Ο ΧΡΗΣΤΟΣ

ΑΞΙΑ

ΓΕΡΟΣ ΤΟΥ ΜΟΡΙΑ

Δευτέρα 18 Μαΐου 2015

ΑΓΓΕΛΟΣ ΝΤΑΒΙΑΣ: ΔΕΝ ΚΑΗΚΕ KANENA ΘΕΑΤΡΟ. ΤΑ ΘΕΑΤΡΑ ΔΕΝ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ. ΚΑΗΚΑΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΤΑΒΛΕΣ, ΜΕΡΙΚΕΣ ΚΑΡΕΚΛΕΣ ΚΑΙ ΔΥΟ ΠΕΥΚΑ



Το θέατρο είναι ακόμα εκεί. Μην κλαίτε.

Γιατί αυτό που δεν ξέρει ο αστείος εμπρηστής είναι ότι το θέατρο είναι η παράσταση, οι θεατρίνοι  και οι θεατές.
Δεν είναι οι εγκαταστάσεις, οι σκαλωσιές, οι τάβλες και οι καρέκλες.

Είναι τα δέντρα της ρεματιάς και το φεγγάρι που ανέβαινε πίσω από την σκηνή την ώρα που ο μουσικός κούρντιζει το κανονάκι για να αρχίσει η συναυλία.

Το θέατρο Ρεματιάς ζει μέσα από το σημερινό πένθος της Μαρίνας του Ματωμένου Γάμου.
Της Μαρίνας που αποχαιρετά σήμερα, αυτή την ώρα, τον σύντροφο του δικού της γάμου σε μια απίστευτη τραγική ειρωνεία.

Η ψυχή του είναι στον τάφο του Πέρκιζα και του Πρασσά.

Η Κασσιμάτη και ο Σμαραγδής είναι ζωντανοί, ακμαίοι και δημιουργικοί.

Το θέατρο να δεις που σύντομα  θα φιλοξενήσει ξανά και τους Άστεγους που θα βρουν ευκαιρία να ξανασμίξουν. Ο Γκάγκας και η Χριστούλη είναι εδώ, θα μαζέψουν και τους άλλους.

Μπορεί να χαρούν κάποιοι. Καρέκλες χρειάζεται ο δήμος για να το ξαναφτιάξει. Καρέκλες κάηκαν.

Χτυπούν την κοινωνική συνοχή στην πόλη με σχέδιο, γιατί την καταλαμβάνουν σιγά σιγά.
Και το θέατρο της ρεματιάς είναι το κορυφαίο σύμβολο της κοινωνικής συνοχής.
Ο χώρος που τις καλοκαιρινές νύχτες συναντιόνται και σιγοτραγουδούν μαζί οι Χαλανδραίοι από παιδιά.
Και θα γίνουν ένα για να τον ξαναφτιάξουν.

Το θέατρο δεν κάηκε. Δεν καίγεται ρε βλάκα εμπρηστή το θέατρο.
Είναι άυλο. Είναι τα κείμενα, οι χοροί και οι μουσικές.
Το θέατρο θα καεί μόνο αν εκλείψουν από τον χώρο τα κείμενα, οι χοροί και οι μουσικές. όχι οι καρέκλες ρε ηλίθιε.

Και να ξέρεις ότι δεν θα εκλείψουν αυτά. Άρα το σχέδιο σας για την ρεματιά σήμερα ΚΑΗΚΕ!
Γιατί ενώσατε την πόλη εναντίον σας!

Είναι η ιστορική συνέχεια  της πόλης που μερικοί έχουν βαλθεί να ξεθωριάσουν συμπολίτες μου και να μετατρέψουν σε κάρβουνα, συνεπικουρούμενοι από άμυαλους, οπορτουνιστές και Μαυρογυαλούρους που δεν καταλαβαίνουν ότι τους παίζουν το παιχνίδι όταν θέλουν να ταυτιστούν μονοσήμαντα και αποκλειστικά με αυτή την ιστορία ή να την αλλοιώσουν.

Την πόλη και την ρεματιά που στόχο του εμπρηστή και των εντολέων του είναι να καταλάβουν και να παραδώσουν σε εκείνους που ανακάλυψαν το Χαλάνδρι προσφάτως και που καθημερινά τo μετατρέπουν σε ένα απρόσωπο, άψυχο σωρό από κτίρια, νυχτερινές επιχειρήσεις και αποκαΐδια.

Πιστεύεις ρε ηλίθιε που έβαλες τα γκαζάκια ότι οι Χαλανδραίοι από όλες τις παρατάξεις - από τους Κουρασαίους μέχρι την ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ και  την Λαϊκή Συσπείρωση - θα αφήσουν την ρεματιά χωρίς λόγο και μουσικές; Τόσο μαλάκας είσαι;
Κατάφερες να ενώσεις όλους σε ένα σκοπό. Από τον Ρούσσο, τον Ζαφειρόπουλο, τον Κουράση και τον Παττακό μέχρι εμάς τους ελάχιστους.

Δυστυχώς κάηκαν τρία πεύκα αιωνόβια όμως. Αυτή ήταν η μεγάλη απώλεια.

Το θέατρο δεν κάηκε αναγνώστη μου αν εκεί γίνει - έστω και στα όρθια - το ετήσιο φεστιβάλ των μαθητών.

Αν τούτο το καλοκαίρι δοθεί εκεί έστω και μία παράσταση, μια συναυλία όπου οι Χαλανδραίοι θα κάτσουμε καταής να την χαρούμε για να δηλώσουμε σε όσους σκέφτηκαν ότι μπορούν να κάψουν το θέατρο ότι ΑΥΤΟ ΜΑΓΚΕΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

ΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΗ ΠΑΡΕΚΕΙ!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου