Το Χαλάνδρι μέχρι το 1924-25 ανήκε διοικητικά στο Δήμο Αθηναίων για να μετατραπεί κατόπιν σε Κοινότητα. Η τότε κωμόπολη ήταν κτισμένη σε γραφική τοποθεσία δίπλα από δασύλλιο πεύκων και τα χρόνια εκείνα αποτελούσε προάστιο και ένα από τα καλύτερα θέρετρα των Αθηνών.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή πλήθος προσφύγων εγκαταστάθηκε στο Χαλάνδρι, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι του να αυξηθούν από 1.897 το 1920 σε 6.882 το 1928. Οι πρόσφυγες του ΄22 βρήκαν εκεί αρκετούς συμπατριώτες τους από το διωγμό του 1914 και μάλιστα δημιούργησαν σωματείο, παράρτημα του Μικρασιατικού Κέντρου Αθηνών. Η αφομοίωση τους υπήρξε άμεση και γρήγορα με τη δυναμική, τις γνώσεις και την εργατικότητα τους συντέλεσαν στην ανάπτυξη και εξέλιξη του Χαλανδρίου.
Βέβαια, την εποχή εκείνη τα έργα υποδομής στην περιοχή ήταν υποτυπώδη κάτι που περιγράφεται ανάγλυφα σε άρθρο της αθηναϊκής εφημερίδας ¨Έθνος¨ που αναδημοσιεύτηκε στον ¨Ταχυδρόμο¨ της Αλεξάνδρειας την 1/12/1924 και για την ιστορία αναπαράγουμε αυτούσιο :
¨Συγκινητικαί εκδηλώσεις έγιναν χθες εις το Χαλάνδρι. Η Κοινότης παρέθεσε πρόγευμα προς τιμήν της δημοτικής Αρχής, διότι της έφερε το νερό. Παρεκάθησαν ο Δήμαρχος κ. Σπύρος Πάτσης μετά του Δημοτικού Συμβουλίου, οι πρόκριτοι της κωμοπόλεως, ο πρόεδρος των προσφύγων Χαλανδρίου, το όλον περί τους 50 συνδαιτημόνες. Δεν επρόκειτο όμως περί ενός τυπικού γεύματος. Ολόκληρον το Χαλάνδρι μετέσχε της εορτής, η οποία προσέλαβεν εξαιρετικώς εγκάρδιον χαρακτήρα. Οι κάτοικοι παρήλασαν προ του κ. Δημάρχου και τον επευφήμησαν ζωηρώς, εν γένει δε η πολιτική ετέθη κατά μέρος και όλοι, ανεξαρτήτως φρονημάτων, συνηδελφώθησαν, ρίψαντες εις της λήθην ότι τους εχώριζεν ως τώρα.
Αξίζει να τονισθή ιδιαιτέρως και το εξής γεγονός : Ο πρόεδρος των 220 προσφύγων, που ζουν εν πλήρει ομονοία με τους εντοπίους εις το Χαλάνδρι, εγείρων πρόποσιν, ήρχισε λέγων : ¨Ημείς οι πρόσφυγες…¨. Οι κάτοικοι όμως τον διέκοψαν με μια φωνή : ¨Όχι δεν είσθε πρόσφυγες, είσθε αδελφοί μας, θα ζήσουμε, θα δουλέψουμε μαζί…¨. Τι επηκολούθησεν είναι αδύνατον να περιγραφή. Η συγκίνησις απεκορυφώθη και αι εκδηλώσεις εντοπίων και προσφύγων ανεβίβασαν δάκρυα εις τα μάτια. Με μίαν λέξιν : ¨Χθες εις το Χαλάνδρι ετελέσθη μία ελληνική εορτή συναδελφώσεως¨.
Όπου αποδεικνύεται ότι αν το αίμα δεν γίνεται νερό, το νερό όμως γίνεται αίμα αδελφικόν…¨.
Ν.ΝΙΚΗΤΑΡΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου