαιτεί.
Όσο κουραστικό και επίπονο κι αν είναι.
Όσο κι αν κάποιοι έχουν βαρύνει από την πολύχρονη μάχη με τους ανεμόμυλους.
Στο κάτω-κάτω κανένας δεν είναι αναντικατάστατος.

Λέρτας Δημήτρης
Μέλος ΔΣ ένωσης γονέων Χαλανδρίου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου