Η Πολιτιστική Παγκοσμιοποίηση είναι εξίσου καταστροφική με την Οικονομική

Γιατί μιλούμε για Νέα Διεθνή Τάξη;

H νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση είναι η μορφή που έχει πάρει το σύστημα της οικονομίας της αγοράς στη σημερινή Νέα Διεθνή Τάξη και αποτελεί ουσιαστικά ένα οικονομικό φαινόμενο που οφείλεται κατά βάση στην άνοδο και τη μαζική εξάπλωση των Πολυεθνικών εταιριών, οι οποίες επέβαλαν, μέσω των πολιτικών και μιντιακών ελίτ που ελέγχουν, το άνοιγμα και την απελευθέρωση των αγορών (κεφαλαίου, εργασίας, υπηρεσιών και εμπορευμάτων), όπως αυτή που εφαρμόζει η Συνθήκη του Μάαστριχτ στον ευρωπαϊκό χώρο της ΕΕ. Γι αυτό, στην Περιεκτική Δημοκρατία και στο ΜΕΚΕΑ δεν αναφερόμαστε απλά σε νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση αλλά στη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης[i], η οποία βέβαια δεν έχει σε τίποτα να κάνει με συνωμοσιολογικές θεωρίες, αλλά βασίζεται στους συστημικούς παράγοντες και στις δομικές κοινωνικο-οικονομικές αλλαγές που έλαβαν χώρα τα τελευταία 40 περίπου χρόνια. Έτσι, πέρα από τους οικονομικούς παράγοντες που καθόρισαν την παρούσα κυρίαρχια της, αντίστοιχου βεληνεκούς ιστορικές εξελίξεις, όχι βέβαια άσχετες με τις οικονομικές, συνέβησαν και στην ευρύτερη πολιτική σφαίρα, με κύρια ιστορική μεταβολή την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, καθώς και την κήρυξη του πολέμου κατά της «τρομοκρατίας»[ii] που ήταν το μέσο, με αφορμή την 9/11, για την κατάργηση των ιστορικών εθνικοαπελευθερωτικών καθεστώτων στη Μέση Ανατολή (Ιράκ, Λιβύη και σήμερα Συρία, με επόμενο στόχο το Ιράν). Επομένως, είναι απόλυτα δικαιολογημένο να κάνουμε λόγο για την εμφάνιση μιας Νέας Διεθνούς Τάξης.

Η πολιτιστική διάσταση της Νέας Διεθνούς Τάξης

Λαμβάνοντας υπόψη τα παραπάνω, δηλαδή τα οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά που καθορίζουν τη Νέα Διεθνή Τάξη της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, αντιλαμβανόμαστε επιπλέον ότι υπάρχει και μια ιδεολογική και, ευρύτερα, πολιτιστική διάσταση στη μορφή του συστήματος σήμερα, η οποία αποτελεί όχι μόνο παράγωγό του, αλλά, ταυτόχρονα, λειτουργεί ως «αντικειμενική» δικαιολόγησή του. Όπως σημειώνει και ο Τάκης Φωτόπουλος:

Η ιδεολογία της παγκοσμιοποίησης, η οποία είναι φυσικά η κυρίαρχη ιδεολογία σήμερα, είναι απλώς το σύνολο των ιδεών και των πεποιθήσεων που χρησιμοποιούνται για να «δικαιολογήσουν» (υποτίθεται αντικειμενικά) τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση σε κάθε της διάσταση, δηλαδή οικονομική, πολιτική, πολιτιστική κ.ο.κ.[iii]

Αντίστοιχα, θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως παγκοσμιοποιητική κουλτούρα τη μορφή που έχει λάβει το κυρίαρχο κοινωνικό παράδειγμα[iv] στην εποχή της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης, της οποίας κυρίαρχα συστατικά είναι (μεταξύ άλλων) η επικράτηση της ιδεολογίας της πολυπολιτισμικής κοινωνίας έναντι των ιδεολογιών που στήριζαν τις εθνικές κοινότητες, των πολιτικών ταυτότητας έναντι των «μεγάλων αφηγήσεων» και των «καθολικών σχημάτων» όπως ήταν ο σοσιαλισμός,[v] καθώς και της ανωτερότητας των ατομικών δικαιωμάτων έναντι του συλλογικού αυτοκαθορισμού...

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΔΩ
ΜΕΚΕΑ - ΜΕΤΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ - 10/9/2018